Πώς θα εφαρμοστεί η σφραγίδα του Αντίχριστου;
Η ανθρωπότητα πάντα ενδιαφερόταν για το ζήτημα του τέλους του κόσμου και της έλευσης του Αντίχριστου. Το θέμα αυτό είναι ιδιαίτερα οξύ κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Με την επιδείνωση της κατάστασης στον κόσμο, η αίσθηση της εγγύτητας των έσχατων καιρών επιδεινώνεται παραδοσιακά. Υπάρχουν πολλές κρίσεις, απόψεις, αποκαλύψεις για το τέλος του κόσμου και την επικείμενη άφιξη του Αντιχρίστου. Οι πιστοί σε τόσο θλιβερούς καιρούς είναι πιο πιθανό να στρέψουν τα μάτια τους στο βιβλίο της Αποκάλυψης του Ευαγγελιστή Ιωάννη για να βρουν σε αυτό αναλογίες αυτού που συμβαίνει σήμερα δίπλα τους. Υπάρχουν αποκαλύψεις των γερόντων, οι οποίοι με τον δικό τους τρόπο εξηγούν τα γεγονότα της εποχής μας.
Ο χρόνος μας δεν αποτελεί εξαίρεση. Η Αποκάλυψη του Ιωάννη του Θεολόγου κατέχει ξεχωριστή θέση στη συλλογή των βιβλίων της Καινής Διαθήκης. Τα Ευαγγέλια και οι επιστολές των Αποστόλων έχουν ένα τεράστιο σώμα ερμηνειών των αγίων πατέρων και διδασκάλων της Εκκλησίας. Αλλά λίγοι από αυτούς ανέλαβαν την Αποκάλυψη, καθώς είναι ένα βιβλίο με βαθιά σύμβολα, η κατανόηση των οποίων μπορεί να είναι μόνο ο καρπός της αποκάλυψης και όχι ο ευσεβής προβληματισμός. Δεδομένου ότι η Αποκάλυψη δεν έχει πατερική ερμηνεία σε ολόκληρη την Εκκλησία, ακούμε με ιδιαίτερη ευαισθησία εκείνους τους συγχρόνους μας που έχουν άμεση γνώση από τον Θεό και μιλούν εκ μέρους Του και όχι από το μυαλό τους.
Εκείνοι οι άνθρωποι που γνωρίζουν τους ζωντανούς πνευματικούς πρεσβυτέρους και γνώριζαν εκείνους που έφυγαν πρόσφατα από αυτόν τον κόσμο μαρτυρούν ότι πολλές ψευδείς προφητείες διαδίδονται στο Διαδίκτυο και στα έντυπα μέσα ενημέρωσης που αυτοί οι πρεσβύτεροι δεν είπαν. Αντιστρόφως, αυτά που πραγματικά είπαν, δεν δημοσιοποιήθηκαν. Χωρίς να υπεισέλθουμε στις λεπτομέρειες αυτών των αποκαλύψεων, θα μεταφέρουμε μόνο ένα κύριο μήνυμα που εκφράζει την ουσία των γεγονότων που έχουν ξεκινήσει – η ανθρωπότητα εισέρχεται στην εποχή της προ-αυγής του τέλους του κόσμου.
Φυσικά, μπορεί κανείς να πάρει αυτή την προειδοποίηση μάλλον σκεπτικιστικά, επισημαίνοντας ότι ο κόσμος έχει βιώσει επανειλημμένα πολέμους, σοκ, επιδημίες, ίσως ακόμη μεγαλύτερες από τα τρέχοντα. Δεν θα επιχειρηματολογήσουμε, αλλά θα μεταφέρουμε μόνο αυτά που ακούσαμε και λάβαμε από τους πνευματικούς πατέρες, χωρίς να αναλύσουμε ή να πάμε σε κριτική αυτής της αποκάλυψης.
«Η σφραγίδα του Αντίχριστου θα συνδεθεί με την άμεση άρνηση του Χριστού» – αυτή είναι η κύρια ιδέα πολλών σύγχρονων ιεροκηρύκων.
