Το χρονικό της καταστροφής της UOC στη δυτική Ουκρανία

Οι αρχές καταστρέφουν τις εκκλησίες της UOC. Φωτογραφία: ΕΟΔ

Αυτό που θα δείτε σε αυτό το βίντεο δεν θα μπορούσε να το φανταστεί κανείς ούτε χθες. Σήμερα, την άνοιξη του 2023, μπορεί να ειπωθεί χωρίς υπερβολή ότι οι αρχές της Ουκρανίας μαζί με τους εκπροσώπους της OCU και των ριζοσπαστών, καταστρέφουν σκόπιμα την Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία. Πώς συμβαίνει αυτό; Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Στις 10 Μαρτίου, οι αρχές ανακοίνωσαν τον τερματισμό της σύμβασης με την UOC για τη μίσθωση της Κάτω Λαύρας. Στις 29 Μαρτίου, η αδελφότητα έπρεπε να εγκαταλείψει το μοναστήρι, αλλά δεν το έκανε.  Οι πιστοί οργάνωσαν ορθοστασία μπροστά από την είσοδο στη Λαύρα. Οι άνθρωποι απλά δεν άφησαν την επιτροπή να επιθεωρήσει και να σφραγίσει τους ναούς. Όλοι περίμεναν μια σθεναρή επίθεση, αλλά αυτό δεν συνέβη ακόμα. Ωστόσο, τραγικά γεγονότα εξελίχθηκαν στη Δυτική Ουκρανία.

Στις 28 Μαρτίου, οι αρχές διοργάνωσαν τη βίαιη κατάληψη της τελευταίας εκκλησίας της UOC στο Ιβάνο-Φρανκίβσκ. Μια συμμορία νεαρών ριζοσπαστών έσπασε τις πλαϊνές πόρτες, έριξε δακρυγόνα μέσα και έδιωξε τους πιστούς. Ο δήμαρχος της πόλης Ρούσλαν Μαρτσίνκιβ, ανακοίνωσε με τρισάθλιο τρόπο ότι η περιοχή του Ιβάνο-Φρανκίβσκ έγινε η πρώτη περιοχή της Ουκρανίας χωρίς την Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία, την οποία αναφέρει ως Πατριαρχείο Μόσχας: «Αυτό είναι ένα μεγάλο γεγονός για εμάς. Η Ιβάνο-Φρανκίβσκ είναι η πρώτη περιοχή όπου δεν υπάρχει καθόλου πια το Πατριαρχείο Μόσχας.

Και αμέσως μετά ο δήμαρχος δήλωσε ότι η πόλη γιορτάζει το Πάσχα για πρώτη φορά χωρίς την UOC: «Πρόκειται πραγματικά για το πρώτο Πάσχα χωρίς το Πατριαρχείο Μόσχας». 

Η εξουσία αντιμετώπισε την Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία και στο Λβιβ. Στις 5 Απριλίου, 50 άγνωστοι συνοδευόμενοι από τον αντιπρόεδρο του Νομαρχιακού Συμβουλίου του Λβίβ, Γιούρι Χολόντ, εισέβαλαν στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Γεωργίου κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας.  Διακόπηκε η Θεία Λειτουργία και διεξήχθη μια πλαστή ψηφοφορία για τη μετάβαση στην OCU. Στη συνέχεια, μαζί με την αστυνομία, έδιωξαν τους πιστούς. Ο ναός καταλήφθηκε. Την ίδια ημέρα, οι αρχές τερμάτισαν τη μίσθωση και σφράγισαν την εκκλησία της κοινότητας της Τριάδας της UOC.

Την επόμενη ημέρα, οι αρχές έκαναν κάτι αδιανόητο. Χρησιμοποιώντας έναν εκσκαφέα, κατέστρεψαν την τελευταία εκκλησία της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στο Λβιβ. Υπογραμμίζουμε ότι δεν πρόκειται για κάποιο εγκαταλελειμμένο κτίριο, αλλά για μια ενεργή εκκλησία, στην οποία προσεύχονταν εκατοντάδες πιστοί.

