Αρμοβίρ 2.0: η αγκαλιά της εξουσίας και της OCU ενισχύονται

Ο Βλαντιμίρ Ζελένσκι στρέφεται όλο και περισσότερο προς την OCU. Φωτογραφία: ΕΟΔ

Στις 6 Μαρτίου 2021, πραγματοποιήθηκε επίσκεψη της αντιπροσωπείας του κόμματος «Υπηρέτης του Λαού» στο Φανάρι, όπου παρουσίασαν στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο χαιρετισμούς γενεθλίων από τον Πρόεδρο και τον Σεργκέι Ντουμένκο, καθώς και επίσημη πρόσκληση για επίσκεψη στην Ουκρανία.

Επιμελητής αυτού του ταξιδιού ήταν ο αναπληρωτής επικεφαλής του γραφείου του Προέδρου, Κιρίλ Τιμοσένκο και ο επικεφαλής της αντιπροσωπείας διορίστηκε ο Μπογκντάν Γιαρεμένκο, βουλευτής του κόμματος «Υπηρέτης του Λαού». Ο τελευταίος, κατά τη διάρκεια της εργασίας του στο κοινοβούλιο, ήταν γνωστός για ένα δυνατό και επαίσχυντο σκάνδαλο, όταν, κατά τη διάρκεια μιας συνόδου, δημοσιογράφοι μαγνητοσκόπησαν την αλληλογραφία του με μια πόρνη. Ο βουλευτής προσπάθησε στη συνέχεια να αρνηθεί τα πάντα, αλλά μετά ζήτησε συγγνώμη από τη γυναίκα του, τα παιδιά, τους ψηφοφόρους και τον Πρόεδρο. Παρά τη συγγνώμη, η κοινοβουλευτική ομάδα αποφάσισε τότε ότι ο ηθικός χαρακτήρας του Γιαρεμένκο δεν ήταν αρκετά υψηλός και απολύθηκε από τη θέση του επικεφαλής της επιτροπής εξωτερικής πολιτικής και διακοινοβουλευτικής συνεργασίας του Ράντα.

Ωστόσο, ήταν ο Μπογκντάν Γιαρεμένκο που ανέλαβε να γίνει ο επικεφαλής της αντιπροσωπείας και να απευθύνει την ομιλία του στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Κατά τη διάρκεια της ομιλίας δήλωσε ότι αυτός είναι το παιδί του Φαναρίου, χάρηκε ότι ο αριθμός των Αναπληρωτών του Λαού του κόμματος «Υπηρέτης του Λαού»  συνέπεσε με τον αριθμό των αποστόλων του Χριστού, είπε ότι η επίσκεψη του αρχηγού του Φαναρίου στην Ουκρανία είναι απαραίτητη, διότι «ο λαός μας αγωνίζεται ακόμη για ανεξαρτησία», και παραδέχτηκε ότι συζητούσε τακτικά με τον Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο «τις προοπτικές ενοποίησης της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας».

Με άλλα λόγια, ο Γιαρεμένκο επιβεβαίωσε αυτό που υπήρχε υποψία για μεγάλο χρονικό διάστημα - ότι η σημερινή ουκρανική κυβέρνηση διαπραγματεύεται με το Φανάρι για πολύ καιρό και ενεργεί σε αυτό το θέμα ως συνέχεια της προηγούμενης κυβέρνησης. Ήταν δύσκολο να το πιστέψουμε αυτό μέχρι το τέλος, επειδή ακόμα και χτές ο Βολοντιμίρ Ζελένσκι και ο Σεργκέι Ντουμένκο στέκονταν «στις αντίθετες πλευρές των οδοφραγμάτων». Όχι με την έννοια ότι ο σημερινός Πρόεδρος διαφωνούσε κάπως με την OCU, όχι. Μόλις νωρίτερα δήλωσε ξεκάθαρα τη θέση του σχετικά με τη μη παρέμβαση του κράτους στις υποθέσεις της Εκκλησίας. Επιπλέον, ο προκάτοχός του και ο κύριος αντίπαλός του στις προεδρικές εκλογές, Πετρό Ποροσένκο, δεν παρενέβη μόνο σε εκκλησιαστικά ζητήματα, αλλά έκανε αυτή την παρέμβαση «κύριο χαρακτηριστικό» του εκλογικού του προγράμματος.

Και παρόλο που η σχέση της τρέχουσας κυβέρνησης με την OCU δεν είναι τόσο παθιασμένη όσο του Πετρό Ποροσένκο, η πρόοδος σε σύγκριση με το πώς ξεκίνησε η σχέση μεταξύ Ζελένσκι και Ντουμένκο είναι εντυπωσιακή. Ωστόσο, ας θυμηθούμε τα πάντα.