Το κύριο περιεχόμενο αυτού του άρθρου θα είναι αφιερωμένο στο θέμα της σφραγίδας του Αντίχριστου. Αυτό το θέμα είναι πολύ σημαντικό, γιατί έχω ακούσει πολλές φορές ότι η σφραγίδα του Αντίχριστου θα τοποθετηθεί περίπου με τον ίδιο τρόπο που θεωρείται ένα εισιτήριο ταξιδιού. Δηλαδή, σε κάποιο στάδιο της κίνησης του κόσμου μας κατά μήκος των σιδηροτροχιών του χρόνου, οι υπάλληλοι της υπηρεσίας ασφαλείας του κάτω κόσμου θα σταλούν στο πανανθρώπινο βαγόνι, το οποίο, πλησιάζοντας τους χριστιανούς, θα τους προσφέρει να αρνηθούν τον Χριστό. Αν συμφωνούν, σφραγίζονται στο χέρι ή στο μέτωπό τους, και αν όχι, στην καλύτερη περίπτωση σκοτώνονται και στη χειρότερη στερούνται κοινωνικών δικαιωμάτων και είναι καταδικασμένοι σε έναν αργό θάνατο.
«Η σφραγίδα του Αντίχριστου θα συνδεθεί με την άμεση άρνηση του Χριστού» – αυτή είναι η κύρια ιδέα πολλών σύγχρονων ιεροκηρύκων. Ως εκ τούτου, με τη σταθερότητα των έγκυρων εμπειρογνωμόνων σε κάθε βήμα που φέρνει τον κόσμο πιο κοντά σε μια αποκαλυπτική καταστροφή, δηλώνουν με βεβαιότητα: «Όχι, αυτό δεν είναι ακόμη η σφραγίδα του Αντίχριστου», «Και αυτό δεν είναι ακόμη σφραγίδα» κ.λπ. Το ποίμνιο τους εμπιστεύεται και ηρεμεί: «Λοιπόν, αν οι ειδικοί λένε ότι αυτό δεν είναι ακόμη σφραγίδα, τότε είναι δυνατό». Έτσι, βήμα προς βήμα κατεβαίνουμε στις προ-πόρτες της κόλασης, αλλά προσεκτικά, έτσι ώστε κανείς να μην το προσέξει όταν περάσουμε το βήμα από το σημείο όπου ο Ήλιος της Αλήθειας που ανατέλλει πάνω από τον ορίζοντα δεν θα είναι πλέον ορατός. Ως εκ τούτου, υπάρχει ανάγκη να μιλήσουμε για τη σφραγίδα του Αντίχριστου με περισσότερες λεπτομέρειες.
Λοιπόν, τι είναι αυτό;
Στην Αποκάλυψη του Ιωάννη του Θεολόγου, λίγα λέγονται για τη σφραγίδα του θηρίου και οι άγιοι πατέρες δεν σχολίασαν πολύ αυτό το θέμα. Όμως, είναι σαφές από το βιβλίο ότι η σφραγίδα του Αντίχριστου είναι σαφώς αντίθετη με τη σφραγίδα του Χριστού. Για την οποία οι Άγιοι Πατέρες έγραψαν πολλά. Όλοι ομόφωνα λένε ότι αυτή η σφραγίδα είναι το Βάπτισμα. Ο Μέγας Βασίλειος έγραψε ότι είναι η σφραγίδα της Αγίας Τριάδας, το εξωτερικό μέρος της οποίας είναι το μυστήριο του Βαπτίσματος και το εσωτερικό μέρος είναι η ανθρώπινη καρδιά, γεμάτη με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Στο μυστήριο του Χρίσματος, ο ιερέας, ως χρίσμα του σώματος των βαπτισμένων, λέει: «Η σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος». Ο σταυρός του Χριστού, σύμφωνα με τους πατέρες, είναι επίσης σύμβολο αυτής της σφραγίδας. Θεωρούσαν ακόμη και το ίδιο το σημείο του σταυρού, που βάζει ο άνθρωπος στον εαυτό του, ως τη σφραγίδα του Χριστού.
Οι Άγιοι Πατέρες θεωρούσαν ακόμη και το ίδιο το σημείο του σταυρού, το οποίο ένας άνθρωπος βάζει στον εαυτό του, ως σφραγίδα του Χριστού.
Κατά συνέπεια, η σφραγίδα του Αντίχριστου θα έχει ορισμένα ορατά χαρακτηριστικά και κάποιο συμβολισμό εφαρμογής. Ο Άγιος Θεοφάνης ο Ρεκλήστης, έχοντας μελετήσει τις πατερικές ερμηνείες σχετικά με τη σφραγίδα του θηρίου, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Αντίχριστος δεν θα χρειαζόταν σφραγίδα. Πιθανότατα, θα το εφαρμόσει με κάποιο τρόπο, αλλά όχι επειδή υπάρχει ανάγκη για αυτό, αλλά επειδή είναι γραμμένο στην Αποκάλυψη, δηλαδή μόνο από κυνισμό.
