Φανάρι, Βατικανό ή Στέιτ Ντιπάρτμεντ: ποιος είναι πίσω από το Τόμο της ΟCU

Από την αρχή της ύπαρξης του έργου «Τοπική» ήταν προφανές ότι η «αυτοκέφαλη της ουκρανικής εκκλησίας» ήταν κοινό παιδί πολλών πολιτικών και εκκλησιαστικών δομών, μεταξύ των οποίων ένα σημαντικό μέρος πρέπει να δοθεί στο Υπουργείο Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.

Η Ένωση της Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, την οποία τα μέλη της δεν θεωρούν αναγκαία να αποκρύψουν, έχει έναν κοινό συγκεκριμένο στόχο – να αποδυναμώσει την Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία. Κάθε ένας από τους συμμετέχοντες αυτή της ένωση ελπίζει να λάβει τα μερίσματά του. Και αν το Φανάρι, με τη βοήθεια του Τόμο της OCU, ελπίζει να επιβεβαιώσει τη θέση του «πρώτου χωρίς ίσους» στην Παγκόσμια Ορθοδοξία, για το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ο Τόμος είναι απλώς ένας τρόπος για να επιτευχθούν ορισμένοι στόχοι στην επιβεβαίωση της παγκόσμιας ηγεμονίας των ΗΠΑ.

Δυνατή δήλωση; Καθόλου. Σας προσφέρουμε μια μικρή ανάλυση των ενεργειών αυτής της δομής του αμερικανικού κράτους.

Θρησκευτικοί μοχλοί της πολιτικής του Υπουργείου Εξωτερικών

Στις 17 Ιουλίου στην Ουάσινγκτον άνοιξε έκθεση για την 35η επέτειο της επίσημης καθιέρωσης διπλωματικών σχέσεων μεταξύ των ΗΠΑ και του Βατικανού. Στην εκδήλωση, που συγκέντρωσε πρώην και σημερινούς πρέσβεις και των δύο χωρών, ο υπουργός Εξωτερικών του Βατικανού Αρχιεπίσκοπος Paul Gallagher, δήλωσε ότι οι σχέσεις μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Αγίας Έδρας είναι «ισχυρές και σταθερές». Με τη σειρά του ο πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στο Βατικανό, Jim Nicholson, δήλωσε ότι η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης μπορεί να χαρακτηριστεί ως η καλύτερη απόδειξη της αποτελεσματικότητας της συνεργασίας μεταξύ των κρατών.

Αυτές και παρόμοιες δηλώσεις σαφώς και αδιαμφισβήτητα δείχνουν ότι η Αμερική χρησιμοποίησε πάντα τον θρησκευτικό παράγοντα για την επίτευξη των στόχων της στην παγκόσμια πολιτική. Και αυτό δεν αφορά μόνο τη συνεργασία με την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, αλλά και με τους ορθόδοξους ιεράρχες, κυρίως του Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης.

Πριν από μισό αιώνα, κατά τη διάρκεια μιας από τις πρώτες συνεντεύξεις στο περιοδικό Evening Independent, ο νεοεκλεγείς Πατριάρχης της Κωνσταντινούπολης Αθηναγόρας δήλωσε: «Θα προωθώ πάντα την Αμερική και τα αμερικανικά συμφέροντα, θα ζήσω με αμερικανικά ιδεώδη και θα τα κηρύσσω».

Η στενή συνεργασία με το Υπουργείο Εξωτερικών δεν κρύβουν και οι σύγχρονοι αντιπροσώποι του Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης. Να, για παράδειγμα, τι ότι λέει ο πρωθιερέας Αλέξανδρος Καρλούτσος, γενικός σύμβουλος του «Faith: An Endowment for Orthodoxy and Hellenism» (ο σκοπός του ταμείου είναι χρηματοδότηση των ιδρυμάτων της Ελληνικής Ορθοδόξου Αρχιεπισκοπής των ΗΠΑ): «ο πολιτικός μας δεσμός με το Οβάλ Γραφείο ξεκίνησε όταν ο τότε Αρχιεπίσκοπος Αθηναγόρας κλήθηκε τον Νοέμβριο του 1948 να γίνει επικεφαλής της Αγίας Έδρας του Αγίου Ανδρέα ως στοιχείο του Δόγματος του Τρούμαν και του σχεδίου Μάρσαλ για να αποτρέψει το Πρώτο Θρόνο της Ορθοδοξίας να πέσει στα κομμουνιστικά χέρια της Σοβιετικής Ένωσης του Στάλιν».