Θυμηθείτε πώς ξεκίνησαν όλα…

Η άνοιξη του 2019 δεν ήταν απλώς μια εποχή για τους Ουκρανούς. Ήταν μια πηγή ελπίδων για μια παγκόσμια ανανέωση της χώρας. Η Ουκρανία λαχταρούσε έναν άνεμο αλλαγής που θα διαλύσει την ασφυκτική ατμόσφαιρα που έχει τυλίξει τη χώρα τα τελευταία χρόνια. Οι προεδρικές εκλογές προκάλεσαν τεράστια απήχηση στη χώρα. Ο Ζελένσκι εναντίον του Ποροσένκο. Το τεράστιο πλεονέκτημα (73% έναντι 24%), με το οποίο ο ηθοποιός νίκησε τον πρώην πρόεδρο, έδειξε το προφανές - όλα με τα οποία συνδέθηκε η προηγούμενη κυβέρνηση δεν βρήκαν υποστήριξη από τον συντριπτικό αριθμό Ουκρανών. Και το ερώτημα εδώ δεν ήταν ότι οι πολίτες περίμεναν πολλά από τον Βλαδίμιρ Ζελένσκι (δεν ήταν ποτέ στην πολιτική πριν), οι Ουκρανοί απλώς δεν μπορούσαν πλέον να αντέξουν τον κανόνα του Ποροσένκο και τι συνδεόταν με αυτόν τον κανόνα.

Και αυτά που πρότεινε ο πρώην πρόεδρος στον λαό τέθηκε σε ένα μόνο σύνθημα, το οποίο έχει ονομαστεί απο τον λαό «Αρμοβίρ»: «Στρατός! Γλώσσα! Πίστη!». Λοιπόν και ακόμα επίσης «Να φύγουμε από τη Μόσχα».

Ένα από τα συστατικά αυτού του συνθήματος («πίστη!») ήταν η OCU. Το γεγονός ότι η δημιουργία αυτής της δομής πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος των προεδρικών εκλογών του Πετρό Ποροσένκο, αυτό κανείς δεν έχει κρύψει. Την άνοιξη του 2018, ο πολιτικός στρατηγικός του Ποροσένκο ο Ταράς Μπερεζοβέτς μίλησε για αυτό με άμεσα λόγια: «Μπορούμε να πούμε ότι αυτή είναι μια κοινή προεκλογική τεχνολογία. Και θα είναι αλήθεια».

Στις 15 Δεκεμβρίου 2018, κατά τη διάρκεια της «Συνόδου Ενοποίησης» της OCU, η πλατεία της Σόφιας στο Κίεβο ήταν γεμάτη με χιλιάδες άτομα με τις ίδιες σημαίες της Ουκρανίας. Όλο το κέντρο της πόλης ήταν γεμάτο λεωφορεία, και επιπλέον βαγόνια με προπληρωμένους «πιστούς» προστέθηκαν στα τρένα.

Λοιπόν, όταν, αφού έλαβε τον Τόμο, ο Ποροσένκο ταξίδεψε μαζί του (και με τον Επιφάνιο) στις πόλεις της Ουκρανίας στο πλαίσιο της προεκλογικής του εκστρατείας, δεν υπήρχε καμία αμφιβολία: ο Πετρό Ποροσένκο δημιουργούσε την OCU με μοναδικό σκοπό να εξασφαλίσει τη νίκη του στη νέα προεδρική θητεία.

Ως εκ τούτου, κατά τη διάρκεια (και αμέσως μετά) των προεδρικών εκλογών, η OCU και ο Σεργκέι Ντουμένκο συνδέονταν σαφώς ως μέρος της ομάδας του Πετρό Ποροσένκο. Ναι, ο Σεργκέι Πετρόβιτς τοποθετήθηκε έτσι.

• Ταξίδευε με τον Ποροσένκο σε «Τόμος – ταξίδια» (έτσι οι δημοσιογράφοι αποκάλεσαν την εκστρατεία που έλαβε χώρα στις πόλεις της Ουκρανίας), όπου ουσιαστικά ενεργούσε ως υποκινητής για τον Ποροσένκο για την υποψηφιότητά του στην προεδρία στην Ουκρανία.
• Διαβεβαίωνε ότι βλέπει «μόνο τον Πρόεδρο Ποροσένκο» ως αρχηγό της χώρας.
• Δήλωσε ότι το όνομα του Ποροσένκο είναι ισοδύναμο με τον Βαπτιστή του Ρους, τον ιερό πρίγκιπα Βλαντιμίρ.
• Υποστήριξε ότι ο Ποροσένκο ήταν «πρότυπο ηγέτη» γι 'αυτόν.

Ο Επιφάνιος είχε επίσης λιγότερο «παχιές» νύξεις για το ποιος πρέπει να εκλεγείται πρόεδρος - ότι η νίκη μας επί της επιτιθέμενης χώρας εξαρτάται από τις εκλογές, ότι είναι απαραίτητο να διαλέξουμε εκείνο το άτομο που θα μπορεί να αντιμετωπίσει το  «χτύπημα» και ούτω καθεξής. Όλοι οι δρόμοι είχαν πολλές διαφημίσεις, στις οποίες απεικονιζόταν ο Ντουμένκο δίπλα στον Ποροσένκο και το κείμενο του Τόμου. Με λίγα λόγια, ο Σεργκέι Πετρόβιτς έκανε ό, τι είναι δυνατόν και αδύνατο για να κάνει τον Πετρό Αλεξέβιτς να γίνει και πάλι Πρόεδρος της Ουκρανίας.

