ეკლესია პატივს მიაგებს წმინდა თეოდოსი პეჩერელის ხსოვნას
16 მაისს მართლმადიდებელი ქრისტიანები ლოცვით იხსენებენ კენობიტური მონასტრის წესდებისა და ბერმონაზვნობის დამაარსებელს, წმინდა თეოდოსი პეჩერსელს.
ბერი თეოდოსი დაიბადა ვასილკოვოში, კიევის მახლობლად. ადრეული ასაკიდანვე მიილტვოდა ასკეტური ცხოვრებისათვის.
მომავალ წმინდანს არ უყვარდა საბავშვო თამაშები და გატაცებები, ამჯობინებდა ლოცვებს და ეკლესიაში სტუმრობას. იგი ევედრებოდა მშობლებს, მიეცათ მისთვის სასულიერო წიგნების კითხვის უფლება და შესანიშნავი შესაძლებლობებითა და იშვიათი მონდომებით სწრაფად ისწავლა წერა-კითხვა, ყველა გაოცებული იყო ბიჭის გონიერებით.
14 წლის ასაკში დაკარგა მამა და დარჩა დედის მეთვალყურეობის ქვეშ - მკაცრი და გაბატონებული, მაგრამ შვილის მოსიყვარულე დედის. წმიდანის დედას არ მოსწონდა შვილის ასკეტიზმისკენ მისწრაფება, თუმცა მას მტკიცედ ჰქონდა არჩეული ღვთის გზა.
23 წლის ასაკში ბერმა ჩუმად დატოვა მშობლების სახლი და ბერი ანტონის ლოცვა-კურთხევით კიევ-პეჩერის მონასტერში სამონასტრო აღთქმა დადო, დაერქვა თეოდოსი. ოთხი წლის შემდეგ დედამ იპოვა და ტირილით სთხოვა სახლში დაბრუნება, მაგრამ წმინდანმა თავად დაარწმუნა, რომ კიევში დარჩენილიყო და ასკოლდის საფლავზე წმინდა ნიკოლოზის მონასტერში მონაზვნად აღკვეცილიყო.
ბერი თეოდოსი სხვებზე მეტად მუშაობდა მონასტერში და ხშირად იღებდა ძმების ტვირთს: ზიდავდა წყალს, ჭრიდა შეშას, დაფქულ ჭვავს და ფქვილს უზიდავდა თითოეულ ბერს. ცხელ ღამეებში ტანთ განიძარცვებოდა, მას კოღოები და სხვა მწერები ესეოდნენ, მთელი სხეული დასისხლიანებული ჰქონდა, მაგრამ წმინდანი მოთმინებით მუშაობდა ხელნაკეთობებზე და მღეროდა ფსალმუნებს.
1054 წელს ბერი თეოდოსი აკურთხეს მღვდელმონაზონის ხარისხში, ხოლო 1057 წელს აირჩიეს იღუმენად.
მისი ღვაწლის დიდებამ მრავალი ბერი მოიზიდა მონასტერში, სადაც მან ააგო ახალი ეკლესია და კელიები და შემოიღო კენობიტური წესდება, რომელიც მისი დავალებით ჩამოწერილი იქნა კონსტანტინოპოლში. იღუმენის რანგში ბერი თეოდოსი აგრძელებდა ურთულესი მორჩილების აღსრულებას მონასტერში.
კიევ-პეჩერის მონასტრის იღუმენი ჭამდა მხოლოდ ხმელ პურს და მოხარშულ მწვანილს ზეთის გარეშე. მისი ღამეები ლოცვაში ძილის გარეშე გადიოდა, რაც ძმებმა არაერთხელ შენიშნეს, თუმცა ღვთის რჩეული ცდილობდა სხვებისგან დაემალა თავისი ღვაწლი. არავის უნახავს მწოლიარე ბერი თეოდოსი, ის ჩვეულებრივ ისვენებდა მჯდომარე. დიდი მარხვის დროს წმინდანი მონასტრიდან არც თუ ისე შორს მდებარე გამოქვაბულში გადიოდა. წმინდანის სამოსი იყო ხისტი ქსოვილის პერანგი, რომელიც პირდაპირ ტანზე ეცვა, ისე რომ ამ საწყალ მოხუცში შეუძლებელი იყო ცნობილი აბატის ამოცნობა.
უფალმა ბერს სიკვდილის ჟამი გამოუცხადა: წმიდა იღუმენი გარდაიცვალა 1074 წელს. ძმებმა აბამ დაკრძალეს მის მიერ გათხრილ გამოქვაბულში, რომელშიც ის მარხვის დროს განმარტოვდებოდა. ასკეტის ნეშტი აღმოაჩინეს 1091 წელს, ხოლო 1108 წელს თეოდოსი წმინდანად შერაცხეს.
წმინდანმა დატოვა სულიერი მემკვიდრეობა: 6 სწავლება, 2 გზავნილი დიდ ჰერცოგ იზიასლავისადმი და ლოცვა ყველა ქრისტიანისთვის.
წმიდა თეოდოსის ცხოვრება შეადგინა მისმა მოწაფემ, წმიდა ნესტორ მემატიანემ.
მანამდე მჟკ-მ გაავრცელა ინფორმაცია, რომ წმინდა ამფილოხის ხსოვნას პატივი მიაგეს პოჩაევის ლავრაში.
