Γιατί υπάρχουν εκείνοι στην OCU που έχουν «κουραστεί» από βαριοπούλες και ηλεκτρικά πριόνια;
Μετά το πογκρόμ στο μοναστήρι της UOC στο Τσερκάσι, βρέθηκαν εκείνοι στην OCU που για πρώτη φορά εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους για την ανομία που συνέβαινε. Γιατί εμφανίστηκαν μόλις τώρα και τι θα συμβεί στη συνέχεια;
Στις 20 Νοεμβρίου 2023, μια ομάδα επιδρομέων, πολλοί από τους οποίους ήταν ντυμένοι με στρατιωτικές στολές, κατέλαβαν το μοναστήρι της UOC στο Τσερκάσι. Κατά τη διάρκεια της κατάσχεσης, ξυλοκόπησαν βάναυσα Ορθόδοξους πιστούς. Για παράδειγμα, ένας ιερέας που υπηρετούσε στο μοναστήρι είχε σπάσει το σαγόνι του, ένας 76χρονος ενορίτης είχε σπάσει το πόδι του σε δύο σημεία και αρκετοί άλλοι άνθρωποι, υπερασπιστές του μοναστηριού, νοσηλεύτηκαν με τραύματα ποικίλης σοβαρότητας. Οι άνθρωποι, οι οποίοι αναγνωρίστηκαν ως εκπρόσωποι του «Εθνικού Σώματος», μπλόκαραν την είσοδο στο νοσοκομείο και οι γιατροί και οι επισκέπτες δεν τους επιτρεπόταν να βοηθήσουν τους χτυπημένους πιστούς.
Οι ενέργειες των επιδρομέων ήταν τόσο κυνικές και σκληρές που συγκλόνισαν ακόμη και τους πιο έμπειρους εκπροσώπους της OCU. Άνθρωποι που ήταν σιωπηλοί για χρόνια, παρακολουθώντας τη βαριοπούλα-πριόνια «αποστολή» της δομής του Ντουμένκο, ξαφνικά άρχισαν να μιλούν.
«Ομάδα Πρωτοβουλίας OCU»: είναι απαράδεκτο να χτυπούν ανθρώπους
Κυριολεκτικά την επομένη του βάναυσου ξυλοδαρμού των πιστών στο Τσερκάσι, εμφανίστηκε στο Διαδίκτυο η «Δήλωση της ομάδας πρωτοβουλίας κληρικών και λαϊκών. Δέκα θέσεις για την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας για τα γεγονότα στο Τσερκάσι».
Αυτή η δήλωση περιέχει τις συνήθεις δηλώσεις των ανθρώπων Ντουμένκο ότι η UOC εξακολουθεί να ευθύνεται για τυχόν εκκλησιαστικές συγκρούσεις, αλλά την ίδια στιγμή η «ομάδα πρωτοβουλίας» παραδέχεται ότι στο Τσερκάσι ήταν «οι ακτιβιστές της OCU, μαζί με άγνωστα άτομα, που κατέφυγαν στη σωματική βία».Σημείωσαν ότι «τέτοιες βίαιες ενέργειες με τη συμμετοχή της "πτέρυγας μάχης", και ακόμη περισσότερο των στρατιωτών που έχουν περάσει από το μέτωπο, είναι απαράδεκτες, ανεξάρτητα από τα πατριωτικά συνθήματα πίσω από τα οποία κρύβονται».
Επιπλέον, η «ομάδα πρωτοβουλίας» προειδοποίησε τους «συναδέλφους» της ότι «συνειδητή ή ασυνείδητη, ενεργή ή συγκεκαλυμμένη υποστήριξη και συναισθηματική έγκριση τέτοιων μεθόδων μπορεί να οδηγήσει σε τραγικές συνέπειες, ακόμη και ένοπλες συγκρούσεις για θρησκευτικούς λόγους». Κατηγορώντας την ηγεσία της UOC για απροθυμία να «ενταχθεί» στην OCU και για μια «πολιτική αναβλητικότητας», η «ομάδα πρωτοβουλίας» υπενθύμισε το Ευαγγέλιο και την ευθύνη προς την «Οικουμενική Ορθοδοξία» και ζήτησε επίσης «να σταματήσει κάθε προσπάθεια βίαιης κατάληψης κτιρίων» και ζήτησε από την ηγεσία της OCU να τα «καταδικάσει» και να μην αναγκάσει τους ανθρώπους «να τα αγαπήσουν εμφατικά».
