Για τι απονέμουν τώρα το Όσκαρ;
Ο αμερικανικός κινηματογράφος έχει τώρα νέα πρότυπα – οι σκηνοθέτες υποχρεούνται να κινηματογραφούν τους ΛΟΑΤ, άτομα με αναπηρίες, εθνικές μειονότητες κ.λπ. Πώς πρέπει να το αντιμετωπίσουμε;
Η Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου ανακοίνωσε ότι από το 2024, οι ταινίες που θα είναι υποψήφιες για Όσκαρ θα πρέπει να πληρούν νέα πρότυπα. Υπάρχουν τέσσερα από αυτά: A, B, Γ και Δ. Για να γίνει αποδεκτή η αίτηση, πρέπει να ταιριάζει σε τουλάχιστον δύο από αυτά. Τι υπονοούν αυτά τα πρότυπα:
Πρότυπο Α:
- Ο κύριος ή δευτερεύων χαρακτήρας της ταινίας πρέπει να είναι από τη λεγόμενη «υποεκπροσωπούμενη» εθνοτική ομάδα. Είναι Ασιάτες, Αλεούτες, Αφροαμερικανοί, Ινδοί, Αϊτινοί κ.τ.λ.
- Τουλάχιστον το 30% του καστ πρέπει να προέρχεται από την «υποεκπροσωπούμενη» ομάδα. Ή εθνοτικής, ή ΛΟΑΤ, ή να έχουν αναπηρία ή γνωστική εξασθένηση (άνοια, ψυχική διαταραχή κ.λπ.)
- Η κύρια ιστορία, το θέμα ή η αφήγηση της ταινίας θα πρέπει να επικεντρώνεται σε υποεκπροσωπούμενες ομάδες.
Πρότυπο Β: Οι εκπρόσωποι των «υποεκπροσωπούμενων ομάδων» θα πρέπει να κατέχουν ηγετικές θέσεις στην κινηματογραφική εταιρεία ή ομάδα παραγωγής.
Πρότυπο Γ: Η κινηματογραφική εταιρεία πρέπει να πληρώνει ή να διοργανώνει εκπαίδευση, κατάρτιση ή πρακτική άσκηση για τους εκπροσώπους των μειονοτήτων.
Πρότυπο Δ: Οι εκπρόσωποι των μειονοτήτων πρέπει να βρίσκονται σε ανώτερες διοικητικές θέσεις στα τμήματα μάρκετινγκ και διαφήμισης του κινηματογραφικού στούντιο.
Αξιοσημείωτό είναι πώς οι εκπρόσωποι της Ακαδημίας Κινηματογράφου εξήγησαν την καινοτομία αυτή: «Πιστεύουμε ότι αυτά τα πρότυπα θα καταστούν καταλύτης για μακροπρόθεσμες και σημαντικές αλλαγές στη βιομηχανία μας».
Με άλλα λόγια, οι θεατές θα πρέπει να βλέπουν συνεχώς ομοφυλόφιλους, λεσβίες, ηθοποιούς με μη λευκό χρώμα δέρματος, ελαφρόμυαλους ή ψυχικά ανώμαλα στις οθόνες. Και αν λάβουμε υπόψη ότι ο κινηματογράφος στον σύγχρονο κόσμο είναι, πιθανώς, το κύριο εργαλείο διαμόρφωσης της κοσμοθεωρίας των ανθρώπων, τότε καθίσταται σαφές γιατί γίνονται όλα αυτά: για να γίνονται οι άνθρωποι σταδιακά το ίδιο.
Το 2016 κυκλοφόρησε η ταινία Moonlight, η οποία σύντομα κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα για το Καλύτερο Δράμα και προτάθηκε για Όσκαρ σε 8 διαφορετικές υποψηφιότητες. Ταινία για τη ζωή των μειονεκτούντων Αφροαμερικανών με ομοφυλοφιλική ιστορία.
