OCU και UGCC καλούν για ειρήνη: αλλαγή τακτικής ή διατήρηση της ειρήνης;
Οι εκπρόσωποι των σχισματικών που καλούσαν συνεχώς σε νίκη επί του επιτιθέμενου, άρχισαν ξαφνικά να μιλούν για ειρήνη. Την θέλουν πραγματικά ή απλά αλλάζουν τακτική;
Ένα από τα πιο «οδυνηρά» θέματα που διαλύουν την ουκρανική κοινωνία είναι το ζήτημα της φύσης της σύγκρουσης στο Donbass. Η Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία την τοποθετούσε πάντοτε σαν αδελφοκτόνο πόλεμο, καλώντας με συνέπεια τα μέρη για ειρήνη. Η OCU και η UGCC την τοποθέτησε ως πόλεμο της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας, καλώντας τους Ουκρανούς να πολεμήσουν για ένα νικηφόρο τέλος. Εννοείται η απέλαση του Ρώσου επιτιθεμένου από το έδαφος της Ουκρανίας (DPR και LPR) και η κατάληψη αυτών των εδαφών υπό τον έλεγχο των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας.
Τώρα, όταν η συσσώρευση στρατευμάτων κοντά στα σύνορα της Ρωσικής Ομοσπονδίας και της Ουκρανίας έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της, και μόνο οι τεμπέληδες δεν μιλούν για την έναρξη του πολέμου, οι ηγέτες των «πατριωτικών» θρησκευτικών δομών της OCU και της UGCC έχουν μιλήσει επίσης για το "στρατιωτικό" θέμα. Πρόκειται για αυτές τις δηλώσεις που θέλουμε να μιλήσουμε σήμερα και να τις συγκρίνουμε με τη θέση της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας.
OCU: Η Ρωσία είναι επιτιθέμενος που σκοπεύει να επιτεθεί
Στις 19 Απριλίου 2021 δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της OCU δήλωση της Συνόδου αυτής της οργάνωσης «σχετικά με την κλιμάκωση της ρωσικής επίθεσης κατά της Ουκρανίας».
Πριν από την ανάλυση αυτού του εγγράφου, είναι λογικό να δοθεί ένας ορισμός ενός τέτοιου ψυχολογικού φαινομένου όπως η γνωστική ασυμφωνία. Ο ιδρυτής της ομώνυμης θεωρίας, ο Αμερικανός ψυχολόγος Leon Festinger, τη διατύπωσε ως εξής: «Η γνωστική δυσαρέσκεια είναι μια αρνητική κατάσταση στην οποία τα άτομα βιώνουν διανοητική δυσφορία που προκαλείται από μια αντιπαράθεση στο μυαλό τους αντικρουόμενων ιδεών, αξιών, γνώσεων, κοσμοθεωρήσεων, ιδεών, πεποιθήσεων, στάσεων συμπεριφοράς ή συναισθηματικών αντιδράσεων».
Έτσι, η Σύνοδος OCU στον τίτλο της δήλωσής της ισχυρίζεται ότι υπάρχει ήδη ρωσική επίθεση και αυτή τη στιγμή γίνεται η κλιμάκωσή της. Αλλά η πρώτη παράγραφος του εγγράφου περιέχει την αντίθετη δήλωση: δεν υπάρχει επιθετικότητα, υπάρχει μόνο μια συσσώρευση στρατευμάτων που δεν έχουν περάσει ακόμη τα σύνορα της Ουκρανίας.
Διαβάζουμε: «Πολλές αξιόπιστες αναφορές επιβεβαιώνουν τη μεγαλύτερη συσσώρευση ρωσικών στρατευμάτων κοντά στα σύνορά μας από την αρχή του αδήλωτου πολέμου της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας το 2014. Ο πρώτος και προφανής στόχος μιας τέτοιας συσσώρευσης είναι ο εκφοβισμός του Κρεμλίνου προς την ουκρανική κοινωνία, η πίεση στο κράτος μας και στους συμμάχους της Ουκρανίας στον ελεύθερο κόσμο, προκειμένου να επιτύχουν τα δικά τους συμφέροντα».
