მიტროპოლიტ ლონგინს პატიმრობა ემუქრება: რა ბედი ეწევა მის 400 შვილს?

მიტროპოლიტი ლონგინი თავის შვილებთან. ფოტო: news.church.ua

2023 წლის 22 მაისს ბანჩენსკის მიტროპოლიტი ლონგინი (ჟარი) დაკითხვაზე დაიბარეს ჩერნივცის პოლიციის განყოფილებაში. დაკითხვისას მას აცნობეს, რომ მის წინააღმდეგ აღძრულია სისხლის სამართლის საქმე უკრაინის სისხლის სამართლის კოდექსის 161-ე მუხლით, რელიგიური სიძულვილის წაქეზებისთვის. ამ წუთებში სასამართლო წყვეტს, თუ რა აღკვეთის ღონისძიება უნდა შეუფარდონ მას. თუმცა, სიტუაცია მიტროპოლიტ ლონგინთან უფრო რთულია, ვიდრე ნებისმიერ სხვა ეპისკოპოსთან ან თუნდაც უკრაინის მოქალაქესთან.
«მამაო»
საქმე იმაშია, რომ მეუფე ოთხასი შვილის მამაა. მრავალი წლის წინ, 1992 წელს, როდესაც ის ჯერ კიდევ უკრაინის მართლმადიდებლური ეკლესიის ჩერნივცის ეპარქიის იერონონი იყო, მამა ლონგინმა (ჟარმა) ბიჭი ვანია მიიყვანა უფლის ამაღლების სახელობის, მის მიერ დაარსებულ მონასტერში (მაშინ იყო მის ტერიტორიაზე მხოლოდ ერთი ტაძარი). ვანეჩკა ძალიან სუსტი და ავადმყოფი ბიჭი იყო ცერებრალური დამბლით ჩერნივცის ბავშვთა სახლიდან. მამა ლონგინმა იგი იშვილა. მერე სხვა შვილი იშვილა, მერე მეორე. 1994 წელს ის უკვე 29 ბავშვის მამა იყო, შემდეგ კი მამა ლონგინმა ოფიციალური მეურვეობა დაამტკიცა. თავიდან ყველა ამ ბავშვის თავშესაფარი, რომლებიც მამას „ტატიკას“ ეძახდნენ (მოლდოვურად ნიშნავს „მამა“), მონასტრის ტერიტორიაზე მდებარეობდა. თუმცა, მოგვიანებით გადაწყდა ბავშვებისთვის ცალკე შენობების აშენება. ასე გაჩნდა ბავშვთა თავშესაფარი სოფელ მოლნიცაში.

და უნდა ითქვას, რომ ეს არ არის მხოლოდ თავშესაფარი, არამედ ნამდვილი ზღაპრული ქალაქი. ბავშვები იქ მშვენიერ პირობებში ცხოვრობენ, მათ უვლის უზარმაზარი (100 კაცზე მეტი) პერსონალი, რომელშიც შედიან მონაზვნები, მაღალკვალიფიციური პედაგოგები და ექიმები. ბავშვები უზრუნველყოფილნი არიან ყველაფრით, რაც მათ სჭირდებათ - ლამაზი და ფართო ოთახებიდან დაწყებული,   კომპიუტერული კლასებით და სათამაშო მოედნებით დამთავრებული. უფრო მეტიც, რადგან მამა ლონგინი ამ ბავშვების მამაა, ის აგრძელებს მათ მხარდაჭერას მაშინაც კი, როცა ისინი საკმაოდ ზრდასრულები არიან, რომ დატოვონ თავშესაფარი. მეუფე, ამ სიტყვის პირდაპირი მნიშვნელობით, ზრუნავს მათზე, როგორც საკუთარ შვილებზე - აწყობს მათ საგანმანათლებლო დაწესებულებებში, უჭერს მხარს ფინანსურად, ზრუნავს საცხოვრებელზე და აქორწინებს კიდეც. ანუ აკეთებს ყველაფერს, რაც კარგმა და ნორმალურმა მშობლებმა უნდა გააკეთონ.

