Η απαγόρευση της UOC: το σημείο χωρίς επιστροφή έχει περάσει
Η Βερχόβνα Ράντα της Ουκρανίας απαγόρευσε την UOC. Η ημερομηνία 20 Αυγούστου 2024 θα μπει στα βιβλία της ιστορίας ως το σημείο καμπής της. Πού στραφήκαμε και ποιες δυνάμεις ενεργοποιήσαμε;
«Η εργατοαγροτική επανάσταση, η ανάγκη για την οποία μιλούσαν συνέχεια οι Μπολσεβίκοι, συνέβη! Ζήτω, σύντροφοι!» Αυτά τα λόγια είπε ο «ηγέτης του παγκόσμιου προλεταριάτου» Β. Λένιν την επομένη της Οκτωβριανής Επανάστασης του 1917. Ακολούθησαν 70 χρόνια πολέμων, καταστολών, καταστροφών και ανθρώπινης θλίψης. Ίσως η ψηφοφορία για την απαγόρευση της UOC σε εκατό χρόνια θα μείνει στη μνήμη ως ένα παρόμοιο γεγονός. Ή ίσως ο Κύριος θα μας ελεήσει και δεν θα μας επιφέρει όλες τις τιμωρίες που μας αξίζουν. Αλλά ας προσπαθήσουμε να αναλύσουμε τι συνέβη, να καταλάβουμε ποιος ψαρεύει προς όφελός του σε αυτά τα ταραγμένα νερά και να προβλέψουμε περαιτέρω εξελίξεις. Σε όλα αυτά διακρίνονται τρεις στιγμές ή διαστάσεις: πολιτικές, υλικές και πνευματικές.
Πολιτική διάσταση
Η τραγωδία της ψηφοφορίας για την απαγόρευση της UOC είναι ότι ο νόμος 8371 διχάζει την ουκρανική κοινωνία και αυτό θα συμβαίνει για πολύ καιρό. Ακόμη και οι εχθροί της UOC υπολογίζουν τον αριθμό των πιστών στα 6 εκατομμύρια άτομα. Αυτό είναι ένα τεράστιο μέρος του ουκρανικού λαού, αν και όχι η πλειοψηφία. Τώρα όλοι θα νιώθουν ότι καταπιέζονται και ότι καταπατώνται τα δικαιώματά τους. Αυτή η οξεία αίσθηση αδικίας ανάμεσα σε μια τόσο μεγάλη μάζα ανθρώπων δεν φεύγει εύκολα. Σίγουρα θα εκδηλωθεί με κάποιο τρόπο. Κάτι αρνητικό.
Ας σκεφτούμε: ποιοι είναι αυτοί οι 6 εκατομμύρια πιστοί της UOC; Είναι αυτό κάποιο είδος κλειστής ομάδας ανθρώπων που ζουν σε ένα συγκεκριμένο περιθώριο; Φυσικά και όχι! Πρόκειται για άτομα από όλα τα κοινωνικά στρώματα και από όλες τις κοινωνικές ομάδες. Πρόκειται για άτομα που ζουν σε ολόκληρη την Ουκρανία, που καταλαμβάνουν διάφορες θέσεις στη δημόσια διοίκηση, που είναι παρόντα στις υπηρεσίες επιβολής του νόμου, στην κυβέρνηση, ακόμη και στη Βερχόβνα Ράντα. Πιστοί της UOC βρίσκονται επίσης μεταξύ των εκπροσώπων των επιχειρήσεων, τόσο μεγάλων όσο και μικρών και μεσαίων. Πρόκειται για εργάτες της υπαίθρου, εκπροσώπους του τομέα των υπηρεσιών κ.λπ. Και το πιο σημαντικό είναι ένα τεράστιο μέρος των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας που υπερασπίζονται τη χώρα μας με τα όπλα στο χέρι, θυσιάζουν τη ζωή τους και χάνουν την υγεία τους στον πόλεμο. Αυτοί είναι άνθρωποι που θυσιάζουν τα πάντα, υπερασπιζόμενοι ένα κράτος που απαγόρευσε την Εκκλησία τους, τους διέταξε να απαρνηθούν τον Θεό στον Οποίο πιστεύουν, να προδώσουν την Εκκλησία στην οποία ανήκουν. Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα του αισθήματος αδικίας αυτών των ατρόμητων και αποφασιστικών ανθρώπων;
