Αποκαλύψεις του Lotysh και η ψυχολογία του Ιούδα

Πολλοί στοχαστές προσπάθησαν να κατανοήσουν την ψυχολογία του Ιούδα τα τελευταία δύο χιλιάδες χρόνια. Γιατί πρόδωσε τον Χριστό; Ποια κίνητρα τον καθοδήγησαν; Τι στον χαρακτήρα, τη νοοτροπία και την κοσμοθεωρία του τον οδήγησαν σε αυτό το απελπισμένο βήμα;

Αυτά δεν είναι καθόλου άσκοπες ερωτήσεις ή αφηρημένη φιλοσοφία. Συχνά, αν και όχι πάντα, αναζητούνται με σκοπό να αναγνωρίσουν και να δουν στον εαυτό τους τα γνωρίσματα του Ιούδα για να τα διορθώσουν πριν οδηγήσουν στην τραγωδία της προδοσίας. Μερικές φορές ένα άτομο μπορεί να πιστεύει ότι όλα είναι καλά με την πνευματική του ζωή, ότι είναι στο σωστό δρόμο, ενώ στην πραγματικότητα, η αμαρτία έχει ήδη ριζώσει στην ψυχή του και οι σκέψεις και οι επιθυμίες που μπορεί τελικά να συνεπάγονται τις πιο αμαρτωλές και άτιμες ενέργειες ήδη έχουν διαμορφωθεί.

Ο άγιος προφήτης Δαβίδ έγραψε σχετικά: «Διερεύνησέ με, Θεέ, και μάθε την καρδιά μου· δοκίμασέ με και γνώρισε τις σκέψεις μου. Δες αν ακολουθώ ένα δρόμο άνομο· κι οδήγησέ με στης αιώνιας ζωής το δρόμο» (Ψαλμός 139: 23-24). Ο Άγιος Θεόδωρος ο Κύρος, στο σχόλιό του σε αυτό το χωρίο της Γραφής, λέει: «... Σε παρακαλώ, καλύτερε Ιατρέ των ψυχών, να εξετάσεις διεξοδικά τη ζωή μου, να ερευνήσεις τις κινήσεις της καρδιάς μου. Εμένα, αντίθετα με τους νόμους Σου, προσεύχομαι να με διορθώσει η σοφία Σου και να με οδηγήσει στο μονοπάτι του αιώνιου ταξιδιού».

Αβραάμ και Ιούδα

Σε μια συνέντευξη στο κανάλι The Priamyi (Direct), ο Lotysh αναφέρει το επεισόδιο του Ευαγγελίου της προδοσίας του Χριστού από τον Ιούδα του Ισκαριώτη. Το κάνει τόσο αμήχανα, εισάγοντας αυτήν την αναφορά τόσο παράταιρα, που δημιουργεί την εντύπωση ότι αυτό το επεισόδιο τον στοιχειώνει, ξεσπώντας από το υποσυνείδητό του, επανειλημμένα επανερχόμενο στο μυαλό του.

Απόσπασμα: «Όταν συνέβαιναν όλα αυτά, θυμήθηκα αυτή την ιστορία από τη βιβλική ιστορία, όταν ο Κύριος υπέφερε, όταν όλοι ήταν κοντά Του, όταν ο Απόστολος Πέτρος είπε: «Αν όλοι σε προδώσουν, δεν θα σε προδώσω ποτέ» και ήταν ένας από τους πρώτους που Τον αρνήθηκαν. Και στον κήπο της Γεθσημανής, όταν ήρθαν οι στρατιώτες και ρώτησαν: «Πού είναι ο Ιησούς;», και ο Ιούδας έδειξε πού ήταν ο Ιησούς με ένα φιλί».

