შეუძლიათ თუ არა ქრისტესთვის ტანჯვა მათ, ვინც არ მოიხსენიებს პატრიარქს?

11 დეკემბერს, რუსეთის მართლმადიდებლური ეკლესიის მღვდლის, გეორგი მაქსიმოვის YouTube არხზე, გამოქვეყნდა გადაცემა ოდესის ყველა წმინდანის ეკლესიის ყოფილ მოძღვართან დიმიტრი მატიენკოსთან ერთად, სადაც ძალიან სერიოზული ბრალდებები წაუყენეს იერარქიას უმე-ის და, კერძოდ, ოდესის მიტროპოლიტი აგაფანგელი.

მოკლედ, რუსეთის ფედერაციაში ემიგრაციაში წასულმა მღვდელმა ეპისკოპოსი დევნასა და უკანონო აკრძალვაში დაადანაშაულა პატრიარქ კირილის ხსენების მატიენკოს პრინციპული პოზიციის გამო. და სწორედ ამ პრინციპების დაცვით აუკრძალა მას ეპისკოპოსმა მსახურების უფლება. საქმე განცხადებებამდეც კი მივიდა, რომ მიტროპოლიტმა მატიანკოს უუძ მიუქსია.

მღვდელმა თქვა, რომ კონფლიქტი 2022 წელს წმინდა სპირიდონ ტრიმიფუნტის ხსენების დღეს დაიწყო. ის მოულოდნელად ავად გახდა და ამიტომ სთხოვა მეორე მღვდელს, მამა მაქსიმს მის ნაცვლად აღევლინა წირვა. თუმცა, ლიტურგიის დასრულების შემდეგ, აღშფოთებულმა მრევლმა დაიწყო მატიენკოსთვის დარეკვა, რომ მამა მაქსიმს არ უხსენებია პატრიარქი კირილი. მოგვიანებით მამა დიმიტრიმ გაარკვია, რომ ეს მღვდელი მიტროპოლიტმა აგაფანგელმა წინასწარ „მოისყიდა“ ნაჩუქარი ენქერით, რათა პატრიარქი არ ეხსენებინა. მოდით დავუბრუნდეთ 25 დეკემბერს.

«სიცხიანი მოვდივარ და ვამბობ: ყველა, ვინც ეკლესიაშია – გამოდით, ხოლო ვინც ქუჩაში დგას – შემოდით ტაძარში», – ყვება მატიენკო ეთერში.

მისი თქმით, მისი მოსვლისას მრევლის დიდი ნაწილი (პატრიარქი არ მოხსენების გამო) ქუჩაში გამოვიდა, ხოლო მათ, ვინც წირვას ბოლომდე დაესწრო, მატიენკო მოღალატეებად თვლის.

მისი თქმით, მან შეწყვიტა ღვთისმსახურება და მოაწყო კენჭისყრა მრევლს შორის, თუ რა ფორმატში უნდა გაგრძელებულიყო მსახურება. თითქოს, იმ მომენტში ტაძარში შევიდნენ უუძ-ს წარმომადგენლები, რომლებმაც განაცხადეს, რომ პატრიარქის ხსოვნისთვის მას "15 წელი ემუქრება ქონების კონფისკაციით". მატიენკოს თქმით, როდესაც უშიშროების ძალებმა ის წაიყვანეს, ის "ესაუბრა" გამომძიებელს, რომელმაც მასთან აღიარა (!), რომ ის საკუთარი ინიციატივით არ იყო მოსული. ეს მისი "მოუხსენიებელი" მღვდელი მივიდა დეკანოზთან, დეკანოზი მიტროპოლიტ აგაფანგელთან და მან დაურეკა უუძ-ს. ეს ყველაფერი მაშინ მოხდა, როდესაც მატიანკო და მისი მრევლი მხოლოდ განიხილავდნენ, თუ როგორ უნდა მოქცეულიყვნენ. და როდესაც მღვდელი უუძ-ის შენობაში იმყოფებოდა იმყოფებოდა, მისმა მრევლმა (თითქოს საკუთარი ინიციატივით) ყველაფერი გაიტანეს ეკლესიიდან: ხატები, ანტიმენცია, შესაწირი, წმიდა მირო, წმიდა ძღვენი, საკურთხევლის ჯვარი და სახარება, სასანთლეები და ა.შ.