Από την άλλη πλευρά, έχουν απέναντι τους ανθρώπους, οι οποίοι είναι επίσης εκατομμύρια και τους οποίους η κρατική προπαγάνδα και η προπαγάνδα των μέσων ενημέρωσης τους έχουν κάνει μισητές της Εκκλησίας του Χριστού. Άλλωστε, νωρίτερα, πριν από την έναρξη της φρενήρους εκστρατείας κατά της UOC, μόνο λίγοι πολίτες της Ουκρανίας ήταν εχθρικοί προς την Εκκλησία. Η απόλυτη πλειοψηφία είχε θετική ή ουδέτερη στάση απέναντι στην UOC. Αλλά τα τελευταία πέντε με επτά χρόνια πλύσης εγκεφάλου έχουν κάνει τη δουλειά τους.
Τώρα πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η UOC είναι πραγματικά ένας εχθρός που πρέπει να καταστραφεί. Κανένα επιχείρημα, ότι δεν είναι έτσι, ότι αυτό απλά δεν μπορεί να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, ότι 6 εκατομμύρια πολίτες από το Λβιβ μέχρι τον Δνείπερο δεν μπορούν να είναι εχθροί του ουκρανικού κράτους, δεν λειτουργεί. Ο κόσμος πιστεύει ψεύτικα, αλλά πιασάρικα και κατανοητά συνθήματα: η UOC είναι το FSB, η UOC είναι ο εχθρός του λαού, η UOC είναι ο «ρωσικός κόσμος». Το γεγονός ότι όλες αυτές οι κατηγορίες είναι αναπόδεικτες δεν ενδιαφέρει κανέναν. Με την έναρξη της πλήρους κλίμακας επιθετικότητας της Ρωσικής Ομοσπονδίας κατά της Ουκρανίας, ο λαός μας ανέπτυξε ένα αίσθημα μίσους προς τους εισβολείς και οι ουκρανικές αρχές αποφάσισαν να κατευθύνουν αυτό το συναίσθημα όπου το χρειάζονταν - στην UOC.
Τώρα που η προπαγάνδα έχει κάνει τη δουλειά της και οι πολίτες της Ουκρανίας βλέπουν ο ένας τον άλλο ως εχθρό, η εντολή από τη Βερχόβνα Ράντα ακούγεται: «Επίθεση». Ως αποτέλεσμα, οι εχθροί της UOC λαμβάνουν ένα τεράστιο κίνητρο για αντίποινα προς τους γείτονές τους, τους πρώην φίλους τους, ακόμη και τους συγγενείς που ανήκουν στην Εκκλησία του Χριστού. Τώρα συγχωριανοί, συμπολίτες και ακόμη περισσότερο ριζοσπάστες ακτιβιστές θα έρθουν στις εκκλησίες της UOC και θα διώξουν τους πιστούς από εκεί. Και δεν θα δώσουν δεκάρα για το τι γράφει το κείμενο του νόμου για την απαγόρευση της UOC, δεν θα δώσουν δεκάρα για το γεγονός ότι προβλέπει εξέταση, δικαστική διαδικασία, προθεσμίες, διαδικασία προσφυγής και ούτω καθεξής. Όλες οι προσπάθειες των πιστών να παρουσιάσουν επιχειρήματα για την υπεράσπισή τους θα αντιμετωπιστούν με μια απλή και κατηγορηματική δήλωση: «Η Βερχόβνα Ράντα σας απαγόρευσε!» Αυτό μοιάζει με το διάταγμα των αρχαίων Ρωμαίων αυτοκρατόρων που καταδίωκαν την Εκκλησία: «Δεν πρέπει να υπάρχεις».