Παρεμπιπτόντως, αυτά τα λόγια επιβεβαιώνουν ότι ο Lotus ανησυχούσε πολύ όταν τα έλεγε, γιατί δεν υπάρχει λέξη στο Ευαγγέλιο ότι οι στρατιώτες έκαναν μια τέτοια ερώτηση. Το φιλί του Ιούδα ήταν ένα σημάδι, συμφωνημένο εκ των προτέρων. Αυτό το γνωρίζει πολύ καλά ο θεολογικά μορφωμένος Lotus. Γιατί λοιπόν το είπε αυτό; Δεν είναι επειδή το συγκεκριμένο επεισόδιο του Ευαγγελίου τον επιπλήττει;

Αυτό το άρθρο για τον άτυχο Lotysh, που προσπαθεί σκληρά να αποδείξει σε όλους και πάνω απ' όλα στον εαυτό του ότι δεν είναι Ιούδας αλλά αληθινός Ουκρανός πατριώτης, και που σχεδόν με κάθε του λέξη δείχνει αυτή την ίδια την ψυχολογία της προδοσίας - δεν αυταρέσκεια ή καταδίκη; Είναι μια προσπάθεια να δείξει πώς ακριβώς εκδηλώνεται μια τέτοια ψυχολογία και να προειδοποιήσει ενάντια σε αυτό το καταστροφικό μονοπάτι.

Γιατί έχουμε λόγους να αποκαλούμε προδοσία τη μετάβαση του Lotysh στην OCU; Πρώτον, αυτό είναι ένα θεμελιώδες σημείο για την κατανόηση της όλης στάσης απέναντι στην OCU.

Αυτή η θρησκευτική οργάνωση δημιουργήθηκε από τις σχισματικές ονομασίες της UOC-KP και της UAOC το 2018. Μέχρι φέτος, απολύτως όλες οι Τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες, και, επομένως, μπορούμε να πούμε, ολόκληρη η Εκκλησία του Χριστού, τις αναγνώριζαν ως εκτός Εκκλησίας , ένοχες για το αμάρτημα του σχίσματος. Το 2018, ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος, για κάποιο λόγο, σκέφτηκε ότι υπογράφοντας ένα κομμάτι χαρτί για την «επανένωσή» τους με την Εκκλησία, θα τους έφερνε πραγματικά πίσω στην Εκκλησία και θα θεράπευε το αμάρτημα του σχίσματος που είχαν διαπράξει στην εποχή τους.

Όμως ο Χριστιανισμός δεν γνωρίζει κανένα άλλο μέσο για να θεραπεύσει την αμαρτία και να επανενωθεί με την Εκκλησία εκτός από τη μετάνοια. Με αυτά τα λόγια ξεκίνησε το κήρυγμα του Χριστού: «...Μετανοείτε γιατί έφτασε η βασιλεία του Θεού» (Ματθαίος 4:17). Χωρίς μετάνοια, η θεραπεία οποιασδήποτε αμαρτίας, συμπεριλαμβανομένης της αμαρτίας του σχίσματος, είναι οντολογικά αδύνατη. Και αφού δεν υπήρξε μετάνοια από την πλευρά της UOC-KP και της UAOC (τουλάχιστον ούτε πριν από τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως), το έγγραφο του Φαναρίου για την «επανένωσή» τους δεν αλλάζει τίποτα, στην πραγματικότητα, οι σχισματικοί ήταν έξω από το φράχτη της Εκκλησίας και παραμένουν εκεί μέχρι σήμερα. Και τώρα ο Avraamy Lotysh έφυγε από την Εκκλησία του Χριστού (και το γεγονός ότι η UOC είναι η Εκκλησία του Χριστού δεν το αρνείται σήμερα κανείς, ούτε καν ο ίδιος ο Lotysh) και πήγε σε μια θρησκευτική οργάνωση που είναι εκτός Εκκλησίας.

Δεύτερον, οι αδελφοί της Λαύρας αριθμούν περίπου 140 άτομα, αλλά μόνο ο Lotysh αυτομόλησε για την OCU. Είναι ο μόνος από τα 140 άτομα που είναι πατριώτης; Είναι ο μόνος που είναι υπέρ της Ουκρανίας και όλοι οι άλλοι είναι εναντίον της; Οι υπόλοιποι αδελφοί της Λαύρας δεν είναι λιγότερο πατριώτες από τον Lotysh και όχι λιγότερο αφοσιωμένοι στην Ουκρανία. Και το αποδεικνύουν με πράξεις, αγοράζοντας και στέλνοντας αυτοκίνητα, μέσα άμυνας, τρόφιμα και άλλα ανθρωπιστικά φορτία για τους στρατιώτες και τους πολίτες μας, ευλογώντας τους πιστούς για την άμυνα της Ουκρανίας, προσευχόμενοι για αυτούς και βοηθώντας τους με όποιον τρόπο μπορούν. Κανείς τους όμως δεν θεώρησε πιθανό να πάει στην OCU.

