Το χρονικό της ορθοστάσιας για τη Λαύρα: 3 Απριλίου

Από το πρωί της 3ης Απριλίου, μια συνέντευξη με τον επικεφαλής της OCU Επιφάνιο Ντουμένκο, εμφανίστηκε στο Διαδίκτυο, στην οποία έκανε αρκετές δηλώσεις που προκάλεσαν, για να το θέσω ήπια, σύγχυση.

Πρώτον, ο Ντουμένκο δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι όλα όσα συμβαίνουν με τη Λαύρα είναι «μια μη αναστρέψιμη διαδικασία» και ζήτησε επίσης να «σταματήσει αυτός ο «ρωσικός κόσμος», όλα όσα μέσα στην χώρα προσπαθούν και πάλι να μας μετατρέψουν σε πνευματική σκλαβιά».

Περιέργως, από ακατανόητες πηγές πληροφοριών, ο Επιφάνιος κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπήρχαν άνθρωποι με «αντι-ουκρανικά αισθήματα» κοντά στη Λαύρα. Σύμφωνα με τον ίδιο, η υπεράσπιση της Λαύρας είναι «πρακτικά ένα «αντι-Μαϊντάν» κατά τη διάρκεια αυτού του βάναυσου πολέμου, όταν οι νέοι μας ήρωες, οι στρατιωτικοί μας, οι πολίτες, τα παιδιά πεθαίνουν κάθε μέρα».

Πιθανώς, ο Ντουμένκο έβγαλε τα συμπεράσματά του σαν να του είναι εντελώς άγνωστο ό, τι συμβαίνει κοντά στα τείχη του μοναστηριού, ο «ηγούμενος» του οποίου αυτοαποκαλείται. Και μάταια. Γιατί αν είχε αναρωτηθεί, θα μάθαινε ότι οι υπερασπιστές της Λαύρας είναι πραγματικοί πατριώτες, για τους οποίους η αγάπη για την πατρίδα δεν μετριέται με μισθό, αλλά με πραγματικές πράξεις.

Περίπου στις 10 το πρωί ήρθε η είδηση ότι δήθεν η επιτροπή του Υπουργείου Πολιτισμού ήρθε πρώτη στην εκκλησία του Τιμίου Σταυρού, και σχεδόν αμέσως φεύγοντας από εκεί, πήγε στο σπίτι του ηγουμένου της Λαύρας.

Είναι αλήθεια ότι πολύ σύντομα αποδείχθηκε ότι οι άνθρωποι που αρχικά θεωρήθηκαν λανθασμένα ως επιτροπή του Υπουργείου Πολιτισμού δεν είχαν καμία σχέση με τη δομή του Τκατσένκο. Είπαν στους δημοσιογράφους ότι δεν ασχολήθηκαν με την απομάκρυνση των ναών της UOC, αλλά έλεγξαν την κατάσταση των πηγαδιών της Λαύρας, την κατάσταση του εδάφους και ούτω καθεξής.

Και υπό το φως των πρόσφατων γεγονότων, η επιθυμία τους να «αποκηρύξουν» το Υπουργείο Πολιτισμού είναι απολύτως κατανοητή.

Ειδικά αν λάβουμε υπόψη τις μεθόδους «εργασίας» που χρησιμοποιούν ορισμένοι κρατικοί φορείς και κυβερνητικοί αξιωματούχοι σε σχέση με τους πιστούς και τους κληρικούς της UOC. Για παράδειγμα, η ηγουμένη της Μονής Αρχαγγέλου-Μιχαήλ της Οδησσού, ηγουμένη Σεραφείμα (Σεβτσίκ), δήλωσε ότι ολόκληρη η ιεραρχία της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας βρίσκεται τώρα υπό πίεση, καθώς απαιτείται να αλλάξει την ονομασία της. «Χτυπάει το τηλέφωνο. «Πρεσβυτέρα, μήπως θέλετε να βρεθείτε με τον Επιφάνιο; Να μετακομίσετε στην OCU;» – Αρνητική απάντηση. Και πάλι τηλεφώνημα – να μετακομίσετε στην Κωνσταντινούπολη; – Αρνητική απάντηση. Και υπάρχουν πολλά τέτοια τηλεφωνήματα», σημείωσε η ηγουμένη. - Υπάρχει πίεση σε όλη την κατακόρυφο της UOC. Αλλά πώς μπορούμε να αλλάξουμε τον όρκο;»

