დღევანდელი სამყარო სრულიად შეპყრობილია
საკვირაო ქადაგება.
საკვირაო ქადაგებაზე წაიკითხეს სახარების ნაწილი, რომელიც მოგვითხრობს, თუ როგორ განდევნა უფალმა დემონი შეპყრობილისგან, რომელიც სცილდება თავად სახარების ისტორიის საზღვრებს. შეპყრობილების თემაზე ბევრი საინტერესო და კარგი წიგნი დაიწერა. მაგრამ მათი უმეტესობა ვიწრო ანთროპოლოგიის ფარგლებში ჯდება და არ იძლევა ამ ფენომენის უფრო ფართო გაგების საშუალებას.
როდესაც საერო უნივერსიტეტის სტუდენტი ვიყავი, მახსოვს, როგორ მოგვითხრეს მასწავლებლებმა ძველი ხალხის იდეების შესახებ, რომლებიც ყველა სახის სიგიჟეს, დამბლას, ეპილეფსიას და ფიზიკურ ავადმყოფობასაც კი დემონურ შეპყრობას მიაწერდნენ. ეს ყველაფერი, მათი აზრით, ცრურწმენისა და მედიცინის განუვითარებლობის შედეგი იყო.
მაგრამ მოგვიანებით, როდესაც გავეცანი მირჩეა ელიადესა და სხვა რელიგიური მკვლევართა შრომებს, დავინახე, რომ ძველი ადამიანის სამყარო, რომელიც მრავალი სულით იყო დასახლებული, სინამდვილეში არც ისე პრიმიტიული იყო. ჩინური და აღმოსავლური მედიცინა, რომელსაც სრულიად განსხვავებული გაგება აქვს ადამიანის ბუნებაზე, სრულიად ისეთივე გულუბრყვილო და სულელურია, როგორც ამას განათლებული ევროპელი ექიმი ხედავს.
მატერიაში ჩარჩენილი დასავლური მეცნიერება უდავოდ ხედავს ყველა ჩვენი პრობლემის მიზეზებს მხოლოდ თავად მატერიაში.
ამიტომ ის ადამიანს ექსკლუზიურად ქიმიისა და სკალპელის დახმარებით კურნავს. მაგრამ შესაძლებელია, რომ ალეუტელმა ან აფრიკელმა შამანმა დაინახოს სამყარო ბევრად უფრო სიღრმისეულად, ვიდრე რომელიმე ევროპული უნივერსიტეტის მედიცინის პროფესორმა.
ბიბლია გვასწავლის, რომ სამყარო არის ის, რაც ღმერთმა შექმნა არაფრისგან. ე. ი. თავისი არსით ყველაფერი ჩვენს ირგვლივ, მათ შორის ჩვენც, არის დროში განსახიერებული არარაობა, რომელსაც შეიცავს ღმერთის შემოქმედებითი ენერგია. ღმერთის შემოქმედების ნაწილი არის სიკეთეც და ბოროტებაც. მაგრამ ბოროტება არ არის შემოქმედის საქმე, ეს არის სიკეთის მუტაცია, რომელმაც შეიძინა ბოროტი, ათეისტური ნება. ეკლესია ასევე გვასწავლის, რომ თავად ავადმყოფობა და სიკვდილი დაცემის შედეგია და, შესაბამისად, არის ბოროტების ენერგიის გავლენა ადამიანის დაზიანებულ ბუნებაზე, რაც, სხვა საკითხებთან ერთად, ავადმყოფობის სახითაც ვლინდება.
ძველი ხალხებისთვის ეს ბოროტება, ადამიანური ბუნების ნაწილი, არ იყო უპიროვნო, მას გააჩნდა გონივრული ძალა და საჭირო იყო როგორმე მოლაპარაკება. უძველესი სამკურნალო მაგიური პრაქტიკა იყო ერთგვარი კონტრაქტი შამანსა და იმ სულებს შორის, რომლებიც პასუხისმგებელნი იყვნენ გარკვეულ დაავადებებზე. ამ პრაქტიკამ, როგორც დღეს ვიტყოდით, „იმუშავა“ და შედეგი გამოიღო. ამის უდაო მტკიცებულება არსებობს.
მაგიას აქვს ძალა და ხელისუფლება განსაკუთრებით იქ, სადაც მას არ ეწინააღმდეგება ღვთის მადლის ძალა.
