Το Ανώτατο Δικαστήριο έχει δώσει το πράσινο φως στους επιδρομείς;
Το Ανώτατο Δικαστήριο της Ουκρανίας έλαβε απόφαση για την υπόθεση της μεταφοράς της Ορθόδοξης κοινότητας στην OCU. Το πλήρες κείμενο της απόφασης δεν έχει ακόμη δημοσιευθεί, αλλά μπορούν ήδη να εξαχθούν συμπεράσματα.
Στις 3 Απριλίου 2024, το Ανώτατο Δικαστήριο της Ουκρανίας εξέτασε την υπόθεση της θρησκευτικής κοινότητας της Αγίας Προστασίας του χωριού UOC Kalinovka, στην περιοχή Zhytomyr, η οποία προσπάθησε να διαμαρτυρηθεί για την απόφαση της εδαφικής κοινότητας του χωριού να μεταφέρει τον ναό στην OCU . Υπήρξε παράβαση του νόμου. Ο ουκρανικός νόμος «Για την ελευθερία της συνείδησης και τις θρησκευτικές οργανώσεις» απαιτεί το ζήτημα της κανονικής υπαγωγής να αποφασίζεται αποκλειστικά από μέλη της θρησκευτικής κοινότητας. Ωστόσο, στην Kalinovka, όπως και σε όλες τις άλλες (με ιδιαίτερα σπάνιες εξαιρέσεις) περιπτώσεις, η διαδικασία μεταφοράς στην OCU πραγματοποιήθηκε σύμφωνα με ένα τυπικό σύστημα, το οποίο είναι αντίθετο με τον νόμο: η εδαφική κοινότητα συνεδρίασε, κάτι το οποίο δεν προβλέπεται ούτε με νόμο ή με το καταστατικό της ίδιας της κοινότητας, ψήφισαν υπέρ της μεταφοράς και στη συνέχεια μυώδεις νεαροί κατέλαβαν τον ναό με τη βία.
Η κοινότητα της UOC προσπάθησε να αμφισβητήσει όλη αυτή την ανομία στο δικαστήριο, αλλά τα δικαστήρια του πρώτου βαθμού και του εφετείου απέρριψαν την αξίωση. Η υπόθεση μεταφέρθηκε στο Μείζον Τμήμα του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Και τελικά, το Ανώτατο Δικαστήριο πήρε την απόφασή του και δεν είναι υπέρ της κοινότητας της UOC.
Ας επαναλάβουμε, οριστικά συμπεράσματα μπορούν να εξαχθούν μόνο αφού δημοσιοποιηθεί το πλήρες κείμενο της δικαστικής απόφασης. Αλλά από το δελτίο τύπου του Ανώτατου Δικαστηρίου μπορούμε να συμπεράνουμε: το δικαστήριο θεώρησε ότι η ψήφος της εδαφικής κοινότητας αντί της θρησκευτικής ήταν σύμφωνη με το δίκαιο της Ουκρανίας.
Στιγμιότυπο οθόνης του ιστότοπου court.gov.ua/press/
Πρώτα συμπεράσματα
Ποια συμπεράσματα μπορούν να εξαχθούν τώρα από την αδημοσίευτη ακόμη τελική απόφαση του Αρείου Πάγου; Ας επαναλάβουμε, για όλα αυτά μπορούμε να μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα αφού δημοσιευτεί ολόκληρο το κείμενο της απόφασης.
Πρώτον, το Ανώτατο Δικαστήριο απέδειξε ότι δεν υπάρχει ανεξάρτητο δικαστικό σώμα στην Ουκρανία. Μια απόφαση που έρχεται σε άμεση αντίθεση με το Σύνταγμα της Ουκρανίας και τον σχετικό νόμο «Για την ελευθερία της συνείδησης και τις θρησκευτικές οργανώσεις» μπορεί να ληφθεί μόνο υπό την πίεση των αρχών και με βάση πολιτικές σκοπιμότητες.
Η έλλειψη ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης είναι κληρονομιά της ΕΣΣΔ, την οποία ακόμα δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε σε κάποιο βαθύ, νοητικό επίπεδο. Αυτή η κληρονομιά θα μας εμποδίσει πολύ να οικοδομήσουμε μια πραγματικά ανεξάρτητη χώρα και μια ελεύθερη, ανεπτυγμένη κοινωνία, ή ακόμα και θα το καταστήσει εντελώς αδύνατον.
