Σχετικά με το σταυροκόπημα και τη μη κίνηση για σταυρό
Ο σταυρός είναι όπλο κατά του διαβόλου. Τι γίνεται όμως αν κάποιος το παραμορφώνει και το μετατρέπει σε περίγελο; Αυτό είναι επίσης μια ομολογία. Ας το καταλάβουμε - ομολογία για τι;
Η κατάληψη εκκλησιών με τη χρήση βίας και απάνθρωπης μεταχείρισης πιστών αποτελεί προσβολή κατά των εκκλησιών. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Οι εισβολείς προχωρούν παραπέρα και διαπράττουν βλάσφημες πράξεις εναντίον του κύριου συμβόλου του Χριστιανισμού, του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού.
Το στιγμιότυπο οθόνης δείχνει το χρονοδιάγραμμα των κινήσεων του «σημείου του σταυρού» του κοσμήτορα της OCU, Mikhail Torbakhevich, ο οποίος συμμετείχε στην κατάληψη της εκκλησίας του Καζάν της UOC στο Ladyzhin.
Είμαστε συνηθισμένοι στο γεγονός ότι ορισμένοι εκπρόσωποι της OCU (και όχι μόνο) κάνουν απρόσεκτα το σημείο του σταυρού πάνω τους. Αλλά ας θυμηθούμε πώς πρέπει πραγματικά να μοιάζει. Η ΕΟΔ συνέκρινε τον ορθόδοξο σταυρό και αυτό στο οποίο προβαίνει ο Torbakhevich πάνω του. Η διαφορά είναι εντυπωσιακή.
Και εδώ είναι ένα άλλο χαρακτηριστικό πλαίσιο. Δείχνει τον βουλευτή του κόμματος του πρώην προέδρου Π. Ποροσένκο «Ευρωαλληλεγγύη» Mykola Knyazhytskyi να εισέρχεται στην εκκλησία που κατασχέθηκε από την UOC στο Lviv.
Αντί να κάνει το σημείο του σταυρού, σχεδιάζει ένα τρίγωνο στο στομάχι του. Και με τον καθολικό τρόπο, από αριστερά προς τα δεξιά. Ο N. Knyazhitsky είναι ένας από τους πιο δραστήριους προπαγανδιστές του Τόμου της OCU και μισητές της UOC. Το 2022, υπέβαλε στη Βερχόβνα Ράντα το πιο απεχθές νομοσχέδιο που απαγορεύει την UOC, με το οποίο καθόρισε ότι μόνο όσοι αποτελούν μέρος της δομής του Σεργκέι Ντουμένκο μπορούν να αυτοαποκαλούνται Ορθόδοξοι στην Ουκρανία. Μπορεί να νομίζετε ότι το τρίγωνο ήταν σύμπτωση, ή το χέρι του πονούσε ή κάτι άλλο. Αλλά άλλα πλάνα επιβεβαιώνουν μόνο ότι ο βουλευτής του λαού, ο οποίος θεωρεί τον εαυτό του ειδικό σε θρησκευτικά θέματα, προβαίνει ακριβώς σε ένα τέτοιο σημείο πάνω του. Εδώ είναι ένα στιγμιότυπο από τον ναό στην περιοχή των Καρπαθίων.
Αλλά ο Knyazhitsky σχεδιάζει ένα ζιγκ-ζαγκ αντί για το σημείο του σταυρού, αλλά από δεξιά προς τα αριστερά.
Επιπλέον, όλα αυτά τα πλάνα δεν είναι κατασκοπευτική κινηματογράφηση της ΕΟΔ. Αυτά είναι στιγμιότυπα οθόνης από τη μεγάλη ταινία του Knyazhitsky "The Church Without Christ" (πρόκειται για την UOC). Δηλαδή, ο ίδιος ο Knyazhitsky τα έβγαλε στον αέρα. Κατά συνέπεια, είναι βέβαιος ότι δεν υπάρχουν προβλήματα με το «σημείο του σταυρού» του.
Και οι περιπτώσεις των Knyazhitsky και Torbakhevich εμφανίστηκαν τυχαία στην επιφάνεια των «μέσων ενημέρωσης». Στην πραγματικότητα, υπάρχει ένας τεράστιος αριθμός από αυτές. Πολλοί εισβολείς εκκλησιών κάνουν το σημείο του σταυρού με αυτόν τον τρόπο.
