Θα επιστρέψει ο Λουκασένκο την Ουκρανία στους κόλπους «αληθινής πίστης»;
Ο Πρόεδρος της Λευκορωσίας έκανε μια ηχηρή δήλωση στον ναό του Μινσκ για την Ουκρανία, το σχίσμα και την αυτοκεφαλία. Διαβάζουμε και αναλύουμε.
Στις 7 Ιανουαρίου, ο Πρόεδρος της Λευκορωσίας Αλεξάντερ Λουκασένκο, κατά τη διάρκεια επίσκεψης στη χριστουγεννιάτικη λειτουργία στον ναό των Πρεσβυτέρων της Όπτινα στο Μινσκ, έκανε πολλές και πολύ ηχηρές δηλώσεις.
Συγκεκριμένα είπε: «Πήρα μια πιο σκληρή πορεία για να διατηρήσουμε την κυριαρχία και την ανεξαρτησία μας, ώστε να είμαστε κράτος. Ήταν όμως σε στενή επαφή με τους πιο στενούς μας φίλους και αδέρφια. Ποιοί είναι αυτοί; Είναι η Ρωσία, το Καζακστάν και η Ουκρανία. Δεν έχει σημασία τι συμβαίνει σήμερα εκεί, αλλά οι άνθρωποι εκεί είναι ακραία άποροι. Δεν μπορεί να συνεχιστεί έτσι για πολύ καιρό, και πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να επιστρέψουμε την Ουκρανία στους κόλπους της αληθινής μας πίστης. Και εκεί, ακόμη και σε θρησκευτικούς τομείς, έχει συμβεί ενα τέτοιο σχίσμα που θα είναι πολύ δύσκολο να ξεπεραστεί. Είναι αυτό που ήθελαν και σε μας να φέρουν το 2020: αυτοκεφαλία, το σχίσμα της Εκκλησίας μας κ.ο.κ. Το ξέρετε όλοι, το αποφύγαμε. Και δεν θέλω να ξανασυμβεί αυτό στους γείτονές μας. Το Καζακστάν είναι μια προσπάθεια επίθεσης στα μετασοβιετικά κράτη κατά μήκος της ρωσικής περιμέτρου. Θέλουν να πνίξουν τη Ρωσία στο αίμα. Επαναλαμβάνω για άλλη μια φορά: εάν η Ρωσία καταρρεύσει, τότε δεν θα παρατηρήσουμε καν πού θα καταλήξουμε. Εδώ απλά θα μας πατήσουν, όπως λέω εγώ, θα μας αλέσουν σε μυλόπετρες και θα μας φτύσουν. Επομένως, ανεξάρτητα από το κόστος, πρέπει να διατηρήσουμε το κέντρο του πολιτισμού μας, το κέντρο της Ορθοδοξίας μας και όχι μόνο».
Πού δεν έχει δίκιο ο Λουκασένκο
Καταρχάς, δεν είναι καλό για έναν κοσμικό άνθρωπο, ακόμη και αρχηγό κράτους, να στέκεται στο κέντρο των ανοιχτών βασιλικών θυρών και να κάνει πολιτικές δηλώσεις. Αυτό είναι το στυλ του Πετρό Ποροσένκο μας, που μετέτρεπε τακτικά τον άμβωνα σε κερκίδα πολιτικής προπαγάνδας κατά τη διάρκεια του «Τόμου ταξιδιών» στους ναούς της OCU. Είναι σαφές ότι ο Λουκασένκο μπορεί να μην είχε συνειδητοποιήσει ότι το μέρος όπου στέκεται έχει ιερό νόημα και μόνο ένα άτομο με τον βαθμό του κληρικού μπορεί να είναι εκεί. Ωστόσο, ο κλήρος του ναού έπρεπε να κάνει μια παρατήρηση στην υπηρεσία πρωτοκόλλου του προέδρου και να του βάλει μικρόφωνο στις ανοιχτές βασιλικές πύλες. Επιπλέον, το μικρόφωνο τοποθετήθηκε στα δεξιά του Προκαθήμενου της Λευκορωσικής Εκκλησίας.