Όπως και στο Ιβάνο-Φρανκίβσκ, ο δήμαρχος της πόλης, Αντρίι Σαντοβίι, δήλωσε ειλικρινά ότι οι κοινότητες αντιμετωπίστηκαν λόγω του ότι ανήκαν στην UOC. Παραθέτουμε τη φράση: «Ευχαριστώ όλους όσοι συμμετείχαν χωρίς προκλήσεις και βοήθησαν τις δύο αυτές ημέρες να κλείσει η ιστορία του Πατριαρχείου Μόσχας στην πόλη μας».

Αντρίι Σαντοβίι: «Σήμερα στο έδαφος του Λβιβ δεν έχουμε ούτε μία επίσημη κοινότητα που θα εκτελεί Θείες Λειτουργίες υπό την αιγίδα του Πατριαρχείου Μόσχας. Είτε σας αρέσει είτε όχι, η απόφαση έχει ληφθεί και πρέπει να γίνει σεβαστή. Τελεία».

Το ίδιο συμβαίνει και στην περιοχή του Λβιβ. Στο Μπορίσλαβ οι αρχές σφράγισαν την Εκκλησία της Μεσολάβησης αφού η κοινότητα αρνήθηκε να μετακινηθεί στην OCU. Η εξουσία έκλεισε τον ναό της UOC στο χωριό Βίντνεβ.

Δηλαδή, οι αρχές, χωρίς να κρύβονται, καταστρέφουν τις ενορίες της UOC ακριβώς επειδή είναι ενορίες της UOC.

Το παράδειγμα του Ιβάνο-Φρανκίβσκ και του Λβιβ ενέπνευσε τις αρχές του Χμελνίτσκι. Αλλά το πρόβλημα είναι ότι υπάρχουν πολλές εκατοντάδες εκκλησιαστικές κοινότητες εκεί, και δεκάδες χιλιάδες ενορίτες σε αυτές. Πώς να ενεργήσουν; Αποφασίστηκε να χρησιμοποιηθεί η μέθοδος πρόκλησης που πρότεινε ο ηγέτης С14 Ευγένιος Καράς για τη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου. Εκεί έδωσε εντολή στους μαχητές του να χωριστούν σε ομάδες των δύο ή τριών, όπου ο ένας θα προκαλούσε έναν μοναχό ή πιστό σε επιθετικότητα και οι υπόλοιποι θα το βιντεοσκοπούσαν με το τηλέφωνο: «Το καθήκον εδώ είναι να δράσουμε ως καταλύτης, να οξύνουμε τα πνεύματα. (για να δείξει − Ed.) ότι συμπεριφέρονται σαν επιτιθέμενοι και σαν βοοειδή. Έτσι, αυτή η επιθετική συμπεριφορά τους θα βοηθήσει πολύ, ώστε όλοι, συμπεριλαμβανομένων των Ευρωπαίων, να πουν ότι πρόκειται για τρομοκρατική επιθετική ομάδα, όχι για μοναχούς».

Στη Λαύρα, αυτή η μέθοδος δεν λειτούργησε, επειδή οι οδηγίες του Καράς κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο. Αλλά στο Χμελνίτσκι, όλα πήγαν εξαιρετικά.

Στις 2 Απριλίου, όλα τα ουκρανικά μέσα ενημέρωσης αντέδρασαν με αγανάκτηση - οι ιερείς της Μόσχας του Χμελνίτσκι χτύπησαν έναν στρατιωτικό. Τα κανάλια έδειξαν πλάνα ενός υποδιακόνου και ενοριτών να σέρνουν ένα άτομο, και μια γυναίκα εικονολήπτη να κλαίει, λέγοντας «τι γίνεται, χτυπούν έναν στρατιωτικό!».

