Οι Έλληνες αναγνώρισαν την OCU: Τι συνέβη και τι θα συμβεί στη συνέχεια

Η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία αναγνώρισε την OCU. Αυτό συνέβη αντίθετα με τις εκκλήσεις χιλιάδων Ελλήνων λαϊκών, ιερέων και αρχιερέων. Αντίθετα με την κοινή λογική, για να μην αναφέρουμε τους κανόνες της Εκκλησίας. Το πιο πιθανό φαινόταν οι Έλληνες να αναβάλουν και πάλι την επίλυση αυτού του ζητήματος. Αλλά συνέβη διαφορετικά. Στο παρόν άρθρο θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε στις ερωτήσεις: γιατί συνέβη αυτό, τι σημαίνει αυτό και τι θα συμβεί στη συνέχεια;

Γιατί συνέβη αυτό;

Ας αρχίσουμε να ψάχνουμε για την απάντηση στο ερώτημα αυτό με αντίφαση.

Ίσως οι Έλληνες αναγνώρισαν την OCU, επειδή είναι σίγουροι ότι αυτή είναι πραγματικά μια «τοπική εκκλησία με χάρη του Θεού»; Ότι έλαβε την ύπαρξή της σε κανονική βάση μέσω της πραγματικής ενοποίησης όλης της Ορθοδοξίας στην Ουκρανία;

Όχι, δεν είναι έτσι. Διαφορετικά, γιατί οι Έλληνες δεν αναγνώριζαν για σχεδόν ένα χρόνο; Όλοι γνωρίζουν ότι η δημιουργία της OCU δεν θεράπευσε το εκκλησιαστικό σχίσμα στην Ουκρανία, αλλά το εμβάθυνε ακόμα περισσότερο. Επιπλέον, η δημιουργία της OCU προκάλεσε μια νέα διάσπαση, αυτή τη φορά μεταξύ Επιφάνιου Ντουμένκο και Φιλάρετου Ντενισένκο.

Ίσως η OCU να καθοδηγείται από τις εντολές του Θεού στις δραστηριότητές του; Δείχνει την αγάπη και το έλεος στο πλησίον;

Όχι, δεν είναι έτσι. Οι επιδρομές των ναών, οι θηριωδίες των εθνικιστών ριζοσπαστών, η βία και οι απειλές από τους υποστηρικτές της OCU είναι πασίγνωστα γεγονότα που αναγνωρίζονται διεθνώς στον ΟΗΕ και στον ΟΑΣΕ, καθώς και σε άλλους οργανισμούς.

Ίσως η OCU να είναι η διωγμένη εκκλησία που βρίσκεται υπό πίεση και πρέπει να υποστηριχθεί με την αναγνώριση;

Όχι. Λίγες θρησκευτικές οργανώσεις στην ιστορία έχουν απολαύσει τόσο ισχυρή κρατική στήριξη στο πρόσωπο των πρώην ουκρανικών αρχών ως η OCU. Όλοι, από τον πρόεδρο και έως τους επικεφαλής των τοπικών συμβουλίων, βοηθούσαν αυτή την οργάνωση. Καθώς και η SBU, η Εισαγγελία και η αστυνομία.

Τότε γιατί οι Έλληνες ιεράρχες αναγνώρισαν την OCU;

Η απάντηση μπορεί να διαβαστεί σε αυτή τη φωτογραφία.

Οι υψηλόβαθμοι υπάλληλοι του Αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών δεν κρύβουν καθόλου την ενεργό συμμετοχή τους στη δημιουργία της OCU και στη νομιμοποίησή της. Συναντιούνται τακτικά τόσο με εκκλησιαστικά όσο και με πολιτικά πρόσωπα σε διάφορες χώρες. Στα δελτία τύπου το θέμα των διαπραγματεύσεων αναφέρεται ρητά: υποστήριξη της OCU.

