Συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου της UOC: ανάλυση των αποφάσεων

Στις 25 Σεπτεμβρίου 2023 πραγματοποιήθηκε συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου στην Ιερά Μονή Αγίου Παντελεήμονα στη Θεοφανίγια, κατά την οποία ελήφθησαν διάφορες αποφάσεις για προσωπικό και δημοσιεύθηκε Έκκληση προς τους πιστούς.

Η Σύνοδος πραγματοποιήθηκε σε μια εξαιρετικά δύσκολη στιγμή για την Εκκλησία. Εκτός από τις μαζικές βίαιες καταλήψεις εκκλησιών και τις παράνομες μεταφορές κοινοτήτων της UOC στην OCU, οι οποίες έχουν ήδη γίνει ένα σύνηθες σκηνικό της ζωής μας, η Βερχόβνα Ράντα έχει γίνει πιο ενεργή. Το ουκρανικό κοινοβούλιο άρχισε και πάλι να μιλά για την υιοθέτηση ενός νόμου που απαγορεύει την Εκκλησία. Και το γεγονός ότι ο πρόεδρος της Βερχόβνα Ράντα, Ruslan Stefanchuk, δήλωσε πρόσφατα ότι δεν υπάρχουν αρκετές ψήφοι για μια τέτοια απαγόρευση, σημαίνει μόνο ότι οι εργασίες για τη συλλογή αυτών των ψήφων είναι ενεργές. Για να τις συλλέξουμε, σύμφωνα με τον ενεργό αντιπαθή της UOC, τον βουλευτή του λαού Ν. Poturaev, δεν είναι αμαρτία να καταφύγουμε στην πίεση. Από την άλλη, η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία στα προσαρτημένα εδάφη μεταβιβάζει ολόκληρες επαρχίες «στην υποταγή στον Πατριάρχη».

Όλες αυτές οι προκλήσεις πρέπει να αντιμετωπιστούν, κάτι που κάνει η Ιερά Σύνοδος της UOC. Τώρα ας ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά στις λύσεις του.

Έκκληση στους πιστούς
Η Σύνοδος ενέκρινε Έκκληση προς την Ιεραρχία, τον κλήρο, τον μοναχισμό και όλα τα πιστά τέκνα της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ουκρανίας, το πλήρες κείμενο της οποίας βρίσκεται στην ιστοσελίδα του Συνοδικού Τμήματος Πληροφορήσεως και Εκπαιδεύσεως της UOC. Εδώ θα αναλύσουμε τις κύριες απόψεις του.

Θέση 1η: Η UOC δεν χωρίζει το ποίμνιό της σε καλό και κακό

Η Προσφώνηση λέει: «Η Εκκλησία μας, ως στοργική μητέρα, περιβάλλει όλα τα παιδιά της με την προσευχή και το έλεός της. Και όπως μια μητέρα αγαπά όλα τα παιδιά της, παρά το γεγονός ότι μερικά από αυτά ακούν τις οδηγίες της και μερικά παραμελούν προκλητικά τη μητρική φροντίδα, έτσι και η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας δεν διαιρεί ποτέ το ποίμνιό της ανάλογα με τις πολιτικές ή κοινωνικές προτιμήσεις».

Δεν είναι μυστικό ότι τώρα η ουκρανική κοινωνία είναι εξαιρετικά πολωμένη, ειδικά αν εξετάσουμε αυτή την κοινωνία εντός των συνόρων της Ουκρανίας το 1991, δηλαδή συμπεριλαμβανομένου του πληθυσμού που ζει στα προσωρινά κατεχόμενα εδάφη. Στα εδάφη που ελέγχονται από την Ουκρανία, οι άνθρωποι ακούν κάποιες ιδεολογικές αφηγήσεις, στα κατεχόμενα εδάφη ακούν εντελώς διαφορετικές.

Ωστόσο, η UOC λέει: από τη μία πλευρά, και από την άλλη, το ποίμνιό μας, του οποίου την πνευματική υγεία θα φροντίσουμε, προσεύχεται γι' αυτό στον Θεό και διατηρεί την αγάπη που διέταξε ο Χριστός. Αυτό, παρεμπιπτόντως, είναι το ερώτημα που η ουκρανική κοινωνία εξακολουθεί να φοβάται να αναρωτηθεί - πώς να μεταχειριστεί τον πληθυσμό των κατεχόμενων εδαφών, πώς να αλληλεπιδράσει μαζί του όταν απελευθερωθούν αυτά τα εδάφη και αυτοί οι άνθρωποι συμμετέχουν πλήρως στην πολιτική και δημόσια ζωή της Ουκρανίας; Η Εκκλησία δίνει ήδη μια απάντηση: οι πιστοί της UOC σε αυτά τα εδάφη, καθώς ήταν παιδιά της Εκκλησίας, θα παραμείνουν έτσι. Και οι ατομικές αμαρτίες τους είναι τόσο σοβαρές όσο εκείνες οποιουδήποτε άλλου μέλους της Εκκλησίας.

