Θα έλεγα στον Βαρθολομαίο: Θα κοιτάς τον Θεό στα μάτια, τι θα Του πεις;

Ιουλιανή Ταμπορόβετς. Φωτογραφία: ΕΟΔ

Στο συνέδριο των διωγμένων κοινοτήτων «Πιστοί», που πραγματοποιήθηκε στην Λαύρα των σπηλαίων του Κιέβου στις 22 Φεβρουαρίου, δεν υπήρχαν θλιμμένα πρόσωπα. Οι πιστοί μοιράστηκαν τα προβλήματά τους, αλλά δεν παραπονέθηκαν. Παρά το γεγονός ότι όλοι συγκεντρώθηκαν από μια κοινή ατυχία, η ατμόσφαιρα ήταν αισιόδοξη - όλοι ήταν πολύ χαρούμενοι που βλέπουν ο ένας τον άλλον, μιλούν, μαθαίνουν κάτι, μοιράζονται κάτι και απλά αισθάνονται ότι δεν είναι μόνοι, ότι κάθε κοινότητα είναι μέρος μιας μεγάλης εκκλησιαστικής οικογένειας.

Η πρεσβυτέρα Ιουλιανή Ταμπορόβετς από το χωριό Μπερέστιε της περιοχής Ρίβνε, ακόμη και στο γενικό πλαίσιο, ξεχώρισε με ενέργεια, ειλικρίνεια, εγκαρδιότητα και κάποιο είδος «αυθεντικότητας». Δεν ήταν καθόλου σαν μια λυπημένη μάρτυρας, εικόνα της οποίας πολύ συχνά «ζωγραφίζουν» οι Ορθόδοξοι για τη σύζυγο ενός ιερέα, που δέχεται επίθεση από σχισματικούς. Υπερασπίστηκε τον ναό της, όταν ήταν στους τελευταίους μήνες εγκυμοσύνης, και στη στιγμή της κατάληψης γέννησε το έκτο παιδί της. Και παρόλο που αρχικά σχεδιάσαμε να πάρουμε μόνο ένα σύντομο σχόλιο από την Ιουλιανή, η κουβέντα βγήκε καλά και ευχάριστη και ως αποτέλεσμα αναπτύχθηκε μια πλήρης συνέντευξη.

Πώς καταληφθηκε ο ναός

– Ιουλιανή, απ' όσο έχουμε μιλήσει με τις κοινότητες που έχουν χάσει τον ναό τους, όλοι έχουν σχεδόν την ίδια ιστορία. Πώς ήταν στο χωριό σας;

- Όλα στο χωριό μας έγιναν σύμφωνα με το τυπικό σενάριο. Εξόργισαν τους ανθρώπους, διέδωσαν ψευδείς πληροφορίες για την Εκκλησία μας, αν και μέχρι τότε λειτουργούσαμε για 15 χρόνια. Για να είμαι ειλικρινής, οι ενορίτες μας παρέμειναν μαζί μας. Όσοι ήταν πριν, 150-200 άτομα, παρακολουθούν ακολουθίες. Και ποιος μας πήρε τον ναό; Εκείνοι που δεν είχαν πατήσει ποτέ στην εκκλησία πριν. Υπερασπιζόμασταν τον ναό για ένα μήνα.

- Στις 3 Μαρτίου 2019 όλη η ενορία ψήφισε στον ναό ότι παραμένουμε στην αγκαλιά της Μητέρας-Εκκλησίας (UOC – συντ.). Αντίθετα,  εκείνη τη στιγμή οι άλλοι μαζεύτηκαν στο σχολείο για συνέλευση του χωριού. Όμως δεν ήταν μόνο Ορθόδοξοι παρόντες εκεί. Παρόντες ήταν και Πεντηκοστιανοί και Βαπτιστές καθώς υπήρχαν επισκέπτες από άλλα χωριά. Για παράδειγμα, η καταγωγή σας είναι από το χωριό μου, ζείτε όμως στο Κίεβο, αλλά ήρθατε στο χωριό και ψηφίσατε ως κάτοικοι του χωριού. Τι θέλω να πω, δεν ήταν εκεί οι ενορίτες του ναού, επειδή όλοι οι ενορίτες ήταν μέσα στον ναό.