Άρα, δεν είναι ο πατριωτισμός που οφείλεται στη δράση του Lotysh, αλλά κάτι άλλο. Παρεμπιπτόντως, στη συνέντευξη ο ίδιος ο Lotysh έθιξε αυτό το θέμα: γιατί ήταν ο μόνος από όλους τους αδελφούς της Λαύρας που εγκατέλειψε την κατατρεγμένη Εκκλησία, γιατί κανείς δεν τον ακολούθησε. Το εξήγησε λέγοντας ότι... η UOC είναι σε καλύτερες συνθήκες από την OCU.

Απόσπασμα: «Με ρωτούν συχνά: Μητροπολίτη, γιατί δεν έρχονται σε σένα αδέρφια από το Πατριαρχείο Μόσχας; Γιατί οι συνθήκες τους είναι πιο ευνοϊκές από τις δικές μας».

Είναι τότε που η UOC στερήθηκε τους ναούς της Άνω Λαύρας και όχι μόνο;! Όταν τους έδιωξαν από πολλά κτίρια;! Πότε κάθε λειτουργία στην εκκλησία του Αγίου Αγαπητού των Σπηλαίων του Κιέβου μπορεί να είναι η τελευταία για τους αδελφούς; Πότε εγκρίθηκε ο νόμος για την de facto απαγόρευση της UOC; Πότε η Εκκλησία παρενοχλήθηκε από τα ΜΜΕ; Πότε δημιουργήθηκε μια ατμόσφαιρα μίσους γύρω από την UOC; Είναι η UOC σε καλύτερες συνθήκες; Σοβαρά;!

Τρίτον, η ψυχολογία της προδοσίας είναι ξεκάθαρα εμφανής τόσο στα λόγια όσο και στις πράξεις του Lotysh, μια ψυχολογία γνωστή όχι μόνο από την ιστορία του Ευαγγελίου αλλά και από τις παρατηρήσεις των ψυχολόγων για άλλους προδότες. Άλλωστε, ο Ιούδας κρεμάστηκε και δεν έζησε αρκετά για να δείξει όλες τις συνέπειες της πράξης του στη μετέπειτα ζωή του. Τώρα, ας εξετάσουμε ποια είναι αυτά τα χαρακτηριστικά της προδοσίας.

Ποιος είναι προδότης;

Το Ευαγγέλιο μας δίνει μια περιγραφή του Ιούδα με σχετικά λίγα λόγια, αλλά αποκαλύπτουν ωστόσο τα βασικά γνωρίσματα της κοσμοθεωρίας του. Αυτή είναι η ιστορία του πώς η Μαρία άλειψε τα πόδια του Χριστού με πολύτιμη αλοιφή την παραμονή του Πάθους Του και ο Ιούδας την επέπληξε γι' αυτό.

«Τότε η Μαρία πήρε μια φιάλη από το πιο ακριβό άρωμα της νάρδου κι άλειψε τα πόδια του Ιησού. Έπειτα σκούπισε με τα μαλλιά της τα πόδια του, κι όλο το σπίτι γέμισε με την ευωδιά του μύρου. Λέει τότε ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, ένας από τους μαθητές του, αυτός που σκόπευε να τον προδώσει: «Γιατί να μην πουληθεί αυτό το μύρο για τριακόσια αργυρά νομίσματα, και τα χρήματα να διανεμηθούν στους φτωχούς;» Αυτό το είπε όχι γιατί νοιαζόταν για τους φτωχούς, αλλά γιατί ήταν κλέφτης και, καθώς διαχειριζόταν το κοινό ταμείο, συχνά κρατούσε για τον εαυτό του από τα χρήματα που έβαζαν σ’ αυτό». (Ιωάννης 12:3-6).