Αυτή η άποψη απευθύνεται επίσης στους πιστούς της UOC που ζουν στα εδάφη που ελέγχονται από την κυβέρνηση της Ουκρανίας. Μεταξύ αυτών υπάρχουν επίσης υποστηρικτές διαφόρων πολιτικών δυνάμεων, διαφόρων κοινωνικών ιδεολογιών και ούτω καθεξής. Και όλοι τους είναι επίσης παιδιά της Εκκλησίας, εκτός αν οι ίδιοι την εγκαταλείψουν συνειδητά. Αυτό το μήνυμα είναι ιδιαίτερα σημαντικό για αυτόν τον λόγο.

Σήμερα, σε καιρό πολέμου, κάθε πολιτική αντιπαράθεση, πάλη πολιτικών δυνάμεων, συζητήσεις και αντιπαλότητα είναι αντιπαραγωγικές. Υπονομεύουν την ενότητα της χώρας απέναντι στον εχθρό και εργάζονται ενάντια στη νίκη της Ουκρανίας στον πόλεμο. Αλλά αυτή η πολιτική αντιπαράθεση δεν εξαφανίζεται, συσσωρεύεται σε λανθάνουσα μορφή και θα χυθεί με μεγάλη ενέργεια μετά το τέλος του πολέμου, και ίσως ακόμη νωρίτερα (εάν ληφθεί απόφαση για τη διεξαγωγή προεδρικών και κοινοβουλευτικών εκλογών κατά τη διάρκεια εχθροπραξιών). Και τότε, όταν οι διάφορες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις στον αγώνα για την εξουσία θα πολεμήσουν ανελέητα μεταξύ τους, η Εκκλησία θα εξακολουθεί να θεωρεί όλους τους πιστούς της εξίσου αγαπημένα παιδιά της Εκκλησίας. Αυτό είναι ένα μήνυμα προς τους πιστούς.

Υπάρχει επίσης ένα μήνυμα προς εκείνους που έχουν εγκαταλείψει την Εκκλησία, προς τους αποστάτες και τους προδότες. Ακούγεται κάπως έτσι: «Η Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία ποτέ δεν διαιρεί <... > ουκρανική κοινωνία – σε εκείνους που είναι πιστοί σε αυτήν (σ.σ. η Εκκλησία) και σε εκείνους που έχουν ξεχάσει τον τόπο του βαπτίσματός τους, τον τόπο του βαπτίσματος των πατέρων και των προγόνων τους, και οι οποίοι τώρα θεωρούν ότι είναι δυνατόν να βλασφημήσουν την Εκκλησία του Θεού».

Αυτό σημαίνει ότι η Εκκλησία συνεχίζει να θεωρεί εκείνους που Την πρόδωσαν και μετακόμισαν στο στρατόπεδο των αντιπάλων της ως πλήρη μέλη της ουκρανικής κοινωνίας, δεν τους στιγματίζει ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Με άλλα λόγια, η UOC δεν χωρίζει τους πολίτες της Ουκρανίας σε καλούς και κακούς σύμφωνα με το κριτήριο της στάσης τους απέναντι στην UOC. Αυτό διακρίνει έντονα την UOC από την πλειοψηφία εκείνων που βρίσκονται στην εξουσία και από τους υποστηρικτές της OCU, οι οποίοι αρνούνται στους πιστούς της UOC το δικαίωμα να ονομάζονται αξιοσέβαστοι πολίτες, πατριώτες της χώρας τους μόνο και μόνο επειδή παραμένουν στην Εκκλησία.

Θέση 2: ο λαός της Ουκρανίας ψηφίζει την Εκκλησία του με τα πόδια του

Η έκκληση αναφέρει ένα γεγονός που έχει επανειλημμένα αποδειχθεί τους τελευταίους μήνες - οι εκκλησίες που κατασχέθηκαν από την UOC είναι άδειες, σε πολλές από αυτές η λατρεία έχει σταματήσει εντελώς. Ταυτόχρονα, οι πιστοί της UOC συγκεντρώνονται σε άλλα μέρη και συνεχίζουν την προσευχή και την ευχαριστιακή τους ζωή.

