გაეროს გენერალური მდივანი მამაკაცების პატრიარქალური დომინირების წინააღმდეგ

Антониу Гутерриш считает, что культура, в которой доминируют мужчины, наносит ущерб всем. Фото: СПЖ

2020 წლის 31 აგვისტოს, გაეროს გენერალურმა მდივანმა ანტონიუ გუტერეშმა თავის გამოსვლაში განაცხადა: ”პანდემია მხოლოდ იმას აჩვენებს, რაც ყველამ ვიცით: საპატრიარქოს ათასწლეულმა ბატონობამ მამაკაცთა დომინირება გამოიწვია, კაცების მიერ გაბატონებული კულტურა კი ზიანს აყენებს ყველას - ქალებს, კაცებს, გოგონებს და ბიჭებს ".

გაეროს გენერალური მდივნის ტრადიციული ღირებულებებისადმი ამგვარ დამოკიდებულებას, რომლებიც უდავოდ მოიცავს პატრიარქალურ საფუძვლებს, უნდა გამოეწვია გაეროს მთელი სტრუქტურის კრიტიკა თანამედროვე ტრადიციონალისტების, კონსერვატორებისა და მართლმადიდებელი ქრისტიანების მხრიდან.

უფრო მეტიც, ასეთი კრიტიკა ხშირად ისმის - ევროკავშირსა და გაეროს ადანაშაულებენ არატრადიციული ღირებულებების პოპულარიზაციაში, ანტიქრისტიანულ პოლიტიკაში, ლგბტ ადამიანების უფლებების დაცვაში და ა.შ. ეს ბრალდებები ნაწილობრივ გამართლებულია, მაგრამ ჩვენ უკეთ უნდა გვესმოდეს თანამედროვე საზოგადოებაში ანტიქრისტიანული იდეების ლობირების მექანიზმი. თავად საერთაშორისო სამართლის სისტემა, როგორც ეს მსოფლიოში დამტკიცდა, არაფერ შუაშია, რადგან ძირითადი კონვენციების ნორმები, მათ შორის, გაეროს ადამიანის უფლებათა საყოველთაო დეკლარაცია, სამოქალაქო და პოლიტიკური უფლებების საერთაშორისო პაქტი, საერთაშორისო პაქტი ეკონომიკური, სოციალური და კულტურული უფლებები არ შეიცავდა და არ შეიცავს პირდაპირ ნორმებს, რომლებსაც აქვთ ანტიქრისტიანული და ანტიტრადინისტული ხასიათი.

ქვეყნების პარლამენტები იურიდიულ კონსტრუქციებს ერთსქესიანთა ქორწინებაზე, აბორტის ”უფლებაზე”, სასულიერო პირების მიერ ჰომოსექსუალობის კრიტიკის აკრძალვაზე ღებულობენ არა საერთაშორისო იურიდიული ნორმების ზეწოლით, არამედ ძირითადა, მოქმედი ლობის - სხვადასხვა არასამთავრობო ორგანიზაციების, საზოგადოებრივი ორგანიზაციების, ბიზნესის და სხვა სტრუქტურების მიერ განხორციელებული ზეწოლის ქვეშ, რომლების დაინტერესებულნი არიან თანამედროვე ადამიანის მსოფლმხედველობის იდეური ღირებულებების შეცვლაში.
 

ქვეყნების პარლამენტები იურიდიულ კონსტრუქციებს ერთსქესიანთა ქორწინებაზე, აბორტის ”უფლებაზე”, სასულიერო პირების მიერ ჰომოსექსუალობის კრიტიკის აკრძალვაზე ღებულობენ არა საერთაშორისო იურიდიული ნორმების ზეწოლით, არამედ ძირითადა, მოქმედი ლობის - სხვადასხვა არასამთავრობო ორგანიზაციების, საზოგადოებრივი ორგანიზაციების, ბიზნესის და სხვა სტრუქტურების მიერ განხორციელებული ზეწოლის ქვეშ, რომლების დაინტერესებულნი არიან თანამედროვე ადამიანის მსოფლმხედველობის იდეური ღირებულებების შეცვლაში.

სრული ზომით შეიძლება ითქვას, რომ კანონის ეროზია, როგორც ეროვნულ და საერთაშორისო დონეზე ბოროტების შეკავების ფაქტორი, უფრო კერძოა, ვიდრე გლობალური ინიციატივა, რომელიც არ მოდის სამოქალაქო საზოგადოებიდან და მას მხარს არ უჭერს მმართველი ელიტა, მაგრამ მას ძლიერი და აქტიური ლობი უბიძგებს გარედან. ამავე დროს, ის პოლიტიკოსებს იზიდავს თავის მხარეზე და მათ დამატებით კარიერულ და პოლიტიკურ შესაძლებლობების უქმნის.