Στη διπλωματία δεν είναι συνηθίζεται να κάνουν ειλικρινείς δηλώσεις, εκτός ίσως στο post factum. Συνεπώς, από τις κοινές ενέργειες του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και του Φαναρίου για την προώθηση των κοινών συμφερόντων τους μπορούμε να συμπεράνουμε με βάση τα διαθέσιμα στο κοινό γεγονότα. Και αυτά, ειλικρινά, δεν είναι λίγα.

Η σχέση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και της δομής του Φαναρίου στις Ηνωμένες Πολιτείες

Όταν στις 11 Μαΐου 2019 ο Μητροπολίτης Προύσης Ελπιδοφόρος (Λαμπρυνιάδης) εξελέγη νέος αρχιεπίσκοπος όλων των ελληνικών ενοριών στις Ηνωμένες Πολιτείες, πολλοί ηγέτες των εκκλησιών και αναλυτές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι αυτή η εκλογή δεν ήταν τυχαία.

Ο Επικεφαλής του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας Μητροπολίτης Ιλαρίων (Αλφέγιεφ) στο Twitter του σχολίασε το διορισμό του Ελπιδοφόρος ου ως εξής: «Ο Μητροπολίτης Ελπιδοφόρος ος, ο κύριος ιδεολόγος της νομιμοποίησης του ουκρανικού σχίσματος και κύριος μισητής της Ρωσικής Εκκλησίας στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, έγινε ο επικεφαλής της Αμερικανικής Αρχιεπισκοπής. Και αυτός είναι άμεσος δρόμος προς τη θέση του Πατριάρχη. Η αποκατάσταση της ενότητας φαίνεται να αναβάλλεται για μεγάλο χρονικό διάστημα».

«Θα προωθώ πάντα την Αμερική και τα αμερικανικά συμφέροντα, θα ζήσω με αμερικανικά ιδεώδη και θα τα κηρύσσω. Δε θα ξεχάσω ποτέ αυτή τη τρανή χώρα».

Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης Αθηναγόρας

Τα λόγια του Δεσπότη Ιλαρίων προκάλεσαν δυσαρεστημένη αντίδραση από ορισμένους κοσμικούς παρατηρητές που έθεσαν την αμήχανη ερώτηση, δήθεν πώς η έδρα των ΗΠΑ μπορεί να ονομαστεί ευθύς δρόμος προς τη θέση του Πατριάρχη; Εξάλλου, για παράδειγμα, ο ίδιος Πατριάρχης Βαρθολομαίος δεν ήταν ποτέ ο Αρχιεπίσκοπος της Αμερικής, αλλά έγινε πατριάρχης.

Ωστόσο, δεδομένου του απίστευτου αγώνα για αναγνώριση του ουκρανικού Τόμο από τις Τοπικές Εκκλησίες, ο διορισμός του Ελπιδοφόρος εντάσσεται όσο το δυνατόν περισσότερο στο πλαίσιο της μελλοντικής θέση του πατριάρχη.

Ο Ελπιδοφόρος ος, ο οποίος έλαβε επίσης τον τίτλο «Έξαρχος του Ατλαντικού και του Ειρηνικού Ωκεανών», είναι ένας από τους ιδεολόγους της ουκρανικής αυτοκέφαλης και ο πιο ενεργός ιεροκήρυκας της απεριόριστης δύναμης του Πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι αυτός θα γίνει ο άνθρωπος μέσω του οποίου το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ θα βοηθάει τον Φανάρι να ασκήσει πίεση στους εκπροσώπους των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών στο θέμα αναγνώρισης την ΟCU. Και αυτή η υπόθεση δεν είναι καθόλου αβάσιμη.

