Πόλεμος των Συνόδων: αν ο Φιλάρετος επανέφερε το Πατριαρχείο του Κιέβου;

Στις 20 Ιουνίου 2019 στο Ναό του Αγίου Βλαδίμηρου του Κιέβου πραγματοποιήθηκε η λεγόμενη «Τοπική Σύνοδος» της UOC-KP (Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Πατριαρχείου του Κιέβου), την οποία συγκάλεσε ο «επίτιμος πατριάρχης» της PCU «αναθεματισμένος» Φιλάρετος Ντενισένκο.

Σε αυτή την εκδήλωση υιοθετήθηκε απόφαση των δέκα παραγράφων και κάποιες άλλες αποφάσεις. Πόσο έγκυρη είναι η ίδια η «Σύνοδος», πόσο εφικτές είναι οι αποφάσεις της και πώς αυτό θα επηρεάσει τη θρησκευτική κατάσταση στην Ουκρανία;

Φόρουμ – «Σύνοδος»

Η εκδήλωση, που ονομάστηκε δυνατά «Τοπική Σύνοδος» της UOC-KP, αποδείχθηκε μάλλον αδύνατη. Οι κύριοι παράγοντες ήταν: ο ίδιος «σεβασμιώτατος πατριάρχης» της UOC-KP Φιλάρετος Ντενισένκο, ο παλιός και πιστός σύμμαχός του «Μητροπολίτης» Μπέλγκοροντ και Ομπογιάν Ιωασάφ (Ρωσία), ο «επίσκοπος» Φαλέστ και Ανατολικής Μολδαβίας Φιλάρετος (Μολδαβία), ο «επίσκοπος» Βαλούισκι Πέτρος (Ρωσία).

Ακολουθούν οι «κληρικοί»: ο «πρωθιερέας» Μπορίς Ταμπάτσεκ, Λεόντειος Νικιτένκο, Ρομάν Ζαγκούρσκι (ΗΠΑ), Βλαντίμιρ Τσάικα (Γερμανία), οι «αρχιμανδρίτες» Μακάριος (Ιερά Μονή του Αγ. Θεοδοσίου, Κίεβο), Αντρέι (της ίδιας) και Αρσένιος (Ιερά Μονή του Αγίου Νικολάου, Μπογουσλάβ).

Συνολικά ανακοινώθηκαν 200 στελέχη και 50 καλεσμένοι. Αυτοί οι αριθμοί φαίνεται να είναι πολύ ανεβασμένοι.

Παράλληλα έλαβε χώρα μια άλλη εκδήλωση στο Κίεβο – Φόρουμ της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας (PCU), παρομοίως ανακοινωθέν δυνατά και εξίσου λογάριθμο. Σύμφωνα με τους διοργανωτές, περίπου 30 «ιερείς» της PCU ήταν παρόντες σε αυτό το φόρουμ στην αίθουσα συνεδρίων ενός από τα ξενοδοχεία στην κατοικημένη περιοχή Τερεμκί του Κιέβου. Το φόρουμ διοργανώθηκε από το Εθνικό Παιδαγωγικό Πανεπιστήμιο, την Ενορία της Μεταμορφώσεως στο Κίεβο και την Επισκοπή Περεγιασλάβ-Βισνέβσκα της PCU. Η εκδήλωση δηλώθηκε έντονα σαν αντίθετη στη «Τοπική Σύνοδος» του Φιλάρετου. Ενώ έμοιαζε με μάλλον αδέξια απόπειρα του πρώην μητροπολίτη της UOC Αλέξανδρου (Ντραμπίνκο) να υπηρετήσει όμορφα τον νέο του προϊστάμενο Επιφάνιο Ντουμένκο.

Ο Φιλάρετος δεν ενοχλήθηκε με τη ολιγάριθμη σύνθεση της «Τοπικής Συνόδου» του. Χαρούμενα επανέλαβε όλες τις θέσεις του για την εξαπάτησή του εκ μέρους του Πατριάρχη Βαρθολομαίο και του πρώην Πρόεδρου Πετρό Ποροσένκο, αλλά και για την εξαπάτηση των «επισκόπων» του Πατριαρχείου Κιέβου, καθώς και όλων των πολιτών της Ουκρανίας, μίλησε για την εξάρτηση της PCU από το Φανάρι, για το κακό Τόμο της PCU, και για την ανάγκη να αποκατασταθεί η πραγματικά ανεξάρτητη UOC-KP με αυτόν, «σεβασμιώτατο πατριάρχη», ως επικεφαλή.