Εδώ είναι σημαντικό να δώσουμε προσοχή σε κάτι άλλο. Η σφραγίδα του Χριστού εφαρμόζεται για πάντα. Τη δεύτερη φορά που ένα άτομο δεν βαπτίζεται. Μόνο με το να ποδοπατήσουμε τον Χριστό μέσα μας μπορούμε να χάσουμε αυτή τη σφραγίδα. Ως εκ τούτου, η σφραγίδα του Αντίχριστου θα είναι ολοκληρωμένη, έτσι ώστε ένα άτομο να μην μπορεί να το εγκαταλείψει. Και εδώ δεν μιλάμε για κάποιο φυλαχτό ή σημάδι που μπορεί να εγκαταλειφθεί ανά πάσα στιγμή, αλλά για κάτι που δεν θα είναι πλέον δυνατό να αρνηθεί κανείς.
Στην πραγματικότητα, η ζωή ενός ατόμου περνά κατά μήκος ενός από τα δύο μονοπάτια, κατά τη διάρκεια των οποίων περπατά πάνω από το σημείο χωρίς επιστροφή σε ένα συγκεκριμένο μέρος, μετά το οποίο δεν υπάρχει τρόπος επιστροφής. Είναι αδύνατο να φανταστούμε ότι ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρόφ ή ο Σέργιος του Ραντονέζ στο τέλος της ζωής τους θα αποφάσιζαν ξαφνικά να εκπορνευτούν ή να γίνουν ληστές. Οι ψυχές τους έχουν φτάσει σε μια κατάσταση στην οποία η επιστροφή στην αμαρτία είναι αδύνατη. Από τη δυνατότητα να μην αμαρτάνουν, έφτασαν στην αδυναμία να αμαρτάνουν. Αυτοί οι άνθρωποι έγιναν φορείς της σφραγίδας του Θείου υιού. Ενδεχομένως, όλοι φέρουμε αυτή τη σφραγίδα. Αλλά μπορεί να εκδηλωθεί μόνο με την πάροδο του χρόνου, αποκρυσταλλώνοντας αργά και αποκτώντας σαφή περιγράμματα, ως αποτέλεσμα της ηθικής επιλογής και της πνευματικής μας εργασίας.
Όμως, υπάρχει ένας άλλος τρόπος. Από τη δυνατότητα της αμαρτίας να έρθει σε μια κατάσταση αδυναμίας να μην αμαρτήσει. Η σφραγίδα του Αντίχριστου είναι ότι η εφαρμογή του δεν συνεπάγεται πλέον μετάνοια. Βήμα προς βήμα, ξεκινώντας με μια μικρή συμφιλίωση με την αμαρτία, πηγαίνοντας σε αποδεκτούς, όπως μας φαίνεται, συμβιβασμούς με τη συνείδηση, ένα άτομο σταδιακά βγάζει από τον εαυτό του όχι μόνο την ομοίωση του Θεού, που δεν έγινε, αλλά την ίδια την εικόνα του Θεού, που μετατρέπεται σε ένα πλάσμα που μοιάζει με δαιμόνιο. Ανεπαίσθητα για τον εαυτό του, το σημείο χωρίς επιστροφή μπορεί να περάσει, μετά το οποίο δεν θα υπάρξει τρόπος επιστροφής. Και η πολύ ορατή σφραγίδα του θηρίου είναι μόνο ένα σύμβολο που δηλώνει τη νεκρότητα του πνεύματος του φέροντος του.
Η σφραγίδα του Αντίχριστου είναι ότι η εφαρμογή του δεν συνεπάγεται πλέον μετάνοια. Η πολύ ορατή σφραγίδα του θηρίου είναι μόνο ένα σύμβολο που δηλώνει τη νεκρότητα του πνεύματος του φέροντος του.
Έτσι, ένα σημαντικό συμπέρασμα που θέλουμε να βγάλουμε είναι ότι το πνεύμα της αποκήρυξης ωριμάζει σταδιακά και, το πιο τρομερό, ανεπαίσθητα. Ένα άτομο δεν μπορεί να αλλάξει αμέσως. Η ψυχή του, όπως όλα τα έμβια όντα, ωριμάζει αργά. Ο Θεός δημιούργησε τους νόμους της ύπαρξης αυτού του κόσμου έτσι ώστε ο άνθρωπος να έχει την ευκαιρία και το χρόνο να επιλέξει, έτσι ώστε να μην μπορεί να πει αργότερα: «Δεν είχα χρόνο να κοιτάξω γύρω μου, δεν κατάλαβα, δεν συνειδητοποίησα». Προκειμένου να γίνει μια επιλογή ως προς το ποια σφραγίδα θα φορέσει, δίνεται σε ένα άτομο μια ολόκληρη ζωή. Οι Άγιοι Πατέρες λένε ότι μια αμαρτία που διαπράχθηκε μία φορά είναι λάθος, δύο φορές είναι συνήθεια και τρεις είναι ήδη πάθος και σκλαβιά.
