უუს-მ ვერ წარმოადგინა რაიმე მიზეზი, თუ რატომ უნდა იმყოფებოდეს მჟკ-ს ჟურნალისტი წინასწარი დაკავების იზოლატორში

СПЖ

ძვირფასო მკითხველებო! ჩვენ ვაგრძელებთ მართლმადიდებელი ჟურნალისტების საქმის მასალების გამოქვეყნებას, რომლებიც ამჟამად კიევის ლუკიანოვკის ციხის წინასწარი დაკავების იზოლატორში იმყოფებიან. ჩვენ ამას ვაკეთებთ ერთი მიზნით: ვაჩვენოთ პროკურატურის აბსურდულობა, ვაჩვენოთ საქმის დაკვეთა მჟკ-ს წინააღმდეგ და ასევე, რომ ჩვენი ქვეყნის მოქალაქეების უმრავლესობა დარწმუნდეს ამაში.

ამ სტატიაში გთავაზობთ გაეცნოთ ჩვენი საიტის თანამშრომლის ანდრეი ოვჩარენკოს ადვოკატის მიერ სასამართლოში გამოსვლას. ეს გამოსვლა ნათლად აჩვენებს, რომ ჩვენი რესურსის წარმომადგენლების წინასწარი დაკავების იზოლატორში მოთავსება ეწინააღმდეგება არა მხოლოდ უკრაინის ძირითად კანონებს, არამედ საღ აზრს და ელემენტარულ სამართლებრივ პროცედურას.

ანდრეი ოვჩარენკოს ადვოკატის სრული გამოსვლა სასამართლოში:

ძვირფასო მოსამართლევ!

პირველ რიგში, მსურს ყურადღება გავამახვილო უკრაინის სისხლის სამართლის საპროცესო კოდექსის 199 მუხლის მე-3 ნაწილზე, რომლის თანახმადაც, შუამდგომლობა პატიმრობის გაგრძელების შესახებ უნდა შეიცავდეს უკრაინის სისხლის სამართლის საპროცესო კოდექსის 184 სტატიაში მითითებულ ცნობას, კერძოდ, გარემოებათა განცხადება, რომელიც საფუძველს აძლევს ეჭვმიტანილს სისხლის სამართლის დანაშაულის ჩადენაში და აკავშირებს ამ გარემოებების დამადასტურებელ მასალებს. ამდენად, ეჭვის მართებულობა საგამოძიებო სასამართლომ უნდა გადაწყვიტოს პატიმრობის ვადის გაგრძელების მოთხოვნის განხილვის დროსაც. არის მოსამართლეთა პოზიცია, რომლებიც მიიჩნევენ, რომ როგორც კი საგამოძიებო სასამართლომ დაადგინა აღკვეთის ღონისძიება ეს ავტომატურად უნდა გაგრძელდეს. მიმაჩნია, რომ ეს პოზიცია არასწორია, ამ ნორმაზე ვამახვილებ ყურადღებას და ავხსნი რატომაც.

პრევენციული ღონისძიების გაგრძელებისას ბრალდება უნდა იყოს დასაბუთებული. სასამართლო კონტროლის ფუნქცია ავალდებულებს საგამოძიებო სასამართლოს, უშუალოდ გამოიტანოს დასკვნა ეჭვის საფუძვლიანობის შესახებ, რისთვისაც მოსამართლემ უნდა გააანალიზოს ამ ბრალდების შემადგენელი ელემენტები და გამოავლინოს მოვლენის დამადასტურებელი დამაჯერებელი მტკიცებულებები და იურიდიული კვალიფიკაცია მიანიჭოს მათ. წინააღმდეგ შემთხვევაში, ყველა კანონმორჩილი პირი, გამომძიებლის ან პროკურორის სურვილის შემთხვევაში, ნებისმიერ დროს და ბრალის დამადასტურებელი მტკიცებულების გარეშე, შეიძლება გამოვლინდეს როგორც სახელმწიფო მოღალატე ან კრიმინალური ორგანიზაციის მონაწილე უალტერნატიული აღკვეთის ღონისძიების სახით.

