Τυφλή, με ύψος μικρότερο από ένα μέτρο, παράλυτη - θεράπευε ασθενείς
Σε συνέχεια της σειράς δημοσιεύσεων για τους αγίους της εποχής μας, προte;inoyme στον αναγνώστη άρθρο αφιερωμένο στη μνήμη της οσίας Ματρόνας Ανεμνιάσεβσκαγια (του Ανεμνιάσεβο) (1864-1936).
Εάν δεν γνωρίζαμε ότι τίποτα δεν συμβαίνει έτσι απλά στη ζωή, θα λέγαμε ότι η βιογραφία της οσίας Ματρόνας Ανεμνιάσεβσκαγιας ανακαλύφθηκε κατά λάθος κάπου στα αρχεία των μυστικών υπηρεσιών. Αλλά είμαστε σίγουροι ότι ήταν το θέλημα του Θεού να γίνει γνωστό το όνομα αυτής της αγίας ασκήτριας σε πολλούς ανθρώπους.
Από την άποψη της κοσμικής λογικής, η Ματρόνα έζησε μια πολύ άθλια ζωή. Γεννήθηκε στην οικογένεια ενός πολύ φτωχού αλκοολικού με πολλά παιδιά το 1864. Εκτός από αυτήν, η οικογένεια είχε άλλα επτά παιδιά. Για κάποιο λόγο οι γονείς της δεν την αγάπησαν από την παιδική ηλικία και την πρόσβαλλαν συνεχώς. Στην ηλικία επτά ετών η Ματρόνα αρρώστησε με ευλογιά και έγινε εντελώς τυφλή από τις επιπλοκές της ασθένειας. Ωστόσο, αναγκάστηκε να νταντεύει τα παιδιά και να εργάζεται στο σπίτι.
Συνέβη ότι της έπεσε κατά λάθος μία από τις αδελφές της. Γι’ αυτό η μητέρα χτύπησε το κορίτσι τόσο πολύ που έμεινε παράλυτη. Κατά τη διάρκεια του ξυλοδαρμού η Ματρόνα είδε μερικές φορές την Παναγία. Όταν συνέβη όλα αυτά, η καημένη ήταν μόλις δέκα ετών. Από τότε, δεν μπορούσε πλέον να σηκωθεί από το κρεβάτι και σταμάτησε εντελώς να μεγαλώνει. Από την παιδική ηλικία, ξεκίνησε ο ειδικός σταυρός της οσίας Ματρόνας.
Το μόνο πράγμα που δεν τολμούσαν να κάνουν οι γονείς ήταν να σκοτώσουν το παιδί τους. Και έτσι, καρφωμένη στο κρεβάτι, υπέστη ατελείωτο εκφοβισμό από αυτούς. Η άρρωστη κόρη έγινε για τον πατέρα και τη μητέρα αντικείμενο, στο οποίο έβγαζαν όλο το θυμό και το μίσος για τη ζωή τους.
Αβοήθητη Ματρόνα υπέμεινε τα πάντα και έβρισκε παρηγοριά μόνο στην αδιάκοπη προσευχή. Σε τέτοιες δοκιμές, πέρασε άλλα επτά χρόνια της ζωής της. Εκείνη την εποχή, οι άνθρωποι διατηρούσαν ακόμη μερικά απομεινάρια πίστης και ευσέβειας, συνειδητοποιώντας ότι ο άτυχος ανάπηρος είναι πιο κοντά στον Θεό από όλους τους άλλους. Όλοι γνώριζαν για τον ευσεβής χαρακτήρα της Ματρόνα και για τη μαρτυρική ζωή της.