Οι συντάκτες της επιστολής κατανοούν ότι «για την αντιχριστιανική συμπεριφορά μας, ο Κύριος θα καταστρέψει τις εκκλησίες μας που αποσπάστηκαν από τους εχθρούς μας» και «η αδράνεια και η ανεύθυνη σιωπή σε τέτοιες περιπτώσεις ισοδυναμούν με έγκριση και συνενοχή στη βία».
Αμέσως μετά τη δημοσίευση της θέσης της «ομάδας πρωτοβουλίας», ένας από τους πιο ενεργούς «κήρυκες» της ανεξαρτησίας της ουκρανικής εκκλησίας, η Τετιάνα Ντερκάτς, έγραψε ότι «υπάρχουν άνθρωποι στην OCU που έχουν κουραστεί από αυτό το μείγμα τεστοστερόνης». Απαντώντας στους αντιπάλους της από την ίδια OCU, η Ντερκάτς σημειώνει με αμηχανία: «Τα σχόλιά τους μιλούν για το είδος του ποιμνίου που έχουν μεγαλώσει. Είναι ένα είδος κόλασης. Και αυτή είναι η εκκλησία μου;».
Είναι η OCU και η βαριοπούλα μαζί για πάντα;
Ωστόσο, δεν συμφώνησαν όλοι στην OCU με αυτούς που υπέγραψαν τη «δήλωση». Έτσι, μια μακροχρόνια φίλη της Τετιάνα Ντερκάτς και προπαγανδίστρια της OCU, Γιαροσλάβα Μίστσενκο, έγραψε ότι για αρκετούς μήνες παρατηρεί πώς η OCU «διαμορφώνεται σε επιδρομέα».
Σύμφωνα με τον Μίστσενκο, εκπρόσωποι της δομής του Ντουμένκο είναι λευκά και χνουδωτά γατάκια που έχουν συκοφαντηθεί άδικα και στο Τσερκάσι δεν υπήρχαν καθόλου σπασμένα σαγόνια και πόδια, αλλά υπήρχε μια «κατασκευασμένη συκοφαντία». Απόδειξη ότι δεν υπήρξε κατάσχεση του μοναστηριού της UOC, σύμφωνα με την Μίστσενκο, μπορεί να είναι το γεγονός ότι «όλα τα δημοσιευμένα δεδομένα ελήφθησαν μόνο από τους πόρους του Πατριαρχείου Μόσχας».
Παρέμεινε σεμνά σιωπηλή για το βίντεο, όπου κάθε επαρκής άνθρωπος μπορούσε να δει με τα μάτια του το άγριο μακελειό που οργάνωσαν οι «πιστοί» της OCU κατά τη διάρκεια της κατάληψης του μοναστηριού. Ένα βίντεο που τραβήχτηκε από θαύμα, καθώς οι επιδρομείς πήραν τα τηλέφωνα, τα έσπασαν στην άσφαλτο και δεν επέτρεψαν να κινηματογραφηθούν. Δηλαδή, σαφώς δεν ήθελαν όλα όσα συνέβαιναν να μπουν στον Τύπο και ο ίδιος ο Τύπος οδηγήθηκε μέχρι το μοναστήρι μόνο όταν οι μοναχές της UOC ρίχτηκαν στο δρόμο και ήταν δυνατό να εισέλθουν "ήρεμα" στο έδαφος του μοναστηριού.
Και θα μπορούσε να ειπωθεί ότι η Μίστσενκο είναι μια λαϊκή γυναίκα και η θέση της δεν μπορεί να είναι ισότιμη με τη θέση των υπογραφόντων της «δήλωσης της ομάδας πρωτοβουλίας», πολλοί από τους οποίους είναι ιερείς της OCU. Αλλά...
