Τι μπορεί να περιμένει η Ορθοδοξία από τον νέο Πατριάρχη της SOC;

Στην εκλογή του 46ου Πατριάρχη Σερβίας προχώρησε την Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2021 η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Σερβίας. Νέος Πατριάρχης Σερβίας εξελέγη ο Ζάγκρεμπ και Λουμπλιάνας κ.κ. Πορφύριος (Πέριτς). Ας θυμηθούμε πώς πραγματοποιήθηκαν οι εκλογές.

Ήδη στο στάδιο της μυστικής ψηφοφορίας, πολλοί αναλυτές αντιμετώπισαν την πρώτη έκπληξη. Σε αντίθεση με τις απόψεις που κυκλοφόρησαν τις παραμονές των εκλογών, μεταξύ των υποψηφίων δεν ήταν ο Μητροπολίτης Δαμπροβοσνίας κ.κ. Χρυσοστόμος (Γιέβιτς), ούτε ο Επίσκοπος του Μπουντιμλιάνσκο-Νικσίτσκι κ.κ. Ιωαννίκης (Μίχοβιτς) - αντί για έναν από αυτους, ένα σημείωμα με το όνομα του επίσκοπου Εφραίμ του Μπανιάλουκ εσωκλείστηκε στον τρίτο φάκελο. Η εμφάνιση των ονομάτων των δύο άλλων υποψηφίων, του Επίσκοπου του Μπάτς  κ.κ. Ειρηναίου και του Μητροπολίτη  κ.κ. Πορφύριου, δεν προκάλεσε έκπληξη σε κανέναν.

Ναι, ακριβώς τον τελευταίο, σύμφωνα με τα ΜΜΕ, ήθελε να δει στην πατριαρχική προεδρία ο Πρόεδρος της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτσιτς. Λαμβάνοντας όμως υπόψη όλα όσα συμβαίνουν στην Σύνοδο, μπορεί να υποστηριχθεί ότι ο Βούτσιτς δεν μπορούσε να επηρεάσει την έκβασή του.

Οι εκλογές αναγνωρίστηκαν από την Ιερά Σύνοδο ως νόμιμες και στις 19 Φεβρουαρίου, την επομένη της εκλογής, πραγματοποιήθηκε ο ενθρονισμός του νεοεκλεγέντος Πατριάρχη της Σερβικής Εκκλησίας. Ποιος είναι λοιπόν;

Βιογραφία του νέου Πατριάρχη.

Ο κατά κόσμον Πραβοσλάβ Πέριτς γεννήθηκε στο Μπέτσεη (Βecej) της Βοϊβόντινας της Σερβίας στις 22 Ιουλίου 1961, στην οικογένεια του Ραντιβόι και της Ράντοϊκα. Αποφοίτησε από το δημοτικό σχολείο στο Τσουρούγκα και από το λύκειο στο Νόβι Σαντ. Την εβδομάδα του Αγίου Θωμά του 1985, εκάρη μοναχός στην Ιερά Μονή Βίσοκι Ντέτσανι (στην Επισκοπή Ράσκας και Πριζρένης) από τον πνευματικό του πατέρα, ιερομόναχο Ειρηναίο (Μπούλοβιτς). Αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή Βελιγραδίου το 1986. Από το 1986 μέχρι το 1990 πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στην Αθήνα.

Στις 6 Οκτωβρίου 1990, με την ευλογία του Επίσκοπου Μπάτσκας κ.κ. Ειρηναίου (Μπούλοβιτς), επέστρεψε στη Σερβία και στις 6 Οκτωβρίου έφτασε στην Ιερά Μονή Κόβιλ.  Την εορτή της Σύναξης του Αγίου Αρχαγγέλου Μιχαήλ στις 21 Νοεμβρίου του ίδιου έτους, χειροτονήθηκε πρεσβύτερος. Σύντομα, με την εισροή πολλών νεαρών δοκίμων, το μοναστήρι άρχισε να μεγαλώνει και ο ιερομόναχος Πορφύριος τοποθετήθηκε ηγούμενος της.