ეს დასკვნა შეესაბამება უკრაინის სისხლის სამართლის საპროცესო კოდექსის 17 მუხლის მე-3 ნაწილს, სადაც აღნიშნულია, რომ ეჭვი არ შეიძლება ეფუძნებოდეს უკანონოდ მოპოვებულ მტკიცებულებებს; უკრაინის სისხლის სამართლის საპროცესო კოდექსის 178 მუხლის ნაწილი 1, სადაც აღნიშნულია, რომ აღკვეთის ღონისძიების არჩევისას გამომძიებელი მოსამართლე ვალდებულია, სისხლის სამართლის პროცესის მხარეების მიერ მოწოდებული მასალების საფუძველზე, ერთად შეაფასოს ყველა გარემოება, მათ შორის ეჭვმიტანილის მიერ სისხლის სამართლის დანაშაულის ჩადენის შესახებ არსებული მტკიცებულებების სიმძიმე; ასევე სისხლის სამართლის საპროცესო კოდექსის 194 მუხლის პუნქტი 1, სადაც აღნიშნულია, რომ აღკვეთის ღონისძიების მოთხოვნის განხილვისას გამომძიებელი მოსამართლე ვალდებულია დაადგინოს, მიუთითებს თუ არა სისხლის სამართლის პროცესის მხარეთა მიერ მოწოდებული მტკიცებულებები ეჭვის დასაბუთებაზე.

გამომძიებელი სავენკო შუამდგომლობაში ამტკიცებს, რომ ოვჩარენკოს მიმართ წაყენებული ბრალდება გონივრულად დასტურდება სისხლის სამართლის პროცესის შემდეგი მასალებით, კერძოდ, ფსმ-ს ოქმი (ფარული საგამოძიებო მოქმედებები - რედ.) 2023 წლის 14 ივნისით, ჩართული კონფიდენციალური წყაროს დაკითხვის ოქმი 2023 წლის 30 ნოემბრის თარიღით., 2023 წლის 10 ოქტომბრით დათარიღებული ფსმ ოქმი, 2023 წლის 9 ოქტომბრის ფსმ ოქმი, 2024 წლის 3 იანვრის ფსმ ოქმი, სისხლის სამართლის პროცესის მასალებზე დროებითი ხელმისაწვდომობის ოქმი, ბოლო ნომრები 086, 2020 წლის 10 ნოემბრის ოქმი. 2023 წლის 11 ივლისით დათარიღებული ფსმ ოქმი ოვჩარენკოსთან დაკავშირებით, ამავე თარიღის ფსმ ოქმი სტეპანოვას მიმართ და ამავე თარიღის ფსმ ოქმი სტუპნიცკის მიმართ.

თუმცა, გამომძიებელი სავენკო შუამდგომლობასთან ერთად არ ურთავს შესაბამის მტკიცებულებებს, არამედ საგამოძიებო სასამართლოსა და დაცვის მხარეს სთავაზობს სიტყვაზე ენდონ. ამრიგად, ფაქტობრივად, ეჭვის მართებულობა არაფრით არ დასტურდება, მაგრამ დასტურდება უუს-ს ავტორიტეტით, რომელსაც, სხვათა შორის, სოლომენსკის სასამართლო დიდი პატივისცემით ეპყრობა.

აქვე მინდა აღვნიშნო, რომ შუამდგომლობა შეტანილი იქნა ვადის დარღვევით. მინდა ხაზგასმით აღვნიშნო, რომ გამომძიებელს არ აქვს სამართლებრივი საფუძველი, დააკმაყოფილოს შუამდგომლობა, რომელიც შეტანილი იყო გამოტოვებული ვადით და არც გამომძიებელი და არც პროკურორი არ აყენებენ ამ ვადის აღდგენის საკითხს. ეს არის ცალკე და თვითკმარი საფუძველი განაცხადის დაკმაყოფილებაზე უარის თქმისთვის. გთხოვთ, შეაფასოთ ეს გარემოება სათათბირო ოთახში.