Ο άγιος Θεοφύλακτος της Βουλγαρίας, στο σχόλιό του σε αυτό το απόσπασμα, σημειώνει ότι «ο Κύριος κατακρίνει τον Ιούδα για την προδοσία του και ότι Τον παρέδωσε σε θάνατο από απληστία». Με άλλα λόγια, η προδοσία συχνά ακολουθεί εγωιστικό κίνητρο.

Ας εξετάσουμε τα κίνητρα του Lotysh. Προσπαθεί να πείσει τους πάντες, και πρώτα απ' όλα τον εαυτό του, ότι έφυγε για την OCU λόγω έλλειψης πατριωτισμού στην UOC, ιδιαίτερα μεταξύ των αδελφών της Λαύρας, καθώς και λόγω της χρήσης της εκκλησιαστικής σλαβικής στη λειτουργία.

Η UOC και ο πόλεμος

Ωστόσο, τα γεγονότα, μαζί με τα ίδια τα λόγια του Lotysh, αποδεικνύουν το αντίθετο. Τις πρώτες ώρες του πολέμου πλήρους κλίμακας, όταν πολλοί – συμπεριλαμβανομένων των δυτικών εταίρων μας – πίστευαν ότι το Κίεβο θα καταληφθεί εντός τριών ημερών, ο Προκαθήμενος της UOC, Μητροπολίτης Ονούφριος, χαρακτήρισε αυτόν τον πόλεμο ως αμαρτία του Κάιν και προέτρεψε όλους να υπερασπιστούν Ανεξαρτησία και κυριαρχία της Ουκρανίας. Η Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου, όπως σχεδόν όλα τα μοναστήρια και οι εκκλησίες της UOC, άρχισε να βοηθά τις Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας, τις μονάδες εδαφικής άμυνας, τους πρόσφυγες και όποιον είχε ανάγκη. Παρείχαν τρόφιμα, ρούχα, στέγη, συγκέντρωσαν κεφάλαια για το μέτωπο, αγόρασαν οχήματα για στρατιώτες και πολλά άλλα. Ο ίδιος ο Lotysh το ανέφερε σε συνέντευξή του.

Απόσπασμα: «Όταν άρχισε ο πόλεμος, από την αρχή, είχα φίλους εθελοντές και στρατιώτες, και τους βοηθούσαμε και συνεχίζουμε να βοηθάμε. Το δωμάτιό μου, όπου έμενα, κοντά στην εκκλησία του Αγίου Αγαπητούς, ήταν γεμάτο στρατιωτικά εργαλεία, τα οποία στείλαμε στην Ανατολή».

Ας θυμηθούμε ότι ο Lotysh εντάχθηκε στην OCU τον Μάρτιο του 2023, που σημαίνει ότι παρέμεινε στην UOC για έναν ολόκληρο χρόνο μετά την έναρξη του πολέμου. Ο εξοπλισμός στον οποίο αναφέρθηκε περισυνελέγη από τη Λαύρα και στάλθηκε στο μέτωπο. Ο Lotysh επιβεβαιώνει ότι τα αδέρφια βοηθούσαν τον ουκρανικό στρατό και το έκαναν σε μεγάλη κλίμακα. Επομένως, δεν ήταν η έλλειψη πατριωτισμού που οδήγησε στην προδοσία του.

Είναι πρόβλημα η εκκλησιαστική σλαβική;

Ένα ξεχωριστό θέμα στη συνέντευξη ήταν η καταγγελία ότι η UOC δεν πραγματοποιεί λειτουργίες στα ουκρανικά. Τόσο ο συνεντευκτής όσο και ο Lotysh παραπονέθηκαν πόσο δύσκολο ήταν γι' αυτούς να υπομείνουν τις λειτουργίες στα εκκλησιαστικά σλαβικά και πόσο αναζωογονήθηκαν όταν άκουσαν προσευχές στα ουκρανικά. Αλλά εδώ είναι το αλιεύμα: η ίδια η συνέντευξη παραδέχεται ότι παρακολούθησε τις λειτουργίες στη Λαύρα για οκτώ ολόκληρα χρόνια και υπέφερε από αυτό όλη την ώρα.