Δεύτερον, αυτό εξουδετερώνει περαιτέρω τη σημασία των νόμων ως ρυθμιστών των κοινωνικών σχέσεων. Άλλωστε, αν άλλα λέει ο νόμος και άλλα τα δικαστήρια, τότε πώς μπορούν οι πολίτες να καθοδηγούνται από το νόμο; Θα καθοδηγούνται από την πολιτική σκοπιμότητα που υπάρχει αυτή τη στιγμή. Σήμερα αυτή η σκοπιμότητα έγκειται στο γεγονός ότι η UOC πρέπει να καταστραφεί. Και αυτός που το κάνει αυτό μπορεί να παραβεί το νόμο, να διαπράττει εγκλήματα, να προσβάλλει τους πολίτες και να διαπράττει βία εναντίον τους, και μπορεί να αποφύγει τις κατηγορίες.
Πόσα βίντεο κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο, όπου μυώδεις νέοι, αντί να υπερασπιστούν τη χώρα από τον εχθρό στο μέτωπο, χτυπούν ειρηνικούς Ουκρανούς πολίτες, ανοίγουν τις πόρτες των εκκλησιών και δημιουργούν χάος, και η αστυνομία είναι παρούσα σε όλο αυτό και όχι μόνο δεν τους σταματάει, αλλά μερικές φορές ακόμη και τους βοηθάει.
Λίγο μετά την Επανάσταση του 1917, οι Μπολσεβίκοι επινόησαν τον όρο «επαναστατική σκοπιμότητα» και τον χρησιμοποίησαν για να δικαιολογήσουν οποιοδήποτε από τα εγκλήματα και τις ανομίες τους.
Τρίτον, τώρα τα πρωτοδικεία, καθώς και τα εφετεία, θα αποφανθούν με μεγαλύτερη τόλμη υπέρ των εισβολέων του ναού. Μέχρι σήμερα, υπάρχουν περίπου 60 δίκες που έχουν ανασταλεί λόγω της εξέτασης της υπόθεσης που άσκησε η θρησκευτική κοινότητα της Αγίας Προστασίας του χωριού Kalinovka της UOC στο Ανώτατο Δικαστήριο. Τώρα θα συνεχίσουν και οι δικαστές θα μπορούν να λάβουν αποφάσεις υπέρ της OCU με ηρεμία. Δηλαδή, η απόφαση του Αρείου Πάγου θα γίνει ένα είδος δεδικασμένου για παρόμοιες αποφάσεις.
Οι δικηγόροι της OCU δεν κρύβουν τη χαρά τους για αυτό. «Γενικά, η σημασία αυτής της απόφασης για τη διαδικασία μετάβασης των θρησκευτικών κοινοτήτων της Ουκρανίας από την UOC-MP στην OCU, που βρίσκεται σε εξέλιξη από το 2019, δύσκολα μπορεί να υπερεκτιμηθεί, γιατί θα αποτελέσει δεδικασμένο για όλες τις άλλες παρόμοιες διαφωνίες και θα δώσει εμπιστοσύνη στη νομιμότητα μιας τέτοιας μετάβασης σε θρησκευτικές κοινότητες που εξακολουθούν να διστάζουν να λάβουν απόφαση για την αποχώρηση από την UOC-MP», αυτά είναι τα λόγια ενός από τους δικηγόρους της OCU που ανέφερε η Ukrainska Pravda.
Ωστόσο, επαναλαμβάνουμε ότι αυτό θα είναι δυνατό να ειπωθεί οπωσδήποτε μόνο μετά τη δημοσίευση του πλήρους κειμένου της απόφασης του Αρείου Πάγου. Υπάρχει η πιθανότητα, αν και πολύ μικρή, το δικαστήριο να αρνηθεί να ικανοποιήσει την αξίωση για τυπικούς και όχι επί της ουσίας λόγους.
Τέταρτον, ο αριθμός των αρπαγών ισχύος θα αυξηθεί, αλλά όχι πολύ. Κι αυτό γιατί ο αριθμός τους είναι ήδη μεγάλος. Φυσικά, η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου θα δώσει στους εισβολείς δύναμη και εμπιστοσύνη στην ατιμωρησία τους, αλλά και οι δυνατότητές τους δεν είναι απεριόριστες. Πρέπει να συγκεντρώσουν κόσμο, να πληρώσουν για τις υπηρεσίες τους, να τους οργανώσουν και ούτω καθεξής. Επιπλέον, καταγράφονται τουλάχιστον βίαιες ενέργειες με συνέπεια την έναρξη ποινικών ή διοικητικών υποθέσεων εναντίον τέτοιων προσώπων. Ναι, με μεγάλες δυσκολίες, ναι, μερικές φορές μέσα από τα δικαστήρια, ναι, ξεπερνώντας απειλές και εκφοβισμούς, αλλά ακόμα.