Επίσης, σε ολόκληρη τη δήλωση της OCU, δεν γίνεται λόγος για το γεγονός ότι τα ρωσικά στρατεύματα βρίσκονται ήδη στην ουκρανική επικράτεια, καθώς οι ίδιοι οι «ιεράρχες» και οι ουκρανοί πολιτικοί διαφόρων τάξεων δεν κουράζονται να δηλώσουν. Οι εκπρόσωποι της OCU μιλούν μόνο για τις προθέσεις της ρωσικής πλευράς.
- «Δεν φοβόμαστε! - η απάντησή μας σε αυτήν την άλλη επιθετική πρόθεση των ρωσικών αρχών...».
- «... αναγκαζόμαστε να υπενθυμίσουμε ξανά: οι εγκληματικές σας προθέσεις είναι γνωστές στον Θεό ...»
Εν τω μεταξύ, αυτό έρχεται σε αντίθεση με τον νόμο της Ουκρανίας, που εγκρίθηκε το 2018: «Σχετικά με τις ιδιαιτερότητες της κρατικής πολιτικής για τη διασφάλιση της κρατικής κυριαρχίας της Ουκρανίας στα προσωρινά κατεχόμενα εδάφη στις περιοχές Ντόνετσκ και Λουχάνσκ», το προοίμιο του οποίου έχει ως εξής: «Η Ρωσική Ομοσπονδία διαπράττει έγκλημα επίθεσης εναντίον της Ουκρανίας και εκτελεί την προσωρινή κατοχή τμήματος της επικράτειάς της».
Δηλαδή, σύμφωνα με τον νόμο, τα ρωσικά στρατεύματα βρίσκονται ήδη στην επικράτεια της Ουκρανίας και ήδη ασκούν την κατοχή, αλλά η Σύνοδος της OCU εξακολουθεί να πιστεύει ότι αυτές είναι μόνο προθέσεις με σκοπό τον εκφοβισμό. Φαίνεται ότι είναι απαραίτητο να καλέσουμε τη Σύνοδο OCU σε μια σαφή απάντηση: υπάρχουν ρωσικά στρατεύματα στην Ουκρανία ή όχι;
Σύμφωνα με τον νόμο, τα ρωσικά στρατεύματα βρίσκονται ήδη στην επικράτεια της Ουκρανίας και ήδη ασκούν την κατοχή, αλλά η Σύνοδος της OCU εξακολουθεί να πιστεύει ότι αυτές είναι μόνο προθέσεις με σκοπό τον εκφοβισμό.
Και η επόμενη δήλωση των εκπροσώπων OCU είναι ήδη πιο σοβαρή από τη γνωστική ασυμφωνία. Πρόκειται ήδη για ανθρώπινες ψυχές. Το απόσπασμα: «Θα αφήσουμε την ψυχή και το σώμα μας για την ελευθερία μας» δεν είναι μόνο λόγια από τον ύμνο της Ουκρανίας. Αυτή η πεποίθηση είναι ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του ουκρανικού πολιτικού έθνους ... ». Δηλαδή, αυτές οι λέξεις εγκρίνονται από την αρχή της Συνόδου OCU. Αλλά οι λέξεις στον ύμνο της Ουκρανίας αφορούν την πολιτική ελευθερία. Και ακριβώς γι 'αυτήν την πολιτική ελευθερία οι «επίσκοποι» της OCU προσφέρουν στους ανθρώπους να δώσουν τις αθάνατες ψυχές τους. Ο Χριστός μίλησε για τη διαφορά μεταξύ της ειλικρινούς ελευθερίας και της πολιτικής ελευθερίας στην εποχή του με τους Φαρισαίους. Οι Εβραίοι είπαν στον Χριστό για την πολιτική ελευθερία, και τους είπε για το τι είναι πραγματικά η ελευθερία: «... και θα γνωρίσετε, όχι μόνον από την διδασκαλίαν μου, αλλά και από την προσωπικήν σας πείραν, την αλήθειαν και η αλήθεια θα σας ελευθερώση από την τυραννίαν και τον θάνατον, που φέρνει η αμαρτία”. Εκείνοι δεν ενόησαν τα λόγια του, ενόμισαν ότι τους αποκαλεί δούλους ξένων κατακτητών, και με έξαψιν είπον· “ημείς είμεθα απόγονοι του Αβραάμ προωρισμένοι να κατακτήσωμεν τον κόσμον και ποτέ έως τώρα δεν εγίναμεν δούλοι εις κανένα. Πως, λοιπόν, συ λέγεις ότι θα γίνετε ελεύθεροι;” (Και έλεγον αυτά λησμονούντες ότι το έθνος των εις πολλούς κατακτητάς είχεν υποδουλωθή, όπως και τώρα στους Ρωμαίους). Τους απήντησεν ο Ιησούς· “σας διαβεβαιώνω ότι καθένας, που πράττει την αμαρτίαν και μένει αμετανόητος εις την αμαρτίαν, είναι δούλος της αμαρτίας.» (Ιωάννης 8: 32-34).