მაგრამ... ბევრი ბავშვი ვერ ტოვებს თავშესაფარს. მეუფეს ვაჟებსა და ქალიშვილებს შორის არიან ისეთებიც, რომლებსაც ხელ-ფეხი არ აქვთ, აივ ინფექციით დაავადებულნი, ცერებრალური დამბლის მძიმე ფორმებით. ამ ბავშვებს სჭირდებათ მუდმივი და კვალიფიციური მოვლა. ამ ზრუნვას კი მმართველი თანაშემწეებთან ერთად უწევს მათ. რა ბედი ეწევათ ამ ბავშვებს, ღმერთმა ნუ ქნას,თუ მეუფეს რამე მოუვა ?

რა ბედი ეწევათ მეუფეს შვილებს?

ამის გამოცნობა ძნელი არ არის. ახლა უკრაინის ხელისუფლება ცდილობს შექმნას ისეთი ვითარება, როდესაც უმე-ის არსებობა ქვეყნის ტერიტორიაზე ფიზიკურად შეუძლებელი იქნება. ეს ნიშნავს, რომ ეკლესია-მონასტრებს უბრალოდ ჩამოართმევენ ან მეუ-ს სასარგებლოდ, ან სახელმწიფოს სასარგებლოდ, გადააქცევენ მათ მუზეუმებად ან საწყობებად. რეალურად, თუნდაც ეს ტაძრები დუმენკოს მომხრეების ხელში მოხვდეს, დიდი ალბათობით, ისინი ნორმალურად ფუნქციონირებას შეწყვეტენ. მაქსიმუმი, რაც იქ შეიძლება იყოს, არის „ღვთისმსახურება“ ხანდახან. რაც შეეხება ყველა ჰუმანიტარულ, მისიონერულ თუ საქველმოქმედო პროექტს, მათი ბედი სამწუხაროა და წინასწარ განსაზღვრული - დაიხურება. ახლა კი არ ვაზვიადებთ, საკმაოდ კონკრეტულ ამბავს ​​ვამბობთ.

მაგალითად, ქალაქ ხმელნიცკიში, უმე-ის წარმომადგენლებმა ხელისუფლების მხარდაჭერით შეარჩიეს რამდენიმე ეკლესია უმე-ს თემიდან. რა იყო პირველი, რაც გააკეთეს დუმენკოს სტრუქტურის „მღვდლებმა“? მათ შეასრულეს უკრაინის ეროვნული ჰიმნი და დახურეს საქველმოქმედო სასადილო ეკლესიებში.

აი, რას წერს ქალაქის ერთ-ერთი ადგილობრივი მცხოვრები, რომელიც მიმართავს მერს სიმჩიშინს: „მესმის, რომ კარგი ხელფასი გაქვს და ასეთი დიდი ხელფასით, ალბათ არ იცი, რომ ხმელნიცკში ათასობით ადამიანია - პენსიონერი, ლტოლვილები, ემიგრანტები, ინვალიდები, რომლებმაც დაკარგეს სახლი და ჯანმრთელობა! ბევრი მათგანი დადის უმე-ის ეკლესიებში სალოცავად და უბრალოდ საჭმელად! ჩვენს ქალაქში, საბედნიეროდ, ტაძრებში მუშაობდა უფასო სასადილოები წმინდა გიორგის ეკლესიაში, ღვთისმშობლის შუამავლობისა და ყაზანის ღვთისმშობლის წმინდა ხატის ეკლესიაში! ტაძრების უმე-დან მეუ-ზე გადასვლით ყველა სასადილო დაიხურა!”.

სხვა მაგალითების მოყვანაც შეიძლება. მაგრამ ისედაც ნათელია, რომ მეუ, სხვადასხვა მიზეზის გამო (სურვილის ნაკლებობა, მრევლი, სახსრები და ღვთის დახმარება), არ ჩაერთვება ქველმოქმედებაში ისეთი მასშტაბით, როგორც უმე.

