Άμβλωση ή ζωή: Η Πολωνία ως η τελευταία ευκαιρία της Χριστιανικής Ευρώπης
Μετά την απόφαση απαγόρευσης αμβλώσεων η Πολωνία έγινε η πιο συντηρητική χώρα στην Ε.Ε. Ωστόσο, στη χώρα ξέσπασαν διαδηλώσεις. Τι συμβαίνει με τον δυτικό πολιτισμό;
Σήμερα η Πολωνία είναι η πιο συντηρητική χώρα στην Ευρώπη. Τουλάχιστον επίσημα αυτή η χώρα ακολουθεί μια πορεία που τα περισσότερα κράτη-μέλη της ΕΕ έχουν ήδη εγκαταλείψει ή βρίσκονται σε ενεργή διαδικασία εγκατάλειψης. Η παραδοσιακή κατανόηση της οικογένειας, ο σεβασμός για τον Καθολικισμό ως θρησκεία της χώρας που διαμορφώνει τον πολιτισμό, προσανατολισμό προς τις ηθικές αξίες – όλα αυτά δεν είναι απλώς δηλώσεις, αλλά οι αρχές με τις οποίες όντως καθοδηγούνται στην Πολωνία.
Εδώ αντιτίθενται ενεργά στην προπαγάνδα των ΛΟΑΤ και πρόσφατα απαγόρευσαν τις αμβλώσεις. Και ως εκ τούτου, είναι απολύτως φυσικό ότι σε αυτήν τη χώρα οι αρχές αποφάσισαν να απαγορεύσουν ουσιαστικά τις αμβλώσεις.
Άμβλωση και δημογραφική κρίση: υπάρχει σχέση;
Στην ουσία, η δολοφονία αγέννητων παιδιών στην Πολωνία απαγορεύτηκε το 1993. Τότε το κοινοβούλιο της χώρας συμφώνησε με το αξίωμα που κηρύττει η Εκκλησία – η ανθρώπινη ζωή πρέπει να προστατεύεται από τη στιγμή της σύλληψης.
Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι η απαγόρευση των αμβλώσεων στη δεκαετία του ´90 δεν ήταν άνευ όρων. Με την υιοθέτηση του νόμου για τον οικογενειακό προγραμματισμό, την προστασία του εμβρύου και τους όρους τερματισμού της εγκυμοσύνης, οι πολωνικές αρχές όμως επέτρεπαν την άμβλωση σε περιπτώσεις όταν η εγκυμοσύνη απειλεί τη ζωή ή την υγεία της γυναίκας, η ιατρική έρευνα δείχνει ότι ένα παιδί είναι πολύ πιθανό να γεννηθεί με ένα σοβαρό και μη αναστρέψιμο ελάττωμα ή μια ανίατη ασθένεια που θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή του ή υπάρχει λόγος να υποτεθεί ότι το παιδί συλλήφθηκε ως αποτέλεσμα εγκλήματος, όπως ο βιασμός ή η αιμομιξία. Ταυτόχρονα, εάν το έμβρυο έχει αναπτυχθεί τόσο πολύ ώστε θα μπορούσε να ζει ανεξάρτητα έξω από τη μήτρα της μητέρας, ήταν αδύνατη η δολοφονία του. Σε περίπτωση παραβίασης αυτού του νόμου, το άτομο που πραγματοποίησε την επιχείρηση έκτρωσης κινδυνεύει με τρία χρόνια φυλάκισης. Επιπλέον, το κοινοβούλιο προέβλεπε βοήθεια από το κράτος σε εκείνες τις γυναίκες που έμειναν έγκυες σε δύσκολες καταστάσεις ζωής.
Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση έχει προβλέψει προληπτικά μέτρα. Με άλλα λόγια, για δεκαετίες στους νέους και τους μαθητές εξηγούσαν τι σημαίνει «υπεύθυνη γονική μέριμνα» και διηγούταν για τις δυσκολίες της οικογενειακής εκπαίδευσης. Τι βγήκε στο τέλος;
Το 1992 ο πληθυσμός της Πολωνίας ήταν 38,31 εκατομμύρια. Σήμερα, η χώρα μετράει 38,65 εκατομμύρια. Δηλαδή, πάνω από ένα τέταρτο του αιώνα, ο πληθυσμός της χώρας ουσιαστικά δεν έχει αλλάξει και μάλιστα αυξήθηκε ελαφρώς, γεγονός που, δεδομένης της κολοσσιαίας μετανάστευσης των Πολωνών (ειδικά στη δεκαετία του ‘90), είναι ένας από τους καλύτερους δείκτες στην Ευρώπη. Ταυτόχρονα, το 2014 στην Πολωνία, με πληθυσμό 38,4 εκατομμυρίων ανθρώπων, μόνο 970 γυναίκες έκαναν αμβλώσεις.