Πριν από κάθε σημαντικό γεγονός στην προώθηση της OCU, ξεκινώντας από την απόφαση του Πατριάρχη Βαρθολομαίου και τελειώνοντας με τη σημερινή απόφαση της Εκκλησίας της Ελλάδος, οι υπάλληλοι του Στέιτ Ντιπάρτμεντ διεξήγαγαν τις κατάλληλες διαπραγματεύσεις. Η Κωνσταντινούπολη έχει από καιρό εκτελέσει την αμερικανική, τώρα την εκτέλεσαν και οι Έλληνες αρχιερείς.

Πριν από δύο χρόνια στην ιστοσελίδα ΕΟΔ δημοσιεύτηκε το άρθρο «Αλλαγή φύλου ή πολιτιστικού κώδικα; Πώς αγοράζετε η Ορθοδοξία στην Ελλάδα», όπου αναφερόταν πως σε μια χώρα που ονομάζεται Ορθόδοξη, το κοινοβούλιο (αποτελούμενο κυρίως από άτομα που ονομάζονται επίσης Ορθόδοξοι) ψήφισε νόμο για την αλλαγή φύλου από την ηλικία των 15 ετών. Και αυτό, παρά την άμεση απαγόρευση των Αγίων Γραφών, όχι μόνο να αλλάζεις το φύλο αλλά και να φοράς ρούχα διαφορετικού φύλου: «Η γυναίκα δεν πρέπει να φοράει τα ρούχα του άντρα, ούτε ο άντρας τα ρούχα της γυναίκας. Όποιον κάνει αυτά τα πράγματα, τον αποστρέφεται ο Κύριος, ο Θεός σας» (Δευτερονόμιο 22, 5). Ενώ το 2015 το ελληνικό κοινοβούλιο νομιμοποίησε τα λεγόμενα συμβόλαια συμβίωσης ομοφυλοφίλων. Το άρθρο αναλύει πώς οι δυτικές χώρες, οδηγώντας την Ελλάδα σε τρελά χρέη, την αναγκάζουν να λαμβάνει αποφάσεις που είναι άμεσα αντίθετες με την ίδια την ουσία της ελληνικής ψυχής, η οποία είναι η Ορθοδοξία (σύμφωνα με αυτούς).

Σήμερα είδαμε τη συνέχεια αυτής της ιστορίας. Τους Έλληνες ανάγκασαν να λάβουν μια απόφαση που έρχεται αντίθετη, όπως ειπώθηκε προηγουμένως, και με την αλήθεια του Θεού, και με τους κανόνες της Εκκλησίας και με την κοινή λογική. Αν κάποιος δεν θυμάται, στην Ελλάδα η Εκκλησία είναι εντοιχισμένη στο σύστημα των κρατικών οργάνων και όλοι οι αρχιερείς και ιερείς παίρνουν μισθούς από τον προϋπολογισμό του κράτους.

Η απόφαση της Ι.Σ. της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδας υπαγορεύεται από πολιτικούς λόγους και από κανένα άλλο

Δεν είναι μόνο μεγάλα λόγια. Αρκεί να θυμηθούμε τα προφανή γεγονότα.

Πρώτον, πώς μπορεί να αναγνωριστεί η OCU, όταν οι ιεράρχες σχεδόν όλων των Τοπικών Εκκλησιών μιλάνε για το άκυρο των αρχιερατικών χειροτονιών του Επιφάνιου Ντουμένκο και άλλων «αρχιερέων» της OCU;

Ο Επιφάνιος «χειροτονήθηκε» στις 15 Νοεμβρίου 2009 από αποκηρυγμένο από την Εκκλησία Φιλάρετο Ντενίσενκο και επτά ακόμα «επισκόπους» τους οποίους «χειροτόνησε» ο ίδιος ο αποκηρυγμένος Φιλάρετος. Πώς μπορεί να αναγνωριστεί ως επικεφαλής της Εκκλησίας άνθρωπος που δεν έχει καν ιεροσύνη, για να μην αναφέρουμε την επισκοπική ιεροσύνη;