Η δεύτερη δυσάρεστη στιγμή είναι ο ισχυρισμός ότι στην Ουκρανία «ο λαός είναι ακραία άπορος». Αυτό δεν είναι αληθινό. Φυσικά, το βιοτικό επίπεδο των Ουκρανών πολιτών είναι χαμηλότερο από παρόμοιους δείκτες στη Λευκορωσία, αλλά ακόμα δεν έχουμε φτάσει στο «άκρο», αν και, «χάρη» στις προσπάθειες της κυβέρνησής μας, μπορεί να μην απέχει πολύ από αυτό. Αλλά σε κάθε περίπτωση, στο στόμα του προέδρου ενός γειτονικού κράτους, αυτό ακούγεται τουλάχιστον λάθος.
Και το τρίτο σημείο είναι η υπόσχεση «να κάνουμε τα πάντα για να επιστρέψουμε την Ουκρανία στους κόλπους της αληθινής μας πίστης». Ποια πίστη εννοεί ο Α. Λουκασένκο; Ορθοδοξία; Αλλά αυτός δεν είναι ο τομέας της εμπειρογνωμοσύνης του. Ρωσικός πολιτισμός; Ένωση αδελφικών λαών; Ίσως, αλλά σε κάθε περίπτωση, τέτοια θέματα θα έπρεπε να τα αποφασίζουν οι άνθρωποι της χώρας μας και όχι εξωτερικές δυνάμεις. Και αν οι Αμερικανοί αξιωματούχοι, γενικά η λεγόμενη συλλογική Δύση φτύνει ανοιχτά την κυριαρχία του λαού μας, ο Πρόεδρος της Λευκορωσίας θα έπρεπε να μιλήσει για αυτό πιο ορθά.
Σε τι δεν μπορείς να διαφωνήσεις με τον Λουκασένκο
Πρώτον, είναι η κατανόηση ότι οι ΗΠΑ πολεμούν τη Ρωσία και οι πρώην σοβιετικές δημοκρατίες είναι το εργαλείο που χρησιμοποιούν οι ΗΠΑ σε αυτόν τον αγώνα. Οι Αμερικανοί δεν δίστασαν ποτέ να προδώσουν τους συμμάχους τους, αν χρειαστεί, ή να τους ρίξουν στο «καμίνι του πολέμου» για τα αμερικανικά συμφέροντα. Το πιο προφανές παράδειγμα αυτού είναι η απόσυρση των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν το 2021, όταν οι Αμερικανοί άφησαν τη συντριπτική πλειονότητα των Αφγανών που εργάζονταν προηγουμένως για τις ΗΠΑ να τεμαχιστούν από τους Ταλιμπάν. Λίγο νωρίτερα το ίδιο έκαναν και με τους Κούρδους συμμάχους τους στη Συρία, όταν ο τουρκικός στρατός ξεκίνησε επιχείρηση εναντίον τους. Και γενικά, σε οποιαδήποτε χώρα στην οποία οι Αμερικανοί έκαναν έγχρωμη επανάσταση ή φύτεψαν τη «δημοκρατία» με τη βοήθεια των ενόπλων δυνάμεών τους, επικράτησε χάος για πολλά χρόνια, αχαλίνωτο έγκλημα, κατάρρευση της οικονομίας, υποβάθμιση των κοινωνικών θεσμών κτλ. Και φυσικά, δεν θα μπορούσε να τεθεί καθόλου θέμα κυριαρχίας αυτών των χωρών. Ελέγχονταν χειροκίνητα από τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες δεν λάμβαναν καθόλου υπόψη τα συμφέροντα των λαών αυτών των χωρών. Είναι το Ιράκ, η Λιβύη, η Συρία, το Αφγανιστάν και ούτω καθεξής. Επομένως, λέγοντας ότι «απλώς θα μας πατήσουν, θα μας αλέσουν σε μυλόπετρες και θα μας φτύσουν», ο Α. Λουκασένκο πιθανότατα έχει απόλυτο δίκιο.