Ο ηγούμενος Πορφύριος φρόντισε για να οργανώσει τη ζωή των μοναχών στο Κόβιλ με τον τρόπο των μοναστικών κοινοτήτων του Αγίου Όρους. Το μοναστήρι σύντομα έγινε διάσημο χάρη στους όμορφους βυζαντινούς ύμνους και την ανοιχτότητά του στην κοινωνία. Η αδελφότητα του μοναστηριού πολλαπλασιάστηκε σημαντικά, και αν στην αρχή δεν υπήρχαν σχεδόν καθόλου ασκητικοί, τότε κατά τη στιγμή της αναχώρησης του Πορφυρίου από τη θέση του ηγεσίας εκεί υπήρχαν 25 μοναχοί.

Στις 14 Μαΐου 1999, σε τακτική σύνοδο της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στο Βελιγράδι εξελέγη Επίσκοπος κ.κ. Εγαρίου, Βοηθός Επίσκοπος της Επισκοπής Μπάτσκας. Η επισκοπική χειροτονία πραγματοποιήθηκε στις 13 Ιουνίου του ίδιου έτους.

Το 2004 αναγορεύθηκε διδάκτορας της Θεολογικής Σχολής Αθηνών με θέμα «Η ικανότητα του Απόστολου Παύλου για γνώση του Θεού στην ερμηνεία του Αγίου Ιωάννη του Χρυσόστομου» (2004). Στη Σχολή Θεολογίας στο Βελιγράδι, στο Τμήμα Ποιμαντικής Ψυχολογίας, αντικατέστησε τη διάσημη ακαδημαϊκό και καθηγήτρια Βλαδέτα Ερώτιτσα. Από το 2015, ως αναπληρωτής καθηγητής, ο Βλαντίκα έχει διδάξει βασικούς κλάδους, ποιμαντική θεολογία και ψυχολογία, θεολογία της Καινής Διαθήκης και άλλα θέματα σε μεταπτυχιακό και διδακτορικό επίπεδο. Μιλάει άριστα ελληνικά, αγγλικά και γερμανικά. 

Το 2005, ο επίσκοπος κ.κ. Πορφύριος οργάνωσε μια θεραπευτική κοινότητα στο μοναστήρι Κόβιλ, η οποία αναγνωρίστηκε σε κρατικό επίπεδο ως το πιο επιτυχημένο έργο στον τομέα της θεραπείας της τοξικομανίας. Συνολικά, με πρωτοβουλία του, σχηματίστηκαν τέσσερις τέτοιες θεραπευτικές κοινότητες, οι οποίες έλαβαν το γενικό όνομα «Χώρα των ζωντανων». Για 16 χρόνια ύπαρξης, σχεδόν 4.000 άτομα έχουν περάσει από τη διαδικασία αποτοξίνωσης.

Στο ίδιο μέρος, στο Κόβιλ, ο Βλαδίκα κ.κ. Πορφύριος ασχολήθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα με την αποκατάσταση των νέων που είχαν υποφέρει από καταστροφικές αιρέσεις. Συμμετείχε σε πολλές διαμάχες με σεχταριστές και απέκτησε εξαιρετική φήμη μεταξύ των νέων του Βελιγραδίου, και της Σερβίας γενικότερα.

Κατά την περίοδο 2010-2011 ο επίσκοπος κ.κ. Πορφύριος ήταν στρατιωτικός επίσκοπος και αργότερα συντονιστής συνεργασίας μεταξύ της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Σερβίας και του σερβικού στρατού. Στις 24 Μαΐου 2014, η Ιερά Σύνοδος των Επισκόπων της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Σερβίας εξέλεξε τον Επίσκοπο κ.κ. Πορφύριο ως Μητροπολίτη Ζάγκρεμπ και Λιουμπλιάνα, και το 2016 πια ο Μητροπολίτης κ.κ. Πορφύριος έλαβε το διάσημο βραβείο Αγίου Ιγνατίου στη Σουηδία για τη συμβολή του στην ειρήνευση των Βαλκανίων. Το 2019, ο Σύνδεσμος Θρησκευτικής Ελευθερίας στη Δημοκρατία της Κροατίας απένειμε στον Μητροπολίτη κ.κ. Πορφύριο το βραβείο για την ειρηνευτική του συνεισφορά στην προώθηση μιας κουλτούρας διαλόγου και θρησκευτικής ελευθερίας.