Ακόμη και εκπρόσωποι των αρχών του Ποροσένκο ανέφεραν ότι η έδρα του έδωσε εντολή απευθείας στους «επικεφαλής» των εκκλησιών της OCU σχετικά με τον τρόπο εκστρατείας για τον Πετρό Αλεξέβιτς. Αυτό, ειδικότερα, δήλωσε ο αναπληρωτής πρόεδρος της Βερχόβνα Ράντα Οκσάνα Σιρόιντ.

Ταυτόχρονα, μέλη και υποστηρικτές της OCU ξεκίνησαν μια εξωφρενική εκστρατεία στα μέσα ενημέρωσης και στα κοινωνικά δίκτυα εναντίον του Ζελένσκι. Οι Ουκρανοί είχαν απειληθεί ότι όσοι ψήφισαν τον Ζέλενσκι «θα καούν στην κόλαση», ζητούσαν από τον Ζελένσκι να πει συγγνώμη για το αστείο σχετικά με τη σύγκριση του Τόμου με θερμό (στα Ουκρανικά η λέξη ο Τόμος πολύ μοιάζει με λέξη ο θερμός – ο Τόμος tomos – ο θερμός – termos. Αυτό ήταν ουσία της πλάκας του Ζελένσκι – Σημ. της μετ.), τον προσέβαλλαν με κάθε δυνατό τρόπο και έκαναν θερμή εκστρατεία για να μην ψηφίσουν «για τον κλόουν».

Ο ίδιος ο Επιφάνιος, μέσα στο διπλωματικό πλαίσιο που είχε στη διάθεσή του, είπε το «μπα» του στον Ζελένσκι, δηλώνοντας προσβλητικά ότι απο αυτόν δεν είχε ακούσει ποτέ για την υποστήριξη της OCU: «Δυστυχώς, προσωπικά δεν άκουσα από τα χείλη του υποψηφίου ότι αυτός υποστηρίζει της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας. Και ποτέ δεν εκτιμούμε τις υποσχέσεις. Εκτιμούμε τις πραγματικές πράξεις που έχουν γίνει μέχρι σήμερα και θα γίνουν στο μέλλον».

Με λίγα λόγια, ο Σεργκέι Ντουμένκο, μαζί με την OCU, ήταν μέλος της πολιτικής ομάδας του Πετρό Ποροσένκο και ήταν έτοιμος για μία μόνο εξέλιξη γεγονότων - τη νίκη του προστάτη του.

Ως εκ τούτου, μετά την εξουσία του Βλαντιμίρ Ζελένσκι, ο Σεργκέι Πετρόβιτς έχασε εντελώς. Ο επικυρίαρχος του ξαφνικά βρέθηκε εκτός εργασίας, επιπλέον, με πολύ αόριστες προοπτικές, που διατυπώθηκαν στην περίφημη «άνοιξη θα έρθει - θα φυτεύουμε». Ο Σεργκέι Πετρόβιτς ήταν σαφώς ανήσυχος. Επομένως, ακόμη και μετά τον πρώτο γύρο, όταν έγινε σαφές ότι ο Ποροσένκο δεν είχε καμία ευκαιρία, ο επικεφαλής της OCU έσπευσε να απομακρυνθεί από τον προστάτη του και είπε ότι «πρακτικά δεν συναντιέται» με τον Πετρό Αλεξέβιτς  και η δομή του δεν συμμετέχει στην εκστρατεία για τον Ποροσένκο στις προεδρικές εκλογές.

Και μετά την πλήρη ήττα του προστάτη του, ο Ντουμένκο κυριολεκτικά δεν ήξερε τι να πει και πώς να ενεργήσει. Έφτασε στα όρια της κωμωδίας.

Τον Μάιο του 2019, ο Βλαδίμιρ Ζελένσκι ζήτησε από θρησκευτικούς ηγέτες να πρωταγωνιστήσουν σε ένα βίντεο με ένα «μήνυμα ειρήνης» για την Κριμαία και το Ντονμπάς. Όλοι συμφώνησαν, ακόμη και ο "υπερ-πατριωτικός" επικεφαλής της UGCC Σβιατοσλάβ Σευτσούκ. Ο Σεργκέι Πετρόβιτς, μετά από πολλή σκέψη και αμφιβολία, αρνήθηκε να συμμετάσχει, επειδή του ζητήθηκε να διαβάσει το κείμενο ότι «πρέπει να σταματήσουμε να μιλάμε στη γλώσσα των όπλων και των πολυβόλων». Ανησυχούσε ότι τα λόγια του θα μπορούσαν να γίνουν αντιληπτά ως πρόσκληση για ειρηνευτικές συνομιλίες στο Ντονμπάς. Το γεγονός ότι για τον «επικεφαλής της Εκκλησίας» το κάλεσμα για ειρήνη στη χώρα θα πρέπει να είναι η ένθερμη επιθυμία της καρδιάς του, ο Επιφάνιος προφανώς δεν το σκέφτηκε καν.

