Διακρίσεις κατά της Εκκλησίας βλάπτουν ενότητα και καθολικότητα Ουκρανίας
Πρωθ. Νικολάι μοιράστηκε τις σκέψεις του για το τι πρέπει να γίνει στην Ουκρανία, ώστε η Ημέρα της Ενότητας να μην είναι απλώς δημόσια αργία, αλλά πραγματικότητα.
Το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να γίνει για την ενότητα του λαού στην Ουκρανία είναι να μην κάνουμε τίποτα που θα απειλούσε αυτήν την ενότητα, έγραψε ο πρωθιερέας Νικολάι Ντανιλέβιτς, αναπληρωτής πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στη σελίδα του στο Facebook με την ευκαιρία του εορτασμού της Ημέρας της Ενότητας στην Ουκρανία.
Σημειώνοντας ότι στον κοσμικό τομέα η λέξη «συνοδικότητα» θεωρείται συνήθως συνώνυμο ενότητας, ο ομιλητής της UOC διευκρίνισε ότι «η ενότητα του λαού (πολιτικού έθνους) είναι αυτό που χρειάζεται κάθε κράτος και πολλά κράτη στον κόσμο δεν έχουν αυτήν την ενότητα».
«Η Ουκρανία χρειάζεται επίσης ενότητα. Ωστόσο, δεν υπάρχει αυτή η ενότητα. Η κοινωνία είναι πολωμένη, η Εκκλησία είναι διχασμένη. Τι πρέπει να κάνουμε για να έχουμε αυτήν την ενότητα; Το πιο σημαντικό, δεν πρέπει να γίνει τίποτα που θα απειλούσε αυτήν την ενότητα», τόνισε ο ιερέας.
Εξήγησε ότι «στην εκκλησιαστική σφαίρα υπάρχει ένα πολύ επικίνδυνο πράγμα που καταστρέφει την ίδια πιθανότητα εθνικής ενότητας/συνοδικότητας – ο νόμος περί μετονομασίας της UOC στη λεγόμενη "ΡΟΕ στην Ουκρανία"», και υπενθύμισε ότι «από την άποψη του κράτους, όλοι οι πιστοί διαφορετικών εκκλησιών είναι ταυτόχρονα πολίτες της Ουκρανίας».
Ταυτόχρονα, σημείωσε, η UOC εξακολουθεί να είναι η μεγαλύτερη ομολογία στον αριθμό των «πραγματικών πιστών, όχι υποστηρικτών» και περιλαμβάνει «τους ίδιους Ουκρανούς, τους ίδιους πολίτες της Ουκρανίας με τους OCU, UGCC και άλλες ομολογίες», τους οποίους, με τη βοήθεια του προαναφερθέντος νόμου «θέλουν να επισημάνουν ή να δηλώσουν ανεπίσημα εχθρούς ή ανθρώπους δεύτερης κατηγορίας στη χώρα τους, αποδίδοντάς τους στη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία ή στη Ρωσική Ομοσπονδία».
Κατά την άποψή του, η εισαγωγή των διατάξεων του νόμου περί μετονομασίας των κοινοτήτων της UOC στο νομοσχέδιο «Περί κρατικής πολιτικής της μεταβατικής περιόδου» σχετικά με τη μελλοντική μεταβατική περίοδο για τα κατεχόμενα εδάφη του Ντονμπάς και της Κριμαίας δεν θα συμβάλει επίσης στην επιστροφή των ανθρώπων και «είτε αρέσει είτε όχι, η UOC είναι η μόνη ουκρανική κοινωνική και θρησκευτική δομή που υπάρχει πλήρως εκεί, με το όνομα της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας κιόλας».
«Πώς θα επηρεάσει αυτός ο νόμος την ταυτότητα αυτών των εκατομμυρίων Ουκρανών που ανήκουν στην UOC σε ολόκληρη τη χώρα, που μιλούν ουκρανικά, τραγουδούν ουκρανικά τραγούδια, κάλαντα, πληρώνουν φόρους, υπηρετούν στο στρατό, πεθαίνουν στον πόλεμο...; Η κατάσταση είναι ίδια με τους ρωσόφωνους Ουκρανούς. Όλοι τους (τόσο ουκρανόφωνοι όσο και ρωσόφωνοι) από πολιτικής άποψης αισθάνονται σαν Ουκρανοί, ταυτίζονται με την Ουκρανία. Δεν αισθάνονται Ρώσοι. Καθόλου. Αισθάνονται Ουκρανοί. Ενώ στην ουσία πιέζονται να αποκαλούνται "Ρώσοι στην Ουκρανία", να ανήκουν στην μυθική "ΡΟΕ στην Ουκρανία" και παρόμοια. Με τέτοιες ενέργειες το κράτος δεν σπρώχνει όλους αυτούς τους ανθρώπους στην αγκαλιά της Ρωσικής Ομοσπονδίας; Για ποιο λόγο; Αυτό θα συμβάλει στην καθολικότητα και την ενότητα της Ουκρανίας;» – τόνισε ο ομιλητής της UOC.
