უმე-ის ბოლო მსახურება ზემო ლავრაში: ბოლშევიკების დრო დაბრუნდა?

როგორც 100 წლის წინ, ასევე დღესაც უკრაინის ხელისუფლებამ განდევნა სამღვდელოება ზემო ლავრიდან. ფოტო: СПЖ

2022 წლის ბოლო დღეს კიევში მოხდა ფაქტი, რომელსაც მისი მონაწილეები თვალცრემლიანი გაიხსენებენ. 31 დეკემბერი იყო ბოლო დღე, როდესაც ხელისუფლებამ უმე-ს ნება დართო წირვა ჩაეტარებინა კიევ-პეჩერის ლავრის ზედა ნაწილში.

სატრაპეზო ტაძარში უამრავი ხალხი შეიკრიბა. ღამისთევა უკვე დასრულებული იყო, მაგრამ არავინ იშლებოდა. ხალხი მღვდლებთან ერთად გალობდა, შემდეგ კი - აღდგომის ტროპარი წაიკითხეს: "აღდგეს ღმერთი, განიბნენ მისი მტრები და მისი მოძულენი უკუიქცნენ მისგან."

წლის ბოლო დღით დასრულდა ზემო ლავრის ტაძრების: მიძინების და სატრაპეზოს ხუთწლიანი იჯარის ვადა და სახელმწიფომ გადაწყვიტა არ განაახლოს იგი.

ეროვნული უშიშროებისა და თავდაცვის საბჭოს თავმჯდომარე ოლექსი დანილოვი: „დღეს ითხოვენ: მოგვეცით ისევ ლავრა, რომ იქ ვიმეფოთ... აბა, მისმინეთ, საზოგადოება ითხოვს სამართლიანობას“.

ლავრის მმარღთველი ამბობს, რომ მუსლიმები და კათოლიკეები მართლმადიდებლებს უფლებას აძლევენ ილოცონ ქრისტიანულ სალოცავებში, მაგრამ მორწმუნეებს არ ექნებათ წვდომა საკუთარ სახლში სალოცავებზე.

მიტროპოლიტი პავლე: „მუსულმანები ყოველთვის გვაძლევდნენ და გვაძლევენ უფლებას წმინდა ნიკოლოზის საფლავზე ვილოცოთ. კათოლიკეები გვაძლევენ საშუალებას ვილოცოთ წმინდა მოციქულთა საფლავთან, წმინდა ნიკოლოზის ნეშტთან. მაგრამ ჩვენი ხალხი, რომელსაც თავი დედამიწის ჭიპად წარმოუდგენია, ჩვენს მიწაზე გვდევნის ჩვენი სალოცავებიდან.

1988 წელს, რუსეთის ნათლობის ათასწლეულის დღეს, კიევ-პეჩერის ლავრაში სამონასტრო ცხოვრება აღდგა. მას შემდეგ ლოცვა აქ არასოდეს შეწყვეტილა. მონასტრის ძალებით აღადგინეს შენობები, ააშენეს ტაძრები.

მიტროპოლიტი ონუფრი: „ეს ზეიმი ჰგავდა კაცს, რომელიც ბორკილებში იყო ძალიან დიდი ხნის განმავლობაში. მას ჯაჭვები მოხსნეს და გაათავისუფლეს. ეს იყო დიდი სულიერი სიხარული“.

35 წელი გავიდა მას შემდეგ და ახლა მორწმუნეები თვალცრემლიანები არიან. ტაძრები, სადაც ისინი მრავალი წლის განმავლობაში ლოცულობდნენ, წაართვეს. ხალხი ქუჩაში გამოვიდა, ბოლოჯერ შეხედეს მათ სალოცავს, ბოლოჯერ მოისმინეს ლავრის ზარების რეკვა.

მეორე დღეს ტაძრების კარებზე ჯაჭვები და საკეტები ეკიდა. ზედა ლავრა დაიხურა. მუშაობა დაიწყეს სპეციალურმა კომისიებმა, რომლებიც ზემო ლავრაში ამოწმებენ უმე-ის საქმიანობას, შემდეგ კი - ქვედაში - თავად მონასტერში.

ყველაფერი იგივეა, რაც 100 წლის წინ. მაშინ იყო კომისიებიც, მაგრამ არა უკრაინული, არამედ საბჭოთა. 1920-იანი წლების დასაწყისში საბჭოთა კავშირმა დახურa ლავრის ტაძრები. 1923 წელს აქ გაიხსნა კულტისა და ცხოვრების მუზეუმი. ხოლო 1926 წელს საბჭოთა მთავრობამ შექმნა კიევ-პეჩორის ეროვნული ნაკრძალი, რომელსაც დღემდე ლავრა განაგებდა. ნაკრძალის შექმნიდან მალევე ლავრიდან ბერები გამოასახლეს, ნაწილი კი დახვრიტეს.

ახლა უკრაინაში მიმდინარეობს სასტიკი ბრძოლა ტოტალიტარული საბჭოთა წარსულის მემკვიდრეობის წინააღმდეგ. დანგრეულია ძეგლები, ასობით ქუჩას სახელი გადაერქვა. პარადოქსულია, იმის მაგივრად, რომ ლავრაში ბოლშევიკების მიერ შექმნილი სასაცილო რეზერვი დაშალონ და მისი ქონება ეკლესიას დაუბრუნოს, უკრაინის ხელისუფლება ზუსტად იგივეს აკეთებს, რასაც კომუნისტები - ხალხს ეკლესიებიდან აძევებს და კარებს კეტავს.