Δεύτερον, υπάρχει πράγματι ενα μεγάλης κλίμακας σχίσμα στην Ουκρανία. Ναι, ο Φιλάρετος το ξεκίνησε πριν από σχεδόν 30 χρόνια. Αλλά αυτό ενισχύθηκε με τη μορφή της OCU από Αμερικανούς αξιωματούχους που έκαναν μεγάλη διπλωματική δουλειά για αυτό. Ο στόχος αυτού του έργου παραμένει ο ίδιος - να αποδυναμώσει τη Ρωσία αποδυναμώνοντας τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία. Μπορεί κανείς να πιστέψει σοβαρά ότι οι υπάλληλοι του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ σπαταλούν τον χρόνο και τους πόρους τους για να ανθίσει η Ορθοδοξία; Όχι. Δυστυχώς, τόσο η OCU όσο και το ίδιο το Φανάρι είναι εργαλεία για τη διεκδίκηση της αμερικανικής ηγεμονίας.
Δεν υπάρχει τίποτα νέο στην αμερικανική πολιτική, επινοήθηκε από τους αρχαίους Ρωμαίους - διαίρει και βασίλευε. Στην Ουκρανία, κατάφεραν να εδραιώσουν την υπάρχουσα διάσπαση και στη Λευκορωσία υπήρξε μια αστοχία. Γιατί; Γιατί η δημιουργία της λεγόμενης Λευκορωσικής Αυτοκέφαλης Εκκλησίας ήταν στοιχείο του πολιτικού αγώνα. Τον Αύγουστο του 2020, όταν έγινε μια προσπάθεια στη Λευκορωσία να οργανωθεί ένα «Μαϊντάν» και να ανατραπεί η νόμιμη κυβέρνηση, ένας από τους τρόπους οικοδόμησης της κατάστασης ήταν να επιταχυνθεί η δημιουργία αυτοκεφαλίας. Ένα χρόνο πριν από τα γεγονότα στη Λευκορωσία, δηλαδή στις 17-18 Αυγούστου 2019, πραγματοποιήθηκε στο Τσερνίγκοβ ένα συνέδριο υπό την αιγίδα της OCU για το θέμα της απόκτησης του αυτοκεφάλου. Δηλαδή οι Ουκρανοί σχισματικοί, νομιμοποιημένοι από το Φανάρι, μετέφεραν την εμπειρία τους στους Λευκορώσους συναδέλφους τους. Και τον Αύγουστο του 2020, στο αποκορύφωμα της αντιπαράθεσης, οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης ανέπτυξαν το λεγόμενο «Πακέτο Αναζωογόνησης των Μεταρρυθμίσεων», στο οποίο ένα ξεχωριστό θέμα προέβλεπε την «αποκατάσταση της Αυτοκέφαλης Ορθόδοξης Εκκλησίας της Λευκορωσίας» ως «εθνική εναλλακτική της Λευκορωσικής Εξαρχίας της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας».
Η δημιουργία της λεγόμενης Λευκορωσικής Αυτοκέφαλης Εκκλησίας ήταν στοιχείο του πολιτικού αγώνα.
Το γεγονός ότι η δημιουργία της Λευκορωσικής αυτοκεφαλίας υποτίθεται ότι θα οδηγούσε σε αύξηση της πολιτικής αντιπαράθεσης στην κοινωνία δεν κρύφτηκε ιδιαίτερα από κανέναν. Και το παράδειγμα της Ουκρανίας, όπου η δημιουργία της OCU οδήγησε σε πολυάριθμες κατασχέσεις εκκλησιών, βία και εχθρότητα μεταξύ κατοίκων των ίδιων οικισμών, το απέδειξε πολύ καθαρά. Σε αυτό το θέμα οι αρχές της Λευκορωσίας αποδείχθηκαν πολύ πιο υπεύθυνες. Στη συνέχεια, ο Α. Λουκασένκο αντέδρασε στην προοπτική δημιουργίας αυτοκεφαλίας με τον εξής τρόπο: «Θα βυθιστούμε τώρα σε έναν πόλεμο, έναν διαομολογιακό και, σε αυτή τη βάση, σε έναν διαεθνοτικό. Και θα αποδειχτεί ότι αυτό για το οποίο ήμασταν πάντα περήφανοι (εθνική συναίνεση - Εδκ) θα απορριφθεί και θα ατιμαστεί». Η Λευκορωσία κατάφερε να αποφύγει ένα τέτοιο σενάριο το 2020, αλλά αν δεν γίνουν προσπάθειες, το σεχταριστικό σχίσμα μπορεί να μπει ξανά στην ημερήσια διάταξη σε αυτή τη χώρα.