Και η προσωπικότητα του νέου Προέδρου, σε αντίθεση με τον προηγούμενο, ήταν ένα απόλυτο μυστήριο γι 'αυτόν. Με τον Ποροσένκο, όλα ήταν απλά και ξεκάθαρα - ο Ντουμένκο εκφράζει ό, τι απαιτείται από αυτόν, ως απάντηση, η OCU λαμβάνει πλήρη υποστήριξη από τις αρχές σε όλα τα θέματα. Και τώρα; Τι, για παράδειγμα, εννοούσε αυτή η μυστηριώδης φράση του Ζελένσκι: «Μην ψάχνετε εμένα στην εκκλησία. Αναζητήστε τον Θεό! »; Γιατί αυτός ο παράξενος άνθρωπος δεν έρχεται σε «θεϊκές λειτουργίες», δεν τραβάει κοινές φωτογραφίες, αρνείται την αμοιβαία επωφελής συνεργασία;

Όλα αυτά ο Σεργκέι Πετρόβιτς Ντούμενκο δεν μπορούσε να τα καταλάβει. Ήταν ξεκάθαρο ότι υπέφερε εσωτερικά, ειδικά αφού οι "παγκόσμιες μεταβάσεις" στην OCU από την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας σταμάτησαν ξαφνικά. Τόσο παράξενα συνέπεσε - η παλιά κυβέρνηση να έχει φύγει και η επιθυμία των κοινοτήτων UOC να μετακινηθούν στη δομή του Ντουμένκο να φεύγει.

Αλλά περνούσε ο χρόνος. Και όταν έγινε σαφές ότι κανείς δεν πρόκειται να φυτέψει τίποτα οποιαδήποτε άνοιξη, ο επικεφαλής της OCU έγινε πιο τολμηρός και μάλιστα άρχισε να τοποθετείται ως αντίπαλος στις αρχές, εκφράζοντας προσεκτικές επικριτικές θέσεις.

Συγκεκριμένα, ο Επιφάνιος παραπονέθηκε ότι το κράτος σε επίπεδο περιφερειακών διοικήσεων «δεν έχει καμία επιθυμία να ξαναγράψει» κοινότητες που «εξέφρασαν την επιθυμία» να μεταβούν στη δομή του. Σύμφωνα με τον Ντουμένκο, «σε κάποιο βαθμό είναι ενάντια στον νόμο και παράνομο. Ο καθένας πρέπει να ενεργεί στο πλαίσιο του νόμου που ισχύει στην ουκρανική πολιτεία. " Επιπλέον, ο ίδιος ο Ντουμένκο τότε έχει μιλήσει ότι υπάρχουν νομικές διαδικασίες σε περιπτώσεις κατασχέσεων και παράνομων καταχωρίσεων.

Δηλαδή, έτσι είναι. Όταν, κάτω από τον Ποροσένκο, οι αρχές οδήγησαν ολόκληρο το χωριό σε δημοτικά συμβούλια και κλαμπ, συμπεριλαμβανομένων των Βαπτιστών, των Ενωμένων και των άθεων, και πραγματοποίησαν εκεί μια «συνάντηση της θρησκευτικής κοινότητας» και στη συνέχεια έσπασαν τις πόρτες στις εκκλησίες, επιτιθέμενοι στους ενορίτες, όλα αυτά τα πράγματα έγιναν νόμιμα. Και όταν οι νέες αρχές δεν βιαζόταν να νομιμοποιήσουν όλα αυτά, έγινε παράνομα.

«Η προηγούμενη κυβέρνηση ήταν πιο υπεύθυνη για την εκκλησία - και τώρα ... μερικές φορές δεν υπάρχει τέτοια βοήθεια και καθοριστική βοήθεια στις περιοχές», παραπονέθηκε ο Σεργκέι Ντουμένκο.

Η Δύση θα μας βοηθήσει

Ωστόσο, η κατάσταση σύντομα άρχισε να βελτιώνεται για την OCU. Με ένα τρεμόπαιγμα, αλλά η κρατική μηχανή άρχισε πάλι να στρέφεται προς την OCU μπροστά. Ένα σοβαρό σημείο εκκίνησης για μια τέτοια στροφή μπορεί να θεωρηθεί η επίσκεψη του επικεφαλής του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάικλ Πομπέο, που ακολούθησε τον Ιανουάριο του 2020. Ο Πομπέο συναντήθηκε με τον Ντουμένκο και υπέγραψε συμφωνία για διμερή συνεργασία μαζί του.

Δεν είναι μυστικό ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ο «κορυφαίος εταίρος» για τους πολιτικούς μας. Η λήψη αμερικανικής υποστήριξης είναι ζωτικής σημασίας για κάθε πολιτικό οποιασδήποτε τάξης, συμπεριλαμβανομένου του προέδρου.

«Τα λόγια του Πομπέο είναι μια επίσημη απόδειξη ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες υποστηρίζουν την OCU. Για την ουκρανική πολιτική ελίτ, αυτό είναι επίσης ένα συγκεκριμένο σήμα δράσης: εάν θέλετε να έχετε υποστήριξη από την Αμερική, πρέπει να υποστηρίξετε τη νέα εκκλησιαστική δομή στην Ουκρανία», εξήγησε τότε ο πολιτικός επιστήμονας Ρούσλαν Μπόρντνικ.

