«Ο αναστάντας Θεός ήταν μαζί μας!»: Πώς ζουν ενορίες των καταληφθέντων ναών

Πολλές ενορίες της UOC στις επισκοπές των περιφερειών Βολίν και Ρίβνε αυτό το Πάσχα πραγματοποίησαν εορταστικές θείες λειτουργίες έξω από τα τείχη των εκκλησιών τους. Περισσότεροι από 70 ενορίες έπαθαν ζημία είτε με τον έναν είτε με τον άλλον τρόπο από τις δράσεις επιδρομέων των PCU/UOC-KP μόνο στην επαρχία Βολίν, πολύ λιγότερο ενεργά οι κατασχέσεις πραγματοποιήθηκαν στην επαρχία του Βλαντίμιρ-Βολίν της UOC. Διαφορετικά φέτος αισθάνθηκαν την Πασχαλινή χαρά και 14 ενορίες της επισκοπής Ρίβνε, οι οποίες στερήθηκαν την ευκαιρία να παρευρεθούν στην εκκλησία, όπου εργάστηκαν με προσευχή για πολλές δεκαετίες.

Στην απόλυτη πλειοψηφία των περιπτώσεων οι ενορίες της Εκκλησίας μας που έχουν χάσει την πρόσβαση στους ναούς, έχουν διατηρηθεί, συσπειρωθεί και ακόμη σε ορισμένες περιοχές έχουν αυξηθεί. Και το πιο σημαντικό – βρήκαν τη δύναμη και τη δυνατότητα να συνεχίσουν τις θείες λειτουργίες.

Κάποιοι κληρικοί της Εκκλησίας μας, υπό πίεση ή οικειοθελώς, συμφώνησαν να αλλάξουν τη δικαιοδοσία. Με τη χάρη του Θεού, τέτοιους ιερείς δεν ακολούθησαν πολλοί ενορίτες. Κατόπιν αιτήματος των πιστών, οι νέοι ιερείς διορίζονται στις ορφανές ενορίες και η ζωή της εκκλησίας συνεχίζεται με πλήρη ισχύ.

Το χωριό Baykovtsy, ενορία της Εκκλησίας της Εικόνας της Παναγίας του Καζάν

Στο χωριό Baykovtsy της περιοχής Κόβελσκι της επαρχίας Βλαντίμιρ-Βολίνσκι υπάρχει πραγματικά μοναδική κατάσταση. Εδώ δεν υπήρχε ούτε ναός, ούτε καταχωρημένη ενορία, ωστόσο ακόμη και αυτή η ενορία έγινε στόχος επιδρομέων από την PCU. Σε ένα μικρό χωριό λίγων ατόμων, στο οποίο, για τις θείες λειτουργίες, διατέθηκε ένα μέρος του διαδρόμου του τοπικού σχολείου, οι εκπρόσωποι της PCU κατάφεραν να πραγματοποιήσουν την επίσημη "συνέλευση περί μετάβασης".

Πολλοί κάτοικοι του χωριού επισκέπτονταν το ναό στο γειτονικό χωριό, γι’ αυτό η ανεπίσημη και μικρή κοινότητα του χωριού Baykovtsy δεν σκέφτηκε ποτέ δικό της κτήριο. Ωστόσο, αφού οι ακτιβιστές της PCU κατασχέθηκαν το διπλανό ναό και κατάλαβαν τη γωνία που είχε διατεθεί στο σχολείο, οι πιστοί υπό την ηγεσία του ιερέα Roman Shtotsky έπρεπε να αναζητήσουν άλλο χώρο.

Όλα έγιναν σύμφωνα με τον λόγο του Αποστόλου Παύλου: «...τοῖς ἀγαπῶσι τὸν Θεὸν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν» (Ρωμ. 8,28). Αν δεν ήταν οι πράξεις των επιδρομέων, σήμερα οι χωριανοί θα συνέχιζαν ακόμα χωρίς μια μόνιμη αίθουσα για προσευχή. Ωστόσο, υπό τις νέες συνθήκες, βρέθηκε γρήγορα αντικατάσταση: το συντομότερο δυνατόν οι άνθρωποι αναστήλωσαν το παλιό σπίτι, που τους διατέθηκε για εκκλησία, σε οικιακή εκκλησία και γιόρτασαν το Πάσχα υπό δικής τους στέγη.

