Η Ρωσική Εκκλησία στην Αφρική: αιτίες και συνέπειες
Η Σύνοδος της ROC ανακοίνωσε τη δημιουργία δικής της Εξαρχίας στην Αφρική. Ποιος ήταν ο λόγος αυτής της απόφασης και ποιες είναι οι συνέπειές της για όλη την Ορθοδοξία;
Στις 29 Δεκεμβρίου 2021 η Σύνοδος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας ανακοίνωσε τη δημιουργία Αφρικανικής Εξαρχίας, αποτελούμενης από δύο επισκοπές: τη Βόρεια Αφρική και τη Νότια Αφρική.
Οι επισκοπές αυτές περιλαμβάνουν 54 αφρικανικές χώρες, δηλαδή όλα τα κράτη της ηπείρου. Επιπλέον, η Σύνοδος δέχθηκε 102 Αφρικανούς ιερείς σε κοινωνία με τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, οι οποίοι είχαν υποβάλει προηγουμένως αναφορές με αντίστοιχο αίτημα.
Μητροπολίτης Κλιν και Πατριαρχικός Έξαρχος Αφρικής, διορίστηκε ο Αρχιεπίσκοπος Ερεβάν και Αρμενίας Λεωνίδας.
Τι λένε οι κανόνες;
Από τη σκοπιά του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας (διαβάστε – του Φαναρίου), πρόκειται για μια μη κανονική απόφαση, αφού η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία έχει δημιουργήσει μια παράλληλη δομή σε μια επικράτεια ξένης δικαιοδοσίας. Επίσης μη κανονική, από την άποψη του Πατριάρχη Θεοδώρου, θα πρέπει να θεωρείται η είσοδος του Αλεξανδρινού κλήρου στη Ρωσική Εκκλησία.
Φυσικά, μια λεπτομερής ανάλυση όλων των κανονικών λόγων για τη δημιουργία της Εξαρχίας της ROC στην Αφρική απαιτεί ξεχωριστό άρθρο. Αλλά ακόμη και τώρα μπορούμε να πούμε ότι τόσο το πρώτο όσο και το δεύτερο επιχείρημα του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας δεν έχουν καμία ισχύ στην παρούσα κατάσταση. Γιατί;
- Το Φανάρι παραβίασε τα κανονικά όρια της ROC, δεχόμενο σχισματικούς από την UOC-KP και την UAOC σε επικοινωνία, μετονομάζοντάς τους σε Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας (αν και πριν από αυτό, για 330 χρόνια, δεν είχε αμφισβητήσει την παρουσία της Μητρόπολης Κιέβου ως μέρος της ROC)
- Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόδωρος αρχικά κάλεσε τον ουκρανικό λαό σε ενότητα με τον Μακαριώτατο Μητροπολίτη Ονούφριο (το φθινόπωρο του 2018), για πολύ καιρό (σχεδόν ένα χρόνο) κράτησε σχετικά ουδέτερη θέση και το 2019 μνημόνευσε τον Επιφάνιο ως κανονικό προκαθήμενο της Εκκλησίας στην Ουκρανία κατά τη διάρκεια της λειτουργίας.
- Το 2021, ο Πατριάρχης Θεόδωρος λειτούργησε με τον Ντουμένκο, που σημαίνει ότι παραβίασε μια σειρά από κανονικούς κανόνες (ιδιαίτερα τον 11ο Αποστολικό Κανόνα), σύμφωνα με τους οποίους ο ίδιος απέφυγε το σχίσμα.
- Έτσι, ο Πατριάρχης Θεόδωρος απομακρύνθηκε από την Εκκλησία, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορεί πλέον να θεωρείται ως κανονικός επίσκοπος, ο κυρίαρχος επίσκοπος στα αφρικανικά εδάφη.
