Κοροναϊός – πρόγραμμα επανεκκίνησης του συστήματος ανθρωπότητας;

Για πρώτη φορά στην ιστορία της Εκκλησίας η Λειτουργία διακόπτεται ταυτόχρονα σε έναν τεράστιο αριθμό εκκλησιών σε όλο τον κόσμο.

Τώρα βλέπουμε πώς ο ιός κλείνει ναούς για τους πιστούς και όμορφη ζωή στην Ευρώπη για την «ουκρανική ελίτ». Ποια συμπεράσματα πρέπει να βγάλουμε; Να φοβόμαστε ή να εμπιστευόμαστε τον Θεό;

Σήμερα φαίνεται ότι για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία, κάποιος υψηλόβαθμος μηχανικός από τους απογόνους του Κάιν, χρησιμοποιώντας τον κοροναϊό, πάτησε το κουμπί επαναφοράς. Πάτησε για να επαναφέρει τη μήτρα (Matrix) του πολιτισμού για την ενημέρωση του λογισμικού του. Η τελευταία έκδοση αυτού του προγράμματος θα ονομάζεται «Νέα Τάξη Πραγμάτων».

Δεν είναι καθόλου οι θεωρίες συνωμοσίας του συγγραφέα.

Με την εισαγωγή της νέας τάξης, οι κανόνες της ανθρώπινης κοινωνίας, από τις νομισματικές συναλλαγές (ο ΠΟΥ έχει ήδη ζητήσει την άρνηση των μετρητών), έως τον ανθρωπιστικό και θρησκευτικό τομέα, μπορούν να αλλάξουν ριζικά. Η υγειονομική δικτατορία, η οποία μπορεί τώρα να κάνει τα πάντα «για να σώσει την ανθρώπινη ζωή», μπορεί να μεταμορφωθεί ομαλά σε θρησκευτική-πολιτική δικτατορία, δικτατορία νέας γενιάς, όπου ένας άνθρωπος θα τείνει να υπακούσει από μόνος του, ελπίζοντας ότι θα του προσφέρει ασφάλεια.

Ξέρουμε ότι τον κόσμο θα διοικεί «ὁ ἀντικείμενος καὶ ὑπεραιρόμενος ἐπὶ πάντα λεγόμενον Θεὸν ἢ σέβασμα, ὥστε αὐτὸν εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ ὡς Θεὸν καθίσαι, ἀποδεικνύντα ἑαυτὸν ὅτι ἐστὶ Θεός» (Β’ Σοφ. Σολομώντος 2-3)

Με την εισαγωγή της νέας τάξης, οι κανόνες της ανθρώπινης κοινωνίας, από τις νομισματικές συναλλαγές, έως τον ανθρωπιστικό και θρησκευτικό τομέα, μπορούν να αλλάξουν ριζικά

Καταπολέμηση του κοροναϊού – δικαιολογημένα μέτρα ή δημιουργία ατμόσφαιρας φόβου;

Ένα φοβισμένο άτομο είναι εύκολο να χειριστεί. Δεν είναι τυχαίο ότι οι τσιγγάνες, μαντείες, οι σεκταριστές αγαπούν να κυκλοφορούν κοντά σε νοσοκομεία και πολυκλινικές, επειδή γνωρίζουν ότι όταν ο άνθρωπος είναι άρρωστος, φοβάται και όταν φοβάται, είναι εύκολο να τον χειριστείς. Ο διάβολος είχε πάντα την ίδια τακτική, να αδράξει την ψυχή μέσω του φόβου. Ο φόβος είναι αυτό που καθιστά δυνατή τη διατήρηση των ανθρώπων σε κοντό λουρί. Τι καλύτερο υπάρχει γι’ αυτό από το φόβο του θανάτου και γενικό πανικό;

Και παρόλο που ο αριθμός των κρουσμάτων και ιδιαίτερα εκείνων που έχασαν τη ζωή τους από τον κοροναϊό είναι ασύγκριτα μικρότερος από ότι κατά τη διάρκεια των επιδημιών της πανώλης ή της χολέρας που είναι γνωστές από την ιστορία, τα μέτρα που λαμβάνονται από πολλές χώρες προκαλούν φόβο σ’ έναν συνηθισμένο άνθρωπο για τη ζωή του.