Γιατί να υποφέρετε αν η κοντινή Μονή του Αγίου Θεοδοσίου της OCU (πρώην UOC-KP) τελούσε λειτουργίες στα ουκρανικά; Η κατάσταση του Lotysh είναι ακόμη πιο ξεκάθαρη – γεννήθηκε σε οικογένεια ιερέα και παρακολούθησε τις εκκλησιαστικές σλαβικές λειτουργίες από νεαρή ηλικία. Πώς έφτασε να περιφρονεί μια γλώσσα που του ήταν οικεία; Επιπλέον, ο Lotysh λέει μια εντελώς απίθανη ιστορία για την προσευχή του στα ουκρανικά.

Απόσπασμα: "Πάντα είχα πατριωτικά αισθήματα και ήμουν εξοργισμένος με αυτό που συνέβαινε στη Λαύρα. Και όταν άρχισε ο πόλεμος και όταν προσευχήθηκα στα ουκρανικά στο κελί μου, έλαβα αμέσως μια κλήση από τον Μητροπολίτη Πάβελ, ο οποίος είπε: " Θα ασχοληθούν μαζί σου, και όταν έρθουν οι δικοί μας, δεν θα σε προστατέψω». (Όταν ρωτήθηκε από τον συνεντευκτή, «Με τους ανθρώπους μας, εννοείς τους Ρώσους;» Ο Λότις απάντησε καταφατικά.) Μετά από αυτό, αποφάσισα ότι κάτι έπρεπε να αλλάξει».

Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί ότι η Lotysh εντάχθηκε στην OCU μόνο ένα χρόνο μετά την έναρξη του πλήρους πολέμου. Αυτό το χρονοδιάγραμμα δεν ταιριάζει αρκετά.

Πώς συνδέονται η προδοσία και η καριέρα του Lotysh;

Αυτό που μπορεί ξεκάθαρα να εντοπιστεί είναι η ραγδαία άνοδος στην καριέρα του Lotysh μετά την προδοσία του. Αμέσως μετά την αποχώρησή του από την UOC για την OCU, διορίστηκε ως ενεργός ηγούμενος της Μονής Κιέβου-Πετσέρσκ υπό την OCU. Αμέσως μετά «χειροτονήθηκε» επίσκοπος και καθιερώθηκε στη θέση του. Ο ίδιος ο Lotysh παραδέχεται ότι ο Σεργέι (Επιφάνιος) Ντουμένκο του δίνει ιδιαίτερη προσοχή. Φυσικά, τέτοια πολύτιμα «περιουσιακά στοιχεία» δεν βρίσκονται πουθενά. Ο ευαγγελικός παραλληλισμός είναι προφανής!

Ο Ιούδας Ισκαριώτης δεν έζησε αρκετά για να αποκαλύψει όλα τα χαρακτηριστικά της προδοσίας, καθώς αυτοκτόνησε. Αλλά οι ψυχολόγοι σημειώνουν ότι σχεδόν όλοι οι προδότες κάνουν τα πάντα για να δυσφημήσουν την κοινότητα που πρόδωσαν.

Αυτό είναι απολύτως εμφανές στη συνέντευξη του Lotysh στο κανάλι Pryamyi (Direct). Προσπαθεί απεγνωσμένα να προωθήσει την κατάφωρα ψευδή αφήγηση ότι η UOC είναι βαθιά δεμένη με τον «ρωσικό κόσμο». Χρησιμοποιεί μια απλή μέθοδο για να το πετύχει: επιχειρεί να γενικεύσει συγκεκριμένες περιπτώσεις σε ολόκληρη την Εκκλησία.

Ιδού ένα παράδειγμα: «Πρόσφατα, όταν έγινε η ανταλλαγή του Ιωνάθαν Ελέτσκιχ, και τον είδαμε να τον υποδέχεται με χαρά ο λεγόμενος Πατριάρχης Κύριλλος στη Μόσχα, αυτό μιλάει από μόνο του για τη στενή συνεργασία αυτής της Εκκλησίας με τη Μοσχοβία». Στην πραγματικότητα, αυτό μιλάει μόνο για την προσωπική σχέση του Πατριάρχη Κύριλλου και του Μητροπολίτη Ιωνάθαν και τίποτα περισσότερο.