- Με τον ίδιο τρόπο απομακρύνθηκαν από την Εκκλησία όλοι όσοι κληρικοί και ιεράρχες συμφώνησαν με την αναγνώριση του σχίσματος και δεν αντιτάχθηκαν στην απόφαση του πατριάρχη τους να συναναστρέφεται με τους σχισματικούς.
- Όσοι ιερείς και λαϊκοί της Αφρικής δεν συμφωνούσαν με την αναγνώριση των σχισματικών έμειναν χωρίς πατριάρχη και χωρίς επίσκοπο.
- Αυτό σημαίνει ότι η απόφαση αποδοχής τους στη δικαιοδοσία της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι λογική και, λόγω της εκτροπής του Πατριάρχη Θεοδώρου σε σχίσμα, αντιστοιχεί στο πνεύμα των κανόνων.
Η απόφαση να γίνει δεκτή η Αφρική υπό τη δικαιοδοσία της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι λογική και, λόγω της απόκλισης του Πατριάρχη Θεοδώρου σε σχίσμα, αντιστοιχεί στο πνεύμα των κανόνων.
Εξάλλου, η ιστορικά κανονική επικράτεια του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, σύμφωνα με τους κανόνες της Εκκλησίας, είναι η Αίγυπτος, η Λιβύη, η Πεντάπολη. Η δικαιοδοσία της Εκκλησίας της Αλεξάνδρειας επεκτάθηκε σε ολόκληρη την αφρικανική ήπειρο μόνο από τον Πατριάρχη Μελέτιο (Μεταξάκη) τον εικοστό αιώνα. Η Ρωσική Εκκλησία (όπως και άλλες Τοπικές Εκκλησίες) απλώς τηρούσαν το σιωπηρό «status quo» σε σχέση με αυτά τα εδάφη.
Και οι ιερείς που έγιναν μέλη της ROC δεν παραβίασαν τίποτα. Όπως πολύ σωστά σημείωσε ο Πρωτόδιάκονος Κωνσταντίνος Μαρτσένκο, «ο Κανόνας 15 της Διπλής Συνόδου δικαιολογεί τον χωρισμό από τον Πατριάρχη και τον Μητροπολίτη εάν κηρύττει μια αίρεση που έχει ήδη καταδικαστεί. Η OCU είναι μια εθνοφυλετική δομή (τέτοιες δομές συνήθως χτίζονται με τα συνθήματα: «ένα ανεξάρτητο κράτος - μια ανεξάρτητη εκκλησία» - Εκδ.) και ο εθνοφυλετισμός καταδικάστηκε από το συμβούλιο του 1872, επιπλέον, οι αποφάσεις των καθεδρικών ναών της Μόσχας του 1992 και 1997 (σχετικά με το ανάθεμα στον Φιλάρετο, - Εκδ. ), δεν ακυρώνονται με κανονικό τρόπο».
Η συναναστροφή με την OCU, πιστεύει ο π. Κωνσταντίνος, είναι «η αναγνώριση των αιρετικών», που σημαίνει ότι ο Πατριάρχης Θεόδωρος «έχει ήδη περιπέσει σε αίρεση». Λοιπόν, το γεγονός ότι δεν υπήρξε συνοδική καταδίκη του επικεφαλής της Αλεξανδρινής Εκκλησίας σημαίνει μόνο ότι «τώρα δεν είναι Βυζάντιο και πολλά πράγματα είναι καθαρά τεχνικά ανέφικτα. Λοιπόν, δεν έχετε συγκαλέσει ακόμη ένα συμβούλιο εναντίον του Βαρθολομαίου, του Θεοδώρου, του Ιερωνύμου και όλων των υποστηρικτών της OCU». Αυτό σημαίνει, λέει ο π. Πρωτοδιάκονος, ότι οι ιερείς της Αφρικής που μεταφέρθηκαν στη Ρωσική Εκκλησία έχουν δίκιο από την άποψη των κανόνων.