Χωριό Zhydychyn, Ενορία Αγίου Νικολάου

Στα τέλη Φεβρουαρίου 2019 το χωριό Zhydychyn της περιοχής Kivertsovsky, Περιφέρεια Βολίν, ήταν ένα από τα πιο καυτά σημεία των δράσεων των επιδρομέων της PCU. Η τοπική Εκκλησία του Αγίου Νικολάου έχει επιλεγεί από καιρό από τους εκπροσώπους του «μοναστηριού» της UOC-KP, που ενεργεί δίπλα. Μετά την επίθεση των επιδρομέων, την παραδοσιακή κοπή των κλειδαριών και τον ξυλοδαρμό δύο ενοριτισσών, οι άνθρωποι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τον ναό και πριν τη Μεγάλη Εβδομάδα συγκεντρώθηκαν για προσευχή στο σπίτι του ηγουμένου. Για τελειοποίηση του κακού οι περιφερειακές αρχές επανέγραψαν επειγόντως το καταστατικό της ενορίας του Αγίου Νικολάου, «δωρίζοντάς» την στην PCU με την πρώτη στην περιοχή ειδική εντολή του προέδρου της Περιφερειακής κρατικής διοίκησης.

Η τρομοκρατία των επιδρομέων χάλασε την υγεία τον ηλικιωμένο ηγούμενο, ο οποίος νοσηλεύτηκε με δύο εγκεφαλικά επεισόδια, και ο γιος του, ο δεύτερος κληρικός της ενορίας, ιερέας Ρομάν Γελέτα, διοικούσε την αποκατάσταση της ενορίας.

Λίγο πριν το Πάσχα ο Πατέρας Ρομάν δημοσίευσε φωτογραφίες του πώς κοντά στο σπίτι του ιερέα μέσα σε μία βδομάδα φύτρωσε προσωρινή κατασκευή. Εδώ, ληστευμένη, αλλά όχι σπασμένη, ενορία συγκεντρώθηκε για τη Πασχαλινή λειτουργία.

«Μετά την Κυριακή των Βαΐων, ο καθένας από εμάς με ιδιαίτερο τρόπο προετοιμάζεται για την Μεγάλη Εβδομάδα και για την γιορτή των εορτών το Άγιο Πάσχα. Και η Ορθόδοξη οικογένειά μας, όπως και ο Νώε, έχτισε τη μικρή κιβωτό της για να σωθεί σ’ αυτό. Σώσον, Κύριε, όλους εκείνους που συμμετείχαν στην οικοδόμηση – μια γωνιά Παραδείσου στη γη!» – έγραψε ο ιερέας.

Χωριό Κλεπατσέβ, ενορία του Προφήτη Ηλία

Χωριό Κλεπατσέβ της περιοχής Kivertsovsky, ανήκει στην ίδια ενωμένη ενορία με το Zhidychin. Στα εδάφη της Ηνωμένης δημοτικής κοινότητας Zhidychin λειτουργούσαν 4 εκκλησίες της UOC. Μετά την επίθεση επιδρομέων, που ηγήθηκαν και σκηνοθέτησαν οι ηγέτες του «μοναστηριού» της UOC-KP, τρεις από αυτές κατασχέθηκαν.

Η εκκλησία του Προφήτη Ηλία του χωριού Κλεπατσέβ δεν διέφυγε από αυτή τη μοίρα. Εδώ οι υποστηρικτές της PCU ενήργησαν σύμφωνα με το συνηθισμένο πρότυπο τους – σύνοδος της τοπικής ενορίας, κατάσχεση της εκκλησίας, επανεγγραφή του καταστατικού της ενορίας UOC υπέρ της PCU.

Οι ενορίτες που δεν έχασαν την πνευματική τους δύναμη, όπως και σε πολλές άλλες περιοχές του Βολίν, έχοντας χάσει την πρόσβαση στην εκκλησία, μετέφεραν τη λειτουργία σε ιδιωτικό έδαφος. Για να γιορτάσουν τη Λαμπρή Ανάσταση του Χριστού, οι πιστοί του χωριού συγκεντρώθηκαν σε μια κατοικία.

Πόλη Μπερεστέτσκο, ενορία της Αγίας Τριάδας

Η κατάληψη του ναού σε μικρή πόλη Μπερεστέτσκο ήταν στρατηγικής σημασίας για την επίθεση στις τρεις ενορίες της περιοχής Γορόχοβσκι.

