Το έδαφος αφαιρείται από την Εκκλησία: τι λέει ο νόμος;

Την άνοιξη του 2023, οι τοπικές αρχές άρχισαν ταυτόχρονα να λαμβάνουν αποφάσεις σχετικά με την κατάσχεση οικοπέδων από τις κοινότητες της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Αυτές οι αποφάσεις υπονοούν ότι οι ναοί που στέκονται σε τέτοιο έδαφος δεν μπορούν πλέον να λειτουργήσουν. Πόσο νόμιμο είναι αυτό και πώς να το αντιμετωπίσουμε γενικά;

Πριν από περίπου ένα χρόνο, οι τοπικές κυβερνήσεις άρχισαν επίσης ταυτόχρονα να λαμβάνουν αποφάσεις σχετικά με την «απαγόρευση» των δραστηριοτήτων της UOC στην επικράτειά τους. Έχουμε ένα παράδειγμα αυτών των αποφάσεων: «Να απαγορεύσει τις δραστηριότητες της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (Πατριαρχείο Μόσχας) στο έδαφος του συμβουλίου του χωριού Μαχνίβκα, δεδομένου ότι αποτελεί απειλή για την εθνική ασφάλεια της Ουκρανίας».

Παρά το γεγονός ότι στην απόφαση οι βουλευτές αναφέρονται στους νόμους της Ουκρανίας»"Για το νομικό καθεστώς του στρατιωτικού νόμου» και «Για την τοπική αυτοδιοίκηση», αυτό είναι απολύτως παράνομο. Ο καθένας μπορεί να διαβάσει τα σχετικά άρθρα των νόμων και να βεβαιωθεί για αυτό. Οι αντιπαθούντες την UOC αναγκάζονται επίσης να παραδεχτούν την παρανομία τέτοιων αποφάσεων. Εδώ είναι η πιο πρόσφατη, με ημερομηνία 06.04.2023, η δήλωση του επικεφαλής της Κρατικής Υπηρεσίας Εθνοπολιτικής και Ελευθερίας της Συνείδησης (GESS) του Βίκτωρ Γιελένσκι «Οι τοπικές αρχές δεν μπορούν να απαγορεύσουν τις εκκλησίες. Τα κίνητρα και οι φιλοδοξίες είναι ξεκάθαρα, αλλά είναι παράνομο».

Πρόσφατα, οι αποφάσεις των τοπικών κυβερνήσεων να απαγορεύσουν την UOC έχουν γίνει κάπως διαφορετικές. Δεν περιέχουν πλέον τη διατύπωση μιας κατηγορηματικής απαγόρευσης, αλλά μια έκκληση προς τη Βερχόβνα Ράντα να ψηφίσει υπέρ μιας τέτοιας απαγόρευσης. Για παράδειγμα, έτσι διατυπώνεται η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Ρίβνε της 10.04.2023: «Προσφυγή προς τη Βερχόβνα Ράντα της Ουκρανίας και τα κρατικά όργανα (σύμφωνα με τις αρμοδιότητές τους) σχετικά με το απαράδεκτο της συνέχισης της ύπαρξης και των δραστηριοτήτων της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία στην Ουκρανία) (επισυνάπτεται έφεση)».

Τέτοιες προσφυγές δεν αποτελούν υπέρβαση των εξουσιών των τοπικών κυβερνήσεων και μπορούν να σταλούν στη Βερχόβνα Ράντα, η οποία, με τη σειρά της, μπορεί να ψηφίσει για την αντίστοιχη απαγόρευση. Αυτό, φυσικά, θα έρθει σε αντίθεση με το Σύνταγμα της Ουκρανίας, αλλά αυτό είναι ένα ξεχωριστό ζήτημα.

Και σήμερα, τέτοιες προσφυγές στη Βερχόβνα Ράντα υιοθετούνται σε ένα πακέτο με απόφαση να αφαιρεθούν τα δικαιώματα σε οικόπεδα που χρησιμοποιούνται από τις κοινότητες της UOC. Το ίδιο το Δημοτικό Συμβούλιο του Ρίβνε έκανε ακριβώς αυτό.

