Πίστη Αποστόλου Θωμά ή Γιατί δεν έχουμε δικαίωμα να αποκαλούμαστε πιστοί
Με μικρή ειρωνεία ονομάζουμε τον Απόστολο Θωμά άπιστο. Όμωσ είναι άπιστος; Θα μπορέσουμε ποτέ να φτάσουμε την «απιστία» του; Και ποια είναι γενικά η πίστη μας στον Θεό;
Ο Απόστολος Θωμάς ήταν ο μόνος από όλους τους μαθητές του Χριστού που, ακολουθώντας Τον στην Ιερουσαλήμ, μπόρεσε να πει: «ἄγωμεν καὶ ἡμεῖς ἵνα ἀποθάνωμεν μετ᾿ αὐτοῦ» (Ιω. 11,16). Και μου φαίνεται ότι τα λόγια του: «ἐὰν μὴ ἴδω, οὐ μὴ πιστεύσω» (Ιω. 20,25), που μίλησε για την Ανάσταση του Χριστού, δεν μιλάει τόσο για την απιστία του, αλλά για τη δίψα του για μια γρήγορη συνάντηση με τον Δάσκαλό του.
Ποια είναι γενικά η πίστη μας στον Θεό; Γνωρίζω πολλούς ανθρώπους που «πιστεύουν στον Θεό στην ψυχή». Ο Θεός τους μοιάζει με προσωπική καλικάντζαρο: καλός, καλόβολος, συγχωρεί τα πάντα και δεν μοιάζει πολύ με τον αφέντη του.
Θεωρώ τον εαυτό μου πιστό στον Θεό, για τον οποίο μιλά η Βίβλος και διδάσκει η Μητέρα-Εκκλησία μου. Αλλά το πρόβλημα είναι ότι το ίδιο το Ευαγγέλιο δεν μου δίνει τον παραμικρό λόγο να θεωρώ τον εαυτό μου πιστό. Όλα αυτά τα «σημάδια» που πρέπει, σύμφωνα με το Λόγο του Θεού, να συνοδεύουν τη ζωή ενός πιστού, δεν έχουν καμία σχέση με εμένα (Μαρκ. 16:17-18). Δεν κάνω εξορκισμούς, η μόνη γλώσσα που ξέρω είναι εκείνη που με δίδαξαν οι γονείς μου. Στα χέρια μου θα φοβηθώ να πιάσω φίδι. Αν πιω κάτι θανατηφόρο, σίγουρα θα πεθάνω. Τα χέρια μου πάνω στους αρρώστους θα είναι σαν εντελώς άχρηστα για τους τελευταίους. Η μετακίνηση βουνών από το ένα μέρος στο άλλο είναι επίσης πρόβλημα. Έτσι, το δικαίωμά μου να αυτοαποκαλούμε πιστός είναι υπό μεγάλη αμφιβολία. Το μόνο πράγμα είναι ενθαρρυντικό ότι πολλοί άνθρωποι που επίσης δεν είχαν όλες αυτές τις ικανότητες με κοιτάζουν τώρα από το οικιακό εικονοστάσι. Άραγε υπάρχει ελπίδα και για μένα.
Το μόνο πράγμα είναι ενθαρρυντικό ότι πολλοί άνθρωποι που επίσης δεν είχαν όλες αυτές τις ικανότητες με κοιτάζουν τώρα από το οικιακό εικονοστάσι. Άραγε υπάρχει ελπίδα και για μένα.
Μπορείτε να παρατηρήσετε πώς τα τελευταία χρόνια η πίστη μας κοσκινίζεται από τον Θεό μέσω συγκεκριμένων κόσκινων. Μια δοκιμή αφορούσε την καθαρότητα της πίστης. Εκείνοι των οποίων η πίστη ήταν ένα κράμα θρησκευτικών και πολιτικών πεποιθήσεων, που άκουσαν στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη: «Στην αρχή ήταν Ουκρανός (Ρώσος, Αμερικανός, Πολωνός...), και ο Ουκρανός ήταν στον Θεό, και ο Ουκρανός ήταν θεός...», άρχισαν σταδιακά να απομακρύνονται από την Εκκλησία. Παρέμειναν οι άνθρωποι σ’ αυτή που δεν μπέρδευαν την πολιτική και την πίστη, δεν μπέρδευαν τα του Θεό με τα του Καίσαρου.