«Οι κοινές προσευχές και θείες λειτουργίες που ενώνουν χιλιάδες πιστούς της Εκκλησίας μας γύρω από τα ορθόδοξα προσκυνήματα μαρτυρούν ότι ο λαός του Θεού δεν μπορεί να παραπλανηθεί από τον εξαναγκασμό και τη συκοφαντία από το μονοπάτι που καθορίζεται από τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις. Αυτό γίνεται ιδιαίτερα πρόδηλο όταν βλέπουμε ότι οι εκκλησίες που κατασχέθηκαν, δηλαδή απομακρύνθηκαν από τους πιστούς της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, είναι άδειες ακόμη και σε μεγάλες αργίες», αναφέρει η Έκκληση.

Επίσης στην Ομιλία υπάρχει μια αυστηρή προειδοποίηση προς εκείνους που τολμούν να σηκώσουν το χέρι τους ενάντια στα ιερά μας. Λέγεται ότι γίνονται ξεκάθαροι μαχητές του Θεού: «Η βεβήλωση που διαπράττεται εναντίον εκκλησιών από ανθρώπους οι οποίοι, κατά τη διάρκεια μιας βίαιης κατάσχεσης, γκρεμίζουν ανελέητα πόρτες και παράθυρα, καταστρέφουν ιερούς βωμούς και χτυπούν χριστιανούς, όχι μόνο δεν απαιτεί την ευλογία του Θεού, αλλά και προκαλεί τον Θεό».

Ταυτόχρονα, σε σχέση με το ουκρανικό κράτος, αυτοί οι άνθρωποι γίνονται εχθροί. «Πρέπει να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους: οι εμπνευστές και οι εκτελεστές των εκκλησιαστικών επιδρομών είναι ξεκάθαρα πνευματικοί εχθροί του ουκρανικού κράτους, του οποίου οι ενέργειες επιδεινώνουν μόνο τις καταστροφικές συνέπειες της ρωσικής επιθετικότητας. Εξάλλου, «ο Θεός δεν εμπαίζεται» (Γαλάτας 6:7)», λέει η Έκκληση.

Θέση 3: Το κράτος καταπατά το κύριο ιερό της Ουκρανίας, τη Λαύρα του Κιέβου-Pechersk

Ιδιαίτερα, η έκκληση λέει για την κατάσταση γύρω από τη Λαύρα του Κιέβου-Pechersk: «Όχι λιγότερο επαίσχυντη, η οποία προκάλεσε σοκ μεταξύ των χριστιανών από διάφορα μέρη του πλανήτη, ήταν η κατάσταση γύρω από τη Λαύρα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Kyiv-Pechersk, που δημιουργήθηκε εξ ολοκλήρου από το Υπουργείο Πολιτισμού και Πολιτικής Πληροφοριών της Ουκρανίας».

Το Υπουργείο Πολιτισμού και η υποκείμενη Εφεδρεία του, που δημιουργήθηκε το 1926 από το Μπολσεβίκικο Συμβούλιο των Λαϊκών Επιτρόπων, σήμερα στην ελεύθερη και ανεξάρτητη Ουκρανία αφαιρεί τις εγκαταστάσεις του από το μοναστήρι, απαγορεύει τις υπηρεσίες λατρείας, δεν επιτρέπει στους πιστούς να λατρεύουν τα ιερά τους και δηλώνει ότι τα λείψανα των αγίων του Κιέβου-Pechersk είναι μουσειακά εκθέματα. Τι περισσότερα στοιχεία χρειάζονται για να βεβαιωθούμε ότι πρόκειται για έναν πραγματικό αχαλίνωτο μπολσεβικισμό, μια συνέχεια της αντιεκκλησιαστικής εκστρατείας που ξεκίνησαν οι μπολσεβίκοι στη δεκαετία του 1920;!

Θέση 4: Η UOC δεν αποκηρύσσει τους επισκόπους της που υπόκεινται σε ποινική δίωξη

Η έκκληση αναφέρει: «Οι επίσκοποι που υπόκεινται σε ποινική δίωξη και περιορίζονται βίαια σε κοινωνία με το ποίμνιό τους χρειάζονται ειδική υποστήριξη προσευχής σήμερα. Σύμφωνα με τους δικηγόρους, οι κατηγορίες εναντίον τους δεν έχουν πειστικά στοιχεία στο υλικό των δικαστικών υποθέσεων και η διαδικασία απόκτησης αποδεικτικών στοιχείων και δίκης συνοδεύεται από θρασύτατη παραβίαση του ουκρανικού δικαίου».