Πιο κοντά στο μεσημέρι, οι δημοσιογράφοι εντάχθηκαν στο «έργο» της υποβολής προκλητικών ερωτήσεων. Πρώτον, ο ιερομόναχος Ραφαήλ (Μοσούνοβ) τους εξήγησε πώς πρέπει να λειτουργεί ο νόμος σε ένα κράτος δικαίου, τότε ο πατέρας Παύλος επέστησε την προσοχή των μέσων ενημέρωσης στο γεγονός ότι δεν παρατήρησαν προκλήσεις εναντίον των πιστών της UOC.

Όμως, ήταν ιδιαίτερα ευχάριστο το σχόλιο του Αρχιμανδρίτη Πολυκάρπου, ο οποίος δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι η γη στην οποία βρίσκεται η Λαύρα των σπηλαίων του Κιέβου δωρήθηκε στο μοναστήρι από τους πρίγκιπες του Κιέβου και, στην πραγματικότητα, χάρη στην πολιτιστική επιρροή του μοναστηριού, κατέστη δυνατή η ίδια η εμφάνιση του ουκρανικού κράτους και του λαού.

Πιθανώς, ήταν τα τελευταία λόγια - σχετικά με την πολιτιστική επιρροή του Χριστιανισμού στη διαμόρφωση της ουκρανικής ταυτότητας - που οι ριζοσπάστες δεν άρεσαν ιδιαίτερα. Έτσι, ο ηγέτης τους Ευγένιος Καράς ανακοίνωσε ένα «σαφάρι» στον πατέρα Πολύκαρπο, με το οποίο έδειξε για άλλη μια φορά την αντιχριστιανική ουσία όλων εκείνων που αντιτίθενται στην UOC.

Μετά την λιτανεία των αδελφών, την ώρα που ξεκίνησε ο Ακάθιστος της Μητέρας του Θεού, μερικοί ριζοσπάστες προσπάθησαν να τραγουδάνε τα τραγούδια τους δυνατά για μη ακούει κανείς τον Ακάθιστο, αλλά δεν υπήρχε ιδιαίτερος ενθουσιασμός. Αντ 'αυτού, πολλοί από αυτούς έχουν γίνει αναγνωρίσιμοι άνθρωποι στη Λαύρα, κάτι που δεν προκαλεί έκπληξη, δεδομένης της καθημερινής συμμετοχής τους στις «διαμαρτυρίες».

Ταυτόχρονα, νέα πρόσωπα έχουν εμφανιστεί μεταξύ των «ακτιβιστών». Ωστόσο, την ίδια στιγμή, δεν μπορούσαν να διακριθούν από τίποτα πρωτότυπο. Έτσι, μια γυναίκα, η οποία, κρίνοντας από τα χρόνια, συμμετείχε σε παρελάσεις την Πρωτομαγιά, είπε ότι ήρθε να υπερασπιστεί την UOC-KP και θα έπρεπε να υπάρχει ένα μουσείο στη Λαύρα.