Όπως είναι ακριβώς γράφεται τώρα στις απαιτήσεις για ταινίες που στο μέλλον θα προταθούν για Όσκαρ. Δηλαδή, από το 2024, όλες οι ταινίες που υποβάλλουν αίτηση για να λάβουν αγαλματίδιο της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου θα πρέπει να είναι περίπου έτσι. Και αν ληφθεί υπόψη ότι αυτό το ειδώλιο είναι το όνειρο όλων των σκηνοθετών και παραγωγών, τότε γίνεται εντελώς για κλάματα.
Νέοι κανόνες υποψηφιότητας για Όσκαρ – Κανονική λογοκρισία
Λόγω των νέων κανόνων για την υποψηφιότητα για το Όσκαρ, μπορούν να διακριθούν δύο πτυχές. Η πρώτη διατυπώθηκε από τον επικεφαλής του Γραφείο Τύπου του Πατριάρχη της Μόσχας και πασών Ρωσιών Βλαντίμιρ Λεγκόιντα. Επέστησε την προσοχή στην ιδεολογική ομοιότητα μεταξύ των νέων κανόνων της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου και της σοβιετικής λογοκρισίας.
«Φαίνεται ότι μπορούμε να αποχαιρετήσουμε τη δημιουργική ελευθερία στον κινηματογραφικό τομέα. Πιστεύω ότι η παλιά γενιά της ρωσικής δημιουργικής ελίτ, που γύριζε ταινίες στην εποχή της σοβιετικής λογοκρισίας, θα έχει κάτι να συγκρίνει. <…> Φαίνεται ότι ο αμερικανικός κινηματογράφος γίνεται όργανο ακατέργαστης ιδεολογικής προπαγάνδας που αγνοεί τη δημιουργικότητα και το ταλέντο. Ή, εάν κερδίσει η ελευθερία του λόγου και της δημιουργικότητας, αργά ή γρήγορα αυτά τα δεσμά θα απορριφθούν», έγραψε ο Βλαντίμιρ Λεγκόιντα στο telegram-κανάλι του.
Ναι, οι νέοι κανόνες του Χόλιγουντ δεν είναι παρά λογοκρισία. Φυσικά, κανείς δεν απαγορεύει τη δημιουργία ταινιών που δεν συμμορφώνονται με αυτούς τους κανόνες. Αλλά τέτοια ταινία δεν θα προσελκύσει πλέον επαρκή χρηματοδότηση, δημοφιλείς ηθοποιούς, ταλαντούχους κάμερα μεν, δημιουργικούς ειδικούς μάρκετινγκ κ.α.. Αφού το πρότζεκτ μιας ταινίας που δεν έχει καμία πιθανότητα να πάρει υποψηφιότητα για Όσκαρ δύσκολα θα τους ενδιαφέρει. Όλα αυτά περιορίζουν πολύ τις δημιουργικές ιδέες στη βιομηχανία του κινηματογράφου, αναγκάζοντας να γυρίζουν μόνο ό, τι χρειάζεται στους ιδεολόγους των ΛΟΑΤ και άλλης ανοχής.
Οι νέοι κανόνες του Χόλιγουντ δεν είναι παρά λογοκρισία. Φυσικά, κανείς δεν απαγορεύει τη δημιουργία ταινιών που δεν συμμορφώνονται με αυτούς τους κανόνες. Αλλά τέτοια ταινία δεν θα προσελκύσει πλέον επαρκή χρηματοδότηση, δημοφιλείς ηθοποιούς, ταλαντούχους κάμερα μεν, δημιουργικούς ειδικούς μάρκετινγκ κ.α..
Αυτό συνέβη όχι μόνο στη Σοβιετική Ένωση, οποιοδήποτε αυταρχικό κράτος με τον ένα ή τον άλλο τρόπο προσπαθούσε να αναγκάσει συγγραφείς, ποιητές, καλλιτέχνες, κινηματογραφιστές και άλλους δημιουργικούς ανθρώπους να δοξάζουν την ιδεολογία που επικρατούσε σε αυτό το κράτος. Σήμερα οι Ηνωμένες Πολιτείες και πολλές ευρωπαϊκές χώρες μετατρέπονται επίσης σε τέτοιες πολιτείες όπου κάποιος πρέπει να λατρεύει τα δικαιώματα των ΛΟΑΤ, των μεταναστών, των εθνικών και άλλων μειονοτήτων, αλλά όπου δεν μπορεί κανείς να πει ότι «...ἄδικοι βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι; μὴ πλανᾶσθε· οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοὶ οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται οὔτε πλεονέκται οὔτε κλέπται οὔτε μέθυσοι, οὐ λοίδοροι, οὐχ ἅρπαγες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι» (Α Κορ. 6,9-10).