ბოლშევიკებმა სატრაპეზოს ეკლესიიდან მორწმუნეები გააძევეს, რათა მასში ათეიზმის მუზეუმი მოეწყოთ. რატომ გააძევა ხელისუფლებამ დღეს ათასობით მრევლი სატრაპეზოდან და უსპენსკიდან? ყველაფერი იმაზე მეტყველებს, რომ სალოცავები გადაეცემა "სწორ" აღმსარებლობას - მეუ-ს.

ისტორიკოსები ამბობენ, რომ სატრაპეზო ეკლესიის შენობაში ათეიზმის მუზეუმი ცარიელი იყო. აქ ნებაყოფლობით მოსვლა არავის უნდოდა, ხალხი ძალით შემოჰყავდათ. რა ვითარება იქნება აქ თუ ლავრა გადაეცემა მეუ-ს? ცხადია, იგივე.

შევადაროთ ხალხის რაოდენობა უმე-ისა და მეუ-ს კიევის მთავარ ეკლესიებში იმავე დღეს, ერთსა და იმავე დროს, 31 დეკემბერს.

ეს არის უმე-ის სატრაპეზო ეკლესია. ის მთლიანად გადაჭედილია. და მიუხედავად იმისა, რომ დღესასწაული იყო, აქ არანაკლებ ხალხი იკრიბებოდა რეგულარული მსახურებისთვის. და აი, ეპიფანე დუმენკოს მსახურება მიხაილოვსკის მონასტერში. ჩვენ ვხედავთ, რამდენი მრევლი არის აქ. იმისდა მიუხედავად, რომ მიხაილოვსკი სატრაპეზოზე რამდენჯერმე პატარაა, ის სრულიად ცარიელი ჩანს.

ლავრის მოპირდაპირედ, მდებარეობს მეუ-ს ფეოდოსიევსკის მონასტერი. ვნახოთ რამდენი მრევლია იქ. ეს ვიდეო იმავე დღეს არ არის გადაღებული, მაგრამ, როგორც თვითმხილველები ამბობენ, 31 დეკემბერს აქ 4 ადამიანი იმყოფებოდა მსახურებაზე. აქ 30-40 მუდმივი მრევლია. თუ ლავრა გადაეცემა მეუ-ს, ამ მრევლის ნახევარი შეიძლება გაგზავნილ იქნეს სატრაპეზოსა და მიძინების ეკლესიებში. შეავსებენ თუ არა მათ? კითხვა რიტორიკულია.

ანალოგიური ვითარებაა პოჩაევის ლავრასთან დაკავშირებით, სადაც უნიატებმა და მეუ-ს წარმომადგენლებმა უკვე დაიწყეს დისკუსია სოციალურ ქსელებში, თუ ვინ მიიღებს მას, თუ მას წაართმევენ უკრაინის მართლმადიდებელი ეკლესიის მორწმუნეებს. შეხედეთ ამ კადრებს 1 იანვარს ამფილოხი პოჩაეველის ხსოვნის დღის აღსანიშნავად. უზარმაზარი ტაძარი მთლიანად გავსებულია. და ეს არის ახალი წლის დილა, როდესაც უკრაინელები, როგორც წესი, უბრალოდ იძინებენ მშფოთვარე საახალწლო წვეულების შემდეგ.

კიევ-პეჩერსკისა და პოჩაევის ლავრიდან მიღებული კადრები გვიჩვენებს, რომ უმე-ს მორწმუნეებისთვის მათი ტაძრები არ არის რიცხვები რეიტინგებში ან გამოკითხვებში და არა სოციალური სტატუსი. ეს არის სალოცავები. დიახ, ბოლშევიკების მაგალითზე შეიძლება მათ წაართვან ეს სალოცავები და იქ გაიხსნას ათეიზმის თანამედროვე მუზეუმი. თქვენ შეგიძლიათ უბრალოდ ბერები განდევნოთ იქიდან. მაგრამ რა შედეგს მოიტანს ეს? ვერაფერს. მხოლოდ კიევ-პეჩერის ლავრაში 220-მდე ბერი ცხოვრობს. ეს იგივეა, რაც მთელ მეუ-ში. მაგრამ უკრაინის მართლმადიდებლურ ეკლესიაში 260 მონასტერია. რას გააკეთებს ხელისუფლება ცარიელ სამონასტრო კელიებში? გახსნიან სპორტულ დარბაზებს და საწყობებს, როგორც სსრკ-ში? ან მიაქირავებენ მას იოგას გაკვეთილებისთვის, როგორც ამას აკეთებს დღეს მეუ თავის ვიდუბიცკის მონასტერში კიევში?

სსრკ-ს ბედი, რომელმაც ეკლესიები დახურა, სამწუხაროა - დაინგრა. საბჭოთა გზის მიყოლა ნიშნავს მისი ბედის გაზიარებას. ღმერთი სულგრძელი და მოწყალეა. მაგრამ მას არ დასცინიან. ისტორიაში ეკლესიას ხშირად ებრძოდნენ, მაგრამ ყოველთვის აგებდნენ.

და ჩვენი ხელისუფალნი არ უნდა მოელოდნენ, რომ ისინი გახდებიან გამონაკლისი.