«Δεν αισθάνομαι εγκαταλελειμμένος από τον Θεό»

Η συνομιλία μας με τον ηγούμενο της Λαύρας, Μητροπολίτη Παύλο, έγινε πριν ακόμη γίνει η τελευταία δίκη και τον ρίξουν πίσω από τα κάγκελα σε προφυλακιστήριο. Εφιστούμε την προσοχή σας στη μαρτυρία του επισκόπου σχετικά με την πίεση των αρχών, τις προσπάθειες να τον πείσουν να πάει στην OCU, τη στάση του απέναντι στον Βαρθολομαίο και τον Επιφάνιο, καθώς και πώς αισθάνεται παρατηρώντας τις προσπάθειες των αρχών να αφαιρέσουν τη Λαύρα του Κιέβου-Pechersk.

«Δεν θα υπάρξει αναγνώριση της OCU; Τότε, θα υπάρξει ποινική υπόθεση».
- Μιλήσατε για τις προτάσεις των αρχών να αναγνωρίσουν την OCU με αντάλλαγμα την ελευθερία. Μπορείτε να περιγράψετε πώς έγινε;

«Δεν ξέρω τους ανθρώπους που μου μίλησαν γι' αυτό, δεν θυμάμαι τα ονόματά τους. Μπορώ μόνο να πω ότι αυτά είναι πολύ δυσάρεστα πρόσωπα. Ο διευθυντής του μουσείου μου τηλεφώνησε και μου είπε ότι ήθελαν να μου μιλήσουν. Τα πρώτα τους λόγια ήταν: «Μιλάτε λάθος ή άσχημα για τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο».

Λοιπόν, είναι ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος πραγματικά ξεχωριστός; Δεν διαφέρει από τον Πατριάρχη Κύριλλο, τον Πατριάρχη Θεόφιλο και άλλους. Μόνο ο Βαρθολομαίος είναι άπιστος.

Αυτός (σ.σ. ο συνομιλητής του κυβερνήτη) μου λέει: «Πρέπει να αναγνωρίσεις την OCU». Απάντησα ότι δεν μπορούσε καν να γίνει συζήτηση. Τότε μου ζήτησαν να κάνω κάποιο είδος συμβιβασμού. Τι είδους συμβιβασμός μπορεί να είναι; Πιθανώς, συνειδητά να απαρνηθώ τον Θεό. Είπα ότι αυτό δεν θα συμβεί. Τότε το άτομο που καθόταν δίπλα στον Rudnyk μου είπε: «Τότε θα κινηθεί ποινική υπόθεση εναντίον σου». Ένα πολύ δυσάρεστο άτομο. Είπα: «Σε παρακαλώ, θέλεις να πυροβολήσεις; Επαναλαμβάνω ότι δεν θα υπάρξει συμβιβασμός. Οι αδελφοί δεν θα φύγουν από τη Λαύρα και δεν μπορεί να υπάρξει αναγνώριση της OCU». Σε αυτό μου επανέλαβαν ξανά: «Έτσι θα υπάρξει ποινική υπόθεση».

Πέρασαν δύο μέρες. Είμαι προσκεκλημένος στην Υπηρεσία Ασφαλείας της Ουκρανίας στο Pechersk (μια περιοχή στο κέντρο του Κιέβου, - Ed.). Πήγα εκεί, με συνάντησαν, με πήγαν σε κάποιο όροφο. Εκεί, ο επικεφαλής της SBU του Κιέβου και της περιοχής του Κιέβου και δύο άλλα άτομα που με ανέκριναν στο μουσείο μου έκαναν ακριβώς τις ίδιες ερωτήσεις. Το μόνο πράγμα είναι ότι εδώ ήταν πιο πιστοί. Τους επανέλαβα ξανά ότι δεν μπορεί να υπάρξει συμβιβασμός με την Εκκλησία και την Πολιτεία, ότι είμαι πολίτης της χώρας μου, ότι τηρώ τον Νόμο, αλλά δεν μπορώ να προδώσω τον Χριστό, αυτό δεν θα συμβεί. Και δεν θα μας κάνουν έξωση. Τους είπα επίσης ότι όλες οι κατηγορίες τους ότι ήμουν εναντίον του προέδρου, εναντίον των αρχών, δεν ήταν αληθινές.

