Υπάρχει ζωή μετά θάνατον – με έκθεση του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης πήραν συνεντεύξεις από πάνω από 50 ασθενείς που είχαν βιώσει κλινικό θάνατο.
Αμερικανοί επιστήμονες δημοσίευσαν μια μελέτη που υποστηρίζει ότι μετά τον κλινικό θάνατο, η συνείδηση ενός ανθρώπου συνεχίζει να λειτουργεί, αναφέρει η New York Post.
«Συνήθως, οι γιατροί πιστεύουν ότι η εγκεφαλική δραστηριότητα σταματά περίπου 10 λεπτά αφού η καρδιά σταματήσει να χτυπά, στερώντας τον εγκέφαλο από οξυγόνο. Ωστόσο, μια νέα μελέτη από το Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης διαψεύδει αυτή την εσφαλμένη αντίληψη. Υπάρχουν σημάδια φυσιολογικής και σχεδόν φυσιολογικής εγκεφαλικής δραστηριότητας που είναι ανιχνεύσιμα μέσα σε μια ώρα από την ανάνηψη», είπε στη δημοσίευση ο Δρ Σαμ Πάρνια, επίκουρος καθηγητής ιατρικής στο NYU Langone Health.
Στη μελέτη συμμετείχαν 53 ασθενείς που υπέστησαν κλινικό θάνατο από 25 νοσοκομεία στις ΗΠΑ και στο Ηνωμένο Βασίλειο.
«Σε ανθρώπους που είχαν μια εμπειρία παραλίγο θανάτου, η συνείδηση έγινε πιο έντονη και πιο ζωντανή, – ισχυρίζεται ο κ. Πάρνια. – Μετά θάνατον, έχουν την αίσθηση ότι είναι χωρισμένοι από το σώμα τους και μπορούν να κινηθούν, νιώθουν τον χώρο γύρω τους 360 μοίρες. Ωστόσο, βρίσκονταν στο δωμάτιο του νοσοκομείου και από εκεί λάμβαναν όλες τις πληροφορίες. Ένιωθαν σαν να είχαν πλήρως τις αισθήσεις τους».
Σε αυτήν την κατάσταση επίγνωσης, συχνά παρατηρούσαν γιατρούς και νοσοκόμες να εργάζονται για να σώσουν τη ζωή τους, αλλά δεν ένιωθαν φόβο ή άγχος.
Σύμφωνα με τον ερευνητή, αυτοί οι άνθρωποι αποκτούν πρόσβαση σε εξαιρετικά ζωντανές και βαθιές αναμνήσεις καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Αυτή η επισκόπηση της ζωής τους δεν είναι με κάποια συγκεκριμένη σειρά, αλλά μάλλον μια βουτιά στα ήθη και την ηθική. «Αυτό δεν είναι χρονολογία. Αυτή είναι μια βαθιά επαναξιολόγηση αυτού που συνήθως προσπαθούμε στη ζωή», λέει.
«Αυτό που έχει σημασία είναι πώς συμπεριφερόμαστε στους άλλους ανθρώπους», πρόσθεσε ο κ. Πάρνια. – Δεν είναι τυχαίες αναμνήσεις. Είναι πολύ περισσότερα από αυτό».
Η δημοσίευση παρέχει μια σειρά από ιστορίες από ασθενείς που επέζησαν του θανάτου αλλά ήθελαν να διατηρήσουν την ανωνυμία τους.
«Δεν ήμουν πια στο σώμα μου, δεν είχα βάρος και φυσική κατάσταση. Έπλευσα στον αέρα πάνω από το σώμα μου, ακριβώς κάτω από το ταβάνι της εντατικής. Παρακολουθούσα τη σκηνή που συνέβαινε από κάτω μου», λέει ένας.
«Μου έδειξαν τις συνέπειες της ζωής μου, σε χιλιάδες ανθρώπους με τους οποίους αλληλεπιδρούσα και ένιωσα το ίδιο όπως ένιωθαν για μένα, είδαν τις ζωές τους και πώς τους επηρέασα. Μετά είδα τις συνέπειες της ζωής μου και τον αντίκτυπο των πράξεών μου», είπε ένας άλλος.
«Θυμάμαι ένα ον του φωτός... να στέκεται δίπλα μου. Έπεσε από πάνω μου σαν ένας τεράστιος πύργος δύναμης, αλλά εξέπεμπε μόνο ζεστασιά και αγάπη», είπε ο τρίτος ασθενής.
«Με ρώτησαν αν ήθελα να επιστρέψω σπίτι… ή αν ήθελα να μείνω εδώ. Τους είπα ότι οι δύο γιοι μου με χρειάζονταν και έπρεπε να επιστρέψω. Ξαφνικά βρέθηκα πίσω στο σώμα μου, νιώθοντας τις πληγωμένες αρθρώσεις μου να φουντώνουν από τον πόνο», είπε ο τέταρτος.