Αλλού, ο Χριστός λέει ξεκάθαρα πόσο άχρηστο είναι για ένα άτομο να παρασυρθεί με τις επίγειες ερωτήσεις: «Τι θα ωφεληθεί ο άνθρωπος, αν κερδίσει ολόκληρο τον κόσμο αλλά χάσει τη ζωή του; Τι μπορεί να δώσει ο άνθρωπος αντάλλαγμα για τη ζωή του;» (Μάρκος 8:36).
Οι Αγίες Γραφές και οι Άγιοι Πατέρες μας λένε ότι η ανθρώπινη ψυχή έχει τη μεγαλύτερη αξία. «Η ψυχή είναι ο πυρήνας, το νόημα και ο σκοπός της ορατής δημιουργίας. <...> Δεν υπάρχει τίποτα πιο πολύτιμο από την ψυχή ... <...> Τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με την ψυχή, ούτε καν ολόκληρος ο κόσμος» ( Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος). Όταν οι πολιτικοί ή οι εθνικιστές επιμένουν ότι μπορεί να δοθεί ψυχή για πολιτική ελευθερία - αυτό είναι κατανοητό και συγχωρήσιμο, αλλά όταν οι άνθρωποι που αυτοαποκαλούνται πάστορες των Χριστιανών το ισχυρίζονται - αυτό έρχεται σε άμεση αντίθεση με τις διδασκαλίες του Ιησού Χριστού και όλων των αποστολών Του στη γη. Ο Κύριος δεν ήρθε για να δώσει στους ανθρώπους πολιτική ελευθερία, αλλά να τους σώσει από τη δουλεία της αμαρτίας και του θανάτου.
Είναι αδύνατο να πιστέψουμε ότι η ηγεσία της OCU δεν αναγνωρίζει τη Ρωσία ως εχθρό και, στην πραγματικότητα, απαιτεί ειρήνη με τον βόρειο γείτονά της.
Και μια ακόμη «αποκάλυψη» της Συνόδου OCU: «Ο ουκρανικός λαός θέλει να ζήσει σε ειρήνη και αρμονία με όλους, πρώτα απ 'όλα, με τους ιστορικούς γείτονές μας». Είναι αδύνατο να πιστέψουμε ότι η ηγεσία της OCU δεν αναγνωρίζει τη Ρωσία ως εχθρό και, στην πραγματικότητα, απαιτεί ειρήνη με τον βόρειο γείτονά της. Και αυτό γινεται μετά από όλες τις εκκλήσεις για πάλη, όλες τις δηλώσεις ότι εάν υπάρχει ειρήνη, τότε μόνο «δίκαιο», δηλαδή, υπό τους όρους μας. Αλλά υπήρχαν αμέτρητες τέτοιες δηλώσεις από την OCU. Ας θυμηθούμε. Για παράδειγμα, τα λόγια του Σεργκέι Ντουμένκο που είπαν τον Σεπτέμβριο του 2019: «Σύντομα θα γιορτάσουμε μαζί την ημέρα οπότε θα ηττηθεί ο επιτιθέμενος, ο βόρειος γείτονάς μας, που προσπαθεί να μας υποδουλώσει φυσικώς... Χιλιάδες ανθρώπινες ζωές έχουν ήδη τοποθετηθεί στο βωμό της ανεξαρτησίας. Επομένως, ο Κύριος να μας βοηθήσει να προχωρήσουμε περισσότερο στο δρόμο της αλήθειας, που θα μας οδηγήσει στην ολοκλήρωση της νίκης».
