Εβραϊκά πογκρόμ και εκκαθάριση της UOC: υπάρχει διαφορά;

Τον περασμένο χειμώνα, πολλοί είδαν άγρια πλάνα Ορθοδόξων Χριστιανών στο Ternopil να πηγαίνουν να προσκυνήσουν μέσω του λεγόμενου «διαδρόμου της ντροπής». Αυτό το βίντεο ήταν τόσο συγκλονιστικό που σε κάποιο σημείο φάνηκε ότι τίποτα τέτοιο δεν θα μπορούσε ποτέ να συμβεί.

Αλλά συνέβη ξανά - και αυτή τη φορά όχι κάπου στα δυτικά της Ουκρανίας, αλλά στην καρδιά της χώρας μας - στο Κίεβο, κοντά στην εκκλησία του Αγίου Πέτρου Αγαπητού κοντά  στη Λαύρα. Στη γιορτή της Αγίας Θεοτόκου, οι πιστοί έπρεπε και πάλι να περάσουν από τον «διάδρομο της ντροπής» – στις κραυγές, τους μορφασμούς και τις φωνές των «ακτιβιστών» που απαιτούσαν την αποβολή της Εκκλησίας από τη Λαύρα. Τι σημαίνουν αυτοί οι «διάδρομοι» και γιατί οι ουκρανικές αρχές δεν αντιδρούν σε αυτούς με κάποιον τρόπο;

Εβραϊκά πογκρόμ στην Ουκρανία
Στην Ουκρανία, τα πογκρόμ κατά των Εβραίων έχουν μια μάλλον μακρά και πολύ θλιβερή ιστορία.

Το πρώτο πογκρόμ (μετά την κατάρρευση της Ρωσικής Αυτοκρατορίας) πραγματοποιήθηκε στο Λβιβ το 1918. Λίγοι άνθρωποι το γνωρίζουν, επειδή έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια του ένοπλου αγώνα μεταξύ των Πολωνών και των Ουκρανών για την εξουσία στην Ανατολική Γαλικία. Αρχικά, οι Ουκρανοί σκότωσαν 70 Εβραίους και όταν η πόλη καταλήφθηκε από την Πολωνία, οι Πολωνοί στρατιώτες διέπραξαν ένα πογκρόμ στο οποίο πέθαναν περίπου 100 Εβραίοι. Έως και 200 άνθρωποι σκοτώθηκαν σε εκείνη τη σφαγή τον Νοέμβριο του 1918.

Τα πογκρόμ στη ναζιστική Γερμανία πήραν εντελώς διαφορετική κλίμακα. Είναι δύσκολο να τα ονομάσουμε πογκρόμ, επειδή ήταν μαζικές δολοφονίες. Έλαβαν χώρα όχι μόνο στην ίδια τη Γερμανία, αλλά και στα κατεχόμενα εδάφη. Μόνο στην Ουκρανία, εκατοντάδες χιλιάδες Εβραίοι σκοτώθηκαν και δύο πόλεις της χώρας – η Οδησσός και το Stryi – ανακηρύχθηκαν ζώνες «Judenfrei», δηλαδή «ελεύθερες από Εβραίους».

Τον Οκτώβριο του 1941, η Οδησσός καταλήφθηκε από ρουμανικά στρατεύματα και ανακηρύχθηκε πρωτεύουσα της Υπερρισστρίας. Οι αρχές της πόλης σχεδίαζαν μια πλήρη «εκκαθάριση» των Εβραίων. Από τις 14 Ιανουαρίου έως τις 20 Φεβρουαρίου 1942, απελάθηκαν από την περιοχή Berezovsky της περιοχής της Οδησσού, μετά την οποία η πόλη κηρύχθηκε απαλλαγμένη από Εβραίους. 100 χιλιάδες Εβραίοι μεταφέρθηκαν στην Μπογκντάνοβκα, στα μισά του δρόμου μεταξύ Οδησσού και Ουμάν. Τους έγδυσαν και τους πυροβόλησαν. Η περιουσία τούς αφαιρέθηκε.