Τώρα η πίστη μας δοκιμάζεται από την άλλη πλευρά. Ήρθε ο ιός και υπάρχει πραγματική απειλή για τη ζωή των ανθρώπων. Τα ΜΜΕ άρχισαν να κλιμακώνουν υστερικά την ατμόσφαιρα φόβου και πανικού. Συνέβη ότι ο ιός και ο φόβος του θανάτου που σχετίζεται με αυτόν έγιναν τα δύο χέρια που προσπαθούν να καταπνίξουν την πίστη μας. Μια λογική αντίδραση σε αυτόν τον πειρασμό φαίνεται απλή και προφανής: να προσέχετε τον εαυτό σας και τα αγαπημένα σας πρόσωπα, προστατέψτε τον εαυτό σας, προσέξτε, αλλά σε καμία περίπτωση μην παραδοθείτε στον φόβο και τον πανικό. Αλλά δεν είναι όλα τόσο απλά.
Πού βρίσκεται εκείνη η γραμμή μεταξύ της δειλίας, της έλλειψης πίστης και της λογικής, νηφάλιας προσοχής; Η γραμμή οριοθέτησης απλώνεται μέσα από τις ψυχές και τους ναούς μας. Η εμπιστοσύνη στην Πρόνοια του Θεού αγωνίστηκε με εσωτερικούς φόβους. Ανθρώπινος, ή μάλλον ζωικός φόβος για τη ζωή, μάχεται με την εντολή του Χριστού: «καὶ μὴ φοβηθῆτε ἀπὸ τῶν ἀποκτεννόντων τὸ σῶμα (εδώ ανήκει και ο κοροναϊός), τὴν δὲ ψυχὴν μὴ δυναμένων ἀποκτεῖναι·» (Ματθ. 10,28). «Να είσαι πιστός μέχρι θανάτου» (Αποκ. 2, 10), μας λέει ο Θεός. Αλλά όταν αυτός ο θάνατος άρχισε να κοιτάζει μέσα από τα παράθυρα και να κάνει γκριμάτσες, φοβηθήκαμε πραγματικά. Κι αυτό είναι μια δοκιμασία πίστης.
Πού βρίσκεται εκείνη η γραμμή μεταξύ της δειλίας, της έλλειψης πίστης και της λογικής, νηφάλιας προσοχής; Η γραμμή οριοθέτησης απλώνεται μέσα από τις ψυχές και τους ναούς μας.
Είναι περίεργο το γεγονός ότι όταν ο θάνατος μας επισκεπτόταν ατομικά, η κοινωνική αγέλη αισθανόταν άνετα και δεν ανησυχούσε καθόλου. Αλλά μόλις στην τηλεόραση είπαν ότι μπορεί να ξεκινήσουν ομαδικές φορτώσεις στο νεκροταφείο, όλοι ξαφνικά ανησύχησαν. Ποια είναι η διαφορά όμως; Ως μέρος μιας ομάδας ή μόνος σας θα πάρετε το δρόμο του θανάτου, τι θα αλλάξει; Όπως κι να ‘χει, η ερώτηση δεν είναι στον αριθμό των συντρόφων σας στο νεκροταφείο, αλλά στην προσωπική σας στάση απέναντι στον θάνατό σας. Και πάλι, αυτό είναι θέμα της πίστης μας.
Αν φοβόμαστε τώρα, τότε θα φοβόμαστε πάντα. Η ουσία της δοκιμασίας ήταν η εξής: μέχρι ποιο σημείο παραχωρήσεων στην πίστη μπορούμε να φτάσουμε στο φόβο μας; Τι είμαστε έτοιμοι να κάνουμε μόνο για να σώσουμε τη ζωή μας; Πού βρίσκεται το όριο συμβιβασμού αποδεκτού από εμάς;
Ο καθένας μας έγραψε στο σημειωματάριο της καρδιάς του τις απαντήσεις στις ερωτήσεις. Το μάθημα τελείωσε, τα αποτελέσματα θα ανακοινωθούν κατά την κρίση του Θεού.