Στις 14 Ιουνίου τον ομιλητή της ΟCU, Ευστράτιο Ζοριά και άλλο έναν «ιεράρχης» αυτής της δομής, Clement Kusch, παρατήρησαν στην παρέα του Ελπιδοφόρος ου σε εκδήλωση του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, που διοργανώθηκε για την προστασία της θρησκευτικής ελευθερίας στον κόσμο.

Την ίδια μέρα ο Μητροπολίτης Ελπιδοφόρος συναντήθηκε με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ και ήδη την επόμενη μέρα η Γερουσία των ΗΠΑ ενέκρινε ψήφισμα όπου χαιρετίζει τη δημιουργία της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας και την αποκαλεί «ένα σημαντικό ορόσημο στην οικοδόμηση του μέλλοντος της Ουκρανίας, ελεύθερο από τη ρωσική επιρροή».

Η συνάντηση του Ελπιδοφόρος ου με το Τραμπ πραγματοποιήθηκε παρουσία του Αντιπροέδρου Michael Pens, του υπουργού Υγείας και Κοινωνικών Υπηρεσιών των ΗΠΑ, Άλεξ Αζάρ και του στενότερου βοηθού του Ελπιδοφόρος ου, πρωτοπρεσβύτερο Αλέξανδρο Καρλούτσου, τον οποίο ονομάζουν «Υπουργός Οικονομικών» του Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης και «γκρίζος καρδινάλιος» της Αμερικανικής Αρχιεπισκοπής. Αυτό επέτρεψε σε μερικούς ορθόδοξους αναλυτές να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι η Ελπιδοφόρος στο Λευκό Οίκο περνούσε τεστ καταλληλότητας.

Λίγο αργότερα, έγινε γνωστό ότι ο Μητροπολίτης Ελπιδοφόρος συναντήθηκε με τον Αμερικανό Υπουργό Εμπορίου Γουίλμπουρ Ρος. Στη συνάντηση, και πάλι, παρευρέθηκε ο πατέρας Αλέξανδρος Καρλουτσός. Λαμβάνοντας υπόψη ότι το ίδρυμά του χρηματοδοτεί την Αρχιεπισκοπή και στέλνει χρήματα στο θησαυροφυλάκιο του Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης, ο υπουργός και ο αρχιεπίσκοπος συζήτησαν θέματα οικονομικού χαρακτήρα.

Υπενθυμίζεται ότι ο σκοπός της δημιουργίας της OCU, σύμφωνα με τους γερουσιαστές των ΗΠΑ, ήταν να «αποφευχθεί η ρωσική επιρροή». Ωστόσο, φαίνεται ότι αποφεύγοντας την «ρωσική επιρροή», το Φανάρι δεν φοβάται καθόλου την αμερικανική επιρροή. Επιπλέον, ευχαριστεί γι’ αυτήν.

Στις 26 Ιουνίου 2019, σε συνάντηση με τον Αμερικανό Πρέσβη για τις Ειδικές Ανάγκες στα θέματα Διεθνής Θρησκευτικής Ελευθερίας Sam Brownback, ο Μητροπολίτης Ελπιδοφόρος δήλωσε: «Είμαστε ιδιαίτερα ικανοποιημένοι που η κυβέρνησή μας στην Ουάσιγκτον υποστηρίζει τον πνευματικό μας πατέρα Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίος και το πνευματικό μας κέντρο».

Σύμφωνα με την Ελπιδοφόρο «ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος είναι ο πνευματικός πατέρας όχι μόνο της ελληνικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης, αλλά και όλων των πιστών της αρχιεπισκοπής μας εδώ στην Αμερική».

Η Γερουσία των ΗΠΑ ονόμασε την ΟCU «ένα σημαντικό ορόσημο στην οικοδόμηση του μέλλοντος της Ουκρανίας, ελεύθερο από τη ρωσική επιρροή».

Η ελληνική διασπορά των Ηνωμένων Πολιτειών και του Καναδά έχει περίπου 2 εκατομμύρια ανθρώπους. Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί των Ηνωμένων Πολιτειών, η συντριπτική πλειονότητα των οποίων προσδιορίζονται με το Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης, βρίσκονται στην 6η θέση στον κατάλογο των πλουσιότερων θρησκευτικών κοινοτήτων της Αμερικής.

