დასავლეთ უკრაინაში უმე-ის განადგურების ქრონიკები

ის, რასაც ამ ვიდეოში ნახავთ, გუშინ წარმოუდგენლად მოგეჩვენებოდათ. დღეს, 2023 წლის გაზაფხულზე, ყოველგვარი გადაჭარბების გარეშე შეიძლება ითქვას, რომ ჩვენი უკრაინის ხელისუფლება, მეუ-ს წარმომადგენლებთან და რადიკალებთან ერთად, მიზანმიმართულად ანადგურებს უკრაინის მართლმადიდებლურ ეკლესიას. როგორ ხდება ეს? დავიწყოთ.

10 მარტს ხელისუფლებამ გამოაცხადა უმე-თან ქვემო ლავრის იჯარის შესახებ ხელშეკრულების შეწყვეტის შესახებ. 29 მარტს ძმებს მონასტერი უნდა დაეტოვებინათ, მაგრამ ეს არ გაუკეთებიათ. მორწმუნეებმა შესასვლელთან სალოცავი მოაწყვეს. ხალხი უბრალოდ არ უშვებს ეკლესიების ინვენტარიზაციისა და დალუქვის კომისიას. ყველა ელოდა ძალადობრივ თავდასხმას, მაგრამ ეს ჯერ არ მომხდარა. მაგრამ ტრაგიკული მოვლენები განვითარდა უკრაინის დასავლეთში.

28 მარტს ხელისუფლებამ მოაწყო ივანო-ფრანკოვსკში უმე-ის ბოლო ეკლესიის იძულებით დაკავება. ახალგაზრდა რადიკალების ჯგუფმა გვერდითი კარები გააღო, შიგნით ცრემლსადენი გაზი შეუშვა და მორწმუნეები გააძევა. ქალაქის მერმა რუსლან მარცინკოვმა ტრიუმფალურად განაცხადა, რომ ივანო-ფრანკოვსკის რეგიონი გახდა უკრაინის პირველი რეგიონი უკრაინის მართლმადიდებლური ეკლესიის გარეშე, რომელსაც ის მოსკოვის საპატრიარქოს უწოდებს: „ეს ჩვენთვის დიდი მოვლენაა. ივანო-ფრანკოვსკის ოლქი პირველი რეგიონია, რომელიც დღეს სრულიად მოსკოვის საპატრიარქოს გარეშეა“.

და მალე მერმა თქვა, რომ ქალაქი პირველად აღნიშნავდა აღდგომას უმე-ის გარეშე: ”ეს მართლაც პირველი აღდგომაა მოსკოვის საპატრიარქოს გარეშე”.

ხელისუფლება ლვოვში უკრაინის მართლმადიდებლურ ეკლესიასაც შეეხო. 5 აპრილს 50 უცნობი პირი ლვოვის სამხარეო საბჭოს თავმჯდომარის მოადგილის იური ხოლოდის ხელმძღვანელობით წმინდა გიორგის ტაძარში სწორედ ლიტურგიის დროს შეიჭრა. მათ შეწყვიტეს ღვთისმსახურება და მოაწყვეს ყალბი კენჭისყრა მეუ-ში გადასვლისთვის. შემდეგ მათ პოლიციასთან ერთად მორწმუნეები გააძევეს. ტაძარი აიღეს. იმავე დღეს ხელისუფლებამ შეწყვიტა საიჯარო ხელშეკრულება და დალუქა უმე-ის სამების თემის ეკლესია.

მეორე დღეს კი ხელისუფლებამ წარმოუდგენელი რამ გააკეთა. მათ ლვოვში უმე-ის ბოლო ტაძარი ექსკავატორით დაანგრიეს. ხაზს ვუსვამთ არა რომელიმე მიტოვებული შენობა, არამედ მოქმედი ეკლესია, სადაც ასობით მრევლი ლოცულობდა.

როგორც ივანო-ფრანკოვსკში, ქალაქის მერმა, ანდრეი სადოვიიმ, გულწრფელად თქვა, რომ თემებს გაუსწორდნენ უმე-ს კუთვნილების გამო. ციტატა: ”მადლობა ყველას, ვინც შეუერთდა და დაეხმარა მოსკოვის საპატრიარქოს ისტორიის დახურვას ჩვენს ქალაქში ამ ორი დღის განმავლობაში პროვოკაციის გარეშე.”

ანდრეი სადოვოი: „დღეს ჩვენ არ გვყავს არც ერთი ოფიციალური საზოგადოება ლვოვში, რომელიც აღავლენს ღვთისმსახურებას მოსკოვის საპატრიარქოს ეგიდით. მოგვწონს თუ არა, გადაწყვეტილება მიღებულია და პატივი უნდა სცეს. Წერტილი".