ქრისტეს სამყაროში მოსვლამდე ადამიანი სრულად ემორჩილებოდა ბოროტ სულებს. მაგრამ მას შემდეგ რაც მან მიიღო შესაძლებლობა განაახლოს თავისი ბუნება ნათლობისა და ქრისტეს საიდუმლოებით, დაცემულ სულებს აღარ აქვთ იგივე ძალა, რაც ჰქონდათ ქრისტეს აღდგომამდე. მათ შეწყვიტეს ადამიანზე შინაგანად ზემოქმედება, მაგრამ მაინც აქვთ უნარი, მოახდინონ ზემოქმედება მის სხეულზე, იმოქმედონ მასზე დაავადებების მეშვეობით და გავლენა მოახდინონ ფსიქიკაზე იმდენად, რამდენადაც ღმერთი მათ ამის საშუალებას აძლევს. მითუმეტეს, როცა ადამიანი თავად უქმნის ამის ყველა პირობას თავისი ცხოვრებით.
ახლა რა ხდება მის ცხოვრებაში, დიდწილად დამოკიდებულია თავად ადამიანზე. წმინდა პორფირი კავსოკალივიტი გვასწავლის, რომ სიკეთისა და ბოროტების სამყაროს აქვს ერთგვარი ტალღოვანი ბუნება. „თუ სიკეთეს ვემორჩილებით, სიკეთეს „ვიჭერთ“. და პირიქით, თუ ჩვენი მიმღები ბოროტებაზეა მორგებული, ჩვენ დავიჭერთ ბოროტების ტალღებს“. იგივეზე ისაუბრა უფროსმა პაისი სვიატოგორეცმაც. ჩვენ ასევე ვხედავთ, რომ ადამიანის სულს შეუძლია იყოს "გადამდები" და გადასცეს თავისი შინაგანი მდგომარეობის ენერგია სხვებს, მის გარშემომყოფებს.
მამა პორფირიმ ურჩია ფრთხილად იყვნენ სულიტ ავადმყოფი ადამიანის ახლობლებს, რომ არ დაინფიცირდნენ. კითხვაზე, თუ როგორ შეიძლება ეს მოხდეს, როცა ეს დაავადება არ არის გადამდები, მან უპასუხა: ”ისე როდია, როგორც თქვენ ამბობთ. ნევრასთენიის არამატერიალური მიკრობები კოღოებივით დაფრინავენ, თავს ესხმიან სულს და აინფიცირებენ მას. კარგია სულით ავადმყოფ ადამიანს დაეხმარო. მაგრამ დახმარების გაწევისას, ქრისტეს მადლით უნდა დაიცვა შენი სული ინფექციისგან“.
გამოდის, რომ გარემოზე ზემოქმედება ასევე შეიძლება იყოს გადამდები. როდესაც ექიმი მუშაობს ფსიქიატრიულ კლინიკაში, მისმა მუშაობამ შეიძლება გავლენა მოახდინოს თავად ექიმის ფსიქიკურ მდგომარეობაზეც. იგივე შეიძლება ითქვას ციხის მუშაკებზეც. პირიქით, სულგრძელი უხუცესის გვერდით ცხოვრება მის მოწაფეებს აიძულებს ჩაერთონ მადლის ენერგიაში, რომელიც გამოდის აღმსარებლის ღვთისნიერი გულიდან.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ბრძოლა ეშმაკსა და ადამიანს შორის აზროვნებისა და გრძნობების ველზე მიმდინარეობს.
ჩვენ მცირე ყურადღებას ვაქცევთ იმ ფაქტს, რომ ადამიანის ეშმაკის მიერ დაპყრობა ყოველთვის არ იღებს იმ ფორმას, რაც ჩვენთვის იყო აღწერილი ბიბლიაში, შეპყრობილის ქცევის მოდელში. ადამიანს შეუძლია აითვისოს ეშმაკის ვირუსი იდეის, ოცნების, ღირებულებითი განსჯის სახით და დაიწყოს თავისი აგრესიული დემონის მსგავსი ქცევის მოდელის აგება იმ ვირუსის შესაბამისად, რომელიც მისმა გონებამ აიტაცა. უფრო მეტიც, ეს ვირუსები სატანამ შეიძლება დათესოს ეპიდემიად და ჰქონდეს მრავალი ადამიანის გონების მასიური დაბნელების უნარი.
ყველა რევოლუცია აგებულია ამ აზროვნება-ეპიდემიურ პრინციპზე. რა დამღუპველი შედეგებიც არ უნდა მოჰყვეს მათ, რევოლუციური აზროვნების ვირუსით დაინფიცირებულ ადამიანებს აღარ შეუძლიათ მონანიება. ისინი ყველა უბედურებასა და პრობლემას მხოლოდ ერთ რამეში დაინახავენ - არასაკმარისი რევოლუციური ზეწოლა, თუნდაც მან გაანადგუროს ისინი.