Στιγμιότυπο οθόνης της ιστοσελίδας του Δημοτικού Συμβουλίου του Ρίβνε rivnerada.gov.ua

Την επόμενη μέρα, 11.04.2023, τα μέσα ενημέρωσης ανέφεραν παρόμοια απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Βολίν.

Προεδρείο του Περιφερειακού Συμβουλίου Βολίν, 11 Απριλίου 2023. Φωτογραφία: «Suspilne Lutsk»

Είναι σημαντικό ότι κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας για την απαγόρευση της UOC ο «Μητροπολίτης» της OCU Μιχαήλ Ζινκέβιτς, καθόταν στο Προεδρείο του Περιφερειακού Συμβουλίου του Βολίν. Δεν αποτελεί αυτό παραβίαση της αρχής της ισότητας; Δεν είναι αυτό απόδειξη ότι μια θρησκευτική οργάνωση καταπιέζει μια άλλη με τα χέρια εκείνων που βρίσκονται στην εξουσία;

Το πρακτορείο «Suspilne News», αναφερόμενο στην απόφαση αυτή, παραθέτει το σχόλιο του επικεφαλής της δικηγορικής εταιρείας «REKHTSANWALT-UKRAINE» Βασίλ Σαμολιούκ: «Οποιεσδήποτε αποφάσεις της τοπικής κυβέρνησης σχετικά με την απαγόρευση οποιασδήποτε θρησκευτικής οργάνωσης, συμπεριλαμβανομένης της UOC, είναι επί του παρόντος παράνομες. Όσον αφορά την κατάσχεση εδάφους - εδώ είναι απαραίτητο να εξεταστεί κάθε συγκεκριμένη κατάσταση, βάσει όποιων συμβάσεων, αποφάσεων μεταβιβάστηκαν αυτό το έδαφος. Εάν το έδαφος καταχωρήθηκε στο όνομα των σχετικών θρησκευτικών κοινοτήτων, είναι επίσης εντελώς ελπιδοφόρο. Όσον αφορά τις συμβάσεις για τη χρήση συγκεκριμένου ακινήτου, πρέπει επίσης να ανατρέξετε σε μια συγκεκριμένη σύμβαση». Είναι μια αρκετά σωστή δήλωση, σε πλήρη συμμόρφωση με τους νόμους της Ουκρανίας.

Σε σύντομο χρονικό διάστημα, παρόμοιες αποφάσεις ελήφθησαν στις πόλεις Χμελνίτσκι, Ρίβνε, Καμενέτσ-Ποντίλσκι, Λουτσκ, Ζντόλμπουνοβ, Τερνόπιλ, Μπερεζάν και άλλες.

Πόσο νόμιμες είναι αυτές οι αποφάσεις; Για παράδειγμα, το περιφερειακό συμβούλιο του Ρίβνε αποφάσισε να τερματίσει τη χρήση εδάφους από την κοινότητα Μικολάιβ στην οδό Ζιτόμιρσκα, 8.

Προς υποστήριξη της απόφασής τους, οι βουλευτές του Ρίβνε επικαλούνται τον Κώδικα Γης, καθώς και τους νόμους της Ουκρανίας «Για την τοπική αυτοδιοίκηση» και «Για την ελευθερία συνείδησης και θρησκευτικών οργανώσεων». Το κείμενο της απόφασης έχει ως εξής: «Να τερματιστεί στη ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΚΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ (ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ) το δικαίωμα μόνιμης χρήσης οικοπέδου εμβαδού 737 m2 επί της οδού Ζιτόμιρσκα, 8 με αριθμό κτηματολογίου 5610100000:01:042:0348».