Ο «ιερέας» της OCU, Ρομάν Γριστσούκ, υποστήριξε πλήρως τη ληστεία της OCU στο Τσερκάσι, δηλώντας ότι το κόψιμο των κλειδαριών στις εκκλησίες της UOC είναι μια «ιερή πράξη». Τέλος, ο «επίσκοπος» του Τσερκάσι της OCU, Ιβάν Γιαρεμένκο, σε συνέντευξη Τύπου, ανταποκρίθηκε επίσημα στο κάλεσμα των συντακτών της έκκλησης των «10 θέσεων» προς την ηγεσία της OCU να καταδικάσει τη βίαιη κατάληψη εκκλησιών. Δήλωσε ότι δεν υπήρξε ξυλοδαρμός και αυτή η «πτέρυγα εξουσίας της εκκλησίας της Μόσχας» χτύπησε ειρηνικούς ενορίτες της OCU που ήθελαν να μπουν στην εκκλησία τους. Την ίδια στιγμή, αποκάλεσε τον 76χρονο ενορίτη Ολέγκ Σλομποντιάνικ, του οποίου το πόδι έσπασε σε δύο σημεία από «ειρηνικούς ενορίτες της OCU» και στερήθηκε όρασης από το ένα μάτι, «μια ομάδα δύναμης που εμποδίζει τις διαβάσεις».
Ο Γιαρέμενκο υποστηρίχθηκε από τον συνάδελφό του, «Μητροπολίτη» Ιοάσιφ Βασιλίκιβ του Ιβάνο-Φρανκίβσκ, ο οποίος έγραψε στο Facebook ότι η δήλωση της «λεγόμενης» ομάδας πρωτοβουλίας «αρνείται το δικαίωμα των κοινοτήτων να ανακτήσουν το δικαίωμά τους να κατέχουν την εκκλησία, το οποίο διατηρείται από ορισμένους ιερείς της UOC-MP με τους πολυάριθμους υποστηρικτές τους». Κατηγορώντας τους υπογράφοντες για τη δήλωση υποκρισίας, τους συμβούλεψε «να μην καταστρέψουν τα θεμέλια της Εκκλησίας» και «να μην ταρακουνήσουν το πλοίο».
Ταυτόχρονα, ο Βασιλίκιβ τόνισε ότι η έκκληση των «10 θέσεων» ξεκίνησε από αποστάτες της UOC. «Παιδιά, το γεγονός ότι μετακινηθήκατε από την UOC στην OCU δεν σημαίνει ότι έχετε εκλεγεί και μας έχετε κάνει χάρη με αυτή τη μετάβαση», είπε.
Διαψεύστηκε από τον «Αρχιμανδρίτη» Σέργιο Γιαροβόι, ο οποίος υπενθύμισε στον «αγαπητό μητροπολίτη» ότι ο ίδιος είχε υπηρετήσει κάποτε στη Ρωσία και είχε μετατεθεί στο Πατριαρχείο Κιέβου από τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία.
Σε κάθε περίπτωση, η βίαιη κατάσχεση στο Τσερκάσι αποκάλυψε εσωτερικά προβλήματα εντός της OCU. Αυτός ο ξυλοδαρμός των πιστών της UOC έγινε ένας συγκεκριμένος ρουβίκωνας, τον οποίο διαπερνώντας μια ομάδα εκπροσώπων της δομής του Ντουμένκο αποφάσισε να σπάσει τη σιωπή. Το ερώτημα είναι, γιατί άρχισα να μιλούν γι' αυτό μόλις τώρα; Το δεύτερο ερώτημα είναι, τι ακολουθεί; Ας προσπαθήσουμε να τους απαντήσουμε.