Αυτό ακριβώς επιτρέπει στον συγγραφέα και δημοσιογράφο Αρκάντι Μάλερ να ισχυρίζεται ότι «το λόμπι των Φαναριωτών στην Ουάσινγκτον μέχρι στιγμής εξασφάλιζε ειδική υποστήριξη στο Φανάρι από τους Αμερικανούς πολιτικούς. <...> Η στενή συνεργασία του Φαναρίου και της Ουάσινγκτον οφείλεται κυρίως στη γενική αντίθεση στη γεωπολιτική αναζωογόνηση της Ρωσίας και στην ενίσχυση της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας σε διεθνές επίπεδο και η συμμετοχή επισήμων Αμερικανών ήταν ανεπιφύλακτα ειλικρινής σε όλη την απάτη με την «ουκρανική αυτοκέφαλη».

Ελπιδοφόρος: ο δρόμος προς τη θέση του πατριάρχη;

Για πολύ καιρό, ο Ελπιδοφόρος ος, ο οποίος ήταν ηγούμενος της μονής στη Χάλκη, δεν ξεχώριζε με τίποτα ιδιαίτερο. Η Θεολογική Ακαδημία, την οποία οι τουρκικές αρχές έκλεισαν το 1971, και ο νέος αρχιμανδρίτης επρόκειτο να την αναβιώσει, δεν έχει ανοιχτεί ακόμη. Ο μεταγενέστερος διορισμός στη θέση του Μητροπολίτη Πρωσίας ανθρώπου, ο οποίος ειλικρινά απέτυχε στο έργο της αποκατάστασης της διάσημης Θεολογικής Ακαδημίας, φαίνεται περισσότερο από παράξενο. Ωστόσο, η παραδοξότητα εξαφανίζεται μόλις δώσουμε προσοχή σε άλλες πτυχές του έργου του αρχιμανδρίτη και στη συνέχεια του Μητροπολίτη Ελπιδοφόρος ου.

Ακριβώς μέσω του Μητροπολίτη Ελπιδοφόρος ου το Φανάρι για πολλά χρόνια διατηρούσε τις επαφές του με ουκρανούς σχισματικούς.

Το μακρινό 2008, όταν για πρώτη φορά το θέμα της αυτοκέφαλης της UOC-KP τέθηκε σοβαρά υπόψη, στο Μητροπολίτης ξαφνικά απονεμήθηκε το υψηλότερο βραβείο του ουκρανικού κράτους – το παράσημο του Πρίγκιπα Γιαροσλάβ του Σοφού 5ου βαθμού.

Και στις 4 Απριλίου 2019, μετά την υπογραφή του Τόμου, ήταν ο Ελπιδοφόρος στον οποίο Πρόεδρος της Ουκρανίας Πετρό Ποροσένκο απέμενε τον ίδιο παράσημο, αλλά ήδη του 4ου βαθμού.

Εκτός από τις επιτυχίες στον τομέα της δωρεάς του μη κανονικού «εγγράφου» αυτοκέφαλης, ο Μητροπολίτης Ελπιδοφόρος διακρίθηκε ως ένας από τους κύριους ιδεολόγους της έως τώρα άγνωστης διδασκαλίας για την απόλυτη και απαραβίαστη υπεροχή του Πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης στην οικογένεια των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών.

Απαντώντας στη «Θέση για το θέμα της πρωτοκαθεδρίας στην Οικουμενική Εκκλησία», που εγκρίθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2013 από την Ιερά Σύνοδο της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, ο Ελπιδοφόρος έγραψε:

«Για πολύ καιρό στην ιστορία της Εκκλησίας ο πρωτοστάτης ιεράρχης της Οικουμενικής Εκκλησίας ήταν ο επίσκοπος της Ρώμης. Όταν διακόπηκε η Ευχαριστιακή κοινωνία με τη Ρώμη, ο κανονικός πρωθιεράρχης της Ορθοδόξου Εκκλησίας έγινε αρχιεπίσκοπος της Κωνσταντινούπολης. Στην περίπτωση του Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως ανακαλύπτουμε μοναδικό συνδυασμό και των τριών επιπέδων πρωτείου, συγκεκριμένα: σε τοπικό επίπεδο (Αρχιεπίσκοπος της Νέας Ρώμης – Κωνσταντινούπολης), στον περιφερειακό (πατριάρχη) και οικουμενικό (Οικουμενικός Πατριάρχης). Αυτό το τριπλό πρωτείο μεταφέρεται σε ειδικά προνόμια, όπως τα δικαιώματα προσφυγής και το δικαίωμα χορήγησης ή αφαίρεσης αυτοκεφαλίας».