Κάτι παρόμοιο συνέβη στο Stryi, όπου μέσα σε λίγους μήνες (από τον Νοέμβριο του 1941 έως τον Δεκέμβριο του 1942) 1200 Εβραίοι δολοφονήθηκαν και περισσότεροι από 3000 στάλθηκαν σε στρατόπεδα θανάτου. Τον Φεβρουάριο του 1943, περίπου 2000 Εβραίοι εκτελέστηκαν στο Stryi και τον Μάιο του 1943 ακόμα 1000. Εβραϊκά σπίτια κάηκαν, Εβραίοι διώχθηκαν και εξοντώθηκαν με κάθε μέσο. Επιπλέον, όπως γράφουν στην Εβραϊκή Εγκυκλοπαίδεια, όλα αυτά συνέβησαν όχι χωρίς τη βοήθεια του τοπικού πληθυσμού. Τον Αύγουστο του 1943, οι γερμανικές αρχές κήρυξαν το Stryi "Judenfrei". Ωστόσο, ακόμη και μετά από αυτό, οι Εβραίοι που κρύβονταν κοντά στο Stryi βρίσκονταν διαρκώς και πυροβολούνταν..

Δεν ήταν καλύτερη η μοίρα για τους Εβραίους που κατοικούσαν σε άλλες πόλεις της Δυτικής Ουκρανίας.

Στις 29 Ιουνίου 1941, ξεκίνησε ένα πογκρόμ στο Λβιβ, το οποίο διήρκεσε μέχρι τις 3 Ιουλίου. Κατά τη διάρκεια αυτών των 5 ημερών, οι ντόπιοι σκότωσαν περίπου 4000 Εβραίους στους δρόμους της πόλης.

Στις 25-27 Ιουλίου 1941, περίπου 2000 περισσότεροι Εβραίοι σκοτώθηκαν από Ουκρανούς κατοίκους του Lviv σε ένα πογκρόμ που ονομάστηκε "Days of Petliura", παίρνοντας το όνομά του από τον Symon Petliura.

Τον Νοέμβριο του 1941, σε επιχείρηση γνωστή με το όνομα «Γέφυρα του Θανάτου», περίπου 5000 Εβραίοι δολοφονήθηκαν. Σε αυτό το έγκλημα, που πραγματοποιήθηκε υπό την ηγεσία του επικεφαλής της γερμανικής αστυνομίας της πόλης, Albert Ulrich, οι τοπικές αρχές συμμετείχαν ενεργά.

Και ιδού τι γράφει ο David Kahane, ένας από τους ραβίνους του Lviv: «Οι θεατές αυτού του τερατώδους θεάματος ήταν τεράστια πλήθη "Αρίων" κατοίκων του Lviv. Οι πλατείες μπροστά από τις φυλακές, οι αυλές των φυλακών και οι διάδρομοι γέμισαν με κόσμο που παρακολουθούσε με απροκάλυπτη χαιρεκακία. Από καιρό σε καιρό ακούγονταν υστερικές κραυγές: «Πυροβολήστε τους δολοφόνους!» Εδώ κι εκεί εθελοντές από το πλήθος προσφέρθηκαν να βοηθήσουν τους Γερμανούς «να νικήσουν τους Εβραίους».

Με άλλα λόγια, οι Ναζί δύσκολα θα μπορούσαν να επιτύχουν τέτοια τρομερά αποτελέσματα αν δεν υπήρχε ο τοπικός πληθυσμός. Ο θυμός και το μίσος προς τους Εβραίους γέμισε τους «Άριους» κατοίκους του Lviv τόσο πολύ που συμμετείχαν με χαρά στον «καθαρισμό» της πόλης των Εβραίων.

Μερικές φωτογραφίες παρακάτω απεικονίζουν τέλεια τι συνέβη στους δρόμους του Lviv το 1941 – «διάδρομοι ντροπής», κοροϊδία, ταπείνωση, ξυλοδαρμοί και, τέλος, δολοφονίες.

«UOCfry»
Όταν κοιτάζετε φωτογραφίες από εβραϊκά πογκρόμ στο Lviv τη δεκαετία του 40 και στη συνέχεια κοιτάζετε βίντεο ορθόδοξων πιστών που πηγαίνουν ή επιστρέφουν από τη λατρεία, συνειδητοποιείτε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται.

Όλα είναι τα ίδια: «διάδρομοι ντροπής», ταπείνωση, προσβολή και συνενοχή των αρχών. Η μόνη διαφορά είναι ότι δεν σκοτώνουν ακόμα. Πιθανότατα, επειδή δεν υπάρχουν «διαταγές». Αλλά, εσωτερικά, οι «Άριοι» κάτοικοι της Ουκρανίας, και ειδικά του δυτικού τμήματος της, είναι ήδη έτοιμοι για αυτό.