Ποια από τις «Συνόδους» είναι πραγματική;

Ας θέσουμε το ερώτημα: πόσο νόμιμη είναι η «Τοπική Σύνοδος»; Εξάλλου, ολόκληρη η «πατριωτική κοινότητα» διαβεβαιώνει θερμά ότι στις 15 Δεκεμβρίου 2018 στην Μικρή Σοφία πραγματοποιήθηκε η τελευταία Τοπική Σύνοδος στην ιστορία της UOC-KP και δεν μπορούν να υπάρχουν άλλες, καθώς εκεί διαλύθηκε το Πατριαρχείο Κιέβου. Ο επικεφαλής του Τμήματος του Υπουργείου Πολιτισμού για τα θρησκευτικά θέματα Αντρέι Γιούρας έχει ήδη επισπεύσει να καθησυχάσει το κοινό ότι, δήθεν, το Πατριαρχείο Κιέβου έχει ήδη διαλυθεί και το καταστατικό του έχει αφαιρεθεί από την κρατική εγγραφή και δεν υπάρχει καν νομική βάση για τη διοργάνωση της Τοπικής Συνόδου από το Φιλάρετο.

Ωστόσο, ο Γιούρας δίνει το επιθυμητό για το πραγματικό. Η UOC-KP στο κρατικό μητρώο νομικών προσώπων όπως υπήρχε έτσι και συνεχίζει να υπάρχει, το καταστατικό της UOC-KP ήταν καταχωρημένο έτσι και παραμένει. Επομένως, ας στραφούμε σε αυτό το περίεργο έγγραφο.

Η παράγραφος 1 του Κεφαλαίου 2 «Τοπική Σύνοδος» για την αρμοδιότητά της αναφέρει: «Στην Ορθόδοξη Εκκλησία του Πατριαρχείου Κιέβου η ανώτατη εξουσία στους τομείς του δόγματος, της εκκλησιαστικής διοίκησης και του εκκλησιαστικού δικαστηρίου – νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική – ανήκει στη Τοπική Σύνοδος (εφεξής καλούμενη Σύνοδος)».

Δηλαδή η «Τοπική Σύνοδος» της UOC-KP είναι το μοναδικό όργανο που είναι εξουσιοδοτημένο να λαμβάνει αποφάσεις σχετικά με την οργανωτική δομή της UOC-KP, συμπεριλαμβανομένης της εκκαθάρισής της και της εισόδου σε άλλες θρησκευτικές δομές.

Και τώρα, προσοχή, το ερώτημα είναι: αν πραγματοποιήθηκε η ολοκληρωμένη «Τοπική Σύνοδος» της UOC-KP αυστηρά σύμφωνα με το καταστατικό της την παραμονή του λεγόμενου «Συμβούλιου Ενοποίησης» στις 15.12.2018; Όχι, δεν πραγματοποιήθηκε! Αυτή η ενέργεια, όταν το Πατριαρχείο Κιέβου και Ουκρανική Αυτοκέφαλη Εκκλησία υπό την αυστηρή επίβλεψη του Πετρό Ποροσένκο, κυριολεκτικά στα γόνατα, έλαβαν αποφάσεις για την αυτοδιάλυση, δεν μπορεί να ονομαστεί «Τοπική Σύνοδος». Η εκδήλωση της 15.12.2018 παραβίασε μια σειρά προϋποθέσεων για τη διοργάνωση «Τοπικών συνόδων» σύμφωνα με το καταστατικό της UOC-KP. Εδώ είναι μερικές από αυτές:

• Η «Τοπική Σύνοδος» συγκαλείται είτε από το «Σεβασμιώτατο Πατριάρχη» της UOC-KP, είτε από τον τοποτηρητή του μαζί με τη «Σύνοδο». Το «Συμβούλιο Ενοποίησης» στις 15 Δεκεμβρίου 2018 συγκλήθηκε από τον Πατριάρχη Βαρθολομαίος και το Πέτρο Πόροσνενκο.
• Η διαδικασία εκλογής των αντιπροσώπων στη «Τοπική Σύνοδος» εγκρίνεται από το «Σεβασμιώτατο Πατριάρχη» και τη «Σύνοδο». Η διαδικασία εκλογής για το «Συμβούλιο Ενοποίησης» εγκρίθηκε από τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο.
• Δεν υπήρξαν επίσης πλήρεις εκλογές στις επισκοπές της UOC-KP και άλλες δομές.
• Η ημερήσια διάταξη, το πρόγραμμα και οι κανονισμοί της «Συνόδου», στους οποίους η UOC-KP έλαβε απόφαση για την εκκαθάρισή της, δεν εγκρίθηκαν.
• Το προεδρείο, η γραμματεία και το συμβούλιο δεν δημιουργήθηκαν.
• Η «Λειτουργία», «δέηση» και «προσευχή» δεν προηγήθηκαν του «Συμβούλιου Ενοποίησης» στις 15.12.2018.
• Στην πραγματικότητα η «Τοπική Σύνοδος» της UOC-KP 15.12.2018, στην οποία η ίδια αυτοδιαλύθηκε, πραγματοποιήθηκε κεκλεισμένων των θυρών, ενώ για το γεγονός αυτό θα πρέπει να υπάρχει ξεχωριστή απόφαση του Συμβουλίου της Συνόδου, το οποίο επίσης δεν έχει δημιουργηθεί.

Με βάση όλα αυτά, δεν θα είναι δύσκολο για τον Φιλάρετος Ντενισένκο και τους υποστηρικτές του να αποδείξουν στα ουκρανικά δικαστήρια την ασυνέχεια τέτοιας «Τοπικής Συνόδου» της UOC-KP από 15 Δεκεμβρίου 2018, στην οποία αποφασίστηκε η εκκαθάριση αυτής της δομής. Επιπλέον, σύμφωνα με δημοσιεύματα των ΜΜΕ, ο Φιλάρετος φυλάει ο ίδιος τα πρωτότυπα των εγγράφων της αυτοδιάλυσης και δεν πρόκειται να τα μεταβιβάσει σε κανέναν.

Σχετικά με τη σύγκληση της «Τοπικής Συνόδου» της UOC-KP το καταστατικό ορίζει: «Η Σύνοδος συγκαλείται από τον Πατριάρχη του Κιέβου και Πάσης Ρους-Ουκρανίας, και σε περίπτωση θανάτου του, από το τοποτηρητή μαζί με την Ιερά Σύνοδο, όπως απαιτείται, αλλά τουλάχιστον μία φορά κάθε πέντε χρόνια».

Και παρόλο που ο Ευστάθιος Ζοριά τώρα σε όλες τις πλατφόρμες των μέσων ενημέρωσης λέει ότι ο Φιλάρετος δεν είχε το δικαίωμα να συγκαλέσει μόνος του τη Σύνοδο, ισχυριζόμενος ότι χρειάζεται ακόμα η απόφαση της Συνόδου, το κείμενο του καταστατικού της UOC-KP λέει το αντίθετο. Δηλαδή ο «Σεβασμιώτατος Πατριάρχης» Φιλάρετος Ντενισένκο μπορεί να συγκαλέσει μόνος του τη «Τοπική Σύνοδος». Ο τοποτηρητής – μόνο με τη Σύνοδο. Ως εκ τούτου, ο Φιλάρετος συγκάλεσε νόμιμα τη «Τοπική Σύνοδος» στις 20.06.2019.

Ωστόσο, λίγοι άνθρωποι εμφανίστηκαν σε αυτόν. Ας δούμε τι λέει το Καταστατικό της UOC-KP για την απαρτία: «Η απαρτία της Τοπικής Συνόδου είναι τα 2/3 των νόμιμα εκλεγμένων αντιπροσώπων της Συνόδου, συμπεριλαμβανομένων των 2/3 των επισκόπων του συνολικού αριθμού των ιεραρχών-μελών της Συνόδου».