მაგრამ მატიენკო აგრძელებს თავის ამბის მოყოლას: „მეორე დღეს მივდივარ მიტროპოლიტთან და ვეუბნები - ეპისკოპოსო, რატომ გადამეცი უუძ-ს? ის კი მპასუხობს - სხვაგვარად ყველაფერს წაართმევენ... და მერე ვხვდები, რომ ყველაფერი მხოლოდ კომერციულ საქმიანობას ეხებოდა. ხოლო მიტროპოლიტ აგაფანგელს მხოლოდ საკუთარი თავი უყვარს“.

ყოველივე ამის შემდეგ მატიანკოს, მისი თქმით, აეკრძალა მსახურება და სხვა მოძღვარი დაინიშნა ყველა წმინდანის ეკლესიაში.

ეს არის შოკისმომგვრელი ამბავი, რომელიც, თუმცა, მხოლოდ მღვდლის ნათქვამიდან ვიცით. ნაკლებად სავარაუდოა, რომ მიტროპოლიტი კომენტარს გააკეთებს მის ჭეშმარიტებაზე.

ეს ეპიზოდიც და მამა დიმიტრისა და მამა გიორგის თითქმის მთელი ორსაათიანი საუბარი მიეძღვნა მთავარ თეზისს - ღვთისმსახურებაზე პატრიარქ კირილის არ მოხსენიება კანონიკური დანაშაულია. შესაბამისად, ვინც აგრძელებს ხსენებას, არის ნამდვილი მართლმადიდებელი გმირი, ჭეშმარიტი ასკეტი. ვინც არ მოიხსენიებს, არის არა მხოლოდ დაბალი კანონიკური თვითშეგნების მქონე სასულიერო პირი, არამედ უბრალოდ პათეტიკური, უმნიშვნელო პიროვნება, რომელსაც შეუძლია თავიანთი ძმების ჩაშვებაც კი დაუშვას.

ზუსტად ასე წარმოადგინა მამა დიმიტრიმ საკუთარი საქმე მოსკოვში. მე გმირი ვარ, ჩემი მიტროპოლიტი პათეტიკური აგენტია. და მან თავისი საქმე წარუდგინა რუსეთის მართლმადიდებლური ეკლესიის საეკლესიო სასამართლოს, რომელმაც გაამართლა იგი. ამიტომ მატიენკო და მაქსიმოვი მოუწოდებენ უმე-ის მღვდლებს არ დაემორჩილონ "ფეოფანიის ხელისუფლებას", არ აღიარონ საბჭოს გადაწყვეტილება, რადგან ეკლესიებში "სადაც შეწყვიტეს პატრიარქის მოხსენიება, ჩვენ თავს უხერხულად ვგრძნობთ .” მაქსიმოვის თქმით, ეს სიტუაცია ზოგადად შეიძლება შევადაროთ უნიას - ”ყველაფერი იგივეა, მხოლოდ იქ დაიწყეს პაპის მოხსენიება”.

მაგრამ იყო თუ არა ყველაფერი ისე, როგორც ამ ორმა მღვდელმა დახატა სიტუაცია?

პირველ რიგში, დავუსვათ საკუთარ თავს კითხვა: არის თუ არა ერთი შემთხვევა მაინც, როდესაც უმე-ის მღვდელი პატრიარქ კირილის ხსენების გამო 15 წლით დააპატიმრეს ქონების კონფისკაციით? ჩვენ ვიცით მაგალითები, როდესაც მღვდლებს ბრალი ედებოდათ რელიგიათშორისი სიძულვილის გაღვივებაში ან მტერთან თანამშრომლობაში, მაგრამ ასეთი ბრალდებისთვის არის სისხლის სამართლის კოდექსის კონკრეტული მუხლები. რა მუხლით შეიძლება მღვდელს 15 წლით თავისუფლების აღკვეთა მიესაჯა, თუ ის უბრალოდ წირვაზე პატრიარქს მოიხსენიებს? რატომ უნდა მიმართონ პროკურორებმა სასამართლოს?