Με αυτά τα λόγια, υπάρχει μια αναφορά στα λόγια των δικηγόρων ότι οι κατηγορίες εναντίον των επισκόπων της UOC δεν έχουν καμία βάση. Κατά συνέπεια, η UOC θεωρεί παράνομη τη δίωξη των επισκόπων της και οι κατηγορίες εναντίον τους είναι αβάσιμες. Και αν δεν διώκονται πραγματικά για εγκλήματα κατά του κράτους, τότε γιατί πραγματικά διώκονται;

Εδώ η απάντηση είναι προφανής: πρόκειται για μια προσπάθεια εκφοβισμού του κλήρου και άσκησης πίεσης στην Εκκλησία προκειμένου να την οδηγήσει στην OCU. Εξάλλου, είναι απολύτως σαφές σε όλους ότι αυτοί οι επίσκοποι θα μπορούσαν να αγοράσουν την ελευθερία και ακόμη και το καθεστώς του «πατριώτη» για τον εαυτό τους δηλώνοντας την υποταγή τους στον επικεφαλής της OCU, Σεργκέι (Επιφάνιος) Ντουμένκο. Τόσο οι αξιωματούχοι ασφαλείας όσο και οι πολιτικοί τους μίλησαν γι' αυτό με απλά λόγια. Η Σύνοδος ζητά επίσης να παρασχεθεί προσευχητική και άλλη υποστήριξη στους διωκόμενους επισκόπους και ευχαριστεί εκείνους που το κάνουν αυτό, ιδιαίτερα από το εξωτερικό.

Θέση 5, το πιο σημαντικό: μην απαντάτε στο κακό για το κακό

Αυτή η παράγραφος είναι τόσο σημαντική που είναι λογικό να την παραθέσουμε ολόκληρη:

«Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές! Ο Κύριος μάς έχει ευλογήσει να ζούμε σε μια εποχή που χρειάζεται ιδιαίτερα μια ζωντανή πίστη γεμάτη αγάπη. Στο πλαίσιο των μεγάλης κλίμακας παραβιάσεων της κρατικής νομοθεσίας και των διεθνών κανόνων για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ελευθερίες – πιστοί της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας – τίθεται συχνά το ερώτημα: πώς πρέπει οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί να ανταποκριθούν σε αυτές τις προκλήσεις; Η απάντηση μας δόθηκε από τον ίδιο τον Κύριό μας Ιησού Χριστό: «Ν’ αγαπάτε τους εχθρούς σας, να δίνετε ευχές σ’ αυτούς που σας δίνουν κατάρες, να ευεργετείτε αυτούς που σας μισούν, και να προσεύχεστε γι’ αυτούς που σας κακομεταχειρίζονται και σας καταδιώκουν» (Κατά Ματθαίον 5:44). Εμπιστευόμενος την εκκλησιαστική του ζωή στον Θεό, ο χριστιανός πρέπει «όχι με λόγια και ωραίες φράσεις, αλλά με έργα κι αγάπη αληθινή» (Α ́ Ιω. 3:18) να δείχνει αγάπη και καλοσύνη στους άλλους σε συνθήκες συνεχούς έλλειψης αυτών των ιδιοτήτων.

Σε δύσκολες ιστορικές περιόδους της εκκλησιαστικής ιστορίας, η χριστιανική αγάπη και καλοσύνη, ανταποκρινόμενη σε κάθε μορφή κακού, άλλαξε τον κόσμο και ανύψωσε την Εκκλησία σε νέα στάδια της ακμής της. Επομένως, ακόμη και τώρα, φροντίζοντας για το μέλλον της Εκκλησίας, ο καθένας μας πρέπει να επικεντρωθεί όχι σε θορυβώδη αντιπαράθεση με ανθρώπους που είναι εχθρικοί προς εμάς, αλλά σε μια αποτελεσματική μαρτυρία για τον Χριστό και την Εκκλησία Του, αντανακλώντας στα λόγια και τις πράξεις μας τον ίδιο τον Θεό, ο οποίος είναι Αγάπη».