სწორედ ამ "მესამე ძალის" ძალისხმევით ტარდება სხვადასხვა ფსევდომეცნიერული კონფერენციები, გაიცემა გრანტები კვლევისა და იურიდიული დასაბუთებისთვის, იძებნება სახსრები ადამიანის უფლებათა დამცველი ორგანიზაციების მუშაობისთვის გაეროს, ევროკავშირისა და სხვა სტრუქტურების კომიტეტებში. ანტიქრისტიანულმა ლობირებამ გარკვეულ შედეგებს მიაღწია თავისი საქმიანობის პირველი ათწლეულების განმავლობაში, როდესაც სამოქალაქო საზოგადოებისთვის ჯერ კიდევ არ ჩანდა მისი საქმიანობის ნაყოფი. ჩვენს ოპონენტებს ჰქონდათ მარცხი და გამარჯვება, მაგრამ მათმა შრომისმოყვარეობამ, გულმოდგინე და სისტემურმა მუშაობამ შედეგი გამოიღო - მრავალი ქვეყნის პარლამენტი დაეცა მათ წინაშე, დღეს კი მათი იდეოლოგიური პოზიციები მკაცრად არის დაფიქსირებული, თუმცა არა საერთაშორისო სამართლის დონეზე.

ჩვენს ოპონენტებს ჰქონდათ მარცხი და გამარჯვება, მაგრამ მათმა შრომისმოყვარეობამ, გულმოდგინე და სისტემურმა მუშაობამ შედეგი გამოიღო - მრავალი ქვეყნის პარლამენტი დაეცა მათ წინაშე, დღეს კი მათი იდეოლოგიური პოზიციები მკაცრად არის დაფიქსირებული, თუმცა არა საერთაშორისო სამართლის დონეზე.

უნდა გვესმოდეს, რომ ტრადიციული იდეოლოგიური წესრიგის განადგურება პოლიტიკური ისტებლიშმენტის გონებაში ერთი ან ორი წლის განმავლობაში არ მომხდარა - მას მთელი ათწლეულები დასჭირდა XX-XXI საუკუნეების მიჯნაზე. ამასთან, ოპტიმიზმი შთააგონებს იმ ფაქტს, რომ როგორც კი "მესამე ძალების" საქმიანობა ქვეყნების საერთაშორისო ოფისებიდან შეიჭრა და ყველა ოჯახის კარზე დააკაკუნა გეი აღლუმებით, სექსუალური განათლებით და არასრულწლოვანთა სამართლიანობით, მზრუნველმა სამოქალაქო საზოგადოებამ უპასუხა ამ გამოწვევებს და მთელს მსოფლიოში გაჩნდა ოჯახის ღირებულებებისა და ცხოვრების ტრადიციული წესის დაცვის საზოგადოებრივი მოძრაობა.   

სამოქალაქო საზოგადოებას შორის დაპირისპირება მიზნად ისახავს არა იმდენად ოპონენტების კრიტიკას, რამდენადაც ის იცავს რელიგიური მრწამსის მიმართ ბოროტად მოპყრობის უფლებებს, როგორც რელიგიური პრაქტიკის უფლების ნაწილს.

მაგალითად, გარკვეული პერიოდის განმავლობაში ჩვენ ევროკავშირის ტერიტორიაზე ვაკვირდებოდით სასამართლო პროცესებს ქრისტიანი სასულიერო პირების წინააღმდეგ, რომლებიც ციტირებდნენ საღვთო წერილებს, რომ დაადასტურონ თავიანთი რწმენა ბოროტმოქმედებასთან დაკავშირებით. ამასთან, უმეტესწილად, ეს სასამართლოები წააგეს და სასულიერო პირებს მნიშვნელოვანი სასჯელი არ მიუღიათ. მედიაში ასეთი შედეგები მცირედ იყო გაშუქებული - პუბლიკაციების უფრო დიდი რაოდენობა ეხებოდა გეი-სიამაყის აღლუმების ჩატარებას, ისევე როგორც ხელისუფლების ფართო იძულებას არატრადიციული ორიენტაციის საჯაროდ დემონსტრირებისთვის. ამან შექმნა შთაბეჭდილება, რომ საერთაშორისო ორგანოების იურიდიულ პოზიციებზე ჭარბობს ანტიქრისტიანული შეხედულებები.