იგივე ხდება ლვოვის რეგიონში. ბორისლავში ხელისუფლებამ დალუქა შუამავლის ეკლესია მას შემდეგ, რაც საზოგადოებამ უარი თქვა მეუ-ში გადასვლაზე. მთავრობამ სოფელ ვიდნევში უმე-ის ეკლესია დახურა.

ანუ ხელისუფლება, დამალვის გარეშე, ანადგურებს უმე-ის სამრევლოებს სწორედ იმიტომ, რომ ისინი უმე-ს შემადგენლობაში არიან.

ივანო-ფრანკოვსკის და ლვოვის მაგალითმა შთააგონა ხმელნიცკის ხელისუფლება. მაგრამ პრობლემა ის არის, რომ იქ ასობით საეკლესიო საზოგადოებაა და მათში ათიათასობით მრევლი. Რა უნდა ქნან? კიევ-პეჩორის ლავრისთვის C14-ის ლიდერის ევგენი კარასის მიერ შემოთავაზებული პროვოკაციის მეთოდის გამოყენება გადაწყდა. იქ მან თავის მებრძოლებს დაავალა ორ-სამკაციან ჯგუფებად დაყოფა, სადაც ერთი ბერს ან მორწმუნეს აგრესიისკენ უბიძგებდა, დანარჩენები კი ტელეფონზე გადაიღებდნენ მას: „აქ ამოცანაა კატალიზატორის როლი შეასრულო, გამძაფრდეს. (ვაჩვენოთ - რედ.) რომ აგრესორებივით იქცევიან. ამგვარად, მათი ეს აგრესიული საქციელი ხელს შეგვიწყობს, რომ ყველამ, მათ შორის ევროპელებმა, თქვან, რომ ესენი არიან ტერორისტული აგრესიული ჯგუფი და არა ბერები“.

ლავრაში ამ ტექნოლოგიამ არ იმუშავა, რადგან კარასის ინსტრუქციებმა ქსელში გაჟონა. მაგრამ ხმელნიცკიში ყველაფერი ბრწყინვალედ ჩატარდა.

2 აპრილს ყველა უკრაინული მედია აღშფოთებამ მოიცვა - მოსკოველმა ხმელნიცკის მღვდლებმა სამხედრო პირი სცემეს. არხებმა აჩვენეს კადრები, სადაც მრევლთან ერთად დიაკვანი კაცს მიათრევდა, ქალი ოპერატორი კი ჩიოდა სამხედროს სცემენო.

ეს ჩანაწერი გამოაქვეყნა ხმელნიცკის დეპუტატმა ვიქტორ ბურლიკმა. შემდეგ კი მან მოქალაქეებს სოციალური ქსელების საშუალებით მოუწოდა შეკრებილიყვნენ უმე-ის საკათედრო ტაძარში. ახლა კი, უკვე აღშფოთებული "ჯარისკაცების ცემით", ბრბო შემოიჭრება ტერიტორიაზე და მოულოდნელად იწყებს კენჭისყრას საკათედრო ტაძრის მეუ-სთვის გადასაცემად. ტაძარი აიღეს. ხმელნიცკის მერი მაშინვე იწვევს სხდომას, რომელზეც "აკრძალავს" უმე-ს ქალაქსა და რეგიონში. ამავე სქემის მიხედვით, ტაძრებს იპყრობს როგორც ხმელნიცკში, ასევე რეგიონში. მაგრამ დავუბრუნდეთ სწორედ იმ "ჯარისკაცების ცემას", არტურ ანანიევს.

დეპუტატის მიერ გამოქვეყნებული ვიდეო უკვე იმ მომენტიდან იწყება, როცა ანანიევს მიათრევენ. რაც მანამდე მოხდა, ვიდეოზე არ ჩანს. აი, რას ამბობს თავად ქვედიაკონი იგორ სლობოდიანი: „ანანიევი მივარდა ამბიონზე, რომელიც ტაძრის შუაში დგას და წყალი გადაასხა პროტოდიაკონ როსტისლავს. ამის შემდეგ ის ამბიონზე გადახტა, პროტოდიაკონს ხელით უბიძგა, საეკლესიო ტანისამოსი შემოახია, შედეგად წმიდა სახარება იატაკზე დავარდა“.

ის, რომ ანანიევი დიაკონს თავს დაესხა, ამას ადასტურებს ინტერნეტში გამოქვეყნებული რამდენიმე კადრიც, რომ სასულიერო პირს თავად არ დაუგდია სახარება იატაკზე. აქ ხედავთ, რომ მისი მოსასხამი დახეულია.