Ποια θα είναι η αντίδραση των Φαναριωτών στη δημιουργία των Εξαρχιών;
Στις 30 Δεκεμβρίου 2021 το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας εξέφρασε «λύπη» για την εμφάνιση της Εξαρχίας της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Αφρική, θυμήθηκε τους Πατέρες της Εκκλησίας και τον ιερέα Γεώργιο Φλωρόφσκι και υποσχέθηκε ότι «η απόφαση του Ρωσικού Πατριαρχείου θα συζητηθεί στην επικείμενη συνεδρίαση της Συνόδου του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και στη συνέχεια θα ληφθούν οι κατάλληλες αποφάσεις».
Είναι σαφές ότι οι Φαναριώτες και οι «απόδημοι φίλοι» τους ανησυχούν μαζί με την Αλεξανδρινή Εκκλησία, γιατί καταλαβαίνουν ότι η Ρωσική Εκκλησία μπορεί να μην σταματήσει εκεί. Οι αφρικανικές επισκοπές της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας αποτελούν έναν «χοντρό υπαινιγμό» ότι ενδέχεται να υπάρξει περαιτέρω δημιουργία παρόμοιων δομών στην Ελλάδα και την Τουρκία. Πιο συγκεκριμένα, στην επικράτεια εκείνων των επισκόπων που αναγνωρίζουν την OCU.
Ως εκ τούτου, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η αντίδραση του Αλεξανδρινού Πατριαρχείου και του Φαναρίου θα είναι αρκετά αποφασιστική και προβλέψιμη: διακοπή της ευχαριστιακής κοινωνίας και απαίτηση από άλλες Τοπικές Εκκλησίες να παρέμβουν και να επηρεάσουν τη ROC.
Επιπλέον, οι Φαναριώτες σίγουρα θα προσπαθήσουν να χρησιμοποιήσουν τα φανταστικά «ατού» που έχουν. Για παράδειγμα, θα απειλήσουν τη Σερβική Εκκλησία με νομιμοποίηση του Μακεδονικού και του Μαυροβουνίου σχίσματος.
Σε σχέση με άλλες Εκκλησίες, οι Φαναριώτες θα προσπαθήσουν να επιταχύνουν όσο το δυνατόν περισσότερο τη διαδικασία αναγνώρισης της OCU. Έτσι, τον Απρίλιο του 2022, ο επικεφαλής του Φαναρίου σχεδίασε την προετοιμασία και τον καθαγιασμό του Άγιου Μύρου στην οποία θα προσκληθούν οι Προκαθήμενοι των Τοπικών Εκκλησιών και ο Επιφάνιος Ντουμένκο. Αντίστοιχα, η συναίνεση να τελέσει κανείς την προετοιμασία και τον καθαγιασμό του Άγιου Μύρου μαζί με τον σχισματικό θα σημαίνει την αναγνώρισή του ως νόμιμο προκαθήμενο της Εκκλησίας στην Ουκρανία.
Ένα τέτοιο βήμα (που στην ουσία θυμίζει εκβιασμό), σύμφωνα με τους Φαναριώτες, θα έπρεπε να σταματήσει τη Ρωσική Εκκλησία. Αλλά αυτό δεν ισχύει. Γιατί είναι καιρός να κουκκίσουμε «όλα τα σημεία στο ι» και επιτέλους να αποφασίσουμε ποιος είναι σε σχίσμα και ποιος στην Εκκλησία. Μέχρι στιγμής, ορισμένες Τοπικές Εκκλησίες δεν έχουν μιλήσει για τον Τόμο και την OCU και προσπαθούν να παρουσιάσουν ουδετερότητα. Και τώρα ήρθε η ώρα.
Με τη σειρά του και ο Πατριάρχης Θεόδωρος και οι συνέλληνες στο πρόσωπο του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου και του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου θα κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να δυσφημήσουν τη Ρωσική Εκκλησία και να παρουσιάσουν το βήμα της ως «τρομερό έγκλημα».