Εδώ, με τα έργα του πρώτου ιερέα Ντμίτρι Πετρουσάκ αποκαταστάθηκε παλιός καθεδρικός ναός, ο οποίος μέχρι τη δεκαετία του ’90 ήταν κλειστός και δεν χρησιμοποιούταν ως θρησκευτικό κτίριο. Ήταν πολύ απλό να πραγματοποιηθεί στην πόλη η «συνέλευση για τη μετάβαση»: η Μπερεστέτσκο διατηρεί το καθεστώς της πόλης μόνο θεωρητικά, ενώ στην πραγματικότητα εδώ μένουν λίγο παραπάνω από 1.700 άνθρωποι, που στην οσία η κατάληψη της τοπικής Ορθόδοξης εκκλησίας έγινε με το συνηθισμένο σύστημα επιδρομών που χρησιμοποιείται στα χωριά.

Η συνέλευση της τοπικής κοινότητας διοικούνταν από εκπροσώπους του τοπικού δημοτικού συμβουλίου. Η ενορία του Ναού της Αγίας Τριάδας, παρά την απόφαση της ενοριακής συνέλευσης για τη διατήρηση της δικαιοδοσίας, μεταφέρθηκε μετά βίας στην PCU, ενώ η εκκλησία ανοίχθηκε και καταλήφθηκε από τοπικούς εκπροσώπους του Πατριαρχείου του Κιέβου. Η πρώτη μετά τη θραύση της πόρτας στον καθεδρικό ναό εισήλθε η πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου.

Αφού πραγματοποίησαν τις πρώτες υπαίθριες θείες λειτουργίες κοντά στο παρεκκλήσι στο διπλανό χωριό, οι πιστοί πήγαν να προσεύχονται στο σπίτι του ηγουμένου. Στο ίδιο χωριό, στην περιοχή που παρείχε ο ιερέας, σε τρεις μήνες μεγάλωσε ένας μικρός ναός, όπου η ενορία γιόρτασε την Ανάσταση του Χριστού.

Χωριό Σκλίν, ενορία του ναού των Ιερών Πριγκίπων Μπορίς και Γλεμπ

Στην περιοχή Gorokhovsky της επαρχίας Βολίν, μερικοί ηγούμενοι εγκατέλειψαν την UOC και πήγαν στη νέα εκκλησιαστική οργάνωση. Μερικοί από αυτούς πήγαν να υποκύψουν όχι στον τοπικό προύχοντα ιεράρχη της UOC-KP/PCU «Μητροπολίτη» Μιχαήλ Ζινκέβιτς, αλλά στον λιγότερο επιφανή «επίσκοπο» Γαβριήλ Κριζίνα.

Ο αρχιερέας Αλέξανδρος Φιδρίν, ο πρώτος ιερέας της εκκλησίας των Αγίων Μπόρις και Γκλεμπ στο χωριό Σκλίν, δεν αποτελούσε εξαίρεση. Ο Κριζίνα του εξέδωσε διάταγμα για την εγγραφή στην PCU, αλλά λίγες μέρες αργότερα, εξαιτίας της οργής των υποστηρικτών της UOC-KP, ακύρωσε το διάταγμά του και διόρισε στο Σκλίν το δικό του άνθρωπο ο «Μητροπολίτης» Μιχαήλ Ζινκέβιτς. Οι περιφερειακές αρχές επανέγραψαν γρήγορα την ενορία της UOC.

Ο αρχιερέας Αλέξανδρος, ο οποίος έχει συνέλθει, επέστρεψε στους ενορίτες του. Οι πιστοί συνήλθαν γρήγορα μετά από όλα όσα είχαν συμβεί και βρήκαν στο χωριό εναλλακτικό μέρος για το ναό –ευρύχωρη αίθουσα στην παλιά τραπεζαρία. Με την εργασία του ιερέα και των πιστών αναδιαρθρώθηκε για λειτουργίες, εδώ οι άνθρωποι γιόρτασαν το Άγιον Πάσχα.

Περισσότεροι από 150 άνθρωποι ήρθαν για την ευλογία των καλαθιών του Πάσχα εδώ. Ενώ τη Τετάρτη της διακαινησίμου ο μετανοημένος ηγούμενος ξεχωρίστηκε από τον επίσκοπο: ο αρχιεπίσκοπος Αλέξανδρος Φινδρίν απονεμήθηκε με το δικαίωμα να φοράει μήτρα.