«Ενωθείτε με την OCU; Γιατί όχι με το Κόμμα των Πρασίνων;»
- Πιθανότατα δεν καταλαβαίνουν γιατί δεν θέλετε να ενωθείτε με την OCU;

- Με ποιον να ενωθώ; Με πολιτικό κόμμα; Λοιπόν, σε αυτή την περίπτωση, μπορούμε να ενωθούμε με τη Yulia Tymoshenko, με το Κόμμα των Πρασίνων ή όπως αλλιώς αποκαλούνται. Και ο Ντουμένκο ... Φόρεσε τα ρούχα ενός επισκόπου χωρίς να το αξίζει, χωρίς να χειροτονηθεί. Τον συμβουλεύω να διαβάσει για τον Θεόφιλο, ανόητο για χάρη του Χριστού. Ο κυβερνήτης της Πολτάβα γέλασε όταν ο παράφρων Θεόφιλος φόρεσε κάθε είδους μπιχλιμπίδια, και αποφάσισε να γελάσει, όπως γελούν όλοι μας σήμερα. Επομένως, δεν υπάρχει κανείς για να ενωθούμε μαζί του.

Και οι αρχές ... Δεν έχουμε τίποτα να ανεχτούμε την εξουσία. Τι τους κάναμε άσχημα; Μας κάνουν, αλλά όχι το πρώτο, νομίζω, πρόσωπο, αλλά άλλοι. Γιατί να τους ανεχτώ αν δεν έχω τσακωθεί μαζί τους;

Το Σύνταγμα μου εγγυάται ελευθερία, αλλά κανείς δεν κοιτάζει το Σύνταγμα. Το δικαστήριό μας εκφοβίζεται. Βλέπω πώς έρχονται στο δικαστήριο. Η συνάντηση δεν έχει τελειώσει ακόμα και ο εισαγγελέας Eugene διαβάζει ήδη την απόφαση. Το είδα, αλλά είδα και τους ανθρώπους που κάθονταν στην αίθουσα του δικαστηρίου. Επομένως, δεν υπάρχει ελευθερία, δεν υπάρχει ισότητα, δεν υπάρχει σεβασμός για τον άνθρωπο, υπάρχει απλώς βία. Κανείς δεν ακούει, οι δικαστές δεν ακούν, γιατί τους το λένε. Θύμισα στον εισαγγελέα πώς συνήθιζε να έρχεται σε μένα και μετά να μιλάει διαφορετικά. Και σήμερα δεν σηκώνει τα μάτια του στη δίκη.

- Φαίνεται ότι το Υπουργείο Πολιτισμού δεν σχεδιάζει να υποχωρήσει. Είναι απαραίτητο να προετοιμαστούμε για το ότι οι αρχές θα καταλάβουν τη Λαύρα με τη βία;

Αυτό συμβαίνει ήδη σήμερα. Σήμερα πρόλαβαν την αστυνομία, άρχισαν να κόβουν τις κλειδαριές, να κρεμούν τις σφραγίδες τους, όπως  στον τάφο του Χριστού. Δεν θα μπορέσουν να κάνουν τίποτα, ακόμα κι αν μας σκοτώσουν, μας διώξουν. Αλλά όλα αυτά είναι προσωρινά. Αυτό που γίνεται σήμερα στη Λαύρα δεν χωράει στο ανθρώπινο μυαλό. Αυτά είναι ακόμη χειρότερα από ό,τι ήταν η σοβιετική κυβέρνηση.

- Στις αρχές Μαρτίου, στο Υπουργείο Πολιτισμού ειπώθηκαν πολλά ότι θα υπάρξει OCU στη Λαύρα, ότι θα μετατραπεί σε «ουκρανικό ιερό» και ούτω καθεξής. Τώρα τέτοιες συζητήσεις στην πράξη δεν ακούγονται. Μήπως αυτό σημαίνει ότι οι αρχές έχουν χάσει την ελπίδα ότι κάποιος άλλος από τους αδελφούς, εκτός από τον Lotysh, θα αποδειχθεί προδότης;

- Ο Lotysh περπάτησε γύρω από το μοναστήρι, πρόσφερε στους μοναχούς θέσεις στη Λαύρα. Σε κάποιον προσφέρθηκε η θέση του σκευοφύλακα, Σε κάποιον προσφέρθηκε η θέση του ταμία. Αλλά βρέθηκε μόνος. Αυτός είναι ένας δυστυχισμένος άνθρωπος. Ο πατέρας του είναι της αγίας ζωής και ο γιος του είναι εντελώς διαφορετικός.