Λοιπόν, μάλλον στη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία προβλεπόταν η πιθανή αντίδραση των Φαναριωτών και δεν θα γίνει είδηση.
Απειλές, εκβιασμός και εκφοβισμός: Πώς η Αφρική αντιμετωπίζει τη διαφωνία
Πέρα όμως από το ότι βροντές και αστραπές θα πετάξουν στη ROC από την πλευρά της «οικουμενικής» πατριαρχείας, θα το πάρουν και όσοι ιερείς αποφασίσουν να φύγουν από την Αλεξανδρινή Εκκλησία.
Γεγονός είναι ότι αυτή η Εκκλησία έχει 41 επισκόπους, περίπου 500 κληρικούς (από το 2005), περίπου 1 εκατομμύριο πιστούς, 43 επισκοπές, περίπου 1000 ενορίες και 6 μοναστήρια. Αν υποθέσουμε ότι εδώ και 15 χρόνια ο αριθμός των ιερέων δεν έχει αυξηθεί σημαντικά (και με δεδομένο το νωθρό ιεραποστολικό έργο των Ελλήνων στην Αφρική, πιθανότατα αυτό συμβαίνει), τότε η μεταφορά εκατοντάδων κληρικών υπό το ωμοφόριο του Πατριαρχείου της Μόσχας είναι καταστροφή για την Αλεξανδρινή Εκκλησία.
Στις αρχές Οκτωβρίου οι πηγές των Φαναριωτών διέδωσαν πληροφορίες ότι 6 Αφρικανοί επίσκοποι ήταν έτοιμοι να φύγουν στη ROC: Μητροπολίτες Καρχηδόνας Μελέτιος, Σεραφείμ Ζιμπάμπουε και Αγκόλας, Μακάριος Ναϊρόμπι Κένυας, Ιννοκέντιος της Ρουάντα, Αθανάσιος Κυρήνης και Επίσκοπος Νεόφυτος Νιερίου και Κένυας. Εάν αυτό είναι αλήθεια, τότε η επιρροή του Πατριαρχείου της Αλεξάνδρειας, αν και τόσο ασήμαντη στην αφρικανική ήπειρο, θα εκμηδενιστεί.
Ο Πατριάρχης Θεόδωρος προειδοποιήθηκε ότι η αποφυγή του σχίσματος θα οδηγούσε σε μεγάλα προβλήματα εντός του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας. Όμως, προτίμησε να προσποιηθεί ότι δεν συνέβαινε τίποτα, και στην Αφρική όλα ήταν υπό έλεγχο. Ωστόσο, αυτό δεν ισχύει.
Ο Πατριάρχης Θεόδωρος προειδοποιήθηκε ότι η αποφυγή του σχίσματος θα οδηγούσε σε μεγάλα προβλήματα εντός του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας. Όμως, προτίμησε να προσποιηθεί ότι δεν συνέβαινε τίποτα, και στην Αφρική όλα ήταν υπό έλεγχο. Ωστόσο, αυτό δεν ισχύει.
Για παράδειγμα, τον Δεκέμβριο του 2019, 27 ιερείς υπέγραψαν μια ανοιχτή επιστολή προς τον Πατριάρχη Θεόδωρο, στην οποία τάχθηκαν κατά της αναγνώρισης της OCU, αφού «μια τέτοια υπεύθυνη απόφαση ελήφθη χωρίς να ζητηθεί η γνώμη του αφρικανικού κλήρου, αν και είναι Αφρικανοί που αποτελούν την πλειοψηφία του κλήρου και των ενοριών του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας».
Επίσης, ορισμένοι επίσκοποι της Αλεξανδρινής Εκκλησίας τάχθηκαν κατά των Ουκρανών σχισματικών. Ειδικότερα, ο Μητροπολίτης Ουγκάντα Ιωνάς, ο οποίος υποστήριξε ότι η απόφαση για την αναγνώριση της OCU ελήφθη μόνο από τον Πατριάρχη Θεόδωρο.