Αποδέχοντας στο καινούριο του ναό τα συγχαρητήρια, ο Αρχιερέας Αλέξανδρος, ο οποίος έχει υπηρετήσει στην ενορία για περισσότερα από 20 χρόνια, υποσχέθηκε στους πιστούς να μην αφήσει ποτέ την ενορία του.

Χωριό Radomyshl, η ενορία του ναού της Κοίμησης της Θεοτόκου

Παρά τις εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες, συμμετοχή στην προσπάθεια κατασχέσεως του ναού από τις τοπικές αρχές και σοβαρή πίεση στους πιστούς, η ενορία της Εκκλησίας της Κοίμησης της Θεοτόκου του χωριού Radomyshl στην περιοχή Λουτσκ επιβίωσε.

Ο ναός της UOC σε αυτό το χωριό ήταν από τους πρώτους στόχους επίθεσης από τους υποστηρικτές της PCU στην περιοχή. Η συνέλευση της τοπικής κοινότητας, κατά την οποία αποφασίστηκε η «μεταφορά» της εκκλησία στη νέα εκκλησιαστική δομή, πραγματοποιήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2019, ενδιαφέρον ότι τα παρόντα στη συνάντηση πραγματικά μέλη της ενορίας δεν άφησαν καν να μιλήσουν.

Δύο μέρες αργότερα η εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου, ανεγερθείσα με τις προσπάθειες της ενορίας στη θέση του ναού που είχε καεί σε έναν από τους πολέμους, κατασχέθηκε από τους υποστηρικτές της PCU. Κλειδαριές στο ναό κόπηκαν κάτω από την καθοδήγηση των εκπροσώπων του συμβουλίου του χωριού.

Για να εδραιωθεί η «επιτυχία», η ενορία της Κοίμησης της Θεοτόκου της UOC στο χωριό Radomyshl επανεγγράφθηκε. Ωστόσο, όλες αυτές οι ενέργειες δεν επέτυχαν: οι πιστοί βρήκαν χώρο για θείες λειτουργίες, όπου έρχεται ο πρώτος ιερέας Βλαντιμίρ Σμόλιαρ, ο ηγούμενος, και η σύζυγος του, διευθύντρια της χορωδίας.

Τη δεύτερη μέρα του Πάσχα ο ιερέας δημοσίευσε στη σελίδα του σε κοινωνικά δίκτυα βίντεο της εορταστικής λειτουργίας στο χωριό Radomyshl.

Το χωριό Κρασνοβόλια, ενορία του ναού του Αρχαγγέλου Μιχαήλ

Ο πρόεδρος του συμβουλίου του χωριού Κρασνοβόλια της περιοχής Manevitsky το χειμώνα του 2018-2019 άρχισε να μεταφέρει ενεργά τους ναούς της UOC στη νεοσυσταθείσα εκκλησιαστική δομή. Είναι ενδιαφέρον ότι οι πρώτες συνελεύσεις σχετικά με την αλλαγή δικαιοδοσίας στο χωριό Κρασνοβόλια πραγματοποιήθηκαν μια εβδομάδα πριν από την έκδοση του Τόμου στην PCU, τέλη Δεκεμβρίου. Ο ναός του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στην Κρασνοβόλια κατασχέθηκε από τους πρώτους στην περιφέρεια.

Από τα μέσα Ιανουαρίου μέχρι σήμερα, ο ηγούμενος του ναού, ο αρχιερέας Αντρέι Γεναλιούκ κάνει λειτουργίες με την ενορία του, που επιβίωσε στον εκκλησιαστικό οίκο, όπου μένει με την οικογένειά του. Οι άνθρωποι που κατέλαβαν το ναό επίσης διεκδικούν αυτό το ακίνητο, υπέρ αυτών οι περιφερειακές αρχές έχουν ήδη πραγματοποιήσει την επανεγγραφή της εκκλησιαστικής ενορίας του χωριού Κρασνοβόλια.

Λίγο πριν το Πάσχα οι επιδρομείς, παρά τη συμφωνία ότι μέχρι το τέλος της σχολικής χρονιάς η οικογένεια του ιερέα θα μείνει εκεί, επιτέθηκαν στον εκκλησιαστικό οίκο, απαιτώντας από την οικογένεια που ζούσε νόμιμα, με βάση την εγγραφή στο ειδικό μητρώο, να φύγει αμέσως.