მჟკ-ს ცნობით, ოდესის ეპარქიაში (მათ შორის ოდესაში) არიან მღვდლები, რომლებიც მართებულად მიიჩნევენ პატრიარქ კირილის ხსენებას, მიუხედავად უმე-ის საბჭოს გადაწყვეტილებისა. ოდესის ეპარქიაში კი კარგად იციან მათი ვინაობა. იქნებ მიტროპოლიტი აგაფანგელი, მამათა ყოველი ასეთი „ხსენების“ შემდეგ, ურეკავს უუძ-ს, მოდიან და აპატიმრებენ „15 წლის ვადით და ქონების კონფისკაციით“? თუ ვიმსჯელებთ იმით, რომ მსახურება გრძელდება, მსგავსი არაფერი ხდება.

არიან მღვდლები (დაახლოებით 20), რომლებსაც რატომღაც მოისურვეს უკრაინის დატოვება და ამა თუ იმ ქვეყანაში გადასვლა. ხოლო მიტროპოლიტი აგაფანგელი ყველა მათგანს სრული გაგებით მოეპყრო და გათავისუფლების წერილი მისცა.

რატომ "დაიტანჯა" ასე ძალიან მამა დიმიტრი მატიენკო? რატომ იყო ეპარქიის სასულიერო პირთა დიდი ნაწილიდან (მათ შორის „ ვინც იხსენებს“), მმართველი ეპისკოპოსი ასე დაკავებული მისი „დევნით“? რატომ დაიწყო პირადად "დარეკვა და მისი გადაცემა" უუძ-სთვის? ან იქნებ ყველაფერი ცოტა სხვაგვარადაა? იქნებ არავის დაურეკავს?

კიდევ ერთხელ გადავხედოთ მატიენკოს მიერ წმინდა სპირიდონის დღესასწაულზე აღწერილ სიტუაციას. ლიტურგიაზე მრევლი მოდის, მაგრამ პატრიარქის არ მოხსენიების გამო, თითქმის ყველა ტოვებს ეკლესიას და ქუჩაში გამოდის. რას ნიშნავს ეს? იმას, რომ მათ მღვდელმა ჩაუნერგა - პატრიარქის სახელის წარმოთქმის გარეშე, ღვთისმსახურებას მადლი უქრება. ეს არ არის მხოლოდ ჩვენი ვარაუდი. მატიენკომ ეთერში მაქსიმოვს განუცხადა, რომ ოდესის ფერისცვალების ტაძარი დაინგრა, რადგან იქ პატრიარქის ხსენება შეწყდა. ეს ნიშნავს, რომ „მადლი წავიდა“ იქიდან. ჩვენ მჟკ-ში კვლავ განვიხილავთ, თუ როგორ ესმით ორმაგი საბჭოს მე-13, მე-14 და მე-15 წესები (რომელიც პატრიარქის ხსენების ნორმებზეა საუბარი) სხვა ადგილობრივ ეკლესიებში. მაგრამ ახლა, გავიხსენოთ, რომ თავად პატრიარქმა კირილმა რუსეთის მართლმადიდებლური ეკლესიის ეპისკოპოსთა კონფერენციაზე განაცხადა, რომ არ თვლის მართებულად არ მოიხსენიონ მისი სახელი ღვთისმსახურებაზე. მაგრამ ამავდროულად, ყველა ზიარება ასეთ მსახურებაზე, მისი სიტყვებით, "მადლმოსილი რჩება" - და მათ შორის ოდესის ყველა წმინდანის ეკლესიაში.