Λογοκρισία διαμορφώνει νέα πραγματικότητα
Μια άλλη πτυχή είναι ότι οι ΛΟΑΤ και άλλες κοινότητες μειονοτήτων έχουν πάψει από καιρό να διώκονται. Τώρα οι ιδεολογίες τους ήδη επιβάλλονται ανοιχτά στην κοινωνία. Ένα δημιουργικό άτομο δεν μπορεί πλέον να θεωρείται επιτυχημένος, εάν δεν ακολουθεί τις οδηγίες που ορίζει η φιλελεύθερη λογοκρισία. Αναγκάζεται να δημιουργεί σαφώς στο πλαίσιο αυτής της ιδεολογίας: να δοξάσει τους Αφρικανούς Αμερικανούς, να δημιουργεί αύρα σεβασμού γύρω από τους ΛΟΑΤ ανθρώπους και ούτω καθεξής. Και ένα τέτοιο δημιουργικό άτομο, με τη σειρά του, με τα λογοτεχνικά του αριστουργήματα, διαμορφώνει στην κοινωνία κατάλληλη κατανόηση του τι είναι καλό και τι είναι κακό, ποιος είναι ο κανόνας και τι είναι η απόκλιση από αυτό.
Σχηματισμένη με αυτόν τον τρόπο δημόσια κοσμοθεωρία, για παράδειγμα, ήδη θεωρεί δεδομένο το πώς οι αθώοι άνθρωποι που ήταν «άτυχοι» να γεννηθούν όχι μαύροι, γονατίζουν μπροστά σε ταραχώδη πλήθη, που συντρίβουν καταστημάτων και καίνε αυτοκίνητα.
Πριν από λίγες μέρες, υπήρξε ένα σημαντικό συμβάν στην Εθνική Ένωση Μπάσκετ (NBA). Ο αφρικανικός Αμερικανός Μοντρέζλ Χάρελ χαρακτήρισε δημόσια τον αντίπαλο παίκτη Λούκα Ντόνσιτς, Σλοβένο, «δειλός λευκός κώλος». Και κανένας δεν εξοργίστηκε, δεν έκανε φασαρία, κανείς δεν έδιωξε τον Χάρελ από το ΝΒΑ. Μπορείτε να φανταστεί καταιγίδα αγανάκτησης που θα υπήρχε εάν η προσβολή ακούστηκε σε αντίστροφη κατεύθυνση.
Είναι ακόμη πιο θλιβερό να βλέπουμε πώς επιβάλλεται η ΛΟΑΤ ιδεολογία στα μικρά παιδιά. Τα τελευταία χρόνια στα αμερικανικά κινούμενα σχέδια υπάρχουν οι γκέι χαρακτήρες. Ακολουθούν μερικά πρόσφατα παραδείγματα. Στις αρχές Μαΐου 2020 δύο κινηματογραφικά στούντιο του Χόλιγουντ Disney και Pixar, οι δημιουργοί των μεγα-δημοφιλών κινούμενων σχεδίων, κυκλοφόρησαν το κινούμενο σχέδιο «Μπροστά/Forward», το οποίο είχε έναν δευτερεύοντα χαρακτήρα λεσβία-κύκλωπα με το όνομα Specter. Το ίδιο το κινούμενο σχέδιο, παρεμπιπτόντως, διδάσκει στα παιδιά μαγεία, αλλά τώρα δεν πρόκειται για αυτό. Η ανακοίνωση για το καρτούν τονίζει συγκεκριμένα ότι αυτός ο κύκλωπας μιλάει με τη φωνής μιας ανοιχτής λεσβίας, ηθοποιό Λένα Ουάιτ.