Πέμπτον, αυτό που θα αυξηθεί σημαντικά είναι η διεξαγωγή συνεδριάσεων των εδαφικών κοινοτήτων και η ψηφοφορία για τη μετάβαση στην OCU, με επακόλουθες τροποποιήσεις στα κρατικά μητρώα. Όλα αυτά θα αμφισβητηθούν και στα δικαστήρια από πιστούς της UOC, αλλά μετά την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου δεν υπάρχει σχεδόν καμία ελπίδα για ευνοϊκή έκβαση τέτοιων δικαστικών υποθέσεων.
Έκτον, το Ανώτατο Δικαστήριο τοποθετεί ουσιαστικά μια ωρολογιακή βόμβα στο θρησκευτικό πεδίο. Άλλωστε, αν νομιμοποιείται τώρα η ανομία κατά της UOC, τότε αύριο θα μπορούσε να στραφεί εναντίον άλλων θρησκευτικών οργανώσεων. Εάν, για παράδειγμα, καταστεί πολιτικά σκόπιμο να ενταχθεί στην OCU με τους Έλληνες Καθολικούς, τότε κανείς δεν θα παραστεί σε λειτουργία ούτε με την OCU.
Υπάρχουν όμως και μουσουλμάνοι και εκπρόσωποι άλλων θρησκειών.
Υπάρχει κάτι που μπορεί να γίνει;
Πρώτον, πρέπει να περιμένουμε το πλήρες κείμενο της απόφασης. Είναι πιθανό, αν και με ελάχιστες πιθανότητες, να περιέχει γλώσσα που να μην επιτρέπει να συναχθεί σαφές συμπέρασμα σχετικά με τη νομιμότητα της μεταφοράς θρησκευτικών κοινοτήτων από το ένα δόγμα στο άλλο με απόφαση της εδαφικής κοινότητας. Ωστόσο, αυτό θα είναι σαφές μόνο σε δικηγόρους, ανθρώπους που κατανοούν τις περιπλοκές τέτοιων δημιουργημάτων.
Για το ευρύ κοινό, και ειδικά για τους ενεργούς υποστηρικτές της OCU, αυτό θα σημαίνει ότι το Ανώτατο Δικαστήριο έχει δώσει το πράσινο φως σε όλες τις παράνομες ενέργειές τους. Όταν δημοσιευτεί το κείμενο της απόφασης, θα καταστεί σαφές εάν, βάσει αυτού, θα είναι δυνατή η προστασία των συμφερόντων των κοινοτήτων της UOC στα πρωτοδικεία και εφετεία.
Δεύτερον, για την κοινότητα του Ιερού Παρακλητηρίου του χωριού. Η περιοχή Καλίνοβκα έχει την ευκαιρία να προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ). Κατά πάσα πιθανότητα, αυτό το δικαστήριο θα πρέπει να πάρει το μέρος της UOC, επειδή το λέει το Σύνταγμα και ο νόμος «Για την ελευθερία της συνείδησης», καθώς και η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Επιπλέον, πριν από αρκετά χρόνια, αυτό το δικαστήριο αποφάσισε ήδη σε παρόμοια υπόθεση, στην οποία δήλωσε ότι τα δικαιώματα των σταθερών μελών μιας θρησκευτικής κοινότητας υπερισχύουν των απόψεων εκείνων που αυτοαποκαλούνται μέλη της κοινότητας, αλλά δεν τεκμηριώνονται ως τέτοιος.
Ωστόσο, υπάρχουν πολλά σημεία εδώ. Η ΕΣΔΑ μπορεί να εξετάζει υποθέσεις για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η OCU θα μπορεί να καταλάβει όλες τις εκκλησίες της UOC και το κράτος θα μπορεί να απαγορεύσει την ύπαρξή της. Επίσης, δεν υπάρχει απόλυτη εγγύηση ότι η ΕΣΔΑ θα λάβει δίκαιη απόφαση. Φυσικά, αυτό το δικαστήριο δεν είναι τόσο προκατειλημμένο όσο τα δικαστήρια της Ουκρανίας, αλλά παρόλα αυτά, στην πράξη του υπήρχαν προφανώς παράνομες και παράλογες αποφάσεις.