Ο ομιλητής της OCU Ιβάν (Ευστράτι) Ζοριά έγραψε σχετικά στη σελίδα του στο Facebook: «Στην πραγματικότητα, οι δηλώσεις ανθρώπων όπως ο Λουκασένκο είναι μια εξαιρετική σύσταση για την αυτοκεφαλία της Ουκρανικής Εκκλησίας. Θα ήταν περίεργο να μας επαινούσαν οι ληστές. Και η δήλωσή του μαρτυρεί επίσης ότι μετά την απελευθέρωση της Λευκορωσίας από τα δεσμά της αιματηρής δικτατορίας Λουκασένκο, θα έρθει η ώρα για την αυτοκεφαλία της Λευκορωσικής Εκκλησίας».
Όπως βλέπουμε, ο Ι. Ζοριά δεν συνδέει την αυτοκεφαλία της Λευκορωσικής Εκκλησίας καθόλου με την επιθυμία του ορθόδοξου λαού, αλλά με την πολυπόθητη πτώση του καθεστώτος του Α. Λουκασένκο, την οποία αποκαλεί «αιματοβαμμένη». Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το επόμενο στάδιο θα πρέπει να είναι η φασαρία για την αυτοκέφαλη υποστήριξη της ανεξαρτησίας της Λευκορωσίας (κατ' αναλογία με την Ουκρανία). Μπορεί κανείς να συμφωνήσει με τον Πρόεδρο της Λευκορωσίας με διαφορετικούς τρόπους, αλλά το γεγονός παραμένει: ήταν υπό τον ίδιο που βασίλευε η ειρήνη και η συναίνεση της κοινωνίας των πολιτών στη Λευκορωσία, αλλά αιματηρά γεγονότα και ταραχές σημειώθηκαν εκεί όταν οι Λευκορώσοι αντιπολιτευόμενοι ήρθαν στη σκηνή, προωθώντας μεταξύ άλλων και την ιδέα της αυτοκεφαλίας.
Ο Ζοριά δεν συνδέει την αυτοκεφαλία της Λευκορωσικής Εκκλησίας καθόλου με την επιθυμία του ορθόδοξου λαού, αλλά με την πολυπόθητη πτώση του καθεστώτος του Α. Λουκασένκο, την οποία αποκαλεί «αιματοβαμμένη».
Τρίτον, σήμερα μιλάμε πραγματικά για το γεγονός ότι η Ορθοδοξία στον τόπο μας υφίσταται σοβαρές απειλές και δοκιμασίες. Δεν είναι γνωστό αν ο Α. Λουκασένκο γνώριζε ποιες ήταν αυτές οι απειλές όταν είπε ότι «πρέπει να διατηρήσουμε το κέντρο του πολιτισμού μας, το κέντρο της Ορθοδοξίας μας», αλλά, στην πραγματικότητα, τώρα είμαστε μάρτυρες απόπειρων της Δύσης. να αμφισβητήσει την πολιτισμική επιλογή του ιερού πρίγκιπα Βλαδίμηρου. Η Ορθοδοξία δέχεται επίθεση τώρα.
Δεν είναι μυστικό ότι στην Ουκρανία η OCU και η UGCC προσπαθούν να ενωθούν με τη μια ή την άλλη μορφή. Επιπλέον, η υποτιθέμενη ένωση μεταξύ του Βατικανού και του ίδιου του Φαναρίου μπορεί να ξεκινήσει στη χώρα μας. Σε περίπτωση δημιουργίας της Λευκορωσικής Αυτοκέφαλης Εκκλησίας, η Λευκορωσία θα συμπεριληφθεί επίσης σε αυτό το έργο. Εξάλλου, η ιστορική Ουνιτική Εκκλησία, η οποία αναπτύχθηκε το 1596 στον καθεδρικό ναό της Βρέστης, εξαπλώθηκε στις δραστηριότητές της στα εδάφη της σύγχρονης Ρωσίας, της Ουκρανίας και της Λευκορωσίας. Αντίστοιχα, αυτή η ιστορική εμπειρία μπορεί να επικαιροποιηθεί σήμερα προς το συμφέρον ορισμένων πολιτικών δυνάμεων και να χρησιμοποιηθεί για την υλοποίηση του επόμενου προγράμματος των Ενωτικών.
