მეუ-ს სატანისტ-აქტივისტები ეკლესიის წინააღმდეგ ბრძოლაში

დღეს უმე-ს მოწინააღმდეგეების ჯგუფმა კიევის პეჩერის ლავრის კედლებთან მოაწყო ჯადოქრული „პერფორმანსი“ „პატრიარქ კირილის დაკრძალვის ცერემონიით“.

ახალგაზრდა ადამიანებმა „პერფორმანსის“ ატრიბუტების სახით გამოიყენეს  სამოსი, რომელიც ჰგავს მღვდლის შესამოსელს და ასევე განახორციელეს ქმედებები, რომელსაც ჩვეულებრივ ასრულებენ მღვდლები - „აკურთხეს“, „აკმიეს“ წაიკითხეს „ლოცვები“.

პოროშენკოს აქტივისტები „ეპისკოპოსის“ „ზომბისა“ და სხვა ბუტაფორიულ კოსტუმებში ამ დროს  ყეფდნენ, იძახოდნენ ყიყლიყოს და ვითომ ქვითინებდნენ.

წესის ბოლოში, ველიარმა, მიუთითა რა ლავრაზე, განაცხადა, რომ „ამ ტაძრებში ილოცებენ უკრაინაში მართლმადიდებელი ეკლესიის ანუ მეუ-ს ბერები.

ერთი სტყვით, ეს ადამიანი აშკარად აიგივებს საკუთარ თავს დუმენკოს სტრუქტურასთან და გამოდის სწორედ იმისთვის, რომ ლავრის კედლებში არ იყოს კანონიკური ეკლესია, არამედ იყოს მხოლოდ „სწორი“ მეუ.

უნდა აღინიშნოს რომ „ლოცვები“ უნდა იყოს წაკითხული არა მოგონილი, არამედ მართლაც ისეთი, რომელიც ნებისმიერ მართლმადიდებლურ კურთხევანში პანაშვიდის დროს იკითხება. თუმცა, ერთი „თავისებურებით“ - დედის გინებით.

ასევე ხაზს ვუსვამთ იმას, რომ საცეცხლურიც გამოიყენებოდა ნატურალური და არა ბუტაფორული. ამდენად, „პერფორმანსერებმა“ შეაფურთხეს არა მხოლოდ უმე-ს, არამედ საერთოდ უკრაინის ყველა ქრისტიანულ ეკლესიას, დასცინეს რა ლოცვებს, მღვდელთა სამოსელს, დაკრძალვის წესსაც.

და ეს გასაკვირი არაა, თუ გავითვალისწინებთ ორ მომენტს.

არტისტები და „აქტივისტები“ სატანის სამსახურში

 

პირველი. „პერფორმანსის“ ორგანიზატორი ან, როგორც მინიმუმ, მისი მთავარი მოქმედი პირი გახდა ადამიანი, რომელიც თავს „დიდ მაგ ველიარს“ უწოდებს. ეს აშკარა სატანისტი და ჰომოსექსუალისტი ლავრის კედლებთან სატაბისტური სიმბოლოკით გამოცხადდა: მედალიონი თხის გამოსახულებით, ბეჭედი რომელსაც ზოდიაქოს ნიშნის ან სხვა მსგავსი ტიპის მიხედვით ქალა ამშვენებდა ქუდად.

მეორე მომენტი. ეს „პერფორმანსი“ უდაოდ, გახდა უმე-ს გაშავების იმ კამპანიის გაგრძელება, რომელიც უკვე დიდი ხანია მის-ში არის ჩაშვებული. გაიხსენეთ „95-ე კვარტალი“ ან „დიზელ-შოუ“.

ანუ გაშეშებულმა და ეშმაკად გადაქცეულმა „აქტივისტებმა“ მსახიობების ანტისაეკლესიო ჯადოქრობა შორს წასვლის ნებართვის სახით მიიღეს. და ეჭვიც არ შეგეპაროთ - წავლენ კიდეც.

რატომ ვფიქრობთ ასე? იმიტომ, რომ მსგავსი რამ უკვე მომხდარა. ამასთან იმ სცენარით, რითიც ახლა მიმდინარეობს. მართალია, 100 წლის წინ.