Αυτό το αρχείο δημοσιεύθηκε από τον βουλευτή του Χμελνίτσκι Βίκτορ Μπούρλικ. Και στη συνέχεια κάλεσε τους κατοίκους της πόλης στον καθεδρικό ναό της UOC μέσω των κοινωνικών δικτύων. Και τώρα, ήδη εξοργισμένο από τον «ξυλοδαρμό ενός στρατιωτικού», το πλήθος αντιδρά  και ξαφνικά αρχίζει να ψηφίζει για τη μεταφορά του καθεδρικού ναού στην OCU. Ο καθεδρικός ναός καταλαμβάνεται. Ο δήμαρχος του Χμελνίτσκι συγκαλεί αμέσως μια συνεδρίαση στην οποία «απαγορεύει» την UOC στην πόλη και την περιοχή. Σύμφωνα με το ίδιο σχήμα, οι ναοί καταλαμβάνονται τόσο στο Χμελνίτσκι όσο και στην περιοχή γύρω. Αλλά ας επιστρέψουμε στον ίδιο τον «ξυλοδαρμό του στρατιωτικού», Αρτούρ Ανάνιεβ.

Το βίντεο που δημοσιεύτηκε από τον βουλευτή ξεκινά από τη στιγμή που ο Ανάνιεβ σύρεται στην άκρη. Αυτό που συνέβη πριν δεν εμφανίστηκε στο βίντεο. Ιδού τι λέει ο ίδιος ο υποδιάκονος, Ίγκορ Σλομποδιάν: «Ο Ανάνιεβ έτρεξε μέχρι τον άμβωνα, που βρίσκεται στη μέση της εκκλησίας, και έριξε νερό στον πατέρα πρωτοδιάκονο Ροστισλάβ. Μετά από αυτό, πήδηξε πάνω στον άμβωνα, πέταξε τον πρωτοδιάκονο από εκεί, έσκισε τα άμφια του. Ως αποτέλεσμα, το Ιερό Ευαγγέλιο έπεσε στο πάτωμα».

Το γεγονός ότι ο Ανάνιεβ επιτέθηκε στον διάκονο επιβεβαιώνεται από διάφορα καρέ που δημοσιεύτηκαν στο διαδίκτυο για να δείξουν ότι το Ευαγγέλιο έπεσε στο πάτωμα από τον ίδιο τον κληρικό. Εδώ μπορείτε να δείτε ότι τα άμφιά του είναι σχισμένα.

Δηλαδή, ο Ανάνιεβ διέκοψε τη λειτουργία, επιτέθηκε στον διάκονο και ήταν επικίνδυνος για τους ενορίτες, τις γυναίκες και τα παιδιά. Γι' αυτό αντιμετωπίστηκε τόσο σκληρά.

Αλλά το πιο ενδιαφέρον είναι ότι αυτά τα πλάνα δημοσιεύτηκαν από τον Ευγένιο Καράς, τον ίδιο που έδωσε οδηγίες για προκλήσεις στη Λαύρα. Πώς πήρε το καταγεγραμμένο βίντεο από μια γυναίκα στον καθεδρικό ναό του Χμελνίτσκι; Η απάντηση βρίσκεται σε αυτή τη φωτογραφία. Ο Καράς, ο Ανάνιεβ και ο βουλευτής Μπούρλικ είναι μία ομάδα. Μαζί οργάνωσαν μια πρόκληση στο Χμελνίτσκι, η οποία προκάλεσε οργή στην κοινωνία και ξεκίνησε μαζικές καταλήψεις στην πόλη και την περιοχή.

Έτσι έγινε η κατάληψη του καθεδρικού ναού στη Σεπετίβκα. Ένα ενθουσιασμένο πλήθος οδηγήθηκε στον ναό καθώς οι ενορίτες προσεύχονταν μέσα. Οι πλαϊνές πόρτες είναι σπασμένες. Οι πιστοί χτίζουν οδοφράγματα, αλλά οι δυνάμεις δεν είναι ίσες. Οι επιδρομείς ανοίγουν τις κεντρικές πόρτες. Το πλήθος εισβάλλει στον ναό όταν μερικοί από τους ενορίτες με τον ιερέα τους προσεύχονται γονατιστοί. Οι νέοι κύριοι της ζωής χαίρονται και χειροκροτούν. Οι ενορίτες της UOC που δεν θέλουν να φύγουν μόνοι τους σύρονται έξω με τη βία. Ο καθεδρικός ναός καταλαμβάνεται.