Η άνοιξη και το καλοκαίρι του 2020 πέρασαν χωρίς σημαντικές αλλαγές και το φθινόπωρο όλος ο κόσμος (και ειδικά η Ουκρανία) περίμενε τις προεδρικές εκλογές στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ενεργά γεγονότα ξετυλίχτηκαν στις σχέσεις μεταξύ των αρχών και της OCU.

Ο Yurash - το πουλί του Φοίνιξ

Ο Αντρέι Γιούρας, ένας πολύτιμος άνθρωπος από την ομάδα του Πετρό Ποροσένκο, μακροχρόνιου επικεφαλής του Υπουργείου Θρησκευμάτων και Εθνικών Υποθέσεων του Υπουργείου Πολιτισμού, έπαιξε σοβαρό ρόλο στη στροφή της νέας κυβέρνησης πρός την OCU. Η συμβολή του στη δημιουργία της OCU δεν μπορεί να υπερεκτιμηθεί. Με τη διαμεσολάβηση του ήταν δυνατή η καταχώριση της OCU με το όνομα της UOC, ήταν αυτός που με κάθε δυνατό τρόπο εμπόδισε την καταχώριση των καταστατικών των επισκοπών και των μοναστηριών της UOC, ενήργησε ακόμη και ως ειδικός για τη δίωξη των SBU ιερέων της UOC. Με απλά λόγια, ο Γιούρας έγραφε καταγγελίες.

Ο Μητροπολίτης Κλίμεντ του Νεζίνσκι και του Πριλούκι έλεγε  για αυτόν τα εξής: «Ο Γιούρας εξέφρασε αναίσχυντα καταγγελίες με σκοπό να εξευτελίσει τους πιστούς της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας. Υπάρχουν πολλές ποινικές υποθέσεις που σχετίζονται με τον σωματικό ξυλοδαρμό των πιστών. Το τμήμα του εμπόδισε τη δυνατότητα εγγραφής των κοινοτήτων της UOC, οι οποίες δημιουργούνται συνεχώς στην Εκκλησία μας. Παρά το γεγονός ότι για τις αγωγές αυτές ασκήθηκε έφεση στο δικαστήριο, η δικαστική διαδικασία διαρκεί χρόνια και το Υπουργείο Πολιτισμού συνεχίζει την πολιτική του».

Το 2019, το τμήμα με επικεφαλής τον Γιούρας καταργήθηκε. Αλλά αγωνίστηκε απεγνωσμένα για τη θέση του επικεφαλής της δομής που έγινε ο αντικαταστάτης της - της κρατικής υπηρεσίας για την εθνοπολιτική και την ελευθερία της συνείδησης. Πολέμησε και έχασε από την Έλενα Μπογκντάν. Ο Αντρέι Βασίλιεβιτς μήνυσε ακόμη και τον νικητή - αλλά χωρίς αποτέλεσμα.

Φαίνεται ότι ο Αντρέι Γιούρας είναι «κατεβασμένος πιλότος» και στην Ουκρανία σύντομα θα τον ξεχάσουν. Αλλά δεν συνέβη ποτέ.

Τον Οκτώβριο, έγινε γνωστό ότι δημιουργήθηκε μια νέα δομή για τον Γιούρας και την ομάδα του από το πρώην Υπουργείο Θρησκευμάτων, και όχι μόνο οπουδήποτε - αλλά υπό τη Γραμματεία του Υπουργικού Συμβουλίου της Ουκρανίας. Με άλλα λόγια, το άτομο που, υπό τον Ποροσένκο, ήταν ο κύριος διαμεσολαβητής μεταξύ της OCU και της κυβέρνησης, έλαβε ακόμη μεγαλύτερες εξουσίες από τον Ζελένσκι. Και αυτό ήταν ένα πολύ σοβαρό κουδούνι,  που καταδείκνυε ότι στον τομέα της εκκλησίας όλα επανέρχονται στο κύκλο τους.

Ο παλιός πατριάρχης και ο νέος Πρόεδρος: μια τόσο απροσδόκητη αγάπη

Στις 8 Αυγούστου 2019, ο Βλαδίμιρ Ζελένσκι επισκέφθηκε το Φανάρι και συναντήθηκε με τον Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο. Ως αποτέλεσμα της συνάντησης, ξέσπασε ένα σκάνδαλο. Ο Πρόεδρος αρνήθηκε να υπογράψει με τον επικεφαλής του Φαναρίου ένα κοινό έγγραφο που εκπονήθηκε στο Φανάρι σε συνεργασία με το Υπουργείο Εξωτερικών (παλιά στελέχη του Ποροσένκο). Οι Φαναριώτες έδειξαν την τη σύγχυση τους λόγω της προσβολής, επειδή δεν υπήρχε «τίποτα κακό» στο έγγραφο. Το γραφείο του Προέδρου αρνήθηκε να σχολιάσει το περιστατικό.