რა დაემართებათ ამ შემთხვევაში მეუფის შვილებს? სად წავლენ, თუ მათი „ტატიკა“ ციხეში ჩასვეს? სახელმწიფოს არ სჭირდება ისინი, მეუ-ს - მით უმეტეს. მათი შენახვა უზარმაზარ თანხებთან არის დაკავშირებული, რომელსაც თუ მოიძიებენ, ჯიბეში ჩაიდებენ. რადგან ამ ბავშვების მამა მეუფეა და მას ვერავინ შეცვლის. ასე რომ, მეუფეს ციხე არის... არ მინდა დავწერო, რომ ეს მისი შვილებისთვისაა. არაფერია დამაიმედებელი.

რა იქნება შემდეგ?
მიტროპოლიტი ლონგინი ბერია. მაგრამ ბერი, რომელსაც დიდი ავტორიტეტი აქვს უბრალო მორწმუნეებს შორის. ხალხმა, როდესაც შეიტყო, რომ მეუფე დაკითხვაზე იყო დაბარებული, მის მხარდასაჭერად მივიდა. რამდენიმე ასეული ადამიანი ლოცვით თანაუგრძნობდა თავის მთავარპასტორს, იდგნენ ქუჩაში და ელოდნენ ეპისკოპოსს, რომ გამოსულიყო და ეთქვა, რა ხდებოდა. მათ ნამდვილად გულწრფელად და ჭეშმარიტად უყვართ იგი. რადგან მასში ხედავენ მწყემსს, ქრისტიანს და ქრისტეს ეკლესიის ეპისკოპოსს, რომელიც სახარებისადმი ერთგულებას არა სიტყვით, არამედ საქმით აჩვენებს. ამიტომ, არ არის საჭირო ხალხის დასაცავად გამოძახება - ისინი თვითონ მოვლენ, რადგან თავიანთი მწყემსის „ხმას გაიგონებენ“. ჩვენ არ ვიცით, რა მოხდება, თუ მმართველი გაასამართლებენ და, ღმერთმა ნუ ქნას, დააპატიმრებენ.

მაგრამ დანამდვილებით ვიცით, რომ ხალხი მას არ მიატოვებს და არ ზურგს არ შეაქცევს. თუ ასობით მოვიდა დაკითხვაზე, მაშინ ათასობით, ან თუნდაც ათიათასობით, სასამართლოში მივა. გარდა ამისა, მეუფე ლონგინის საქმეს უკვე აქვს საერთაშორისო რეზონანსი და იწვევს დაბნეულობას, აღშფოთებასა და უკმაყოფილებას, მაგალითად, რუმინეთისა და მოლდოვას მხრიდან. საუბარია არა მხოლოდ ჩვეულებრივ მორწმუნეებზე, არამედ პოლიტიკოსებზეც. სჭირდება თუ არა უკრაინას შიდა კონფლიქტი და საერთაშორისო სკანდალი? Არა, რა თქმა უნდა.

ამიტომ, ვიმედოვნებთ, რომ ჩვენს ხელისუფლებას ექნება სიბრძნე, არ გადადგას შემდგომი ნაბიჯები მიტროპოლიტ ლონგინთან მიმართებაში. ვიმედოვნებთ, რომ ის შეძლებს მშვიდად განაგრძოს ლოცვა და შვილების აღზრდა. რადგან წინააღმდეგ შემთხვევაში, ხელისუფლება არა მხოლოდ პატიმრობას გამოუტანს მმართველს, არამედ მის 400 შვილს ყველაზე მრავალფეროვანი და საშინელი უბედური შემთხვევებისთვისაც გაიმეტებს. გახსოვდეთ, რომ ბავშვის შეურაცხყოფა თვით ღმერთის შეურაცხყოფაა. და ასეთ დანაშაულებზე ყოველთვის პასუხისგება მოუწევს ყველას.