ანუ მამა დიმიტრი მატიენკო მივიდა ტაძარში, შეაჩერა ლიტურგია, გააძევა ისინი, ვინც ლოცვას აგრძელებდა და მსახურების გაგრძელების ნაცვლად, მოაწყო კენჭისყრა, თუ როგორ უნდა ეცხოვრათ შემდგომში. რამდენად ნორმალურია ასეთი საქციელი მღვდლისთვის და მით უმეტეს მათთვის, ვინც ასე ზრუნავს კანონების დაცვაზე? იქნებ ეს უფრო რაღაც სექტის ლიდერის საქციელს მოგაგონებთ? და აქ ბევრი სხვა კითხვა არ შეიძლება არ წარმოიშვას:

• რატომ უნდა მოესყიდა მიტროპოლიტ აგაფანგელს მეორე მღვდელმსახური პატრიარქის ერთჯერადი დაუმორჩილებლობის გამო ყოვლადწმიდა ეკლესიაში? რატომ უნდა გაეკეთებინა ეს?
• 
  წინასწარ საიდან უნდა სცოდნოდა მიტროპოლიტს მატიენკოს ავადმყოფობის შესახებ, რათა მოესყიდა მამა მაქსიმი?
• 
  სანამ მამა მატიენკო მრევლთან არჩევდა საქმეს, როგორ მოახერხა მამა მაქსიმემ დეკანოზთან მისვლა, დეკანოზმა ეპისკოპოსისთვის დარეკვა, ეპისკოპოსმა უუძ-ში დარეკვა და უუძ-მ ტაძარში მისვლა?
• 
  მატიენკო ამტკიცებს, რომ პატრიარქის მოხსენიებისთვის უუძ-მ მას 15 წელი მიუსაჯა ქონების  კონფისკაციით და მან სწორედ დაპატიმრების საფრთხის გამო დატოვა ქვეყანა. ამ ყველაფრის მიუხედავად როგორ მოახერხა ქვეყნიდად დაუბრკოლებლად გასვლა და აგრესორ ქვეყანაში წასვლა?
  წავიკითხოთ რა წერია მატიანკოს აკრძალვის ბრძანებულებაში: „ცილისწამება, მკრეხელობა და ცრუ ჩვენება, რომლითაც საჯაროდ უსაფუძვლოდ დაადანაშაულეს ოდესის ეპარქიის მმართველი ეპისკოპოსი და სასულიერო პირები, ანტიმენციისა და სხვა საეკლესიო ქონების ქურდობა, საკრალურობა, ღვთისმსახურების ჩაშლა და მორწმუნეებისთვის ეკლესიაში ლოცვის შესაძლებლობის ხელის შეშლა“.

 

მატიენკო განკარგულებას უწოდებს შურისძიებას მისი პრინციპების დაცვის გამო, მაგრამ რა არ შეესაბამება სიმართლეს?

თუმცა, გაგიკვირდებათ, მაგრამ მღვდელმა, რომელიც დღეს თავის ეპისკოპოსს ჩაშვებაში ადანაშაულებს, ექვსი თვის წინ მას სინანულის წერილი მისწერა.

„თქვენო უწმინდესობავ, მოწყალე ბატონო და მამაო! – წერს მატიანკო. „ისევ და ისევ, შვილივით გთხოვთ, მადლობელო ეპისკოპოსო, მომიხსნათ მსახურებაზე აკრძალვა და მომცეთ საშუალება ვიმსახურო ოდესის ეპარქიის გარეთ ან გადავიდე სხვა ეპარქიაში.

მან პირობა დადო, რომ ტაძარში დააბრუნებდა ანტიმენსიას, დოკუმენტებს და სხვა ქონებას. ჩვენმა პრინციპულმა ბრალდებულმა ხელი ასე მოაწერა: „თქვენო უწმინდესობავ, თავმდაბალი მორჩილი“.