Τέτοιες εκδηλώσεις δεν πρόσθεσαν εξουσία στα μάτια των πιστών της UOC, των συγχωριανών τους. Ωστόσο, η Πασχαλινή λειτουργία της ενορίας UOC, όπως αποδεικνύεται από τη φωτογραφία, έχει διατηρήσει ατμόσφαιρα λαμπρής εορτής και ελπίδας για το καλύτερο.

Χωριό Νόβαγια Μοσανίτσα, ενορία του ναού της Γεννήσεως της Θεοτόκου

Ο αρχιερέας Ιγκόρ Γνανίσιν, ηγούμενος της εκκλησίας στο χωριό Νόβαγια Μοσανίτσα της περιοχής Zdolbunovsky περισσότερο από ένα μήνα πριν έχει φτιάξει ένα δωμάτιο στον εκκλησιαστικό οίκο για λειτουργίες. Η εκκλησία στην οποία προσευχόταν αυτός και το ποίμνιό του σχεδόν είκοσι πέντε χρόνια, έχει κατασχεθεί από εκείνους που δεν πάτησαν ποτέ εκεί. 

Στις 2 Μαρτίου, μια ομάδα υποστηρικτών της PCU μπήκε στον ναό αμέσως μετά το τέλος της θείας λειτουργίας και απαίτησε να τς παραδώσει τα κλειδιά. Σε αυτή την ενέργεια ήταν παρών και ο πρόεδρος της δημοτικής κρατικής διοίκησης του Zdolbunovsky, ο οποίος με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συμμετείχε σε πλήθος κατασχέσεων επιδρομέων των ναών της UOC στην περιοχή Zdolbunovsky.

Οι ντόπιοι κυνηγοί και οι ψαράδες, οι ενεργοί υποστηρικτές της PCU, φόβισαν σχεδόν ολόκληρο το χωριό, υποδηλώνοντας ότι η UOC ήταν κακό.

«Αυτοί οι άνδρες απαγόρευσαν στις γυναίκες τους να πηγαίνουν στον εκκλησιαστικό οίκο για να λειτουργηθούν. Για να μην πάνε στην PCU, αυτές οι γυναίκες ταξίδευαν σε εκκλησίες σε γειτονικά χωριά, – λέει ο πατέρας Ιγκόρ. – Και ξέρετε τη χαρά είχα όταν την ημέρα της Λαμπρής Ανάστασης του Χριστού είδα τους ενορίτες μου ξανά στην λειτουργία. Επέστρεψαν στην ενορία, γελούσαμε και κλαίγαμε μαζί, ευχαριστώντας τον Αναστάντα Κύριό μας».    

Παρά τον συνεχιζόμενο εκφοβισμό και παρενόχληση του ιερέα και ενοριτών, η ενορία άντεξε και παραμένει πιστή στην Εκκλησία της.

Χωριό Bushcha, ενορία του ναού του Αρχαγγέλου Μιχαήλ

Στον εκκλησιαστικό οίκο προσεύχονται επίσης και οι πιστοί της UOC του χωριού Bushcha της περιοχής Zdolbunovsky. Στις αρχές Μαρτίου οι υποστηρικτές της PCU κατέλαβαν την εκκλησία του Αγίου Μιχαήλ. Ο πρόεδρος της δημοτικής κρατικής διοίκησης της περιοχής Zdolbunovsky τους βοήθησε σε αυτό, έχοντας σπάσει προσωπικά την πόρτα της εκκλησίας με λοστό.

Εκκλησιαστικός οίκος στο χώρο του ναού είναι μεγάλος και ευρύχωρος. Είναι χωρισμένος σε δύο μέρη, ένα από τα οποία καταλήφθηκε από τον ιερέα της PCU. Ωστόσο, αυτός και η κοινότητά του, φαίνεται, δεν αρκούνται να έχουν ένα μέρος του οίκου και ολόκληρη τη εκκλησία.

Την Μεγάλη Πέμπτη, ο αρχιερέας Αλέξανδρος Στετσίουκ, ηγούμενος της ενορίας UOC αυτού του χωριού, έλαβε συστημένη επιστολή στην οποία οι ακτιβιστές της PCU του έδιναν τριήμερη διορία για να φύγει.