Μετά από αυτό για έναν ακόμη μήνα υπερασπιζόμασταν τον ναό, έγιναν 4 προσπάθειες κατάληψης. Η πρώτη φορά ήταν όταν μπήκαν μέσα από τις πλαϊνές πόρτες στον χώρο για τους νεωκόρους. Ένας άνθρωπος τόλμησε να κάνει απογραφή πραγμάτων πάνω στην Αγία Τράπεζα. Ακούμπησε πάνω στην Αγία Τράπεζα και περιέγραψε τι ήταν στο θυσιαστήριο και τον ναό. Μετά από αυτό είχαμε αδιάλειπτη προσευχή στους τοίχους του ναού. Προσευχόμασταν συνεχώς. Οι ιερείς έρχονταν, τελούσαν ακάθιστους, ενώ εμείς προσευχόμασταν. Τότε ήμουν έγκυος 40 εβδομάδων, ήταν πολύ δύσκολο για μένα να αντέξω. Και μια φορά, όταν ήμουν ήδη στο νοσοκομείο, οργάνωσαν «διάδρομο ντροπής» για εμάς. Ήθελαν οι άνθρωποι και ο πατήρ μας να περάσουν μέσα απ’ αυτούς, ενώ αυτοί μας φώναζαν «ντροπή». Κρίνετε μόνοι σας, σε ποιον φώναζαν ντροπή; Σε άνθρωπο που ήρθε να προσευχηθεί υπέρ υγείας του; Σε ποιον φώναζαν ντροπή; Ήταν πολύ δύσκολα τότε. Ψέλνουμε την προσευχή του Ιησού και το «Πιστεύω», ενώ αυτοί – «Η Ουκρανία δεν έχει πεθάνει ακόμα...» Φωνές, φτυσίματα, ο ιερέας ξυλοκοπήθηκε επανειλημμένα κατά τη διάρκεια αυτού του μήνα.

Ψέλνουμε την προσευχή του Ιησού και το «Πιστεύω», ενώ αυτοί – «Η Ουκρανία δεν έχει πεθάνει ακόμα...».

Ο ναός καταλήφθηκε στις 2 Απριλίου (2019 – συντ.). Η αστυνομία απλώς στεκόταν στην άκρη, δεν άφηνε τους ανθρώπους μας να μπουν στο ναό. Ήρθαν, έκοψαν τις πόρτες με αλυσοπρίονο. Χτυπούσαν τους γέρους, έσερναν τις κοπέλες από τα μαλλιά. Είναι πολύ δύσκολο να τα θυμηθώ τώρα. Οι άνθρωποι ήταν σαν τρελοί, καταλαβαίνετε; Κοιτάς τον άνθρωπο στα μάτια, αλλά τα μάτια σαν να μην υπάρχουν. Πιστεύω ότι εκείνοι που ήταν εκεί, τώρα το μετανιώνουν. Στην περιοχή μας άρπαξαν 4 ναούς και οι αρχηγοί των επιδρομών ήταν όλοι από το χωριό μας. Οι άνθρωποί μας δεν μπορούσαν καν να περπατήσουν ήρεμα στο δρόμο, τους πρόσβαλλαν. Ακόμα και τώρα, όταν οι ενορίτες μας πηγαίνουν σε καλύβα για να προσευχηθούν, τους σταματούν και τους προσβάλλουν με βρισιές. Πού πας; Στον Μοσχοβίτη ιερέα; Και αρχίζουν τις βρισιές κ.λπ. Πήραν τον ναό, το εκκλησιαστικό σπίτι, ακόμη και το παρεκκλήσι στο εκκλησιαστικό νεκροταφείο. Τώρα, όταν κηδεύουμε τους ανθρώπους μας, πρέπει να πάμε στον «παπά» τους (να μας ανοίξει τη μικρή πύλη) για να βρεθούμε στο παλιό νεκροταφείο. Εξόδιο τελετή για τους νεκρούς τελούμε στην αυλή ή κοντά στον τάφο.