Αλλά είναι εύκολο να υποθέσουμε ότι ο Ζελένσκι δεν θα είχε πάει σε σκάνδαλο εάν το έγγραφο δεν περιείχε σημεία απαράδεκτα γι 'αυτόν (και την Ουκρανία). Σε γενικές γραμμές, πρέπει να συμφωνήσετε ότι αυτό το περιστατικό δεν είναι το καλύτερο ξεκίνημα για την ανάπτυξη φιλικών σχέσεων μεταξύ του Βλαντιμίρ Αλεξάντροβιτς και του Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου.

Το πιο απρόσμενο ήταν η επόμενη επίσκεψη του Ζελένσκι στο Φανάρι, τον Οκτώβριο του 2020. Ή μάλλον, η ατμόσφαιρα του έγινε απρόσμενη. Ο Πρόεδρος παρευρέθηκε στην θεία λειτουργία, ευχαρίστησε τον Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο για «άνευ όρων προσωπική υποστήριξη για την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας, την ανεξαρτησία μας» και, το πιο σημαντικό, τον προσκάλεσε στο Κίεβο.

Μόλις ένα μήνα αργότερα, το Φαναρι επισκέφθηκε ο πρωθυπουργός της Ουκρανίας Ντενίς Σμίγκαλ. Αν ο Ζελένσκι ήταν ακόμα αρκετά διπλωματικός στις διατυπώσεις του σχετικά με την OCU και το Φανάρι, τότε ο Σμίγκαλ μίλησε με τον Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο  με τον ίδιο τρόπο όπως ο Ποροσένκο, ο πρόεδρος της Βουλής Αντρέι Παρουμπίι και άλλοι εκπρόσωποι της προηγούμενης κυβέρνησης. Ευχαρίστησε τον Πατριάρχη «για την παροχή του Τόμου της αυτοκεφαλίας στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας και για την υποστήριξη της διαδικασίας αναγνώρισής της από άλλες Τοπικές Εκκλησίες».

Φαίνεται, λοιπόν, τι σχέση έχει προς τον Τόμο της OCU  και την αναγνώρισή του ένας αξιωματούχος ενός κοσμικού κράτους στο οποίο, σύμφωνα με το Σύνταγμα, οι αρχές υποχρεούνται να αντιμετωπίζουν όλα τα θρησκεύματα ισότιμα; Όμως ο Σμίγκλ μιλά έτσι σαν η OCU να είναι μέρος του κρατικού μηχανισμού, το οποίο οι αρχές υποχρεούνται να υποστηρίζουν και να προωθούν. Επιπλέον, ανακοίνωσε επίσημα στον επικεφαλής του Φαναρίου ότι το κράτος χρηματοδοτεί την OCU! Και ανεπίσημα (όπως αναφέρθηκε στην ΕΟΔ από πηγές του Υπουργικού Συμβουλίου), ο Σμίγκαλ υποσχέθηκε στον Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο ότι οι αρχές θα «μετέφεραν» εκκλησίες και ενορίες της κανονικής Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στην OCU, επιπλέον, είπε ότι θα επιβλέπει προσωπικά αυτές τις δραστηριότητες.

Επομένως, όταν ο Αντρέι Γιούρας εξέφρασε την ιδέα ότι η επίσκεψη του Σμίγκαλ είναι ένδειξη ότι η σημερινή κυβέρνηση επιβεβαίωσε τις συμφωνίες μεταξύ του Φαναρίου και της προηγούμενης κυβέρνησης, κανείς δεν έμεινε έκπληκτος. Ο Γιούρας ήξερε τι λέει.

Το ουκρανικό Υπουργείο Εξωτερικών ενεργεί επίσης σε πλήρη αρμονία με αυτό το θέμα. Σχεδόν κάθε μήνα βλέπουμε ανοιχτή προπαγάνδα της OCU από τους διπλωμάτες μας. Ο πρέσβης στο Ισραήλ προσπαθεί τακτικά να συζητά με τον Πατριάρχη της Ιερουσαλήμ την «ανάπτυξη της OCU», ο πρέσβης στη Σερβία δημοσιεύει «αδελφικά συγχαρητήρια» από τον Σεργκέι Ντουμένκο στον Πατριάρχη Πορφυρί, η πρεσβεία στο Μαυροβούνιο λέει ότι «ο μόνος επικεφαλής της αυτοκεφαλικης UOC είναι ο Επιφάνιος Ντουμένκο, και για τον πρέσβη στην Τουρκία και δεν υπάρχει τίποτα να πούμε. Βρίσκεται εκεί από την εποχή του Ποροσένκο και έχει συμμετάσχει ενεργά στις διαπραγματεύσεις για τον Τόμο.

Υπό το πρίσμα αυτό, η επίσκεψη 12 υπαλλήλων του κόμματος «Υπηρέτης του Λαού» στο Φανάρι φαίνεται πολύ λογικό. Ο Ζελένσκι αποφάσισε να πάει προς την ίδια κατεύθυνση με τον Ποροσένκο. Μα γιατί; Εξάλλου, είναι προφανές ότι τέτοιες ενέργειες είναι παράνομες.

