ტაკერ კარლსონი და ჩვენი დროის სამარიტელები
ჟურნალისტმა, რომელიც უმე-ის დასაცავად საუბრობდა, დატოვა ამერიკული არხი Fox News. ვინ არის ტაკერ კარლსონი, როგორია მისი რწმენა? და რამდენი ადამიანია მისი მსგავსი დასავლეთში?
ამერიკული მედია სივრცე აქტიურად განიხილავს არხის მთავარი ჟურნალისტის ტაკერ კარლსონის Fox News-დან წასვლას. და როგორც ჩანს, ამ მოვლენას ერთი შეხედვით არაფერი აქვს საერთო უკრაინელების რელიგიურ ცხოვრებასთან, მაგრამ ეს ასე არ არის. დღეს მსოფლიოში და განსაკუთრებით აშშ-ში უმე-ის წინააღმდეგ აშკარა რეპრესიების არ შემჩნევა მიღებულია. რა უნდა ითქვას, თუ ეკლესიის დევნაზე პირდაპირ კითხვაზე, სახელმწიფო დეპარტამენტის წარმომადგენლები პასუხობენ, რომ ამის შესახებ არაფერი იციან. ალბათ ერთადერთი ავტორიტეტული ადამიანი, ვინც საჯაროდ და ღიად ისაუბრა უმე-ის წინააღმდეგ რეპრესიებზე, იყო ჟურნალისტი ტაკერ კარლსონი. მან რამდენჯერმე მკაცრად გააკრიტიკა ზელენსკი უკრაინის მართლმადიდებლური ეკლესიის ფაქტობრივ დევნაში. და მისი უზარმაზარი აუდიტორიის წყალობით, ამერიკელთა მნიშვნელოვანმა ნაწილმა შეიტყო უკრაინაში ეკლესიის ვითარების შესახებ. გავიხსენოთ როგორ იყო ყველაფერი.
2022 წლის 10 დეკემბერს ჟურნალისტმა მკაცრად ისაუბრა ზელენსკის შესახებ სბუ-ს მიერ უმე-ის ეკლესიებსა და მონასტრებში მასობრივ ჩხრეკასთან დაკავშირებით.
„ზელენსკის საიდუმლო პოლიციამ ჩაატარა ჩხრეკა მონასტრებში მთელს უკრაინის ტერიტორიაზე და დედათა მონასტრებშიც კი, დააკავა ათობით მღვდელი სრულიად უსაფუძვლოდ და უკრაინის კონსტიტუციის აშკარა დარღვევით, რაც ახლა არაფერს ნიშნავს. უკრაინის მართლმადიდებლური ეკლესია ათას წელზე მეტი ხნისაა. და ჯო ბაიდენის ადმინისტრაციისა და აშშ-ს კონგრესის სრული მხარდაჭერით, ზელენსკიმ გადაწყვიტა მისი აკრძალვა“, - თქვა მაშინ კარლსონმა.
მისი თქმით, ამერიკული მასმედიის უმრავლესობამ იგნორირება გაუკეთა ზელენსკის ქმედებებს, ზოგიერთმა კი ამის გამართლება სამხედრო მოქმედებების გამო იპოვა.
„მაგრამ ამის გამართლება საერთოდ არ მოეძებნება. უკრაინის მართლმადიდებელი ეკლესია არ არის რუსული, ის უკრაინულია. ეს არ არის დაკავშირებული პუტინის ხელისუფლებასთან. მან ოფიციალურად დაგმო რუსეთის შეჭრა უკრაინაში. ასე რომ, კიდევ ერთხელ: ამ ეკლესიის დანგრევას და აკრძალვას არ აქვს გამართლება! და მაინც, დასავლეთში ზელენსკის ბევრმა ცნობილმა მხარდამჭერმა ამის შესახებ არაფერი თქვა. მგონი უკვე დროა“, - ხაზგასმით აღნიშნა ტაკერ კარლსონმა.