Σε τέτοιες συνθήκες, θα πρέπει να περιμένει κανείς έξαρση της βίας, καταλήψεις εκκλησιών, ξυλοδαρμούς ιερέων και πιστών και άλλες ανομίες. Όλοι όσοι θέλουν αντίποινα κατά της Εκκλησίας θα δικαιολογήσουν οποιαδήποτε από τις ενέργειές τους με το γεγονός ότι η Βερχόβνα Ράντα υιοθέτησε νόμο που απαγορεύει την UOC. Και οι υπηρεσίες επιβολής του νόμου θα χρησιμοποιήσουν τον ίδιο νόμο 8371 για να δικαιολογήσουν την αδράνειά τους.
Σε ποιο βαθμό θα φτάσει αυτή η βία; Πόσοι άνθρωποι θα ξυλοκοπηθούν, θα ακρωτηριαστούν και ίσως θα σκοτωθούν; Πόσοι ναοί θα καταληφθούν και θα λεηλατηθούν; Ο χρόνος θα απαντήσει σε όλα αυτά τα ερωτήματα.
Υπάρχει όμως ένα άλλο πολύ σοβαρό ερώτημα: θα εμφανιστεί στην πολιτική αρένα ένας αναβιωμένος Κοζάκος, ο οποίος, όπως πριν από 400 χρόνια, θα υπερασπιστεί την Ορθόδοξη πίστη; Ποιες μεθόδους θα χρησιμοποιήσει και ποιους πολιτικούς στόχους θα θέσει; Εξάλλου, πολλά από αυτά που συμβαίνουν τώρα έχουν ήδη συμβεί στην ιστορία της Ουκρανίας. Η αντιπαράθεση και η εχθρότητα στο εσωτερικό του λαού μας, για την οποία έχει ψηφίσει τώρα η Βερχόβνα Ράντα, δεν έφερε ποτέ ειρήνη και ηρεμία στην Ουκρανία. Θα δούμε την κατάρρευση του ουκρανικού κράτους; Θα διαλυθεί η χώρα μας; Θα παρασυρθεί ο Ζελένσκι από άλλες πολιτικές δυνάμεις; Θα αντιμετωπίσει η Ουκρανία μια σειρά από πραξικοπήματα; Τι θυσίες θα απαιτήσει αυτό; Ο χρόνος θα απαντήσει σε όλα αυτά τα ερωτήματα, αλλά η ψήφιση του νόμου για την απαγόρευση της UOC έχει αυξήσει σημαντικά την πιθανότητα μιας τέτοιας εξέλιξης γεγονότων.
