Θρησκευτική πομπή στο Ποτσάεφ: γιατί δεν αποδίδουν οι παράνομες απαγορεύσεις

Η θρησκευτική πομπή από το Καμενέτς-Ποντόλσκι έφτασε στη Λαύρα του Ποτσάεφ. Έφτασε όπως το έκανε κάθε χρόνο κατά τη διάρκεια 200 χρονών. Αλλά φέτος, το 2023, ήταν ίσως η πιο δύσκολη θρησκευτική πομπή στην ιστορία της.

Πριν ξεκινήσει, οι αρχές του Καμενέτς-Ποντόλσκι, περιοχή Χμελνίτσκι, ανακοίνωσαν την απαγόρευση της πομπής.

Ο δήμαρχος του Καμενέτς-Ποντόλσκι Μιχαίλ Ποσίτκο: «Πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να μη συμβεί αυτή (θρησκευτική πομπή στο Ποτσάεφ - Ed.). Και υπάρχουν πληροφορίες ότι, παρά την απαγόρευση, μια τέτοια προκλητική ενέργεια εξακολουθεί να σχεδιάζεται. Νομίζω ότι είναι μια πρόκληση».

Λεωφορεία με προσκυνητές, που ήρθαν από όλη την Ουκρανία, σταμάτησαν από την αστυνομία και γύρισαν πίσω. Ένα εντελώς άγριο περιστατικό συνέβη σε πιστούς από το Ρίβνε. 12 χιλιόμετρα από την πόλη, το λεωφορείο τους σταμάτησε από την αστυνομία της SBU. Η άδεια οδήγησης αφαιρέθηκε από τον οδηγό και στη συνέχεια, συνοδευόμενος από περιπολικό, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την περιοχή Χμελνίτσκι.

Όλοι οι προσκυνητές που έφτασαν στον καθεδρικό ναό του Καμενέτς-Ποντόλσκι και παραδοσιακά εγκαταστάθηκαν σε σκηνές, περιμένοντας την έναρξη της πομπής, εκδιώχθηκαν από τον καθεδρικό ναό από την αστυνομία. Στη συνέχεια, οι αρχές είπαν στους στρατιωτικούς κομισάριους να πιάσουν τους άνδρες μεταξύ των πιστών και τους παρέδωσαν κλήσεις από τον στρατιωτικό επίτροπο. Υπήρχαν ιδιαίτερα πολλοί στρατιώτες κοντά στην εκκλησία της Γέννησης της Θεοτόκου στο Ντόλσκα, στα περίχωρα του Καμενέτς-Ποντόλκι, από όπου προήλθε η πομπή. Αλλά, παρ 'όλα αυτά, περίπου τρεις χιλιάδες προσκυνητές πήγαν ακόμα στο Ποτσάεφ.

Στο δρόμο, ενώθηκαν με όλο και περισσότερους προσκυνητές. Και μέχρι τα μισά του δρόμου υπήρχαν ήδη περισσότεροι από 10 χιλιάδες από αυτούς. Ναι, αυτό δεν είναι δεκάδες χιλιάδες, όπως τα προηγούμενα χρόνια, αλλά για την τρέχουσα κατάσταση είναι πολύ, πάρα πολύ. Ο δρόμος τους ήταν εξαιρετικά δύσκολος. Στην αρχή ήταν αφόρητη ζέστη, μετά άρχισε να βρέχει. Αλλά αυτό δεν είναι το κύριο πράγμα. Οι αρχές, η αστυνομία και οι τοπικοί ακτιβιστές τους δημιούργησαν τεράστια προβλήματα.

Στις 21 Αυγούστου, όπως και πέρυσι, οι αρχές του Βολότσισκ απαγόρευσαν τη διέλευση προσκυνητών μέσω της πόλης. Την επόμενη μέρα, το Περιφερειακό Συμβούλιο Τερνόπιλ ανακοίνωσε την απαγόρευση της διέλευσης της πομπής μέσω της περιοχής. Η UOC υπενθύμισε ότι η πομπή είναι μια προσευχή προς τον Θεό, λατρεία, και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να την απαγορεύσει, παρά μόνο μέσω δικαστικής απόφασης. Αλλά αυτό δεν σταμάτησε κανέναν.

Εδώ είναι η είσοδος των προσκυνητών στην περιοχή Τερνόπιλ. Οι άνθρωποι κυριολεκτικά περπατούν μέσα από τις τάξεις της αστυνομίας. Η αστυνομία φωνάζει ότι η κίνηση απαγορεύεται, ακτιβιστές εκστομίζουν απειλές.

Αστυνομικός: «... Σχετικά με την απαγόρευση του περπατήματος με τα πόδια στην περιοχή. Σας προτείνουμε να σταματήσετε και να μην συνεχίσετε την οδήγηση. Οι αστυνομικοί πραγματοποιούν βιντεοσκόπηση».

Εδώ οι προσκυνητές φωνάζουν ότι είναι δολοφόνοι. Και εδώ είναι πώς οι άνθρωποι αναγκάστηκαν να πάνε να στρίψουν από το δρόμο στα χωράφια λόγω του αυτοκινητόδρομου που μπλοκαρίστηκε από την αστυνομία.