Τον Αύγουστο του 2020, ο Ντουμένκο δήλωσε για άλλη μια φορά ότι οι Ουκρανοί «πρώτα απ' όλα πρέπει να σκεφτούν τη νίκη σε έναν αδήλωτο πόλεμο», «μια δίκαιη ειρήνη» κ.λπ. Επιπλέον, ο Επιφάνιος δήλωσε ότι χάρη σε αυτούς που πέθαναν στον πόλεμο με τον επιτιθέμενο, προέκυψε η OCU.: «Χιλιάδες ένδοξοι ήρωες μας θυσίασαν τη ζωή τους στον βωμό της ανεξαρτησίας του κράτους. Και χάρη στη θυσία τους, λάβαμε αυτοκεφαλικό καθεστώς και αναγνώριση της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας μας».
Και τώρα η Σύνοδος OCU δηλώνει ότι είναι απαραίτητο να ζούμε σε ειρήνη και αρμονία με τη Ρωσία. Ακριβώς ένα είδος «πλήρους προδοσίας».
«Οχι στον πόλεμο!» από τον δημιουργό της φράσης «Δεν χρειαζόμαστε ειρήνη με οποιοδήποτε κόστος!»
Η συνέντευξη του επικεφαλής της UGCC Σβιατοσλάβ Σεβτσούκ στο πρακτορείο "Exaudi" είναι γεμάτη με αναπάντεχες δηλώσεις. Ο ηγέτης της Ουκρανικής Ελληνόρρυθμης Εκκλησίας φαίνεται απλά σαν ένα περιστέρι της ειρήνης: «Είμαστε πεπεισμένοι ότι δεν υπάρχει στρατιωτική λύση στο ζήτημα της Ανατολικής Ουκρανίας. Υπάρχει μόνο μια διπλωματική λύση. Μόνο ο διάλογος μπορεί να οδηγήσει σε συμφιλίωση, αλλά για να ξεκινήσει αυτός ο διάλογος, απαιτείται μια αυθεντική επιδίωξη της ειρήνης. Και έτσι προσπαθούμε να ξυπνήσουμε αυτήν την επιθυμία, να την αγαπήσουμε, να την κάνουμε και θέλουμε τη διεθνή κοινότητα να ενημερωθεί για την επιθυμία μας για ειρήνη. <…> Οχι στον πόλεμο! Βάλτε τα όπλα σας! Όπως είπε ο Πατέρας Φράνσις, τίποτα δεν μπορεί να επιτευχθεί από τον πόλεμο, αλλά μπορείτε να χάσετε τα πάντα. Ας υπερισχύουν νους, διάλογος, επίσης και διπλωματικός, του πειρασμού να χρησιμοποιήσει κανείς όπλα για την επίλυση τυχόν προβλημάτων στη διεθνή πολιτική».