Οι τέσσερις «επίσκοποι», συμπεριλαμβανομένου του ίδιου του Φιλάρετου, σαφώς δεν είναι «2/3 του συνολικού αριθμού των ιεραρχών». Αλλά όλα δεν είναι τόσο απλά εδώ. Ο Φιλάρετος είναι ιδιοφυία στο να οδηγεί τους αντιπάλους σε αδιέξοδο. Στην περίπτωση αυτή, το θέμα είναι εάν οι «επίσκοποι» που δεν ήρθαν είναι οι «ιεράρχες» της PCU και όχι της UOC-KP, τότε εκείνοι που ήρθαν στο Φιλάρετο στη «Τοπική Σύνοδος» είναι όλοι «επίσκοποι» της UOC-KP. Επομένως, υπάρχει απαρτία και η «Τοπική Σύνοδος» είναι νόμιμη. Και αν οι «ιεράρχες» που δεν ήρθαν, είναι οι «ιεράρχες» της UOC-KP, και όχι της PCU, τότε δεν υπάρχει απαρτία και η «Τοπική Σύνοδος» δεν είναι νόμιμη. Αλλά αν χρησιμοποιηθεί αυτό το επιχείρημα, τότε αυτοί οι «ιεράρχες» θα αναγνωρίσουν ότι εξακολουθούν να είναι «επίσκοποι» του Πατριαρχείου Κιέβου. Άραγε αυτό υπάρχει, όπως προσπαθεί να αποδείξει ο Φιλάρετος.

Μπράβο, Μιχαήλ Αντόνοβιτς! 90 χρονών και τέτοια ιδιοφυία!

Η δομή του Επιφάνιου Ντουμένκο ήδη βιάστηκε να δηλώσει ότι η εκδήλωση του Φιλάρετου στις 20 Ιουνίου 2019 θα ήταν οτιδήποτε άλλο εκτός από τη «Τοπική Σύνοδος» της UOC-KP. Κάνετε λάθος, κύριοι, κάνετε μεγάλο λάθος... Η «Τοπική Σύνοδος» της 20ης Ιουνίου 2019 είναι σίγουρα νόμιμη όχι λιγότερο από τη «Τοπική Σύνοδος» της 15ης Δεκεμβρίου 2018! Και ο γέρος «παππούς της PCU» θα σας το αποδείξει, ακόμη και στα δικαστήρια.

Δέκα χτυπήματα στην PCU

Ας κοιτάξουμε τώρα το έγγραφο που εγκρίθηκε στη «Σύνοδο» του Φιλάρετου.

«Παράγραφος 1. Η Τοπική Σύνοδος δεν εγκρίνει αλλά ακυρώνει την απόφαση της Ιεράς Συνόδου ή λεγόμενης Τοπικής Συνόδου, διότι δεν αποτελούσε Τοπική Σύνοδος, αλλά συλλογή υπογραφών επισκόπων, ενός ιερέα και δύο λαϊκών περί υπό όρους εκκαθάρισης του Πατριαρχείο του Κιέβου, κατόπιν αιτήματος του Οικουμενικού Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου. Χωρίς την υπό όρους εκκαθάριση του Πατριαρχείου Κιέβου, δεν θα μπορούσε να υπάρξει Συμβούλιο Ενοποίησης της ουκρανικής εκκλησίας στις 15 Δεκεμβρίου 2018 και απονομή του Τόμου Αυτοκέφαλης».

Αυτό έχει ήδη ειπωθεί παραπάνω. Η «Τοπική Σύνοδος» της 15.12.2018, στην οποία η UOC-KP «αυτοδιαλύθηκε», έγινε με τόσο σοβαρές παραβιάσεις του καταστατικού της UOC-KP ότι θα ήταν εύκολο να αναγνωριστούν οι αποφάσεις της ως άχρηστες από νομική άποψη. Να υπήρχε μόνο πολιτική βούληση. Το αν υπάρχει τέτοια βούληση τώρα είναι ακόμα άγνωστο. Αλλά στην οδό Μπάνκοβσκαγια (Προεδρικό Μέγαρο – συντ.) κάθεται άλλος Πρόεδρος.

«Παράγραφος 2. Η Τοπική Σύνοδος δηλώνει και αποφασίζει ότι η Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία του Πατριαρχείου Κιέβου είναι εγγεγραμμένη από την κρατική αρχή και συνεχίζει την ύπαρξη και δραστηριότητά της προς όφελος του ουκρανικού λαού και του ουκρανικού κράτους».

Το πρώτο μέρος της δήλωσης αληθεύει, δηλαδή, σύμφωνα με το κρατικό μητρώο νομικών προσώπων. Ξεχωριστή προσοχή αξίζει το απόσπασμα που λέει ότι η UOC-KP λειτουργεί «προς όφελος του ουκρανικού λαού και του ουκρανικού κράτους». Ούτε ο Θεός, ούτε η αιωνιότητα δεν αναφέρονται, μόνο «όφελος του λαού και του κράτους». Ωστόσο, η UOC-KP δεν ήταν ποτέ η Εκκλησία του Χριστού, γι’ αυτό τους συγχωρείται μια τέτοια ασυνήθιστη κατανόηση των καθηκόντων της Εκκλησίας.