Ο Μητροπολίτης Ελπιδοφόρος διακρίθηκε ως ένας από τους κύριους ιδεολόγους της έως τώρα άγνωστης διδασκαλίας για την απόλυτη και απαραβίαστη υπεροχή του Πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης στην οικογένεια των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών.

Σε ένα άλλο μέρος της ίδιας απάντησης, που κιόλας, παρεμπιπτόντως, «Πρώτος χωρίς ίσους», ο Μητροπολίτης Ελπιδοφόρος έγραψε:

«Η υπεροχή του Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως δεν έχει καμία σχέση με τα δίπτυχα, που απλώς εκφράζοντας μια ιεραρχική τάξη. Αν μιλάμε για την πηγή της πρωτοκαθεδρίας, τότε αυτή η πηγή είναι η ίδια η προσωπικότητα του Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, ο οποίος ως Επίσκοπος είναι ο πρώτος "μεταξύ των ίσων", αλλά ως αρχιεπίσκοπος της Κωνσταντινούπολης και ως εκ τούτου ο Οικουμενικός Πατριάρχης είναι ο πρώτος χωρίς ίσους (primus sine paribus)».

Δηλαδή η ίδια η προσωπικότητα του Αρχιεπισκόπου της Κωνσταντινούπολης αποτελεί πηγή πρωτείου. Μάλλον είναι περιττό να πούμε ότι τέτοιος ισχυρισμός δεν είναι τίποτα περισσότερο παρά η «ορθόδοξη» εκδοχή της αιρετικής διδασκαλίας της ρωμαϊκής εκκλησίας σχετικά με την υπεροχή (πρωτείο) του πάπα.

Φανάρι και Βατικανό

Κατά την πρόσφατη επίσκεψη της αντιπροσωπείας του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στη Ρώμη για εορτασμό της Μνήμης των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, τόσο οι φαναριώτες όσο και οι Καθολικοί δήλωσαν επανειλημμένα τη μεγάλη επιθυμία τους να ξεπεράσουν γρήγορα το σχίσμα και να ενωθούν στην ενιαία ώθηση της ευχαριστιακής κοινωνίας.

Συναντώντας την αντιπροσωπεία του Φαναρίου στο Βατικανό, ο Πάπας Φραγκίσκος δήλωσε: «Ως Επίσκοπος της Ρώμης θα ήθελα να τονίσω για μια ακόμη φορά ότι για εμάς, τους καθολικούς, ο στόχος του διαλόγου είναι η πλήρης ενότητα στις επιτρεπόμενες διαφορές και όχι ενοποιητική ευθυγράμμιση, πολύ λιγότερο απορρόφηση».

Σε απάντηση ο Αρχιεπίσκοπος Τελμησσοῦ Ιώβ (Getcha), ο οποίος θεωρείται κύριος ειδικός για την Ουκρανία στο Φανάρι, διάβασε στον Πάπα την επιστολή του Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Αυτό το κείμενο, μεταξύ άλλον, λέει: «Η αποκατάσταση της ευχαριστιακής κοινωνίας μεταξύ των Εκκλησιών μας παραμένει η ειλικρινή μας ελπίδα, κύριος σκοπός των προσευχών μας και ο στόχος του διαλόγου της αλήθειας που έχει καθιερωθεί μεταξύ των Εκκλησιών μας».

Ο Πάπας, ως σημάδι ειδικής εύνοιας προς τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, χάρισε στην αντιπροσωπεία του Φαναρίου ένα μέρος των λειψάνων του Αγίου Αποστόλου Πέτρου. Ο Αρχιεπίσκοπος Ιώβ εξέφρασε τη σκέψη ότι αυτό το δώρο είναι «προφητικό σημάδι της ενότητας των Εκκλησιών Ρώμης και Κωνσταντινούπολης».