Για παράδειγμα, όχι μακριά από το Stryi, στη Horodenka, ο ναός της UOC αφαιρείται πρώτα και στη συνέχεια καίγεται το δωμάτιο στο οποίο οι πιστοί της UOC συνεχίζουν να συγκεντρώνονται για προσευχή. Επιπλέον, δημοσιεύματα εμφανίζονται στα κοινωνικά δίκτυα, οι συντάκτες των οποίων καλούν άμεσα σε αντίποινα κατά των Ορθόδοξων και οι αρχές της πόλης απειλούν να «βρουν και να τιμωρήσουν» όποιον τολμά να προσευχηθεί στον Θεό ιδιωτικά.

Κάτι παρόμοιο συμβαίνει στη Nadvirna, στην περιοχή Ivano-Frankivsk, όπου οι αρχές εκκαθαρίζουν βίαια την κοινότητα της UOC και ο δήμαρχος Andriyovych απειλεί να «βάλει τα πράγματα σε τάξη» με τους πιστούς εάν ανακαλύψει ότι συγκεντρώνονται κρυφά κάπου για λατρεία. Τα πρωτοπαλίκαρα του δημάρχου απειλούν να αναρτήσουν λίστες ενοριτών για δημόσια προβολή.

Ο Andriyovych προσβλέπει σαφώς στην ηγεσία του Lviv και του Ivano-Frankivsk, όπου έχουν ήδη δηλώσει ότι οι περιοχές τους είναι "UOCfry", δηλαδή "καθαρισμένες" από τους Ορθόδοξους Χριστιανούς. Ιδού για παράδειγμα τι έγραψε ο δήμαρχος του Frankivsk Martsinkiv μετά την κατάληψη του καθεδρικού ναού της UOC: «Ήταν η τελευταία εκκλησία στην περιοχή Ivano-Frankivsk που ανήκε στην UOC του Πατριαρχείου Μόσχας. Μας πήρε πολύ καιρό να φτάσουμε σε αυτό το γεγονός και σήμερα δώσαμε ένα καλό παράδειγμα για ολόκληρη τη χώρα. <... >Εύχομαι ολόκληρο το ανεξάρτητο κράτος μας, για το οποίο τα αγόρια και τα κορίτσια μας έχυσαν το αίμα τους, να καθαριστεί από το Πατριαρχείο Μόσχας».

Και εδώ είναι τα λόγια του επικεφαλής του Lviv, Sadovyi, ο οποίος είπε ότι «σε δύο ημέρες τελειώσαμε την ιστορία του Πατριαρχείου Μόσχας στην πόλη μας».

Είναι σαφές ότι ούτε ο Andriyovych, ούτε ο Martsinkiv, ούτε ο Sadovyi σκοπεύουν να σταματήσουν μόνο στα δυτικά της Ουκρανίας - ολόκληρη η χώρα πρέπει να καθαριστεί από την UOC, δηλαδή να γίνει "UOCfry". Επιπλέον, οι εκπρόσωποι της UGCC ζητούν επίσης αυτό. Για παράδειγμα, πρόσφατα ο ιερέας αυτής της δομής, Νικολάι Μεντίνσκι, είπε στους ενορίτες του ότι «πρέπει να καθαρίσουμε και να βοηθήσουμε στον καθαρισμό εκείνων που είναι κοντά μας... από την παρουσία ενός πνευματικού κατακτητή», δηλαδή της UOC.

Αντισημιτισμός και παγανισμός
Μπορείτε να ρωτήσετε, πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος με ράσο να ζητά «καθαρισμό» της επικράτειας της χώρας από άλλους ανθρώπους, στην πραγματικότητα, ζητώντας πογκρόμ; Ή πώς μπορούν να ειπωθούν τέτοια πράγματα από κυβερνητικούς αξιωματούχους που πηγαίνουν σε εκκλησίες και θεωρούν τους εαυτούς τους πιστούς;

Και η απάντηση είναι ότι ούτε ο Μεντίνσκι ούτε οποιοσδήποτε άλλος που ζητά την «κάθαρση» της Ουκρανίας από την παρουσία «λανθασμένων» πιστών μπορεί να θεωρηθεί χριστιανός – είναι ειδωλολάτρες.