Στις 18 Φεβρουαρίου 2021 ο Μητροπολίτης κ.κ. Πορφύριος έγινε ο 46ος Πατριάρχης Σερβίας.

Η UOC, το Φανάρι και η OCU

Για εμάς, τους Ορθόδοξους Χριστιανούς στην Ουκρανία, η πιο σημαντική πτυχή του μελλοντικού Πατριάρχη είναι η σχέση του Βλαδίκα κ.κ. Πορφυρίου με την κατάσταση στην Ουκρανία. Ο Μακαριώτατος κ.κ. Ονούφριος στην επιστολή υποδοχής του εξέφρασε την ελπίδα ότι «οι καλές αδελφικές σχέσεις που έχουν αναπτυχθεί μεταξύ των Ορθόδοξων Εκκλησιών της Σερβίας και της Ουκρανίας, κατά τη διάρκεια της ηγεσίας σας, θα αναπτυχθούν και θα ενισχυθούν στον Χριστό». Επιπλέον, η στάση του νέου Πατριάρχη στις ενέργειες του Φανάρι για νομιμοποίηση των ουκρανικών σχισματικών και γενικά προς το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης είναι πολύ σημαντική. Σε γενικές γραμμές, όχι μόνο η στάση της SOC απέναντι στους Ορθόδοξους Χριστιανούς της Ουκρανίας, αλλά και η ενότητα της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Ουκρανία, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη θέση του Πατριάρχη κ.κ. Πορφύριου.

Πολλοί στη Σερβία θεωρούν τον Μητροπολίτη κ.κ. Πορφύριο ως Grecophile. Αυτή η φήμη επέτρεψε στους υποστηρικτές της OCU στην Ουκρανία να χαιρετίσουν με χαρά την εκλογή του στη θέση του Πατριάρχη και να σχηματίσουν λαμπρές προοπτικές για την περαιτέρω ανάπτυξη του «ουκρανικού ζητήματος».

Ωστόσο, όπως λένε οι άνθρωποι που γνωρίζουν προσωπικά τον Βλαντίκα, ο Grecophilism του είναι μάλλον τιμή και σεβασμός στον ελληνικό πατερικό πολιτισμό, στην Ελληνική Ορθοδοξία και στη θεολογία. Δεν έχει απολύτως καθόλου σεβασμό απέναντι στο Φανάρι, το οποίο εκφράζεται πιο χαρακτηριστικά στις τελευταίες θεολογικές δομές του Μητροπολίτη Περγάμου κ.κ. Ιωάννη (Ζηζιούλας).

Γι 'αυτό μπορεί να υποστηριχθεί ότι ο Πατριάρχης κ.κ. Πορφύριος θα επιδιώξει να επιλύσει το «ουκρανικό ζήτημα» μέσω διαλόγου. Ίσως αυτός να γίνει το πρόσωπο χάρη στο οποίο θα προχωρήσει η διαδικασία της συνηθισμένης συζήτησης για τις ενέργειες του Φαναρίου στην Ουκρανία. Εδώ είναι τα λόγια του για την κρίση της σύγχρονης Ορθοδοξίας: «Λυπόμαστε πολύ και  έχουμε μεγάλη θλίψη για την παραβίαση της ενότητας της Αγίας Ορθοδοξίας. Είναι απαραίτητο να αποκατασταθεί η πρώην ευδαιμονική αγάπη και ενότητα των ιερών Τοπικών Εκκλησιών του Θεού. Δεν υπάρχει τίποτα πιο απαραίτητο και πολύτιμο από την αγάπη, την ειρήνη και την ομοφωνία μεταξύ μας αδελφών στον Χριστό Θεό. Είμαι πεπεισμένος ότι θα βρεθεί τρόπος να επιλυθεί αυτό το οδυνηρό ζήτημα στο πνεύμα των ιερών κανόνων».