Το πώς ακριβώς πρέπει κανείς να κάνει το σημείο του σταυρού στον εαυτό του φαίνεται στο βιβλίο «Ψαλτήρι», το οποίο οι άγιοι Πατέρες συνιστούν στους χριστιανούς να διαβάζουν καθημερινά: «Όσο για έναν ορθόδοξο χριστιανό, σύμφωνα με την αρχαία παράδοση των Αγίων Αποστόλων και του Αγ. Ο πατέρας <... > αρμόζει να κάνετε το σημείο του σταυρού <... > εδώ είναι: το πρώτο είναι στο μέτωπό μας και το πάνω μέρος του σταυρού το αγγίζει, το δεύτερο είναι στην κοιλιά μας, το κάτω μέρος του σταυρού φτάνει σε αυτό, το τρίτο είναι στον δεξιό μας ώμο και το τέταρτο είναι στο αριστερό και τα άκρα του σταυρού σημειώνονται εγκάρσια με αυτά, στα οποία ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, ο οποίος σταυρώθηκε για μας, άπλωσε το χέρι του, Όλα τα έθνη που είναι διάσπαρτα στα άκρα γίνονται συγκεντρωμένα».
Και στο βιβλίο «Ο νόμος του Θεού» φαίνεται καθαρά πώς να κάνει κανείς το σημείο του σταυρού πάνω του. Οι συγγραφείς του βιβλίου προειδοποιούν αυστηρά για την εσφαλμένη απεικόνιση του Σταυρού του Κυρίου, επειδή είναι μόνο για τη χαρά των δαιμόνων.
Ας σκεφτούμε τι σημαίνει πραγματικά το σημείο του σταυρού για έναν χριστιανό.
«Κύριε, ο Σταυρός Σου μας έδωσε όπλο κατά του διαβόλου. Γιατί τρέμει και τρέμει και δεν αντέχει να βλέπει τη δύναμή του, γιατί ανασταίνει νεκρούς και καταστρέφει τον θάνατο. Γι' αυτό λατρεύουμε την ταφή και την ανάστασή Σου» (περί Δοξολογίας της Αναστάσεως, τόνος 8).
Ο σταυρός είναι ένα όπλο κατά του διαβόλου, εναντίον του οποίου όχι μόνο δεν μπορεί να κάνει τίποτα, αλλά δεν μπορεί καν να κοιτάξει. Αυτή είναι η διδασκαλία της Εκκλησίας, που εκφράζεται από πλήθος αγίων Πατέρων, αλλά θα περιοριστούμε μόνο στα έργα του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, για να μην υπερφορτώσουμε το άρθρο. Αυτός ο άγιος λέει για το πού πρέπει ένας χριστιανός να κάνει το σημείο του σταυρού: «Με μεγάλο ζήλο σχεδιάζουμε τον σταυρό στην κατοικία, στους τοίχους, στα παράθυρα, στο μέτωπο και στο μυαλό. Είναι ένα σημάδι της σωτηρίας μας, της παγκόσμιας ελευθερίας και του ελέους του Κυρίου». Σημειώστε ότι ο Χρυσόστομος λέει ότι ο σταυρός πρέπει να απεικονίζεται όχι μόνο στο μέτωπο, δηλαδή στο σώμα μας, αλλά και στο μυαλό. Κάνοντας το σημείο του σταυρού, ο χριστιανός υψώνει το νου του στο Γολγοθά, στον Εσταυρωμένο Σωτήρα, σε εκείνη τη μεγάλη Θυσία με την οποία έχουμε λυτρωθεί από την αμαρτία και το θάνατο. Σε ένα άλλο χωρίο των συγγραμμάτων του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου βρίσκουμε μια εξήγηση γι' αυτό: «Όταν σφραγίζετε τον εαυτό σας με το σημείο του σταυρού, φανταστείτε στις σκέψεις σας το πλήρες νόημα του σταυρού και θα σβήσετε τον θυμό και όλα τα άλλα πάθη».