Δεν γνωρίζουμε εάν όλα αυτά τα μέτρα αποσκοπούν αποκλειστικά σε διατήρηση ζωών ή οι αρχές καθοδηγούνται από άλλα κίνητρα. Ένα παράδειγμα μερικών χωρών που δρουν πολύ διαφορετικά στο πλαίσιο ενός γενικού πανικού δεν μπορεί παρά να μας εκπλήσσει. Στη Σουηδία, που είναι γνωστή για το υψηλότερο βιοτικό επίπεδο, αντιμετωπίζουν τον κοροναϊό με σκανδιναβική ψυχραιμία. Τα σύνορα είναι ανοιχτά, δεν υπάρχει καραντίνα. Και αυτό παρά το γεγονός ότι στις 25 Μαρτίου έχουν καταγραφεί 3 000 κρούσματα και περισσότεροι από 70 πέθαναν από τον ιό. Οι αριθμοί είναι τάξη μεγέθους υψηλότεροι από στην Ουκρανία. Οι     ιολόγοι της χώρας εξηγούν απλά αυτό, οι Σουηδοί πρέπει όλοι να αρρωστήσουν με κορωναϊό έτσι ώστε να αναπτυχθεί η συλλογική ανοσία.

Παρ’ όλα αυτά βλέπουμε πως η πλειοψηφία των κρατών, σαν και με τη βούληση ενός διευθυντή ορχήστρας, εκτελούν ταυτόχρονα τις ίδιες ενέργειες, μεταξύ των οποίων για πρώτη φορά στην ιστορία της Εκκλησίας, διακόπτεται συγχρόνως η Λειτουργία σε έναν τεράστιο αριθμό εκκλησιών ανά τον κόσμο. Και αυτό είναι πολύ χειρότερο από οποιαδήποτε επιδημία. Η αξία της Ευχαριστίας είναι τόσο πολύ πάνω από το φόβο του θανάτου, όσο η ψυχή είναι πιο πολύτιμη από το σώμα. Αν η Εκκλησία δεν θα επιτρέπει στους Χριστιανούς να μεταλαμβάνουν το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου, τότε χάνεται εντελώς το νόημα της ύπαρξής της.

Βλέπουμε πως η πλειοψηφία των κρατών, σαν και με τη βούληση ενός διευθυντή ορχήστρας, εκτελούν ταυτόχρονα τις ίδιες ενέργειες, μεταξύ των οποίων για πρώτη φορά στην ιστορία της Εκκλησίας, διακόπτεται συγχρόνως η Λειτουργία σε έναν τεράστιο αριθμό εκκλησιών ανά τον κόσμο.

Ωστόσο, με τη βοήθεια της παγκόσμιας πίεσης της συνείδησης, προσπαθούν να μας κάνουν να το ξεχάσουμε, να μας εμπνεύσουν ότι η κύρια αξία είναι μόνο η σωματική μας υγεία, για χάρη της οποίας μπορούμε να παραμελήσουμε την υγεία της ψυχής μας.

Και είναι πολύ πιθανό η δυναμική της ενσωμάτωσης των αξιών της νέας παγκόσμιας τάξης θα κάνει ένα άλμα μπροστά με τη βοήθεια του πανικού του κοροναϊού. Αφού τα τελευταία χρόνια και δεκαετίες μπορούμε να παρατηρήσουμε τη συνεπή επιβολή της ηθικής, στην οποία δεν υπάρχει θέση για τον Θεό, των διαστρεβλωμένων οικογενειακών αξιών, της καθιέρωσης ηδονιστικής καταναλωτικής κουλτούρας. Παράλληλα γίνεται η μεταφορά οικονομικών, πολιτιστικών, κοινωνικών και άλλων μορφών κοινωνικής ζωής σε εικονικό ψηφιακό χώρο. Αυτό δημιουργεί το κέλυφος μιας νέας μορφής του παγκόσμιου πολιτισμού. Που θα οδηγήσει και τι θα ακολουθήσει, ξέρουμε από την Αγία Γραφή.

