ეკუმენიზმისკენ: ვატიკანმა გამოსცა დოკუმენტი, რომელიც აპროტესტებდა პაპის პირველობას
დოკუმენტი ხაზს უსვამს პაპის გაგების თანამედროვე კონტექსტში გადახედვის აუცილებლობას, რაც მოიცავს პაპის ძალაუფლების დეცენტრალიზაციას და რეგიონალური საეკლესიო სტრუქტურების როლის ზრდას.
ვატიკანმა წარმოადგინა ახალი დოკუმენტი პაპიზმზე, რომელიც მიზნად ისახავს პაპის ავტორიტეტისა და პირველობის გაგების შეცვლას ეკუმენური ურთიერთობების გაუმჯობესებისა და სინოდალურობის განმტკიცების მიზნით.
ეს დოკუმენტი, როგორც ვატიკანი ირწმუნება, „აჯამებს მთელ ეკუმენურ დისკუსიას პაპის მსახურების შესახებ ვატიკანის მეორე კრების შემდეგ“.
ეს არის ქრისტიანთა ერთიანობის ხელშემწყობი დიკასტერიის (DPCU) თითქმის ოთხწლიანი მუშაობის შედეგი. პროცესი 2020 წელს დაიწყო ენციკლიკა Ut Unum Sint-ის 25 წლის იუბილეს აღსანიშნავად.
DPCU-ს ხელმძღვანელობით შექმნილმა დოკუმენტმა მიიღო როგორც მართლმადიდებელი, ისე პროტესტანტი თეოლოგების, ასევე რომის კურიისა და რკე-ის ეპისკოპოსთა სინოდის მხარდაჭერა.
მიუხედავად იმისა, რომ დოკუმენტი არ წარმოადგენს ვატიკანის ახალ ოფიციალურ პოზიციას, ის ასახავს „მომავალში პაპის განვითარების შესაძლო მიმართულებებს, სინოდალურობისა და ეკუმენიზმის პრინციპებზე დაყრდნობით“.
150-გვერდიანი დოკუმენტის წინასიტყვაობაში, კარდინალმა კურტ კოხმმა, DPCU-ს პრეფექტმა, გამოთქვა იმედი, რომ „ეს ტექსტი წაახალისებს შემდგომ თეოლოგიურ კვლევასა და პრაქტიკულ წინადადებებს რომის ეპისკოპოსის ერთიანობის მსახურების განსახორციელებლად.
დოკუმენტი „განიხილავს გაერთიანებულ ეკლესიაში ერთიანობის მსახურების სხვადასხვა პერსპექტივას“ და შეიცავს „რეკომენდაციებსა და თხოვნებს, რომლებიც მიმართულია კათოლიკური ეკლესიისადმი ეკუმენური თანამშრომლობის გასაუმჯობესებლად და სინოდალურობის გასაძლიერებლად“.
დოკუმენტში ხაზგასმულია პაპის გაგების გადახედვის აუცილებლობა თანამედროვე კონტექსტში, რაც მოიცავს პაპის ძალაუფლების დეცენტრალიზაციას და რეგიონალური საეკლესიო სტრუქტურების (ეპარქიები, სამრევლოები და ა.შ.) როლის ზრდას - რედ.
ეს ცვლილება გულისხმობს ეკლესიის ყველა დონის უფრო აქტიურ მონაწილეობას სინოდალურ პროცესებში და ეპისკოპოსთა კონფერენციების ავტონომიის გაზრდას.
ერთ-ერთი მთავარი წინადადება არის პაპის პრიმატის აღქმის შეცვლა და მისი კავშირი სინოდალიზმთან.
კიდევ ერთი მნიშვნელოვანი ასპექტია ეკუმენიზმი, რომლის განვითარებასაც დოკუმენტი გვთავაზობს მსოფლიო დონეზე ეკლესიის ლიდერების რეგულარული შეხვედრების გზით. ეს, დოკუმენტის ავტორების აზრით, ხელს შეუწყობს თვალსაჩინო გახდეს და გაღრმავდეს უკვე არსებული კომუნიკაცია სხვადასხვა ქრისტიანულ თემებს შორის.
დოკუმენტის საბოლოო რეკომენდაციები მიზნად ისახავს რომის ეპისკოპოსის მსახურების განახლებას „ყველა დაინტერესებული მხარის მიერ აღიარებული სიყვარულისა და ერთიანობის პრინციპების საფუძველზე“. მოსალოდნელია, რომ ეს „წვლილს შეიტანს ეკუმენური კავშირების შემდგომ განმტკიცებასა და კათოლიკურ ეკლესიაში სინოდალური პროცესების მხარდაჭერაში“.
მანამდე მჟკ წერდა, რომ პაპმა და მართლმადიდებლებმა განიხილეს მისი პირველობა გაერთიანებულ ეკლესიაში და მოგვიანებით განმარტეს, თუ როგორი იქნებოდა ის.