Αλλά η ένωση φέρνει μαζί της απειλές όχι μόνο καθαρά θρησκευτικού χαρακτήρα. Τόσο η Ορθοδοξία όσο και ο Καθολικισμός έχουν σχηματίσει χωριστούς αυτάρκεις πολιτισμούς στις αντίστοιχες χώρες τους, στους οποίους η θρησκευτική κοσμοθεωρία αφήνει ένα αποτύπωμα σε όλους τους τομείς της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής. Αυτό συμβαίνει ακόμη και σε περιπτώσεις που οι άνθρωποι δεν θεωρούν πλέον τους εαυτούς τους ως κατόχους θρησκευτικής συνείδησης.
Και τώρα προσπαθούν να μας επιβάλουν μια αλλαγή στο πολιτισμικό μας παράδειγμα, στον πολιτισμικό μας κώδικα. Αυτό δεν θα οδηγήσει στο γεγονός ότι διανοητικά θα γίνουμε Γάλλοι, Γερμανοί ή Πολωνοί, αλλά σίγουρα θα μας οδηγήσει στο γεγονός ότι θα αποδειχτούμε «Ιβάν που δεν θυμούνται συγγένεια», άνθρωποι χωρίς παρελθόν και επομένως χωρίς μέλλον.
Γι' αυτή τη διατήρηση της εθνικής μας ταυτότητας, του πολιτισμικού μας κώδικα αρχίζει τώρα ένας ασυμβίβαστος αγώνας. Δεν μπορείτε να διαφωνήσετε με αυτήν τη δήλωση.
Συμπέρασμα
Στην ομιλία του ο Α. Λουκασένκο είπε και κάτι άλλο: «Φέτος (2022, - Εκδ.) δεν θα είναι εύκολο. Ο κόσμος θα αλλάξει σημαντικά. Ο κόσμος θα αλλάξει όσον αφορά την ένωση λαών και κρατών σε ομοσπονδίες». Φαίνεται ότι περιμένουμε κάποιες εκδηλώσεις μεγάλης κλίμακας. Ας μην μαντέψουμε τι μπορεί να είναι. Αλλά σε κάθε περίπτωση, να θυμηθείτε τα εξής:
- Κυρίαρχη εξουσία στην Ουκρανία είναι ο λαός της, ο οποίος πρέπει να κάνει την επιλογή του.
- Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει ένας Χριστιανός να παραβεί τις Εντολές του Θεού, ούτε για μια επίγεια ευλογία δεν αξίζει να ανταλλάξουμε την αιώνια ζωή γι’ αυτόν.
- Ευχαριστία στον Θεό, ο οποίος σε αυτή τη δύσκολη στιγμή τοποθέτησε στο τιμόνι της Εκκλησίας άξιους και πνευματοφόρους ποιμένες: τον Μητροπολίτη Ονούφριο στην Ουκρανία και τον Μητροπολίτη Βενιαμίν στη Λευκορωσία. Η τήρηση των εκκλήσεων και των οδηγιών τους αποτελεί εγγύηση ότι οι λαοί μας θα μπορέσουν να αποφύγουν σοκ και τραγικά γεγονότα.
Όσον αφορά το ερώτημα που τίθεται στον τίτλο του άρθρου, δεν εναπόκειται στον Λευκορώσο πρόεδρο να επιστρέψει πουθενά την Ουκρανία, η επιλογή πρέπει να γίνει από τον ίδιο τον λαό μας. Το γεγονός ότι σε τρία χρόνια, με τη μαζική υποστήριξη τόσο των ουκρανικών αρχών όσο και των Αμερικανών αξιωματούχων, το σχέδιο OCU αποδείχθηκε πολύ ανεπιτυχές, δείχνει ότι ο λαός μας έκανε αυτή την επιλογή. Και αυτή η επιλογή είναι πίστη στην Ορθοδοξία.
Κυρίλ Αλεξάντροφ