ბოლშევიკები და მათი ბრძოლა ეკლესიის წინააღმდეგ

მაშინ, როგორც ახლა, უდიდესი ქვეყნის ხელისუფლებამ, რომელიც ჯერ კიდევ გონს მოდიოდა პირველი მსოფლიო ომისგან, რევოლუციისა და სამოქალაქო ომისგან, დაიწყო ეკლესიის წინააღმდგ დევნის ინიცირება. თავიდან ყველაფერი სწრაფად როდი მომხდარა და ხელისუფლება ცდილობდა კიდეც შეენარჩუნებინა მისი ქმედებების კანონიერების სახე. ხდებობდა სასამართლოების მოწყობა მღვდლებსა და ეპისკოპოსებზე, ტაძრები და მონასტრები იხურებოდა გლეხებისა და მუშების კრებების შემდეგ და თითქოს, მათი მოთხოვნით სასულიერო პირთა დახვრეტა არ ატარებდა მასობრივ ხასიათს.

შემდეგ ბევრი რამ შეიცვალა: ტაძრების აფეთქებები და დახვრეტა მასობრივ ხასიათს ატარებდა, ტერორის ტალღა და ასევე ეკლესიის სრული განადგურების შეჩერება შეუძლებელი გახდა. რატომ მოხდა ასე? რატომ მიიღო საზოგადოებამ მორწმუნე ადამიანების, გუშინდელი მეზობლებისა და სამსახურში კოლეგების მკვლელობამ და გადასახლებამ სათანადო და სწორი გდაწყვეტილების სახე?

ძალიან მარტივი მიზეზის გამო - ანტისაეკლესიო ძალებმა მოახერხეს ეკლესიის წარმომადგენლების ადამიანურობისგან დაცლა. მათ შეძლეს უბრალო მოქალაქეების თავში იმის ჩადება, რომ ყველა მორწმუნე ადამიანი, მითუმეტეს მღვდელი არის სიბნელის მოციქული, სახელმწიფოს მტრების მსახური, მექრთამე, მონათმფლობელი და ა.შ. ამ მესიჯების მასირებული პროპაგანდისთვის გამოიყენებოდა მის-ი და სხვადასხვა „პერფომანსი“, რომელსაც კომკავშირლები და ბოლშევიკი ახალგაზრდები ატარებდნენ.

აი, მაგალითად, კოსტრომაში რომელიღაც საბჭოთა დღესასწაულის დროს ავტომობილით დაჰქონდათ „სიკვდილი“ ამით დასცინოდნენ რა ეკლესიასა და სასულიერო პირებს.

აი, „მღვდლის“ საფრთხობელა, რომელტანაც „აქტივისტები“ მღერიან სიმღერებს გარმონით და ცეკვავენ.

აღსანიშნავია მასშტაბური „პერფორმანსი“, რომელიც მოწყობილია „უღმერთოების კავშირის“ მიერ, რომლის დროსაც ახალგაზრდა ადამიანების ჯგუფი ქალაქის მასშტაბით ატარებდა „სასულიერო პირების წარმომადგენელთა“ გამოსახულებებს ჯადოქრული პლაკატებით.

იგივე ხდება ახლაც. სატანისტები ცდილობენ მაქსიმალურად დაცალონ ეკლესია ადამიანებისგან, მორწმუნეებისგან და სამდღველოებისგან. ისინი მკაფიოდ რეაგირებენ სიგნალებზე, რომელიც მაღალი კორიდორებიდან ისმის - „შეიძლება, ნუ გეშინიათ, არაფერი გემუქრებათ“. და თუ სიტუაცია განვითარდება კიდევ უფრო შორს ამ მიმართულებით, ის დასრულდება მკვლელობებით, ტაძრების ნგრევითა და  ეკლესიის განადგურებით.

დუმენკო ტყუილად ფიქრობს, რომ ყველა ზემოთ ჩამოთვლილი მის ორგანიზაციას არ შეეხება. განახლების მოყვარულებიც იგივეს ფიქრობენ. და მხოლოდ შემდეგ, ბანაკებსა თუ გადასახლებებში მყოფი ზოგიერთი მათგანი მიხვდა, თუ რა მწარედ ცდებოდა.

ის შეპყრობილი ახალგაზრდა ადამიანები კი, რომლებიც ლავრასთან დგანან, სინამდვილეში ახალს არაფერს იგონებენ და იყენებენ ბოლშევიკური პროპაგანდის ძველ შაბლონებს.

უცნაურია არა ეს, არამედ ის, რომ ჩვენი სახელმწიფოს მოღვაწეები, რომლებიც საუბრობენ დეკომუნიზაციაზე, სინამდვილეში წარმოადგენენ „ილიჩის საქმეების“ ყველაზე გულწრფელ და ერთგულ მიმდევრებს. სწორედ მათ მიმართავს ახლა წითელ მოედანზე მისი აკლდამიდან ეკლესიის მთავარი მტერი: „სწორი გზით მიდიხართ, ამხანაგებო!“.