Συγκριτικά, το ίδιο 2014, στην Ουκρανία πραγματοποιήθηκαν σχεδόν 250.000 αμβλώσεις. Δεν μπορείτε παρά να συμφωνήσετε ότι σε σύγκριση με την Πολωνία, η διαφορά είναι κάτι παραπάνω από εντυπωσιακή. Μάλλον τραγική. Δεν αποτελεί έκπληξη ότι αυτή η διαφορά αντικατοπτρίζεται και στα δημογραφικά στοιχεία.
Έτσι, το 1991 στην Ουκρανία ζούσαν 51, 36 εκατομμύρια άνθρωποι και έως το 2020 – 42 εκατομμύρια (ενώ σύμφωνα με ανεπίσημα στοιχεία ο αριθμός αυτός είναι σημαντικά χαμηλότερος). Και ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά οι υποστηρικτές του «δικαιώματος στην άμβλωση» προσπαθούν να μας αποδείξουν ότι οι Πολωνές γυναίκες πηγαίνουν στο εξωτερικό για να σκοτώσουν τα αγέννητα παιδιά τους, οι αριθμοί μιλούν από μόνα τους – στην Πολωνία ο αριθμός των κατοίκων παρέμεινε ουσιαστικά αμετάβλητος για 25 χρόνια, ενώ η Ουκρανία την ίδια περίοδο έχασε τουλάχιστον 10 εκατομμύρια ανθρώπους.
Αλλά η Πολωνία δεν σταμάτησε ούτε εκεί. Στις 25 Οκτωβρίου 2020 το Πολωνικό Συνταγματικό Δικαστήριο αποφάσισε ότι ο νόμος του 1993, ο οποίος επέτρεπε τη θανάτωση του μωρού σε περίπτωση σοβαρής και μη αναστρέψιμης αναπηρίας του εμβρύου ή της ανίατης ασθένειάς του, δεν συμμορφώνεται με το Σύνταγμα του κράτους. Αυτό σημαίνει ότι οι Πολωνές γυναίκες μπορούν να κάνουν άμβλωση μόνο εάν η εγκυμοσύνη είναι αποτέλεσμα βιασμού, αιμομιξίας ή κινδυνεύει η ζωή της μητέρας. Μόνο. Το γεγονός του βιασμού πρέπει να επιβεβαιωθεί από τον εισαγγελέα, το συμπέρασμα του οποίου βασίζεται σε μια σειρά εγγράφων. Έτσι, ακόμη και σε αυτήν την περίπτωση, η διαδικασία έκτρωσης είναι όσο το δυνατόν πιο περίπλοκη.
Τι κρύβεται πίσω από τον αγώνα για «δικαίωμα στην άμβλωση»;
Όπως γνωρίζετε, αυτή η απόφαση των πολωνικών αρχών προκάλεσε ένα σοβαρό κίνημα διαμαρτυρίας στη χώρα. Οι υποστηρικτές των αμβλώσεων, με την κυριολεκτική έννοια της λέξης, προσπαθούν να οργανώσουν στην Πολωνία ένα ανάλογο του Ουκρανού Μαϊντάν και να επιτύχουν αλλαγή κρατικής εξουσίας.
Στις προσδοκίες τους οι αγωνιστές του δικαιώματος να σκοτώνουν τα μωρά τους δεν είναι μόνοι, καθώς υποστηρίζονται από ακτιβιστές ΛΟΑΤ και φιλελεύθερες οργανώσεις, οι οποίες έχουν επίσης συσσωρεύσει πολλές αξιώσεις εναντίον της κυβέρνησης της χώρας. Αρκεί να θυμηθούμε ότι όχι πολύ καιρό πριν, αρκετές πόλεις της Πολωνίας ανακηρύχθηκαν «ζώνες χωρίς ΛΟΑΤ», ο Πολωνός Υπουργός Εξωτερικών ξεκίνησε την απόσυρση του κράτους από τη λεγόμενη «Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης», η οποία υποστηρίζει αρχές φύλου και αριστερά φιλελεύθερα ιδανικά.