Η συγχώνευση εξουσίας με την OCU και τον νόμο: γιατί αυτή είναι ασυμβίβαστη;

Θυμόμαστε τον Ζελένσκι πριν και αμέσως μετά τις προεδρικές εκλογές. Ήταν το τελείως αντίθετο του Ποροσένκο - έδινε την εντύπωση ενός έντιμου, ανοιχτού και ειλικρινούς ατόμου που ήρθε στην εξουσία για να αλλάξει εντελώς τη χώρα: να σταματήσει τον πόλεμο, να σβήσει την εχθρότητα και το μίσος, να φυλακίσει εγκληματίες και να απομακρύνει διεφθαρμένους αξιωματούχους. Αλλά μέχρι στιγμής τίποτα από αυτά δεν έχει συμβεί. Επιπλέον, παρατηρούμε μια μετατόπιση προς την αντίθετη κατεύθυνση: «χωρίς δίκη και έρευνα», τα τηλεοπτικά κανάλια έκλεισαν, οι πολιτικοί της αντιπολίτευσης δέχονται πιέσεις και ούτω καθεξής.

Είναι πολύ λογικό (δυστυχώς) ότι σε αυτό το πλαίσιο οι αρχές δεν παρατηρούν τέτοια «μικροπράγματα» ως παραβίαση του Συντάγματος σε σχέση με το εκκλησιαστικό ζήτημα.

Η Ένωση Ορθόδοξων Δικηγόρων δήλωσε τα εξής: «Για άλλη μια φορά, δηλώνουμε παραβιάσεις από τη σημερινή κυβέρνηση του Βασικού Νόμου - του Συντάγματος της Ουκρανίας. Λοιπόν, το Αρθ. 35 του Συνταγματος της Ουκρανίας ορίζει ότι η Εκκλησία και οι θρησκευτικές οργανώσεις στην Ουκρανία χωρίζονται από το κράτος. Ταυτόχρονα, ο Γιαρεμένκο Μπ.Β., αφού επέτρεψε τη βαριά παρέμβαση στις υποθέσεις της Εκκλησίας και των θρησκευτικών οργανώσεων της Ουκρανίας, ελλείψει αρμοδιότητας και εξουσίας, εξ ονόματος του Προέδρου της Ουκρανίας και των πολιτών της, στράφηκε στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο με επίσημη πρόσκληση του τελευταίου να γιορτάσει την Ημέρα της Ανεξαρτησίας της Ουκρανίας».

Επιπλέον, στις ενέργειες των βουλευτών, οι δικηγόροι είδαν σημάδια εγκληματικών αδικημάτων, δηλαδή: μη εξουσιοδοτημένη κατάσχεση εξουσίας (μέρος 1 του άρθρου 353 του Ποινικού Κώδικα της Ουκρανίας) και παραβίαση της ισότητας των πολιτών ανάλογα με τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις (μέρος 3 του άρθρου 161 του Ποινικού Κώδικα της Ουκρανίας))».

Πράγματι, υπάρχει σαφής παραβίαση όχι μόνο του Συντάγματος, αλλά και ορισμένων άλλων νομοθετικών πράξεων της χώρας. Αλλά ποιος θα δώσει προσοχή σε τέτοια «μικρά πράγματα»; Σε τελική ανάλυση, οι αρχές έχουν επενδύσει τώρα σε πολύ σημαντικότερα θέματα. Σε ποια;

Γιατί χρειάζεται αυτό ο Ζελένσκι;

Ο Ρουσλάν Μπόρτνικ, διευθυντής του Ινστιτούτου Πολιτικής της Ουκρανίας, δήλωσε στην ΕΟΔ ότι η νέα γραμμή του Ζελένσκι σχετικά με το «εκκλησιαστικό ζήτημα» έχει μια εντελώς σαφή εξήγηση - την αναζήτηση συμπάθειας από τη νέα ηγεσία των ΗΠΑ.

«Η ομάδα των υποστηρικτών της OCU και  των διευθυντών του Γραφείου του Προέδρου – δηλαδή ο Κιρίλ Τιμοσένκο (αναπληρωτής επικεφαλής του ΕΠ - Εκδ.), ο οποίος ελπίζει να οικοδομήσει σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες μέσω της OCU -  επισκέφθηκε τον κ.κ. Βαρθολομαίο, καταδεικνύοντας έτσι την πολιτική της θέση, προσπαθώντας να επιδείξει αφοσίωση και να διερευνήσει την ευκαιρία μέσω του Βαρθολομαίου να οικοδομήσει σχέσεις με τη νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ», δήλωσε ο ειδικός.

Και η έκδοση του Μπόρτνικ φαίνεται κάτι περισσότερο από πιστευτό. Ας θυμηθούμε ότι η τελευταία επίσκεψη του Ζελένσκι στο Φανάρι ακολούθησε μόλις έγινε σαφές ότι ο Τζο Μπάιντεν νίκησε τον Τράμπ στις προεδρικές εκλογές. Και τα τελευταία χρόνια, η σύνδεση της Ουκρανίας με τους «Αμερικανούς φίλους» είναι αναμφισβήτητη. Ο Βλαδίμιρ Ζελένσκι χρειάζεται απλώς να ζητήσει την υποστήριξη του Τζο Μπάιντεν. Και γιατί να μην το έκανε αυτό μέσω του Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου, αφου η φιλία του με τον νέο Πρόεδρο των ΗΠΑ είναι γνωστή.