Κοιτάξτε πώς απευθύνεται τώρα ο Αβραάμ: «Ο λαός μου της Ουκρανίας». Ο Πρόεδρος και ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας μπορούν να απευθυνθούν στον λαό της Ουκρανίας. Αλλά εσύ, ποιος είσαι;

«Σήμερα θα ασχοληθούν μαζί μας, αύριο θα πάνε σε άλλους»
- Η Λαύρα είναι ένα υπέροχο κτίριο στο κέντρο της πρωτεύουσας. Δεν νομίζετε ότι το έπος της εκδίωξης του μοναστηριού, όλη αυτή η επιτηδευμένη και πατριωτική ρητορική μπορεί να είναι σε κάποιο βαθμό απλώς ένα επιχειρηματικό σχέδιο για την τοποθέτηση γραφείων και επιχειρήσεων στα κτίρια;

- Νομίζω ότι αυτοί που καταλαμβάνουν την εξουσία στην Κάτω Λαύρα - ναι, θα το κάνουν. Κάποτε, υπήρξαν εκείνοι που πήγαν και προσπάθησαν να κανονίσουν μια επιχείρηση εδώ, εμπορικά περίπτερα. Αλλά το σταμάτησα και δεν το επέτρεψα.

- Ήταν ήδη υπό τη σημερινή κυβέρνηση;

Ναι, αλλά νομίζω ότι ο Πρόεδρος δεν το γνωρίζει με βεβαιότητα. Ποιος θα του μιλήσει γι’ αυτό; Αυτοί δεν ήρθαν σε μένα, αλλά ήρθαν στον διευθυντή του μουσείου και τον έπεισαν.

- Υπό την ηγεσία σας, η Λαύρα μετατράπηκε από ερείπια σε ένα μεγαλοπρεπές μοναστήρι. Με ποιο συναίσθημα παρατηρείτε τις ενέργειες των νεομπολσεβίκων;

- Πάντα θεωρούσα τον εαυτό μου ανάξιο και ακόμα το κάνω. Ναι, έχω λάβει έλεος από τον Θεό για να είμαι σε αυτό το μέρος. Το 1985, είπα σε έναν φίλο μου: «Μακάρι να μπορούσα να ζήσω για να δω την εποχή που θα χτιστεί ο καθεδρικός ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου. Θα φιλούσα αυτόν τον κυβερνήτη όχι μόνο στο χέρια, αλλά και στο πόδια». Ακριβώς 9 χρόνια αργότερα, έλαβα ένα διάταγμα - "Ο Αρχιμανδρίτης Παύλος (Lebed) διορίζεται κυβερνήτης της Λαύρας του Κιέβου-Pechersk".

Είχα την τιμή να χτίσω τον καθεδρικό ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου. Αυτό που λένε ότι έχτισε το κράτος... Δεν έχτισε τίποτα. Έδωσαν χρήματα, αλλά αμέσως τα ξέπλυναν. Οι φίλοι μου δώρισαν χρήματα για την αποκατάσταση. Είχαμε έναν υπηρέτη του Θεού, τον Ρόμαν, ο οποίος μετέφερε 1 εκατομμύριο δολάρια για την αποκατάσταση. Άλλοι σύντροφοί μου πλήρωσαν για τις αγιογραφίες μέσα στον ναό. Το γεγονός ότι οι αρχές λένε ότι έκαναν κάτι οι ίδιοι ... είναι ψέμα.

Ξέρετε, δεν αισθάνομαι εγκαταλελειμμένος από τον Θεό, ο Κύριος δεν με αφήνει. Αλλά είναι πολύ βαρύ για την ψυχή σου όταν καταστρέφουν μπροστά σου αυτό που έχεις φτιάξει. Δεν έχτισαν τίποτα. Έκλεψαν μόνο. Και σήμερα είναι πολύ δύσκολο όταν το ιερό σας καταστρέφεται, η ιστορία της χώρας καταστρέφεται. Εξάλλου, όλα γεννήθηκαν στη Λαύρα, συμπεριλαμβανομένης της κρατικής μας υπόστασης.

Είναι καλύτερα να πεθάνεις για να μην δεις αυτό το βδέλυγμα και την ερήμωση. Οι άνθρωποι είναι πνευματικά νεκροί, όπως γράφει ο απόφοιτός μας Άγιος Μητροφάνης του Αστραχάν.

Σήμερα (σ.σ. οι αρχές) θα ασχοληθούν μαζί μας, αύριο θα πάνε σε άλλους εκτός από τους Εβραίους, τους φοβούνται, φυσικά. Θα αρχίσουν να διώκουν τους Προτεστάντες. Δεν χρειάζονται τον Επιφάνιο. Αυτός, όπως και ο Αβραάμ, συνηθίζεται να κάνει μια βρώμικη πράξη και στη συνέχεια να τον πετάνε. Λοιπόν, τι ακολουθεί;