რაც შეეხება ეჭვის მართებულობას. იმ ფორმულირებიდან გამომდინარე, რომელსაც ჩვენ ვხედავთ ეჭვმიტანილად ცნობის შესახებ დასკვნაში, გამომძიებლის თქმით, რომელსაც ადასტურებს პროკურორი, 2022 წლის 24 თებერვლის შემდეგ, ვიქტორ ვიქტოროვიჩ ვიშნევეცკიმ გადაწყვიტა შეექმნა დანაშაულებრივი ორგანიზაცია, რომლის მიზანი იყო უკრაინის ინფორმაციული უსაფრთხოებისთვის ზიანის მიყენება. ამ მიზნით, ვიშნევეცკიმ კრიმინალურ ორგანიზაციაში აიყვანა ოთხი ადამიანი: ჩერტილინი, ზოშჩუკი, ოვჩარენკო და სტუპნიცკი, რომლებიც მან კრიმინალური გეგმის ცენტრში მოაქცია და განსაზღვრა ცალკეული სტრუქტურული ერთეულების ორგანიზატორების როლი. თითოეულმა მონაწილემ თანხმობა მისცა დანაშაულის ჩადენაზე, რომელშიც წინასწარი გამოძიების ორგანო ეჭვმიტანილად მიიჩნევს თითოეულ მათგანს, კერძოდ, ოვჩარენკოს.

შემდგომში, კრიმინალური გეგმის განსახორციელებლად, ჩერტილინმა, ზოშჩუკმა, ოვჩარენკომ, სტუპნიცკიმ სხვადასხვა დროს შემოიერთეს სტეპანოვა, ტიულკინა, ოვჩარენკო (ანდრეიმ ყოფილი ცოლი კრიმინალურ ორგანიზაციაში "ჩაითრია"), ბობეჩკო და ზაბუდკო. კრიმინალური გეგმის განხორციელებისას, კრიმინალური ორგანიზაციის წევრებმა მოამზადეს და რესურსის მჟკ გვერდზე გამოაქვეყნეს პუბლიკაციები, რომლებიც თითქოსდა რელიგიურ სიძულვილს აღძრავდა საზოგადოებაში და ასევე ეხმარებოდა რუსეთს უკრაინის წინააღმდეგ დივერსიული მოქმედებების განხორციელებაში საინფორმაციო და რელიგიური კუთხით.

საგამოძიებო სასამართლოს ამ ფორმულირებების აბსურდულობის ასახსნელად აუცილებელია ისტორიაში რამდენიმე წლის უკან დაბრუნება, როგორ შეიქმნა მჟკ და რა მიზნით შეიქმნა იგი პირველ რიგში.

ფაქტია, რომ უკრაინის დამოუკიდებლობის დასაწყისიდანვე მის ტერიტორიაზე წარმოიშვა რელიგიური კონფლიქტები კანონიკურ რელიგიურ გაერთიანებას შორის, როგორიც არის უკრაინის მართლმადიდებლური ეკლესია და არაკანონიკურ რელიგიურ გაერთიანებებს შორის, როგორიც არის კიევის საპატრიარქოს უკრაინის მართლმადიდებლურ ეკლესია და უკრაინის ავტოკეფალური ეკლესია. სხვადასხვა პერიოდში ამ კონფლიქტებმა სხვადასხვა მასშტაბებს მიაღწია. 2015 წლიდან უკრაინის მართლმადიდებლური ეკლესია კეთილგანწყობილი იყო უკრაინის მაშინდელი პრეზიდენტის, ბატონი პოროშენკოს მიმართ, რომელმაც წამოიწყო ტომოსის მოპოვების კამპანია. ეს ყველამ ვიცით, ეს საყოველთაოდ ცნობილი ინფორმაციაა. ტომოსი მიიღეს 2018 წლის დეკემბერში, იმავე წელს შეიქმნა ახალი რელიგიური გაერთიანება - უკრაინის მართლმადიდებელი ეკლესია (მეუ).

