Ο Ζελένσκι στο ζήτημα με την UOC ακολούθησε τον Ποροσένκο: ποιος τον κατευθύνει;

Ο Ζελένσκι στο εκκλησιαστικό ζήτημα ακολουθεί τον δρόμο του Ποροσένκο. Φωτογραφία: ΕΟΔ

Ο πρώην πρόεδρος της Ουκρανίας Πέτρο Ποροσένκο έχτισε την προεκλογική του εκστρατεία για μια δεύτερη θητεία σχεδόν εξ ολοκλήρου σε μια θρησκευτική πλατφόρμα. Σχεδόν έναν χρόνο πριν από την έναρξη των εκλογών, τα μέλη του κόμματος του Ποροσένκο άρχισαν να προετοιμάζουν το έδαφος για τη νομιμοποίηση του τότε Πατριαρχείου Κιέβου και της UAOC. Επιστολές βουλευτών στάλθηκαν στο Φανάρι, πήγαιναν εκεί και αντιπροσωπείες πολιτικών. Οι αντιεκκλησιαστικοί νόμοι υιοθετήθηκαν στη Βερχόβνα Ράντα και η ρητορική στα μέσα ενημέρωσης γινόταν όλο και πιο επιθετική προς την Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία κάθε μέρα.

Οι υποστηρικτές του Ποροσένκο (και οι αντίπαλοι της UOC) πίστευαν ότι όλα έγιναν σωστά και το σύνθημα «Στρατός-Γλώσσα-Πίστη», υποστηριζόμενο από το δώρο του Τόμου από το Φανάρι, σίγουρα θα οδηγήσει τον «hetman» στη νίκη.

Μπορεί κανείς να θυμηθεί πόσο σκληρά εκφράστηκε ο Πετρό  Ολεξίγιοβιτς για τους ιερείς και ολόκληρη την UOC κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας. Στη συνέχεια, οι δηλώσεις του σόκαραν τους πιστούς, αλλά, σύμφωνα με διάφορες δημοσκοπήσεις, φέρεται να υποστηρίχθηκαν θερμά από την κοινωνία. Δεν έχει σημασία ποιος προετοιμάζει τέτοιες έρευνες και πώς, γιατί σχεδόν πάντα το καθήκον τους είναι να ευχαριστήσουν τον πελάτη. Φαίνεται ότι ο Τόμος θα έπρεπε να είχε πείσει άνευ όρων τον ψηφοφόρο ότι ο Ποροσένκο ήταν αυτός που έπρεπε να γίνει πρόεδρος, ειδικά αφού αντίπαλός του ήταν ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι, ο οποίος ήταν απολύτως άπειρος στην πολιτική.

Οι άνθρωποι του Ποροσένκο την εποχή εκείνη ταπείνωναν τον Ζελένσκι με κάθε δυνατό τρόπο, τον πρόσβαλλαν και γελοιοποιούσαν. Αυτό έγινε επίσης από εκπροσώπους της OCU και της UGCC. Αρκεί να θυμηθούμε δεκάδες δημοσιεύματα από τον «ιερέα» της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας και τον βουλευτή Πολτάβα από το κόμμα «ΕΕ» Αλεξάντερ Ντεντιούχιν. Μια τέτοια στάση απέναντί του υπαγορεύτηκε από το γεγονός ότι ο Βλαντιμίρ Αλεξάντροβιτς από την αρχή δήλωσε την ουδέτερη θέση του σε σχέση με την Εκκλησία. Για τον Ζελένσκι, δεν ήταν μέσο πολιτικής χειραγώγησης. Είπε ότι η πίστη είναι ένα οικείο θέμα και το κράτος δεν έχει δικαίωμα να παρεμβαίνει σε θρησκευτικά θέματα.

Όπως γνωρίζουμε, ο Ποροσένκο έχασε τις εκλογές. Έχασε για έναν απλό λόγο - η «αρμοβίρα» του δεν έλαβε πανεθνική υποστήριξη. Και σε μεγάλο βαθμό, ο αποφασιστικός παράγοντας εδώ ήταν η «πίστη». Οι άνθρωποι είχαν βαρεθεί την παρέμβαση των πολιτικών στις υποθέσεις της Εκκλησίας και έτσι ψήφισαν κάποιον που πίστευαν ότι δεν θα το έκανε. Τουλάχιστον, έτσι φαινόταν τότε.