Για τους «άφρονες πλουσίους» της Ουκρανίας 

Κατά την επανεκκίνηση μπορούμε να παρατηρήσουμε την κατάρρευση της κοσμοθεωρίας εκείνων που αποκαλούμε «ουκρανική ελίτ». Μιλάμε για εκείνους τους αδίστακτους αξιωματούχους-κλέφτες, για τους οποίους η Ευρώπη ήταν ένα είδος αναλόγου του επίγειου παραδείσου. Αγόραζαν ρούχα σε επώνυμα ευρωπαϊκά καταστήματα, ξεκουράζονταν (από τι;) στα ευρωπαϊκά θέρετρα, σπούδαζαν τα παιδιά τους στα καλύτερα ευρωπαϊκά σχολεία και, τέλος, λάμβαναν θεραπεία σε ευρωπαϊκές κλινικές. Πολλοί από αυτούς στην ουσία ζούσαν εκεί, περιστασιακά ερχόμενοι σε συνεδριάσεις στο Βερχόβνα Ράντα (Κοινοβούλιο της Ουκρανίας – συντ.).

Αλλά finita la commedia. Τα σύνορα είναι κλειστά. Πρέπει να ζουν μαζί με τους ανθρώπους τους, να κάθονται σε καραντίνα μαζί και ακόμη (αλίμονο!) να θεραπεύονται στα νοσοκομεία της Ουκρανίας.

Η Ευρώπη δεν εκπληρώνει πλέον το ρόλο της επίγειου «Ουράνιας Ιερουσαλήμ». Αποδείχθηκε ότι ήταν η γερόντισσα για την οποία ο κορωναϊός είναι θανατηφόρος. Πού να βρουν τώρα ειρήνη εάν η ψυχή είναι μέσα στη λάσπη και τα χρήματα δεν σώζουν από τον παγκόσμιο θάνατο;

Μπορείτε να φανταστείτε πώς θα ήταν η χώρα μας αν όλα τα κλεμμένα χρήματα πήγαν στην ανάπτυξή της. Τότε αυτοί οι ίδιοι οι αξιωματούχοι και οι άλλοι άνθρωποι θα μπορούσαν να θεραπεύονται όχι σε βρώμικα νοσοκομεία με γύψο που πέφτει, αλλά σε καθαρούς και σύγχρονους θαλάμους. Και το ασθενοφόρο δεν θα κυκλοφορούσε σε χαλασμένους δρόμους και ο ιατρικός εξοπλισμός θα ήταν σε διαφορετικό επίπεδο. Αλλά τώρα είναι πολύ αργά να το ονειρευόμαστε. Ακούγεται το διαβολικό γέλιο πίσω από την πλάτη αυτής της «ελίτ του έθνους». Αφού αυτός το ψιθύριζε όλη της την ώρα: «Τράβα, τράβα περισσότερο, να επεκτείνεις τις σιταποθήκες. Μετά θα πεις στην ψυχή σου: έχεις πολλά αγαθά που κείτονται για έτη πολλά. αναπαύου, φάγε, πιες, ευφραίνου». 

Η ευαγγελική παραβολή του άφρονα πλουσίου ξαφνικά έγινε τρομερή πραγματικότητα για πολλούς κυβερνήτες και αξιωματούχους που κατάκλεψαν τη δημόσια περιουσία. «Αυτή είναι η ζωή» (C'est la vie), όπως λένε οι Γάλλοι.

***

Εμείς όμως πρέπει να εξετάζουμε όλα εκείνα τα γεγονότα που έχουμε δει από πνευματική άποψη. Το γεγονός ότι η απειλή μαζικού θανάτου έχει γίνει η αιτία γενικού πανικού και ψύχωσης δεν επηρεάζει το γεγονός ότι ο καθένας από μας ζει και πεθαίνει μία φορά. Δεν μας ενδιαφέρει αν θα πεθάνουμε μόνοι μας, όταν άλλοι θα ευημερούν γύρω μας ή αν ο θάνατος θα μας πάρει μαζί με πολλούς άλλους ανθρώπους. Δεν αλλάζει τίποτα. Δεν έχει σημασία τι συμβαίνει γύρω μας, σημασία έχει τι συμβαίνει μέσα μας. Κατά πόσο είμαστε έτοιμοι να ζούμε κάθε μέρα σαν τελευταία; Κατά πόσο πιστεύουμε στην πρόνοια του Θεού ως προς την προσωπική μας ζωή; Υπάρχει περισσότερος φόβος ή εμπιστοσύνη στον Θεό μέσα μας; Αυτή είναι η δοκιμασία που περνάει η ψυχή μας τώρα.

Ενώ στους γιατρούς μοιράζονται εξπρές εξετάσεις για τον κοροναϊό, ο Θεός δοκιμάζει την πίστη μας. Και θα ήταν παρήγορο να λάβουμε θετικά αποτελέσματα από Αυτόν.