Στην εσωτερική πολιτική κατάσταση, η Ουκρανία θα αντιμετωπίσει διχόνοια και αντιπαραθέσεις. Θα γίνει ούτως ή άλλως. Το μόνο ερώτημα είναι σε ποιο βαθμό σκληρότητας θα φτάσουν οι συμπολίτες μας. Υπάρχει όμως και μια πτυχή της εξωτερικής πολιτικής. Ο νόμος 8371 που απαγορεύει την UOC παραβιάζει τόσο ξεκάθαρα την θρησκευτική ελευθερία που το κράτος στο οποίο εφαρμόζεται μπορεί να αποχαιρετήσει τις προοπτικές ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση και άλλους διεθνείς οργανισμούς που ενώνουν χώρες του δυτικού κόσμου. Σε καμία πολιτισμένη χώρα δεν είναι δυνατό αυτό που συνέβη στη Βερχόβνα Ράντα στις 20 Αυγούστου 2024. Αυτό θα μπορούσε να είχε συμβεί σε κάποιο κράτος με ολοκληρωτικό καθεστώς, αλλά όχι σε μια χώρα που θεωρεί τον εαυτό της δημοκρατική και νόμιμη. Και αν ο τομέας της εξωτερικής πολιτικής, ως αποτέλεσμα της απόφασης που έλαβε η Βερχόβνα Ράντα, απομακρυνθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τότε τι πρέπει να περιμένει η Ουκρανία;
Υλική διάσταση
Ήταν πολύ περίεργο να παρατηρήσουμε πώς διάφορες θρησκευτικές οργανώσεις, μέλη της Πανενωσιακής Εκκλησίας της Ρωσίας και της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, τάχθηκαν υπέρ της απαγόρευσης της UOC. Άλλωστε όλοι κατάλαβαν πολύ καλά ότι αυτό ήταν κατάφωρη αδικία, ότι το κράτος κατέστρεφε την Εκκλησία του Χριστού, ότι αυτό ήταν πραγματική ανομία. Και όλοι θεωρούν τους εαυτούς τους πιστούς, θρησκευόμενους, τιμώντας τον ηθικό νόμο, που είναι σχεδόν ίδιος για όλους. Γιατί κανένας από αυτούς δεν ύψωσε τη φωνή του για την υπεράσπιση της UOC; Γιατί κανείς δεν είχε έναν καλό λόγο για τη μεγαλύτερη θρησκευτική οργάνωση στην Ουκρανία; Γιατί κανείς δεν είπε την αλήθεια; Μεγάλο ρόλο έπαιξε βέβαια και η αναμενόμενη δειλία, όταν φοβάσαι να πας κόντρα στη θέληση των εξουσιαστών. Ίσως αυτό είναι το αποτέλεσμα σχετικών συνομιλιών με εκπροσώπους των υπηρεσιών επιβολής του νόμου. Αλλά επίσης δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί το τεράστιο υλικό ενδιαφέρον διαφόρων θρησκευτικών δομών.
Άλλωστε, η UOC είναι, μεταξύ άλλων, επίσης ένας τεράστιος αριθμός κτιρίων ναών, μοναστηριών, διαφόρων υποστατικών κ.λπ. Μέρος όλης αυτής της περιουσίας μεταβιβάστηκε στην UOC από το κράτος τη δεκαετία του 1990. Το ότι αφαιρέθηκαν τα πάντα από την Εκκλησία μετά την Επανάσταση του 1917 είναι άλλο θέμα. Και τώρα το κράτος θα αποσπάσει ξανά την περιουσία της Εκκλησίας, τόσο αυτή που μεταβιβάστηκε μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Ουκρανίας, όσο και αυτή που απέκτησε η Εκκλησία με τους κόπους και την επιμέλεια των πιστών της - όλα όσα δημιουργήθηκαν και χτίστηκαν εκ νέου τα τελευταία 30 χρόνια. Αυτό είναι ένα τεράστιο σύνολο. Και άλλες θρησκευτικές οργανώσεις που αυτοαποκαλούνται Ορθόδοξοι, και όχι μόνο αυτοί, πρόκειται να το μοιραστούν.
Φανταστείτε τις Λαύρες Κιέβου-Pechersk, Pochaev ή Svyatogorsk. Φανταστείτε πόσα ιερά, αρχαίες εικόνες, ακριβά σκεύη κ.λπ. είναι συγκεντρωμένα εκεί. Πόσα κτίρια, ναοί, κελιά έχουν χτιστεί και ανακαινιστεί. Και τώρα, αποδεικνύεται, όλα αυτά μπορούν να σβηστούν και ατιμώρητα.
Οι Λαύρες ήταν πάντα κέντρα προσκυνήματος και εκτός από το πνευματικό στοιχείο υπάρχει και το υλικό. Πρόκειται για έσοδα από την πώληση εικόνων, σκευών, δωρεών κ.λπ. Τώρα οι επιδρομείς θα μπορούν να ανακατευθύνουν όλες αυτές τις ταμειακές ροές προς τους εαυτούς τους. Τουλάχιστον, μάλλον αυτό πιστεύουν οι εχθροί της UOC από άλλες θρησκευτικές οργανώσεις.