იმ მომენტიდან, მთავარმა ეროვნულმა არხებმა, ცალკეულმა ჟურნალისტებმა და ოფიციალურმა პირებმა საზოგადოებაში დაიწყეს აზრის გავრცელება, რომ უკრაინაში არსებობს ორი რელიგიური ორგანიზაცია: ერთი არის "სწორი" რელიგიური ორგანიზაცია - უკრაინის მართლმადიდებელი ეკლესია, რომელიც  დამოუკიდებელი, პატრიოტული და უკრაინულია, მეორე ,,არასწორი” – უკრაინის მართლმადიდებელი ეკლესია, რომელიც მთლიანად არის დამოკიდებული მტრისთვის მომუშავე რუსეთის მართლმადიდებლურ ეკლესიაზე და ა.შ. ამ ნარატივების დაწესება დაიწყო საზოგადოებაზე.

2022 წლის შემდეგ, როდესაც უკრაინაში დაიწყო სრულფასოვანი ომი, საზოგადოებაში ასეთი გზავნილები გააქტიურდა მედიის საშუალებით და ცალკეული ოფიციალური პირების მეშვეობით. დაიწყო უკრაინის მართლმადიდებლური ეკლესიის მორწმუნეების, მღვდლების, ეპისკოპოსებისა და ამ ასოციაციის ლიდერების მრავალმხრივი ბრალდება, თანამშრომლობის, ღალატის, ისტორიების შესახებ „მოსკოვის მღვდლებზე“...

ასე რომ, მჟკ შეიქმნა 2015 წელს სწორედ იმისთვის, რომ გააშუქოს მოვლენები რელიგიურ სფეროში და კონკრეტულად რელიგიური დისკრიმინაციის კუთხით. ეს იყო იმ პუბლიკაციების ერთადერთი და მთავარი მიზანი, რომელსაც ახლა ადანაშაულებენ და ეჭვქვეშ აყენებენ, რითაც აჩვენებენ, რომ სახელმწიფო ორმაგ სტანდარტებს იყენებს რელიგიურ ორგანიზაციებთან მიმართებაში - ამბობენ, კიევ-პეჩერის ლავრას (უმეტესად პუბლიკაციები დაკავშირებულია კიევ-პეჩერის ლავრასთან) წაართმევენ „არასწორ“ რელიგიურ ორგანიზაციას და მაშინვე გადასცემენ „სწორს“. შემდეგ უკრაინის მართლმადიდებლური ეკლესია (მეუ) იწყებს მსახურებას კიევ-პეჩერის ლავრაში. ამავდროულად, ტერნოპოლის ადმინისტრაციის უფროსი აცხადებს: „მოგვეცით პოჩაევის ლავრა და ჩვენ მოვძებნით გზას, როგორ გამოვიყვანოთ ბერები ლავრიდან.“

სწორედ ამ ყველაფერს აშუქებს მჟკ, თუმცა ახლა ამ გამოცემებს რელიგიური სიძულვილის გაღვივება და აგრესორ სახელმწიფოს საინფორმაციო სფეროში დივერსიულ საქმიანობაში დახმარება ედება ბრალად.

ადამიანის უფლებათა ევროპულმა სასამართლომ (აუეს) არაერთხელ გაამახვილა ყურადღება იმ ფაქტზე, რომ უკრაინის კონვენციის მე-10სტატიის მე-2 პუნქტის მიხედვით, გამოხატვის თავისუფლება ეხება არა მხოლოდ ინფორმაციას და იდეებს, რომლებიც მიჩნეულია არასაზიანოდ, ან მიიღება ხელსაყრელად ან გულგრილად, არამედ მათზეც, რომლებიც შეურაცხყოფს, შოკს ან შეშფოთებას იწვევს სახელმწიფოს ან მოსახლეობის გარკვეულ ნაწილში. ეს არის პლურალიზმის, ტოლერანტობისა და ფართო აზროვნების მოთხოვნები, რომელთა გარეშეც დემოკრატიული საზოგადოება ვერ იარსებებს.

მიუხედავად იმისა, რომ პრესამ არ უნდა გაარღვიოს გარკვეული ეთიკური საზღვრები და საფრთხე შეუქმნას სხვათა უფლებებს, მას ევალება გაავრცელოს ინფორმაცია და იდეები საზოგადოებრივი ინტერესის ყველა საკითხზე.