Γιατί, για παράδειγμα, ο Lotysh δεν ανέφερε πώς, στις πρώτες μέρες του πολέμου, ο Μητροπολίτης Ευλόγιος του Sumy έγραψε μια αυστηρά διατυπωμένη επιστολή στον Πατριάρχη Κύριλλο, δηλώνοντας την άρνησή του να τον τιμήσει και εξηγώντας το σκεπτικό του; Γιατί δεν ανέφερε τα πικρά λόγια που απηύθυνε στον Πατριάρχη Κύριλλο ο Μητροπολίτης Λογγίνος του Μπάτσεν εκείνες τις πρώτες μέρες; Γιατί έμεινε σιωπηλός για τους πολλούς άλλους ιεράρχες που εξέφρασαν παρόμοιες απόψεις; Ο Lotysh τα ξέρει όλα αυτά, αλλά δεν ταιριάζουν στην αφήγησή του.

Σχετικά με τις κατασχέσεις του ναού και τα ψέματα του Lotysh

Άλλη μια εύγλωττη σιωπή. Όταν ο δημοσιογράφος ρώτησε για τους όρους που θέτει η UOC για διαπραγματεύσεις με την OCU, ο Lotysh ανέφερε μόνο την παύση των κατασχέσεων εκκλησιών. Ταυτόχρονα, παραδέχτηκε ότι γίνονται τέτοιες κατασχέσεις, αλλά προσπάθησε να το δικαιολογήσει λέγοντας ότι οι άνθρωποι που καταλαμβάνουν τις εκκλησίες είναι εξοργισμένοι με το γεγονός ότι οι ιερείς της UOC προσεύχονται όχι για τις ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις αλλά για τον «ρωσικό στρατό».

Αυτό είναι ένα ακόμα αναιδές ψέμα! Αν κάπου μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο, αυτό είναι μεμονωμένες περιπτώσεις που καταδικάζονται από ολόκληρη την UOC. Το να μιλάμε για αυτό με την έννοια ότι είναι δήθεν κοινή πρακτική στην UOC σημαίνει αμαρτία ενάντια στην αλήθεια. Όλη η Εκκλησία προσεύχεται για τους Ουκρανούς στρατιώτες, υπάρχει ακόμη και επίσημα εγκεκριμένη προσευχή στη Λειτουργία. Αλλά ο Lotysh σιωπά γι' αυτό.

Δεν ανέφερε επίσης τους άλλους δύο όρους διαπραγματεύσεων με την OCU: τη λύση του ζητήματος της μη κανονικότητας των χεροτονιών, όταν σχεδόν όλοι οι κληρικοί της OCU «χειροτονήθηκαν» σε κατάσταση αναθεματισμού, αναγνωρισμένη από όλες τις Τοπικές Εκκλησίες. , και την αναγνώριση ότι η OCU δεν είναι ουσιαστικά μια αυτοκέφαλη εκκλησία αλλά εξαρτάται από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Το πρώτο είναι γνωστό γεγονός και για να πειστούμε για την ορθότητα της δεύτερης δήλωσης αρκεί να διαβάσουμε το κείμενο του Τόμου της OCU.

Ένα κερί ως σφαίρα για τον πολεμιστή και άλλο ένα ψέμα από τον Lotysh

Ακολουθούν μερικά ακόμη παραδείγματα για το πώς ο Lotysh δυσφημεί ωμά την Εκκλησία που του έδωσε τα πάντα και την οποία πρόδωσε. Καταφεύγει σε μακροχρόνιες απαξιωμένες, παράλογες και απολύτως ψευδείς κατηγορίες, όπως ο ισχυρισμός ότι «ένα κερί σε μια εκκλησία της UOC είναι μια σφαίρα για έναν Ουκρανό στρατιώτη».

Απόσπασμα: «Για μένα, είναι απαράδεκτο να παρευρίσκονται ακόμη οι άνθρωποι στις εκκλησίες του Πατριαρχείου Μόσχας (δηλαδή της UOC). Αυτοί οι πύραυλοι που πετούν εναντίον μας είναι όλες οι δωρεές σας που φέρνετε στις υπηρεσίες».