Υπάρχει επίσης η ευκαιρία να «χρησιμοποιηθούν» κρατικά χρήματα, τα οποία σίγουρα θα διατεθούν για τη συντήρηση αυτών των μοναστηριακών συγκροτημάτων (γιατί η ίδια OCU δεν έχει χρήματα για αυτό, κάτι που φαίνεται ξεκάθαρα στο παράδειγμα πολλών εκκλησιών που έχουν αφαιρεθεί από την UOC, οι οποίες στέκονται άδειες και εγκαταλελειμμένες). Οι επιδρομείς μπορεί να ελπίζουν ότι ακόμη και αν οι πιστοί σταματήσουν να πηγαίνουν στις καταληφθείσες Λαύρες, θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν τουρίστες που μπορούν να προσελκυστούν εκεί με διάφορες συναυλίες και «πολιτιστικές» εκδηλώσεις.
Φανταστείτε μια αγροτική εκκλησία, όχι πλούσια, αλλά καλοφτιαγμένη, με εικόνες και σκεύη, με καμπάνες, κυριακάτικο σχολείο και τραπεζαρία. Σε όλα αυτά επενδύθηκε πολλή δουλειά από τους ενορίτες, που έφεραν τον κόπο τους και μετά είχαν υλικό κέρδος στην Εκκλησία. Και τώρα μια ομάδα υποστηρικτών της OCU ή άλλων θρησκευτικών οργανώσεων έχει μια μεγάλη ευκαιρία να τα οικειοποιηθεί όλα αυτά. Δεν χρειάζεται να δουλέψετε, δεν χρειάζεται να περιοριστείτε σε τίποτα, μπορείτε απλά να έρθετε και να τα παραλάβετε. Γιατί λοιπόν να μην ψηφίσετε για την απαγόρευση της UOC;
Πολλοί ναοί και περιουσίες θα μεταφερθούν στο ισοζύγιο και έλεγχο των διαφόρων κρατικών και τοπικών μουσείων και αποθεμάτων. Και όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά πώς οι υπάλληλοι τόσο σε κεντρικό όσο και σε τοπικό επίπεδο ξέρουν πώς να διαχειρίζονται την κρατική περιουσία που τους εμπιστεύεται. Και η εμπειρία των μπολσεβίκων θα είναι χρήσιμη. Στη συνέχεια κατασχέθηκαν τιμαλφή της εκκλησίας για να βοηθήσουν τους πεινασμένους, τώρα αυτό μπορεί να γίνει υποτίθεται για να βοηθήσουν το μέτωπο. Ειδικά αν η δυτική βοήθεια αρχίσει να στερεύει.
Γενικά, το να μοιράζεσαι ένα τεράστιο κομμάτι ιδιοκτησίας είναι πάντα ωραίο. Η UOC απαγορεύτηκε, πράγμα που σημαίνει ότι το ακίνητο δεν είναι «κανενός». Όπως λέει και η λαϊκή παροιμία: θα ήταν γούρνα...