Το γεγονός είναι ότι πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι μπορείς να είσαι ειδωλολάτρης μόνο αν δεν ξέρεις τίποτα για τον Χριστό. Αλλά στην πραγματικότητα, είναι δυνατόν να γνωρίζουμε πολλά για τον Χριστό και ακόμα να μην γνωρίζουμε τον ίδιο τον Χριστό. Ο παγανισμός είναι «πίστη» χωρίς καλές πράξεις, είναι μια κενή θεωρία που δεν εμποδίζει τη δολοφονία, τη ληστεία, το σπάσιμο των θυρών του ναού ή τα κεφάλια των «εχθρών» με βαριοπούλα. Οι Ναζί, επίσης, έβλεπαν τους εαυτούς τους ως πιστούς στον Θεό. Είχαν ακόμη και το «Gott mit uns» (στα γερμανικά σημαίνει «ο Θεός μαζί μας») γραμμένο στις πόρπες της ζώνης τους, και πολλοί από αυτούς ήταν καλοί καθολικοί. Αλλά αυτό δεν τους έκανε Χριστιανούς. Γιατί αν ο θεός σου σου επιτρέπει να μισείς, τότε ο θεός σου δεν είναι ο ίδιος με τον Θεό που σταυρώθηκε στον Σταυρό.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είμαστε βέβαιοι ότι σήμερα η δίωξη της UOC είναι μια παγανιστική μορφή αντισημιτισμού, η οποία έχει τις ρίζες της στη δίωξη των πρώτων χριστιανών στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Ναι, οι Ρωμαίοι, ειδικά στην πρώιμη ιστορία της Εκκλησίας, δεν έκαναν διάκριση μεταξύ Χριστιανών και Ιουδαίων.

Πρώτον, ο Κύριος Ιησούς Χριστός και όλοι οι απόστολοι ήταν Ιουδαίοι. Δεύτερον, οι περισσότεροι ακόλουθοι του Κυρίου στη Γαλιλαία ήταν Ιουδαίοι. Τρίτον, οι διδασκαλίες του Χριστού αρχικά διαδίδονταν στις συναγωγές.

Επιπλέον, η ίδια η χριστιανική λατρεία και οι παραδοσιακές μορφές δημόσιας λατρείας εμφανίστηκαν ως μορφή λατρείας στη συναγωγή: διαβάστηκαν η Παλαιά Διαθήκη και οι Ψαλμοί. Ακόμη και στις ελληνόφωνες κοινότητες χρησιμοποιήθηκαν οι λέξεις «Αμήν», «Αλληλούια» και «Ωσαννά», οι οποίες, φυσικά, έγιναν αντιληπτές από τους ειδωλολάτρες ως μορφή Ιουδαϊσμού. Και οι Εβραίοι δεν ήταν αρεστοί ούτε στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και προσπάθησαν με κάθε δυνατό τρόπο να λύσουν το «εβραϊκό ζήτημα». Ήταν ανεκτοί, αλλά μόνο για εκείνη τη στιγμή. Και μόλις υπήρχε ένας βολικός λόγος για την αντιμετώπισή τους, οι αρχές το εκμεταλλεύονταν αμέσως. Έτσι, ο πρώτος διωγμός των χριστιανών, που ξεκίνησε από τον Νέρωνα, ήταν ακριβώς ο διωγμός των Εβραίων, οι οποίοι, αν και αποκήρυξαν τους χριστιανούς, δεν πέτυχαν καλά.

Ο καθηγητής Bolotov στο περίφημο βιβλίο του «Η ιστορία της αρχαίας εκκλησίας» γράφει ότι «στην κύρια αναξιόπιστη και πλαστογραφημένη αλληλογραφία μεταξύ του Αποστόλου Παύλου και του φιλοσόφου Σενέκα υπάρχει μια επιστολή που αφορά αυτή τη διαδικασία. Είναι γεμάτη με πραγματικές λεπτομέρειες που υποδηλώνουν ότι σε αυτή την περίπτωση ο συγγραφέας είχε κάποιες πραγματικές ιστορικές πηγές στο χέρι. Υπάρχει μια περίεργη μαρτυρία: "Χριστιανοί και Εβραίοι, όπως συμβαίνει συνήθως, θανατώθηκαν, ως αυτουργοί της φωτιάς"».