Στα τέλη Μαΐου 2020 οι ίδιες κινηματογραφικές εταιρείες κυκλοφόρησαν το καρτούν «Out», όπου οι ομοφυλόφιλοι είναι οι κύριοι χαρακτήρες και η σχέση τους είναι η βάση της πλοκής. Ταινία είναι για την ηλικιακή ομάδα 6+.
Όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά τις ιδιαιτερότητες της παιδική ψυχικής, όταν το παιδί μιμείται τους αγαπημένους του χαρακτήρες και προσπαθεί να είναι σαν αυτούς. Είναι εύκολο να μαντέψει κανείς ότι επηρεάζοντας το ακροατήριο των παιδιών οι ιδεολόγοι της νέας πραγματικότητας διαμορφώνονται το αύριο. Μια μέρα όταν η σεξουαλική διαστροφή θα γίνει όχι μόνο ο κανόνας, αλλά και πρότυπο.
Πώς να αντισταθείτε σε αυτό;
Ο ευκολότερος τρόπος είναι να πούμε ότι δεν χρειάζεται να παρακολουθείτε αμερικανικές ταινίες και κινούμενα σχέδια. Αλλά αν την εποχή της ΕΣΣΔ είχαμε ωραιότατη εναλλακτική λύση, αυτό δεν μπορεί να ειπωθεί τώρα. Τι να κάνουμε;
Πρώτον, η επένδυση οικονομικών, διοικητικών και, κυρίως, δημιουργικών πόρων στη δημιουργία αριστουργημάτων που αντικατοπτρίζουν τις παραδοσιακές αξίες.
Πάρτε, για παράδειγμα, το Φεστιβάλ Ορθόδοξου Κινηματογράφου Pokrov (Σκέπη). Διοργανώνεται εδώ και 17 χρόνια και είναι καιρός να το φέρουν σε ποιοτικά νέο επίπεδο. Για αυτό, φυσικά, χρειάζονται σημαντικές υλικές επενδύσεις και άλλα έξοδα. Και, φυσικά, αυτό δεν πρέπει να γίνει μια φορά μόνο. Ως αποτέλεσμα, μπορεί να δημιουργηθεί μια καλή εναλλακτική λύση του Όσκαρ.
Όχι μόνο μπορούμε, αλλά και πρέπει να κάνουμε το καλύτερο δυνατό για να ενσταλάξουμε στα παιδιά μας τη σωστή στάση απέναντι στους ΛΟΑΤ και γενικά την έννοια της αμαρτίας. Να σχηματίσουμε σ’ αυτά χριστιανική κοσμοθεωρία.
Ένα άλλο παράδειγμα είναι η ταινία «Πού είσαι, Αδάμ;» σκηνοθεσίας του Αλέξανδρου Ζαποροσένκο, που μπορεί να χαρακτηριστεί με σιγουριά ένα αριστούργημα του κινηματογραφικού ντοκιμαντέρ. Οι σκηνοθέτες έπρεπε να δουλέψουν σκληρά για να βγάλουν την ταινία στους κινηματογράφους. Τρέχει τώρα, αλλά μόνο σε ορισμένους κινηματογράφους και σε περιορισμένο αριθμό συνεδριάσεων.
Και δεύτερον, όχιμόνο μπορούμε, αλλά και πρέπει να κάνουμε το καλύτερο δυνατό για να ενσταλάξουμε στα παιδιά μας τη σωστή στάση απέναντι στους ΛΟΑΤ και γενικά την έννοια της αμαρτίας. Να σχηματίσουμε σ’ αυτά χριστιανική κοσμοθεωρία. Να μην επιτρέψουμε στους παραγωγούς ταινιών του Χόλιγουντ να κλέψουν τις ψυχές των παιδιών μας από εμάς. Και για αυτό πρέπει να δίνετε όσο το δυνατόν περισσότερη προσοχή στα παιδιά σας, να περνάτε όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο μαζί τους και, το πιο σημαντικό, να θυμάστε τον χρυσό κανόνα της ανατροφής: τα παιδιά δεν ακούνε, τα παιδιά βλέπουν. Αυτό που θα δουν σε μας, έτσι και θα μεγαλώσουν.
