Πενταρχία των Αρχαίων, ή Δίκη για τη Ρωσική Εκκλησία
Στον ελληνικό κόσμο απειλούν τη ROC με πενταρχικό δικαστήριο: κατάργηση της αυτοκεφαλίας για 5 χρόνια ή και στέρηση χάριτος. Πώς να αντιδράσουμε σε αυτό;
Στις 12 Ιανουαρίου 2022, ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας κ. Θεόδωρος έστειλε επιστολή στον αρχηγό του Φαναρίου με αίτημα να συγκληθεί σύσκεψη των προκαθημένων των 5 Εκκλησιών ή της λεγόμενης πενταρχίας. Ο λόγος είναι η δημιουργία της Εξαρχίας της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Αφρική. Αργότερα έγινε γνωστό ότι η πενταρχία θα γίνει πριν από τη Μεγάλη Εβδομάδα στο Φανάρι. Οι ιεράρχες των Ελληνικών Εκκλησιών κάνουν λόγο για προσωρινή κατάργηση της αυτοκεφαλίας για τη Ρωσική Εκκλησία ή ακόμη και για στέρηση της χάριτος της ROC. Τι να περιμένουμε από αυτή τη συνάντηση;
Τι είναι η πενταρχία;
Η Πενταρχία, ή «πέντε εξουσίες» είναι μια θεολογική έννοια που αναπτύχθηκε στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Σύμφωνα με αυτήν, οι σημαντικότερες αποφάσεις για την παγκόσμια Ορθοδοξία θα πρέπει να λαμβάνονται από τους προκαθήμενους (πατριάρχες) των πέντε Εκκλησιών: Ρωμαϊκής, Κωνσταντινούπολης, Αλεξάνδρειας, Αντιόχειας και Ιερουσαλήμ.
Αργότερα, λόγω της απομάκρυνσης του Ρωμαίου επισκόπου από την Ορθοδοξία, ο Πατριάρχης Μόσχας έγινε ο πέμπτος πατριάρχης της πενταρχίας, έχοντας λάβει την ίδια τιμή με τους τέσσερις αρχαίους ανατολικούς πατριάρχες. Ωστόσο, τα δικαιώματα των μελών της πενταρχίας δεν είναι ακόμη σαφώς καθορισμένα. Κανένας από τους συνοδικούς ή πατερικούς κανόνες, που αναγνωρίζονται από ολόκληρη την Ορθόδοξη Εκκλησία, δεν κάνει λόγο για ύπαρξη οργάνου εκκλησιαστικής εξουσίας αποτελούμενου από πέντε πατριάρχες.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το 2011 εμφανίστηκε ένα φαινόμενο γνωστό ως «νεοπενταρχία», διεκδικώντας ειδικά δικαιώματα για τη διασφάλιση της διαχείρισης της Εκκλησίας και την επίλυση θεμάτων που την αντιμετωπίζει.
Για πρώτη φορά η ιδέα της «νεοπενταρχίας» εκφράστηκε από τον Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο, ο οποίος ανακοίνωσε τη σύγκληση τον Σεπτέμβριο του 2011 την Σύνοδου των Προκαθημένων των «Αρχαίων Εκκλησιών» (τέσσερα Ανατολικά Πατριαρχεία και Εκκλησία της Κύπρου). Κοινοποιώντας τους τέσσερις Ανατολικούς Πατριάρχες για τη σύγκληση της προαναφερθείσας Συνόδου του Σεπτεμβρίου, ο επικεφαλής του Φαναριού δήλωσε επί λέξει τα εξής: «Τα αρχαιότερα Πατριαρχεία της Ορθοδόξου Εκκλησίας, μαζί με την Αγία Εκκλησία της Κύπρου… είναι σαν τον πυρήνα ολόκληρου του κτιρίου και είναι σύνθεση της Ορθόδοξης Εκκλησίας».
Ακριβώς αυτοί οι προκαθήμενοι, κατά τη γνώμη του αρχηγού του Φαναρίου, έπρεπε να καθορίσουν τη θέση της Εκκλησίας σε μια σειρά ζητημάτων.
Στις 1–3 Σεπτεμβρίου 2011, οι προϊστάμενοι των Εκκλησιών, συγκεντρωμένοι υπό την πτέρυγα του Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου, εξέδωσαν δήλωση στην οποία δήλωναν ξεκάθαρα ότι είχαν συγκεντρωθεί στο Φανάρι «για να αναβιώσουν το αρχαίο έθιμο» της πεντααρχίας.