აქედან გამომდინარე, ეროვნული ხელისუფლების უფლებამოსილებები და პრაქტიკა აკონტროლონ საინფორმაციო სივრცე, ცენზურა და ჟურნალისტებზე გავლენა შემოიფარგლება დემოკრატიული საზოგადოების ინტერესებით. რაც იმას ნიშნავს, რომ პრესას შეუძლია შეასრულოს თავისი სასიცოცხლო როლი, როგორც სამოქალაქო საზოგადოების დამკვირვებელი.

პრესის ამოცანა არ არის მხოლოდ ინფორმაციისა და იდეების გადმოცემა. მათი მიღების უფლება საზოგადოებასაც აქვს. სხვაგვარად რომ ყოფილიყო, პრესა ამ როლს ვერ ითამაშებდა. ეს განხილულია ადამიანის უფლებათა ევროპული სასამართლოს გადაწყვეტილების 42-ე პუნქტში კორალ ვიზენაუს საქმეში აზერბაიჯანის წინააღმდეგ და ადამიანის უფლებათა ევროპული სასამართლო გადაწყვეტილების 48-ე პუნქტში ბედეს საქმეში შვეიცარიის წინააღმდეგ.

ამგვარად, მჟკ-ს ჟურნალისტებს ჰქონდათ ყველა სამართლებრივი საფუძველი, რათა გაეშუქებინათ უკრაინის რელიგიურ სფეროში 2021-2023 წლებში მომხდარი მოვლენები. ზოგს შეიძლება არ მოეწონოს პუბლიკაციები, სხვები შოკში ჩააგდოს, ან თუნდაც შეურაცხყოს. მაგრამ ეს არის საფასური, რომელიც უნდა გადავიხადოთ უფლებისთვის, ვიწოდებოდეთ დემოკრატიულ საზოგადოებად.

ოვჩარენკოს პოლიტიკური მიზეზების გამო სისხლისსამართლებრივი დევნის ფაქტი დასტურდება საეჭვო მესიჯში მოცემული ფორმულირებით, სადაც, კერძოდ, ნათქვამია, რომ დანაშაულებრივი ორგანიზაციის მიზანი, რომელსაც, სავარაუდოდ, ოვჩარენკო ეკუთვნოდა, იყო უკრაინის სახელმწიფოს ყველა ატრიბუტის განადგურება, მათ შორის უკრაინის მართლმადიდებლური ეკლესიის. ანუ გამოძიება რელიგიურ გაერთიანებას „უკრაინის მართლმადიდებლური ეკლესია“ უკრაინის სახელმწიფოს ატრიბუტად აქცევს. თუმცა, უკრაინის კონსტიტუციის 20 მუხლის მიხედვით, უკრაინის სახელმწიფო სიმბოლოებია: სახელმწიფო დროშა, სახელმწიფო ემბლემა და უკრაინის სახელმწიფო ჰიმნი და უკრაინის კონსტიტუციის 35-ე პუნქტი ამტკიცებს პრინციპს, რომლის მიხედვითაც უკრაინაში ეკლესია და რელიგიური ორგანიზაციები გამოყოფილია სახელმწიფოსგან. ამრიგად, სახელმწიფოს, რომელსაც წარმოადგენდა უუს, არ ჰქონდა უფლება დაეცვა ერთი რელიგიური გაერთიანება მეორეს განადგურებით.

ოვჩარენკოს სახელმწიფო ღალატის ჩადენის შესახებ დასკვნა ეფუძნება ყოვლისმომცველი ფსიქოლოგიური და ლინგვისტური შემოწმების შედეგებს. ექსპერტიზა, თავის მხრივ, შეიცავს დასკვნებს მხოლოდ იმ მიზნებთან დაკავშირებით, რისკენაც, სავარაუდოდ, გარკვეული პუბლიკაციები იყო მიმართული, კერძოდ, ექსპერტიზა მიუთითებს, რომ მედია რესურს მჟკ-ის გვერდზე განთავსებული პუბლიკაციები გამიზნულია უკრაინის მოსახლეობის გარკვეულ ჯგუფებზე მიზანმიმართულად ზემოქმედებისთვის, ხალხისა და ჯარის დემორალიზებისთვის და ქვეყანაში სოციალური აჯანების საინფორმაციო წინაპირობების შესაქმნელად. ისინი ასევე მიზნად ისახავს უკრაინის მოსახლეობისა და არმიის მორალის შელახვას და ქვეყნის მოსახლეობის ცნობიერებაში იმ იდეის აქტიურად დანერგვას, რომ უკრაინის დღევანდელი გარე და შიდა პოლიტიკური კურსი არასწორია.

