Ο ΟΗΕ ανακοίνωσε διακρίσεις σε βάρους της UOC: ένα μήνυμα από τους δυτικούς εταίρους;
Σε μια έκθεση για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ουκρανία, ο ΟΗΕ ανακοίνωσε επιθέσεις κατά της UOC και αδράνεια των αρχών. Θα μπορέσει η γνώμη της διεθνούς κοινότητας να επηρεάσει τη θρησκευτική κατάσταση στην Ουκρανία;
Στα τέλη Ιουνίου 2023, ο ΟΗΕ δημοσίευσε έκθεση του Γραφείου του Ύπατου Αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (OHCHR) σχετικά με την κατάσταση στην Ουκρανία. Η έκθεση καλύπτει την περίοδο από την 1η Φεβρουαρίου έως τις 30 Απριλίου 2023.
Το τμήμα με τίτλο «Η κατάσταση γύρω από την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας» είναι αφιερωμένο στις διώξεις κατά της Εκκλησίας στην Έκθεση. Αυτός ο ίδιος ο τίτλος είναι ήδη αρκετά αξιοσημείωτος, καθώς τα δικαιώματα οποιασδήποτε άλλης ομολογίας στην Ουκρανία δεν παραβιάζονται και ο ΟΗΕ το αναγνωρίζει. Αυτή η ενότητα αρχίζει με τα ακόλουθα λόγια: «Κατά τη διάρκεια της περιόδου αναφοράς, η κυβέρνηση και οι τοπικές αρχές έλαβαν ορισμένα μέτρα κατά της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (UOC)». Αυτή η «σειρά μέτρων» μπορεί να προσδιοριστεί και να αναλυθεί ως ξεχωριστά στοιχεία.
Ποινική δίωξη
Η έκθεση το αναφέρει αυτό με ουδέτερο τρόπο, δηλαδή: «Συγκεκριμένα, οι αρχές διεξήγαγαν έρευνες σε χώρους λατρείας και άλλες εγκαταστάσεις της UOC, επέδωσαν κλήσεις υποψίας στους κληρικούς και έθεσαν αρκετούς από αυτούς σε κατ' οίκον περιορισμό, συμπεριλαμβανομένου ενός από τους κύριους ιεράρχες της UOC».
Αυτός ο ιεράρχης είναι ο Μητροπολίτης Βίσγκοροντ Παύλος, ηγούμενος της Λαύρας του Κιέβου-Pechersk, τον οποίο το δικαστήριο έστειλε σε εικοσιτετράωρο κατ' οίκον περιορισμό για 2 μήνες και στη συνέχεια παρέτεινε τη σύλληψη για την ίδια περίοδο. Αυτή η παράταση μπορεί να υποδηλώνει ότι η έρευνα δυσκολεύεται να συλλέξει αποδεικτικά στοιχεία για τη μεταφορά της υπόθεσης στο δικαστήριο και προσπαθεί να βρει μια διέξοδο από αυτήν την κατάσταση.
Με τον ίδιο τρόπο, επεκτάθηκε ο κατ' οίκον περιορισμός του Μητροπολίτη Τσερκάσιου Θεοδοσίου, ο οποίος κατηγορείται ότι «δημιούργησε μια ιστοσελίδα της επισκοπής σύμφωνα με το πρότυπο της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας» (και αυτό δεν είναι αστείο).
Εκ πρώτης όψεως, η έκθεση της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι ουδέτερη, αναφέροντας απλώς τα γεγονότα των ερευνών και την επίδοση κλήσεων για υποψίες. Δεν υπάρχει ούτε λέξη ότι είναι αβάσιμες ή παράνομες. Αλλά αν η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα δεν το έβλεπε ως παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δεν θα το είχε συμπεριλάβει καθόλου στην έκθεσή της, έτσι δεν είναι; Ως εκ τούτου, αυτή η έκθεση δείχνει ότι ο ΟΗΕ θεωρεί τέτοιες ενέργειες των αρχών ως παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Φυσικά, είναι πολύ νωρίς για να χαρακτηρίσουμε αυτές τις ενέργειες των αρχών ως καταστολή πριν ληφθούν δικαστικές αποφάσεις σε αυτές τις περιπτώσεις.