Κατά τη διάρκεια της κατάληψης άλλων εκκλησιών στο Χμελνίτσκι και την περιοχή, οι αρχές εμπόδισαν την πρόσβαση σε αυτές για τους ενορίτες.

Ένας ενορίτης της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου της UOC στο Χμελνίτσκι: «Είμαστε όλοι κάτοικοι του Χμελνίτσκι, ενορίτες αυτής της εκκλησίας, των ναών. Τι συμβαίνει στην εκκλησία αυτή τη στιγμή; Γιατί δεν επιτρέπεται η είσοδος στην εκκλησία στους ανθρώπους που ήρθαν στην προσευχή; Γιατί; Τι είδους άνθρωποι τρέχουν εκεί γύρω; Τι συμβαίνει πραγματικά στην εκκλησία;»

Και αντί για ενορίτες, οι αρχές συγκέντρωσαν εντελώς αγνώστους για να ψηφίσουν για τη μετάβαση στην OCU.

«Σουσπίλνε Χμελνίτσκι» σχετικά με τους συμμετέχοντες στην ψηφοφορία για τη μεταφορά της Εκκλησίας της UOC της Παναγίας του Καζάν στο Χμελνίτσκι στην OCU: «Η Βαλεντίνα Γεσάλ λέει ότι ζει σε μια γειτονιά στην άλλη πλευρά της πόλης, αλλά ήρθε να υποστηρίξει την κοινότητα».

Β. Γεσάλ: «Θεώρησα άμεσο καθήκον μου να συμμετάσχω σε αυτή την εκδήλωση».

«Σουσπίλνε Χμελνίτσκι» σχετικά με τους συμμετέχοντες στην ψηφοφορία για τη μεταφορά στην OCU της Εκκλησίας της UOC της Μητέρας του Θεού του Καζάν στο Χμελνίτσκι: «Η Αντωνίνα, κάτοικος αυτής της μικρής περιοχής, λέει ότι ζει δίπλα στον ναό, αλλά πηγαίνει να προσευχηθεί σε άλλη εκκλησία, «ουκρανική»».

Αντωνίνα: «Ήρθαν να στηρίξουν. Πολύ καλά».

Και τέτοιες κατασχέσεις διευθύνονται από τους ίδιους τους υπαλλήλους. Για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια της κατάληψης της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου στο Χμελνίτσκι, ο άνθρωπος που παρουσιάστηκε ως επικεφαλής της νέας θρησκευτικής κοινότητας ήταν στην πραγματικότητα ο διευθυντής της δημοτικής επιχείρησης «Γκορσοβέτ» του Χμελνίτσκι.

Σε μια τέτοια κατάσταση, οι πιστοί δεν μπορούν να ελπίζουν στην εξουσία. Μπορούν να υπερασπιστούν τους ναούς μόνο μόνοι τους, όπως συνέβη στην περίπτωση του Καμενέτσ-Ποντόλσκι. Και εδώ, οι αξιωματούχοι οδήγησαν το πλήθος κάτω από τον καθεδρικό ναό, σκοπεύοντας να τον καταλάβουν. Αλλά απέτυχαν. Οι ενορίτες έγιναν τοίχος κοντά στο ναό τους.

Και οι στόχοι των προκλήσεων εναντίον της UOC δεν είναι μόνο η κατάληψη εκκλησιών. Πρόκειται για αύξηση του γενικού βαθμού μίσους κατά της Εκκλησίας στην κοινωνία. Και υπάρχουν ήδη τα αποτελέσματα αυτού του μίσους. Στο Τσερνιβτσί, ο επίσκοπος του Ιβάνο-Φρανκίβκ Μικίτα ξυλοκοπήθηκε.

Και στον απόηχο του γενικού μίσους για την UOC, οι τοπικές αρχές αφαιρούν τη γη από τις εκκλησίες από τις κοινότητες. Το σχέδιο είναι απλό: δεν υπάρχει γη - ο ναός δεν έχει δικαίωμα ύπαρξης.