Και στις 12 Μαΐου, οι πιστοί από την PCU μπλοκάρουν εντελώς την πρόσβαση των πιστών στο τμήμα του σπιτιού όπου μέχρι τότε γίνονταν οι θείες λειτουργίες, έχοντας κολλήσει πάνω στην πόρτα μια μεταλλική λωρίδα.

«Έχουμε ήδη συνηθίσει να μην δίνουμε σημασία σε τέτοιες επιθέσεις. Ναι, όλα είναι δύσκολα, είναι οδυνηρό να βλέπουμε αυτή την αναρχία, αλλά πιστεύουμε ότι ο Κύριος θα τα φέρει όλα με το καλύτερο τρόπο», – σχολιάζει η ενορίτισσα Ίννα Ρομάνοβνα. «Ακολουθούμε τον Χριστό, θέλουμε ειρήνη και ηρεμία». Την ημέρα του Πάσχα, εμείς, οι προσευχόμενοι στον εκκλησιαστικό οίκο ήμασταν πολύ, περισσότερα από διακόσια άτομα. Μπορούμε να πούμε ότι όλοι αυτοί είναι οι άνθρωποι που διέσχιζαν το μονοπάτι προς τον ναό κάθε Κυριακή. Δεν είμαστε «δυσοσμία της Μόσχας», όπως μας αποκαλεί ο διευθυντής του σχολείου. Είμαστε οι άνθρωποι του Θεού, συνηθισμένοι στην αλήθεια και το σεβασμό.

Ο ιερέας μας πατέρας Αλέξανδρος είναι πολύ νέος, είναι μόλις 25 ετών. Αλλά θέλω να πω ότι είναι πραγματικός ποιμένας, άκακος, ειλικρινής και φωτεινός. Είναι κρίμα που όσοι θέλουν να αποκαλούνται Χριστιανοί, δεν παίρνουν παράδειγμα από αυτόν. Η κοινωνία μας χάνει πολύ, παραμελώντας τέτοιους ανθρώπους. Αντί να πολεμάνε τους ανεμόμυλος, ας έστρεφαν καλύτερα τις δυνάμεις τους στον εύφορο δρόμο. Ακόμη και ο Γιαροσλάβ ο Σοφός δίδαξε στα παιδιά του ότι η δύναμη είναι σε ενότητα και όχι σε διαμάχες και μίσος».

Χωριό Γοροντνίτσα, ενορία της Εκκλησίας της Γεννήσεως της Θεοτόκου

Στο χωριό Γοροντνίτσα, Mlinivsky περιοχή, οι λάτρεις του Τόμου έχουν κατασχέσει την εκκλησία ακόμα στις 24 Φεβρουαρίου. Όλα πήγαν σύμφωνα με το συνηθισμένο σενάριο για τους επιδρομείς της PCU: «συνέλευση» της τοπικής κοινότητας, σφράγιση της εκκλησίας, αντικατάσταση των κλειδαριών στις πύλες, απογραφή και καλωσόρισμα στο καινούρια σπίτι, δυνατά, τραγουδώντας τον εθνικό ύμνο.

«Εκείνη την ημέρα έκλεισα τα 59 μου. Ήταν ένα "δώρο" για μένα, όπως το καταλαβαίνω», – δήλωσε η σύζυγος του ηγουμένου Lyudmila Grigorchuk. – Όλοι εκείνοι οι άνθρωποι για πολλά χρόνια εκτέλεσης του ιερού καθήκοντος του πατερούλη έχουν γίνει συγγενείς μας. Ποτέ δεν τσακωνόμασταν, δεν είχαμε διαφορές. Ζήσαμε, πραγματικά, ως ενορία. Κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης γύρω από το ναό κάποιοι από τους ανθρώπους κάνανε σαν τρελούς: έβριζαν, κατηγορούσαν αδικαιολόγητα και εξαπατούσαν. Λίγο ήταν από τον Χριστιανισμό, περισσότερο από την τηλεόραση και το Διαδίκτυο. Τώρα, με τον πάτερ, είμαστε ιδιαίτερα υπερήφανοι που οι περισσότεροι νεαροί κάτοικοι του χωριού παρέμειναν πιστοί στην UOC, πιθανόν σύμφωνα με την πίστη και την προσευχή τους, ο Κύριός μας μας έστειλε Πασχαλινή χαρά – τη νέα εκκλησία».