Προφανώς, γι' αυτούς τους λόγους ο προϊστάμενος της Εκκλησίας της Αλεξάνδρειας είχε πρόσφατα ξεκινήσει μια άνευ προηγουμένου δραστηριότητα στις επισκοπές που του είχαν εμπιστευτεί, και ήταν φανερό ότι προσπαθούσε με κάποιο τρόπο να αναπληρώσει τον χαμένο χρόνο. Δεν πρόλαβε. Αντίθετα, οι υφιστάμενοί του κατέφυγαν σε άγρια πίεση στους ιερείς και σε μεθόδους πειθούς πολύ διαφορετικές από αυτές που ορίζει το Ευαγγέλιο.
Για παράδειγμα, γνωρίζουμε περιπτώσεις όπου Έλληνες επίσκοποι (ιδιαίτερα ο Επίσκοπος Τανζανίας Αγαθόνικος) εκφόβιζαν ιερείς που δεν συμφωνούσαν με την αναγνώριση της OCU, τους απείλησαν με φόνο, τους εκβίασαν, τους έδιωξαν από τις ενορίες, τους κατηγόρησαν για δωροδοκία και με κάθε δυνατό τρόπο τους εμπόδισαν να εκφράσουν τη γνώμη τους για τη διάσπαση της Ουκρανίας.
Και εδώ είναι μια άλλη ιστορία που αφηγείται ο πατέρας Γκεόργκι Μαξίμοφ: «Ο Έλληνας Επίσκοπος Αγαθόνικος κάλεσε τον π. Αμβρόσιος και ζήτησε να υπογράψει χαρτί που να υποστηρίζει την απόφαση του Πατριάρχη Θεοδώρου. Αρνήθηκε. Στη συνέχεια ο Βλ. Αγαφονίκ μείωσε τον μισθό του στο μισό. Ο π. Αμβρόσιος δεν άλλαξε τη γνώμη του ... 10 Δεκεμβρίου 2021 Βλ. Αγαθόνικος πήρε τον π. Αμβρόσιο από τη θέση του ηγούμενου του ναού και τον διέταξε να φύγει από το δωμάτιο του ναού με την οικογένειά του το συντομότερο δυνατό. Και την επόμενη μέρα, με οδηγίες του Έλληνα επισκόπου, κάποιοι γκρέμισαν όλες τις «ρωσικές» εικόνες στην εκκλησία και τις πέταξαν κάτω από την πόρτα του π. Αμβρόσιου. Αυτό το περιστατικό συγκλόνισε πολλούς ορθόδοξους ιερείς στην Τανζανία, οι οποίοι είπαν ότι ακόμη και οι ειδωλολάτρες δεν το επέτρεψαν στους εαυτούς τους».
Αυτές οι ιστορίες μαρτυρούν όχι μόνο τη γενική στάση των Ελλήνων ιεραρχών απέναντι στους Αφρικανούς ιεράρχες, αλλά και το πνεύμα που κυριαρχεί μεταξύ εκείνων που αναγνώρισαν την OCU.
Επομένως, δεν είναι περίεργο που οι Αφρικανοί έχουν περισσότερη συμπάθεια με τους Ρώσους από τους Έλληνες; Απίθανο. Από την άλλη, ο αριθμός όσων θα ενταχθούν στην εξαρχία θα αυξηθεί, γεγονός που, τελικά, θα οδηγήσει στο γεγονός ότι το Αλεξανδρινό πατριαρχείο θα εκφυλιστεί σε μια περιθωριακή και καθαρά ελληνική δομή στην ήπειρο. Επιπλέον, ποτέ δεν έκρυψαν ότι ανήκουν στον ελληνισμό. Επιπροσθέτως, το έθεσαν στην πρώτη γραμμή και ως ιεραποστολικό στόχο. Δεν ήταν άδικο που ο Πατριάρχης Θεόδωρος κάλεσε τους ιεροδιδασκάλους να κηρύξουν τον Ελληνισμό στην Αφρική και όχι τον Χριστό και δήλωσε ότι η ΕΟΕ ικανοποιεί πλήρως τις ανάγκες του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας. Λοιπόν, τώρα θα είναι ακόμα πιο εύκολο να το κάνει ...
