შეუნდობენ თუ არა ბანდიტებს და რეიდერებს?

დამეთანხმებით, მრავალი წლის განმავლობაში პატიების აქტი და საერთოდ, მარხვის დაწყების წინა დღე იმართებოდა გარკვეული ცერემონიის ფორმატში, როდესაც ხშირად უცხოები უახლოვდებოდნენ ერთმანეთს და რაღაცის გამო პატიებას სთხოვდნენ. ასეთ პირობებში პატიება და შენდობა სულაც არ იყო რთული და ცოტა სახალისოც კი.

დღეს ყველაფერი სხვაგვარადაა. დღეს უკრაინის მართლმადიდებლური ეკლესიის ათასობით მრევლს ნამდვილად აქვს მიზეზი შეუნდოს ბევრ ახლობელს. ვინც მოტყუებითა და ძალით წაართვა მათ ტაძრები, შეურაცხყოფა მიაყენა, ცილი დასწამა და სცემეს კიდეც. შესაძლებელია და აუცილებელია ამ ადამიანების პატიება? მაგრამ პატიებას ხომ არ ითხოვენ.

აქ, ალბათ, უნდა გვახსოვდეს, რომ პატიება არა დამნაშავესთვის, არამედ ჩვენთვისაა საჭირო. დიდ მარხვას ხშირად ადარებენ კიბეს, რომლის თავზე აღდგომა გველოდება. ადვილია ამ კიბეზე ასვლა უამრავი წყენით და ბოროტებით? Ძალიან რთულია. ამიტომაც არის აუცილებელი მიტევების კვირა. უნდა დატოვოთ მთელი ეს „სიმდიდრე“ და ადვილად ეწევით ზეციერს.

დიახ, ძალიან რთულია წყენის დავიწყება, თქვენ უნდა ამოიღოთ ისინი გონებიდან ძირფესვიანად. მაგრამ რა ადვილია მათ გარეშე! მაშ, მივცეთ მიცვალებულებს დამარხვის შესაძლებლობა და ვუთხრათ ღმერთს: და მოგვიტევე ჩვენ თანანადებნი ჩვენი, ვითარცა ჩვენ მივუტევებთ თანამდებთა მათ ჩვენთა;