Αρκεί να θυμηθούμε τα λόγια του Μπάιντεν ότι ο επικεφαλής του Φαναρίου είναι «σαν τον Χριστό». Επίσης, σύμφωνα με τους ίδιους τους Φαναριώτες, ο Τζο Μπάιντεν είναι «πολύ πιστός και φιλικός με την ελληνοαμερικανική κοινότητα». Αυτό εκδηλώνεται στο γεγονός ότι στον εκλεγμένο Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών αρέσει όταν τον ονομάζουν «Μπάιδηνόπουλος».

Με τη σειρά του, ο επικεφαλής του Φαναρίου βασίζεται πάρα πολύ στην υποστήριξη του Μπάιντεν. Είναι απαλά σιωπηλός όταν ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ κάνει μια άλλη δήλωση υπέρ των ΛΟΑΤ ή των αμβλώσεων και υποστηρίζει ενεργά λιγότερο αμφιλεγόμενες αποφάσεις.

Με μια λέξη, πολύ πιθανό είναι ότι η «εκκλησιαστική εξέλιξη» του Βλαντιμίρ Ζελένσκι εξηγείται ακριβώς από την αναζήτηση φιλίας των «Αμερικανών εταίρων». Αλλά τι μπορεί να ζητήσει ο Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος για τις «ενδιάμεσες υπηρεσίες» του; Ο Ρουσλάν Μπόρτνικ υποστηρίζει ότι σε μια συνάντηση στο Κίεβο μεταξύ Ζελένσκι και Βαρθολομαίου «μπορούν να συζητηθούν ζητήματα που σχετίζονται με την περιουσία του Φαναρίου στην Ουκρανία και μπορούν να συζητηθούν κοινά βήματα για την ενίσχυση της OCU και τη μείωση της επιρροής της UOC».

Σύμφωνα με τον Κονσταντίν Μπονταρένκο , ο Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος θα απαιτήσει από τον Ζελένσκι «να συνεχίσει πλήρως την πολιτική που ξεκίνησε υπό τον Ποροσένκο».

Πώς πρέπει να το αντιλαμβάνονται όλοι οι πιστοί της UOC;

Φυσικά, πολλά μέλη της Εκκλησίας βιώνουν έναν τέτοιο «μετασχηματισμό της εκκλησίας» από τον Βλαντιμίρ Ζελένσκι πολύ οδυνηρά. Σε τελική ανάλυση, η απόλυτη πλειοψηφία των πιστών τον ψήφισε στις προεδρικές εκλογές του 2019, ελπίζοντας ότι με την άφιξη του νέου προέδρου, οι διώξεις του Ποροσένκο θα γίνουν παρελθόν. Σε κάποιο βαθμό, οι ελπίδες τους ήταν δικαιολογημένες. Αλλά όχι για πολύ καιρό. Αξίζει να λυπηθείτε για αυτό; Σιγουρα όχι.

Πρέπει να θυμόμαστε πώς παγκοσμίως είναι οργανωμένος αυτός ο κόσμος  και ποιος στην πραγματικότητα πολεμά ενάντια στην Εκκλησία: σήμερα ή χίλια χρόνια πριν, ποιος θα πολεμαει μαζί της μέχρι το τέλος του αιώνα. Η δίωξη της Εκκλησίας είναι φυσιολογική. Πάντα ήταν, είναι και θα είναι.

Παρά την φαινομενική τους δύναμη, οι πολιτικοί και οι πρόεδροι είναι απλώς μαριονέτες στα χέρια πολύ πιο ισχυρών δυνάμεων. Επομένως, ξανά και ξανά πρέπει να θυμόμαστε τις γνωστές γραμμές του Ψαλτέρ: «Μη στηρίζετε την πεποίθησιν και την ελπίδα σας στους άρχοντας, στους υιούς των θνητών ανθρώπων, οι οποίοι δεν έχουν πάντοτε την δύναμιν να σας σώσουν» (Ψαλ. 145,3).

Λοιπόν, οι κύριες λέξεις που πρέπει να θυμόμαστε είναι ακόμη πιο γνωστές: «Ο Θεός είναι μαζί μας. Θ’ απλώσει τα φτερά του για να σκεπάσει όλη τη χώρα. Λαοί, όσο κι αν συνασπίζεστε, θα συντριβείτε! Ακούστε όλοι εσείς που κατοικείτε στα πέρατα της γης! Εξοπλιστείτε όσο θέλετε, αλλά στο τέλος σάς προσμένει ο τρόμος! Εξοπλιστείτε όσο θέλετε· κι όμως θα συντριβείτε! Κάντε σχέδια, θα εκμηδενιστούν! Πάρτε αποφάσεις, θα ’ναι ανώφελες! Γιατί ο Θεός είναι μαζί μας» (ΗΣΑΪΑΣ 8:10).