Τι έπεται;
Ο π. Γεώργιος Μαξίμοφ γράφει ότι «οι Έλληνες της Αλεξάνδρειας δεν πιστεύουν ακόμη και δεν μπορούν να κατανοήσουν το μέγεθος της καταστροφής τους. Ωστόσο, δεν αποτελεί έκπληξη δεδομένης της τερατώδους απομόνωσής τους από το ίδιο τους το αφρικανικό ποίμνιο, όταν οι περισσότεροι από τους Έλληνες επισκόπους δεν ζουν καν στην Αφρική... Η γνωριμία μου με την τοπική πραγματικότητα με έπεισε ότι η νεοελληνική αποστολή στην Αφρική είναι σε μεγάλο βαθμό ένα «Ποτέμκιν χωριό», που εκμεταλλεύονται μια χούφτα Έλληνες επισκόπους για να εισπράξουν χρήματα από Έλληνες από άλλες χώρες. Δεν είναι όλοι οι Έλληνες επίσκοποι έτσι, αλλά πολλοί είναι. Οι Αφρικανοί δεν είναι ανόητοι και το βλέπουν και αυτοί. Εκεί συσσωρεύεται εδώ και καιρό η κούραση από τους Έλληνες. Η Αφρική αξίζει το καλύτερο».
Οι Έλληνες της Αλεξάνδρειας ακόμη δεν πιστεύουν και δεν μπορούν να κατανοήσουν το μέγεθος της καταστροφής τους.
Αρχιερέας Γεώργιος Μαξίμοφ
Από την άλλη, οι Ρώσοι δεν έχουν αλαζονεία απέναντι στους Αφρικανούς, δεν έχουν αίσθηση ανωτερότητας και εθνικής ή θρησκευτικής αποκλειστικότητας, ούτε επιθυμία να προβάλλουν τον Ελληνισμό με το πρόσχημα του Χριστιανισμού.
Кроме того, русские готовы реально помогать населению стрΕπιπλέον, οι Ρώσοι είναι έτοιμοι να βοηθήσουν πραγματικά τον πληθυσμό των αφρικανικών χωρών, κάτι που είναι πολύ σημαντικό στις συνθήκες απόλυτης φτώχειας στις οποίες ζουν αυτοί οι άνθρωποι. Και με αυτή την έννοια, το να λέμε ότι η Ρωσία θα «αγοράσει» την πίστη των Αφρικανών στη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία είναι κυνικό και δεν είναι αλήθεια. Απλά επειδή οι άνθρωποι στην Αφρική απλώς επιβιώνουν, και το καθήκον της Εκκλησίας είναι να τους βοηθήσει. Ποιος εμποδίζει το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας να εκπληρώσει αυτό το καθήκον; Κανένας. Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να παρεμποδίζεται ούτε η Ρωσική Εκκλησία.
Ο διορισμός του επισκόπου Λεωνίδα στην Αφρική δείχνει ότι η ROC είναι σοβαρή για την ανάπτυξη της αποστολής της εκεί και δεν αρκείται σε «ψίχουλα από το τραπέζι των κυρίων της». Αυτό σημαίνει ότι θα ανοίξουν νέα θεολογικά σεμινάρια, κυριακάτικα σχολεία, απλά σχολεία κτλ.
Και αν ο Βλαδίκα Λεωνίδας κάνει το σωστό, τότε σύντομα η πρώην δόξα της Αφρικής ως ένα από τα φυλάκια της Εκκλησίας μπορεί να αναβιώσει στην παγκόσμια Ορθοδοξία.