Γιατί το Φανάρι χρειάζεται πενταρχία;
Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι στα δίπτυχα των Ορθοδόξων Εκκλησιών ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου καταλαμβάνει συνήθως τη 10η θέση, δηλαδή απέχει αρκετά από τις διεκδικήσεις στον κύκλο των εκλεκτών.
Όμως λόγω «ειδικών» δεσμών με τους ανατολικούς πατριάρχες (πρώτα απ' όλα μιλάμε για κοινές ελληνικές ρίζες και προσήλωση στην ιδέα του ελληνισμού), η κεφαλή της Εκκλησίας της Κύπρου τοποθετήθηκε από τους Φαναριώτες στο ίδιο επίπεδο με τους προκαθήμενους της Κωνσταντινούπολης, της Αλεξάνδρειας, της Αντιόχειας και της Ιερουσαλήμ. Τον Ιούλιο του 2016, ο εκπρόσωπος του Φαναρίου, Αρχιεπίσκοπος Τελμής Ιώβ (Γέτσα), σημείωσε ότι τα μέλη της πενταρχίας είναι «οι Εκκλησίες που εγκρίθηκαν στις Οικουμενικές Συνόδους» και οι άλλες Εκκλησίες είναι «ένα νέο κύμα αυτοκεφαλιών που δεν επιβεβαιώθηκε από Οικουμενική Σύνοδο».
Είναι ενδιαφέρον ότι όλες οι προσπάθειες των Φαναριωτών να προωθήσουν την ιδέα μιας «νεοπενταρχίας» (χωρίς τον Πατριάρχη Μόσχας, αλλά με τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου), όπως αποδείχθηκε, χρειαζόταν μόνο για να δικαιολογηθεί αργότερα η νομιμοποίηση των Ουκρανών σχισματικών και η «αυτοκεφαλία» της OCU.
Ο ίδιος Ιώβ (Γέτσα), μιλώντας για το ειδικό καθεστώς των Ανατολικών Πατριαρχών και της Εκκλησίας της Κύπρου, σημείωσε ότι το έδαφος της Ουκρανίας είναι υπό τη δικαιοδοσία του Φαναρίου και «η Μητέρα Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης μπορεί να παραχωρήσει αυτοκεφαλία στην Ουκρανική Εκκλησία».
Ως αποτέλεσμα, η OCU έλαβε τον Τόμο, οι Έλληνες, Αλεξανδρινοί και Κύπριοι προκαθήμενοι το αναγνώρισαν, η Ρωσική Εκκλησία ως απάντηση σε αυτό δημιούργησε την Εξαρχία στην Αφρική και ο Πατριάρχης κ. Θεόδωρος ζήτησε τη σύγκληση της Πενταρχίας.
Είναι σαφές ότι σε αυτή την κατάσταση οποιαδήποτε «συνάντηση» των Ελλήνων θα έχει μόνο έναν στόχο - την καταδίκη της Ρωσικής Εκκλησίας. Για παράδειγμα, ορισμένοι εκπρόσωποι της Ελληνικής και της Αλεξανδρινής Εκκλησίας δήλωσαν ότι η Ρωσική Εκκλησία, ως αποτέλεσμα μιας συνάντησης πέντε προκαθημένων των «αρχαίων αποστολικών Εκκλησιών», θα μπορούσε να χάσει την ανεξαρτησία της για μια περίοδο πέντε ετών. Επιπλέον, μπορεί να στερηθεί τη χάρη των μυστηρίων. Οι απειλές φαίνονται εντυπωσιακές, αλλά τι κρύβεται πίσω από αυτές;
Ποιος θα πάει ή όχι στο Φανάρι;
Στις 12 Φεβρουαρίου 2022, ο εκπρόσωπος του Φαναρίου, Μητροπολίτης Χαλκηδόνας κ. Εμμανουήλ, κάλεσε τον Πατριάρχη Αντιοχείας κ. Ιωάννη στη Σύνοδο των... τεσσάρων προκαθημένων. Δηλαδή, αντί για πενταρχία, μπορεί να μας περιμένει μια «τετραρχία», αφού ένας από τους πιθανούς συμμετέχοντες σε αυτό το Συμβούλιο έχει ήδη αρνηθεί να έρθει στο Φανάρι. Υποτίθεται ότι μιλάμε για τον προκαθήμενο της Κυπριακής Ορθόδοξης Εκκλησίας Αρχιεπίσκοπο κ. Χρυσόστομο.