Οι πιστοί της κανονικής Εκκλησίας στο χωριό της Γοροντνίτσα προσευχόταν για περισσότερο από ένα μήνα στο σπίτι του διευθυντή της χορωδίας τους και στη συνέχεια αποφάσισαν να χτίσουν. Η γη για το ναό και τα χρήματα δωρίθηκαν και ανεγέρθηκε η κιβωτός για προσευχή, όπως στο χωριό αποκαλούν τη νέα εκκλησία τους οι πιστοί, μόλις σε δύο εβδομάδες.

«Δεν θα σας πω πόσο δύσκολο είναι σήμερα να αποκτήσετε ένα οικόπεδο για την κατασκευή του ναού της UOC στη Δυτική Ουκρανία. Τα πάντα εμποδίζονται από τις τοπικές αρχές αυτοδιοίκησης, δηλώνουν πρωτοβουλίες για μεταβάσεις στην PCU», – λέει ο αρχιεπίσκοπος Peter Grigorchuk, ηγούμενος της Εκκλησίας της Γεννήσεως της Θεοτόκου. – Χάρη στην Βαλεντίνα Νεντίλκο έχουμε επίσημα καταχωρημένη γη για την ανέγερση της εκκλησίας. Την έκανε δωρεά. Οι ενορίτες συγκέντρωσαν χρήματα για την ανέγερση του ναού. Έφερναν μεγάλα ποσά, 10 000 γρίβνες (εθνικό νόμισμα της Ουκρανίας, ισούται περίπου στα 333€). Και δύο εβδομάδες αργότερα μεγάλωσε ο ναός.

Το Σάββατο του Πάσχα, όταν τα σπίτια ήταν γεμάτα δουλειά, οι πιστοί έτρεχαν γύρω από την εκκλησία, σαν μέλισσες, καθαρίζανε, έβαζαν λουλούδια και όλοι έκλαιγαν από τη χαρά. Με μεγάλο συναίσθημα φέτος εορτάσαμε το Πάσχα. Σας μιλάω ειλικρινά, δεν έχω βιώσει μια τέτοια άνοδο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Θέλω όλοι να ακούσουν και να γνωρίζουν, ο Χριστιανισμός δεν είναι πολιτική, είναι τρόπος ζωής. Και οι Χριστιανοί είναι σπόροι. Μας ξεριζώνουν, αλλά εμείς ξαναφυτρώνουμε και καρποφορούμε».

Χωριό Μάλιγιε Ντορογοστάι, ενορία του ναού της Αγίας Σκέπης

Με την κατάληψη της εκκλησίας στο χωριό Maly Dorogostai της περιφέρειας Mlinivsky, ξεκίνησε, στην ουσία, το κύμα κατασχέσεων των ναών της UOC στην περιφέρεια του Ρίβνε. Την κοινοτική συνέλευση της PCU, η οποία έθεσε το ζήτημα της μετάβασης στην PCU, είδε όλη η περιοχή, γι’ αυτό το λόγο οι ακτιβιστές κάλεσαν την τοπική τηλεόραση.

Οι πιστοί της UOC σε αυτήν την ενορία παρέμειναν στη μειοψηφία, αλλά δεν υπέκυψαν, δεν υποχώρησαν: προσεύχονται σε μια σκηνή κοντά στην εκκλησία ή κάτω από ανοιχτό ουρανό και ονειρεύονται ένα νέο ναό που μέχρι στιγμής δεν μπορούν να χτίσουν.