23 დეკემბერს ჟურნალისტმა კიდევ ერთხელ ხაზგასმით აღნიშნა, რომ უკრაინის პრეზიდენტი „კრძალავს ქრისტიანულ კონფესიას, აპატიმრებს მღვდლებს, ართმევს მონასტრებსა და ეკლესიებს“.
მარტის შუა რიცხვებში კი, როდესაც უკრაინის კულტურის სამინისტრომ უკვე გამოაცხადა უმე-ის კიევ-პეჩორის ლავრიდან გაძევება, კარლსონმა ვრცელი სიუჟეტი მიუძღვნა ამ თემას.
„გასაკვირველია დღევანდელი ვითარება, როცა ისინი (ხელისუფლება – რედ.) ასახლებენ ბერებს იმ მონასტრიდან, რომელიც XI საუკუნიდან არსებობს და რომლის მღვიმეებშიც წმინდანების ნეშთებია დასვენებული. ლიბერალურ დემოკრატებს არ მოსწონთ ასეთი ქცევა. მაშასადამე, ჩნდება აზრი: არიან ისეთებიც, ვინც ზელენსკის განსაკუთრებულ გმირად თვლის, რომლებიც მიესალმებიან მას, რომლებიც დარწმუნებული არიან, რომ ამ ადამიანს უნდა მიეცეს ყოველმხრივი მხარდაჭერა. მაგრამ ამავე დროს, ქრისტიანები ეჭვქვეშ აყენებენ მის ზოგიერთ ქმედებას, რაზეც ჩვენ ახლა თვალებს ვხუჭავთ და ჩუმად ვართ. ზელენსკის მიერ განხორციელებულ ქმედებებს, მრავალი თვალსაზრისით, სხვა არაფერი შეიძლება ვუწოდოთ, თუ არა ეკლესიის მორწმუნეების დევნა. მაშ, რატომ ვართ ჩუმად?" - თქვა კარლსონმა.
და მისმა კოლეგამ, მეგან ბეშემმა, მაშინ გამოთქვა გაკვირვება, თუ რატომ დუმან უმე-ში რეპრესიების შესახებ ქრისტიანული ლიდერები და დიდი ქრისტიანული რესურსები, როგორიცაა «Christianity Today».
"ფოქს ნიუსის" იმ ეპიზოდის გასვლიდან თვეზე მეტი გავიდა, რა დროსაც უმე-ის ირგვლივ სიტუაცია საგრძნობლად გაუარესდა. და როგორც ჩანს, ტაკერ კარლსონის არხიდან წასვლამ დახურა ამერიკელებისთვის უმე-ის შესახებ სიმართლის ბოლო ობიექტური წყარო. ახლა საბოლოოდ გაიმარჯვა სახელმწიფო დეპარტამენტის ოფიციალურმა პოზიციამ, რომელიც უშუალოდ იყო ჩართული უკრაინის მართლმადიდებლური ეკლესიის შექმნაში და, შესაბამისად, სიტუაცია, რომელშიც დღეს უკრაინის მართლმადიდებელი ეკლესია აღმოჩნდა.
მაგრამ როგორ აღმოჩნდა, რომ მეგობრული „მოწონების“ ქვეყანაში, სადაც ზელენსკის და დუმენკოს პოზიცია ექსკლუზიურად გადიოდა, უცებ გამოჩნდა კაცი, რომელიც კატეგორიულად ეწინააღმდეგებოდა ამას? რა თქმა უნდა, შეიძლება ითქვას, რომ კარლსონი კონსერვატიული პარტიის მხარდამჭერია და ამიტომ მკაცრად აკრიტიკებს ყველაფერს, რაც დემოკრატების პროექტებს უკავშირდება. მაგრამ საქმე მხოლოდ ამაში არ მდგომარეობს.