ვწუხვარ, როცა ვკითხულობ ამ ექსპერტების, ფსიქოლოგისა და ლინგვისტის ფორმულირებებს, მაგრამ მსურს პატივცემული სასამართლოს ყურადღება მივაპყრო იმ ფაქტს, რომ უკრაინის მოსახლეობისა და არმიის მორალს ძირს უთხრის ყველა შემთხვევა, როდესაც საზოგადოება იგებს უკრაინის უმაღლეს სამხედრო-პოლიტიკურ ხელმძღვანელობას შორის კორუფციის ნებისმიერ ფაქტს. მე ვიცი ბევრი შემთხვევა, როდესაც ადამიანები უარს ამბობენ ჯარში მსახურებაზე, ამტკიცებენ, რომ "ისინი იქ კვერცხებს ყიდულობენ 17 გრივნად და ჩვენ უნდა გავწიროთ ჩვენი სიცოცხლე ამ ქვეყნისთვის". ასე ხდება დემორალიზაცია. მოსახლეობაში კი მოსაზრება უკრაინის გარე და შიდა პოლიტიკური კურსის არაკორექტულობის შესახებ მძაფრდება ყოველ ჯერზე, როცა საზოგადოება გაიგებს ამჟამინდელი ხელისუფლების გარკვეული მენეჯმენტის გადაწყვეტილებების არაეფექტურობის შესახებ.

აშკარაა, რომ ნებისმიერ ჟურნალისტურ გამოცემას, რომელიც ობიექტურად აკრიტიკებს დღევანდელ ხელისუფლებას, შეიძლება ჰქონდეს გარკვეული უარყოფითი შედეგები სახელმწიფოსა და საზოგადოებაში. გამოძიების ლოგიკით, ნებისმიერი ჟურნალისტური პუბლიკაცია, რომელშიც დღევანდელი ხელისუფლება ნეგატიურად არის წარმოდგენილი ან უკრაინული საზოგადოებისთვის მგრძნობიარე საკითხებია ხაზგასმული, არის რუსეთის ფედერაციის დახმარება უკრაინის წინააღმდეგ დივერსიული მოქმედებების განხორციელებაში. თუმცა, დემოკრატიული ქვეყანა განსხვავდება ტოტალიტარული სახელმწიფოსგან აზრთა სიმრავლითა და სიტყვის თავისუფლებით. ჟურნალისტების წინააღმდეგ რეპრესიები პირველი და ყველაზე მნიშვნელოვანი ნაბიჯია ქვეყანაში ტოტალიტარიზმისა და დიქტატურის მშენებლობისკენ.

აღსანიშნავია, რომ წინასწარი გამოძიების ორგანო ოვჩარენკოს სისხლის სამართლის პასუხისმგებლობას ორჯერ აყენებს ერთი და იგივე ქმედებისთვის, რაც არის უკრაინის კონსტიტუციის 61 მუხლის პირდაპირი დარღვევა. გამოძიება ამტკიცებს, რომ გარკვეული პუბლიკაციები დუბლირებულია რუსეთის ფედერაციის ფედერალურ არხებზე. მაშინ, გამოძიების ლოგიკით, უკრაინაში საცალფეხო გადასასვლელზე უკანონო აქციის გამართვა, რომელსაც რუსული ფედერალური არხები გადასცემენ, უნდა იყოს კვალიფიცირებული უკრაინის სისხლის სამართლის საპროცესო კოდექსის 111 და 217 მუხლების მიხედვით.