Η κατάσταση με τη Λαύρα του Κιέβου-Pechersk
Απόσπασμα από την έκθεση της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα: «Το Υπουργείο Πολιτισμού τερμάτισε πρόωρα τη συμφωνία μίσθωσης με την UOC για τη Λαύρα του Κιέβου-Pechersk, η οποία βρίσκεται υπό κρατική ιδιοκτησία. Οι αρχές έλαβαν υπόψη τις προσπάθειες υπεράσπισης του ΟΗΕ και απέφυγαν ενέργειες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε βία και δεν εκδίωξαν βίαια την UOC από τη Λαύρα εντός της προθεσμίας της 29ης Μαρτίου».
Εδώ, ο ουδέτερος τόνος αντικαθίσταται από έναν μετρίως κατηγορητικό. Αποδεικνύεται ότι ο ΟΗΕ έκανε «προσπάθειες υπεράσπισης» στην κατάσταση με τη Λαύρα του Κιέβου-Pechersk. Μεταφρασμένο από τη διπλωματική γλώσσα στη γενικά αποδεκτή γλώσσα, αυτό μπορεί να σημαίνει ότι:
Ο ΟΗΕ κατέστησε σαφές στις ουκρανικές αρχές ότι η αναγκαστική έξωση μοναχών από τη Λαύρα θα δείξει στην παγκόσμια κοινότητα ότι η Ουκρανία εξακολουθεί να απέχει πολύ από τα πρότυπα ανθρωπίνων δικαιωμάτων που είναι αποδεκτά στον πολιτισμένο κόσμο και ότι αυτό μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τις φιλοδοξίες της Ουκρανίας να ενταχθεί στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
Επιπλέον, είναι απαραίτητο να δοθεί προσοχή στη λέξη "πριν από το χρονοδιάγραμμα" όταν αναφέρεται το γεγονός της διακοπής της σύμβασης μίσθωσης του Υπουργείου Πολιτισμού με την UOC. Το γεγονός είναι ότι η πρόωρη καταγγελία της σύμβασης μίσθωσης είναι δυνατή μόνο στις περιπτώσεις που προβλέπονται από τους νόμους της Ουκρανίας, καθώς και από την ίδια τη σύμβαση μίσθωσης. Στην περίπτωση της Λαύρας του Κιέβου-Pechersk, το Υπουργείο Πολιτισμού δεν μπορούσε να δικαιολογήσει την καταγγελία της σύμβασης μίσθωσης με τις διατάξεις του νόμου ή της σύμβασης. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι ο ΟΗΕ κατανοεί ότι η μονομερής καταγγελία της σύμβασης μίσθωσης είναι παράνομη και η απόφαση αυτή μπορεί να προσβληθεί στο δικαστήριο.
Απαγορεύσεις της UOC σε τοπικό επίπεδο
Απόσπασμα από την έκθεση: «Κατά τη διάρκεια του Απριλίου 2023, τα δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια των περιοχών Khmelnytskyi, Rivne και Volyn απαγόρευσαν τις "δραστηριότητες της UOC" στα αντίστοιχα εδάφη τους, αφού τα περιφερειακά συμβούλια των περιφερειών Lviv, Zhytomyr, Vinnytsia και Ternopil το έκαναν, παρόλο που μια τέτοια απαγόρευση είναι πέρα από τις εξουσίες των τοπικών συμβουλίων. Πολλά τοπικά συμβούλια ζήτησαν επίσης τον τερματισμό των συμβάσεων μίσθωσης για κοινοτική ιδιοκτησία με την UOC».
Εδώ, η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα επισημαίνει δύο τύπους αποφάσεων των τοπικών συμβουλίων.
Το πρώτο είναι η «απαγόρευση» των δραστηριοτήτων της UOC στα εδάφη της. Το κείμενο της έκθεσης απαριθμεί 7 περιοχές στις οποίες έχουν απαγορευτεί δραστηριότητες της UOC.
Για παράδειγμα, στην απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου του Χμελνίτσκι της 04.04.2023, η απαγόρευση αυτή έχει ως εξής: «Να απαγορεύσει τις δραστηριότητες της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Πατριαρχείου Μόσχας (επίσημα εγγεγραμμένης ως Μητρόπολη Κιέβου της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας) στο έδαφος της περιοχής Χμελνίτσκι». Στις αποφάσεις άλλων περιφερειακών συμβουλίων, τα κείμενα είναι παρόμοια.