Οι άνθρωποι ήταν σαν τρελοί, το καταλαβαίνετε; Κοιτάς στα μάτια ενός προσώπου, αλλά τα μάτια σαν να μην υπάρχουν.

– Πού προσεύχεστε τώρα;

– Προσευχόμαστε στο σπίτι μας με τον πατερούλη. Υπάρχει ένα σπιτάκι στην αυλή μας που θέλαμε να κατεδαφίσουμε εδώ και πολύ καιρό. Με το θέλημα του Θεού συνέβη ότι μέχρι τότε δεν το είχαμε κατεδαφίσει. Και εκεί φτιάξαμε ένα σπίτι προσευχής, μια μικρή εκκλησία στην αυλή. Έχουμε κατά μέσο όρο 140 άτομα στην λειτουργία. Τελούμε αγρυπνίες κάθε εβδομάδα. Ακόμα και εκεί έρχονται πάνω από 50 άτομα.

Σχετικά με την εχθρότητα στο χωριό

Έχουν περάσει δύο χρόνια και μόνο τώρα οι οικογένειες αρχίζουν να επικοινωνούν, μόνο τώρα! Μέχρι πρόσφατα, ακόμη και οικογένειες δεν μιλιόντουσαν. Αλλά ακόμη και τώρα είναι αδύνατο να πούμε ότι όλα έχουν περάσει. Έχουμε ακόμα πόλεμο στο χωριό. Επειδή υπάρχει διαίρεση σε «δικούς σας» και «δικούς μας». Αυτό είναι το πρώτο πράγμα. Και δεύτερον, έχουμε σκοπό μόνο να αγοράσουμε γη για την κατασκευή ναού, ούτε αυτό μας επιτρέπουν να κάνουμε. Εκφοβίζουν αυτούς που πουλάνε αυτήν τη γη σε εμάς. Δήθεν γιατί  προσπαθούν να τους πουλήσουν, ότι είναι προδότες κ.λπ. Έχουμε ήδη αγοράσει, αυτοί άρχισαν να μηνύουν.

Έχουμε ακόμα πόλεμο στο χωριό.

Έχουν γράψει εκ των υστέρων σε ένα άτομο αυτή τη γη ως ιδιοκτήτη και μας κάνουν μήνυση για 6 στρέμματα. Πάλι έχουμε δικαστήρια. Εδώ και 2 χρόνια τρέχουμε συνεχώς. Νωρίτερα λόγω του ναού, τώρα, λόγω της γης. Παρακαλούμε να μας επιστρέψουν πίσω τουλάχιστον την εγγραφή μας (της ενορίας – συντ.). Δεν έχουμε απολύτως τίποτα, ούτε κρατική εγγραφή, ούτε ναό. Επομένως, να πούμε ότι έχουν τελειώσει όλα... Όχι, δεν έχουν τελειώσει. Το βιώνουμε ακόμα και τώρα, κάθε φορά. Πολλοί ιερείς έχουν βγει από το χωριό μας. Και όταν βλέπεις κάποιον να λειτουργεί στον καθεδρικό ναό, ενώ εσύ ταπεινώνεσαι και να λειτουργείς στην καλύβα, είναι δύσκολο να το μεταφέρω σε σας. Θα καταλάβει μόνο αυτός που το έχει βιώσει. Ήρθαμε εδώ και πάλι όλα ζωντανεύουν στη μνήμη μου: «ντροπή», οι κραυγές «έξω ο παπάς της Μόσχας ...».

Αρχές, μην χωρίζετε τους ανθρώπους!