Πώς μπορεί να μην υπάρξει στρατιωτική λύση; Πώς μπορώ να παραδώσω τα όπλα μου; Και τι σήμαιναν τότε τα λόγια του Σεβτσούκ, που ειπώθηκαν στις 20 Νοεμβρίου 2019, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Αριστερά Ακτή»: «Είναι πολύ επικίνδυνο όταν σε τέτοιες περιπτώσεις κάποιος θα μιλήσει για την ανάγκη τερματισμού του πολέμου με οποιοδήποτε κόστος, αγνοώντας αλήθεια και δικαιοσύνη <...> υποκύψει στον επιτιθέμενο για τη λεγόμενη ειρήνη, δηλαδή, να εμφανιστεί, να σηκώσει τα χέρια σας. <...> Εάν υποκύψουμε στον επιτιθέμενο, θα επιτρέψουμε αυτήν την επιθετικότητα σε όλα τα επίπεδα της ουκρανικής κοινωνίας, και αυτό θα θέσει υπό αμφισβήτηση την ύπαρξη του ουκρανικού κράτους και του λαού μας γενικά. Νομίζω ότι σήμερα κανείς δεν θέλει την ειρήνη με τέτοιο τίμημα».
Τι σήμαιναν λοιπόν τα λόγια του από το Κυριακάτικο κήρυγμα του στις 29 Σεπτεμβρίου 2019, στο οποίο υποστήριξε ότι «μόνο όσοι σκέφτονται συνεχώς πώς να σώσουν το κορμί τους, έχουν κουραστεί από τον πόλεμο»;
Τι σήμαιναν τα λόγια του τον Ιούνιο του 2019 ότι «χωρίς αμφιβολία, ο πόλεμος δεν μπορεί να τελειώσει με ειρήνη με οποιοδήποτε κόστος», ότι «αν τώρα η λέξη «ειρήνη» σημαίνει ειρήνη με οποιοδήποτε κόστος - συγκατάθεση στους όρους του επιτιθεμένου - τότε το η ίδια η έννοια της ειρήνης είναι ψευδής»;
Και τώρα μετά από όλες αυτές τις δηλώσεις, λέει «δεν μπορεί να υπάρξει στρατιωτική λύση»; Και σε ποιον απευθύνονται οι λέξεις: «Οχι στον πόλεμο! Καταθέστε τα όπλα σας!», σε όλα τα μέρη της σύγκρουσης, ή μόνο σε εκπροσώπους των μη αναγνωρισμένων DPR και LPR;
Επίσης στη συνέντευξη υπάρχει η γνωστική διαφωνία που αναφέρθηκε παραπάνω. Ο Σβιατοσλάβ Σεβτσούκ δηλώνει: «Λόγω της πολύ υψηλής συγκέντρωσης ρωσικών στρατιωτικών μονάδων στα ουκρανικά σύνορα, υπάρχουν φόβοι για άμεση εισβολή στο έδαφος της Ουκρανίας από αυτά τα στρατεύματα».
Άρα τα ρωσικά στρατεύματα επικεντρώνονται στα σύνορα ή έχουν ήδη εισβάλει στην Ουκρανία; Ένα ενδιαφέρον σημείο: υπάρχουν διαφορές σχετικά με την παρουσία ρωσικών στρατευμάτων στο Ντόμπας, η Ρωσία το αρνείται πεισματικά και ζητά αποδεικτικά στοιχεία, αλλά δεν υπάρχει καμία διαφωνία για τα ρωσικά στρατεύματα στην Κριμαία. Η Ρωσία θεωρεί ότι η Κριμαία είναι η επικράτειά της και διατηρεί ανοιχτά τις δυνάμεις και το ναυτικό της έδαφος εκεί. Αλλά τελικά, για τους Σβιατοσλάβ Σεβτσούκ και Σεργκέι Ντουμένκο, η Κριμαία, θεωρητικά, πρέπει να είναι ουκρανική επικράτεια. Γιατί καλούν τα στρατεύματα που βρίσκονται εκεί «μονάδες στα σύνορα της Ουκρανίας»; Τι είδους σύνορα είναι αυτό εάν είναι όλο το έδαφος της Ουκρανίας;