Ο ΟΗΕ πολύ σωστά δήλωσε ότι τέτοιες αποφάσεις υπερβαίνουν τις αρμοδιότητες των τοπικών συμβουλίων. Επιπλέον, από το κείμενο της έκθεσης προκύπτει ότι τα τοπικά συμβούλια γνώριζαν εκ των προτέρων ότι η απόφασή τους ήταν παράνομη. Πρώτον, ο νόμος της Ουκρανίας «για την τοπική αυτοδιοίκηση» δεν προβλέπει αυτές τις εξουσίες και, δεύτερον, ο νόμος της Ουκρανίας «για την ελευθερία συνείδησης και θρησκευτικών οργανώσεων» στο άρθρο 16 «Τερματισμός των δραστηριοτήτων μιας θρησκευτικής οργάνωσης» δηλώνει σαφώς ότι τέτοιες δραστηριότητες μπορούν να τερματιστούν μόνο με απόφαση της ίδιας της θρησκευτικής οργάνωσης ή από το δικαστήριο. Επιπλέον, το άρθρο 16 προβλέπει εξαντλητικό κατάλογο των περιστάσεων υπό τις οποίες το δικαστήριο μπορεί να αποφασίσει να παύσει τις δραστηριότητές της.
Ως εκ τούτου, οι ενέργειες των βουλευτών των περιφερειακών συμβουλίων που απαγόρευσαν την UOC δεν είναι μόνο παράνομες, αλλά μπορούν επίσης να χαρακτηριστούν σύμφωνα με το άρθρο 161 «Παραβίαση της ισότητας των πολιτών ανάλογα με τη φυλή, την εθνικότητα, τις θρησκευτικές πεποιθήσεις, την αναπηρία και άλλους λόγους» και το άρθρο 180 «Παρεμπόδιση θρησκευτικής τελετής».
Οι αποφάσεις καταγγελίας των συμβάσεων μίσθωσης είναι επίσης παράνομες, δεδομένου ότι η καταγγελία είναι δυνατή μόνο στις περιπτώσεις που προβλέπονται από το νόμο ή τη σύμβαση. Διαβάστε περισσότερα σχετικά με αυτό στο άρθρο «Η γη αφαιρείται από την Εκκλησία: τι λέει ο νόμος;»
Διάκριση
Απόσπασμα από την έκθεση: «HRMMU (UN Human Rights Monitoring Mission in Ukraine – Ed.) εκφράζει την ανησυχία του για το γεγονός ότι ο σωρευτικός αντίκτυπος των ενεργειών της κυβέρνησης κατά της UOC ενδέχεται να συνιστά διάκριση».
Ας μην ντρέπεται κανείς από τις λέξεις «ενδέχεται να» - αυτό δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια διπλωματική στροφή που έχει σχεδιαστεί για να καταστήσει σαφές στην κυβέρνηση της Ουκρανίας ότι εξακολουθεί να έχει την ευκαιρία να διορθώσει την κατάσταση. Αλλά αν ο ΟΗΕ έχει ήδη αρχίσει να μιλά για διακρίσεις, τότε αυτό σημαίνει ότι τα γεγονότα παραβίασης των δικαιωμάτων των πιστών της UOC έχουν ήδη συσσωρευτεί τόσο πολύ που ο ΟΗΕ απλά δεν μπορεί πλέον να τα αγνοήσει. Και μπορείτε να είστε βέβαιοι ότι εκτός από τον ΟΗΕ, άλλες διεθνείς, συμπεριλαμβανομένων των ευρωπαϊκών, οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν θα είναι σε θέση να απορρίψουν τέτοια γεγονότα.
Εκφράσεις μίσους
Απόσπασμα από την έκθεση: «Επιπλέον, τον Απρίλιο του 2023, η HRMMU τεκμηρίωσε μια αύξηση της «ρητορικής μίσους» και αρκετές περιπτώσεις βίας κατά μελών της UOC. Δημόσιοι υπάλληλοι, μπλόγκερ και διαμορφωτές της κοινής γνώμης χρησιμοποίησαν μεροληπτική και εμπρηστική ρητορική και κάλεσαν ανοιχτά σε βία εναντίον κληρικών και υποστηρικτών της UOC».