Φυσικά, αυτές οι κυβερνητικές αποφάσεις υποστηρίζονται από ένα μεγάλο μέρος της πολωνικής κοινωνίας, η οποία, με τη σειρά της, επηρεάζεται κατά πολύ από την Καθολική Εκκλησία. Επομένως, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι το κύριο πλήγμα του «αμβλωτικού» και φιλελεύθερου θυμού κατευθύνεται προς την Ρ/Καθολική Εκκλησία της Πολωνίας. Οι φιλελεύθεροι είναι πεπεισμένοι ότι ο καθολικός κλήρος καθορίζει ηθικές κατευθυντήριες γραμμές και συμβάλλει στο γεγονός ότι η χώρα αυτή τη στιγμή αποτελεί φυλάκιο που προστατεύει τον ευρωπαϊκό «φονταμενταλισμό» (διαβάστε – τα απομεινάρια των χριστιανικών και παραδοσιακών αξιών).
Το κύριο πλήγμα του «αμβλωτικού» και φιλελεύθερου θυμού κατευθύνεται προς την Ρ/Καθολική Εκκλησία της Πολωνίας. Οι φιλελεύθεροι είναι πεπεισμένοι ότι ο καθολικός κλήρος καθορίζει ηθικές κατευθυντήριες γραμμές για την πολωνική κοινωνία.
Σχεδόν μια ημέρα μετά την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου, εκατοντάδες πράξεις βανδαλισμού διαπράχθηκαν κατά της Καθολικής Εκκλησίας στην Πολωνία, από προσβλητικές αφίσες που τοποθετήθηκαν μπροστά και μέσα σε εκκλησίες, έως εισβολές στις λειτουργίες και μαζικές φιλονικίες.
Συγκεκριμένα, στη Βαρσοβία, την Κρακοβία και άλλες πόλεις, οι διαδηλωτές στάθηκαν μπροστά από τις εκκλησίες της Ρ/Καθ. Εκκλησίας με αφίσες με επιγραφές: «Το σώμα μου, η επιλογή μου», «Είναι πόλεμος. Σαδιστές! Ερχόμαστε για εσάς», «Τι στο διάολο ξέρεις για τοκετό;», «Γυναικεία κόλαση στην Πολωνία», «Η άμβλωση είναι ο νόμος».
Στο Πόζναν, κατά τη διάρκεια της Κυριακάτικης λειτουργίας, μια ομάδα ανθρώπων στάθηκε μπροστά στο ιερό με πανό με επιγραφή «Οι Καθολικοί χρειάζονται επίσης άμβλωση». Διέσπειραν φυλλάδια με αντικληρικό περιεχόμενο μέσα στην εκκλησία, άρχισαν να χειροκροτούν και να φωνάζουν ότι ο τοπικός ιερέας που αντιτάχθηκε στην άμβλωση ήταν βάρβαρος. Η λειτουργία διακόπηκε.
Κοντά στην Εκκλησία του Τιμίου Σταυρού στα προάστια Κρακοβίας, οι διαδηλωτές προκάλεσαν φιλονικίες. Η αστυνομία παρενέβη. Επιπλέον, επιγραφές «κόλαση για γυναίκες» άρχισαν να εμφανίζονται σε τεράστιο αριθμό καθολικών εκκλησιών στην Πολωνία, καθώς και φυλλάδια που απεικονίζουν μια έγκυο γυναίκα σταυρωμένη.
Μία από τις ηγέτες του κινήματος διαμαρτυρίας Μάρθα Λεμπάρτ από την οργάνωση «Απεργία γυναικών» δήλωσε ότι οι απεργοί δεν θέλουν να προσβάλλουν τα θρησκευτικά συναισθήματα των πιστών, αλλά «βασίζονται στην αντίδραση των ανθρώπων στις εκκλησίες και στην αντίδραση στην κοινωνία». Ταυτόχρονα, η οργάνωση με επικεφαλής την Λεμπάρτ κάλεσε τους ακτιβιστές να έρθουν στις εκκλησίες την Κυριακή για να ρίξουν στο δίσκο για ελεημοσύνη φυλλάδιο με σταυρωμένη γυναίκα και την επιγραφή: «Εσείς φταίτε, εσείς φταίτε, εσείς φταίτε πάρα πολύ». Επιπλέον, η απεργία «γυναικών» στην Πολωνία πραγματοποιείται με το σύνθημα «Εις όνομα της μητέρας, της κόρης και της αγαπημένης αδελφής! Προσοχή στις γυναίκες», που είναι μια σκόπιμη βλασφημία κατά της Τριαδικής δοξολογία που χρησιμοποιείται στην Εκκλησία.