ჩვენ ევროკავშირის ტერიტორიაზე ვაკვირდებოდით სასამართლო პროცესებს ქრისტიანი სასულიერო პირების წინააღმდეგ, რომლებიც ციტირებდნენ საღვთო წერილებს, რომ დაადასტურონ თავიანთი რწმენა ბოროტმოქმედებასთან დაკავშირებით. ამასთან, უმეტესწილად, ეს სასამართლოები წააგეს და სასულიერო პირებს მნიშვნელოვანი სასჯელი არ მიუღიათ. მედიაში ასეთი შედეგები მცირედ იყო გაშუქებული - პუბლიკაციების უფრო დიდი რაოდენობა ეხებოდა გეი-სიამაყის აღლუმების ჩატარებას.

ამ თემაზე შემდგომ კამათზე, უნდა გავიხსენოთ, რომ გაერო და მისი წინამორბედი, ერთა ლიგა, სახელმწიფოთაშორისი კომპრომისის გზით შეიქმნა. ამის შემდეგ, ყველა საერთაშორისო კონვენცია და მასში შემავალი კანონის ნორმები სახელმწიფოებისთვის გახდა იურიდიულად სავალდებულო, თუ ამ ქვეყნებმა მისცეს თანხმობა და მიუერთდნენ შესაბამის ტექსტს.

სამწუხაროდ, გაეროში და სხვა სტრუქტურებში  ლობისტების ძალისხმევა იწვევს იმ ფაქტს, რომ გაეროს და სხვა ორგანოების მრავალი კომისია და კომიტეტი იწყებს თავისი სპეციფიკურ იურიდიულ კომპეტენციიდან გამოსვლას  და სინამდვილეში გაეროს წევრ ქვეყნებს აწესებს ნორმების ისეთ ნაწილს, რომლებიც არ წარმოადგენს საერთაშორისო სამართლის ნორმებს: ქვეყნებს  მათზე არ მიუცია თავიანთი თანხმობა. ამავე დროს, საერთაშორისო დონეზე მიიღება უამრავი დეკლარაციული დოკუმენტი, როგორიცაა რეზოლუციები, გეგმები, მიზნები და სხვა, რაც უნდა იყოს განსახილველი წინადადებების ან შემდგომი განვითარების ვერსიების ფორმატში. მეორეს მხრივ, სხვადასხვა არასამთავრობო ორგანიზაციები პარლამენტისა და კონკრეტული ქვეყნის სხვა სახელმწიფო ორგანოების დონეზე ზეწოლას ახდენენ და მოტივირებენ სახელმწიფოებს მიიღონ სასურველი ხასიათის სამართლებრივი ნორმები. ამრიგად, ”ლგბტ უფლებების” არსის, აბორტის ”უფლების” არსის გაგება, ისევე როგორც პატრიარქალური წესრიგისადმი დამოკიდებულება სპიკერების, საკონფერენციო მასალების, რეზოლუციებისა და დეკლარაციების გამოსვლები არ ჯდება საერთაშორისო სამართლის ნორმებში და ქვეყნებს აბსოლუტურად არაფერს არ ავალდებულებს.

”ლგბტ უფლებების” არსის, აბორტის ”უფლების” არსის გაგება, ისევე როგორც პატრიარქალური წესრიგისადმი დამოკიდებულება სპიკერების, საკონფერენციო მასალების, რეზოლუციებისა და დეკლარაციების გამოსვლები არ ჯდება საერთაშორისო სამართლის ნორმებში და ქვეყნებს აბსოლუტურად არაფერს არ ავალდებულებს.

მეორე საკითხი იმათია, რომ თანამედროვე საზოგადოების წარმომადგენლებმა, რომლებიც იცავდნენ ტრადიციულ ღირებულებებს და ქრისტიანულ შეხედულებებს, ჯერ ვერ შეძლეს გაუწიონ უპირატესობა თავიანთ მოწინააღმდეგებს გაეროს, ეუთოს, ევროკავშირისა და სხვა საერთაშორისო სტრუქტურების ადგილებში. ეს პლატფორმები მხოლოდ იდეების გამოხატვის სფეროა, რომლებიც ყოველთვის არ ღებულობენ ამ სტრუქტურების წევრი სახელმწიფოების მოწონებას..

მიუხედავად ამისა, ჩვენთვის გასაგებია, რომ ეს საკითხი შესაძლებელია და, სულიერი თვალსაზრისით, განპირობებულია საზოგადოების ზნეობრივი მდგომარეობით, რომლის გამოც ხდება უფლის ნებასურვილი კონკრეტული ხალხისა და მთელი მსოფლიოს მიმართ.