Τρίτον, για την καταπολέμηση των παράνομων μεταφράσεων και τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων του στα δικαστήρια και τις διοικητικές αρχές, είναι πολύ σημαντικό όλα τα νομικά έγγραφα να συντάσσονται σωστά στην κοινότητα της UOC. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στην επισημοποίηση των σταθερών μελών στις κοινότητες. Αυτά δεν πρέπει να είναι μόνο τα πρακτικά μιας γενικής συνέλευσης όπου οι άνθρωποι συγκεντρώθηκαν και ψήφισαν για τη συμπερίληψή τους στη λίστα της κοινότητας.
Στην ιδανική περίπτωση, αυτό θα πρέπει να είναι μια ολόκληρη αλυσίδα πρακτικών συναντήσεων της κοινότητας, ξεκινώντας από την ίδια τη δημιουργία του. Αρχικά συγκεντρώθηκε η λεγόμενη εκκλησιαστική δεκάδα, για την οποία ήταν εγγεγραμμένη η κοινότητα. Στη συνέχεια, όμως, έπρεπε να πραγματοποιηθούν κοινοτικές συναντήσεις, με τη σύνταξη πρακτικών, και αυτοί οι δέκα ιδρυτές της κοινότητας έπρεπε να ψηφίσουν για την αποδοχή δέκα ακόμη (για παράδειγμα) μελών, τότε αυτά τα ήδη ενεργά είκοσι μέλη της κοινότητας έπρεπε να ψηφίσουν για το αποδοχή του επόμενου, και ούτω καθεξής. Δηλαδή, δεν πρέπει να υπάρχει μια κατάσταση όπου οι πιστοί αποδέχονται τον εαυτό τους ως μέλη της κοινότητας.
Εάν η σταθερή συμμετοχή σε μια κοινότητα επισημοποιηθεί με τον τρόπο που υποδεικνύεται παραπάνω, τότε νομικά είναι πολύ δύσκολο να μεταφερθεί στην OCU εάν τα μέλη της κοινότητας είναι αντίθετα σε μια τέτοια μεταφορά. Αλλά το πρόβλημα είναι ότι σπάνια κάποια κοινότητα δίνει τη δέουσα προσοχή σε τέτοιες νομικές λεπτότητες.
Και το πιο σημαντικό είναι η εγγύηση της διατήρησης της κοινότητας, αυτή είναι πρώτα απ' όλα η ενότητα και η πίστη της στην Εκκλησία. Κανένα νομικό σύστημα δεν θα βοηθήσει εάν τα άτομα στην κοινότητα δεν καταλαβαίνουν γιατί παραμένουν στην UOC. Γιατί υποφέρουν και υπομένουν μομφές και παρεξηγήσεις από τους γείτονες και τους αγαπημένους τους;
Εάν οι πιστοί συνειδητοποιήσουν ότι υπάρχει μόνο μία «Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία», εάν καταλάβουν ότι οι αναθεματισμένοι σχισματικοί δεν μπορούν να είναι εκκλησία, εάν οι πιστοί συνειδητοποιήσουν ότι δεν πρόκειται για το ποιος θα κερδίσει ή θα χάσει στα δικαστήρια, ούτε καν για το ποιος θα είναι ιδιοκτήτης του κτιρίου του ναού, αλλά ποιος θα εκδιωχθεί από αυτό. Μιλάμε για το ποιος θα αναγνωριστεί στον επόμενο αιώνα ως πιστός από τον Ιησού Χριστό και ποιος θα τον ακούσει: «…Φύγετε από μένα, εσείς που κάνετε την ανομία» (Ματθαίος 7:23).
Αυτή η πίστη στον Χριστό, ό,τι κι αν γίνει, είναι το μόνο πράγμα που θα μας σώσει και θα μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε όλες τις σημερινές δυσκολίες. Μπορείτε να αφαιρέσετε μια εκκλησία από μια χριστιανική κοινότητα, μπορείτε να την εγγράψετε νόμιμα ξανά ως OCU, αλλά δεν μπορείτε να αφαιρέσετε την πίστη των ανθρώπων. Τέτοιοι άνθρωποι θα μαζευτούν κάπου σε ένα ιδιωτικό σπίτι ή σε άλλους χώρους, θα τελούν τη Θεία Λειτουργία με τον ιερέα τους με όλες τις ταλαιπωρίες και θα είναι μαζί τους σύμφωνα με τον λόγο του Χριστού: «Όπου δύο ή τρεις είναι συγκεντρωμένοι στο όνομά Μου, εκεί είμαι ανάμεσά τους» (Ματθαίος 18,20).