Ενώ στην προηγούμενη παράγραφο αναφέρθηκε η διάκριση με την επιφύλαξη «ενδέχεται να», εδώ η ρητορική είναι σαφώς μεροληπτική και εμπρηστική. Επιπλέον, χρησιμοποιείται όχι μόνο από bloggers και LOM (διαμορφωτές της κοινής γνώμης), αλλά και από δημόσιους υπαλλήλους. Καταγράφηκαν επίσης αναφορές για βία κατά του κλήρου και των πιστών της UOC, και αυτές είναι ήδη ποινικά αξιόποινες πράξεις. Ο ΟΗΕ μόλις ξέχασε να αναφέρει ότι όχι αντίπαλοι, αλλά μόνο υποστηρικτές της UOC και ακόμη και της ιεραρχίας της, για παράδειγμα, ο Μητροπολίτης Longin, προσπαθούν να ασκήσουν δίωξη για ρητορική διακρίσεων, η οποία αποτελεί επίσης απόδειξη της δίωξης της UOC.
Αδράνεια των υπηρεσιών επιβολής του νόμου
Απόσπασμα από την έκθεση: «Κατά τη διάρκεια της περιόδου αναφοράς, η κυβέρνηση και οι υπηρεσίες επιβολής του νόμου απέτυχαν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά περιστατικά που αφορούσαν "ρητορική μίσους"».
Και πάλι, βλέπουμε μια άμβλυνση της διατύπωσης. Με πολυάριθμες καταλήψεις εκκλησιών της UOC, οι υπηρεσίες επιβολής του νόμου όχι μόνο δεν έκαναν τίποτα, αλλά μερικές φορές συνέβαλαν άμεσα σε αυτές τις παράνομες κατασχέσεις επιδρομέων. Αλλά η έκθεση του ΟΗΕ δεν το λέει αυτό. Πρέπει να σημειωθεί ότι ο ΟΗΕ δεν είδε περιπτώσεις όπου οι υπηρεσίες επιβολής του νόμου και τα δικαστήρια θα προστάτευαν τα δικαιώματα των πιστών της UOC, διαφορετικά θα είχε αναφερθεί.
Ημέρα του Συντάγματος
Στις 28 Ιουνίου, η Ουκρανία γιόρτασε την Ημέρα του Συντάγματος. Πραγματοποιήθηκαν επίσημες εκδηλώσεις. Τα πρώτα πρόσωπα του κράτους έκαναν όμορφες και σωστές ομιλίες. Μόνο που τώρα ο σεβασμός του Συντάγματος δεν πρέπει να επιδεικνύεται με λόγια, αλλά με πράξεις. Και μέχρι στιγμής έχουμε το αντίθετο: στα λόγια τιμούμε το Σύνταγμα, αλλά στην πραγματικότητα το παραβιάζουμε και δεν θέλουμε καν να ακούσουμε τι γράφεται εκεί. Και είναι γραμμένο, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα (χρήσιμο να θυμόμαστε):
«Άρθρο 1. Η Ουκρανία είναι ένα κυρίαρχο και ανεξάρτητο, δημοκρατικό, κοινωνικό, νομικό κράτος».
Γιατί, λοιπόν, οι κρατικοί φορείς επιτρέπουν παράνομες ενέργειες κατά της UOC;
«Άρθρο 8. Η αρχή του κράτους δικαίου αναγνωρίζεται και εφαρμόζεται στην Ουκρανία». Ίδιο σχόλιο.
«Άρθρο 19. Οι κρατικές αρχές και οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης, οι υπάλληλοί τους υποχρεούνται να ενεργούν μόνο στη βάση, εντός των ορίων της εξουσίας και με τον τρόπο που προβλέπεται από το Σύνταγμα και τους νόμους της Ουκρανίας». Γιατί, λοιπόν, οι τοπικές αρχές επιτρέπουν μια τόσο σαφή κατάχρηση εξουσίας σε σχέση με την UOC, η οποία έχει ήδη αναφερθεί στον ΟΗΕ;
«Άρθρο 24. Οι πολίτες έχουν ίσα συνταγματικά δικαιώματα και ελευθερίες και είναι ίσοι ενώπιον του νόμου». Γιατί παραβιάζονται τα δικαιώματα των πιστών της UOC, και συχνά υπέρ άλλων θρησκευτικών οργανώσεων;
«Άρθρο 35. Κάθε άτομο έχει δικαίωμα στην ελευθερία της ιδεολογίας και της θρησκείας. Αυτό το δικαίωμα περιλαμβάνει την ελευθερία να πρεσβεύει κανείς οποιαδήποτε θρησκεία ή να μην πρεσβεύει καμία, να ασκεί ελεύθερα θρησκευτικές λατρείες και τελετές ατομικά ή συλλογικά και να διεξάγει θρησκευτικές δραστηριότητες».