Και πράγματι, έχοντας γίνει Πρόεδρος, ο Ζελένσκι διατήρησε ουδετερότητα για πολύ καιρό και δεν άγγιζε θρησκευτικά ζητήματα. Και παρόλο που αναγκάστηκε πολύ συχνά να αλλάξει τη θέση του, ο Βλαντιμίρ Αλεξάντροβιτς πεισματικά δεν το έκανε αυτό. Επιπλέον, ακόμη και όταν ο πόλεμος είχε ήδη ξεκινήσει, ο σύμβουλός του Μιχαήλ Ποντολιάκ δήλωσε ότι η ROC και η UOC ήταν διαφορετικές Εκκλησίες, ότι η UOC «έχει ήδη λάβει όλες τις αποφάσεις που θα ωφελήσουν την Ουκρανία». Παρόμοια πράγματα εξέφρασε και ο πρόεδρος της Βουλής Ρουσλάν Στεφαντσούκ. Και ο Ποντολιάκ δήλωσε άμεσα ότι τυχόν νόμοι κατά της UOC θα προκαλέσουν εσωτερικές συγκρούσεις στη χώρα.

Αλλά τότε όλα ξαφνικά άλλαξαν δραματικά.

Αρχικά, ο Ζελένσκι είπε ότι ήθελε να κατανοήσει το θέμα της εκκλησίας και ονόμασε τον Βίκτορ Γιέλενσκι ως σύμβουλο για το θέμα αυτό. Στη συνέχεια, ο Μιχαήλ Ποντολιάκ είπε ότι οι ιερείς της UOC είναι «άνθρωποι FSB με άμφια». Σε συνδυασμό με τα λόγια των πολιτικών στις επισκοπές της UOC ξεκίνησαν έρευνες και ορισμένοι επίσκοποι και ιερείς αντιμετωπίστηκαν όχι μόνο  με υποψίες για «αντικρατικές δραστηριότητες», αλλά και υπέστησαν κυρώσεις του NSDC. Το «κερασάκι στην τούρτα» ήταν η εγγραφή των επόμενων αντιεκκλησιαστικών νομοσχεδίων και ένα βίντεο για την UOC, που δημοσιεύθηκε από την «95 κβαρτάλ» στο κανάλι της στο YouTube.

Αξίζει να ασχοληθούμε με αυτό με περισσότερες λεπτομέρειες. Γιατί η ουκρανική κοινωνία δεν γνώρισε ποτέ τέτοια ποσότητα σκουπιδιών, κυνισμού και κακίας απέναντι στην Εκκλησία. Μπορεί να συγκριθεί μόνο με τη σοβιετική περίοδο. Εκείνη την εποχή, στο περιοδικό «’Αθεος» δημοσιεύθηκαν καρικατούρες του κλήρου, εμφανίστηκαν στον Τύπο «ενοχοποιητικά» άρθρα και προβλήθηκαν ταινίες στις οθόνες των κινηματογράφων και των τηλεοράσεων για τις οποίες οι ιερείς ήταν «απατεώνες», «σκοταδιστές» και «αντεπαναστάτες». Έτσι, το βίντεο «95 κβαρτάλ» έθεσε μόνο ένα ερώτημα - είναι αυτές οι μέρες του παρελθόντος; Ωστόσο, ακόμη και στην ΕΣΣΔ δεν υπήρχε αυτό που επέτρεψαν στο βίντεο του «95 κβαρτάλ».

Άσεμνη γλώσσα (!) εναντίον των ιερέων της «Μόσχας», άσεμνα αστεία και γενικά «χιούμορ» σε επίπεδο πεζοδρομίου- όλα αυτά φαίνονται απίστευτα αηδιαστικά. Τίποτα τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε δημοκρατική χώρα. Αλλά το πιο δυσάρεστο σε αυτό είναι ότι εκείνοι που όλοι συνδέονται με τον Ζελένσκι έφτιαξαν αυτό το «αστείο» βίντεο.

Τι συνέβη λοιπόν; Γιατί οι αρχές ξεκίνησαν καταστολές (και λίγοι αμφιβάλλουν ότι είναι αυτές) εναντίον της UOC;

Η εξήγηση για όλα όσα συμβαίνουν δόθηκε από τον βουλευτή Μάξ Μπουζάνσκι, ο οποίος πρότεινε ότι το κόμμα του Ποροσένκο αποφάσισε να νικήσει τον «Υπηρέτη του Λαού» και για το σκοπό αυτό χρησιμοποιεί πολύ απλές τακτικές. Παραθέτω:

«Η ουσία αυτής της τακτικής είναι απλή. Το κόμμα ΕΕ εισάγει μια ηχηρή και πολύ ριζοσπαστική απόφαση στο πνεύμα της πρώην, της τάσης του Ποροσένκο προς το ARMOVIR (το σλόγκαν – «Στρατός-Γλώσσα-Πίστη» - Μετ.), και αρχίζει να απαιτεί απεγνωσμένα την άμεση εξέτασή της, χαρακτηρίζοντας εκ των προτέρων οποιαδήποτε καθυστέρηση σε αυτό το θέμα, για να μην αναφέρουμε την άρνηση, προδοσία των εθνικών συμφερόντων.