Ο Κώδικας Γης καθορίζει τόσο τους λόγους για τους οποίους μπορεί να τερματιστεί η χρήση ενός οικοπέδου όσο και τη διαδικασία τερματισμού της εν λόγω χρήσης. Έτσι, το άρθρο 141 αναφέρει: «Οι λόγοι κατάργησης του δικαιώματος χρήσης οικοπέδου είναι:

· α) εκούσια παραίτηση από το δικαίωμα χρήσης οικοπέδου·

· β) κατάσχεση οικοπέδου στις περιπτώσεις που προβλέπονται στον παρόντα κώδικα·

· γ) τερματισμός των δραστηριοτήτων θρησκευτικών οργανώσεων, κρατικών ή δημοτικών επιχειρήσεων, ιδρυμάτων και οργανισμών ·

· δ) χρήση του οικοπέδου με τρόπους που αντιβαίνουν στις περιβαλλοντικές απαιτήσεις·

· ζ) χρήση οικοπέδου που δεν εξυπηρετεί τον προορισμό του·

· ε) συστηματικά μη καταβολή φόρου ακίνητης περιουσίας ή ενοικίου·

· στ) η απόκτηση από άλλο πρόσωπο του δικαιώματος κυριότητας κατοικίας, κτιρίου ή δομής που βρίσκεται σε οικόπεδο·

· ζ) χρήση του οικοπέδου κατά τρόπο αντίθετο προς τις απαιτήσεις για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς·

· g) μεταβίβαση σε ιδιώτη εταίρο, παραχωρησιούχο ...·

· η) απόσβεση του δικαιώματος χρήσης του υπεδάφους ...»

Κατά κανόνα, οι λόγοι για τη στέρηση των οικοπέδων από τις κοινότητες UOC δεν αναφέρουν καθόλου τους λόγους, δεδομένου ότι είναι πρακτικά αδύνατο να εφαρμοστούν στις κοινότητες. Και η στέρηση του δικαιώματος χρήσης απλώς και μόνο επειδή οι βουλευτές οποιουδήποτε τοπικού συμβουλίου το ήθελαν τόσο πολύ δεν προβλέπεται από τους νόμους της Ουκρανίας.

Τώρα ας στραφούμε στη διαδικασία τερματισμού των δικαιωμάτων μόνιμης χρήσης οικοπέδων. Το άρθρο 149 αναφέρει: «Η κατάσχεση οικοπέδων πραγματοποιείται με τη γραπτή συγκατάθεση των χρηστών γης και, σε περίπτωση διαφωνίας των χρηστών γης, στο δικαστήριο».

Δηλαδή, οι τοπικές κυβερνήσεις θα πρέπει να πάνε στο δικαστήριο εάν θέλουν να αφαιρέσουν γη από την κοινότητα της UOC, δεδομένου ότι δεν μπορούν να το κάνουν μόνοι τους.

Ταυτόχρονα, το άρθρο 143 του Κώδικα Γης καθορίζει τους λόγους για τους οποίους το δικαστήριο μπορεί να στερήσει βίαια από την κοινότητα το δικαίωμα χρήσης της γης. Είναι οι εξής:

· α) - χρήση του οικοπέδου που δεν εξυπηρετεί τον προορισμό του·

· β) παράλειψη εξάλειψης των παραβιάσεων του νόμου (μόλυνση του εδάφους με ραδιενεργές και χημικές ουσίες, απόβλητα, λύματα ...·

· γ) δήμευση οικοπέδου·

· δ) απαλλοτρίωση οικοπέδου για λόγους δημόσιας ανάγκης·

· ζ) αναγκαστική κατάσχεση οικοπέδου για τις υποχρεώσεις του ιδιοκτήτη του οικοπέδου αυτού

· ζ-1) Αναγκαστική ακύρωση του δικαιώματος εμφύτευσης, επιφανειών για τις υποχρεώσεις του προσώπου που χρησιμοποιεί το οικόπεδο σε ένα τέτοιο δικαίωμα.

Αλλά ακόμη και αν υπάρχουν αυτοί οι λόγοι, τους οποίους δεν μπορούμε να φανταστούμε σε σχέση με τις κοινότητες της UOC (δεν μολύνουν, στην πραγματικότητα, τη γη με ραδιενεργά απόβλητα), οι τοπικές αρχές δεν μπορούν να πάνε αμέσως στο δικαστήριο.