Μια φορά στο σπίτι όπου ζούσε η Ματρόνα μπήκε ένας συγχωριανός, ο οποίος ζούσε με πριόνισμα ξύλου. Αλλά τον τελευταίο καιρό δεν μπόρεσε να δουλέψει λόγω σοβαρού πόνου στην πλάτη. Ζήτησε από τη Ματρόνα να προσευχηθεί για αυτόν και να αγγίξει την πονεμένη πλάτη του. Εκπλήρωσε το αίτημά του και ο πόνος στην πλάτη σταμάτησε πραγματικά. Μετά από αυτό οι άνθρωποι άρχισαν να έρχονται στο σπίτι της Ματρόνα, ζητώντας προσευχές και βοήθεια. Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, υπήρξαν πολλές θαυματουργές θεραπείες που πραγματοποιήθηκαν μέσω των προσευχών της. Η οικογένεια της Ματρόνας άρχισε να χρησιμοποιεί αυτήν την κατάσταση προς όφελός τους. Όλες τις δωρεές που έφεραν οι άνθρωποι στο ατυχές κορίτσι, ο πατέρας, κατά κανόνα, έπινε, ενώ αδέλφια έβλεπαν τη Ματρόνα αποκλειστικά ως πηγή του εισοδήματός τους.
Ένα βράδυ τον Οκτώβριο ξεκίνησε βροχή και νερό χύθηκε μέσα από την οροφή απευθείας στο κρεβάτι της Ματρόνας. Μετά άρχισε ο παγετός και η οσία καλύφθηκε όλη με πάγο και πάγωσε.
Μετά το θάνατο των γονιών της τη Ματρόνα πήρε στο σπίτι του ένας ανιψιός της. Αλλά και στο σπίτι του δεν περνούσε ζάχαρη. Βρισκόταν συνεχώς σε κούνια, καλυμμένη με κουρτίνα στη γωνία του σπιτιού. Το καλοκαίρι, λόγω ζέστης, δυσκολευόταν πολύ να αναπνέει. Συνέβαινε ότι το κρεβάτι με τη Ματρόνα έβαζαν στο διάδρομο εισόδου, όπου βρισκόταν μέχρι τον παγετό. Ένα βράδυ τον Οκτώβριο ξεκίνησε βροχή και νερό χύθηκε μέσα από την οροφή απευθείας στο κρεβάτι της Ματρόνας. Μετά άρχισε ο παγετός και η οσία καλύφθηκε όλη με πάγο και πάγωσε.
Υπήρχαν πολλά παραδείγματα τέτοιων μαρτυρικών βασανιστηρίων στη ζωή της.
Εξωτερικά η Ματρόνα είχε ύψος μικρότερο από ένα μέτρο και πολύ λεπτή. Μπορούσε μόνο να κυλήσει από τη μία πλευρά στην άλλη και να κουνήσει λίγο τα χέρια της. Η οσία μιλούσε καλά και συχνά έψαλλε. Με έναν καταπληκτικό, ακατανόητο για όλους τρόπο, γνώριζε από καρδιάς σχεδόν όλους τους λειτουργικούς ύμνους και ανέφερε ελεύθερα το Ευαγγέλιο. Όταν οι άνθρωποι έρχονταν σε αυτήν για πνευματική βοήθεια και συμβουλή, διάβασε τις προσευχές που ήταν κατάλληλες για την επίλυση του αιτήματός τους.
Ακόμη πιο εκπληκτική ήταν η διορατικότητα της Ματρόνας. Ήξερε τα πάντα για τη ζωή εκείνων που απευθύνονταν σε αυτήν για βοήθεια: ήξερε τα ονόματά τους, μιλούσε για γεγονότα από τη ζωή τους, σαν να τα είδε όλα με τα μάτια της. Με το εσωτερικό της βλέμμα έβλεπε όχι μόνο τι ήταν στο παρελθόν, αλλά και τι θα συμβεί στο μέλλον. Αποκάλυπτε συχνά εκείνους που έρχονταν σ’ αυτήν σε μυστικές αμαρτίες, τους ανάγκαζε να πάνε στην εκκλησία και να μετανοήσουν για αυτό που έχουν ήδη ξεχάσει από καιρό. Όλα αυτά τα δώρα προσέλκυαν τους ανθρώπους του Θεού σε αυτήν, οι οποίοι έτρεφαν μεγάλη αγάπη και σεβασμό προς τη Ματρόνα.