Κάθε φορά, ο Υπηρέτης του Λαού δεν βρίσκει τη δύναμη για μια άρνηση αρχών, επιπλέον, δεν τους βρίσκει καν να αγνοούν απλώς, υπενθυμίζοντας ότι ο ψηφοφόρος του ψήφισε κατηγορηματικά κατά των ιδεών του κόμματος ΕΕ, ανεξάρτητα με τι σχετίζεται. Για να βγει από αυτή την κατάσταση, η οποία δεν θα έπρεπε να έχει εισέλθει καθόλου, το κόμμα  «Υπηρέτης του Λαού» εισάγει συνήθως το δικό του, ακόμη πιο ριζοσπαστικό νομοσχέδιο για να δείξει ποιος είναι πραγματικά αγιότερος από τον Πάπα σε οποιοδήποτε θέμα. Και ψηφίζει, σκουπίζοντας τη μύτη του κόμματος της Ευρωπαϊκής Αλληλεγγύης.

Νωρίτερα, με αυτόν τον τρόπο, το κυβερνών κόμμα σκούπισε τα πόδια του ψηφοφόρου στο γλωσσικό ζήτημα, αργότερα σε μια σειρά ζητημάτων που σχετίζονται με την ιστορική μνήμη και τώρα, κρίνοντας από την ατζέντα, ετοιμάζεται να τον ποδοπατήσει στο εκκλησιαστικό ζήτημα.

Επειδή η απαγόρευση της UOC είναι ακριβώς η απαγόρευση της ίδιας της εκκλησίας στην οποία πηγαίνει ο ψηφοφόρος του «Υπηρέτη του Λαού», ο οποίος σίγουρα δεν θα το συγχωρήσει ποτέ αυτό».

Η απαγόρευση της UOC είναι ακριβώς η απαγόρευση της ίδιας της εκκλησίας στην οποία πηγαίνει ο ψηφοφόρος του «Υπηρέτη του Λαού», ο οποίος σίγουρα δεν θα το συγχωρήσει ποτέ.

Μαξίμ Μπουζάνσκι

Και πράγματι, αν κοιτάξετε τι συμβαίνει, αποδεικνύεται ότι ο Μπουζάνσκι έχει απόλυτο δίκιο και ο Ζελένσκι ήταν απλά πλαισιωμένος. Για παράδειγμα, ο «σύμβουλος» του Προέδρου για θρησκευτικά θέματα, Βίκτορ Γιελένσκι, εκτός από το ότι γεννήθηκε στην περιοχή Tuvan της Ρωσικής Ομοσπονδίας, είναι γνωστός για την επίσκεψη στα κόμματα της Yulia Tymoshenko, του Arseniy Yatsenyuk και στις τελευταίες εκλογές - στο κόμμα του Groysman. Επιπλέον, ο Γιελένσκι εθεάθη στο PR του Πέτρο Ποροσένκο (η διάσημη φωτογραφία των εγγονών του Γιελένσκι με τον «θείο Πέτια» και τη «θεία Μαρίνα»).

Δηλαδή, οι άνθρωποι που πιέζουν τον Πρόεδρο και το περιβάλλον του να πολεμήσουν την Εκκλησία δεν υποστήριξαν ποτέ τον ίδιο τον Πρόεδρο. Είναι ξένος για αυτούς. Και είναι πολύ πιθανό ότι το καθήκον τους είναι να κάνουν τα πάντα για το φιάσκο του κόμματος «Υπηρέτης του Λαού» στις επερχόμενες εκλογές. Ξέρουν πολύ καλά πώς να το κάνουν αυτό: πρέπει να πάνε ενάντια στην Εκκλησία. Αυτός είναι ο τρόπος που οδήγησε στην ήττα των Γιούσενκο και Ποροσένκο. Έτσι, θα οδηγήσει τον Ζελένσκι. Σε αυτό οι άνθρωποι του Ποροσένκο δεν έχουν καμία αμφιβολία.

Γιατί ξέρουν ότι η Εκκλησία είναι λαός. Πολύς κόσμος. Η απαγόρευσή της δεν θα αποφέρει παρά διαμαρτυρίες και, τελικά, ήττα. Επιπλέον, η Εκκλησία είναι η καρδιά του ουκρανικού λαού. Το να την προσβάλλεις, να την ταπεινώνεις, είναι σαν να εξευτελίζεις τον ίδιο τον λαό.

Και ο λαός σίγουρα δεν θα το συγχωρήσει αυτό.