ანუ ანანიევმა ჩაშალა ლიტურგია, თავს დაესხა დიაკონს და საფრთხეს წარმოადგენდა მრევლისთვის, ქალებისთვის და ბავშვებისთვის. ამიტომაც ის დააკავეს.

მაგრამ ყველაზე საინტერესო ის არის, რომ ეს კადრები ევგენი კარასმა გამოაქვეყნა, ვინც ლავრაში პროვოკაციების მითითებებს აძლევდა. როგორ მიიღო მან შენიშვნა ხმელნიცკის ტაძარში მყოფი ქალისგან? პასუხი ამ ფოტოზეა. კარასი, ანანიევი და მოადგილე ბურლიკი ერთი გუნდია. მათ ერთად მოაწყვეს პროვოკაცია ხმელნიცკში, რამაც გამოიწვია საზოგადოების აღშფოთება და გამოიწვია მასობრივი დაპყრობა ქალაქსა და რეგიონში.

დასავლეთ უკრაინაში უმე-ის განადგურების ქრონიკები ფოტო 1

ასე მოხდა შეპეტოვკაში საკათედრო ტაძრის აღება. აღელვებული ბრბო ტაძრისკენ მიდის, როცა მრევლი შიგნით ლოცულობდა. ტეხავენ გვერდით კარებს. მორწმუნეები ეწინააღმდეგებიან, მაგრამ ძალები არ არის თანაბარი. აქტივისტები აღებენ ცენტრალურ კარებს. ბრბო ტაძარში იჭრება, როდესაც მრევლის ნაწილი მღვდელთან ერთად დაჩოქილი ლოცულობს. ახალი მეპატრონეები ხარობენ და ტაშს უკრავენ. უმე-ის მრევლი, რომლებსაც არ სურთ საკუთარი ტაძრის დატოვება, ძალით გამოათრიეს. ტაძარი აღებულია.

უმე-ს ხმელნიცკის წმინდა გიორგის ეკლესიის მრევლი: „ჩვენ ყველანი ხმელნიცკის მცხოვრებნი ვართ, ამ ტაძრების მრევლი. რა ხდება ახლა ეკლესიაში? რატომ არ უშვებენ ეკლესიაში ლოცვაზე მისულ ადამიანებს? რატომ?! რა ხალხი დარბის იქ? მაინც რა ხდება ეკლესიაში?

და მრევლის ნაცვლად, ხელისუფლებამ შეკრიბა სრულიად უცხო ადამიანები, მეუ-ში გადასვლისთვის ხმის მისაცემად.

"ვალენტინა გესალი ამბობს, რომ ის ცხოვრობს მიკრორაიონში, ქალაქის მეორე მხარეს, მაგრამ მოვიდა საზოგადოების მხარდასაჭერად“.

ვ. გესალი: „პირდაპირ მოვალეობად მივიჩნიე ამ ღონისძიებაში მონაწილეობა“.

"სუსპილნე ხმელნიცკი" ხმელნიცკის ყაზანის უმე-ს ღვთისმშობლის ეკლესიის მეუ-ში გადასვლის კენჭისყრის მონაწილეთა შესახებ:  "ამ მიკრორაიონის მკვიდრი ანტონინა ამბობს, რომ ის ცხოვრობს ტაძრის მახლობლად, მაგრამ ღვთისმსახურებაზე სხვა ეკლესიაში მიდის, „უკრაინულში“.

ანტანინა: „მხარდასაჭერად მოვედით. ძალიან კარგი".

და თავად ჩინოვნიკები ხელმძღვანელობენ ასეთ შეტევებს. მაგალითად, ხმელნიცკის წმინდა გიორგის ეკლესიის აღებისას ადამიანი, რომელიც ახალი რელიგიური თემის მეთაურად იყო წარმოდგენილი, რეალურად ხმელნიცკის კომუნალური კომპანიის დირექტორია.

ასეთ ვითარებაში მორწმუნეებს ხელისუფლების იმედი არ აქვთ. მათ შეუძლიათ ეკლესიების დაცვა მხოლოდ საკუთარ თავზე აიღონ, როგორც ეს იყო კამენეც-პოდოლსკის შემთხვევაში. აქაც ჩინოვნიკებმა ბრბო საკათედრო ტაძართან მიიყვანა და მის ხელში ჩაგდებას აპირებდნენ. მაგრამ არ გამოუვიდათ. მრევლმა ტაძარი დაიცვა.