Γενικά, είναι κατανοητή η απροθυμία του κ. Χρυσοστόμου να συμμετάσχει στη δίκη της ROC. Λόγω της αναγνώρισης της OCU, η Κυπριακή Εκκλησία ουσιαστικά διασπάστηκε και ο Αρχιεπίσκοπος κ. Χρυσόστομος προκάλεσε ισχυρή αντίθεση μεταξύ των Κυπρίων ιεραρχών που διαφώνησαν με τη νομιμοποίηση των Ουκρανών σχισματικών. Κάτω από τέτοιες συνθήκες ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος καταλαβαίνει ότι η Σύνοδος της Κυπριακής Εκκλησίας δύσκολα θα εγκρίνει το ταξίδι του στη Φαναριώτικη Σύνοδο. Εάν, σε αντίθεση με την άποψη των συνοδικών, αποφασίσει παρόλα αυτά να συμμετάσχει σε αυτήν, τότε αυτό θα έχει σίγουρα σοβαρότατες συνέπειες τόσο για τον ίδιο προσωπικά όσο και για την Εκκλησία της Κύπρου συνολικά.
Ερωτηματικό αποτελεί και η συμμετοχή του Πατριάρχη Αντιοχείας στη σύνοδο. Αμέσως μετά την επίσκεψη του Μητροπολίτη Χαλκηδόνας κ. Εμμανουήλ σε αυτόν, δημοσιεύτηκαν στα ΜΜΕ ότι ο Πατριάρχης κ. Ιωάννης αποδέχτηκε την πρόσκληση του αρχηγού του Φαναρίου και θα προσέλθει στη Σύνοδο. Ωστόσο, αυτό δεν ισχύει.
Στις 14 Φεβρουαρίου, αντιπροσωπεία του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας έφτασε στην Εκκλησία της Αντιοχείας. Ο σκοπός αυτής της επίσκεψης είναι ξεκάθαρος χωρίς άλλα λόγια - να πειστεί ο Πατριάρχης κ. Ιωάννης για την ανάγκη συμμετοχής στη Φαναριώτικη Σύνοδο. Ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Αντιοχείας απάντησε ότι το ταξίδι του στο Φανάρι ήταν δυνατό μόνο αν εγκριθεί από τη Σύνοδο. Αυτό σημαίνει ότι, τουλάχιστον προς το παρόν, αρνήθηκε ευγενικά την πρόσκληση του Φαναρίου. Τι μας επιτρέπει να κάνουμε μια τέτοια υπόθεση;
Ας θυμίσουμε ότι το Πατριαρχείο Αντιοχείας, όπως και η Ρωσική Εκκλησία, δεν συμμετείχε στη Σύνοδο Κρήτης του 2016, που ήταν έργο ζωής του Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου. Αυτό σημαίνει ότι ο Προκαθήμενος της Αντιόχειας δεν φοβήθηκε να χαλάσει σοβαρά τις σχέσεις με το Φανάρι. Καθώς επίσης δεν φοβήθηκε την «οργή των Φαναριωτών» στο «Ουκρανικό ζήτημα», υποστηρίζοντας ανοιχτά τη Ρωσική Εκκλησία. Επομένως, ακόμη κι αν ο Πατριάρχης κ. Ιωάννης συμφωνήσει να συμμετάσχει στο «Συμβούλιο των Τεσσάρων», η ψήφος του είναι απίθανο να αντικαταστήσει τον «κουμπαρά» του κ. Βαρθολομαίου. Μάλλον το αντίθετο.
Επιπλέον, είναι απίθανο να προσέλθει στη Σύνοδο και ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλος. Υπάρχουν περισσότεροι από αρκετοί λόγοι για αυτό.
Πρώτον, ο ίδιος, αν και με προσεκτικά λόγια και εκφράσεις, έχει επανειλημμένα ξεκαθαρίσει ότι αντιτίθεται στη νομιμοποίηση του ουκρανικού σχίσματος.
Δεύτερον, ακριβώς ο Πατριάρχης κ. Θεόφιλος ήταν αυτός που ξεκίνησε τη Διάσκεψη του Αμμάν των Προκαθημένων των Τοπικών Εκκλησιών και πρόσφατα ανακοίνωσε την ανάγκη για το Αμμάν-2.
Τρίτον, το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων αυτή τη στιγμή (όμως, όπως πάντα) χρειάζεται τη βοήθεια της Ρωσικής Εκκλησίας, αφού η ύπαρξή του στους Αγίους Τόπους απειλείται σήμερα.