«Έτσι γίνεται στιγματισμός ενός σημαντικού μέρους των πολιτών μας που ανήκουν στην UOC, συνέχισε. – Ο νόμος σαν να λέει: είναι εχθροί. Καταλαβαίνω γιατί είναι απαραίτητο και ποιο είναι το όφελος για την OCU (του Επιφάνιου). Αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί είναι απαραίτητο και ποιο είναι το όφελος για το κράτος; Ή, πιο συγκεκριμένα, για την ενότητα του έθνους. Πολιτικού ουκρανικού έθνους. Η Ουκρανία είναι ποικιλόμορφη. Είναι γεγονός. Επομένως, τα λόγια του Προέδρου Β. Ζελένσκι: "είμαστε όλοι Ουκρανοί, ανεξάρτητα από τη γλώσσα που μιλάμε και σε ποια εκκλησία πηγαίνουμε", "είμαστε διαφορετικοί, αλλά ίσοι", είναι ακριβείς όσον αφορά το γεγονός και την κατεύθυνση της μελλοντικής ανάπτυξης και ενοποίησης του έθνους».
Ο κληρικός είναι πεπεισμένος ότι «χτίζοντας το ουκρανικό πολιτικό μας έθνος, δεν πρέπει να κάνουμε εχθρούς και να στιγματίζουμε ένα σημαντικό μέρος των συμπολιτών μας, ίδιους Ουκρανούς».
«Επομένως, η ιδεολογία που προωθεί η OCU και οι οπαδοί της πολιτικά βλάπτει την ενότητα και την καθολικότητα της χώρας, – εξήγησε ο π. Νικολάι. – Αυτή η ιδεολογία καταστρέφει την ίδια την πιθανότητα ενοποίησης του έθνους. Επομένως, αυτή η ιδεολογία πρέπει να απορριφθεί. Το κράτος δεν πρέπει να την υποστηρίζει. Επειδή αυτή η ιδεολογία οδηγεί σε συνεχείς συγκρούσεις, ομολογιακή και πολιτική αντιπαράθεση. Όλα αυτά πρέπει να αλλάξουν. Θα πρέπει να μιλάμε για περιεχόμενα πράγματα, να αναζητούμε ενοποιητικές ιδέες και όχι το αποκλειστικό όπως "όποιος δεν πηδάει είναι Μοσκάλ". Τέτοιες απόπειρες υπήρχαν και υπάρχουν στα λόγια και τις ιδέες του Προέδρου Β. Ζελένσκι. Τουλάχιστον επειδή δεν υπάρχει άλλη διέξοδος. Εναλλακτική λύση είναι συγκρούσεις, διαίρεση, ένταση, αντιπαράθεση. Δεν το χρειαζόμαστε αυτό».
Τόνισε επίσης ότι «εμείς, ως κράτος και έθνος, πρέπει να αποδεχθούμε το γεγονός ότι τόσο οι πιστοί της OCU όσο και οι πιστοί της UOC είναι Ουκρανοί πολίτες. Όλοι. Είναι γεγονός. Και από αυτό να αρχίσουμε να χτίζουμε έθνος. Η αλλαγή του ονόματος της UOC δεν θα οδηγήσει στο γεγονός ότι οι πιστοί της θα πάνε στην OCU. Αυτό δεν θα συμβεί, επειδή οι άνθρωποι στην Εκκλησία καθοδηγούνται όχι από εθνικά αλλά από θρησκευτικά κίνητρα. Αλλά αυτό σίγουρα θα βλάψει το κράτος μας».
Στο έργο ανάπτυξης του κράτους πρέπει να ξεπεράσουμε αυτές τις διαιρέσεις «και να μη τα βγάζουμε στο εθνικό επίπεδο, ταυτόχρονα εδραιώνοντάς τα με τους κρατικούς νόμους», πρόσθεσε ο αναπληρωτής πρόεδρος του ΤΕΕΣ της UOC.
«Οι προαναφερθέντες νόμοι θα πρέπει να ακυρωθούν, οι άνθρωποι θα πρέπει να αισθάνονται σαν πλήρεις πολίτες που θα πίστευαν στην Ουκρανία και θα έχτιζαν από κοινού ένα έθνος. Μόνο τότε η Ημέρα της Ενότητας της Ουκρανίας θα είναι όχι μόνο μία ακόμα δημόσια αργία, συχνά απομακρυσμένη από μεσαίο άνθρωπο, αλλά μπορεί να γίνει πραγματικότητα οικεία σε κάθε πολίτη», τόνισε.