Γιατί τα γεράκια του πολέμου έγιναν τα περιστέρια της ειρήνης;
Κάποιος μπορεί να θέσει μια ερώτηση: τι έγινε με τους ηγέτες της OCU και της UGCC για να αλλάξουν δραστικά τη γνώμη τους και να μετακινηθούν από μαχητικές δηλώσεις σε εκκλήσεις ειρήνης;
Ίσως ο Σβιατοσλάβ Σεβτσούκ επηρεάστηκε τόσο πολύ από τα λόγια του Πάπα Φραγκίσκου, ο οποίος στο πασχαλινό του μήνυμα δήλωσε: «Παρακολουθώ με ανησυχία τα γεγονότα σε ορισμένα εδάφη της ανατολικής Ουκρανίας, όπου ο αριθμός των παραβιάσεων του καθεστώτος κατάπαυσης του πυρός αυξήθηκε τους τελευταίους μήνες, και με ανησυχία παρακολουθώ την αύξηση της στρατιωτικής δραστηριότητας. <...> Σας καλώ να αποτρέψετε την αύξηση της έντασης, έτσι ώστε, αντίθετα, να πραγματοποιούνται χειρονομίες που μπορούν να διατηρήσουν την αμοιβαία εμπιστοσύνη και να προωθήσουν τη συμφιλίωση και την ειρήνη, οι οποίες είναι πολύ απαραίτητες και πολύ επιθυμητές»;
Ίσως τα ρωσικά στρατεύματα πραγματικά εντυπωσίασαν τα μέλη της Συνόδου OCU τόσο που ξαφνικά δήλωσαν την επιθυμία τους «να ζήσουν σε ειρήνη και αρμονία με όλους, πρώτα απ΄όλα, με τους ιστορικούς γείτονές μας».
Ή μήπως πρόκειται για την πεποίθηση ότι οι θρησκευτικές οργανώσεις πρέπει να ανταποκρίνονται στις ανάγκες της κοινωνίας; Τα αιτήματα έχουν αλλάξει - και η γνώμη άλλαξε; Ή είναι όλα σχετικά με το κοινό; Για τους οικιακούς καταναλωτές, που είναι κυρίως ουκρανικοί εθνικοί ριζοσπάστες, οι ηγέτες της OCU και της UGCC είναι γεράκια, που προκαλούν «πατριωτικά» συναισθήματα, αλλά στην πραγματικότητα - το μίσος για το Donbass και τους κατοίκους του. Αλλά για τον εξωτερικό παρατηρητή, είναι περιστέρια της ειρήνης, που απαιτούν αγάπη και αρμονία.
Στην πραγματικότητα, η απάντηση σε αυτό το ερώτημα δεν είναι τόσο σημαντική. Ένα άλλο πράγμα είναι σημαντικό: εάν οι πολιτικοί μπορούν να αλλάξουν την άποψή τους κάθε φορά που αλλάζουν οι συνθήκες, τότε για τους θρησκευτικούς ηγέτες μια τέτοια «αλλαγή παπουτσιών στον αέρα» δεν επιτρέπεται. Εάν ένα άτομο που αποκαλείται βοσκός λέει ένα πράγμα σήμερα και άλλο αύριο, πώς μπορείς να το εμπιστευτείς; «Άνθρωπος δίγνωμος είναι ακατάστατος σε όλους τούς δρόμους του» (Ιακώβου 1: 8).
Εάν οι πολιτικοί μπορούν να αλλάξουν την άποψή τους κάθε φορά που αλλάζουν οι συνθήκες, τότε για τους θρησκευτικούς ηγέτες μια τέτοια «αλλαγή παπουτσιών στον αέρα» δεν επιτρέπεται.