Ποιος είναι κατά της βίας στην OCU και γιατί;
Ο Σεργέι Μπόρτνικ, υπάλληλος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων της UOC, στα σχόλιά του σχετικά με το κείμενο της δήλωσης της «ομάδας πρωτοβουλίας» στη σελίδα της Τετιάνα Ντερκάτς στο Facebook, επιβεβαίωσε στην πραγματικότητα τη δήλωση του Βασιλίκιβ, σημειώνοντας ότι περισσότεροι από τους μισούς υπογράφοντες είναι πρώην κληρικοί της UOC. Έτσι, μεταξύ των πρώτων συντακτών της δήλωσης ήταν ο Αρχιμανδρίτης Κιρίλ Γοβορούν, ο Αντρέι Ντουνττσενκο, ο Γεόργιος Κοβαλένκο και ο Αντρέι Σιμάνοβίτς. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι αποφάσισαν ότι η κατάληψη του μοναστηριού στο Τσερκάσι ήταν η στιγμή που η σιωπή δεν μπορούσε πλέον να διατηρηθεί;
Εδώ μπορούμε να κάνουμε δύο υποθέσεις. Η πρώτη εκφράζεται από τους ίδιους τους υπογράφοντες. Λένε ότι το σπάσιμο των σαγονιών δεν είναι χριστιανικό πράγμα. Δεν είναι χριστιανικό, δεν διαφωνούμε. Είναι χριστιανικό να κατεδαφίζεις μια εκκλησία με τρακτέρ, όπως στο Λβιβ; Και να χρησιμοποιείς δακρυγόνα, όπως στο Ιβάνο-Φρανκίβσκ; Και να σέρνεις τους ενορίτες έξω από τον καθεδρικό ναό στη Σεπετίβκα τραβώντας τους από τα χέρια; Η απάντηση είναι προφανής. Αλλά γιατί μόνο τώρα οι άνθρωποι μιλούν για βία και ληστεία κατά τη διάρκεια των επιληπτικών κρίσεων;
Οι θρησκευτικοί μελετητές που εργάζονται με αιρέσεις γνωρίζουν ότι όσο περισσότερο ένα άτομο δίνει στην αίρεση του χρόνου, της εργασίας και των χρημάτων του, τόσο πιο δύσκολο είναι γι 'αυτόν να το αποχωριστεί, τόσο πιο δύσκολο είναι να παραδεχτεί το λάθος του. Σε κάποιο σημείο, συνειδητοποιεί ότι δεν είναι όλα στην αίρεση τόσο ρόδινα όσο φαίνονταν από την αρχή. Αλλά δεν μπορεί να κάνει το μεγάλο βήμα για να απομακρυνθεί από αυτήν. Χρειάζεστε μια ισχυρή σκανδάλη. Το Τσερκάσι αποδείχθηκε ένα τέτοιο έναυσμα στην περίπτωση των αποστατών από την UOC. Όχι, δεν πιστεύουμε ότι κάποιος από αυτούς θα επιστρέψει στην κανονική Εκκλησία αυτή τη στιγμή, αφήνοντας τον Ντουμένκο με ένα πριόνι στα χέρια του. Αλλά μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι πολλοί άνθρωποι είχαν μια επιφοίτηση.
Για παράδειγμα, ο «ιερέας» της OCU, Βολοντίμιρ Κόσκιν, σχολιάζοντας την κατάσταση στο Τσερκάσι, γράφει: «Όσον αφορά την εκκλησία, η προσωπική μου θέση είναι πλήρης και απόλυτη απογοήτευση. Δεν έχουμε και δεν θα έχουμε άμεσα αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Διότι οι πρώτοι που δεν θέλουν αλλαγή είναι ο κλήρος και η επισκοπή. Δεν υπάρχει σοβαρή κατήχηση. Δεν υπάρχει μεταρρύθμιση στον τομέα της εκπαίδευσης. Δεν υπάρχει λειτουργική μεταρρύθμιση... Δεν θα αλλάξουμε την κατάσταση μέχρι να υπάρξουν σοβαρές εσωτερικές μεταρρυθμίσεις. Και για τους άδειους ναούς... Οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται για τη θεολογία μας αν παραμένει νεκρή και είναι ικανή μόνο να γεμίζει τις σελίδες των βιβλίων με γράμματα».