Με άλλα λόγια, η Lotysh ισχυρίζεται σοβαρά ότι οι δωρεές που συγκεντρώνονται στις εκκλησίες της UOC αποστέλλονται στη Ρωσία και χρησιμοποιούνται για τη χρηματοδότηση της παραγωγής πυραύλων. Τέτοιες ανοησίες τώρα απορρίπτονται ακόμη και από μακροχρόνιους εχθρούς της Εκκλησίας. Αλλά ο Lotysh πρέπει να δικαιολογήσει την προδοσία του.

Ένα άλλο παράδειγμα του Lotysh με το οποίο προσπαθεί να παρουσιάσει την UOC ως σκοταδιστές που προσηλώνονται σε ασήμαντους κανόνες είναι ο ισχυρισμός του ότι οι άνθρωποι δεν επιτρέπονται στις εκκλησίες της UOC εάν δεν είναι ντυμένοι σωστά. Απόσπασμα: «Στην Εκκλησία μας, δεν υπάρχει τίποτα από αυτά που είναι κοινά στο Πατριαρχείο Μόσχας: «Πώς μπήκατε, γιατί χωρίς μαντίλα και ούτω καθεξής». Ένα άτομο δεν θα μπει ποτέ ξανά στην εκκλησία». Αυτό είναι ένα κραυγαλέο ψέμα. Τέτοιες κατηγορίες σπάνια ακούγονται στις εκκλησίες της UOC. Και αν συμβούν, απευθύνονται τόσο από κληρικούς όσο και από ενορίτες. Και την απάντηση στο ερώτημα: σε ποιον ναό θα μπει κάποιος και σε ποιον όχι, τη δίνει ο ουκρανικός λαός μας. Οι ναοί της OCU είναι ως επί το πλείστον άδειοι ενώ οι ναοί της UOC είναι υπερπλήρης.

Ο Lotysh ισχυρίζεται ότι η UOC διδάσκει στους ανθρώπους να μην «μιλούν με κανέναν» και «να μην παίρνουν ταυτότητες (κωδικούς αναγνώρισης – Εκδ.), καθώς είναι το σήμα του Αντίχριστου». Προσπαθεί να αποδείξει ότι διάφορες εκκλησιαστικές παρανοήσεις, οι οποίες σε μεγάλο βαθμό έχουν ξεθωριάσει, εξακολουθούν να τηρούνται από ολόκληρη την Εκκλησία σήμερα.

Αυτό είναι ψευδές, και ο Lotysh το ξέρει καλά. Δεν απαγορεύεται στους πιστούς της UOC να μιλούν με κανέναν και η ιδέα ότι «οι κωδικοί είναι το σήμα του Αντίχριστου» ήταν ένα ξεπερασμένο θέμα από τη δεκαετία του 1990, για το οποίο υπάρχουν πολλές διευκρινίσεις από κληρικούς και επίσημα έγγραφα της Ιεράς Συνόδου που αναφέρουν ότι οι κωδικοί  δεν είναι το σημάδι του Αντίχριστου.

Ένα άλλο ψέμα: Ο Lotysh ισχυρίζεται ότι οι κληρικοί της UOC υπηρετούν με τους κληρικούς από εκείνες τις Τοπικές Εκκλησίες που έχουν αναγνωρίσει την OCU (Κωνσταντινούπολη, Ελλάδα, Αλεξάνδρεια και Κύπρος) και έτσι αναγνωρίζουν έμμεσα την OCU. Ξέρει όμως πολύ καλά ότι η UOC δεν τελεί λειτουργίες μαζί τους ακριβώς λόγω της αναγνώρισης της OCU. Γνωρίζει επίσης ότι υπάρχουν ιεράρχες στις προαναφερθείσες Εκκλησίες που δεν αναγνωρίζουν την OCU, καθιστώντας δυνατές κοινές ακολουθίες μαζί τους.