Τι σχέση έχει ο Μητροπολίτης Ελπιδοφόρος και η Ουκρανία;

Πίεση με το Τόμο

Ο Τόμο αυτοκεφαλίας έχει δοθεί πριν από οκτώ μήνες, αλλά μέχρι στιγμής καμία Τοπική Ορθόδοξη Εκκλησία δεν έχει αναγνωρίσει την ΟCU. Επιπλέον, οι εκπρόσωποι της πλειοψηφίας των Εκκλησιών, συμπεριλαμβανομένων εκείνων από την ανώτατη διοίκηση, κατέστησαν σαφές ότι δεν πρόκειται να νομιμοποιήσουν ουκρανικούς σχισματικούς στο εγγύς μέλλον.

Στο πλαίσιο αυτό το έργο «Τόμο για την Ουκρανία» μοιάζει με καταφανή αποτυχία για όλους όσοι συμμετείχαν σε αυτό. Ο Πετρό Ποροσένκο έχασε τις εκλογές, ο «πατριάρχης» Φιλάρετος επέστρεψε στην προ Τόμου κατάσταση, ο πατριάρχης Βαρθολομαίος έχασε σοβαρά το κύρος του, ενώ ο Επιφάνιος Ντουμένκο έχει περισσότερα προβλήματα από λύσεις.

Αλλά σχεδόν όλες οι Ορθόδοξες Εκκλησίες εξέφρασαν την υποστήριξή τους στον Προκαθήμενο της UOC Μητροπολίτη Ονούφριος.

Σε αυτή την κατάσταση, φαίνεται, το Φανάρι και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ αποφάσισαν να κινήσουν όλους τους πιθανούς μοχλούς επιρροής για να λύσουν το πρόβλημα το συντομότερο δυνατό. Από τη μια πλευρά, χρησιμοποιούν πολιτικούς μοχλούς επιρροής στην ηγεσία των χωρών με κυρίαρχο ορθόδοξο πληθυσμό, από την άλλη πλευρά, χρησιμοποιούν εκκλησιαστικούς μοχλούς επιρροής στους ιεράρχες που δεν θέλουν να αναγνωρίσουν την ΟCU. Και εδώ πρόκειται κυρίως τις εκκλησίες της Ελλάδας, της Κύπρου, της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας.

Στις 10 Ιουνίου, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος διοργάνωσε απροσδόκητη συνάντηση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Ιερωνύμου και με τον Επιφάνιο, όπου υπολόγιζε να υπήρχε συλλείτουργο. Όμως ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Ελλάδος αρνήθηκε να παραμείνει στη λειτουργία και πέταξε πίσω στην Αθήνα.

Ωστόσο, ούτε το Φανάρι ούτε οι ίδιοι οι σχισματικοί δεν εγκατέλειψαν τις προσπάθειες να λάβουν την αναγνώριση ειδικά από την Εκκλησία της Ελλάδας.

Στις 8 Ιουλίου 2019, σε συνέντευξή του στο Ukrinform, ο Ευστράτιος Ζοριά τόνισε ότι η ΟCU «χρειάζεται ιδιαίτερα αναγνώριση από την Ελληνική ή την Κυπριακή εκκλησία». Ο δημοσιογράφος τον διορθώνει: «Από όλα κατά προτίμηση». Στο οποίο εκείνος απάντησε: «Από όλους. Αλλά αυτές οι δύο έχουν αποκλειστική επιρροή στην οικογένεια των Ελληνικών Εκκλησιών».

Και ήδη στις 15 Ιουλίου, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, σε συνέντευξή του στο ΤΣΝ, δήλωσε ότι η Εκκλησία της Ελλάδος θα είναι η πρώτη Εκκλησία που θα αναγνωρίσει την ΟCU.

Προκειμένου να επιλυθεί το πρόβλημα της αναγνώρισης της ΟCU, το Φανάρι και το Στέιν Ντιπάρτμεντ χρησιμοποιούν πολιτικούς μοχλούς επιρροής στην ηγεσία των χωρών με κυρίαρχο ορθόδοξο πληθυσμό και εκκλησιαστικούς μοχλούς επιρροής στους ιεράρχες που δεν θέλουν να αναγνωρίσουν τους σχισματικούς.