Δεύτερον, πώς μπορεί να αναγνωριστεί η OCU όταν και ο Επιφάνιος Ντουμένκο και ο επικεφαλής των ουκρανικών ουνιτών Σβιατοσλάβ Σεβτσούκ δηλώνουν ανοιχτά τη μελλοντική ενότητα των θρησκευτικών τους οργανώσεων; Δηλαδή, οι Έλληνες αναγνώρισαν στην ουσία τους μελλοντικούς καθολικούς της ορθόδοξης παράδοσης και σκοπεύουν να τελέσουν μαζί τους τη Θεία Λειτουργία; Πού είναι τότε η ορθόδοξη πίστη, κύριοι Έλληνες;

Τρίτον, πώς μπορεί να αναγνωριστεί η OCU, επιχειρεί βίαιες καταλήψεις των ορθόδοξων εκκλησιών, οι υποστηρικτές της οποίας γδέρνουν τους ορθόδοξους ιερείς και τους πιστούς, τους διώχνουν από τα σπίτια τους με τις οικογένειές τους, τους παίρνουν την ιδιοκτησία, τους απειλούν και τους εκφοβίζουν με κάθε δυνατό τρόπο; Πώς μπορεί ένας πιστός, όχι απλός επίσκοπος, να εγκρίνει αυτές τις απάνθρωπες πράξεις; Ενώ οι ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος στην ουσία ενέκριναν τις διώξεις που υποβάλλονται οι πιστοί της UOC στην Ουκρανία!

Τέταρτον, πώς μπορεί να αναγνωριστεί η OCU όταν στην Ουκρανία υπάρχει πολλών εκατομμυρίων κανονική UOC. Κύριοι Έλληνες, ακόμα χθες αναγνωρίζατε τον Μακαριότατο Μητροπολίτη Ονούφριο και λέγατε ότι ήταν σχεδόν άγιος άνθρωπος! Και σήμερα κάνατε σαν να μην υπάρχει καν! Σκεφτείτε το, αδέλφια! Στο Ανακοινωθέν που δημοσιεύθηκε μετά τα αποτελέσματα της εκτάκτου Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, το οποίο αποφάσιζε για το «ουκρανικό», δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΛΕΞΗ για την Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία. Σαν να μην υπάρχει πια για τους Έλληνες ούτε ο Μητροπολίτης Ονούφριος, ούτε εκατό αρχιερείς, ούτε δεκάδες χιλιάδες κληρικοί και μοναχοί, ούτε εκατομμύρια πιστών!!!

Είναι δυνατό με όλα αυτά να αναγνωριστεί η OCU, καθοδηγώντας αποκλειστικά από θρησκευτικούς λόγους; Δεν είναι σαφές ότι εδώ υπάρχει πολιτική και τίποτα περισσότερο;

Τι σημαίνει η απόφαση της Ιεραρχίας της Ελλάδας;

Πρώτον, αυτό σημαίνει ότι στην πραγματικότητα έχει γίνει το σχίσμα στην Ορθοδοξία!

Αν νωρίτερα, όταν η OCU αναγνωριζόταν μόνο από το Φανάρι, θα ήταν δυνατό να πούμε ότι μια Τοπική Εκκλησία έκανε λάθος, το οποίο η ίδια ή όλες οι Τοπικές Εκκλησίες μαζί θα μπορούσαν να διορθώσουν, αλλά σήμερα η κατάσταση είναι θεμελιωδώς διαφορετική. Σήμερα, η Ελληνική Εκκλησία έχει ήδη σταθεί στην πλευρά της μη αλήθειας. Αύριο η διάσπαση μπορεί να συνεχιστεί. Και το κριτήριο αυτής της διάσπασης δεν είναι καν η αναγνώριση ή η μη αναγνώριση της OCU, αλλά η υπάκουη ή η ανυπακοή στον Πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης ως «επικεφαλής» της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Οι αρχιεπίσκοποι που συμμετείχαν στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδας σε συνέντευξη στο ελληνικό πρακτορείο ειδήσεων «vimaorthodoxias» δήλωσαν ευθέως ότι η Εκκλησία της Ελλάδας υποστηρίζει παραδοσιακά το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και δεν μπορεί να πράξει διαφορετικά.