<...> ოვჩარენკოს არანაირი ურთიერთობა არ ჰქონდა რუსეთის ფედერაციის წარმომადგენლებთან და არ განუხილავს მათთან რუსეთის ფედერაციის დახმარების გეგმა უკრაინის წინააღმდეგ დივერსიული მოქმედებების განხორციელებაში. აღსანიშნავია ისიც, რომ ოვჩარენკო დაუკავშირდა ვიქტორ ვიქტოროვიჩ ვიშნევეცკის, რომელსაც გამომძიებელმა და პროკურორმა დანაშაულებრივი ორგანიზაციის დამფუძნებლად დაასახელა, მის ცხოვრებაში მხოლოდ ორჯერ. პირველ შეხვედრაზე განიხილეს უკრაინაში სხვადასხვა მედიის ფუნქციონირების საკითხი. მეორედ გაცვალეს რეკომენდაციები იმის შესახებ, თუ როგორ მოვიზიდოთ ფართო აუდიტორია ქრისტიანულ თემებზე.

ჩერტილინი, რომელიც, გამომძიებლისა და პროკურორის თქმით, იყო სტრუქტურული ერთეულის ორგანიზატორი და ვიშნევეცკიმ სამუშაოდ მიიყვანა ოვჩარენკოსთან ერთად, ეს უკანასკნელი საერთოდ არ იცნობდა და არასდროს ჰქონია მასთან ურთიერთობა. და როგორ იყო შესაძლებელი კრიმინალური ორგანიზაციის ხელმძღვანელობა, რომელშიც სტრუქტურული ერთეულების ხელმძღვანელები ერთმანეთს არ იცნობდნენ და დანაშაულებრივი ორგანიზაციის ლიდერი ამ ორგანიზაციის სტრუქტურული ერთეულის ხელმძღვანელს ცხოვრებაში მხოლოდ ორჯერ დაუკავშირდა? რომელშიც არასოდეს ყოფილა განხილული დანაშაულის ჩადენის გეგმა? რაშიც ოვჩარენკომ არასოდეს მისცა თანხმობა მძიმე და განსაკუთრებით მძიმე დანაშაულების ჩადენაზე? მაგრამ რატომღაც ისინი კრიმინალური ორგანიზაციის წევრები არიან. ძალიან უცნაური და გაუგებარია.

სახელმწიფო ღალატში და რელიგიური სიძულვილის გაღვივების ეჭვთან დაკავშირებით, აღსანიშნავია, რომ ოვჩარენკო ეჭვმიტანილია 34 პუნქტში. თითოეული ეპიზოდი ეხება მჟკ-ს გვერდზე გამოქვეყნებულ ცალკეულ პუბლიკაციას. თუმცა, როგორც თავად ტექსტიდან ირკვევა, გამოძიების თანახმად, ოვჩარენკო მხოლოდ ექვს პუბლიკაციას უკავშირდებოდა. წინასწარი გამოძიების ორგანო აღნიშნავს, რომ ვიშნევეცკიმ, როგორც კრიმინალური ორგანიზაციის ხელმძღვანელმა, დაავალა ოვჩარენკოს და სხვა ჟურნალისტებს ექვსი პუბლიკაციის ტექსტის მომზადება, კერძოდ: ”მეუ-ს მხარდამჭერებმა მიიტაცეს მთავარანგელოზ მიქაელის ეკლესია ბელოგოროდკაში”. ასევე პუბლიკაცია: "რივნის საკრებულოს დეპუტატებმა უმე-ს წაართვეს ეკლესიებისთვის მიწის ნაკვეთები". მესამე პუბლიკაცია: „ჩვენ ჯვრების გაშავების წინააღმდეგი ვართ: მაკედონელები უარს ამბობენ მეუ-სთან მსახურებაზე“. მეოთხე პუბლიკაცია: „ჩერნივცის ეპარქია იუწყება მოსალოდნელი თავდასხმის შესახებ ზადუბროვკას ტაძარზე“. მეხუთე პუბლიკაცია: ”ნოვი კორეცში, რივნის ეპარქიაში, მეუ-ს მხარდამჭერებმა მიიტაცეს უმე-ის ტაძარი.” და მეექვსე პუბლიკაცია: „ბელა ცერკვას საკრებულოში მორწმუნეები აპროტესტებენ ტაძრის მეუ-სთვის გადაცემას“.