Και αυτό παρά το γεγονός ότι είναι αδύνατο να καταλήξουμε σε μια πιο ειρηνική συγκέντρωση ανθρώπων. Δεν υπάρχουν επιχειρήματα: ούτε πραγματικά ούτε ηθικά για την απαγόρευση των προσευχών των πιστών της UOC. Εξάλλου, τα προσκυνήματα άλλων θρησκειών πραγματοποιούνται χωρίς κανένα πρόβλημα.

Τους τελευταίους μήνες, οι Ελληνοκαθολικοί έχουν ήδη πραγματοποιήσει αρκετές δεκάδες αποχαιρετισμούς, όπου συγκεντρώθηκε αρκετός κόσμος. Οι Ρωμαιοκαθολικοί περπατούν ελεύθερα σε πομπές. Επιπλέον, οι ουκρανικές αρχές συμφώνησαν να δεχτούν 30.000 Χασιδίμ στο Ούμαν. Και αυτό παρά το γεγονός ότι ο δήμαρχος της πόλης είπε ότι δεν μπορούσε να εγγυηθεί την ασφάλειά τους σε περίπτωση επίθεσης με ρουκέτες.

Γιατί οι αρχές διώκουν τόσο ανοιχτά τους πιστούς της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ουκρανίας; Εξάλλου, θρησκευτικές πομπές στο Ποτσάεφ πραγματοποιούνται εδώ και πολλά χρόνια και δεν υπήρξαν ποτέ περιστατικά που θα μπορούσαν να απειλήσουν την ασφάλεια κανενός.

Η απάντηση είναι προφανής. Στο πρόσωπο των προσκυνητών οι αρχές διώκουν την Εκκλησία. Απλά δεν υπάρχουν άλλες επιλογές. Γιατί όμως;

Εξάλλου, όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι Αρειανοί ή ακόμα και Ρώσοι από την FSB. Αυτοί είναι Ουκρανοί που, όπως και οι άλλοι, ζουν εδώ στη χώρα τους. Αυτοί είναι ειδικοί πληροφορικής, στρατιωτικοί, γιατροί, δάσκαλοι, μηχανικοί, οδηγοί και πολλοί άλλοι. Τι προσπαθεί να επιτύχει η κυβέρνηση διώκοντας όλους αυτούς τους ανθρώπους;

Τους απαγορεύσατε παράνομα, αλλά πήγαν ούτως ή άλλως. Τους κλείσατε τους δρόμους, περπατούσαν ήσυχα, τροφοδοτούσατε τους ακτιβιστές με μίσος και προσεύχονταν μόνο με αντάλλαγμα.

Πολλοί στην Ουκρανία αντιλαμβάνονται τις θρησκευτικές πομπές της UOC ως ένα είδος δράσης διαφωνίας, μια επίδειξη δύναμης. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει. Οι άνθρωποι στην πομπή βρίσκονται σε διαφορετικό χώρο και χρόνο. Γι' αυτούς, οι απαγορεύσεις, οι φωνές και οι αποκλεισμένοι δρόμοι είναι απλώς δοκιμασίες που τους επιτρέπει ο Θεός στο δρόμο. Το ίδιο με την ψηλή θερμοκρασία, την πείνα ή τα φθαρμένα πόδια. Και υπομένουν τα πάντα καρτερικά, επειδή πηγαίνουν στην αγαπημένη τους Μητέρα του Θεού. Επειδή ο Θεός τους δίνει την υποστήριξη και τη χάρη Του μπροστά στην οποία όλα τα εμπόδια φαίνονται μικρά και ασήμαντα. Και όσοι τα έχουν αισθανθεί όλα αυτά τουλάχιστον μία φορά θα πάνε ξανά και ξανά, παρά τις κάθε είδους απαγορεύσεις.

Και θα πάρουν τα παιδιά μαζί τους. Τα παιδιά στην πομπή, συμπεριλαμβανομένων πολύ μικρών, είναι ένα άλλο ακατανόητο για τον κοσμικό κόσμο. Πώς μπορείτε να τα σύρετε μαζί σας στη ζέστη και τη βροχή μέσα από τα χωράφια, χωρίς ανάπαυση και κανονικές συνθήκες; Αλλά αυτά τα παιδιά, όπως και οι γονείς τους, φαίνονται ευτυχισμένα. Επειδή, όπως και οι γονείς τους, αισθάνονται τη χάρη και την ευτυχία του Θεού. Και αυτό σημαίνει ότι όταν μεγαλώσουν, θα οδηγήσουν τα παιδιά τους στη Μητέρα του Θεού.

Τόσο οι προσκυνητές στο Ποτσάεφ όσο και οι πιστοί της UOC γενικά είναι μέρος του ουκρανικού λαού. Πολύ ήσυχο και εξυπηρετικό μέρος. Αλλά καμία πίεση, καμία απαγόρευση δεν θα αναγκάσει αυτούς τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν την πίστη τους. Όλες αυτές οι προσπάθειες των αρχών δεν έχουν νόημα, όπως και οι προσπάθειες των μπολσεβίκων δεν είχαν νόημα. Όχι επειδή αυτοί οι άνθρωποι είναι ήρωες. Απλώς ξέρουν με βεβαιότητα ότι είναι εκεί που είναι ο Χριστός, εκεί που είναι η Μητέρα του Θεού. Και δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό στη ζωή.