Όπως γράφει ο διάσημος Ουκρανός συνήγορος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Όλεγκ Ντενίσοφ στο άρθρο «Η απόφαση της Ι.Σ. της Ιεραρχίας της Ελλάδας – δήλωση του παγκόσμιου σχίσματος της Ορθοδοξίας και της γενικής αποδυνάμωσης της εκκλησιαστικής εξουσίας»:

«Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η Κωνσταντινούπολη όχι μόνο δημιούργησε μια νέα δομή OCU, αλλά κατέστρεψε τη θεμελιώδη αρχή της Καθολικότητας στην Εκκλησία και αν οι υπόλοιπες Τοπικές Εκκλησίες συνεχίσουν τη σιωπή τους, αυτό θα οδηγήσει στην πραγματική ασυνέπεια των σύγχρονων θρησκευτικών δομών στις Ευαγγελικές αρχές της αποστολικής διαδοχής».

Πράγματι, είμαστε μάρτυρες του πώς το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως λαμβάνει αποφάσεις μεμονωμένα σε ζητήματα που απαιτούν συναινετική απόφαση και στη συνέχεια προσπαθεί να υποτάξει όλες τις Τοπικές Εκκλησίες στη θέλησή του. Στην περίπτωση της Ελληνικής Εκκλησίας, το Φανάρι το πέτυχε. Αυτό σημαίνει ότι το κύρος του Πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης τοποθετήθηκε πάνω από όλους τους κανόνες της Εκκλησίας, πάνω από το Ευαγγελικό πνεύμα αγάπης και κοινής λογικής.

Η απόφαση της Ιεραρχίας της Ελλάδας σημαίνει ότι οι Έλληνες εγκατέλειψαν την αλήθεια για χάρη της πολιτικής. Αυτό σημαίνει ότι αυτοί που έχουν την εξουσία μπορούν να τους αναγκάσουν να λάβουν τις αποφάσεις που τους ωφελούν. Οι Έλληνες έδειξαν την αδυναμία τους.

Δεύτερον, η απόφαση της Ιεραρχίας της Ελλάδας σημαίνει ότι οι Έλληνες εγκατέλειψαν την αλήθεια για χάρη της πολιτικής. Αυτό σημαίνει ότι αυτοί που έχουν την εξουσία μπορούν να τους αναγκάσουν να λάβουν τις αποφάσεις που τους ωφελούν. Οι Έλληνες έδειξαν την αδυναμία τους. Είναι πολύ λυπηρό, τουλάχιστον. Όλοι κάπως συνήθισαν με το γεγονός ότι το Φανάρι εκτελεί τη βούληση των Ηνωμένων Πολιτειών, χωρίς να λαμβάνει υπόψη κάτι ιδιαίτερο. Μετά από τα λόγια του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Αθηναγόρα σε συνέντευξη στο περιοδικό Evening Independent, που ειπώθηκαν λίγο μετά την εκλογή: «Θα προωθώ πάντα την Αμερική και τα αμερικανικά συμφέροντα, θα ζήσω με αμερικανικά ιδεώδη και θα τα κηρύσσω. Δε θα ξεχάσω ποτέ αυτή τη τρανή χώρα», δεν εκπλαγείς με τίποτα πια. Αλλά όλοι θεωρούσαν την Ελληνική Εκκλησία έναν είδος πυλώνα της Ορθοδοξίας. Αλλά η πραγματικότητα ήταν διαφορετική.

Τι έπεται;

Στο εγγύς μέλλον θα πρέπει να αναμένουμε την επίσημη αντίδραση από τις Ιερές Συνόδους της Ουκρανικής και της Ρωσικής Ορθοδόξων Εκκλησιών. Θα δούμε κατά πόσο σκληρή θα είναι. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι η Ιερά Σύνοδος της Ουκρανίας θα εκφραστεί με σαφήνεια και χωρίς αμφιβολίες. Εξάλλου, η απόφαση της Ελληνικής Εκκλησίας δεν είναι παρά μια προδοσία. Η προδοσία όχι μόνο της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, αλλά και γενικώς της ορθόδοξης πίστης.

Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, το σχίσμα στην Ορθοδοξία έγινε και μόνο θα εμβαθύνει. Δεν χρειάζεται να μαντέψουμε ποίες άλλες Τοπικές Εκκλησίες θα υποστηρίξουν το Φανάρι. Ας αναφέρουμε μόνο ένα απόσπασμα από το Ευαγγέλιο: «Ἐκ τούτου πολλοὶ ἀπῆλθον ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ εἰς τὰ ὀπίσω καὶ οὐκέτι μετ᾿ αὐτοῦ περιεπάτουν. εἶπεν οὖν ὁ Ἰησοῦς τοῖς δώδεκα· μὴ καὶ ὑμεῖς θέλετε ὑπάγειν;» (Ιω. 6, 66-67).

Αλλά ένα πράγμα είναι ήδη απολύτως σαφές – οι εκκλησίες θα χωρίζονται σύμφωνα με το κριτήριο της στάσης τους προς το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης. Κάποιες θα αναγνωρίσουν την εξουσία του Πάπα από την Κωνσταντινούπολη, άλλοι θα υπερασπιστούν την αρχή της καθολικότητας. Η απάντηση στην ερώτηση: από ποία πλευρά είναι η αλήθεια, θα πρέπει να αναζητηθεί στο Σύμβολο της Πίστεως: «Πιστεύω εις Μίας, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησία».

Εκείνοι που σήμερα αναγνωρίζουν τις άδικες αποφάσεις του Φαναρίου για την Ουκρανία, αύριο θα αναγκαστούν να αναγνωρίσουν άλλες, καθόλου λιγότερο άνομες αποφάσεις. Πιθανότατα θα είναι αποφάσεις σχετικά με την προσέγγιση, μέχρι την πλήρη ενότητα με την Καθολική Εκκλησία. Αυτό έχει ήδη ανακοινωθεί από τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο και τον Πάπα Φράνσις.

Μια άλλη πιθανή συνέπεια της σημερινής απόφασης της Ελληνικής Εκκλησίας μπορεί να είναι το σχίσμα στην ίδια, καθώς και μεταξύ των μονών του Αγίου Όρους. Για παράδειγμα, ο Μητροπολίτης της Νέας Σμύρνης Συμεών στην ανοιχτή του επιστολή προς τους ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδας προειδοποίησε για πιθανή διάσπαση στην Ορθοδοξία αν αναγνωριστεί η OCU. Ο διάσημος Έλληνας θεολόγος πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης αποκαλεί τις ενέργειες του Πατριάρχη Βαρθολομαίου: «μια νέα σταυροφορία κατά της Ρωσικής Εκκλησίας εκ μέρους των ουνιτών-σταυροφόρων και Ουκρανών σχισματικών, όπου ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος παίρνει το πιο ενεργό μέρος σε συμμαχία με τον πάπα, ο οποίος μόνο κάνει ότι παραμένει ουδέτερος».

Αρκετοί χιλιάδες εκπρόσωποι κληρικών, μοναχών και λαϊκών της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας δημοσίευσαν ανοικτή επιστολή για το «ουκρανικό ζήτημα» προς τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ. Ιερώνυμο και τους αρχιερείς με έκκληση να μην αναγνωρίσουν την OCU μεμονωμένα, σε αντίθεση με τη θέση άλλων Εκκλησιών. Τι θα κάνουν σε αυτή την κατάσταση;

Μην ξεχνάτε επίσης ότι στην Ελλάδα υπάρχει και το λεγόμενο σχίσμα των παλαιοημερολογιτών, των υποστηρικτών του παλιού ημερολογίου του Ιουλιανού. Σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις ο αριθμός τους φθάνει τις 800 χιλιάδες, καθόλου λίγο για τη μικρή Ελλάδα. Πιθανόν να χρησιμοποιούν την παρούσα απόφαση της Εκκλησίας της Ελλάδας για να αυξήσουν τον αριθμό των υποστηρικτών τους, καθώς και για την αναγνώριση της δομής τους από άλλες Τοπικές Εκκλησίες.

