სასამართლომ დაამტკიცა განაჩენი იმ პირისთვის, რომელმაც სამხედრო სამსახურს თავი აარიდა: რელიგიის აღმსარებლობის უფლება აბსოლუტური არ არის
უმაღლესმა სასამართლომ დაამტკიცა განაჩენი იმ მამაკაცის მიმართ, ვინც რელიგიური შეხედულებების გამო სამხედრო სამსახურს თავი აარიდა.
უკრაინის სისხლის სამართლის საკასაციო სასამართლოს პირველი სასამართლო პალატის მოსამართლეთა კოლეგიამ განიხილა მამაკაცის საქმე, რომელმაც რელიგიური შეხედულებების გამო თავი აარიდა სამხედრო სამსახურს და დაადგინა, რომ რელიგიური შეხედულებები არ არის სამხედრო სამსახურის თავის არიდების მიზეზი მობილიზაციის დროს, განსაკუთრებულ პერიოდში. ამის შესახებ იუწყება გამომცემლობა sud.ua.
უმაღლეს სასამართლოში გადაწყვიტეს, რომ რელიგიურ შეხედულებათა გამო მობილიზაციაზე უარის თქმის დროს ადამიანმა უნდა წარმოაჩინოს საკუთარი ღრმა, გულწრფელი და თანმიმდევრული რელიგიური შეხედულებები. თანაც ამის დადასტურება არა საკუთარი სიტყვებით და ახლობელთა ჩვენებებით უნდა მოხდეს, არამედ წარსულში ამ მსოფლმხედველობითი პოზიციის საჯარო გამონათქვამების, პაციფისტური მიმართულების საჯარო მოძრაობებში მონაწილეობის შესახებ ინფორმაციით.
მოსამართლეებმა ჩათვალეს, რომ საკუთარი რელიგიის აღმსარებლობის უფლება ან შეხედულებები აბსოლუტური არ არის, ომის პირობებში ეს შეზღუდული უნდა იყოს, „რაც გამოკვეთს სამართალში სამართლებრივი ჩარევის ჩარჩოებს, საშუალებას აძლევს, რომ განხორციელდეს ეს მხოლოდ იმ დონეზე, რასაც მოითხოვს ზემოთხსენებული კანონიერი მიზნების მიღწევა“.
ეს დასკვნები გამოიტანა სასამართლომ, როდესაც განიხილავდა №344/12021/22 საქმეს, სადაც ნათქვამია, რომ მამაკაცმა უარი განაცხადა უწყებაზე და 2022 წლის ივლისში არ გამოცხადდა დაკომპლექტების ტერიტორიულ ცენტრში, ეს კი იმით ახსნა, რომ სამხედრო სამსახური მის რელიგიურ შეხედულებებს ეწინააღმდეგება.
ადგილობრივმა სასამართლომ მამაკაცს მიუსაჯა უკ-ის 336 სტატიით და უკ-ის 69 სტატიის შესაბამისად 1 წლის ვადით თავისუფლების აღკვეთა.
სააპელაციო სასამართლომ გააუქმა ეს განაჩენი დანაშაულის დადგენის ნაწილში და გამოიტანა თავისი განაჩენი, რომელმაც მსჯავრდებულს უკ-ის 36 სტატიით დანაშაული შეუცვალა 3 წლის ვადით თავისუფლების აღკვეთით, უკ-ის 75 სტატიის საფუძველზე გაანთავისუფლა ის იძულებითი 1 წლიანი ვადისგან და მსჯავრდებულს დააკისრა მოვალეობები, რომლებიც უკ-ის 76 სტ. 1 ნაწ. 1-3 პუნქტებით არის გათვალისწინებული.
მამაკაცმა ვერ დაუმტკიცა სასამართლოს, რომ ის არის რომელიმე რელიგიური სტრუქტურის წევრი, ხოლო პირველი ინსტანციის სასამართლომ წარადგინა მტკიცებულებები, რომ ის გაწვეული იყო ჯარში და მისი რელიგიური შეხედულებები ხელს არ უშლიდა მას სამსახურის გავლაში.
მიღებული გადაწყვეტილებების მოტივირებისას, სასამართლოები ეყრდნობოდნენ კანონის დებულებებს „ალტერნატიული (არასამხედრო) სამსახურის შესახებ“ 12.12.1991 №1975-XII, რომლებიც აკავშირებენ ალტერნატიულ (არასამხედრო) სამსახურზე უფლებას მხოლოდ კანონით დაწესებულ მოქმედ რელიგიურ ორგანიზაციებში, რომელთა სწავლების შინაარსი შეუსაბამოა სამხედრო ვალდებულების შესრულებასთან. იმ პირებზე, რომლებიც ვერ ამტკიცებენ თავიანთ მონაწილეობას ასეთ ორგანიზაციებში, კანონი არ ვრცელდება.
როგორც მჟკ იუწყებოდა, ვოლინსკის ოლქში ასამართლებდნენ ადამიანს, რომელმაც რელიგიის გამო უარი განაცხადა სამხედრო სამსხურზე.