და ყველაზე საინტერესო არის ის, რომ მიტროპოლიტი აგაფანგელი დათმობაზე წავიდა. მატიენკოს მიმართვის რეზოლუციაში ის წერს: „მხედველობაში მიიღება თქვენი მონანიება პასტორალური დისციპლინისა და ქრისტიანული ზნეობის დარღვევის გამო, რაც თქვენ წერილობით აღწერეთ თქვენს მონანიების წერილში, თქვენი მოთხოვნების შესრულება ანტიმენსიის, ხატების, წმინდა ნაწილების და სხვა საეკლესიო ჭურჭლის დაბრუნების შესახებ ყველა წმინდას ტაძარში, თქვენგან მოიხსნება ღვთისმსახურების აკრძალვა. თქვენ ითვლებით ოდესის ეპარქიის სასულიერო პირთა შემადგენლობაში“.

ასე რომ, ეს "მონანიებული" "თავმდაბალი მორჩილი" მიდის ტელევიზიაში და თითქმის ორი საათის განმავლობაში ლაფს ასხამს "მოწყალე მმართველს და მამას", პათეტიკურად საუბრობს ქრისტიანულ სინდისზე, ზნეობაზე, სულის სიმტკიცეზე, ურჩევს ხალხს "იცხოვრონ ქრისტესთვის" და ა.შ.

განა არ იცის მატიენკომ, რომ მონანიება ნიშნავს „გონების შეცვლას“, წინა ცოდვილი ქმედებების, შეხედულებების ან თუნდაც ილუზიების სრულ შეცვლას? მაგრამ როგორ შეგიძლია ასწავლო სხვებს, თუ შენ თვითონ წერ მონანიების წერილებს, მხოლოდ იმისთვის, რომ „მოაგვარო საკითხი“ და ამავდროულად ზურგს უკან ლესავდე ხანჯალს ,,დამნაშავისთვის’’ ჩასარტყამად?

დეკანოზ დიმიტრი მატიენკოს მხარი დაუჭირეს რუსეთის მართლმადიდებლური ეკლესიის უზენაეს საეკლესიო სასამართლოში, მიიღო გადაწყვეტილება მის სასარგებლოდ ოდესის ეპარქიისა და უმე-ის სასამართლოების „მეთაურებისგან“ და თავს უფლება მისცეს უგულებელყოთ ელემენტარული კანონიკური ნორმები.

რისი სახელით? როგორც სასამართლოს გადაწყვეტილებაშია ნათქვამი, „იმის გათვალისწინებით, რომ ოდესის ეპარქიის მეთაურთა გადაწყვეტილებები მიიღება „სქიზმატური ჯგუფების, ადგილობრივი ხელისუფლების, მედიის, ექსტრემისტული ორგანიზაციებისა და საზოგადოების ნაციონალისტური ნაწილის უპრეცედენტო ზეწოლის პირობებში. ”

გასაკვირია, ომის მხარდამჭერი რუსეთის მართლმადიდებლური ეკლესია სერიოზულად რომ  თვლის, ოდესაში, რომელსაც რამდენიმე დღეში ერთხელ ბომბავენ, ასრულებენ უმე-ის საბჭოს გადაწყვეტილებებს „უპრეცედენტო ზეწოლის პირობებში“.

სხვათა შორის, თანამოსაუბრეებმა ომის თემასაც შეეხნენ. მატიენკომ თქვა, რომ ფერისცვალების ტაძრის თავზე ჩამოვარდნილი რაკეტა „ღვთის ნებაა“ და მამა გიორგი აღშფოთებული იყო უკრაინის არმიის მიერ დონბასის დაბომბვით.