«Κάθε φορά βάζουμε σκηνή για τη λειτουργία, αν ο καιρός το επιτρέπει, κάνουμε τη υπαίθρια λειτουργία», σχολίασε ο ιερέας Αλέξανδρος Yashchuk, ο ηγούμενος της ενορίας του χωριού Maly Dorogostai. Ο Θεός είναι παντού, βλέπει τα πάντα, γνωρίζει τα πάντα, το ξέρουμε εγώ και οι επίμονοι ενορίτες μου. Είναι δύσκολο για μας και ψυχολογικά και σωματικά. Πριν το Άγιον Πάσχα είχα κιόλας μια στιγμή απόγνωσης. Έβρεχε όλη τη νύχτα, ακούγονταν μπουμπουνητά. Νόμιζα, τέλος, κανείς δεν θα έρθει στην λειτουργία στη σκηνή. Νύχτα, λίγος ο χώρος, δεν θα θέλουν να σταθούν έξω. Αλλά όχι, ήδη κατά τη διάρκεια του Πασχαλινού κανόνα είχε μεγάλη προσέλευση του κόσμου, κάθονταν με ομπρέλες, αλλά δεν φεύγανε. Όταν ήρθε η ώρα να αγιάσουμε τα πασχαλινά καλάθια, ο Κύριος ειρήνευσε τα στοιχεία της φύσης και ο αγιασμός ήταν θαυμάσιος. Τα κεριά έκαιγαν ήσυχα, οι άνθρωποι χαμογελούσαν, χαίρονταν, ενώ εγώ απλώς ευχαριστούσα τον Θεό για το ανέκφραστο έλεός Του και την αγάπη για μας».

Χωριό Πιατιγόρι, ενορία της Εκκλησίας της Γεννήσεως της Θεοτόκου

Οι πιστοί της UOC του χωριού Πιατιγόρι της περιοχής Zdolbunovsky στερήθηκαν την ευκαιρία να βρίσκονται στην εκκλησία την παραμονή της Κυριακής των Βαΐων. Οι υποστηρικτές της PCU, κρύβοντας με τον αγιασμό της ιτιάς (των βαΐων στην Ουκρανία/Ρωσία), που πραγματοποίησαν στο χώρο του ναού, έκοψαν τις κλειδαριές και κατέλαβαν το θρησκευτικό οίκο.

«Έχουμε βιώσει πολλά ανησυχητικά γεγονότα, αλλά δεν αισθανόμαστε ταπεινωμένοι ή νικημένοι, αισθανόμαστε χαρούμενοι», λέει η ενορίτισσα του ναού, Γκάλινα. – Ο Κύριος μας αγκάλιασε όλους. Τη Δευτέρα βράδυ μετά την Κυριακή των Βαΐων μάθαμε πού θα μπορούσαμε να βρουμε χώρο για την εκκλησία. Ήταν ένα εγκαταλελειμμένο κατάστημα. Και την Μεγάλη Πέμπτη η κοινότητά μας έχει ήδη κάνει τη θεία λειτουργία εκεί.

Οι άνθρωποι για δύο συνεχόμενες ημέρες, όπως τα μυρμήγκια, εργάστηκαν για τη βελτίωση των εγκαταστάσεων. Υπήρχε πολλή δουλειά: έβαφαν, καθάριζαν, λεύκαιναν τους τοίχους. Ήρθαν οι γιαγιάδες, που λόγω αδυναμίας, δεν μπορούσαν πλέον να δουλέψουν, αλλά ήθελαν απλά να βυθιστούν στην ατμόσφαιρα αυτής της χαράς, της διευθέτησης μιας νέας εκκλησίας.

Ποτέ δεν πίστευα ότι οι άνθρωποι θα ενωθούν τόσο πολύ. Οι ιερείς μας, έχοντας ξεχάσει τις απειλές και ταπεινώσεις που υπέστησαν, χαίρονταν μαζί με τον λαό. Οι άνθρωποι από τα σπίτια τους έφερναν τραπεζομάντιλα, βάζα, εικόνες. Μας χάρισαν τοт Επιτάφιο και δώρισαν χρήματα για χαλιά. Σε δύο ημέρες, φαίνεται, ότι κάναμε το αδύνατο. Τόσο, λοιπόν, γιορτινά συναντήσαμε τις ημέρες της Λαμπρής Ανάστασης του Χριστού.

Κατά τη διάρκεια της Πασχαλινής λειτουργίας υπήρχε πολλής κόσμος, ίσως τα λόγια δεν μπορούν να μεταφέρουν το τι συνέβαινε στην ψυχή όλων Μετά τον αγιασμό των πασχαλινών τσουρεκιών οι άνθρωποι δεν ήθελαν να φύγουν, μιλούσαν, ασπάζονταν, έκλαιγαν.

Γνωρίζω τώρα με βεβαιότητα ότι σε εκείνο το χώρο, που ποτέ πριν δεν ήταν εκκλησία, μαζί μας ήταν ο Αναστάντας ο Χριστός!»

Φωτογραφίες από ανοιχτές πηγές