Το άρθρο 144 του Κώδικα Γης ορίζει ότι, σε περίπτωση εντοπισμού των προαναφερθέντων λόγων, πρώτα «ο κρατικός επιθεωρητής για τον έλεγχο της χρήσης και της προστασίας της γης ή ο κρατικός επιθεωρητής για την προστασία του περιβάλλοντος» καταρτίζει πρωτόκολλο σχετικά με διοικητικό αδίκημα και εντολή εξάλειψης της παραβίασης εντός 30 ημερών. Στη συνέχεια, σε περίπτωση μη συμμόρφωσης με την εντολή, αυτός ο επιθεωρητής καταρτίζει ένα δεύτερο πρωτόκολλο και δίνει και πάλι 30 ημέρες για την εξάλειψη των παραβιάσεων. Και μόνο τότε, εάν οι παραβιάσεις εξακολουθούν να μην εξαλείφονται, «το όργανο κρατικού ελέγχου επί της χρήσης και της προστασίας της γης ή το σώμα του κρατικού ελέγχου επί της προστασίας του περιβάλλοντος» έχει το δικαίωμα να υποβάλει αίτηση στο δικαστήριο με αξίωση τερματισμού του δικαιώματος χρήσης της γης. Και είναι απίθανο ότι θα καταστεί δυνατό να αποδειχθεί στο δικαστήριο ότι η κοινότητα χρησιμοποιεί τον ιστότοπο για άλλους σκοπούς ή ότι τον μολύνει με οποιονδήποτε τρόπο.

Ορισμένα ζητήματα μπορούν να τεθούν με την παράγραφο «δ» σχετικά με την απαλλοτρίωση ενός οικοπέδου για λόγους δημόσιας ανάγκης, αλλά υπάρχει επίσης ένας κανόνας σύμφωνα με τον οποίο, εάν ο χρήστης του οικοπέδου δεν συμφωνεί, τότε η απόφαση να λαμβάνεται μόνο από το δικαστήριο.

Σε περίπτωση που το οικόπεδο δεν είναι σε μόνιμη χρήση, αλλά σε μίσθωση, θα πρέπει επίσης να υπόκειται στον νόμο της Ουκρανίας «Περί μίσθωσης γης».

Το άρθρο 32 του νόμου αυτού ορίζει επίσης ότι η σύμβαση μίσθωσης μπορεί να καταγγελθεί είτε με συμφωνία των μερών, είτε μονομερώς, αλλά και με δικαστική απόφαση, και μόνο εάν ο μισθωτής (θρησκευτική κοινότητα) δεν εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του, οι οποίες είναι ως επί το πλείστον παρόμοιες, όπως στην περίπτωση του δικαιώματος μόνιμης χρήσης του χώρου (ειδικός σκοπός κ.λπ.). Σε περίπτωση μίσθωσης γης, πρέπει να συναφθεί σύμβαση μίσθωσης, στην οποία ο κατάλογος των εν λόγω υποχρεώσεων του μισθωτή ή οι λόγοι καταγγελίας της σύμβασης μονομερώς μπορούν να διευρυνθούν με συμφωνία των μερών. Σε αυτή την περίπτωση, πρέπει να καθοριστεί από μια τέτοια συμφωνία. Αλλά στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ της σύμβασης και των διατάξεων των σχετικών άρθρων του νόμου.

Ένας ακόμη πιο πονηρός τρόπος για να στερηθεί η κοινότητα της UOC το δικαίωμα χρήσης ή μίσθωσης ενός οικοπέδου είναι η ακύρωση από την τοπική κυβέρνηση της δικής της απόφασης να μεταβιβάσει τη γη για μόνιμη χρήση στην κοινότητα της UOC ή μίσθωση.

Οι τοπικές κυβερνήσεις μπορούν να ακυρώσουν τις δικές τους αποφάσεις σχετικά με την παροχή γης στην UOC. Αλλά όχι σε αυτή την περίπτωση.