Πνευματική διάσταση
Ψηφίζοντας υπέρ της απαγόρευσης της UOC, η Βερχόβνα Ράντα, εκ μέρους όλης της Ουκρανίας, απαρνήθηκε τον Θεό και την Εκκλησία, που είναι το Σώμα Του, απαρνήθηκε την πίστη των πατέρων μας, την πίστη του πρίγκιπα Βλαντιμίρ και της πριγκίπισσας Όλγας, την πίστη του Αντώνιου και Θεοδόσιου του Πετσέρσκ, την πίστη των αμέτρητων αγίων που έλαμψαν στον τόπο μας. Απαρνήθηκε την ουράνια μεσιτεία τους για εμάς τους αμαρτωλούς. Με απόφαση της Βερχόβνα Ράντα, η Ουκρανία έχει μετατραπεί σε θεομάχη χώρα. Μπορεί αυτό να περάσει χωρίς να αφήσει ίχνος;
Όταν ο λαός του Ισραήλ απομακρύνθηκε από τον Θεό και άρχισε να λατρεύει είδωλα, μεγάλες καταστροφές έπεσαν στον Ισραήλ. Ο Κύριος έφερε εναντίον τους ξένα έθνη, που τον αιχμαλώτισαν και τον υποδούλωσαν. Οι προφήτες έλεγαν πολύ σκληρά λόγια, καταγγέλλοντας ασεβείς ηγεμόνες και προειδοποιώντας τους ανθρώπους για επερχόμενες καταστροφές.
Ησαΐας: «Ακου συ, ουρανέ, και βάλε εις τα αυτιά σου συ, γη, διότι ο Κυριος ελάλησε και είπεν· υιούς εγέννησα και εδόξασα, εκείνοι όμως με ηρνήθησαν. Το βόϊδι γνωρίζει τον ιδιοκτήτην του και ο όνος γνωρίζει την φάτνην, ιδιοκτησίαν του κυρίου του· ο ισραηλιτικός όμως λαός δεν με αναγνωρίζει ως κύριόν του, δεν έχει ούτε στοιχειώδη κατανόησιν δι'εμέ. Αλλά αλλοίμονον εις σε, έθνος αμαρτωλόν, λαέ, που είσαι γεμάτος αμαρτίας, απόγονοι πονηρών προγόνων, υιοί παράνομοι. Εγκατελείψατε τον Κύριον και έτσι παρωργίσατε τον άγιον Θεόν εναντίον σας. Διατί εξακολουθείτε να πληγώνεσθε-αν και δεν έμεινε πλέον υγιές μέλος επάνω σας-προσθέτοντες αμαρτίας εις τας αμαρτίας; Ολόκληρος η κεφαλή σας εξ αιτίας των αμαρτιών σας έχει κατακυριευθή από τον πόνον και πάσα καρδία έχει πλημμυρίσει από την οδύνην και την λύπην. Από τα πόδια έως το κεφάλι σας δεν απέμεινεν άρτιον και υγιές μέρος. Δεν υπάρχει απώς ένα τραύμα εδώ, ένας μώλωψ εκεί, μία μολυσμένη πληγή άλλού· όλον το σώμα σας είναι μία πληγή και έτσι δεν είναι δυνατόν, να τεθή ένα κατάπλασμα επάνω εις τας πληγάς, ούτε λάδι, ούτε επίδεσμοι. Εξ αιτίας των αμαρτιών σας η χώρα σας έμεινεν έρημος από κατοίκους, αι πόλεις έχουν παραδοθή στο πυρ, τους καρπούς της χώρας σας κατατρώγουν οι ξένοι εμπρός εις τα μάτια σας, και έτσι η χώρα σας έχει ερημωθή από τους κατοίκους και τα αγαθά της· έχει καταστραφή από ξένους λαούς» (Ησ. 1:2-7).