 «Παράγραφος 3. Η Τοπική Σύνοδος επιβεβαιώνει ότι ο επικεφαλής της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Πατριαρχείου Κιέβου παραμένει ο Σεβασμιώτατος Φιλάρετος, Πατριάρχης Κιέβου και Πάσης Ρους-Ουκρανίας, ο οποίος εκλέχτηκε μέχρι το θάνατό του από τη Τοπική Σύνοδος της UOC του Πατριαρχείου Κιέβου στις 20-22 Οκτωβρίου του 1995».

Επίσης νομικά αληθεύει. Το επιχείρημα του Φιλάρετος ότι «αφού υπάρχει πατριάρχης, άραγε υπάρχει και πατριαρχείο», είναι σιδερένιο. Τώρα, ο Επιφάνιος Ντουμένκο και οι σύντροφοί του ξεκινούν να ξεκαθαρίζουν το τεράστιο μπέρδεμα με τη διοικητική δομή της PCU, το οποίο έφτιαξαν, προσπαθώντας να βολέψουν όλους τους συμμετέχοντες του έργου της PCU: τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, τον πρώην πρόεδρο Ποροσένκο και το Φιλάρετο Ντενισένκο. Μια καθυστερημένη βόμβα έχει ήδη φυτευτεί στη δικεφαλία της PCU. Τώρα απλώς ήρθε η ώρα της. «Πατριαρχείο» υποταγμένο στο «Μητροπολίτη»! Δεν ήταν ξεκάθαρο από την αρχή ότι αυτό δεν θα συμβεί; Ειδικά στην περίπτωση με το φιλόδοξο Φιλάρετο. Η ΕΟΔ, παρεμπιπτόντως, προειδοποιούσε για αυτό.

«Παράγραφος 4. Η Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία (Πατριαρχείου Κιέβου – συντ.) συνεχίζει να είναι ο ιδιοκτήτης όλων των κεφαλαίων, όλων των περιουσιακών στοιχείων, μεταβιβασμένων σ’ αυτήν από κρατικό όργανο ή αρχές τοπική αυτοδιοίκησης, συμπεριλαμβανομένων ναών, μοναστηριών, εκπαιδευτικών ιδρυμάτων κλπ. βάσει συνθηκών και συμφωνιών. Όλοι οι τραπεζικοί λογαριασμοί είναι λογαριασμοί του Πατριαρχείου του Κιέβου ως νομικής οντότητας».

Νομικά, ναι. Ό, τι δεν είχαν προλάβει να επανεγγράψουν στην PCU (είναι η απόλυτη πλειοψηφία της περιουσίας), συνεχίζει να παραμένει στο Πατριαρχείο του Κιέβου. Ωστόσο, οι νομικές οντότητες και τα φυσικά πρόσωπα που ελέγχουν άμεσα την ιδιοκτησία αυτή είναι απίθανο να συμφωνήσουν να εκτελέσουν αυτή τη ρήτρα.

Σε σχέση μ’ αυτό είναι πολύ ενδεικτική η προσπάθεια του «πρωτοπρεσβύτερο» Μπορίς Ταμπάτσεκ, πιστού οπλοφόρου του Ντενισένκο, να κατακτήσει ξανά την εκκλησία της Αγίας Ζώνης στο Κίεβο. Σ’ αυτό το ναό ηγούμενος ήταν ο «πρωθιερέας» Αλέξανδρος Τροφιμλιούκ, ο οποίος είναι επίσης ο πρύτανης της Θεολογικής Ακαδημίας της PCU, τον οποίο ο Φιλάρετος απαγόρευσε στη διακονία. Η προσπάθεια δεν στέφθηκε με επιτυχία, η ενορία, σύμφωνα με έναν από τους «επισκόπους» της PCU, υποστήριξε τον Τροφιμλιούκ, ενώ ο Επιφάνιος Ντουμένκο εξέδωσε κιόλας διάταγμα, σύμφωνα με το οποίο ο Ναός της Αγίας Ζώνης υπάγεται απευθείας σ’ αυτόν.