Κατά τη διάρκεια της εβδομάδας, τα δημοτικά συμβούλια των Χμελνίτσκι, Καμενετσ-Ποντίλσκι, Ρίβνε, Ζντολμπουνόβ, Τερνόπιλ, Λούτσκ, Μπερεζάν και πολλών άλλων λαμβάνουν αποφάσεις σχετικά με την κατάσχεση γης. Αυτός ο συγχρονισμός υποδηλώνει ότι οι τοπικές αρχές έχουν λάβει οδηγίες άνωθεν.

Ο Ταράς Μπατένκο, λαϊκός βουλευτής της Ουκρανίας: «Αυτό μπορεί να ονομαστεί «πνευματική επανάσταση», καθαρισμός. Η Ουκρανία είναι διάσημη για τους Μαϊντάν της. Η διαδικασία μετάβασης των εκκλησιών δεν μπορεί να σταματήσει από την UOC του Πατριαρχείου Μόσχας στην OCU ή, τελικά, σε κάποια άλλη ονομασία».

Και ταυτόχρονα, προετοιμάζεται μια νομοθετική απαγόρευση της UOC. Γιατί;

Αυτή η ερώτηση απαντάται από τον λαϊκό βουλευτή Ποτουράεβ: «Στόχος μας ως εκπρόσωποι των αρχών είναι να προωθήσουμε την ίδρυση μιας ενιαίας Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Ουκρανία. Υπάρχει ήδη - αυτή είναι η OCU». Επιπλέον, ο Ποτουράεβ λέει ότι όταν ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία, οι αρχές θα στραφούν στο Φανάρι για έναν άλλο τόμο για την OCU, ήδη από το πατριαρχείο. Παράθεση: «αυτοί είναι οι στρατηγικοί στόχοι του ουκρανικού κράτους και της ουκρανικής Ορθοδοξίας».

Ας θυμηθούμε τις διατάξεις του Συντάγματος της Ουκρανίας: «Η Εκκλησία και οι θρησκευτικές οργανώσεις στην Ουκρανία χωρίζονται από το κράτος ... «Καθένας έχει το δικαίωμα να πρεσβεύει οποιαδήποτε θρησκεία, να εκτελεί ελεύθερα θρησκευτικές λατρείες και τελετουργίες ατομικά ή συλλογικά και να διεξάγει θρησκευτικές δραστηριότητες».

Αυτό που συμβαίνει στην Ουκρανία γύρω από την Εκκλησία είναι μια αλυσίδα εγκλημάτων τέτοιου μεγέθους που μπορεί να συγκριθεί μόνο με τα εγκλήματα των μπολσεβίκων.

Ταυτόχρονα, οι σημερινές αρχές μας, όπως οι Μπολσεβίκοι κάποτε, λένε ότι η Ουκρανία είναι μια χώρα πρωτοφανούς θρησκευτικής ελευθερίας. Ο επικεφαλής της κρατικής εθνοπολιτικής Ελένσκι με κάθε σοβαρότητα δήλωσε ότι «η Ουκρανία είναι ο χώρος της μεγαλύτερης θρησκευτικής ελευθερίας στην Ευρώπη».

Δηλαδή, η κατεδάφιση εκκλησιών, η μαζική κατάληψη εκκλησιών με τη συμμετοχή των αρχών, η σκόπιμη καταστροφή ενός δόγματος σε ολόκληρες περιοχές, η υποκίνηση μίσους εναντίον του - αυτό είναι ένα σημάδι «θρησκευτικής ελευθερίας»;

Κάποια μέρα, όλες οι ενέργειες των αρχών μας εναντίον της Εκκλησίας θα αξιολογηθούν όπως έγινε για τις ενέργειες του σοβιετικού καθεστώτος. Και οι εκπρόσωποι των αρχών που εμπλέκονται στην κατάληψη εκκλησιών στο έδαφος ή στην καταστροφή της Εκκλησίας στη Βερχόβνα Ράντα θα είναι υπεύθυνοι για αυτό. Και ο πόλεμος θα είναι μόνο μια επιβαρυντική περίσταση.