Ταυτόχρονα, η θέση του σχετικά με την OCU είναι πολύ σαφής και κανονικά καθορισμένη: «Δεν αναγνωρίζουμε τους αμετανόητους Ουκρανούς σχισματικούς ως μέλη της Εκκλησίας, πόσο μάλλον ως Αυτοκεφαλική Ορθόδοξη Εκκλησία».

Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι, μαζί με τη φήμη ενός μέτριου Grecophile, ο  Βλαντίκα κ.κ. Πορφύριος είναι επίσης γνωστός ως Russophile. Σύμφωνα με τον ίδιο, «είμαστε συνδεδεμένοι με τη Ρωσία από το ζήτημα της ταυτότητας και αυτό είναι θέμα πίστης. Ενωνόμαστε από την Ορθόδοξη Εκκλησία. Έχουμε απολύτως τις ίδιες αξίες, την ίδια άποψη του κόσμου. Φυσικά, όχι μόνο με τους Ρώσους, αλλά και με τους Έλληνες και με όλους τους Ορθόδοξους λαούς. Ωστόσο, λόγω της σύμφωνης γνώμης, σε κάποιο βαθμό, τόσο η ιστορία μας όσο και η ταυτότητά μας είναι αλληλένδετα με τον ρωσικό λαό. Με τη σειρά του, ο Πατριάρχης κ.κ. Κύριλλος, στα συγχαρητήριά του στον νεοεκλεγέντα Αρχηγό της Εκκλησίας της Σερβίας, τόνισε ότι δεν είχε καμία αμφιβολία ότι «για την κοινή μας σωτηρία, είχα ανάγκη να σας γράψω προτρέποντάς σας να αγωνίζεστε δυνατά για την πίστη που μια φορά για πάντα παραδόθηκε στους αγίους (Ιούδα 1: 3)».

Δεν αναγνωρίζουμε τους αμετανόητους Ουκρανούς σχισματικούς ως μέλη της Εκκλησίας, πόσο μάλλον ως Αυτοκεφαλική Ορθόδοξη Εκκλησία

Πατριάρχης κ.κ. Πορφύριος

Γι 'αυτό μπορούμε να εκφράσουμε την προσεκτική ελπίδα ότι η κεντρική θέση του Πατριάρχη κ.κ. Πορφύριου θα βοηθήσει στην επίλυση του βαθιού προβλήματος του σχίσματος στην Ορθοδοξία.

Πολιτικές απόψεις και αρχές διαλόγου

Στη Σερβία ο Μητροπολίτης κ.κ. Πορφύριος ονομάζεται «συμφιλιωτής». Θεωρείται ότι είναι το άτομο που θα είναι σε θέση να εξομαλύνει τα πράγματα, να συμφιλιώσει τα αντιπολιτευόμενα κόμματα και να βρει μια κοινή γλώσσα τόσο με συναδέλφους επισκόπους όσο και με εκπροσώπους άλλων θρησκευτικών ομάδων και πολιτικών κομμάτων. Αφού έγινε Μητροπολίτης Ζάγκρεμπ-Λουμπλιάνα, δήλωσε ότι ήταν πάντα και ειλικρινά «έτοιμος για διάλογο με όλους τους ανθρώπους». «Ο διάλογος, η συγχώρεση και η συμφιλίωση θα είναι οι αρχές που θα προσπαθήσω να εφαρμόσω», είπε τότε.

Σε μια από τις συνεντεύξεις του, ο Βλαντίκα τόνισε ότι θα ήταν πάντα έτοιμος «να συμμετάσχει στην κατασκευή γεφυρών μεταξύ ανθρώπων και εθνών, γνωρίζοντας καλά ότι υπάρχουν εκείνοι που και από τις δύο πλευρές θα ρίξουν πέτρες στους κατασκευαστές γεφυρών. Αλλά ο ίδιος ο Κύριος με δεσμεύει σε αυτό, ο οποίος μέσω του Μοναχού Γιου Του ξεπέρασε το χάσμα μεταξύ Θεού και ανθρώπου».

