Μεταφορά ναού Αγίου Ανδρέα στο Φανάρι έγινε κατά παράβαση του νόμου
Η Ελένα Ντιατσένκο είπε ποιοι κανόνες της ουκρανικής νομοθεσίας παραβιάστηκαν κατά τη μεταφορά της εκκλησίας του Αγίου Ανδρέα στο Φανάρι.
Η πολιτικολόγος Ελένα Ντιατσένκο σε συνέντευξή της στο youtube κανάλι Klymenko Time δήλωσε ότι η μεταφορά του Ιερού Ναού του Αγίου Ανδρέα πραγματοποιήθηκε κατά παράβαση του ουκρανικού δικαίου.
«Με τί βάση έγινε αυτό που έγινε ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω. Βρήκα συμφωνία που συνήφθη από το σταυροπήγιο (του Φαναρίου) με το εθνικό μουσείο «Σοφία του Κιέβου» σχετικά με τη μεταβίβαση του στυλοβάτη. Υπάρχει μια ρήτρα σε αυτήν τη συμφωνία ότι το σταυροπήγιο αναλαμβάνει να πραγματοποιήσει εργασίες επισκευής και αποκατάστασης σε αυτό το μνημείο ιστορικής κληρονομιάς, καθώς και να χρηματοδοτήσει αυτά τα έργα. Έχω μια τεράστια ερώτηση, τι είδους δουλειές χρηματοδότησε το σταυροπήγιο του Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης, σύμφωνα με τη συναφθείσα συμφωνία;» – δήλωσε η κ. Ντιατσένκο.
Σύμφωνα με αυτήν, η ίδια η νομιμοποίηση αυτής της μεταφοράς διεγείρει ερωτήματα, καθώς το κοινοβούλιο, όταν υιοθέτησε το νόμο για τη μεταφορά της εκκλησίας του Αγίου Ανδρέα στο Φανάρι, έχει υπερβεί τα όρια των εξουσιών του, διαγράφοντας από τη λίστα αντικειμένων απαγορευμένων για μεταφορά, την εκκλησία του Αγίου Ανδρέα.
«Μόνο η εκτελεστική εξουσία που εκπροσωπείται από το Υπουργικό Συμβούλιο μπορεί να διαθέτει αρχιτεκτονικά μνημεία. Το κοινοβούλιο το έκανε αυτό και ήδη βάσει αυτού του νόμου – αντισυνταγματικού – εκδόθηκε κυβερνητικό διάταγμα. Προφανώς, ο κ. Γκρόισμαν (κατά τη στιγμή της προαναφερθείσας απόφασης, κατείχε τη θέση του πρωθυπουργού – συντ.) καταλάβαινε περί τι πρόκειται και ζήτησε από τον Ποροσένκο να αντασφαλιστεί με τη μορφή βουλευτικής ψηφοφορίας. Μόνο μετά από αυτό, ο Γκρόισμαν άλλαξε το διάταγμα του Υπουργικού Συμβουλίου του 2001, το οποίο περιείχε κατάλογο αντικειμένων απαγορευμένων για μεταφορά. Η Εκκλησία του Αγίου Ανδρέα διαγράφηκε από αυτήν τη λίστα. Και έτσι επιτράπηκε η μεταφορά της», σημείωσε η πολιτικολόγος.
«Αλλά το θέμα είναι ότι τόσο ο ίδιος ο νόμος όσο και το διάταγμα εγκρίθηκαν ένα χρόνο πριν από την καταχώριση του σταυροπηγίου ως νομικής οντότητας. Δηλαδή, πρώτα το ψήφισαν και μετά με διαφορετική ονομασία το σταυροπήγιο καταχωρήθηκε ως θρησκευτική οργάνωση. Επιπλέον, στο νόμο και στο διάταγμα αναφέρεται υπό διαφορετικά ονόματα. Κάπου ως μετόχι, κάπου ως σταυροπήγιο. Δημιουργήθηκε μπέρδεμα στα ονόματα, στα νομικά πρόσωπα. Η Ουκρανία με δικά της έξοδα, ως κράτος, χρηματοδότησε την αποκατάσταση (της Εκκλησίας του Αγίου Ανδρέα – συντ.) και απλώς την δώρισε στην Κωνσταντινούπολη», πρόσθεσε η ειδικός.