მაგრამ აი რა არის საინტერესო. მაქსიმოვმა რატომღაც არ სთხოვა თანამოსაუბრეს ამ თემაზე კომენტარის გაკეთება. მაგრამ მას ბევრი რამის თქმა შეეძლო. ყოველივე ამის შემდეგ, 2017 წლის მარტიდან 2022 წლის დეკემბრამდე (აკრძალვის მომენტი) მამა დიმიტრი უკრაინის შეიარაღებული ძალების კაპელანი იყო. და ეს არ იყო "ბოროტი" ეპისკოპოსი, ვინც აიძულა მას ეზრუნა უკრაინელ ჯარისკაცებზე; კაპელანობა მისი პირადი სურვილი იყო. სანამ „დონბასი 8 წლის განმავლობაში იბომბებოდა“, მამა დიმიტრი იმავე დონბასში წავიდა, რათა „დაელოცა სადამსჯელო ძალები“, სახლში კი სამხედრო ფორმა ეცვა შევრონებით.

და თუ შევაჯამებთ ყველა ფაქტს, გამოდის, რომ მამა გიორგი მაქსიმოვმა ეთერში მიიწვია ადამიანი, რომელმაც:

• არღვევს ღვთისმსახურებას და განდევნის ეკლესიიდან „არასწორ“ მრევლს;
• ტაძრიდან ყველაფერი გააქვს, რათა ღვთისმსახურებისთვის შეუფერებელი გახდეს;
• წერს მონანიების წერილებს ეპისკოპოსს, შემდეგ კი ტალახს ესვრის;
• მხარს უჭერს "სპეციალურ სამხედრო ოპერაციას", არის უკრაინის შეიარაღებული ძალების კაპელანი.

ახლა რუსეთის ფედერაციაში (და ასევე რუსეთის მართლმადიდებლურ ეკლესიაში) იცინიან დასავლური დემოკრატიის აბსურდულ გამოვლინებებზე, როდესაც ლგბტ ან ნეგროიდული რასის წარმომადგენლებს შეუძლიათ ჩაიდინონ რაიმე უხამსი ქმედება (დანაშაულის ჩათვლით), მაგრამ მათი კრიტიკა შეუძლებელია, რადგან დაუყოვნებლივ იწყება შეძახილი "დისკრიმინაციის" შესახებ.

მაგრამ არ არსებობს მსგავსი საფრთხე დღევანდელ საეკლესიო ვითარებაში? როდესაც უკრაინელ მღვდელს შეუძლია რაიმე საეჭვო საქციელის ჩადენა, მაგრამ თუ ის საუბრობს მის გმირულ საქციელზე, მაშინ რუსეთის მართლმადიდებელი ეკლესია ამ ყველაფერზე თვალს ხუჭავს?

და კიდევ ერთი კითხვა - რატომ გავიდა ეს ეთერში მხოლოდ ახლა და არა სულ მცირე ექვსი თვის წინ, როცა მატიანკოს აკრძალვა მოუხსნეს? ყოველივე ამის შემდეგ, ლოგიკური იყო ამის გაკეთება "ცხელ კვალზე".

ფაქტია, რომ სექტემბერში მიტროპოლიტმა ლეონიდმა (მაშინ ჯერ კიდევ აფრიკის ეგზარქოსი) მატიენკო გაგზავნა "გრძელვადიანი მივლინებით" აფრიკაში. შესაძლოა, მსახურების ახალი ადგილი ძალიან პატარა აღმოჩნდა მამა დიმიტრისთვის, ან იქნებ იყო რაღაც უთანხმოება ეგზარქოსის ახალ ხელმძღვანელობასთან. ყოველ შემთხვევაში, მღვდელმა გადაწყვიტა ხალხისთვის თავი შეეხსენებინა ერთი წლის წინ უკრაინაში მომხდარი „წამების“ შესახებ, პატრიარქის ხსენების მტკივნეულ თემაზე.

მღვდელი გიორგი მაქსიმოვი და დიმიტრი მატიენკო მავრიკიის ელჩთან რფ-ში. ფოტო: тг-канал митрополита Леонида

და როგორიც არ უნდა იყოს ამ გადაცემის რეალური მიზეზები, მღვდელ დიმიტრი მატიენკოს შემთხვევა მხოლოდ საბაბია, რომ შევხედოთ სიტუაციას, რომელიც შეიქმნა რუსეთის მართლმადიდებლურ ეკლესიასა და უმე-ს შორის ურთიერთობების გარშემო, უფრო ფართოდ, გარედან შევხედოთ.