მაგრამ როგორც ჩანს, სულიერად ფხიზელი ადამიანებისთვისაც კი, აზრი დემონური ინფექციის მთავარი წყაროა. ვისაც ყურები აქვს მოსასმენად, მოისმენს. ადამიანი, რომელიც ხსნისკენ მიდის, უნდა ეცადოს ყველაფერი გააკეთოს, რათა თავიდან აიცილოს თუნდაც ოდნავი ბოროტი აზრები. ერთი ასეთი აზრიც საკმარისია, რომ სული სიბნელეში დაიფაროს. სულიერი ადამიანის ყურადღება მხოლოდ ერთ რამეზე უნდა იყოს მიმართული - ქრისტეზე. იცხოვრო ისე, რომ გონება ერთი წუთითაც არ მოშორდეს ქრისტეს, ფაქტობრივად, ეს არის მართლმადიდებლობის უმაღლესი მწვერვალი.
რეაქცია მოვლენების მთელ გარე სერიაზე არ უნდა იყოს რაციონალური რეფლექსი, არამედ ლოცვითი რეაქცია. იმ დროს, როდესაც გონება ცხოვრობს ქრისტეში, ინტელექტი შეიძლება იყოს დაკავებული გარე ყოველდღიური საქმეებით, მაგრამ ამავე დროს იგი თავისუფალი იქნება აზრებისგან.
ეს ეხება არა მხოლოდ ჩვენი სულისა და ფსიქიკის მდგომარეობას, არამედ ჩვენს ფიზიკურ სხეულსაც. სანამ ფიქრები ავადმყოფობისა და ტკივილის შესახებ რჩება გონებაში, რჩება ტანჯვაც. ასეთი ფიქრები ცხოვრებას ჯოჯოხეთად აქცევს. თუ გვინდა ერთხელ და სამუდამოდ ბოლო მოეღოს ფსიქიკურ ტკივილს და ტანჯვას, უნდა მოვიშოროთ ეს ფიქრები. ეს ყველაფერი ჩვენი გონების ცუდი ჩვევებია ჩავეჭიდოთ სამყაროს და ჩვენი სხეულიც ამ სამყაროს ნაწილია. მხოლოდ მუდმივი და დაჟინებული ლოცვით ასეთი მიჯაჭვულებისგან განთავისუფლებით მივდივართ სულის ჩვენი ჭეშმარიტი ბუნებისა და ქრისტეში მისი თავისუფლების პირველ ხილვამდე.
ტკივილი არ გაქრება, მაგრამ ტკივილთან ჩვენი გონების მიჯაჭვულობა სრულიად გაქრება.
ეს ძალიან რთული ამოცანაა. შეუძლებელია ამის მიღწევა საკუთარი ძალისხმევით, აქ გჭირდება ის, ვინც ყველაფერს შესაძლებელს ხდის. მაგრამ თქვენ შეგიძლიათ მიიღოთ ეს დახმარება მხოლოდ მაშინ, როდესაც ყოველდღე, ყოველ წამს შორდებით მიწიერ საფიქრალს, სადაც ისინი გამუდმებით იხატება. განუწყვეტლივ ლოცვაში დგომა დაუღალავი აზრებით არის ქრისტიანის სულიერი ომის არსი. მუდმივად ნიშნავს "არა დროდადრო", არამედ ყოველთვის, ყველგან და ყველაფერში. მხოლოდ ამ გზით დნება ნებისმიერი ვნება ლოცვაში. "ფიქრები ბოროტების ტყვიებია, რომლებიც გვკლავენ." ეშმაკი მათ გვესვრის არა ხანდახან, არამედ მუდმივად. შესაბამისად, ტყვიამფრქვევის სროლა განუწყვეტელი ლოცვის სახით ასევე არასოდეს არ უნდა შეწყდეს ჩვენში.
დღევანდელი სამყარო მთლიანად შეპყრობილია. ხალხს დაავიწყდა მარტივი სიმართლე. რაც არ უნდა მოიპოვონ ამქვეყნად და რასაც დაკარგავენ, შედეგი ყოველთვის ნული იქნება. ჩვენ ვიჭერთ სამყაროს და ვცდილობთ, რაც შეიძლება მყარად დავდგეთ ფეხზე, ხოლო ეს ხანმოკლე სიცოცხლე მხოლოდ იმისთვის გვეძლევა, რომ დრო გვქონდეს სულში მადლის მოსაპოვებლად. თუ ჩვენ ამას მივაღწევთ, თუნდაც მცირე ზომით, მაშინ ცუდი აზრები გაქრება ჩვენს სულებში, როგორც წყალში ალის ნაპერწკლები. ასეთ ადამიანს აღარ სჭირდება ფიქრებთან ბრძოლა, რადგან ისინი მასში აღარ იბადებიან.
ხსნა სულიწმიდის მადლში დაუფიქრებელი ყოფნაა. სწორედ ამ მდგომარეობას ჰქვია მართლმადიდებლობაში უვნებლობა. ყველაფერი, რაც ამ დონის ქვემოთ დევს, ამა თუ იმ ხარისხით, უდავოდ მოითხოვს სულიერ განკურნებას და ხსნას.