და უმე-ის წინააღმდეგ პროვოკაციების მიზანი არ არის მხოლოდ ეკლესიების მიტაცება. ეს არის ასევე საზოგადოებაში ეკლესიის მიმართ სიძულვილის ზრდა. ამ სიძულვილის შედეგები უკვე სახეზეა. ჩერნივცში სცემეს ივანო-ფრანკოვსკის ეპისკოპოსი ნიკიტა.

უმე-ის მიმართ საყოველთაო სიძულვილის გამო, ადგილობრივი ხელისუფლება თემებს ართმევს ეკლესიების ირგვლივ არსებულ მიწებს. სქემა მარტივია: არ არის მიწა - ტაძარს არ აქვს არსებობის უფლება.

კვირის განმავლობაში, ხმელნიცკის, კამენეც-პოდოლსკის, რივნეს, ზდოლბუნივის, ტერნოპოლის, ლუცკის, ბერეზანისა და მრავალი სხვა საქალაქო საბჭოები იღებენ გადაწყვეტილებას მიწის ჩამორთმევის შესახებ. ეს სინქრონიულობა იმაზე მეტყველებს, რომ ადგილობრივმა ხელისუფლებამ ზემოდან მიიღო ბრძანება.

ტარას ბატენკო, უკრაინის სახალხო დეპუტატი: „ამას შეიძლება ეწოდოს „სულიერი რევოლუცია“, წმენდა. უკრაინა ცნობილია თავისი მაიდანებით. ტაძრების გადაცემის პროცესი მოსკოვის საპატრიარქოს უმე-დან მეუ-ში ან, ბოლოს და ბოლოს, რაიმე სხვა აღმსარებლობაში, არ შეიძლება შეჩერდეს “.

პარალელურად, მზადდება საკანონმდებლო აკრძალვა უმე-ზე. რისთვის?

სახალხო დეპუტატი პოტურაევი ამ კითხვას პასუხობს: „ჩვენი, როგორც ხელისუფლების წარმომადგენლების მიზანია ხელი შევუწყოთ ერთიანი მართლმადიდებლური ეკლესიის დაარსებას უკრაინაში. ის უკვე არსებობს - ეს არის მეუ. უფრო მეტიც, პოტურაევი ამბობს, რომ როდესაც ეს პროცესი დასრულდება, ხელისუფლება ფანარს მიმართავს მეუ-ს ტომოსისთვის, უკვე როგორც საპატრიარქოსთვის. ციტატა: ეს არის უკრაინის სახელმწიფოს და უკრაინული მართლმადიდებლობის სტრატეგიული მიზნები.

გავიხსენოთ უკრაინის კონსტიტუციის დებულებები: „ეკლესია და რელიგიური ორგანიზაციები უკრაინაში გამოყოფილია სახელმწიფოსგან... ყველას აქვს უფლება, აღიაროს ნებისმიერი რელიგია, თავისუფლად განახორციელოს რელიგიური კულტები და რიტუალები ინდივიდუალურად თუ ერთობლივად, განახორციელოს რელიგიური საქმიანობა. "

ის, რაც ხდება უკრაინაში ეკლესიის ირგვლივ, არის ისეთი მასშტაბის დანაშაულთა ჯაჭვი, რომელიც მხოლოდ ბოლშევიკების დანაშაულთან შედარებაა შესაძლებელი.

ამასთან, ჩვენი დღევანდელი ხელისუფლება, ისევე როგორც ერთხელ ბოლშევიკები, ამბობენ, რომ უკრაინა არის უპრეცედენტო რელიგიური თავისუფლების ქვეყანა. სახელმწიფო ეთნოპოლიტიკის ხელმძღვანელმა ელენსკიმ საკმაოდ სერიოზულად განაცხადა, რომ „უკრაინა არის უდიდესი რელიგიური თავისუფლების სივრცე ევროპაში“.

ანუ ეკლესიების დანგრევა, ეკლესიების მასობრივი მიტაცება ხელისუფლების მონაწილეობით, ერთი აღმსარებლობის მიზანმიმართული განადგურება მთელ რეგიონებში, მის მიმართ სიძულვილის გაღვივება - არის ეს „რელიგიური თავისუფლების“ ნიშანი?

ოდესმე შეფასდება ჩვენი ხელისუფლების ყველა ქმედება ეკლესიის წინააღმდეგ, როგორც საბჭოთა რეჟიმის ქმედებებს მიეცა თავის სახელი. და ამაზე პასუხისმგებელი ხელისუფლების წარმომადგენლები იქნებიან, რომლებიც მონაწილეობენ ადგილობრივი ეკლესიების მიტაცებაში ან რადაში ეკლესიის განადგურებაში. ომი კი მხოლოდ დამამძიმებელ გარემოებად იქცევა.