ვიშნევეცკიმ თითქოს დაავალა ოვჩარენკოს ამ ექვს პუბლიკაციაზე ტექსტის მომზადება. ამავე დროს, საეჭვო შეტყობინება არ შეიცავს ბრალდებებს იმის შესახებ, რომ ოვჩარენკომ ჩაიდინა რაიმე ქმედება ამ პუბლიკაციების მომზადების, კოორდინაციის, რედაქტირების ან განთავსების მიზნით. თუ ოვჩარენკომ არ მოამზადა ტექსტი, არ დაარედაქტირა ეს ტექსტი, არ გამოაქვეყნა, მაშინ რეალურად როგორი იყო მისი როლი ამ ეპიზოდებში? რა ჩაიდინა, რომ დაადანაშაულეს განსაკუთრებით მძიმე დანაშაულში? ტექსტიდან გამომდინარე, ეს გაურკვეველი რჩება.

დავუშვათ, რომ ამ ფორმულირებებით ვდგავართ წინასწარი გამოძიების ორგანოს პოზიციაზე, ე.ი.  უკრაინის სისხლის სამართლის კოდექსის 30 მუხლის შესაბამისად. ორგანიზებული ჯგუფის ან კრიმინალური ორგანიზაციის ორგანიზატორი ექვემდებარება სისხლის სამართლის პასუხისმგებლობას ორგანიზებული ჯგუფის ან კრიმინალური ორგანიზაციის მიერ ჩადენილი ყველა დანაშაულისთვის, თუ ეს განზრახ არის დაფარული და ორგანიზებული ჯგუფის ან კრიმინალური ორგანიზაციის სხვა წევრები ექვემდებარებიან სისხლის სამართლის პასუხისმგებლობას იმ დანაშაულებებისთვის, რომლის მომზადებაში ან ჩადენაში მონაწილეობდნენ, მიუხედავად იმისა, თუ რა როლი ითამაშა თითოეულმა მათგანმა სისხლის სამართლის დანაშაულში.

თუ დასკვნაში ოვჩარენკო მხოლოდ ექვს ეპიზოდიშია ნახსენები, მაშინ გაუგებარია, რატომ არის ეჭვმიტანილი ოვჩარენკო 34 ეპიზოდში, თუ წინასწარი გამოძიების ორგანოც კი არ აცხადებს, რომ მან რაიმე მონაწილეობა მიიღო ამ ეპიზოდებში. აშკარაა, რომ ამ შემთხვევაში ეჭვი არ არის გამართლებული შემდეგი მუხლებით - უკრაინის სისხლის სამართლის კოდექსის 161 მუხლის მე-2 ნაწილით, 111 კოდექსის მე-4 ნაწილით და 128 კოდექსის 3 ნაწილით.

ოვჩარენკოს არ ჰქონდა განზრახული დახმარების გაწევა რუსეთის ფედერაციისა და მისი წარმომადგენლებისთვის უკრაინის წინააღმდეგ დივერსიული მოქმედებების განხორციელებაში. ოვჩარენკოს არავითარი ურთიერთობა არ ჰქონდა რუსეთის ფედერაციის წარმომადგენლებთან და არასოდეს განუხილავს მათთან რუსეთის ფედერაციის დახმარების გეგმა უკრაინის წინააღმდეგ დივერსიული მოქმედებების განხორციელებაში. ბრალდების ტექსტი არ შეიცავს რაიმე მტკიცებულებას იმის შესახებ, რომ ოვჩარენკომ მოამზადა, რედაქტირება გაუკეთა, კოორდინირება გაუკეთა ან გაავრცელა მასალები, რომლებიც ამართლებს ან უარყოფს რუსეთის შეიარაღებულ აგრესიას.

გააზიარეთ ეს სტატია, რადგან ყველაფრის გასაჯაროება გვაძლევს იმედს, რომ სასამართლო საბოლოოდ დაუბრუნდება კანონიერების მთავარ სტრიმინგს და მოსამართლეები მოუსმენენ არა მხოლოდ დაკავებული ჟურნალისტების უდანაშაულობის გაცხადებულ ფაქტებს, არამედ მათ სინდისსაც.