ჯერ ერთი, მეუ შეიქმნა რესპუბლიკელი ტრამპის დროს და მეორეც, ტყუილისა და უსამართლობის უარყოფა თავად ტაკერ კარლსონის პოზიციაა.
Fox News-ის დატოვების შესახებ გამოსვლაში ჟურნალისტმა შემდეგი თქვა თავის პოზიციაზე ცხოვრებაში:
„სიმართლის თქმა ძლიერს და მამაცს გხდის, ტყუილის თქმა სუსტს და მშიშარას. მაგრამ ზოგიერთი ადამიანი ძალიან დიდ ფასს იხდის სიმართლის თქმისთვის - ისინი ხდებიან თეთრი ყვავები, დევნიან სოციალური ჯგუფებიდან, როგორიც არ უნდა იყოს ეს ჯგუფები. მაგრამ სიმართლის მთქმელი ჩემს თვალში გმირია. დიახ, ქრისტიანული აღზრდა მაკლდა. მაგრამ თუ აბორტები და საზოგადოების განვითარების ტრანსგენდერული ვექტორი პოლიტიკის ნაწილი ხდება და ამაზე ხელისუფლებაში მყოფები საუბრობენ, მაშინ ჩემთვის ეს არის არა პოლიტიკური მოძრაობა, არამედ ბოროტებაა. რადგან ასეთი პოლიტიკის შედეგი არის საზოგადოების ნგრევა“.
ხოლო სიმართლისა და სიცრუის ანტინომიაზე საუბრისას კარლსონი აუცილებლად მიდის სიკეთისა და ბოროტების გააზრებამდე - მთავარ კითხვებამდე, რომლებისთვისაც ადამიანი ღმერთს მიმართავს და ეკლესიაში მიდის.
„რა თქმა უნდა, აქ ჩვენ ვეყრდნობით რელიგიას და თეოლოგიურ ცნებებს სიკეთისა და ბოროტების შესახებ. ვნახოთ რა არის მათი ამოსავალი წერტილი. სიკეთეს ახასიათებს წესრიგი, სიმშვიდე, უკონფლიქტობა, სიწმინდე - სიწმინდე კი სიმართლის მსგავსია, ღვთისმოსაობის გვერდით. ამავე დროს, ბოროტება არის ყველაფერი, რაც სიკეთის საპირისპიროა - ძალადობა, სიძულვილი, უწესრიგობა, განხეთქილება, ქაოსი და სიბინძურე“, - ამბობს კარსლონი.
პარადოქსულია, მაგრამ ამ არაეკლესიური ადამიანის სიტყვები შეიძლება იყოს ილუსტრაცია იმისა, თუ რა ხდება დღეს კიევ-პეჩორის ლავრასთან, კამენეც-პოდილსკის საკათედრო ტაძართან ან ტერნოპოლში "სირცხვილის დერეფანთან". როცა, ერთი მხრივ, ყვირიან და ღრიალებენ, მორწმუნეთა საკურთხევლიდან გაძევებას ითხოვენ, მეორე მხრივ კი, თავად მორწმუნეები თვინიერად ევედრებიან ღმერთს. და კარლსონი ინტუიციურად მიდის დასკვნამდე, რომელ მხარეს უნდა იყოს ადამიანი, ვისთვისაც პატივი, სიმართლე და მორალი ცარიელი სიტყვები არ არის.
„თუ თქვენ იმ მხარეზე ხართ, რაც ბოროტი პროდუქტების „კალათას“ წარმოადგენს, მაშინ თქვენ მხარს უჭერთ ბოროტებას. მე არ ვიწყებ რელიგიურ ომს, მაგრამ უბრალოდ მოვუწოდებ იმის აღიარებისკენ, რასაც ვხედავთ. და აქ საუბარია არა რესპუბლიკელების მხარდაჭერაზე, საუბარია ცხადზე - იმ გამოვლინებებზე, რომლებსაც გარკვეული ძალა გარედან გვაკისრებს. ეს საკმაოდ აშკარაა. ამასთან დაკავშირებით ორი აზრი მაქვს:
- ეს უნდა ვთქვათ ხმამაღლა და თავი დავანებოთ დემაგოგიას და სპექტაკლს.