Αλλά τι γίνεται αν ένα άτομο σχεδιάζει κάποια τρίγωνα ή ακόμα και ακατανόητες γραμμές στον εαυτό του; Σε τι οδηγεί το μυαλό του, τι φαντάζεται στις σκέψεις του; Ο άγιος Ιωάννης διδάσκει ότι ακόμη και το σωστά απεικονιζόμενο σημείο του σταυρού δεν έχει δύναμη αν κάποιος δεν έχει πίστη και αποφασιστικότητα να ακολουθήσει τον Χριστό. Γράφει: «Δεν πρέπει κανείς να απεικονίζει τον σταυρό με ένα απλό δάχτυλο, αλλά πρώτα με το δικό του θέλημα με μεγάλη πίστη, και μόνο τότε να ευλογεί το πρόσωπό του με αυτόν. Κανένας από τους ακάθαρτους δαίμονες δεν θα μπορέσει να σταθεί κοντά σας, βλέποντας το σπαθί από το οποίο δέχτηκε το χτύπημα, βλέποντας το σπαθί με το οποίο αποκεφαλίστηκε μέχρι θανάτου».
Η περιγραφή του σημείου του σταυρού ως ξίφους κατά των κακών δαιμόνων βρίσκεται σε πολλούς Αγίους Πατέρες και σε πολλά λειτουργικά κείμενα. Η δύναμη του σημείου του σταυρού αποδεικνύεται από αναρίθμητες περιπτώσεις αγίων ασκητών και απλών πιστών, που περιγράφονται στη χριστιανική γραμματεία.
Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος γράφει: «Ακόμη και στην εποχή των προγόνων μας, το σημείο του σταυρού άνοιξε κλειστές πόρτες, κατέστρεψε θανατηφόρα δηλητήρια, κατέστρεψε τη δύναμη του κώνειου, θεράπευσε τα δαγκώματα επιβλαβών ζώων, αν άνοιξε τις πύλες της κόλασης, αν ταρακούνησε τα θησαυροφυλάκια του ουρανού και ανανέωσε την είσοδο στον παράδεισο, αν έχει κόψει τις παγίδες του διαβόλου, γιατί είναι έκπληξη που θα νικήσει τα θανατηφόρα δηλητήρια, τα θηρία και οτιδήποτε άλλο; Γράψτε το στις σκέψεις σας, αγκαλιάστε τη σωτηρία των ψυχών μας. Αυτός ο σταυρός γύρισε το σύμπαν, έδιωξε την πλάνη, αποκάλυψε την αλήθεια, έκανε τη γη ουρανό, μετέτρεψε τους ανθρώπους σε αγγέλους. Επομένως, οι δαίμονες δεν είναι πλέον τρομακτικοί, αλλά αξίζουν περιφρόνηση, και ο θάνατος δεν είναι πλέον θάνατος, αλλά ύπνος. Όλα όσα είναι εχθρικά μαζί μας έχουν πεταχτεί και ποδοπατηθεί».
Αυτό που συμβαίνει σε ένα άτομο που δεν κάνει το σημείο του σταυρού ή το κάνει απρόσεκτα περιγράφεται επίσης σε μεγάλους αριθμούς στην πνευματική λογοτεχνία. Εδώ, για παράδειγμα, είναι η ιστορία του μοναχού Ισαάκ των Σπηλαίων, ο οποίος στην ασκητική του πορεία υποβλήθηκε σε ισχυρό δαιμονικό πειρασμό. Οι δαίμονες εμφανίστηκαν σε αυτόν με τη μορφή αγγέλων και απαίτησαν να λατρεύονται. Και επειδή ο Ιωάννης δεν έκανε το σημείο του σταυρού πάνω του, το τέχνασμά τους ήταν αρκετά επιτυχές. Εδώ είναι πώς το "Pechersk Paterik" λέει γι 'αυτό:
«Μια μέρα, όταν ήρθε το βράδυ, άρχισε να υποκλίνεται και να ψάλλει ψαλμούς μέχρι τα μεσάνυχτα. Όταν κουράστηκε, έσβησε το κερί και κάθισε στη θέση του. Και ιδού, ξαφνικά ένα λαμπρό φως έλαμψε στη σπηλιά, σαν από τον ήλιο, αφόρητο στα μάτια, και δύο δαίμονες ήρθαν σε αυτόν με τη μορφή όμορφων νέων. Τα πρόσωπά τους έλαμπαν σαν τον ήλιο και του είπαν: «Ισαάκ, είμαστε άγγελοι, και ιδού, ο Χριστός έρχεται σε σένα μαζί με τους υπόλοιπους αγγέλους». Όταν σηκώθηκε ο Ισαάκ, είδε ένα πλήθος πλασμάτων των οποίων τα πρόσωπα έλαμπαν σαν τον ήλιο. Ένας από αυτούς έλαμψε περισσότερο από όλους, και ακτίνες βγήκαν από το πρόσωπό του, και είπαν στον άγιο: «Ισαάκ, αυτός είναι ο Χριστός, πέσε κάτω και προσκύνησέ τον».