Επομένως, η παράγραφος αυτή είναι μάλλον απόθεμα για το μέλλον, όταν ο Φιλάρετος θα καταλαμβάνει τους ναούς της PCU προς όφελός του.

«Παράγραφος 5. Όλα τα μοναστήρια του Κιέβου: Ιερές Μονές του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, του Αγίου Θεοδοσίου, του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στο Βίντουμπιτσι, καθώς και του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στο Μπογουσλάβ, όπως και όλες οι ενορίες στο Κίεβο, ανήκουν στη διοίκηση του Πατριαρχείου Κιέβου. Στο Πατριαρχείο του Κιέβου εξακολουθεί να ανήκει η Ορθόδοξη Θεολογική Ακαδημία του Κιέβου, ιδρυθείσα από τον Μητροπολίτη Φιλάρετο, Αναπληρωτή του Πατριάρχη Κιέβου και Πάσης Ρους-Ουκρανίας το 1992».

Το ίδιο με την προηγούμενη παράγραφο. Ο Φιλάρετος προσπαθεί να δημιουργήσει νομική και «κανονική» βάση για την πιθανή επιστροφή αυτών των περιουσιακών στοιχείων υπό τον έλεγχό του. Δεν είναι γνωστό εάν το καταφέρει. Τουλάχιστον όχι στο εγγύς μέλλον.

«Παράγραφος 6. Στην Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία του Πατριαρχείου Κιέβου συνεχίζουν να ανήκουν όλες οι επισκοπές, τα μοναστήρια, τα θρησκευτικά εκπαιδευτικά ιδρύματα, οι αδελφότητες, οι αποστολές, καταχωρημένες από τα κρατικά όργανα ως θρησκευτικές οργανώσεις της UOC του Πατριαρχείου Κιέβου. Στο Πατριαρχείο του Κιέβου μπορεί να ανήκουν και εκείνες οι επισκοπικές διοικήσεις και οι θρησκευτικές κοινότητες που έχουν κάνει επανεγγραφή των Καταστατικών τους στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας (PCU), αλλά επιθυμούν να είναι μέρος του Πατριαρχείου του Κιέβου. Στην UOC του Πατριαρχείου Κιέβου επίσης ανήκουν και επισκοπές και ενορίες του εξωτερικού, οι οποίες μέχρι τώρα ήταν στη σύνθεσή της».

Αυτή η παράγραφος περιέχει το διαχωρισμό της PCU και της UOC-KP. Και αυτό είναι μια άλλη εφεύρεση του Φιλάρετου. Ο πρώτος που πιάστηκε σ’ αυτήν ήταν ο επικεφαλής του Τμήματος του Υπουργείου Πολιτισμού για θρησκευτικά θέματα Αντρέι Γιούρας, ο οποίος την παραμονή της «Τοπικής Συνόδου» στις 20.06.2019 δήλωσε: «Στην πραγματικότητα δεν θα είναι σχίσμα, αλλά θα είναι αποχωρισμός ενός ή περισσότερων ιεραρχών από την τοπική UOC-PCU και η δημιουργία απ’ αυτές μιας νέας θρησκευτικής οργάνωσης, για την οποία θέλουν να χρησιμοποιήσουν το παλιό όνομα της UOC-KP. Κατά μία έννοια, μπορεί να είναι ακόμη καλύτερα».

Δηλαδή ο Γιούρας υπέθεσε τη νομιμότητα της «Τοπικής Συνόδου» και των ληφθέντων αποφάσεων, της αποκατάστασης της UOC-KP κλπ. Ο Γιούρας ελπίζει ότι λίγοι θα ακολουθήσουν τον Φιλάρετο και ότι η UOC-KP θα είναι μια τιποτένια δομή. Ενώ δίπλα θα κορδώνεται πολυάριθμή και καθαρισμένη από το Φιλάρετο PCU.

Αλλά τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Αν η UOC-KP με επικεφαλής τον Φιλάρετο είναι ξεχωριστή και η PCU με επικεφαλής τον Επιφάνιο είναι ξεχωριστή, τότε όλα όσα κάνει ο Φιλάρετος τώρα είναι νόμιμα. Το μόνο ερώτημα είναι πόσες εκκλησιαστικές δομές θελήσουν να εισέλθουν σε κάθε πρότζεκτ. Και αν η PCU είναι η UOC-KP, τότε ο Φιλάρετο έχει και πάλι δίκαιο.