* * *
Ανεμοστρόβιλος επαναστατικής τρέλας πέρασε τη χώρα. Τα μέλη του Κομσομόλ άρχισαν να γελούν στους συγγενείς στο σπίτι των οποίων ζούσε η Ματρόνα, κατηγορήθηκαν για θρησκευτική προπαγάνδα και τρελό σκοταδισμό. Παρ’ όλα αυτά η ίδια η Ματρόνα κοινωνούσε πολύ συχνά των Αχράντων Μυστηρίων του Χριστού και συμβούλευε όλους όσοι ζητούσαν βοήθεια να το κάνουν.
Η Ματρόνα κοινωνούσε πολύ συχνά των Αχράντων Μυστηρίων του Χριστού και συμβούλευε όλους όσοι ζητούσαν βοήθεια να το κάνουν.
Κανείς δεν της είχε μιλήσει για την εμφάνιση των ανακαινιστών και το σχίσμα που έφεραν στην εκκλησιαστική ζωή. Αλλά η οσία ήξερε με θαυμάσιο τρόπο για όλα όσα συνέβησαν στη χώρα που βίωνε μαύρους καιρούς, και ασυμβίβαστα καταδίκαζε τους ιερείς που είχαν πάει στους ανακαινιστές. Ζητούσε κατηγορηματικά κανένας από αυτούς που έρχονται σε αυτήν να μην τολμήσει ούτε καν να μιλήσει με τον κλήρο των ανακαινιστών.
Μέχρι τότε, ήταν ήδη γνωστό για τις πολλές θαυματουργές θεραπείες που έγιναν μέσω των προσευχών της οσίας Ματρόνας. Αλλά όσο μεγαλύτερος ήταν ο σεβασμός της μεταξύ των ανθρώπων, τόσο περισσότερο μίσος έχει η σοβιετική κυβέρνηση απέναντί της.
* * *
Από τη Μεγάλη Σαρακοστή το 1933 η Ματρόνα έχει αλλάξει αισθητά τη συμπεριφορά της. Αν νωρίτερα συμπεριφερόταν πολύ απλά με όλους, συμπονούσε όλους, προσπαθούσε να καταλάβει καθέναν, μιλούσε για πολύ καιρό πρόθυμα, συζητώντας κάθε είδους καθημερινές υποθέσεις, τώρα η ευλογημένη φαινόταν να έπαψε εντελώς να ενδιαφέρεται για τη γήινη ζωή. Άρχισε να μιλά σπάνια και απρόθυμα για τις καθημερινές υποθέσεις, μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Αλλά για την πνευματική ζωή, ειδικά για τη μέλλουσα ζωή, ήταν πάντα πρόθυμη να μιλάει πολύ. Με μεγάλη προθυμία και αγάπη δεχόταν ανθρώπους που έρχονταν με ερωτήσεις πνευματικής φύσης.
«Τώρα δεν είμαι η Ματρόνα, αλλά η Μαρδάρια», είπε η αγία σε μία από τις θαυμάστριές της. Κατά κάποιο τρόπο, αόρατο στο εξωτερικό μάτι, στον πνευματικό κόσμο, έλαβε κούρα από τους γέροντες του Σάρωφ, όπως παραδέχθηκε αργότερα η ίδια η μητέρα. Η Ματρόνα είχε μια ειδική πνευματική σχέση με τα μοναστήρια στο Ντιβέεβο και Σάρωφ.
«Τώρα δεν είμαι η Ματρόνα, αλλά η Μαρδάρια», είπε η αγία σε μία από τις θαυμάστριές της.