Πρέπει να σημειωθεί ότι η Σύνοδος της UOC δεν καλεί για απάντηση στη βία, ανάκτηση εκκλησιών και γενικά εχθρική προς τους εχθρούς της Εκκλησίας. Δεν απαιτεί εκδίκηση για προσβολές και μερικές φορές ξυλοδαρμούς. Η UOC δεν καλεί καν σε βία για να αντισταθεί στην κατάληψη εκκλησιών ή να χρησιμοποιήσει οποιεσδήποτε άλλες παράνομες ή ηθικά λανθασμένες μεθόδους. Το πιο σημαντικό πράγμα δεν είναι να υπερασπιστούμε την εκκλησία, να μην φωνάξουμε πάνω από το πλήθος των επιδρομέων, να μην κερδίσουμε μια στιγμιαία νίκη επί των διωκτών της Εκκλησίας. Το κυριότερο είναι να παραμείνουμε χριστιανοί με όλα αυτά, να δείξουμε σε όλους, και πρώτα απ' όλα στους εχθρούς μας, ότι είμαστε αληθινοί οπαδοί της διδασκαλίας του Χριστού. Και αφού ο Κύριος μάς έχει προστάξει να αγαπάμε τους εχθρούς μας, τότε θα το κάνουμε όσο καλύτερα μπορούμε πνευματικά, ό,τι κι αν μας κοστίσει.

Λαύρα Σβιατογκόρσκ – σταυροπηγιακή κατάσταση
Στο εξής, η Λαύρα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Σβιατογκόρσκ θα υπάγεται απευθείας στον Προκαθήμενο της UOC, τον Μακαριώτατο Μητροπολίτη Κιέβου και πάσης Ουκρανίας υπό καθεστώς σταυροπηγιακής μονής. Ο Μακαριώτατος Ονούφριος θα είναι ο Ιερός Αρχιμανδρίτης της Λαύρας του Σβιατογκόρσκ, όπως είναι σε σχέση με τις Λάβρες του Κιέβου-Pechersk και του Pochaev. Ταυτόχρονα, ο σημερινός ηγούμενος της Λαύρας του Σβιατογκόρσκ, Μητροπολίτης Σβιατογκόρσκ, θα συνεχίσει να διαχειρίζεται το μοναστήρι, αλλά με το καθεστώς του εφημέριου όχι της επισκοπής του Ντονέτσκ, αλλά της Μητρόπολης Κιέβου. Ποιο είναι το νόημα αυτής της απόφασης;

Πρώτον, εδραιώνεται η παράδοση, σύμφωνα με την οποία όλα τα μοναστήρια που έχουν το καθεστώς της Λαύρας υπάγονται άμεσα στον Μητροπολίτη Κιέβου. Και δεύτερον, είναι ένα είδος ασφάλισης έναντι πιθανών ενεργειών άλλων θρησκευτικών οργανώσεων που μπορεί να θέλουν να πάρουν τον έλεγχο της Λαύρας. Φυσικά, η σταυροπηγία της Λαύρας του Σβιατογκόρσκ δεν είναι τόσο θερμή προστασία από πιθανή επιδρομή, αλλά παρ 'όλα αυτά πρέπει να ληφθούν όλα τα δυνατά μέτρα, τα οποία έκανε η Ουκρανική Σύνοδος.

Ο Vicar Gorlovsky θα γίνει εφημέριος του Κιέβου
Σύμφωνα με την απόφαση της Συνόδου, ο Θεοφιλέστατος Αρχιεπίσκοπος Dobropolsky κ. Σπυρίδων και ο Θεοφιλέστατος Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνου κ. Παΐσιος διορίστηκαν εφημέριοι της Μητρόπολης Κιέβου. Θα συνεχίσουν την πνευματική τροφή των ενοριών της επισκοπής Horlivka, αλλά αυτές θα είναι ήδη οι ενορίες που θα καθορίσει η Σύνοδος.

Οι λόγοι αυτής της απόφασης θεωρούνται οι ίδιοι με τις αποφάσεις για τη Λαύρα του Σβιατογκόρσκ.

Αποβλήθηκε από τη Σύνοδο ο Μητροπολίτης Ντονέτσκ
Επίσης, μετά από συζήτηση, η Σύνοδος αποφάσισε να αποσύρει τον Μητροπολίτη Ντονέτσκ Ιλαρίωνα από τα μόνιμα μέλη της Ιεράς Συνόδου και να τον αντικαταστήσει με τον Μητροπολίτη Τερνουπόλεως και Κρεμενέτς Σέργιο. Αυτό έγινε με τη διατύπωση: «Λόγω της αδυναμίας συμμετοχής σε συναντήσεις».