Ο Πατριάρχης κ.κ. Πορφύριος δεν είναι εθνικιστής. Υπογράμμισε επανειλημμένα ότι είναι καταρχάς Χριστιανός, και μόνο τότε - ένας Σέρβος: «Είμαι Σέρβος, αλλά πάνω απ 'όλα Χριστιανός, και αυτή είναι μια παγκόσμια αξία, οπότε θα κηρύξω και θα καταθέσω για τον Χριστό. Αγαπώ τους ανθρώπους μου, αλλά επίσης αγαπώ όλα τα άλλα έθνη, κάθε άτομο, κάθε εικόνα του Θεού».

Είμαι Σέρβος, αλλά πάνω απ 'όλα Χριστιανός, και αυτή είναι μια παγκόσμια αξία, οπότε θα κηρύξω και θα καταθέσω για τον Χριστό. Αγαπώ τους ανθρώπους μου, αλλά επίσης αγαπώ όλα τα άλλα έθνη, κάθε άτομο, κάθε εικόνα του Θεού

Πατριάρχης κ.κ. Πορφύριος

Το 2020, δήλωσε ότι «οι μάρτυρες του Κοσσυφοπεδίου δεν υπέφεραν για να διατηρήσουν την εθνική τους ταυτότητα». Σύμφωνα με τον ίδιο, η εθνικότητα είναι σημαντική, αλλά αν αρχίσει να κατέχει κυρίαρχη θέση στη ζωή μας και αν δεν τοποθετηθεί στο πλαίσιο της σχέσης μας με τον Θεό, τότε η εθνική ταυτότητα θα μετατραπεί σε είδωλο.

Ο Πατριάρχης κ.κ. Πορφύριος ισχυρίζεται ότι «Έγινα μοναχός γιατί έψαχνα στην Εκκλησία για όσα πραγματικά προσφέρει και γιατί υπάρχει σε αυτόν τον κόσμο. Ο Θεός δεν είναι Κροάτης, ούτε Σέρβος, ούτε Γερμανός. Ο Θεός είναι Αγάπη».

Αλλού, ο μελλοντικός Πατριάρχης είπε ότι «η διαίρεση σε πατριώτες και προδότες» δεν πρέπει να επιτρέπεται στη Σερβία και «οι επίσκοποι και οι ιερείς δεν πρέπει να επιλέγονται μεταξύ κομμάτων», γιατί «για εμάς, η πολιτική είναι όπως η Σκύλλα και η Χάρυβδη, τις οποίες περνάμε, μαρτυρώντας την αλήθεια του ευαγγελίου.

«Ερώτηση για το Κοσσυφοπέδιο»

Ταυτόχρονα, η ειρηνευτική θέση του ηγεμόνα για το πρόβλημα του Κοσσυφοπεδίου είναι πολύ σημαντική για τις σύγχρονες σερβικές αρχές. Το γεγονός είναι ότι κατά τη γνώμη του Georgy Engelhardt, ερευνητή στο Ινστιτούτο Σλαβικών Σπουδών της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, «είναι σημαντικό για την κυβέρνηση, η οποία τώρα συμμετέχει ενεργά στη διαδικασία παραχωρήσεων και μια πιθανή τελική συμφωνία για το ζήτημα του Κοσσυφοπεδίου, ότι η Εκκλησία δεν αντιτίθεται σε αυτό ... Οι αρχές ενδιαφέρονται για έναν τέτοιο Πατριάρχη που δεν θα οξύνει τα δυσάρεστα ερωτήματα για το Κοσσυφοπέδιο. Και φαίνεται ότι ο Πατριάρχης κ.κ. Πορφύριος σημαίνει πραγματικά μια ειρηνική λύση στο «πρόβλημα του Κοσσυφοπεδίου».

Ο Θεός δεν είναι Κροάτης, ούτε Σέρβος, ούτε Γερμανός. Ο Θεός είναι Αγάπη.