Από την άποψη αυτή, υπάρχει μια εξήγηση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Ουκρανίας, η οποία αναφέρει: «Το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ουκρανίας σημειώνει ότι το Σύνταγμα της Ουκρανίας κατοχυρώνει την αρχή ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι ελευθερίες και οι εγγυήσεις τους καθορίζουν το περιεχόμενο και την κατεύθυνση των δραστηριοτήτων του κράτους, το οποίο είναι υπεύθυνο έναντι του ατόμου για τις δραστηριότητές του (άρθρο 3). Οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης είναι υπεύθυνοι για τις δραστηριότητές τους σε νομικά και φυσικά πρόσωπα (άρθρο 74 του Νόμου). Έτσι, τα όργανα τοπικής αυτοδιοίκησης δεν μπορούν να ακυρώσουν τις προηγούμενες αποφάσεις τους, να κάνουν αλλαγές σε αυτές, εάν, σύμφωνα με τις επιταγές αυτών των αποφάσεων, έχουν προκύψει έννομες σχέσεις που σχετίζονται με την εφαρμογή ορισμένων υποκειμενικών δικαιωμάτων και συμφερόντων που προστατεύονται από το νόμο και τα υποκείμενα αυτών των έννομων σχέσεων αντιτίθενται στην αλλαγή ή τον τερματισμό τους».

Επιπλέον, η απόφαση μεταβίβασης ενός οικοπέδου για χρήση από μια θρησκευτική κοινότητα είναι μια εφάπαξ και όχι κανονιστική πράξη. Και όσον αφορά τέτοιες πράξεις, το Συνταγματικό Δικαστήριο αναφέρει ακόμη πιο κατηγορηματικά: «Οι μη κανονιστικές νομικές πράξεις ενός οργανισμού τοπικής αυτοδιοίκησης είναι εφάπαξ πράξεις, εξαντλούν το αποτέλεσμά τους από το γεγονός της εφαρμογής τους, επομένως δεν μπορούν να ακυρωθούν ή να αλλάξουν από έναν οργανισμό τοπικής αυτοδιοίκησης μετά την εφαρμογή τους».

Συνοψίζοντας, μπορούμε να πούμε ότι οι αποφάσεις των τοπικών κυβερνήσεων να στερήσουν από τις κοινότητες της UOC το δικαίωμα χρήσης οικοπέδων είναι παράνομες και δεν υπόκεινται σε εκτέλεση. Για την προστασία των δικαιωμάτων τους, οι κοινότητες της UOC θα πρέπει να υποβάλλουν καταγγελίες στα δικαστήρια, την αστυνομία και τις εισαγγελικές αρχές και να υποβάλλουν προσφυγές στον Επίτροπο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Βερχόβνα Ράντα. Παντού να δηλώσουν την παρανομία τέτοιων αποφάσεων.

Επιπλέον, οι αποφάσεις αυτές μπορεί να έχουν ενδείξεις ποινικού αδικήματος σύμφωνα με το άρθρο 161 «Παραβίαση της ισότητας των πολιτών ανάλογα με τη φυλετική, εθνική, περιφερειακή τους υπαγωγή, τις θρησκευτικές πεποιθήσεις, την αναπηρία και άλλους λόγους» (η μέγιστη ποινή είναι 8 χρόνια φυλάκισης), καθώς και το άρθρο 180 «Παρεμπόδιση θρησκευτικής τελετής» (έως 2 έτη ή πρόστιμο έως 51 χιλιάδες UAH). Γιατί οι τοπικοί βουλευτές θα πρέπει να εκτίθενται σε αυτά τα άρθρα λαμβάνοντας εν γνώσει τους παράνομες αποφάσεις δεν είναι απολύτως σαφές.

Στο άρθρο 1 του Συντάγματος της Ουκρανίας αναφέρεται: «Η Ουκρανία είναι <... > ένα κράτος δικαίου». Και παρά το γεγονός ότι η πραγματικότητα είναι τώρα κάπως διαφορετική, είναι απαραίτητο να αναγκάσουμε τους αντιπάλους μας να ενεργήσουν αυστηρά στο νομικό πλαίσιο της Ουκρανίας. Είναι απαραίτητο να χρησιμοποιηθούν όλες οι νομικές δυνατότητες για την προστασία των δικαιωμάτων των ανθρώπων. Αλλά, το πιο σημαντικό, πρέπει να θυμάστε ότι μπορείτε να αφαιρέσετε ένα οικόπεδο και ακόμη και έναν ναό, αλλά δεν μπορείτε να αφαιρέσετε την πίστη από ένα άτομο. Μόνο το ίδιο το άτομο μπορεί να την προδώσει. Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να παραμείνουμε πιστοί στον Χριστό και την Εκκλησία Του σε κάθε περίσταση.