Όλοι αυτοί που τολμήσουν να σκέφτονται, να πιστεύουν, να ζουν όχι σύμφωνα με τους κανόνες που έχουν θεσπιστεί από την ολοκληρωτική δύναμη, θα κηρυχτούν εχθροί της ανθρώπινης φυλής.
Υπάρχει μια άλλη πτυχή σε όλες αυτές τις δοκιμές. Πρόσφατα γεγονότα δείχνουν ότι φαίνεται ότι στην παγκόσμια ιστορία ξεκινά ο τελευταίος, μην καλυμμένος με τίποτα, πόλεμος του Σατανά και των υπηρετών του με τον Θεό για ανθρώπινες ψυχές. Τα διαβόητα «ανθρώπινα δικαιώματα» σύντομα θα ξεχαστούν και τα φύλλα σύκων των «δημοκρατικών ελευθεριών» θα πεταχτούν στα σκουπίδια. Η παγκόσμια δικτατορία θα εισέλθει στη σκηνή. Και όλοι αυτοί που τολμήσουν να σκέφτονται, να πιστεύουν, να ζουν όχι σύμφωνα με τους κανόνες που έχουν θεσπιστεί από την ολοκληρωτική δύναμη, θα κηρυχτούν εχθροί της ανθρώπινης φυλής.
Τα μέτρα καραντίνας είναι μια καλή δοκιμή της τεχνικής ελέγχου σε άτομα σε ολόκληρο τον κόσμο. Το κύριο μεγάφωνο της μετάδοσης της θέλησης του γήινου «παντοκράτορα» είναι, όπως πάντα, τα ΜΜΕ. Ο κοροναϊός έδειξε την ποιοτική αποτελεσματικότητα της εργασίας τους κατά την περίοδο καραντίνας. Μισή αλήθεια, μισό ψέμα, πυκνότητα των χρωμάτων, «σωστή» τοποθέτηση των τόνων, καθώς και έλλειψη κριτικής σκέψης σ’ αυτούς σε οποίους απευθύνονται αυτά, δίνουν σχεδόν εκατό τοις εκατό επιτυχίας στους δημοσιογραφικούς υπηρέτες της νέας παγκόσμιας τάξης. Δεν θα είχαμε καν ιδέα για την ύπαρξη κοροναϊού, αν όχι η ισχυρή ενημερωτική υποστήριξη αυτής της νέας μάρκας. Σήμερα στον κόσμο χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν από άλλες ασθένειες που μεταδίδονται με τον ίδιο τρόπο όπως κι ο νέος ιός.
Ο εχθρός δεν είναι πουθενά και είναι παντού ταυτόχρονα. Θα προσπαθήσει να διεισδύσει στην καρδιά μας. Και όταν εξαντλήσει όλα τα μέσα και τις δυνατότητες για να το κάνει αυτό, το τελευταίο του όπλο θα είναι ο φόβος, δίπλα στον οποίο θα είναι η απελπισία και η απόγνωση.
Κατανοούμε ότι σε αυτόν τον καινούριο πόλεμο πίσω από τις πλάτες των ΜΜΕ και του ιού κάποιος άλλος κρύφτηκε. Αυτός που δεν είναι ορατός, δεν ακούγεται, αλλά ελέγχει όλα αυτά, που αναπτύσσει τη στρατηγική και την τακτική αυτής της μάχης. Αυτό είναι το χαρακτηριστικό του νέου πολέμου. Ο εχθρός δεν είναι πουθενά και είναι παντού ταυτόχρονα. Θα προσπαθήσει να διεισδύσει στην καρδιά μας. Και όταν εξαντλήσει όλα τα μέσα και τις δυνατότητες για να το κάνει αυτό, το τελευταίο του όπλο θα είναι ο φόβος, δίπλα στον οποίο θα είναι η απελπισία και η απόγνωση.
Αλλά πρέπει επίσης να καταλάβουμε ότι η προσπάθεια του διαβόλου να μας εκφοβίσει είναι στην ουσία η παράδοσή του. Επειδή γνωρίζει όχι χειρότερα από εμάς ότι αυτός που πιστεύει στον Χριστό δεν έχει τίποτα να φοβηθεί. Διότι «οὔτε ὕψωμα οὔτε βάθος οὔτε τις κτίσις ἑτέρα δυνήσεται ἡμᾶς χωρίσαι ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν» (Ρωμ. 8,39).