Το 1935, στο χωριό Μπέλκοβο, όπου ζούσε η Ματρόνα, ξεκίνησε ποινική υπόθεση εναντίον του κλήρου. Η οσία Ματρόνα συμμετείχε επίσης σε αυτή την υπόθεση. Στο πνεύμα των καιρών πραγματοποιήθηκε συνέλευση στο κολχόζ, στην οποία αποφασίστηκε να «αποσύρουν» τη Ματρόνα ως «επιβλαβές εκκλησιαστικό στοιχείο». Από τους τριακόσιους χωρικούς, μόνο είκοσι τέσσερις ακτιβιστές υπέγραψαν αυτό το έγγραφο. Το διάταγμα, χωρίς εισαγωγικά ή ειρωνεία, έλεγε: «Η παρούσα πολίτης αποτελεί επιβλαβές στοιχείο στο χωριό, με την αγιότητά της επηρεάζει έντονα τη σκοτεινή μάζα. Ενόψει αυτού η πορεία της συλλογικότητας καθυστερεί».
Ο πρόεδρος του κολχόζ με τους ακτιβιστές έφτασε με αυτοκίνητο το μεσημέρι, τον είδαν όλοι, στο σπίτι της Ματρόνας. Φαινόταν ότι μπήκε στο σπίτι της με δέος. Ωστόσο, ξεπερνώντας τον φόβο, σήκωσε τη Ματρόνα από το κρεβάτι της και άρχισε να την βγάζει έξω. «Ω, πόσο εύκολη που είναι», εξέπληξε ο πρόεδρος, σηκώνοντας την αγία. Μετά από αυτό το περιστατικό, όλα τα παιδιά αυτού του ανθρώπου σταμάτησαν να μεγαλώνουν.
Ο ίδιος ο πρόεδρος του κολχόζ πέθανε σύντομα από σοβαρή ασθένεια. Ήταν καλοκαίρι και έκανε τρομερή ζέστη. Όλο το χωριό άκουσε τις φοβερές κραυγές πόνου από τα ανοιχτά παράθυρα του προέδρου του κολχόζ. Έτσι αποχαιρετούσε τόσο επώδυνα τη ζωή του. Οι άνθρωποι έκαναν το σταυρό τους και έλεγαν μέσα τους: «Δεν είναι να σηκώνεις τη Ματρόνουσκα».
Την οσία έβαλαν στη φυλακή Μπουτύρκα. Αλλά δεν έμεινε εκεί για πολύ, καθώς έγινε αντικείμενο λατρείας από όλους σχεδόν τους κρατούμενους. Πολλοί από αυτούς στράφηκαν στην πίστη και άρχισαν να προσεύχονται. Οι Chekists φοβόντουσαν να την σκοτώσουν, ενώ η άνοδος της προσευχής των φυλακισμένων δεν τους επέτρεψε να τη στείλουν στο στρατόπεδο.
Υπάρχουν στοιχεία ότι, μέσω των προσευχών της οσίας, θεραπεύτηκε η απελπιστικά άρρωστη γυναίκα του ανακριτή, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για την υπόθεση της Ματρόνας. Ως ένδειξη ευγνωμοσύνης, την ελευθέρωσε ως άρρωστη και ετοιμοθάνατη και την έβαλε σε ένα γηροκομείο.
Η οσία κοιμήθηκε στις 29 Ιουλίου 1936 στο Σπίτι των Χρονικών του Ράντιτσεφ στη Μόσχα. Προφανώς, θάφτηκε εδώ, στο νεκροταφείο Βλαντύκινο, που βρισκόταν δίπλα στο Σπίτι.
Με την απόφαση του Συμβουλίου των Επισκόπων το 2000 η οσία Ματρόνα αγιοκατατάχθηκε ανάμεσα στους νεομάρτυρες και εξομολογητές για τη γενική εκκλησιαστική λατρεία, ως παράδειγμα εξαιρετικής υπομονής, σταθερότητας πίστης και εξομολόγησης.
Αγία οσία Ματρόνα, πρέσβευε υπέρ ημών!