- დღის განმავლობაში 10 წუთი მაინც უნდა გამოვნახოთ, რომ ვილოცოთ მომავლისთვის“.
და თავისი გამოსვლის ბოლოს კარლსონი ამბობს შემდეგს: „შეგიძლიათ მიმჩნიოთ ამ საუკუნის სამარიტელად, ფაქტიურად თავმდაბალ პროტესტანტ მქადაგებლად, მაგრამ მე გირჩევთ, გამონახოთ ეს 10 წუთი მომავლისთვის სალოცავად. ვიმედოვნებ, რომ ასე მოიქცევით."
რა თქმა უნდა, ეკლესიურ ადამიანს, რომელმაც წაიკითხა ყველა ეს საკმაოდ გულუბრყვილო სიტყვა ქრისტიანული სწავლებისთვის, შეუძლია თქვას, რომ ჩვენ "თავს კერპად ვაქცევთ". მაგრამ საკითხი ბევრად უფრო ღრმაა.
ბოლო წლებმა აჩვენა, რომ სამყაროს სურათი, რომელიც გუშინ მართლმადიდებლობაში ურყევად ჩანდა, დღეს ნადგურდება. ყველაზე ავტორიტეტული ადგილობრივი ეკლესიის მეთაური, განუყოფელი ძალაუფლებისა და საკუთარი ამბიციების გულისთვის, ანგრევს მართლმადიდებლურ ერთობას და იწყებს ასობით (და მალე ალბათ ათასობით) თემის განადგურების პროცესს.
და შეიძლება ისე მოხდეს, რომ მართლმადიდებლებისთვის ახლებურად ჟღერდეს ევანგელისტური კითხვა „ვინ არის შენიანი?“
ყოველივე ამის შემდეგ, ქრისტეს იგავი კეთილი სამარიტელის შესახებ თანამედროვე ვიზუალიზაცია შეიძლება ჩვენს თვალწინ მოხდეს. დღეს უკვე თვალს ვადევნებთ, როგორ აქცევენ ზურგს თანამედროვე „ლევიანები“ და „მღვდლები“ დღევანდელი ყაჩაღების მიერ ნაცემ მართლმადიდებლებს, როგორ გადიან ზიზღით.
ამავდროულად, არსებობს მრავალი ათასი და შესაძლოა მილიონობით ადამიანიც, ჩვეულებრივი ტაკერ კარლსონები, რომლებიც ინტუიციურად გრძნობენ ქრისტიანული სწავლების ჭეშმარიტებას და შინაგანად ისწრაფვიან მისკენ. და იმისათვის, რომ ქრიზალი პეპელად გადაიქცეს, მათ გარკვეული ბიძგი სჭირდებათ. და, ალბათ, თავად ჟურნალისტმა თავის თავს შემთხვევით არ უწოდა "ამ ეპოქის სამარიტელი".
ის, რომ დღეს მართლმადიდებელი უკრაინელები, ისევე როგორც უძველეს ღმერთთან ბრძოლაში, იძულებულნი არიან დაიცვან თავიანთი რწმენა, ყველაფრის მიუხედავად, არის ქრისტიანობის ქადაგება მრავალი ადამიანისთვის აშშ-ში, ევროპასა და სხვა რეგიონებში. დღეს მათ ბევრი აკვირდება. ყველა, ვინც ვერ აღიქვამს სამყაროს იმ სურათს, რომელიც ცხოვრობს. და შეიძლება მოხდეს, რომ იგივე „პატარა სამწყსო“, რომელზეც ქრისტე საუბრობდა, ხვალ შედგებოდეს ამ ხალხისგან.
