საქმეთმმართველი: მიუხედავად იმისა რომ მოიქუფრა,აღგომას ღირსეულად შევხვდეთ
დიდი მარხვის ბოლო დღეებში მიტროპოლიტმა ანტონმა მოუწოდა სძლიონ ცდუნებას და ყურადღება გაამახვილონ მომავალ დღეებზე-გაიხსენონ ქრისტეს ტანჯვა ჯვარზე.
რაც უფრო ახლოვდება ქრისტეს აღდგომა-მით უფრო იქუფრება ღრუბლები ცხოვრების ჰოპიზონტზე, მაგრამ მნიშვნელოვანია არ ვიყოთ უიმედოდ, არამედ მოვემზადოთ ღირსეულად შევხვდეთ უფლის ნათელ აღდგომას. ამაზე უკრაინის მართლმადიდებელი ეკლესიის საქმეთამმართველმა, ბორისპოლისა და ბროვარის მიტროპოლიტმა ანტონმა(პაკანიჩი) განაცხადა პორტალ «Православная жизнь»-თან მიცემულ კომენტარში.
მიტროპოლიტმა შეახსენა, რომ კაცობრიობის ისტორია დატვირთულია მოულოდნელობის, მოვლენების კარდინალური შემოტრიალების მაგალითებით.ღმერთს მრავალი სცენარი აქვს, განმარტა მან, ჩვენგან საჭიროა მისადმი მხოლოდ სრული მინდობა.
"თუ რამე მოხდება საშინელი, მაშინ ეს ერთმნიშვნელოვნად, უმცირესი შესაძლებლობაა ჩვენს საკეთილდღეოდ, -აღნიშნა უმე-ს საქმეთამმართველმა.- ეს არ არის სასჯელი, არამეს საქციელის სწორხაზოვნების კორექტირებაა სრულყოფილი პედაგოგის, ქირურგის, მოსიყვარულე მამის მხრიდან".
მიტროპოლიტ ანტონის აზრით, შესანიშნავ მისაბაძ მაგალითად შეიძლება იყოს მოყვანილი წამებული სამეფო ოჯახი-უკანასკნელი იმპერატორი და მისი ახლობლები.
კარგად ესმოდათ რა მოელოდათ,მათ ბოლო წუთამდე არ დაუკარგავთ ადამიანური სახე და ღირსეულად ეჭირათ თავი, აგრძელებდნენ თავის ყოველდღიურ საქმეებს და არცერთი არ ჩავარდნილა უიმედობასა და უკმაყოფილებაში: "უბედურებამ მხოლოდ გააერთიანა ისინი, გახადა ერთმანეთის მზრუნველი. მიუხედავად მწირი ატმოსფეროსა და საკუთარი თავის მიმართ უნდობელი დამოკიდებულებისა, ისინი არ დაეცნენ, ღირსეულად მივიდნენ დასასრულთან."
ეს მაგალითი, განმარტა მიტროპოლიტმა, გვასწავლის ჩვენ იმას, რომ ყველამ საკუთარი მოვალეობა კეთილსინდისიერად უნდა შეასრულოს ბოლომდე: არ უნდა მიატოვო ადგილი, არ დატოვო ის მსახურება, რომელიც ყველას საკუთრივ მიანიჭა ღმერთმა, აკეთოს ყველა თავისი ჩვეული საქმეები, არ ჩავარდეს პანიკასა და ისტერიკაში.
"ჩვენ არ ვიცით ჩვენი უკანასკნელი წუთები, არ ვიცით, რით დამთავრდება დღევანდელი დღე,- შეახსენა მან.- ეს ჩვენზე არ არის დამოკიდებული. მაგრამ ერთნმიშვნელოვანია, რომ ჩვენზეა დამოკიდებული ჩვენი ნდობა ღმერთისადმი. რწმენა იმისა, რომ ის ყოველწამიერად ზრუნავს ჩვენზე როგორც არავინ. აკეთებს ყველაფერს საუკეთესოდ, რაშიც ყოველი ჩვენთაგანი ცხოვრების მანძილზე დარწმუნებულა მრავალჯერ."