Γιατί τα τοπικά συμβούλια απαγορεύουν άμεσα στους πολίτες της Ουκρανίας να διεξάγουν θρησκευτικές δραστηριότητες»;
Κι άλλα άρθρα του Συντάγματος μπορούν να αναφερθούν, αλλά θα ήταν καλό για τους πολιτικούς και τους κυβερνητικούς αξιωματούχους να θυμούνται τουλάχιστον αυτά.
Συμπεράσματα
Πρώτον, η ίδια η δήλωση του ΟΗΕ για τα γεγονότα της παραβίασης των δικαιωμάτων των πιστών της UOC είναι σημαντική. Αυτό σημαίνει ότι η κατάσταση έχει φτάσει σε διεθνές επίπεδο και δεν θα είναι δυνατόν να αποσιωπηθεί. Δεν θα είναι δυνατόν να απορρίψουμε ορισμένες συνήθεις φράσεις, λένε, πουθενά δεν υπάρχει τέτοια θρησκευτική ελευθερία όπως στην Ουκρανία.
Δεύτερον, αξίζει να σημειωθεί ότι ο ΟΗΕ δήλωσε ότι είχε ήδη παρέμβει στην κατάσταση με τη δίωξη της UOC, έκανε κάποιες «προσπάθειες υπεράσπισης» και ότι αυτές οι προσπάθειες ήταν αποτελεσματικές: οι ουκρανικές αρχές εγκατέλειψαν την ιδέα της βίαιης εκδίωξης των μοναχών από τη Λαύρα του Κιέβου-Pechersk. Αυτό δημιουργεί συγκρατημένες ελπίδες ότι οι διεθνείς οργανισμοί ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν θα παραμείνουν αδιάφοροι και θα ασκήσουν πίεση στις ουκρανικές αρχές να σεβαστούν τα δικαιώματα των πολιτών τους.
Τρίτον, οι ενέργειες των τοπικών αρχών, οι οποίες χαρακτηρίστηκαν άμεσα ασυμβίβαστες με τον νόμο, υποβλήθηκαν σε πιο σοβαρή κριτική. Αυτό μπορεί να υποδηλώνει ότι οι τοπικές αρχές εμπλέκονται σε προφανή και απροκάλυπτη ανομία στο πλαίσιο του γεγονότος ότι οι κεντρικές αρχές προσπαθούν να πείσουν τις δυτικές χώρες ότι η Ουκρανία πληροί τα πρότυπα του πολιτισμένου κόσμου στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Με άλλα λόγια, οι τοπικές αρχές κατά κάποιο τρόπο δυσφημούν την κεντρική κυβέρνηση και την Ουκρανία στο σύνολό της στα μάτια της παγκόσμιας κοινότητας.
Φυσικά, οι κεντρικές αρχές μιλούν επίσης εναντίον της UOC, αλλά εξακολουθούν να μην επιτρέπουν στον εαυτό τους τέτοιες σαφώς παράνομες ενέργειες όπως οι τοπικές αρχές.
Τέταρτον, η δίωξη της UOC μπορεί να αποτελέσει πραγματικό εμπόδιο στην πορεία της Ουκρανίας προς την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ. Οι παραβιάσεις των δικαιωμάτων των πιστών της UOC, οι προφανείς διακρίσεις τους δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητες στην Ευρώπη και στον κόσμο. Η παγκόσμια κοινότητα θα πρέπει να αντιδράσει σε αυτό με κάποιο τρόπο. Μέχρι στιγμής, η αντίδραση είναι στο επίπεδο της έκθεσης της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, αλλά σύντομα ενδέχεται να ακολουθήσουν ψηφίσματα άλλων ευρωπαϊκών και διεθνών οργανισμών, και στη συνέχεια αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Υπάρχει μια συγκρατημένη ελπίδα ότι θα επικρατήσει η κοινή λογική και ότι αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία δεν θα οδηγήσουν τη χώρα μας σε μια κατάσταση στην οποία θα εμφανίζεται η μη τήρηση των βασικών ανθρωπίνων και πολιτικών δικαιωμάτων.
Και πέμπτον, οι πιστοί της UOC θα πρέπει, φυσικά, να βασίζονται όχι στον ΟΗΕ και σε άλλους διεθνείς οργανισμούς, αλλά στον Θεό και την πανάγαθη Πρόνοιά Του. Πρέπει να θυμόμαστε ότι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να αντισταθούμε στη δίωξη της UOC είναι να παραμείνουμε προσωπικά πιστοί στον Χριστό και την Εκκλησία Του.