Επομένως, είναι απίθανο ο Πατριάρχης Θεόφιλος να βάλει στη μία πλευρά της ζυγαριάς την παράλογη «αυτοκεφαλία» της OCU και στην άλλη τις δικές του αρχές. Αλλά εάν το «Συμβούλιο των Τεσσάρων» πραγματοποιηθεί, τότε τι πρέπει να περιμένει η ROC από αυτό;
«Σύνοδος των Τεσσάρων»: τι μπορεί να περιμένει η Ρωσική Εκκλησία;
Τα ελληνικά ΜΜΕ είναι βέβαια ότι η γενική θέση του Φαναρίου στο θέμα της ίδρυσης της Εξαρχίας της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Αφρική θα εξαρτηθεί από τη στάση των Πατριαρχείων Αντιοχείας και Ιεροσολύμων. Ωστόσο, μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει ανταπόκριση. Η απουσία τους μπορεί εύκολα να εξηγηθεί: τόσο η Αντιόχεια όσο και η Ιερουσαλήμ, πιθανότατα, πιστεύουν ότι η βασική αιτία της κρίσης δεν είναι η ROC, αλλά η «αυτοκεφαλία» της OCU. Αυτό σημαίνει ότι αν έρθουν στο Φανάρι, θα είναι μόνο για να αποφασίσουν τι θα κάνουν στη συνέχεια.
Είναι απίθανο να γίνουμε μάρτυρες της «στέρησης της αυτοκεφαλίας» της ROC, όπως ζητούν οι Αλεξανδρινοί. Και επειδή μια τέτοια ενέργεια δεν έχει ιστορικά προηγούμενα και είναι κανονικά παράλογη και γιατί δεν είναι σαφές ποιο έγγραφο για το αυτοκέφαλο της ROC η «Σύνοδος των Τεσσάρων» θα το κηρύξει άκυρο.
Γεγονός είναι ότι όσον αφορά την ανεξαρτησία της Ρωσικής Εκκλησίας, υπάρχουν τουλάχιστον τρεις πράξεις που υπογράφονται από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Αυτές είναι:
- Ανακήρυξη στη Μόσχα το 1589 από τον τότε Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιερεμία Β' του Αρχιεπισκόπου Μόσχας Ιώβ ως Πατριάρχη, χειροτονία του σε Πατριάρχη.
- Συνοδικός χάρτης του 1590, ή Τόμος για την ανάδειξη του Μητροπολίτη Μόσχας στον Πατριάρχη της Ανατολής, που επικύρωσε τις συμφωνίες που συνήφθησαν στη Μόσχα το 1589, με την προσθήκη αναγνώρισης στη Σύνοδο της Ρωσικής Εκκλησίας του δικαιώματος να εκλέγει τον Πατριάρχη Μόσχας.
- Πατριαρχικός και Συνοδικός Τόμος του 1593, με τον οποίο επικυρώθηκαν οι προηγούμενες πράξεις.
Επομένως, ποιο από αυτά τα έγγραφα υπόκειται σε ακύρωση; Είναι απίθανο το Φανάρι να μπορέσει να απαντήσει σε αυτή την ερώτηση. Και σε τι μπορεί να οδηγήσει η «ακύρωση» της αυτοκεφαλίας της ROC; Το Φανάρι θα δηλώσει την εξουσία του πάνω της; Μοιάζει με σενάριο φαντασίας χαμηλού προϋπολογισμού με θέμα την εκκλησία. Επομένως, η πιο πιθανή κατάληξη όλης αυτής της συζήτησης για μια πιθανή «Σύνοδος των Τεσσάρων», όπως μας φαίνεται, θα είναι η απουσία του «λόγω της μη εμφάνισης των συμμετεχόντων». Πιθανότατα, ούτε οι Πατριάρχες Αντιοχείας ούτε οι Πατριάρχες Ιεροσολύμων θα έρθουν σε αυτή, πράγμα που σημαίνει ότι αυτή η ιδέα θα βυθιστεί στη λήθη.
Δεν αποκλείεται βέβαια οι Φαναριώτες να προσπαθήσουν, κατά τα λόγια του Μητροπολίτη Πειραιώς κ. Σεραφείμ, να επιμείνουν περαιτέρω και να πάνε κόντρα στους κανόνες και τη λογική. Αλλά πού μπορεί αυτό να οδηγήσει την Εκκλησία; Μόνο μέχρι το τελικό σχίσμα της Ορθοδοξίας. Θα αποφασίσουν για αυτό, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι μόνο τρεις Εκκλησίες τους στήριξαν στο θέμα της OCU; Πολύ δύσκολα.
Και μπορεί να έχει κάποια βαρύτητα ο λόγος των ανθρώπων που ήδη αποκαλούνται σχισματικοί στην ίδια τη Ρωσική Εκκλησία;