Δηλαδή, για τις αρχές της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, οι Χριστιανοί αρχικά ταυτίστηκαν με τους Ιουδαίους, οι οποίοι, «σύμφωνα με το έθιμο», κατηγορήθηκαν για όλες τις θανάσιμες αμαρτίες.

Κάτι παρόμοιο συμβαίνει τώρα στην Ουκρανία. Η υπό όρους «βαλίτσα-σταθμός-θάλαμος αερίων» μετατράπηκε σε «βαλίτσα-πρατήριο-Ρωσία». Αλλά η ουσία αυτού του φαινομένου είναι η ίδια: μερικοί άνθρωποι, και ένα πολύ σημαντικό μέρος, απλά δεν πρέπει να υπάρχουν. Και αν οι σημερινοί διώκτες των Ορθοδόξων Χριστιανών, όπως οι συμμετέχοντες στα εβραϊκά πογκρόμ της δεκαετίας του 1940, έπαιρναν όπλα και τους έλεγαν: «Σκοτώστε, δεν θα τιμωρηθείτε γι' αυτό», το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο με αυτό των Εβραίων. Και, φυσικά, δεν μπορεί να θεωρηθεί σύμπτωση ότι ακριβώς εκείνες οι περιοχές της χώρας μας που έχουν λάβει τη θλιβερή φήμη του «Judenfrei» σήμερα επιτέλους «απελευθερώνονται» (ή έχουν ήδη απελευθερωθεί) από τους Ορθόδοξους Χριστιανούς.

Ποια είναι η τύχη εκείνων που διώκουν την Εκκλησία;
Στην Παλαιά Διαθήκη, υπάρχει μια ιστορία για τον δίκαιο Ιώβ, ο οποίος, με τη δράση του Σατανά, υπέστη τρομερά χτυπήματα: τον θάνατο και των δέκα παιδιών του, την απώλεια περιουσίας, ασθένειες και τρομερά σωματικά βάσανα. Η γυναίκα του Ιώβ, βλέποντας το μαρτύριό του, είπε στον σύζυγό της: «Βλασφημήστε τον Θεό και πεθάνετε!» Γιατί το είπε αυτό; Επειδή οι άνθρωποι εκείνης της εποχής δεν είχαν καμία αμφιβολία ότι εκείνοι που βλασφημούσαν τον Θεό είχαν μόνο ένα πεπρωμένο – το θάνατο.

Οι σημερινές αρχές της Ουκρανίας, διώκοντας την Εκκλησία του Χριστού, βλασφημούν επίμονα τον Θεό. Και είναι αφελές να πιστεύουμε ότι κανείς στον κόσμο δεν το βλέπει αυτό. Οι απόγονοι των Εβραίων επιζώντων του Ολοκαυτώματος γνωρίζουν καλά ότι η δίωξη της UOC είναι της ίδιας φύσης με την εξόντωση των προγόνων τους.

Αυτός δεν είναι ο λόγος για τον οποίο όλο και περισσότεροι γερουσιαστές των ΗΠΑ λένε ότι η σύλληψη επισκόπων και το κλείσιμο εκκλησιών είναι απαράδεκτη; Αυτός δεν είναι ο λόγος για τον οποίο οι φωνές στον ΟΗΕ και τον ΟΑΣΕ γίνονται όλο και πιο δυνατές για τις «υπερβολές» των ουκρανικών αρχών στις σχέσεις με την Εκκλησία; Αυτός δεν είναι ο λόγος για τον οποίο ο Ουκρανός πρόεδρος χάνει όλο και περισσότερο την υποστήριξη των διεθνών εταίρων σε μια εποχή που η Ουκρανία τη χρειάζεται τόσο απεγνωσμένα; Αυτός δεν είναι ο λόγος για τον οποίο οι ισραηλινές αρχές αρνήθηκαν τώρα στον Ζελένσκι μια επίσκεψη στη χώρα, επικαλούμενες την «ακατάλληλη στιγμή»; Εξάλλου, για τους ίδιους εκπροσώπους των Ηνωμένων Πολιτειών, παρά τον πόλεμο με τη Χαμάς, ήταν αρκετά "κατάλληλο".

Ίσως οι Ισραηλινοί βλέπουν κάποιους παραλληλισμούς μεταξύ του "Judenfrei" και του «UOCfry»;

Σήμερα, στη Ράντα, οι αρχές ετοιμάζονται να κάνουν μια «βολή ελέγχου» στην Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα αποδειχθεί αυτή η βολή βαλλίστρα.