Φυσικά, τέτοιες ενέργειες, καθώς και διακοπές των λειτουργιών και βεβήλωση των εκκλησιών, δεν αγνοήθηκαν από τους πιστούς Καθολικούς. Μονάδες αυτοάμυνας άρχισαν να εμφανίζονται σε πολλές πόλεις της Πολωνίας, οι οποίες υπερασπίζονται τους ναούς από επιθέσεις. Επιπλέον, εκπρόσωποι της Φρουράς Ανεξαρτησίας συμμετέχουν ενεργά στην προστασία των εκκλησιών, και σε ορισμένα μέρη έχουν αρχίσει να εμφανίζονται ακόμη και ιερείς με όπλα στα χέρια. Σοβαρές συγκρούσεις ξεκίνησαν στη χώρα μεταξύ ακτιβιστών και υπερασπιστών των ναών.
Αυτή τη στιγμή η κατάσταση στην Πολωνία έχει γίνει τόσο τεταμένη που στα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης σε σχέση με τη χώρα μπορείτε συχνά να ακούσετε την έκφραση «Πολωνικό χαλιφάτο». Και, για άλλη μια φορά τονίζουμε ότι όλη η «ευθύνη» αυτής της κατάστασης φορτώνουν στην Εκκλησία.
Το κύμα των «διαμαρτυριών για την άμβλωση» που έπληξαν τις εκκλησίες της χώρας θα έπρεπε, σύμφωνα με τους διοργανωτές, να ασκήσει πίεση στην ηγεσία της Ρ/Καθ. Εκκλησίας στην Πολωνία και να την αναγκάσει να γίνει πιο φιλελεύθερη. Η μειονότητα των ΛΟΑΤ απαιτεί επίσης το ίδιο. Οι εκπρόσωποι των φιλελεύθερων αξιών δικαιολογούν τα αιτήματά τους από τη θέση του Βατικανού. Για παράδειγμα, αμέσως μόλις ο Πάπας είπε ότι ήρθε η ώρα να νομιμοποιηθούν σύμφωνα συμβιώσεις των ομοφυλοφίλων, ο βουλευτής της αντιπολίτευσης Claudia Yachira είπε κατηγορηματικά ότι «ήρθε η ώρα για άτομα που ανήκουν στην ίδια εκκλησία να αρχίσουν να ακούν την υψηλότερη ιεραρχία τους, τον πρώτο επίσκοπο της Ρώμης». Με τη σειρά του, ο ομοφυλόφιλος ακτιβιστής Bartosz Staszewski δήλωσε ότι «αυτό το επιχείρημα ότι ακόμη και ο Πάπας τάσσεται υπέρ της συμβιώσεις των ομοφυλοφίλων είναι πολύ απαραίτητο και θα το χρησιμοποιήσουμε σίγουρα στον αγώνα μας για πολιτικές συμβιώσεις και γάμους ομοφυλοφίλων».
Είναι σαφές ότι σε αυτήν την περίπτωση, οι «μαχητές για γάμους ομοφυλοφίλων» θα λάβουν ολόπλευρη υποστήριξη από εκείνο το μέρος της Ευρώπης που προσπαθεί να καταστρέψει τα απομεινάρια του δυτικού πολιτισμού και να χτίσει πάνω σε αυτά τα ερείπια έναν «νέο κόσμο» – με αξίες ΛΟΑΤ, φιλελευθερία και απουσία ηθικής. Έτσι, η επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, δήλωσε ότι στην Ευρώπη δεν μπορεί να υπάρξει «ζώνη απαλλαγμένη από ΛΟΑΤ», ενώ η Επίτροπος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Ντούνια Μιγιάτοβιτς ισχυρίζεται ότι η θέση της Πολωνίας σε σχέση με σεξουαλικές μειονότητες είναι «τρομακτική». Τρομάζει τους φιλελεύθερους όχι μόνο επειδή το κήρυγμα των αξιών των ΛΟΑΤ είναι ήδη πολύ δύσκολο στην Πολωνία, αλλά και επειδή αυτή η χώρα μπορεί να γίνει παράδειγμα για άλλους. Το ίδιοι πιστεύουν και ίδιοι οι Πολωνοί. Σύμφωνα με τον αρχηγό του πολωνικού κινήματος «Υπέρ ζωής» Kai Godek, η Πολωνία είναι «το πρότυπο για την Ευρώπη και τον κόσμο». Φαίνεται ότι αυτό το μοντέλο, αν και αργά, αρχίζει να λειτουργεί.