Ο Ισαάκ, μη κατανοώντας τη δράση του δαίμονα και μη θυμούμενος ότι ήταν απαραίτητο να προστατευθεί με το σημείο του σταυρού, προσκύνησε σε αυτόν ως τον Χριστό. Τότε οι δαίμονες ύψωσαν μια δυνατή κραυγή και φώναζαν: «Είσαι δικός μας, Ισαάκ».
Και πάλι, αυτή είναι μια περιγραφή των συνεπειών του να ξεχνάμε να κάνουμε το σημείο του σταυρού. Τι θα γινόταν αν παραμόρφωνε αυτό το σημάδι; Από αυτή την άποψη, το βιβλίο «Ο νόμος του Θεού» μας λέει τα εξής: «Το σημείο του σταυρού μάς δίνει μεγάλη δύναμη να απομακρύνουμε και να νικήσουμε το κακό και να κάνουμε το καλό, αλλά μόνο πρέπει να θυμόμαστε ότι ο σταυρός πρέπει να γίνεται σωστά και αργά, διαφορετικά δεν θα υπάρχει εικόνα του σταυρού, αλλά ένα απλό κούνημα του χεριού, το οποίο μόνο οι δαίμονες χαίρονται. Κάνοντας απρόσεκτα το σημείο του σταυρού, δείχνουμε την ασέβειά μας για τον Θεό – αμαρτάνουμε και αυτή η αμαρτία ονομάζεται βλασφημία». Έτσι, το «παίξιμο κιθάρας» που βλέπουμε να εκτελείται από πολλούς εισβολείς των Ορθοδόξων εκκλησιών είναι βλασφημία. Η Αγία Γραφή μιλάει ακόμη πιο σκληρά: «Καταραμένος να είναι αυτός που κάνει το έργο του Κυρίου απρόσεκτα...» 48:10).
Δηλαδή, εκείνοι που κάνουν απρόσεκτα το σημείο του σταυρού κάνουν το σημείο του σταυρού οδηγούνται κάτω από αυτή την κατάρα. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει: «Κανένας από τους ακάθαρτους δαίμονες δεν θα μπορέσει να σταθεί κοντά σας, βλέποντας το ξίφος από το οποίο δέχθηκε το χτύπημα...», δηλαδή την εικόνα του σταυρού. Και αν αυτό το ρητό του αγίου είναι αλήθεια, τότε ισχύει και το αντίθετο: βρώμικοι δαίμονες περιβάλλουν εκείνους που δεν προστατεύονται με το σημείο του σταυρού, και ακόμη περισσότερο βλασφημούν, το κάνουν απρόσεκτα.
Και μια ακόμη σκέψη του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου: «Κάθε φορά που κάνετε το σημείο του σταυρού, γεμίζετε με μεγάλη παρρησία και παραδίνεστε ως ευάρεστη θυσία στον Θεό». Δηλαδή, αυτός που βαπτίζεται σωστά, υψώνει το νου του στον Θεό, παρουσιάζεται ως θυσία στον Θεό. Αλλά στην περίπτωση των εισβολέων ναών, δεν έχουμε να κάνουμε με θύματα, αλλά με επιτιθέμενους, με εκείνους που βλέπουν το θύμα στους αντιπάλους τους. Ένα άτομο δεν μπορεί να διαπράξει βία, βλασφημία, να παραβιάσει τις εντολές του Θεού και ταυτόχρονα να παρουσιάσει τον εαυτό του ως θυσία στον Θεό.
Ο Χριστός σταυρώθηκε στον Σταυρό για τον καθένα μας, είναι «η ζωντανή θυσία, ο Αμνός του Θεού, αναλάβετε τις αμαρτίες του κόσμου» (Ωδή 9 του κανόνα το Μεγάλο Σάββατο). Εκείνοι που υπερασπίζονται τις εκκλησίες τους με προσευχή και το σημείο του σταυρού είναι σαν Αυτόν σε αυτό το θυσιαστικό κατόρθωμα. Και σε ποιον ανήκουν εκείνοι που επιτίθενται σε αυτές τις εκκλησίες και απεικονίζουν διάφορα σημεία που σημαίνουν οτιδήποτε άλλο εκτός από τον σταυρό του Χριστού;