Τώρα σχετικά με τις δομές, τι ανήκει σε ποιον.

Με την παρ. 6, την οποία αναλύουμε τώρα, ο Φιλάρετος ισχυρίζεται ότι όλα τα μοναστήρια, οι επισκοπές, τα εκπαιδευτικά ιδρύματα κλπ., που δεν πρόλαβαν να κάνουν επανεγγραφή στη PCU, ανήκουν στην UOC-KP. Από νομική άποψη, δεν μπορείτε να διαφωνήσετε με αυτό. Όπως και με το γεγονός ότι ο Φιλάρετος, με τη βοήθεια των ολιγάριθμων αλλά πιστών «επισκόπων», τώρα μπορεί να αλλάζει την ηγεσία τέτοιων επισκοπών και μοναστηριών. Ο Φιλάρετος δεν διεκδικεί όσους έχουν προλάβει να κάνουν επανεγγραφή, αλλά τους προσκαλεί εθελοντικά να ενωθούν με την UOC-KP. Λάθος του Γιούρας που άφησε στον Ντενισένκο την ευκαιρία να αποκαταστήσει το Πατριαρχείο του Κιέβου. Τώρα θα δούμε επίμονο αγώνα για τις μητροπόλεις και άλλες δομές.

Ξεχωριστά, πρέπει να αναφερθεί η απόφαση της «Τοπικής Συνόδου» από 20.06.2019 σχετικά με τη «χειροτονία» δύο νέων «επισκόπων» της UOC-KP. Από αυτούς θα ξεκινήσει η αντικατάσταση των «ιεραρχών» που τόλμησαν να παρακούσουν τον Φιλάρετο. Μπορούμε να περιμένουμε ολόκληρο κύμα «χειροτονιών», όπως ήταν το μακρινό 1992, όταν ο Φιλάρετος δημιούργησε επίσης απ’ το τίποτε το Πατριαρχείο Κιέβου. Η PCU έχει ήδη δηλώσει ότι αυτές οι χειροτονίες θα θεωρηθούν αντικανονικές και δεν θα γίνουν αποδεκτές σε αυτή τη δομή.

Η χρήση της λέξης «αντικανονικές» εδώ φαίνεται ιδιαίτερα κωμική, διότι εάν λάβετε τη θέση της κατανόησης των κανόνων από τα μέλη της PCU, τότε οι νέες «χειροτονίες» που θα τελέσει ο Φιλάρετος είναι πολύ πιο νόμιμες από τις χειρονομίες που τελέστηκαν στον Επιφάνιο, στο Ζοριά και στους υπόλοιπους. Τουλάχιστον, απλώς και μόνο επειδή ο Φιλάρετος, κατά την άποψή τους, είναι νόμιμος ιεράρχης.

«Παράγραφος 7. Ο Τόμος Αυτοκεφαλίας, που απονεμήθηκε στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας (PCU – συντ.) στις 6 Ιανουαρίου 2019 στην Κωνσταντινούπολη, δεν αντιστοιχεί στα καταστατικά των Αυτοκέφαλων Εκκλησιών, που έχουν όλες οι Αυτοκέφαλες Εκκλησίες, και ως εκ τούτου θέτει την Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία σε εξάρτηση από το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης».

Και πάλι, μια δήλωση πραγματικότητας. Η εξάρτηση της PCU από το Φανάρι είναι προφανής για όλους χωρίς εξαίρεση. Όσοι αρνούνται αυτό, το κάνουν από απόψεις συγκυριών. Τους συμφέρει να το αρνούνται. Και το Φιλάρετο σύμφερε . Αλλά τώρα δεν το συμφέρει. Και γιατί δεν μπορεί αυτό να αποβεί ασύμφορο σε πολλούς άλλους «αρχιερείς» της PCU; Κάθε πράγμα στον καιρό του...

«Παράγραφος 8. Η Σύνοδος ευχαριστεί τον Οικουμενικό Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης Βαρθολομαίο και όλους τους ιεράρχες της Μητέρας-Εκκλησίας για την προσπάθεια επίλυσης του ουκρανικού εκκλησιαστικού ζητήματος, αλλά δεν μας ικανοποιεί το περιεχόμενο του Τόμου Αυτοκέφαλης Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας».