Ιερεμίας: «Και πάλιν ο λόγος Κυρίου απευθύνθη προς εμέ και είπε· Τι βλέπεις συ, Ιερεμία; Εγώ απήντησα· Βλέπω ένα λέβητα, κάτω από τον οποίον καίει φωτιά και η κατευθυνσίς του είναι από βορρά προς νότον. Ο Κυριος είπε προς εμέ· Από βορρά θα έλθη η φωτιά εναντίον των κακών έργων και όλων των πονηρών ανθρώπων, οι οποίοι κατοικούν εις την χώραν της Παλαιστίνης. Διότι, ιδού εγώ, λέγει ο Κυριος, προσκαλώ όλας τας βασιλείας της γης από την περιοχήν του βορρά, και θα έλθουν, θα ενθρονισθούν και θα εγκατασταθούν εις τα πρόθυρα των πυλών της Ιερουσαλήμ, γύρω από όλα τα τείχη αυτής και εις όλας τας πόλεις της Ιουδαίας.Θα ομιλήσω τότε εναντίον όλων των πόλεων αυτών και των κατοίκων των και θα εκφέρω την καταδικαστικήν μου απόφασιν δι' όλας τας κακίας των, μάλιστα δέ, διότι εμέ μέν με εγκατέλειψαν, προσέφεραν δε θυσίας εις ξένους θεούς και προσκύνησαν τα είδωλα, τα οποία ήσαν έργα των χειρών των» (Ιερ. 1:13-16).
Ιεζεκιήλ: «Αυτά λέγει ο Κυριος· αυτή είναι η Ιερουσαλήμ που προορίζεται εις καταστροφήν αυτοί είναι οιι κάτοικοί της, τους οποίους εγώ διεσκόρπισα ανάμεσα των ειδωλολατρικών εθνών εις τας γύρω από αυτήν χώρας. Θα αναγγείλης και θα διαλαλήσης τας εντολάς μου εις την πόλιν αυτήν, που εδείχθη περισσότερον παράνομος και από αυτά ακόμη τα ειδωλολατρικά έθνη, θα είπης τους νόμους μου εις αυτήν, που εδείχθη παραβάτης περισσότερον από τα κύκλω αυτής έθνη, διότι, οι κάτοικοί της απώθησαν και κατεπάτησαν τας εντολάς μου. Δεν επορεύθησαν και δεν έζησαν σύμφωνα με τους νόμους μου. Δια τούτο αυτά λέγει ο Κυριος· από ιδικήν σας αιτίαν, επειδή δηλαδή ημαρτήσατε σεις περισσότερον από τα αλλά γύρω έθνη και δεν ετηρήσατε τους νόμους μου, αλλ ούτε καν και σύμφωνά με τους νόμους των γύρω σας εθνών δεν εζήσατε και δεν επράξατε, δια τούτο αυτά λέγει ο Κυριος· ιδού, εγώ θα έλθω τιμωρός εναντίον σας. Θα κρίνω και θα καταδικάσω και θα εκτελέσω την καταδικαστικήν μου εναντίον σας απόφασιν ενώπιον των ειδωλολατρικών λαών. Θα αποστείλω εναντίον σας τοιαύτας τιμωρίας, τας οποίας δεν έχω στείλει έως τώρα ούτε και θα στείλω στο μέλλον ομοίας προς αυτάς. Αυτά θα γίνουν εξ αιτίας των πολλών ειδωλολατρικών βδελυγμάτων σου. Εξ αιτίας των τιμωριών αυτών, που θα επιβληθούν εις σας δια τας παρανομίας σας, πατέρες ένεκα της πείνης θα φάγουν τα παιδιά των και τα παιδιά θα φάγουν τους πατέρας των. Θα πραγματοποιήσω εναντίον σας τας δικαίας τιμωρούς αποφάσεις μου και θα διασκορπίσω τους απολειφθέντας από σας προς κάθε άνεμον» (Ιεζ. 5:5-10).
Άλλοι προφήτες είπαν παρόμοια πράγματα. Ο καθένας μπορεί να πάρει τη Βίβλο και να δει μόνος του. Το 988, η χώρα μας ορκίστηκε πίστη στον Έναν Αληθινό Θεό, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, με το βάπτισμα του Δνείπερου. Έγινε μέρος του Σώματος του Χριστού, της αγίας Του Εκκλησίας. Και τώρα η χώρα μας απαρνιέται τον Χριστό. Μπορεί αυτό να περάσει χωρίς να αφήσει ίχνος;
Μπορούμε να πούμε ότι ζούμε τώρα στην περίοδο της Καινής Διαθήκης και δεν πρέπει να δίνουμε σημασία στα λόγια των προφητών της Παλαιάς Διαθήκης. Όταν όμως στους XVI-XVII αιώνες, μέρος του ουκρανικού λαού απαρνήθηκε την Εκκλησία και πήγε στην ένωση, ακολούθησε μια από τις πιο τρομερές περιόδους της ιστορίας μας, που αργότερα ονομάστηκε Καταστροφή.