Περί της θέσης της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας σχετικά με τη σύγκρουση στο Donbass
Ας θυμηθούμε τώρα τις δηλώσεις του επικεφαλής της UOC, του μητροπολίτη Ονουφρίου και άλλων ιεραρχών σχετικά με τη σύγκρουση στην Ανατολική Ουκρανία. Κανείς δεν άκουσε ποτέ καμία εχθρική ρητορική από αυτούς, δεν έκαναν ποτέ πολεμικές δηλώσεις. Από την αρχή της σύγκρουσης, τα χείλη τους προκάλεσαν ειρήνη και τερματισμό της εχθρότητας. Ας θυμηθούμε πώς ο Μακαριώτατος Ονούφριος και άλλοι εκπρόσωποι της UOC δεν σηκώθηκαν από τις έδρες τους στη συνεδρίαση της Βερχόβνα Ράντα στις 8 Μαΐου 2015, όταν ο Πρόεδρος Π. Ποροσένκο διάβασε τα ονόματα των στρατιωτών που έλαβαν τον τίτλο του Ήρωα της Ουκρανίας κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής επιχείρησης στο Donbass. Στη συνέχεια, μια καταιγίδα αγανάκτησης έπεσε στο κεφάλι του επικεφαλής της UOC, και σε αυτό το πλαίσιο δήλωσε: «Δεν σηκωθήκαμε, γιατί ήταν η διαμαρτυρία μας ενάντια στον πόλεμο ως φαινόμενο. <...> Δεν θέλουμε να συνεχιστεί ο πόλεμος στη χώρα μας. Δεν θέλουμε οι άνθρωποι να σκοτώνουν ο ένας τον άλλον. Θέλουμε ειρήνη και ευλογία του Θεού στη γη μας».
Ας θυμηθούμε πώς ο Επίσκοπος Βίκτορ (Κοτσάμπα) το 2015, ενώ ήταν ακόμα αρχιμανδρίτης, είπε ότι η Εκκλησία είναι πάντα πάνω από ιδεολογικές και πολιτικές πεποιθήσεις, ότι το καθήκον της είναι η προσευχή, μια έκκληση για αγάπη και αρμονία: «Δεν μπορεί να πάρει την πλευρά ενός μέρους της κοινωνίας, γιατί σε αυτήν την περίπτωση, παύει να είναι η Εκκλησία. Πρέπει να κάνει τα πάντα, ώστε οι άνθρωποι που τσακώνονται να συμφιλιωθούν. Αυτό είναι το κύριο καθήκον της Εκκλησίας». Ας θυμηθούμε πώς, έχοντας ήδη γίνει ο επίσκοπος και εκπρόσωπος της UOC σε ευρωπαϊκούς διεθνείς οργανισμούς, επανειλημμένα κάλεσε για ειρήνη και ζητούσε βοήθεια από αυτούς τους διεθνείς οργανισμούς σε αυτόν τον δρόμο».
«Η Ουκρανία χρειάζεται ειρήνη – γι΄αυτό πρέπει να αγωνιστούμε μαζί. Η ένοπλη αντιπαράθεση έχει ήδη σκοτώσει χιλιάδες ζωές και οποιοσδήποτε θάνατος στη ζώνη JFO είναι πόνος και δάκρυα μητέρων, συζύγων και παιδιών. Η αποστολή της Εκκλησίας σε μια τέτοια κατάσταση είναι να ζητήσει ειρήνη και να τερματίσει τον πόλεμο».
Εδω είναι τα λόγια του επικεφαλής της UOC, Μητροπολίτη Αντόνη (Πακάνιτς), που μίλησε κατά τη διάρκεια της Σαρακοστής το 2015: «Φέτος η Σαρακοστή είναι ξεχωριστή για εμάς. Μετά από όλα, έχουμε περάσει μια πολύ δύσκολη χρονιά. Η πολιτική αντιπαράθεση κλιμακώθηκε σε αιματοχυσία. Και τώρα, ευτυχώς, υπάρχουν εύθραυστες ελπίδες για ειρήνη. Ως πιστοί, πρέπει να μετανοήσουμε, να ξεπεράσουμε το πνεύμα της επιθετικότητας και του μίσους. Τότε ίσως ο Θεός να μας βοηθήσει να φτάσουμε στον κόσμο».