Πατριάρχης κ.κ. Πορφύριος

Έτσι, σε μία από τις συνεντεύξεις του, δήλωσε ότι «με τη βοήθεια του Θεού, οι προσπάθειες του κράτους θα πρέπει να υποστηριχθούν για την επανέναρξη του διαλόγου μεταξύ Σέρβων και Σίπταρ (Αλβανών - Εκδ.), για να δημιουργηθεί κάποιο είδος συνύπαρξης που υπήρχε σε αυτήν την περιοχή για αιώνες. Πιστεύω ότι τώρα είναι σαφές για τις παγκόσμιες δυνάμεις και τους Αλβανούς: δεν θα εγκαταλείψουμε ποτέ το Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια. Θα ήταν ευκολότερο για όλους εμάς αν εκείνοι που ζούσαν εκεί, Σέρβοι και Σίπταρ, διαπραγματευόταν για το Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια. Η δουλειά μας είναι να προσπαθούμε πάντα να βρούμε μια ειρηνική και διαρκή λύση».

Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση του Βούτσιτς θα πρέπει να καταλάβει απόλυτα ότι τυχόν αρνητικές αλλαγές στην κατεύθυνση της Εκκλησίας θα συναντήσουν αναμφίβολα την αντίσταση του νέου Πατριάρχη. Για παράδειγμα, επέκρινε σκληρά τις αρχές του Μαυροβουνίου για τη θέσπιση αντι-εκκλησιαστικών νόμων, καθώς και την «προσωρινή κυβέρνηση στην Πρίστινα» για επίθεση των Ορθόδοξων Εκκλησιών: «Βλέπουμε τι περιμένει τις εκκλησίες στο Κοσσυφοπέδιο εάν υποκύψουμε στην ανομία. Είναι απαραίτητο να υποστηρίξουμε τις προσπάθειες του κράτους μας να αναζωογονήσει τον διάλογο μεταξύ Σέρβων και Κοσοβάρων ... Η στάση των αρχών της Ποντγκόριτσα απέναντι στον σερβικό λαό, τη σερβική εκκλησία, την Ορθοδοξία και ακόμη και προς τη δημοκρατική τάξη και αρχές δεν είναι καλύτερη από τη στάση των προσωρινών φορέων στην Πρίστινα. Οι αρχές της Πρίστινας ... μας έδειξαν ξεκάθαρα τι θα συμβεί στις εκκλησίες αν δεν προστατεύσουμε τα ιερά μας».

***

Έτσι, από ό, τι είναι γνωστό σήμερα για τον Πατριάρχη κ.κ. Πορφύριο, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι έχει κάθε ευκαιρία να γίνει το άτομο που θα είναι σε θέση να επηρεάσει την υπάρχουσα δια-Ορθόδοξη κρίση.

Επιπλέον, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Πατριάρχης κ.κ. Πορφύριος θα υπερασπιστεί τις χριστιανικές αξίες απέναντι στον σύγχρονο κοσμικό κόσμο. Ενώ ήταν ακόμα μητροπολίτης, κατά την παρουσίαση του ήδη αναφερθέντος Βραβείου της Στοκχόλμης του Αγίου Ιγνατίου, δήλωσε ότι «η πηγή της ελευθερίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας είναι η Εκκλησία του Χριστού», και μόνο ο Χριστιανισμός φέρνει σε αυτόν τον κόσμο «την ελευθερία την επιλογής, ελευθερία της συνείδησης, της ελεύθερης κυκλοφορίας των ανθρώπων και των ιδεών, καθώς και της υλικής ασφάλειας κάθε ατόμου». Σύμφωνα με αυτόν, «αυτό δεν σημαίνει ότι ο Χριστιανισμός σημαίνει παροδικές ανθρώπινες αξίες, αλλά επιβεβαιώνει αιώνιες αξίες στις οποίες διακυβεύεται ο άνθρωπος και η σωτηρία του».

Απομένει μόνο να απευθύνουμε προσευχή ότι οι πειρασμοί αυτού του κόσμου παρακάμπτουν τον Πατριάρχη κ.κ. Πορφύριο, και θα παραμείνει πιστός στα λόγια και τις αρχές του, τα οποία κήρυξε πριν ανέβει στον πατριαρχικό θρόνο.