Με άλλα λόγια, το άγγιγμα του χνουδιού που ήταν ακόμα παρόν στην OCU το 2019 έχει πλέον ξεπλυθεί από τα δάκρυα των πιστών της UOC. Και ξεπλένεται με τέτοιο τρόπο ώστε η ίδια η Ντερκάτς, σε μια συζήτηση με τον Γριστσούκ, κάνει έκκληση «ειλικρινά σταματήστε τη μύξα ότι "αγαπάμε όλους, περιμένουμε, οι πόρτες μας είναι ανοιχτές, μπλα, μπλα"». Πιστεύει ότι οι υποστηρικτές της διάρρηξης και του πριονιού πρέπει απλώς να δηλώσουν στους πιστούς της UOC - "Φύγετε". Και αν δεν θέλουν να πάνε στην OCU, τότε «πείτε τους ευθέως: δεν θέλετε να περάσετε, δεν συμφωνείτε με τη μεταφορά και δεν εγκαταλείπετε τον ναό (βρε, πώς να προσευχηθείτε σε αυτή την αιματηρή εκκλησία αργότερα, κάποιος σκέφτηκε;;;) - θα φάτε τη γη μας. Για να μην τρέφουμε κι εμείς αυταπάτες ότι είμαστε ακόμα στην Εκκλησία».
Ένας άλλος λόγος, εκτός από την απογοήτευση της OCU, είναι η ανατροφή στην UOC. Ο Κοβαλένκο, ο Ντούνττσενκο, ο Ντραμπίνκο και άλλοι δεν θα γίνουν ποτέ δικοί τους για τους ανθρώπους της UOC που μεγάλωσε ο Φιλάρετος Ντενισένκο. Είναι ξένοι, έχουν μια εντελώς διαφορετική νοοτροπία από τους «νεοσσούς της φωλιάς του Ντενισένκο». Μεγάλωσαν με μίσος, φθόνο και θυμό. Γι' αυτούς, φράσεις όπως «αγάπη για τους εχθρούς» είναι τόσο μακρινές όσο οι λέξεις «Κύριε, Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με, έναν αμαρτωλό». Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο όλοι αυτοί οι Grischuks βλέπουν τους αποστάτες από την UOC ως ξένο σώμα μέσα στον πλήρως διαμορφωμένο οργανισμό της «Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας».
Ναι, έχοντας προδώσει τη μητρική τους Εκκλησία, αυτοί οι αποστάτες προσπάθησαν να ενταχθούν στη δομή Ντουμένκο, δυσφημώντας τους επισκόπους και τους πιστούς με τους οποίους κοινωνούσαν από το ίδιο Δισκοπότηρο. Και δεν κατάλαβαν αμέσως ότι «είχαν αμαρτήσει προδίδοντας αθώο αίμα» (Κατά Ματθαίον 27:4). Τώρα, ελπίζουμε, κατάλαβαν και γι' αυτό αρχίσαμε να μιλάμε.
Εμείς στην UOC το καταλάβαμε αυτό εδώ και πολύ καιρό, το 1992. Μόνο εμείς, όπως πολύ σωστά σημείωσε ο πρωθιερέας της UOC Ολεξάντρ Κλιμένκο, «μας επικρίνουν συνεχώς για την ίδια, μόνο συνεπή και μακροπρόθεσμη θέση. Μόλις είδαμε πολύ νωρίτερα αυτό που μερικοί άνθρωποι αρχίζουν να βλέπουν μόλις σήμερα». Ότι οι άνθρωποι που λένε ψέματα, δέρνουν, ακρωτηριάζουν και αιχμαλωτίζουν δεν είναι η Εκκλησία.
Κάποιος μπορεί μόνο να λυπάται για τους ανθρώπους που έχουν περάσει πολλά χρόνια από τη ζωή, την υγεία και τις προσπάθειές τους για να διασφαλίσουν ότι η OCU εμφανίστηκε, και σήμερα γράφουν ότι «χάνουν την επιθυμία να διατηρήσουν την έξυπνη εικόνα της OCU και γενικά έχουν τουλάχιστον κάτι να κάνουν με τις δημόσιες σχέσεις της».
Διότι, σύμφωνα με τον προαναφερθέντα «ιερέα» της OCU, Βλαντιμίρ Κόστιν, «δεν έχουμε μέλλον στον σύγχρονο κόσμο ως εκκλησία».
Και δεν μπορείτε να διαφωνήσετε.