– Τι θα ζητούσατε από τις αρχές;

– Θέλω να ζητήσω από τις αρχές, «μην χωρίζετε τους ανθρώπους». Είμαστε όλοι Ουκρανοί πολίτες. Και εγώ επίσης είμαι Ουκρανή πολίτης. Τα παιδιά μου είναι Ουκρανοί πολίτες. Μιλάμε στο σπίτι Ουκρανικά. Τραγουδούμε ουκρανικά τραγούδια μέρα παρά μέρα. Και γιατί είμαι τότε «προδότρια της Μόσχας»; Μόνο επειδή δεν πρόδωσα την πίστη; Σύμφωνα με το Σύνταγμα της Ουκρανίας, όλοι έχουμε το δικαίωμα στην πίστη. Σύμφωνα με συνείδηση. Όποιος θέλει αυτό και πιστεύει. Εδώ ακόμη και οι σατανιστές μπορούν να προσεύχονται, οι μουσουλμάνοι μπορούν να προσεύχονται, σωστά; Ενώ οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, όπως μας αποκαλούν, του Πατριαρχείου της Μόσχας, δεν έχουν κανένα δικαίωμα να θάψουν κανονικά τον άνθρωπό τους στο χωριό τους! Γιατί;

Είμαι Ουκρανή πολίτης. Τα παιδιά μου είναι Ουκρανοί πολίτες. Μιλάμε στο σπίτι Ουκρανικά. Τραγουδούμε ουκρανικά τραγούδια μέρα παρά μέρα. Και γιατί είμαι τότε «προδότρια της Μόσχας»;

Πρόσφατα είχαμε ένα συμβάν στο χωριό. Κηδεύαμε μια γιαγιά, η οποία ήταν 100 ετών. Και όταν πέρναγε ο «παπάς» τους (της OCU – συντ.), ρώτησε, ποιανού κηδεία είναι; Και του απαντούν, ότι της Μόσχας πέθανε. Έχει πάει ποτέ της στη Μόσχα στα 100 χρόνια της; Γιατί είναι αυτή της Μόσχας τότε; Είναι Ουκρανή. Αφιέρωσε όλη της τη ζωή στην Ουκρανία. Θέλω να ζητήσω από τις αρχές, μην χωρίζετε τους ανθρώπους, δώστε μας την ευκαιρία να προσευχόμαστε. Κοιτάξτε, πόσους ναούς πήραν, κανείς δεν τους πήρε πίσω με τη βία, σωστά; Επομένως, υπάρχει μόνο ένα αίτημα προς τις αρχές, αφήστε μας να κάνουμε εγγραφή ως Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία, δώστε μας την ευκαιρία να χτίσουμε. Επειδή, για παράδειγμα, ο πρόεδρος του συμβουλίου του χωριού μας είπε, δήθεν, θα σέρνεσαι στα γόνατά σου για να μου ζητιανεύσεις γη, αλλά δεν θα σου τη δώσω. Ναι, δεν σώσαμε τον ναό. Αλλά σώσαμε ανθρώπους. Όλοι οι άνθρωποι είναι μαζί μας, όλοι όσοι ήταν μαζί μας έμειναν.

Περί του Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου

– Τι θα λέγατε στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο;

– Ότι σύντομα θα πάει να συναντήσει τον Θεό και θα κοιτάξει τον Θεό στα μάτια. Τι θα πεις, παππού; Επειδή δεν τον θεωρώ πλέον πατριάρχη, γιατί παραβίασε τους κανόνες. Έγινε ο ίδιος σχισματικός, αφού αναγνώρισε τους σχισματικούς. Τι έχει κάνει; Άνθρωποι (εισβολείς από την OCU – συντ.) δικαιολόγησαν τον εαυτό τους, δικαιολόγησαν τις πράξεις τους. Από το γεγονός ότι χώρισαν το χωριό, χώρισαν τα χωριά. Έχουμε 4 χωριά στην περιοχή, 4 τέτοιες εκκλησίες. Τι να του πω (στον Βαρθολομαίο – συντ.); Δεν έχεις κανένα δικαίωμα να κρίνεις, μπορείς να καταδικάσεις μόνο τις πράξεις. Αλλά αυτό είναι φοβερό. Είναι φοβερό πόσα έκανε, πόσα δάκρυα χύθηκαν. Και το αίμα χύθηκε σε άλλους ναούς, απ’ όσα γνωρίζω.