Από τα ψέματα στην ανοησία

Τέλος, στην προσπάθειά του να δυσφημήσει την Εκκλησία, ο Lotysh φτάνει στον πλήρη παραλογισμό: «Παρατηρήσαμε ότι όταν οι στρατιώτες μας υφίστανται ήττες, αυτοί (UOC – Εκδ.) ανοίγουν τα φτερά τους, συμπεριφέρονται πολύ θρασύτατα, με μεγάλη αυτοπεποίθηση. «Βλέπετε, σας το είπαμε». Όταν οι δυνάμεις μας προχωρούν, όπως στην περιοχή του Κουρσκ - αυτό είναι όλο, σκύβουν και κείτονται χαμηλά μέχρι μια συγκεκριμένη ώρα. Αυτό μπορεί συχνά να παρατηρηθεί. Μόλις η πλευρά μας υποστεί ήττα, πάλι κηρύγματα στα ρωσικά, αποφθέγματα Ρώσων πρεσβυτέρων και όλα τα υπόλοιπα».

Ούτε ένα παράδειγμα, ακόμα κι αν είναι λίγο τραβηγμένο. Τι είδους άρρωστη ψυχική κατάσταση πρέπει να έχει ένας άνθρωπος για να είναι ικανός για τέτοιες ανοησίες;!

Σε γενικές γραμμές, ο πρώην μοναχός της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου, Avraamy Lotysh, είναι ένα θλιβερό θέαμα: λέει αστείες ανοησίες, επιχειρηματολογεί με σκοπό να βλάψει την Εκκλησία, που τον μεγάλωσε και την οποία άφησε, εκτοξεύει τρελές κατηγορίες κατά της Εκκλησίας, που δεν μπορεί να αποδείξει, επιδίδεται σε απλούς χειρισμούς, σχεδιασμένους μόνο για απλούς ανθρώπους που δεν θέλουν να σκεφτούν. Γιατί το κάνει αυτό; Απλώς δεν μπορεί να συγκρατηθεί. Με όλα αυτά θέλει απεγνωσμένα να πνίξει τη φωνή της συνείδησής του, που του λέει ότι έχει πάρει τον λάθος δρόμο.

Είναι άσκοπο να προσπαθούμε να πείσουμε τέτοιους ανθρώπους, αλλά πρέπει να τους λυπόμαστε, να προσευχόμαστε και να ευχηθούμε ειλικρινά να συνέλθουν, να μετανοήσουν και να επιστρέψουν στον Θεό. Θα πρέπει επίσης να κοιτάξουμε τον εαυτό μας και να δούμε αν έχουμε τις ίδιες σκέψεις, κίνητρα και συμπεριφορές που οδήγησαν τον Lotysh στην θλιβερή του κατάσταση. Είμαστε έτοιμοι να ακολουθήσουμε τον Χριστό στον Γολγοθά; Θέλουμε να είμαστε στην Εκκλησία που διώκεται από τις δυνάμεις;

Επιθυμούμε την ευλογία για την οποία μιλάει ο Χριστός: «Μακάριοι εσείς που τώρα κλαίτε, γιατί θα χαρείτε. Μακάριοι είστε, άμα σας μισήσουν οι άνθρωποι και σας διώξουν απ' τις συναγωγές και σας χλευάσουν και δυσφημίσουν το όνομά σας εξαιτίας του Υιού του Ανθρώπου. Χαρείτε όταν συμβεί αυτό, κι από χαρά σκιρτήστε· γιατί ο Θεός θα σας ανταμείψει με το παραπάνω στον ουρανό.» (Λουκάς 6:22-23); Ή μήπως εκτιμούμε περισσότερο το εξωτερικό, το εγκόσμιο και το κοσμικό;

Αν παρατηρήσουμε κάτι παρόμοιο στον εαυτό μας, ας φωνάξουμε στον Κύριο όπως έκανε ο προφήτης Δαβίδ: «Διερεύνησέ με, Θεέ,

και μάθε την καρδιά μου·

δοκίμασέ με και γνώρισε τις σκέψεις μου. Δες αν ακολουθώ ένα δρόμο άνομο· κι οδήγησέ με στης αιώνιας ζωής το δρόμο» (Ψαλμός 139:23-24).