Η διάσπαση μεταξύ της Εκκλησίας και της «φαναρολογία»

Προφανώς, η διάσπαση που προέκυψε στην Ορθοδοξία θα εμβαθύνει. Όπως ορθώς σημειώθηκε σε ένα από τα άρθρα σχετικά με αυτό το θέμα, η «φαναρολογία» θα ξεχωρίσει από την Ορθοδοξία. Όταν αυτή η διαίρεση διαμορφωθεί λίγο πολύ, οι Τοπικές Εκκλησίες, που παραμείνουν ορθόδοξες, θα προσπαθήσουν να συγκαλέσουν την Οικουμενική Σύνοδο και να καταδικάσουν την «φαναρολογία» ως αίρεση. Η ομάδα των «φαναρολόγων» θα εμβαθύνει όλο και περισσότερο στον οικουμενισμό και στην απελευθέρωση της εκκλησιαστικής ζωής. Ένα ζωντανό παράδειγμα είναι η απόφαση της Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης περί παραδεκτού των διαζυγίων και των δεύτερων γάμων των ιερέων. Ο βαθμός της εξάρτησής τους από τις κοσμικές αρχές θα αυξάνεται.

Επίσης, όχι πλέον υποτιθέμενη, αλλά υποχρεωτική συνέπεια της αναγνώρισης από την Εκκλησία της Ελλάδος της OCU θα είναι η ενεργοποίηση των παράνομων ενεργειών εναντίον των πιστών της UOC. Οι υποστηρικτές αυτής της οργάνωσης έλαβαν πρόσθετα κίνητρα για τις περαιτέρω καταλήψεις ναών και άλλων ανομιών. Επαναλαμβάνουμε, είναι πολύ λυπηρό οι σεβαστοί Έλληνες ιεράρχες, που θεωρούνταν το οχυρό της ορθόδοξης πίστης, έδωσαν στα χέρια των εθνικιστών-ριζοσπαστών και άλλων εχθρών της Εκκλησίας πρόσθετα όπλα στον αγώνα τους με την Εκκλησία.

Εν κατακλείδι, θα θέλαμε να επιστήσουμε την προσοχή σε μια πολύ συμβολική στιγμή στην κατάσταση με την αναγνώριση της OCU από τους Έλληνες. Η απόφαση αυτή έγινε την παραμονή της γιορτής της Αγίας Ζώνης της Θεοτόκου, η οποία τιμάται πολύ στη Ρωσία και αγνοείται πλήρως στην Ελλάδα. Παρόλο που θα έπρεπε να ήταν το αντίθετο.

Υπενθυμίζουμε, γιορτάζουμε το γεγονός όταν η Υπεραγία Θεοτόκος με το ωμοφόριο της προστάτεψε την Κωνσταντινούπολη από την επιδρομή που Ρώσων που δεν έχουν βαπτιστεί ακόμη τον 9ο αιώνα. Των προγόνων μας. Τότε, μετά από προσευχή στην εκκλησία Βλαχέρνα και τοποθέτησης της Ἐσθῆτος τῆς Θεοτόκου στα ύδατα του Βοσπόρου, η ανερχόμενη θύελλα διασκόρπισε τα πλοία των Ρους και Κωνσταντινούπολη σώθηκε. Εορτάζουμε τη δική μας την ήττα. Με το γεγονός που γιορτάζουμε την Αγία Ζώνη, δείχνουμε ότι είμαστε στην πλευρά των Ορθοδόξων Ελλήνων και όχι των προγόνων αλλόθρησκών μας. Τοποθετούμε την δική μας ορθόδοξη πίστη πάνω από την εθνική μας υπερηφάνεια.

Και τι κάνουν οι Έλληνες;