Παλιό μοντέλο για νέο κόσμο
Σε αντίθεση με τις αξίες που είναι ξένες προς τον Χριστιανισμό, η Πολωνία λαμβάνει όλο και περισσότερο υποστήριξη από άλλες χώρες και μεμονωμένους πολιτικούς. Έτσι, ο Υπουργός Δικαιοσύνης Zbigniew Zebro έστειλε στους συναδέλφους του από τη Σλοβενία πρόταση για υποστήριξη της πρωτοβουλίας της Βαρσοβίας να αποσυρθεί από τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης. Επιπλέον, οι πολωνοί πολιτικοί είναι απλά πεπεισμένοι ότι πρέπει να αγωνιστούν για τις παραδοσιακές αξίες, ενώ η ιδεολογία των ΛΟΑΤ καταστρέφει τον δυτικό πολιτισμό.
Υπό αυτήν την έννοια, είναι απολύτως βέβαιο ότι η Ουγγαρία μπορεί να αποδοθεί στους συμμάχους της Πολωνίας, η οποία επίσης αρνείται να δεχτεί μετανάστες, περιορίζει την εξάπλωση της ιδεολογίας φύλου και ΛΟΑΤ, αντιτίθεται στην αλλαγή φύλου και ούτω καθεξής.
Το 2019 οι ιταλικές αρχές ξεκίνησαν την πορεία για την επιστροφή στις παραδοσιακές αξίες και την προστασία των συμφερόντων της χώρας: αρχικά αρνήθηκαν να δεχτούν τους μετανάστες, μετά επέστρεψαν τις έννοιες του «πατέρα» και της «μητέρας» σε επίσημα έγγραφα και υπόσχονταν να καταπολεμήσουν άλλες φιλελεύθερες καινοτομίες στη νομοθεσία.
Εάν μερικές ακόμη χώρες ενταχθούν σε αυτές τις χώρες, είναι πολύ πιθανό να εμφανιστεί ένα διακρατικό συγκρότημα που αντιτίθεται στις «νέες φιλελεύθερες αξίες» της Ευρώπης. Και αυτά δεν είναι κενά λόγια ή ένα φανταστικό έργο. Επειδή τέτοιες ιδέες εκφράζονται ήδη από τους αντιπάλους των «φιλελεύθερων αξιών».
Ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Βίκτορ Ορμπάν υποστηρίζει ότι «η Δύση έχει χάσει την ελκυστικότητά της στα μάτια της Κεντρικής Ευρώπης και ο τρόπος που οργανώνουμε τη ζωή μας δεν φαίνεται πολύ επιθυμητός στη Δύση. Τα επόμενα χρόνια πρέπει να διατηρήσουμε την ενότητα της Ευρώπης, αναγνωρίζοντας ταυτόχρονα ότι αυτή η ιστορική τάση δεν έχει καμία πιθανότητα να αλλάξει. Δεν μπορούν να μας επιβάλουν τη θέλησή τους και εμείς δεν μπορούμε να τους πετάξουμε έξω από την τρέχουσα πνευματική και πολιτική τους πορεία».
Σύμφωνα με τον αρχηγό του πολωνικού κινήματος «Υπέρ ζωής» Kai Godek, η Πολωνία είναι «το πρότυπο για την Ευρώπη και τον κόσμο». Φαίνεται ότι αυτό το μοντέλο, αν και αργά, αρχίζει να λειτουργεί.
Επιπλέον, η θέση της Πολωνίας και της Ουγγαρίας βρίσκει στην ουσία την υποστήριξή της έξω απ’ τον ωκεανό. Για παράδειγμα, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ υπέγραψε έγγραφο περί μη αναγνωρίσεως του «δικαιώματος στην άμβλωση», απαγόρευσε τη δολοφονία των παιδιών που γεννήθηκαν μετά από αποτυχημένες αμβλώσεις, είναι ανοιχτός υποστηρικτής των παραδοσιακών αξιών και, γενικώς, κινείται προς την ίδια κατεύθυνση με την Πολωνία. Ταυτόχρονα, ορισμένοι ευρωπαίοι πολιτικοί δηλώνουν ήδη δυνατά ότι η πολυπολιτισμικότητα, το φύλο και η απουσία χριστιανικού συστατικού απλά θα καταστρέψει τον δυτικό πολιτισμό.