Η κατάσταση έγινε κάπως θερμή όταν έγινε γνωστό ότι στο 34ο κτίριο υπήρχαν μοναχοί που ήταν κλειδωμένοι από άτομα που υποτίθεται ότι εργάζονταν στο αποθεματικό. Γιατί το έκαναν αυτό και ποιος πραγματικά κλείδωσε τους μοναχούς είναι άγνωστο. Ο ιερέας, που δεν μπορεί να κινηθεί, ένιωσε άσχημα μέσα στο κτίριο, κλήθηκε ασθενοφόρο στη Λαύρα. Η αστυνομία πήγε στο σημείο. Επίσης, υπήρχε ήδη ένας δικηγόρος της Λαύρας των σπηλαίων του Κιέβου, ο πρωθιερέας Νικήτα Τσέκμαν. Ως αποτέλεσμα, το κτίριο άνοιξε, οι γιατροί βοήθησαν τον Αρχιδιάκονο Ματθαίο να ανακτήσει τις αισθήσεις του και ο πατέρας Νικήτας είπε ότι κατά τη γνώμη του, όλα όσα συνέβησαν ήταν πρόκληση «άγνωστων ανθρώπων».

Ακόμη και εκείνη την εποχή, όταν η προσοχή όλων ήταν καρφωμένη στο 34ο κτίριο, οι ιεροσπουδαστές έκαναν μια περιήγηση στη Λαύρα για όσους επιθυμούσαν και τα «ριζοσπαστικά» παιδιά, των οποίων η ηλικία μόλις ξεπερνούσε τα 14-15 χρόνων και οι επόμενοι σατανιστές, είχαν ήδη αρχίσει να συγκεντρώνονται κοντά στην είσοδο του μοναστηριού.

Ωστόσο, όπως σωστά είπε ο πρωθιερέας Βιατσεσλάβ Γιακοβένκο, η διάθεση των υπερασπιστών της Λαύρας ήταν χαρούμενη.

Είναι ενδιαφέρον ότι ο Μητροπολίτης Παύλος εξέφρασε επίσης μια χαρούμενη και καλή διάθεση, ο οποίος, παρά τον κατ' οίκον περιορισμό, απηύθυνε έκκληση στους πιστούς να έρθουν στην υπεράσπιση της Λαύρας. Ο Βλαδίκα είπε λίγα λόγια στους αδελφούς του μοναστηριού, πολλά από τα οποία ανέφερε με την πνευματική έννοια της λέξης: «Μην αφήσετε τη Λαύρα, μην αρνείστε τον Χριστό! Το μαρτύριο δεν έχει έρθει ακόμα και εσείς φοβάστε». Εάν, είπε ο Βλαδίκα, κάποιος θέλει πραγματικά να εγκαταλείψει τη Λαύρα, τότε είναι καλύτερο να πάει στον κόσμο – να «βόσκει κατσίκες», και όχι στους σχισματικούς. «Σκεφτείτε την ψυχή σας», είπε ο επίσκοπος στους αδελφούς.

Ας επιστρέψουμε στους ριζοσπάστες. Είναι αδύνατο να αγνοήσουμε την εμφάνιση ενός αγοριού με ένα πόστερ στο οποίο ήταν γραμμένο «Kristallnacht», που στα γερμανικά σημαίνει «Κρυστάλλινη νύχτα», επίσης είναι γνωστή ως «Νύχτα σπασμένων παραθύρων». Αυτό είναι το όνομα του κύματος των αντιεβραϊκών πογκρόμ που έλαβε χώρα τη νύχτα από τις 9η εως τις 10η Νοεμβρίου 1938 και κάλυψε όλη τη Γερμανία, την προσαρτημένη Αυστρία και τη Σουδητία της Τσεχοσλοβακίας, που είχε πρόσφατα καταληφθεί από γερμανικά στρατεύματα. Η αστυνομία ζήτησε να αφαιρεθεί το πόστερ και ζήτησε από αυτόν τον τύπο να φύγει.

Επίσης, την ημέρα αυτή υπήρξε μια άλλη περίπτωση που αξίζει να προσέξουμε, δηλαδή η μετάβαση στην πλευρά των υπερασπιστών της Λαύρας ενός άνδρα με την ουκρανική σημαία στα χέρια του.

Γενικά, η σχετικά ήρεμη μέρα της 3ης Απριλίου τελείωσε για τους υπερασπιστές της Λαύρας με λιτανεία και προσευχή.