Πολλές Τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησιές δηλώνουν διπλωματικά ότι ίσως ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος άρχισε να λύνει το ουκρανικό εκκλησιαστικό ζήτημα με καλές προθέσεις, αλλά τονίζουν ότι αυτή η προσπάθεια ήταν ανεπιτυχής. Ο Ντενισένκο το επιβεβαιώνει πλήρως.

«Παράγραφος 9. Το Καταστατικό σε ισχύ της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Πατριαρχείου Κιέβου είναι το Καταστατικό της Διοίκησης της Ορθόδοξης Εκκλησίας του Ουκρανικού Πατριαρχείου Κιέβου (πλήρης έκδοση), εγκεκριμένο στη Σύνοδο στις 13 Μαΐου 2016 και καταχωρημένο από το Υπουργείο Πολιτισμού της Ουκρανίας στις 8 Ιουλίου 2016».

Χαιρετίσματα στον Γιούρας, ο οποίος ισχυρίζεται το αντίθετο. Όλα είναι καταχωρημένα και όλα είναι έγκυρα.

«Παράγραφος 10. Η Τοπική Σύνοδος καλεί όλους τους πατριώτες της Ουκρανίας, οι οποίοι εκτιμούν το Ουκρανικό μας κράτος, να υποστηρίξουν την Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία του Πατριαρχείου Κιέβου κατά τη διάρκεια των δοκιμών της και των προσπαθειών να την καταστρέψουν εσωτερικά, με τις οποίες χαίρονται οι εξωτερικοί μας εχθροί. Αλλά η αλήθεια είναι μαζί μας, γι’ αυτό ο Θεός είναι μαζί μας».

Ο Θεός αναφέρεται στην τελευταία παράγραφο και αυτό είναι σημαδιακό.

Ποιος είναι ποιος

Η ΕΟΔ έχει γράψει επανειλημμένα ότι ο Φιλάρετος αισθάνεται το σημαντικότερο. Νιώθει ότι η PCU δεν έχει ιδεολογική βάση για ύπαρξη. Επομένως, η PCU θα υποστεί φιάσκο στο εγγύς ή μακρινό μέλλον.

Η ιδέα στην οποία στηρίζεται η κανονική Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία με επικεφαλής το Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ονούφριο είναι ότι η UOC είναι το Σώμα του Χριστού. Συνδέει ανθρώπους με τον Χριστό.

Η ιδέα στην οποία στηρίζεται η UOC-KP είναι ότι «κάθε ανεξάρτητο κράτος πρέπει να έχει ανεξάρτητη εκκλησία». Η UOC-KP εξυπηρετεί το «ουκρανικό λαό και το ουκρανικό κράτος».

Η ιδέα στην οποία βασίζεται η PCU είναι ότι «μας αναγνωρίζουν και άλλες Τοπικές Εκκλησίες». Και τώρα αυτή η ιδέα έχει καταρρεύσει σαν ένα χαρτόσπιτο.

Η PCU αναγνωρίζεται μόνο από μια Τοπική Εκκλησία από τις 14 γενικώς αναγνωρισμένες, και μόνο για λόγους κέρδους και συγκυρίας. Σχεδόν όλες οι άλλες Εκκλησίες με τον έναν ή τον άλλο τρόπο δήλωσαν ότι είναι αδύνατο να αναγνωριστεί η PCU. Με άλλα λόγια η UOC-KP (Πατριαρχείο Κιέβου) ήταν και είναι σχισματική, αλλά με εθνική ιδέα, ενώ η PCU παραμένει το ίδιο σχισματική, αλλά χωρίς εθνική ιδέα, όμως με εξάρτηση από το Φανάρι, εγγεγραμμένη στον Τόμο. Αυτό ακριβώς θέλει να πει ο Φιλάρετος σε όλες τις «πατριωτικές δυνάμεις». Θα το καταφέρει; Ο καιρός θα δείξει.

Εν πάση περιπτώσει, για κάθε υποστηρικτή τόσο της UOC-KP όσο και της PCU, που αναζητούν τον Χριστό, πρέπει να γίνει κατανοητό, ότι καμία από αυτές τις δομές δεν είναι η Εκκλησία του Χριστού. Και για να το κατανοήσουν δεν είναι απαραίτητο τώρα να εμβαθύνουν στους κανόνες, οι σχέσεις μεταξύ των «ιεραρχών» αυτών των δομών, η αμοιβαία εξαπάτηση, τα ψέματα και το μίσος επιβεβαιώνουν αυτό καλύτερα από όλα.