Πράγματι, ο Μητροπολίτης Ιλαρίωνας βρίσκεται στο προσωρινά κατεχόμενο Ντόνετσκ και δεν μπορεί να προσέλθει στις συνεδριάσεις της Συνόδου στο Κίεβο, αλλά υπάρχει μια μορφή συμμετοχής μέσω βιντεοσύνδεσης, η οποία έχει ήδη χρησιμοποιηθεί περισσότερες από μία φορές στις εργασίες της Συνόδου. Ως εκ τούτου, η ίδια λογική φαίνεται πιο εύλογη: ο κίνδυνος πίεσης στον επίσκοπο του Ντόνετσκ είναι τώρα τόσο μεγάλος που είναι απρόσφορο να συνεχίσει τη μόνιμη συμμετοχή του στη Σύνοδο.

Ο Vladyka Longin δεν είναι πλέον ηγούμενος της Μονής Banchen
Το τμήμα πληροφοριών της UOC ανέφερε: «Επιπλέον, υπήρξε αλλαγή στον ηγούμενο της Ιεράς Μονής Αναλήψεως Banchensky της Επισκοπής Chernivtsi-Bukovyna».

Ο λόγος για μια τέτοια αλλαγή δεν αναφέρεται, αλλά σύμφωνα με τις πηγές της ΕΟΔ, αυτός είναι η κατάσταση της υγείας. Στα τέλη Ιουλίου 2023, ο επίσκοπος Longin υπέστη σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο. Επιπλέον, αναμένει να δικαστεί με μια εντελώς τραβηγμένη κατηγορία. Κάποιος που, εκτός από τον Μητροπολίτη Longin, είναι ο πιο αληθινός πατριώτης της Ουκρανίας, πατέρας περισσότερων από 400 υιοθετημένων παιδιών, πολλά από τα οποία έχουν ανίατες ασθένειες ή τρομερούς τραυματισμούς. Έχτισε αρκετά όμορφα μοναστήρια, ένα νοσοκομείο εξοπλισμένο με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας, ανοιχτό σε όλους. Ένα ολόκληρο συγκρότημα κτιρίων για ορφανά. Η καλοσύνη και το έλεός του είναι θρυλικά, οι καλές του πράξεις είναι αναρίθμητες. Αυτός είναι ένας άνθρωπος που φέρει τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος τόσο καθαρά μέσα του, ώστε όποιος είχε έστω και λίγη επαφή μαζί του το αισθάνεται. Η ποινική δίωξη ενός τέτοιου προσώπου, και εκτός αυτού, του Ήρωα της Ουκρανίας, είναι η μεγαλύτερη ντροπή για τις ουκρανικές αρχές.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι παρά την επίσημη απόλυση από τη θέση του ηγουμένου της Ιεράς Μονής Αναλήψεως Banchen, ο Vladyka Longin θα συνεχίσει να τρέφει πνευματικά και να προσεύχεται για μοναχούς και μοναχές, γιατρούς, αδελφές του ελέους, ενορίτες και όλους εκείνους που ήρθαν στην Εκκλησία χάρη στην κλήση και τον άθλο του. Η εξουσία του Vladyka Longin θα είναι πάντα στο υψηλότερο επίπεδο στη Βουκοβίνα, και στην υπόλοιπη Ουκρανία, και στη Ρουμανία, και παντού όπου έχει ακουστεί.

Άλλες αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου
Η Σύνοδος αποφάσισε επίσης:

· να παύσει τον ηγούμενο της Μονής του Αγίου Παντελεήμονα της Επισκοπής Οδησσού·

· να εγκρίνει τον ηγούμενο για το μοναστήρι προς τιμήν του Προφήτη του Θεού Ηλία στην πόλη Vinnitsa.

· να εγκρίνει την ηγουμένη της Ιεράς Μονής Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο χωριό Domboki της επισκοπής Mukachevo.

· να αναβληθεί ο εορτασμός του καθεδρικού ναού των Αγίων της Βαλτικής για το πρώτο Σάββατο του Οκτωβρίου.

Και τέλος
Και τέλος, ας επαναλάβουμε το κύριο μήνυμα της Συνόδου της UOC προς τους πιστούς: κάτω από όλες τις συνθήκες, σε όλες τις συγκρούσεις, σε κάθε ανομία, προσβολές, βία και οτιδήποτε άλλο - να εκπληρώσουμε τα λόγια του Χριστού για την αγάπη και την ταπεινότητα.