ვინიცკის ეპარქიაში ჩატარდა ტრადიციული ლიტანიობა კალინოვსკის ჯვრისკენ

2021 წლის 6 ივლისს უმე-ს ვინიცკის ეპარქიაში შედგა ლიტანიობა კალინოვსკის ჯვრისკენ. მას ლოცვით მხარი დაუჭირა ვინიცის სამმა მიტროპოლიტმა - ვინიცკისა და ბარსკის მიტროპოლიტმა ვარსონოფიმ, ტულჩინსკისა და ბრაცლავსკის მიტროპოლიტმა იონათანმა და მოგილევ-პოდოლსკისა და შარგოროდსკის მიტროპოლიტმა აგაპიტმა, გვატყობინებს მჟკ-ს კორესპონდენტი.

ამ წელს მომლოცველებმა უკვე ტრადიციულად გაიარეს გზა ღირსი პარასკევა სერბელის კალინოვსკის ტაძრიდან ჯვრისკენ, სადაც 1923 წლის 7 ივლისს მოხდა სასწაული, რომელიც დღემდე ახსოვთ. როგორც გვითხრა კალინოვსკის რაიონის ღირსმა დეკანოზმა ვლადიმირ როზმანმა, ჯერ კიდევ ცოტა ხნის წინ ჯვართან მიდიოდნენ და ჩამოდიოდნენ იმ მოვლენების ცოცხალი მოწმეები, მათთან ურთიერთობდნენ და მათ მონაყოლს იწერდნენ, რათა ეს მტკიცებულებები შემდგომი თაობებისთვის შემოენახათ.

დღეს კალინოვსკის სასწაულის ისტორია, რომელიც თითქმის 100 წლისაა, ამ პატარა ქალაქის საზღვრებს დიდი ხანია გასცდა. მაშინ, განთიადზე, ორი წითელარმიელი კალინოვკას სადგურიდან სალნიკში ურემით მიდიოდა. სოფელში გზის გასაყართან ხის ჯვარი იყო აღმართული, დაახლოებით 6 მეტრის სიმაღლის, რომელიც აღმართეს ოქტომბრის რევოლუციის შემდეგ ყაჩაღების მიერ აქ მოკლული სამი ვაჭრის საფლავზე. ჯვარი ადგილობრივი სიწმინდე გახლდათ და მასთან ყოველწლიურად მიდიოდნენ მომლოცველები სალოცავად. ერთ-ერთმა მთვრალმა ჯარისკაცმა ჯვარს ესროლა და მოხვდა „ჯვარცმის“ ხატს, მაცხოვრის ხატს მარჯვენა მხარში, საიდანაც სისხლი წამოვიდა. ამის შესახებ თანასოფლელებს უამბო მეეტლემ, რომელსაც მთვრალი ჯარისკაცები მიჰყავდა.

სამღვდელოება და ერისკაცები ჯვართან ოცდაოთხსაათიან მორიგეობას აწარმოებდნენ. აქ მოემართებოდნენ ლიტანიობისთვის გარშემო სოფლებიდან, კიევის ოლქიდან, ვოლინიდან, გალიციადან. პოლონეთიდანაც კი ჩამოსულან მატარებლით მართლმადიდებლები, მაგრამ ჯარისკაცები გარს შემოერტყნენ ვაგონებს და მომლოცველებს ბაქანზეც კი არ უშვებდნენ. ჯვართან მივიდნენ კიევ-პეჩორის და პოჩაევსკის ლავრების ბერები. ხატიდან სისხლის დენა არ წყდებოდა, ტოვებდა რა ჯვრის ხეზე ზოლს მიწამდე. მორწმუნეებს სურდათ მასთან მონასტრის აგება, რომელიც ქრისტეს ვნებისადმი იქნებოდა მიძღვნილი, მაგრამ პოდოლსკის გუბერნიის აღმასრულებელმა კომიტეტმა ეს არ დაუშვა.

1923 წლის 24 ივლისს ხელისუფლების წარმომადგენლებმა ადგილობრივ ფელდშერთან ერთად სისხლი აიღეს ჯვრიდან და ის ექსპერტიზაზე კიევში გააგზავნეს. ძველი მაცხოვრებლები ამბობენ: როცა დედაქალაქიდან დასტური მოვიდა, რომ ეს ნამდვილად სისხლია, ფელდშერი დახვრიტეს და მასთან ერთად, ათეულობით მღვდელიც.

რეპრესიების მიუხედავად, ხალხი კალინოვკაში ჯვართან მიდიოდა. წმინდა მოციქულთასწორის ოლგას ხსენების დღეს 15 ათასზე მეტი მომლოცველი შეიკრიბა. წინასწარმეტყველ ილიას დღესასწაულზე დაახლოებით 20 ათასი მორწმუნე. მაშინ უღმერთოებმა ჯვარი გაანადგურეს.

„დღეს მინდა გისურვოთ, რომ პატიოსანი და ცხოველმყოფელი უფლის ჯვრის ძალა დაგვეხმაროს, განგვამტკიცოს ჩვენი ეკლესიისთვის ამ რთულ პერიოდში. ჩვენი შემდგომი ლიტანიობა იქნება კიევში 27 ივლისს. დედაქალაქი და დიდი მთავარი ვლადიმირი უკრაინის ყველა ეპარქიიდან შეკრებს მორწმუნეებს“, - თქვა ვინიცკისა და ბარსკის მიტროპოლიტმა ვარსონოფმა.

„ლიტანიობის მეშვეობით ჩვენ ვუერთდებით ღმერთს და ერთმანეთს, ვგრძნობთ მთლიანობას. როცა ადამიანები ჯვრებით, ხატებით მიდიან და ლოცულობენ - ესაა ჩვენი რწმენის სიმბოლოს, ერთიანი, წმინდა, კათოლიკე და სამოციქულო ეკლესიის რწმენის ხორცშესხმა, რომელსაც ვერ სძლევენ ბჭენი ჯოჯოხეთისანი“, - დაამატა ტულჩინისა და ბრაცლავსკის მიტროპოლიტმა იონათანმა.

ადრე, მჟკ წერდა, რომ კიევის მხარეში ჩატარდება უმე-ს ტრადიციული ლიტანიობა ხატით „მოგვიხმე მორჩილებისკენ“.