Και οι Ηνωμένες Πολιτείες κάνουν επίσης ορισμένα βήματα. Στις 10 Ιουλίου 2019 ο Ντόναλντ Τραμπ, συγχαίροντας τον νέο Έλληνα πρωθυπουργό Μητσοτάκη, δήλωσε: «Η Ελλάδα είναι ένας από τους στενότερους συμμάχους μας». Σε ποιους τομείς ακριβώς εκδηλώνεται αυτή η συμμαχία; Σταθερότητα στην περιοχή και διμερές εμπόριο. Με άλλα λόγια, στην ελληνική κυβέρνηση έδωσαν να καταλάβει ότι οι οικονομικοί και κοινωνικοί παράγοντες εξαρτώνται άμεσα από τη σωστή κατανόηση των σημάτων που στέλνει ο Λευκός Οίκος.

ΗΠΑ παρέχει επιδεικτική υποστήριξη και στην Κύπρο. Προς το παρόν.

Στις 9 Ιουλίου το Στέιν Ντιπάρτμεντ κάλεσε τις τουρκικές αρχές να σταματήσουν τις δραστηριότητες γεωτρήσεων εξερεύνησης στα ανοικτά των ακτών της Κύπρου. Ο γραμματέας τύπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ δήλωσε ότι «αυτό το προκλητικό βήμα προκαλεί ένταση στην περιοχή. Καλούμε τις τουρκικές αρχές να σταματήσουν αυτές τις επιχειρήσεις και να καλούμε όλες τις πλευρές να συμπεριφερθούν με αυτοσυγκράτηση και να απέχουν από ενέργειες που αυξάνουν τις εντάσεις στην περιοχή».

Η Τουρκία αρνήθηκε και σε μια εβδομάδα κιόλας επιβλήθηκαν κυρώσεις σε αυτήν.

Είναι πιθανό ότι αυτές οι ενδείξεις προσοχής η κυβέρνηση των ΗΠΑ δείχνει για κάποιο λόγο. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ έχει επανειλημμένα καταστήσει σαφές με τις ενέργειές του ότι η αναγνώριση της OCU αποτελεί μια από τις προτεραιότητές του και ως εκ τούτου η Αμερική θα προσπαθήσει να ασκήσει πίεση στην Εκκλησία μέσω των κυπριακών αρχών σο θέμα αναγνώρισης της νέας δομής στην Ουκρανία. 

Τα συμπεράσματα έρχονται μόνα τους.

Το Βατικανό είναι το άνευ όρων κέντρο του καθολικού κόσμου. Το Φανάρι φιλοδοξεί το άνευ όρων πρωτείο στον Ορθόδοξο κόσμο. Με τις ενέργειές τις οι Ηνωμένες Πολιτείες δείχνουν τις φιλοδοξίες της για ηγεμονία άνευ όρων στον πολιτικό κόσμο. Και όλες αυτές οι δομές βρίσκονται σε στενές σχέσεις μεταξύ τους και προωθούν τα συμφέροντα αυτού της ανεπίσημης τριανδρίας. Το ζήτημα της αναγνώρισης της ΟCU είναι προφανώς στον τομέα των συμφερόντων τόσο του Φαναρίου, του Στέιτ Ντιπάρτμεντ όσο και του Βατικανού, καθώς αποδυναμώνει την Ουκρανική και τη Ρωσική Ορθόδοξες Εκκλησίες.

Ως εκ τούτου, η φροντίδα του Τόμο δεν είναι καθόλου θέμα ανιδιοτελής ανησυχίας για την Ουκρανία από τους «φίλους» μας από το εξωτερικό, από Κωνσταντινούπολη ή Βατικανό, όπως άρεσε να λένε στις ουκρανικές αρχές που έχουν φύγει. Η OCU είναι ένα γεωπολιτικό πρότζεκτ που λαμβάνει υπόψη τα συμφέροντα πολλών. Αλλά αν οι Ουκρανοί συμπεριλαμβάνονται σε αυτόν τον αριθμό είναι μεγάλη ερώτηση.