Όταν ξέσπασε ένας αιματηρός τρόμος στη χώρα μας πριν από εκατό χρόνια, οι χριστιανοί πίστευαν επίσης ότι είχε έρθει η ώρα του Αντίχριστου. Νόμιζαν ότι μετά τη σύλληψή τους θα τους ζητούσαν να αρνηθούν τον Χριστό και να παραμείνουν ζωντανοί ή να παραμείνουν πιστοί στον Θεό και να πεθάνουν. Τα πράγματα όμως πήγαν διαφορετικά. Κατηγορήθηκαν ότι δεν πίστευαν στον Θεό, αλλά ότι συμμετείχαν σε αντεπαναστατικές δραστηριότητες, μεταχειρίζονταν άσχημα την πολιτική εξουσία και ούτω καθεξής. Στους χριστιανούς προσφέρθηκε να μην απαρνηθούν την πίστη, αλλά να υπογράψουν κάποια έγγραφα σχετικά με τη συνεργασία με τις αρχές ή να γράψουν μια καταγγελία εναντίον ενός συγκεκριμένου ατόμου. Άρθρα του ποινικού κώδικα που δεν σχετίζονται άμεσα με την πίστη προτάθηκαν ως κατηγορίες. Δεν συνειδητοποίησαν όλοι τότε ότι η σφραγίδα του Αντίχριστου θα μπορούσε να τεθεί όχι μόνο μέσω της άμεσης άρνησης του Χριστού, αλλά και μέσω συμβιβασμών με τη συνείδηση.
Μερικές φορές η κατάσταση έμοιαζε με αυτό. Από τη μία πλευρά, υπάρχει η ζωή της ενορίας, η φροντίδα της οικογένειας, η Θεία λειτουργία και, από την άλλη, η τυπική απαίτηση για τη σύναψη συμφωνίας συνεργασίας με την NKVD ή αργότερα με την KGB. Ταυτόχρονα, ένα άτομο υπόσχεται ότι αυτό είναι μόνο σε χαρτί, οι υπάλληλοι των αρχών χρειάζονται επίσης ορισμένες αναφορές, κανείς δεν θα απαιτήσει καμία καταγγελία από τον ιερέα. Αλλά θα υπάρξει εγγύηση ασφάλειας και μια σχετικά ήσυχη ζωή. Το ίδιο έγινε και στους επισκόπους. Και γιατί όχι; Υπήρχαν πολλοί που δεν το είδαν αυτό ως προδοσία του Χριστού. Ο χρόνος μας δεν διαφέρει από το παρελθόν.
Σήμερα μας προσφέρονται μικρά βήματα μικρών συμβιβασμών. «Αυτή δεν είναι η σφραγίδα του Αντίχριστου, επιτρέπεται να κάνετε αυτό», ειδικά επειδή χωρίς αυτό δεν θα πάτε στο κατάστημα, δεν θα πάτε στο εξωτερικό. Λοιπόν, τι είναι πρόβλημα, δεν πρόκειται για πίστη. Φυσικά και όχι. Ένα, δύο, τρία βήματα φαινομενικά ασήμαντων παραχωρήσεων στον κόσμο και στη συνέχεια αποδεικνύεται ότι έχετε περάσει τη γραμμή, μετά την οποία ο δρόμος της επιστροφής είναι ήδη κλειστός.
Δεν συνειδητοποίησαν όλοι τότε ότι η σφραγίδα του Αντίχριστου θα μπορούσε να τεθεί όχι μόνο μέσω της άμεσης άρνησης του Χριστού, αλλά και μέσω συμβιβασμών με τη συνείδηση.
Ο χρόνος μας είναι ξεχωριστός. Ο Σατανάς τώρα σημαδεύει μαζικά τους οπαδούς του με τη σφραγίδα του θηρίου χρησιμοποιώντας την τεχνολογία του διαχωρισμού και της υποκίνησης στο μίσος. Με αυτό το κόσκινο, κοσκινίζει πολύ ποιοτικά όχι μόνο τους ανθρώπους μακριά από την Εκκλησία, αλλά και τους ενορίτες μας, και ιδιαίτερα τους κληρικούς.