Συμπεράσματα
Σήμερα μπορούμε να πούμε ότι εξελίσσεται σοβαρός αγώνας για τις παραδοσιακές αξίες. Δεν αφορά μόνο την αντιπαράθεση μεταξύ υποστηρικτών και αντιπάλων των αμβλώσεων ή των ΛΟΑΤ ανθρώπων, όχι μόνο για την Πολωνία και τη φιλελεύθερη Ευρώπη, αλλά και για την αντιπαράθεση μεταξύ του Χριστιανισμού και του Ισλάμ. Στην πραγματικότητα, καταστρέφοντας τις αξίες στις οποίες ανατράφηκε ο σύγχρονος πολιτισμός, η Ευρώπη διαπράττει αυτοκτονία υπέρ του Ισλάμ. Και τα λόγια του ίδιου Ορμπάν ότι σε 30 χρόνια «το ένα πέμπτο της Ευρώπης θα γίνει μουσουλμανικό» φαίνονται πολύ αισιόδοξα. Πιο ρεαλιστικά, ειδικά δεδομένου του αριθμού των αμβλώσεων μεταξύ των Ευρωπαίων και του αριθμού των παιδιών μεταξύ Μουσουλμάνων, είναι πιο κατάλληλο να πούμε ότι έως το 2050, μόνο το ένα πέμπτο της Ευρώπης θα παραμείνει χριστιανικό.
Ταυτόχρονα, οι αρχές της Ουκρανίας μιλούν για την ανάγκη ενσωμάτωσης της χώρας στην Ευρώπη. Αλλά πώς πρέπει να είναι αυτή η Ευρώπη και η Ουκρανία σ’ αυτήν; Είναι προφανές ότι σήμερα η Ευρώπη είναι διαφορετική – υπάρχει η Πολωνία και υπάρχει η Ολλανδία, υπάρχει η Ουγγαρία και η Νορβηγία, υπάρχει η Καθολική Ευρώπη και η ομοφυλοφιλική Ευρώπη. Ποια από αυτές τις «Ευρώπες» προσφέρεται σε μας;
Είναι προφανές ότι σήμερα η Ευρώπη είναι διαφορετική – υπάρχει η Πολωνία και υπάρχει η Ολλανδία, υπάρχει η Ουγγαρία και η Νορβηγία, υπάρχει η Καθολική Ευρώπη και η ομοφυλοφιλική Ευρώπη. Ποια από αυτές τις «Ευρώπες» προσφέρεται σε μας;
Προφανώς, εκείνη που υποστηρίζει τις αμβλώσεις και τις αξίες των ΛΟΑΤ. Η Ουκρανία έχει ήδη υπογράψει μια σειρά εγγράφων, σύμφωνα με τα οποία τα παιδιά μας, καθώς και εμείς οι ίδιοι, στο εγγύς μέλλον θα ζήσουμε σε μια κοινωνία όπου για κριτική των ομοφυλόφιλων ή «δικαιωμάτων σε αμβλώσεις» ο κόσμος θα φυλακίζεται. Αυτή τη στιγμή βιώνουμε μια σοβαρή δημογραφική κρίση, στο πλαίσιο της οποίας η χώρα κατέχει μια από τις πρώτες θέσεις στην Ευρώπη όσον αφορά τις αμβλώσεις. Εάν συνεχίσουμε να κινούμαστε προς αυτήν την κατεύθυνση, τότε πολύ σύντομα τόσο η Ουκρανία όσο και οι Ουκρανοί θα εξαφανιστούν ως χώρα και ως λαός. Το ερώτημα αν το θέλουμε είναι ρητορικό. Άραγε, εάν πρόκειται να κατευθυνθούμε προς την Ευρώπη, πρέπει να στοχεύσουμε τους ομοφυλόφιλους και τους υποστηρικτές των αμβλώσεων;
Ίσως είναι καλύτερο να πάρουμε ως παράδειγμα τη γειτονική Πολωνία;
