Έναν αιώνα πριν το Φανάρι σύνδεε τον εαυτό του με σχισματικούς
Νικολάι Μπαλασόφ υπενθύμισε, στους διωγμούς της ΡΟΕ από τις σοβιετικές αρχές, οι εκπρόσωποι Φαναρίου προσπαθούσαν να αρπάξουν κομμάτια από το σώμα της Ρωσικής Εκκλησίας.
Ο πρωτοπρεσβύτερος Νικολάι Μπαλάσοφ, αναπληρωτής επικεφαλής του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, δήλωσε ότι στις αρχές του 20ού αιώνα, όταν ξεσπούσαν διώξεις κατά της Ρωσικής Εκκλησίας, οι εκπρόσωποι του Πατριαρχείου της Κωνσταντινουπόλεως προσπαθούσαν να συσχετιστούν με τους σχισματικούς που απορρίφθηκαν από τον εκκλησιαστικό λαό. Αναφέρει RIA Novosti.
Ειδικότερα, ο ιερέας είπε: «Τιμούμε και σεβόμαστε την Αγία Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης, τη Μητέρα μας, η οποία μας γέννησε στη βαπτιστική κολυμβήθρα. Στην κανονική δικαιοδοσία της οποίας ανήκε η Ρωσική Εκκλησία για αρκετούς αιώνες. Και αυτή η ευγνωμοσύνη μας και ο σεβασμός μας δεν θα σταματήσουν ποτέ».
Ωστόσο, τόνισε ιδιαίτερα ότι οι πιστοί της Ρωσικής Εκκλησίας πονάνε πολύ λόγω της συμπεριφοράς των εκπροσώπων της Κωνσταντινούπολης στον 20ό αιώνα σήμερα.
Έτσι, σύμφωνα με τα λόγια του, «μας πονάει όταν έφτασε η ώρα δύσκολων δοκιμασιών για τη Ρωσική Εκκλησία, πρώτα στον 20ο αιώνα, όταν ξέσπασαν διωγμοί εναντίον της, μας πονάει ότι τότε οι εκπρόσωποι της Μητέρας-Εκκλησίας μας δεν προστάτεψαν την Εκκλησία μας, την ενότητά της, αλλά προσπάθησαν να συσχετιστούν με τους σχισματικούς, οι οποίοι απορρίφθηκαν από τον εκκλησιαστικό λαό».
Επιπλέον, ο πατήρ Νικολάι είπε ότι «μας πονάει ότι όταν η χώρα μας, η οποία ονομαζόταν Ρωσία, στη συνέχεια η Σοβιετική Ένωση, μετέπειτα χωρίστηκε σε πολλές χώρες, όταν συνέβη ο χωρισμός αυτός της κάποτε μεγάλης χώρας, ορισμένοι εκπρόσωποι της Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης, όπως και στις αρχές του 20ού αιώνα, άρχισαν να προσπαθούν να αποκόψουν κομμάτια από το Σώμα της Ρωσικής Εκκλησίας. Μας πονάει αυτό».
Ταυτόχρονα, τόνισε ότι στη Ρωσική Εκκλησία για πολλές δεκαετίες δεν θυμούνται «αυτές, συγνώμη κιόλας, ντροπιαστικά φλερταρίσματα με τους εκπροσώπους της λεγόμενης «Ζώσας Εκκλησίας», τους οποίους δέχονταν οι αρχηγοί του Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης».
Ωστόσο, όπως λέει ο πατέρας Νικολάι, «τώρα, μετά από ό, τι συνέβη στην Ουκρανία, φυσικά, δημιουργείται η αίσθηση ότι όλα αυτά ήταν κάποια στάδια, μέρος μιας καλομελετημένης δραστηριότητας που στοχεύει κάπως να αποκόψει, να αποδυναμώσει, να περιορίσει σημείο που έχει μεγαλώσει υπερβολικά».