როგორც ჩანს, ახლა ოდნავ განსხვავებული აღქმა გვაქვს ქრისტესადმი ერთგულების შესახებ სიტყვებზე. აი, მაგალითად, რას ამბობს მამა გიორგი მაქსიმოვი, უმე-სთან მიმართებაში:

„სამწუხაროა, როცა ადამიანები იტანჯებიან, მაგრამ არა ქრისტესთვის. თუ მაინც იტანჯებით, რატომ არ არის ეს ტანჯვა ქრისტესთვის? იმიტომ, რომ თუ ჩაგრავენ, სცემენ, თავს ესხმიან და პატრიარქს მაინც არ იხსენიებენ, მაშინ რატომ იტანჯებიან?”

და ეს არ არის მხოლოდ მაქსიმოვის აზრი. ეს არის იგივე მატიენკოს პოზიცია და მრავალი სხვა სასულიერო პირის რუსეთის მართლმადიდებლურ ეკლესიაში, ასევე მათი, ვინც გავლენის ქვეშ მოექცა უკრაინაში - ყველას, ვინც ეკლესიის არსს ხედავს, პირველ რიგში, ეკლესიის მთლიანობის შენარჩუნებას ადმინისტრაციული მართვის სტრუქტურაში და არა სახარების მიხედვით ცხოვრებაში, არა ძველი ადამიანის ტრანსფორმაციაში, არა ქრისტესთან კავშირში. ამ მართვის სისტემიდან კერპს ქმნიან, თუმცა ყველამ იცის, რომ ის მუდმივად იცვლებოდა ეკლესიის არსებობის მანძილზე და მომავალშიც აუცილებლად შეიცვლება.

მაშასადამე, დროა დავსვათ სტატიის სათაურში დასმული კითხვა: „შეიძლება თუ არა უკრაინაში, ვინც არ იხსენებს პატრიარქს, იტანჯოს ქრისტესთვის? ან ცოტა სხვაგვარად: „თუ არ იხსენიებ პატრიარქს, მაშინ შენი ტანჯვა ქრისტეს თვალში უაზროა“?

უმე-ის მორწმუნეები ახლა იტანჯებიან, რათა იყვნენ ქრისტეს ეკლესიაში, ხომალდში, სადაც ყველაფერი, რაც მაცხოვარმა ასწავლა, უპირობოდ სრულდება. შეუძლია დღეს ვინმეს თქვას, რომ უმე-ში ქადაგებენ ან ასწავლიან რაღაც განსხვავებულს, ვიდრე ქრისტემ თქვა და ასწავლა თავის მოწაფეებს? არა არ შეუძლია.

თავის მხრივ, შეუძლია თუ არა რუსეთის მართლმადიდებელ ეკლესიას თქვას, რომ ისინი უპირობოდ ასრულებენ ქრისტეს მცნებებს? ვფიქრობ, ამ კითხვას თავად უნდა უპასუხონ.

მაგრამ განცხადება, რომ უკრაინაში ქრისტესთვის იტანჯებიან მხოლოდ „ვინც მოიხსენიებს“ (და დანარჩენები უაზროდ იტანჯება), ძალიან საკამათოა, როგორც ეკლესიოლოგიის, ისე უბრალო ზნეობის თვალსაზრისით. რაც უფრო მალე დაივიწყებენ ასეთ იდეას პროპაგანდისტები, მით უფრო მალე ვიგრძნობთ თავს ქრისტესმიერ ძმებად.

„ღმერთმა ქნას ჩვენს ძმებსა და დებს დარჩეს ქრისტეს რწმენა“ - თქვა ინტერვიუს დასასრულს გიორგი მაქსიმოვმა.

გმადლობთ, მამაო. ღმერთსაც იგივეს ვთხოვთ.