Είχα εμπειρία να αλληλογραφήσω με ανθρώπους που θεωρούν τους εαυτούς τους Ορθόδοξους ιερείς, αλλά αντί για σταυρό, θα ήταν καλύτερο να κρεμάσουν έναν Mauser γύρω από το λαιμό τους. Τότε θα φαίνονταν πιο οργανικοί με τη ρητορική μίσους τους. Η σφραγίδα του Χριστού και η σφραγίδα του Αντίχριστου δεν συνεπάγονται τρίτη κατάσταση. Είτε είστε με τον Χριστό, ο οποίος ήταν πάντα, είναι και θα είναι Αγάπη σε κάθε περίπτωση, σε οποιαδήποτε εποχή και υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, είτε προδίδετε αυτήν την Αγάπη και παίρνετε το μέρος του κακού και του μίσους, ανεξάρτητα από το πώς το ονομάζετε και πώς το δικαιολογείτε. Και ο διάβολος μπορεί να βάλει όσες δικαιολογίες σε σκέψεις θέλει.
Για να προχωρήσουμε πέρα από την αγάπη, οι δυνάμεις του κακού προσφέρονται στο όνομα της αλήθειας, της δικαιοσύνης, της σκοπιμότητας και ακόμη και για χάρη του Θεού. Επικοινωνώντας με αυτούς τους άτυχους ποιμένες, είδα μπροστά μου τυπικούς σεχταριστές που πρόφεραν με διαφορετικές ερμηνείες τα ίδια προπαγανδιστικά συνθήματα της θρησκευτικής-κρατικής ιδεολογίας, η οποία δεν έχει καμία σχέση με την Ορθοδοξία. Για να μην μετατραπεί από καλός ποιμένας σε κακό πολιτικό, αρκεί ένας ιερέας να θυμάται τι τον διδάσκει το Ευαγγέλιο. Όμως, αποδεικνύεται ότι ακόμη και αυτό, μια τόσο απλή και κατανοητή αλήθεια, δεν είναι για όλους.
Ο γέροντας Τύχων (Γκολένκοφ) απάντησε στην ερώτηση των πνευματικών παιδιών του: «Ποιο είναι το κύριο πράγμα στην ασκητική ζωή;», έδωσε την ακόλουθη απάντηση: «Νηφαλιότητα», δηλαδή το κύριο πράγμα είναι να μην αφήσεις το κακό στο μυαλό και την καρδιά σου. Ο Θεός μπορεί να ενεργήσει σε αυτόν τον κόσμο όπως θέλει. Η κατανόηση των τρόπων της Πρόνοιας του Θεού δεν δόθηκε ούτε καν στους μεγαλύτερους αγίους. Ο Κύριος μπορεί να μας οδηγήσει μέσα από δοκιμασίες, αναταραχές που θα αντιληφθούμε ως κακό, γιατί από αυτές θα υποφέρουμε. Αλλά γνωρίζουμε ότι ο Κύριος κινείται πάντα με ένα μόνο πράγμα, την αγάπη. Όσο για τους άλλους ανθρώπους, κανένας από εκείνους που θέλουν να σωθούν δεν έχει το δικαίωμα να χειροκροτεί όταν βλέπει τα βάσανα κανενός και να λέει: «Αυτό είναι που χρειάζεστε». Και ακόμη περισσότερο να ευχόμαστε το κακό ως ανταπόδοση ή τιμωρία. Επειδή αυτό στην ουσία είναι κατάρα στον εαυτό μας και αφαίρεση της σφραγίδας του Χριστού από τον εαυτό μας.
Το τελευταίο πράγμα που θα ήθελα να πω για τη σφραγίδα του Αντίχριστου είναι ότι δεν θα είναι δυνατόν να καθίσετε σε δύο καρέκλες ταυτόχρονα: για να μπορείτε και να αγοράσετε και να πουλήσετε και να μην αρνηθείτε τον Χριστό. Πολλοί άνθρωποι θα ψάχνουν να βρουν μια τέτοια επιλογή για τον εαυτό τους με την οποία θα έρθουν στη μέση της επιλογής. Αλλά είναι καλύτερα να το εγκαταλείψει κανείς αμέσως, γιατί δεν θα λειτουργήσει, δεν υπάρχει τρίτος τρόπος.
Ή είστε με τον Χριστό ή με τον Αντίχριστο. Υπάρχει μόνο ένα από τα δύο πράγματα.