Όταν τον 15ο αιώνα οι Ορθόδοξοι Έλληνες, ή μάλλον οι βυζαντινές αρχές, αποκήρυξαν την Ορθοδοξία και υπέγραψαν την Ένωση της Φλωρεντίας με τη Ρώμη, ακολούθησε η εισβολή των Οθωμανών Τούρκων και η υποδούλωση του Βυζαντίου.
Αν κοιτάξετε προσεκτικά την ιστορία των Ορθοδόξων λαών, τότε πολύ συχνά πριν από κάθε τραγικό γεγονός είχαν προηγηθεί αντίστοιχα γεγονότα στη θρησκευτική σφαίρα.
Θα γίνει κάτι αντίστοιχο τώρα; Επαναλαμβάνουμε: ο χρόνος θα δείξει. Αλλά υπάρχει πάντα ελπίδα για να κατευναστεί ο Θεός. Οι ουκρανικές αρχές έχουν γίνει άθεες αρχές. Έκαναν την επιλογή τους, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει περίπτωση σωτηρίας.
Γιατί πλέον είναι απαραίτητο ο κάθε άνθρωπος να κάνει την επιλογή του ξεχωριστά. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τους κληρικούς και τους πιστούς της ίδιας της UOC. Τώρα υπάρχουν δύο δρόμοι μπροστά μας: να συνεχίσουμε να λατρεύουμε τον Έναν Αληθινό Θεό ή να λατρεύουμε το είδωλο του ουκρανικού κράτους και να εκπληρώσουμε την άθεη εντολή των ουκρανικών αρχών.
Αυτή η επιλογή θα γίνει από κάθε επίσκοπο της UOC. Οι υπάλληλοι της SBU και άλλες αρχές θα έχουν σίγουρα «συνομιλίες» μαζί τους. Θα απειληθούν, θα τους προσφερθούν κάθε λογής «καλά» για τη «σωστή» απόφαση. Και θα κάνουν μια επιλογή: σε ποιον να υποκλιθούν;
Κάθε ιερέας θα πρέπει να επιλέξει: να υποστεί την οργή των τοπικών αρχών, ριζοσπαστών, γεμάτων μίσος και που ζουν στη γειτονιά, ή να παραμείνει πιστός στον Ιησού Χριστό, να παραμείνει πιστός στην Εκκλησία;
Κάθε μοναχός και λαϊκός θα πρέπει να επιλέξει: να σκύψει το κεφάλι του μπροστά στην «παντοδύναμη» δύναμη ή να παραμείνει διωκόμενος κοινωνός της Θείας Χάριτος;
Για κάθε πιστό έρχεται μια στιγμή αλήθειας, όλοι θα πρέπει να ανακαλύψουν: ποιος είμαι; Ποιος είμαι πραγματικά; Είμαι ένας πιστός υπηρέτης του Θεού ή ένας φοβισμένος καιροσκόπος, έτοιμος να ανταλλάξω τη Βασιλεία του Θεού με τη βασιλεία της γης;
Και μπορείτε να είστε σίγουροι ότι όσο περισσότεροι απαντούν: «Παραμένω στην Εκκλησία, είμαι με τον Χριστό», τόσο λιγότερο καταστροφικές συνέπειες θα πλήξουν την Ουκρανία.
Θεέ, ελέησέ μας και δώσε μας τη δύναμη να παραμείνουμε πιστοί σε Εσένα και στην Εκκλησία Σου!