Και εδώ είναι τα λόγια του, που ειπώθηκαν πριν από λίγες μέρες: «Η Μεγάλη Σαρακοστή είναι μια εποχή δοκιμής της πνευματικής δύναμης και θέλησης. Είναι επίσης μια περίοδος της επανεξέτασης της ζωής μας, της αμοιβαίας συγχώρεσης, της εκπλήρωσης του ελέους και της προσπάθειας να διορθώσουμε αυτό που έχει δακρύσει τις καρδιές μας για μεγάλο χρονικό διάστημα. <...> Η αύξηση των βομβαρδισμών και, ως αποτέλεσμα, των ανθρώπινων θυμάτων, των πολυάριθμων παραβιάσεων της κατάπαυσης του πυρός, της ταλαιπωρίας των αμάχων - όλα αυτά προκαλούν μεγάλο πόνο και μεγάλη επιθυμία για ειρήνη να κυριαρχήσει επιτέλους σε αυτήν τη μακρόχρονη γη».
Δεν υπάρχει άτομο που να μην είναι ένοχο ενώπιον του Θεού. Μας συγχωρεί; Συγχωρεί. Λοιπόν συγχωρήστε ο ένας τον άλλον, όπως ο Θεός μας συγχωρεί. Αυτή είναι η αρχή μας με την οποία επιδιώκουμε την απελευθέρωση των αιχμαλώτων πολέμου μας.
Μακαριώτατος Ονούφριος
Ένα ξεχωριστό θέμα είναι οι προσπάθειες της UOC για απελευθέρωση αιχμαλώτων πολέμου. Χάρη σε αυτές τις προσπάθειες, στο τέλος του 2017, πάνω από 300 άτομα και από τις δύο πλευρές της σύγκρουσης μπόρεσαν να επιστρέψουν στα αγαπημένα τους πρόσωπα. Και όλοι (!) είναι πολίτες της Ουκρανίας με ουκρανικά διαβατήρια. Εδώ είναι αυτό που είπε ο Μητροπολίτης Μακαριώτατος Ονούφριος: «Η ανταλλαγή κρατουμένων είναι το πρώτο βήμα προς τον τερματισμό του πολέμου στο Ντόμπας ... Η Εκκλησία λειτουργεί μόνο στον τομέα του ελέους, εάν δεν υπάρχει αυτό, τότε δεν θα έχουμε επιτυχία. Πρέπει να συγχωρήσουμε ο ένας τον άλλον - και αυτό θα αποτελεί εγγύηση ότι οι κρατούμενοι θα απελευθερωθούν και θα επιστρέψουν στις οικογένειές τους, και η ειρήνη θα βασιλεύει στο κράτος μας ...».
Και εδώ είναι τα λόγια του, που ειπώθηκαν το 2019: «Η Εκκλησία μας ασχολείται με το ζήτημα της απελευθέρωσης αιχμαλώτων πολέμου εδώ και πολλά χρόνια… Δεν ερευνούμε τη νομική ουσία για το ποιος πρέπει να κατηγορήσει και για ποιον, το λέμε αυτό: όλοι ζούμε ενώπιον του Θεού, είμαστε όλοι ένοχοι ενώπιον του Θεού - δεν υπάρχει άτομο που δεν θα ήταν ένοχο ενώπιον του Θεού. Μας συγχωρεί; Συγχωρεί. Λοιπόν συγχωρήστε ο ένας τον άλλον, όπως ο Θεός μας συγχωρεί. Αυτή είναι η αρχή μας με την οποία επιδιώκουμε την απελευθέρωση των αιχμαλώτων πολέμου».
Λέγεται ότι ο αναγνώστης θυμάται καλύτερα την τελευταία άποψη της ανάγνωσης. Επομένως, ας σταθούμε σε αυτήν την έκκληση του επικεφαλής της UOC: «Συγχωρήστε ο ένας τον άλλον, καθώς ο Θεός μας συγχωρεί». Αυτή η έκκληση ακούγεται συνεχώς από το στόμα του Μακαριώτατου Ονούφριου και δεν αλλάζει με την αλλαγή των περιστάσεων. Αυτό συμβαίνει επειδή το ευαγγέλιο είναι αμετάβλητο, και όποιος κηρύττει πραγματικά τον Χριστό δεν μπορεί να αλλάξει τις πεποιθήσεις του.
